Poliflw

FVD-Eerste Kamer Lijsttrekker Henk Otten in gesprek met Harry Mens over het sterk gedaalde vertrouwen in het Kabinet Rutte, de onbetaalbare klimaatwet en de ontwikkelingen rondom Air France en KLM. Tijd voor nieuwe mensen met nieuwe ideeën. Stem Forum voor Democratie op 20 maart! https://fvd.nl

FVD-Eerste Kamer Lijsttrekker Henk Otten bij Business-Class

NU op RTL7 bij Business-Class: FVD-lijsttrekker voor de Eerste Kamer Henk Otten in gesprek met Harry Mens over de actuele politiek en de FVD-campagne voor de PS-verkiezingen op 20 maart. https://fvd.nl/2019

FVD-Eerste Kamer lijsttrekker Henk Otten confronteerde zondag tijdens het #WNLdebat CDA lijsttrekker Ben Knapen met de onwaarheden van CDA staatssecretaris Mona Keijzer die beweerde dat de energierekening niet zou stijgen. Binnen 24 uur na het WNL-debat gaat het Kabinet al door het stof. Otten had gelijk, Mona Keijzer loog over de kosten. Bekijk hier het WNL-debat terug: https://www.npostart.nl/wnl-op-zondag/17-02-2019/POW_04086258

Kabinet door het stof om energienota

Het kabinet erkent een enorme misser te hebben gemaakt bij het berekenen van de energienota van Nederlanders voor dit jaar. Eerder deed staatssecretaris Mona Keijzer (Economische Zaken) nog alsof die stijging wel mee zou vallen, maar zij baseerde zich op verouderde gegevens, moet ze nu toegeven.

Thierry Baudet (FVD) gaat vanavond bij Jinek in debat met Rob Jetten (D66) over de "klimaatspijbelaars" en de Klimaatwet die Nederlanders op enorme kosten jaagt zonder enig meetbaar effect op het klimaat. FVD wil de Klimaatwet stoppen in de Eerste Kamer, die we op 20 maart kiezen via de Provinciale Staten. Steun ons: https://fvd.nl

Theo Hiddema (FVD) zojuist tijdens #kinderpardon debat: Dit kinderpardon is een bedonderpardon! Het leidt tot ernstige rechtsongelijkheid t.o.v. de mensen die wel de uitspraak van de rechter opvolgden en terugkeerden. VVD-kiezers worden bij de neus genomen. https://fvd.nl

Hiddema over kinderpardon: "Kiezer wordt bij de neus genomen."

De VVD van Klaas Dijkhoff probeert het nu zo te spinnen dat ze altijd al tegen de klimaatmaatregelen van mede-VVD-ers Nijpels en Wiebes waren maar de #Klimaatwet is er toch echt gekomen dankzij steun van VVD, CDA, 50Plus, SP, PvdA, D66, CU en GroenLinks en moet alleen nog door de Eerste Kamer. De enige manier om deze waanzin te stoppen is door op 20 maart FVD te stemmen zodat FVD dit kan stoppen in de nieuwe Eerste Kamer. Meer info hier: https://www.eerstekamer.nl/wetsvoorstel/34534_initiatiefvoorstel_klaver

Trap er niet in: VVD en CDA stemden VÓÓR de Klimaatwet

De oercatastrofe van de 20ste eeuwToelichting op tweet van 12 november 2018

De Eerste Wereldoorlog was de oercatastrofe van de 20ste eeuw. Tientallen miljoenen doden vielen in de loopgraven en elders - er is geen dorp in Frankrijk waar geen monument staat om de slachtoffers te herdenken, er is geen familie in de betrokken landen die er niet door is getroffen.

Daar, in de vallei van de Somme, bij Verdun, bij Ieper: daar is het geloof in de Europese beschaving gebroken. De opmars van het fascisme en het communisme vinden hun oorsprong in die zinloze massaslachting tussen Europese landen, omdat men geloofde dat definitief ‘andere’ vormen van politiek noodzakelijk waren. De oude wereld had niet alleen afgedaan: de hele traditie was schuldig.

De opkomst van het nazisme en de Tweede Wereldoorlog: ze zijn het directe gevolg van de radeloosheid die in de Duitse Weimarrepubliek overheerste. De overhaaste dekolonisatie die zoveel volkeren aan gewelddadige dictaturen heeft overgeleverd is er mede door veroorzaakt. En ook nu nog ondervinden we de naweeën van wat toen is gebeurd.

