Poliflw

De leden van de PvdA in Leidschendam-Voorburg zijn op 10 september in een ingelaste ledenvergadering akkoord gegaan met de uitbreiding van de coalitie met GroenLinks. De leden waren unaniem in hun steun voor het verbreden van het draagvlak voor het gemeentebestuur. Daarmee gaat extra aandacht uit naar bijvoorbeeld het bouwen van sociale huurwoningen en de

Het bericht PvdA-leden akkoord met uitbreiding coalitie verscheen eerst op Leidschendam-Voorburg.

PvdA’er Drees Kroes is grondlegger van FC Twente’s Scoren in de Wijk. Het was zijn idee om de profclub te verbinden met sociaal-maatschappelijke projecten voor mensen in achterstandsituaties. Pionierswerk door een pionier op het gebied van sociaal werk. Na bijna 50 jaar inzet en activisme is er nu een boek over hem verschenen: ‘Drees Koes – De man van de assist’.

“Alle inwoners van Overijssel verdienen een ambtenaar als Drees Kroes, een man die onverschrokken en onverzettelijk staat achter hen die, om wat voor reden dan ook, op achterstand staan,” zegt onze fractievoorzitter Annemieke Wissink. “Ik hoop dat dit boek een nieuwe generatie ambtenaren, sociaal werkers en politici in het sociaal domein inspireert om altijd te blijven knokken voor een maatschappij waarin iedereen meetelt en meedoet.”

Oud-journalist en publicist Ben Siemerink (Losser, 1952) heeft het verhaal over leven en werk van Drees Kroes opgetekend. Omdat Kroes over een periode van bijna een halve eeuw, even eigenzinnig als vasthoudend, geprobeerd heeft de situatie van mensen in een achterstandspositie te verbeteren. Vaak tegen de verdrukking in. En zonder zijn ideologische veren af te schudden. Omdat Drees Kroes na bijna 50 jaar onverminderd ‘activistisch’ en bevlogen is, kan dit boek een inspiratiebron vormen voor (aankomende) professionals in het sociale domein, maar evenzeer voor politici, bestuurders en anderen die verantwoordelijk zijn voor het beleid op dit terrein.

Lezen? Je vindt ‘m hier:

DREES KROES

Het bericht Drees Kroes – De man van de assist verscheen eerst op PvdA Overijssel.

De PvdA-fractie is blij dat de coalitie wordt uitgebreid met GroenLinks. De PvdA-fractie steunt de uitbreiding, omdat moeilijke tijden ook om duidelijke keuzes vragen. Dan helpt het om een zo breed mogelijk draagvlak in de gemeente te hebben. Een college dat door een groter deel van de raad wordt gedragen, helpt daarbij. De PvdA verwacht

Het bericht PvdA-fractie is blij dat de coalitie wordt uitgebreid met GroenLinks verscheen eerst op Leidschendam-Voorburg.

Misschien hebt u al uit het persbericht vernomen dat PvdA Aa en Hunze een enquête organiseert over nieuwe woonvormen voor senioren in Aa en Hunze. Uit onderzoeken blijkt namelijk dat er (te) weinig alternatieven zijn voor senioren/ouderen.

De PvdA wil graag weten hoe het zit met de behoefte bij de inwoners van Aa en Hunze.

Het gaat om betaalbare/sociale woonvormen, maar dan wel met een bijzonder karakter: levensloopbestendig, aangepast, veilige omgeving. Maar vooral ook uitnodigend tot sociaal contact. Denk aan omzien naar elkaar bij ziekte, onderling vervoer regelen, helpen bij boodschappen, af en toe gezamenlijke maaltijd. Al naar gelang de behoefte.

Dat kan b.v. in de vorm van wooneenheden in een verbouwd schoolgebouw of een hofje op een braakliggend terrein in het dorp. Voor alle duidelijkheid: in onze eigen gemeente.

Als belangstellende kunt u aan de enquête meedoen door op deze link  te klikken en vervolgens het formulier in te vullen. Daar vindt u ook een uitvoerige toelichting op de enquête.Om het nog wat duidelijker te maken geven wij hieronder nog  een voorbeeld invulling:

Hieronder een paar voorbeelden uit de enquête (dit is slechts een greep uit de vragen):

Woont u in Aa en Hunze? In welk dorp of buurtschap woont u? In welk dorp of buurtschap wenst u uw bijzondere woonvorm? Wilt u een tuin bij uw woonvorm? Zou u de woonvorm alleen op de begane grond moeten zijn? Zou u ook op een etage willen wonen? Hoeveel slaapkamers dient het te hebben? Wilt u zelf bouwen? Zou u willen verhuizen naar een andere plek om in een bijzondere woonvorm te kunnen wonen? Zou u willen participeren in bv. een stichting/coöperatie om dit te realiseren? Zou u mee willen denken over een ontwerp? Als een cijfer geeft voor uw gezondheid op een schaal van 10, wat is dan het cijfer? Als u een cijfer geeft voor uw fitheid op de schaal van 10, wat is dan het cijfer? Wat is voor u de minimum woonoppervlakte (in vierkante meters)? Wilt u een indicatie geven van het bedrag dat u ongeveer wilt besteden aan huur per maand? Incl. servicekosten? Kunt u een indicatie geven wat u zou willen besteden bij koop? In dien u in het bezit bent van grond, zou u dat beschikbaar willen stellen voor bebouwing van een woonvorm voor senioren? Zijn er plaatsen in uw buurt die geschikt zijn voor een bijzondere woonvorm? Welke voorzieningen zijn voor u wenselijk? Wat is uw genoten opleiding? Uit hoeveel personen bestaat uw huishouden? Wat is uw leeftijd?

Uiteraard gaan wij zeer zorgvuldig met uw privacy om, volgens de regels van de AVG.  Indien u niet wenst om uw gegevens op te geven, dan respecteren wij dat. Uw email adres alleen mag ook, dan kunnen wij u op de hoogte houden van de voortgang in het proces. Adres, telefoon en email gegevens kunt u hieronder invullen.

 

 

 

Het bericht Enquête nieuwe woonvormen voor senioren verscheen eerst op PvdA Aa en Hunze.

 

De zomer breekt records. Het KNMI spreekt niet alleen over een hittegolf, maar ook dat er acht tropische dagen op rij worden verwacht in De Bilt. De hoogste maximumtemperatuur ooit in augustus gemeten. Er is een sterke toename van het aantal dagen boven de 30 graden. Dat is ook het nieuwe normaal. De temperatuur in Nederland  neemt ongeveer drie keer zo snel toe als het wereldgemiddelde. Het klimaat veranderd is ras tempo. Als het zo door gaat ligt Veenendaal over 200 jaar aan de kust en dan is het stadsstrand gewoon strand…

Op de eerste tropische dag, woensdag 5 augustus stond er een overlijdensadvertentie in de Rijnpost. Bep Sukkel was inmiddels begraven. Bep, die een ‘bekende Veenendaler’ was, veel vrijwilligerswerk heeft gedaan, (