Want alle grenzen moesten verdwijnen. Dat er afzonderlijke landen bestonden met hun eigen cultuur en hun eigen belangen was niet langer acceptabel. Ieder onderscheid tussen ‘wij’ en ‘zij’ was definitief taboe.

In mijn tweet van afgelopen zondag (12 november) verwees ik hiernaar door te schrijven dat “na dit extreme bloedvergieten de échte Europese zelfdestructie nog [moest] beginnen.” En het bleef niet bij communisme, fascisme, nazisme. Ook na de Tweede Wereldoorlog ging de Europese zelfdestructie door. We accepteerden massale immigratie uit culturen die volkomen haaks op de onze stonden, en omarmden een vorm van ‘multiculturalisme’ waarin we geen enkele waarde van onszelf meer hoog durfden te houden. Uit blinde angst voor ‘nationalisme’ gingen we op in een Europese bureaucratische constructie waarin we de greep over onze grenzen volledig kwijt raakten, waarin we ons spaargeld gingen delen met landen als Italië en Griekenland, en waarin onze democratieën werden gekortwiekt.

Toen, kortom, tussen 1914 en 1918, verloor de Europese beschaving haar zelfvertrouwen, haar richting: haar glans.

En nu, honderd jaar later, zien we hoe dit zelfdestructieve beleid heeft uitgewerkt. We zien dat Europa zichzelf opnieuw moet uitvinden en opnieuw moet opkomen voor wie zij is. Daarom zien we ook - denk ik, hoop ik - “een generatie opstaan die de beschaving weer wil revitaliseren”, zo schreef ik in mijn tweet.

Daarmee verwijs ik naar de algemene kritiek op het doorgeschoten waardenrelativisme dat immigranten uit andere werelddelen en andere culturen niet zozeer verwelkomt, maar eerder buitensluit. Opsluit in hun eigen ‘cultuur’. We zien dat de ongebreidelde immigratie niet langer wordt toegejuicht, en dat mensen voorzichtig weer trots durven te zijn op hun eigen land. Niet op de manier van vroeger - natuurlijk niet, gelukkig niet. Het nieuwe nationalisme kijkt niet neer op andere landen, maar benadrukt de waarde van de eigen gemeenschap - omdat we nu eenmaal behoefte hebben aan een gemeenschappelijk thuis.

Ook zien we dat het paneuropese denken zijn grens heeft bereikt. Alles delen met de landen om je heen werkt niet - sterker, dat werkt juist averechts. De euro blijkt eerder splijtzwam dan bindmiddel. En de democratie kun je alleen maar vormgeven binnen een taalgemeenschap, binnen een land. Al die verschillende volkeren van Europa: ze voelen zich niet vertegenwoordigd door de ongekozen technocraten uit Brussel en Straatsburg en Frankfurt. En ze willen zélf iets te zeggen hebben over hoe ze hun levens vormgeven.

Dat is althans wat ik om me heen zie. Dat is waar ik op doelde met mijn tweet. Niet om de ongehoorde aantallen slachtoffers van die verschrikkelijke Eerste Wereldoorlog te bagatelliseren. Natuurlijk niet. En al helemaal niet om daar een politiek slaatje uit te slaan (zoals Macron, Verhofstadt, en andere voorstanders van de EU de afgelopen dagen overigens wél hebben gedaan). Maar juist om het leed en de schade van die oercatastrofe van de 20ste eeuw in volle omvang te overdenken.

We hebben honderd jaar van zelfdestructie achter de rug. Laten we daar bij stilstaan. Laten we daar lessen uit trekken. En laten we samen de juiste weg kiezen om verder te gaan vanaf het punt waar we nu zijn aanbeland.

Een ongelijke strijd: Marrakesh en de Europese kwetsbaarheid

Migratie als mensenrecht, de poorten wijd open: de toekomstfantasie van de Verenigde Naties. Het Marrakesh-Immigratiepact regelt nogal wat: immigranten hebben vooral rechten, gastlanden vooral plichten. Een goede reden om naar Europa te komen is niet meer nodig, want het onderscheid tussen illegale en legale immigratie wordt niet gemaakt. Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen, zo lijkt de leidende gedachte achter het akkoord.

Terecht is er op veel aspecten van het Marrakesh-Immigratiepact kritiek geleverd. Bijvoorbeeld op het feit dat een zogenaamd ‘niet-bindend’ VN-pact op basis van rechterlijke interpretaties in de EU of Nederland in de toekomst ons beleid toch kan beïnvloeden. Ook is de kritiek op het proces even luid als terecht. Vrijwel alle partijen in de Tweede Kamer willen het pact als hamerstuk behandelen. Meerdere FVD-verzoeken tot een debat werden afgewezen.

Dat partijen als VVD en CDA in de praktijk weinig aan immigratiebeperking doen, is al langer bekend, maar dat deze partijen nu zelfs dit revolutionaire Marrakesh-Immigratiepact niet op zijn merites willen bediscussiëren, is ronduit verbijsterend. Het lijkt immers onwaarschijnlijk dat VVD en CDA de potentiële effecten van het akkoord niet onderkennen: we leven tenslotte in een tijd waarin immigratie het West-Europese politieke discours domineert. Rest de vraag: van wie mag dit akkoord niet aan een debat worden onderworpen? Wie heeft er zo veel belang bij Marrakesh?

Het antwoord op deze vragen zal wellicht in nevelen gehuld blijven, maar dat geeft ons de gelegenheid om meer theoretische kanttekeningen bij het akkoord te plaatsen. Een daarvan is ideologisch: de natiestaat is een legitieme politieke entiteit, maar zou door Marrakesh ten onder gaan. De natiestaat functioneert voor een volk zoals een huis voor een gezin. Zij is als brenger van sociale cohesie, veiligheid en welvaart een doorslaand succes geweest. Een natiestaat komt niet vanzelf tot stand: er gaat een proces van natievorming aan vooraf. In dat proces, dat in West-Europa grotendeels in de negentiende eeuw voltooid werd, zijn de verschillende naties een geheel geworden. Toetreding tot de natie is mogelijk, maar vergt aanpassing van de immigrant. En de natie bepaalt wie mag toetreden. Daarbij spreekt het voor zich dat zij die in termen van cultuur, taal of afkomst dichterbij de natie staan een grotere kans hebben om succesvol deel van de natie te worden. Zij van wie op basis van hun achtergrond niet verwacht kan worden dat zij zich aan het huis aanpassen, kunnen in het belang van de natie beter wegblijven. Een coalitie van globalistische opengrenzenidealisten en grote bedrijven probeert dit alles te ontmantelen; Marrakesh is daartoe een instrument. Naties hebben echter het morele recht om zelf te bepalen wie wel en niet tot de natie behoren.

In het verlengde hiervan zijn er meer consequentialistische kanttekeningen bij de gang van zaken te plaatsen. Het idee dat een Deen makkelijker in Nederland integreert dan een Malinees, is niet bepaald revolutionair. Maar als migratie tot mensenrecht wordt gemaakt, kan Nederland vooral op de toestroom van mensen vanuit radicaal andere culturen rekenen. Gezien de duizelingwekkende bevolkingsgroei in de relatief nabije Sahel-regio en de gretigheid waarmee men daar naar het vermeende paradijs Europa trekt, is massale immigratie vanuit deze regio in de 21ste eeuw verreweg het meest waarschijnlijke scenario. Beleidsmakers zouden zich hierop moeten voorbereiden en Europa tegen de onvermijdelijk ontwrichtende werking ervan moeten beschermen. Maar het Marrakesh-Immigratiepact doet precies het tegenovergestelde: het ontwapent en verzwakt Europa. De natie heeft het morele recht om de deur van het huis te sluiten. Maar in Marrakesh wordt de sleutel van het huis weggegeven. De ongenode gasten zullen nooit vrijwillig vertrekken.

Op basis van joods-christelijk en humanistisch gedachtegoed heeft de Europese beschaving moraliteit in het handelen tot de eerste plaats verheven. Immanuel Kants categorische imperatief is hiervan een uitstekend voorbeeld en een typisch product van Europees denken. Universaliteit staat centraal. Maar de Europese beschaving heeft tot wasdom kunnen komen in een Europa dat zich verweerde tegen vreemden die deze beschaving te gronde wilden richten.

Vandaag de dag hanteren Europeanen universalistische waarden. Op morele gronden beredeneren Europeanen dat immigranten uit andere continenten net zoveel recht op ons staatsburgerschap zouden hebben als wij. Andere beschavingen, zoals de islamitische, zijn echter meer gericht op de consequenties van hun handelen. Zij hanteren geen universalistisch perspectief, maar een perspectief dat onderscheid maakt tussen wij en zij. Dat moge vanuit ons perspectief misschien moreel laakbaar zijn, maar als strategie voor het verdedigen en uitbreiden van de eigen invloedssfeer werkt het. Omgekeerd verwordt Europa’s wens om universeel goed te doen tot haar grootste zwakte. Een ongelijke strijd: op basis van onze universele moraliteit laten wij mensen toe wier waarden fundamenteel tegen de onze indruisen, mensen bovendien een veel hoger geboortecijfer hebben. Niet één andere beschaving doet dit zichzelf aan. Niet één beschaving schaft zichzelf af.

Het is niet te laat om het tij te keren. Als onder Europeanen een hernieuwde wil tot het behoud van de eigen beschaving ontstaat, en als men bereid is om in het belang van die beschaving onderscheid te maken tussen immigranten, dan kan de massale immigratie van niet-Europeanen en de dreigende demografische transitie een halt worden toegeroepen. De eerste stap? Het verscheuren van het rampzalige Marrakesh Immigratiepact.

De Kamer,

Gehoord de beraadslaging,

Overwegende dat het Kabinet voornemens is het Global Compact for Migration in Marakkesh te ondertekenen,

Overwegende dat dit ingrijpende gevolgen kan hebben voor onze controle op immigratie en een nieuwe golf van massale immigratie uit Afrika en het Midden-Oosten op gang zal kunnen brengen,

Overwegende dat Hongarije en de Verenigde Staten hebben aangegeven dit migratiepact om die reden niet zullen ondertekenen,

Overwegende dat ook Polen, Oostenrijk en Denemarken hun ernstige zorgen hebben geuit en waarschijnlijk het pact ook niet zullen tekenen,

Roept de regering op het Global Compact for Migration niet te ondertekenen,

En gaat over tot de orde van de dag,

BAUDET

Alleen FVD, PVV en SGP stemden voor deze motie, VVD en CDA stemden tegen. De motie is verworpen.

Opnieuw bereiken ons berichten over aanhoudende problemen in AZCs. FVD vraagt de staatssecretaris om opheldering.

Vraag 1Is de Staatssecretaris bekend met het nieuwsbericht ‘Binnenkijken bij het azc in Budel: “Dit is geen charmeoffensief”’ (Eindhovens Dagblad, 25 september 2018)?

Vraag 2 Hoe beoordeelt de Staatssecretaris de verklaring van medewerker Jeroen Zegveld dat moslims en christenen niet bij elkaar op de kamer worden geplaatst, ‘gewoon om problemen te voorkomen’? 

Vraag 3Welke problemen worden daarmee bedoeld? Komen deze ‘problemen’ vooral van de moslims of van de Christenen?

Vraag 4Gebeurt dit gescheiden plaatsen ook in andere AZC’s? Zo ja, in hoeveel procent van de gevallen?

Vraag 5Worden ook andere minderheidsgroepen, bijvoorbeeld homoseksuelen, in aparte ruimtes geplaatst? Zo ja, is dit ook ‘om problemen te voorkomen’? Zo ja, wat voor problemen zijn dat? En welke groepen zijn voor die problemen verantwoordelijk?

Vraag 6Hoe beoordeelt de Staatssecretaris de verklaring van medewerker Zegveld dat een groep AZC-bewoners ‘geregeld voor overlast zorgt’. Om wat voor overlast gaat dit? Wat betekent ‘geregeld’ in dit geval?

Vraag 7Hoe beoordeelt de Staatssecretaris de verklaring van een medewerker dat het om een ‘klein percentage’ gaat? Hoe groot is dat percentage? Hoe groot is dat percentage in andere AZC’s?

Vraag 8Hoeveel mensen zitten op dit moment in AZC’s in Nederland?

Vraag 9Kan de Staatssecretaris een overzicht geven van de herkomst van deze mensen, hun religie, de status van hun aanvraag en de verwachte gezinsmigratie die zij met zich mee zullen brengen indien zij een permanente verblijfsvergunning zouden krijgen?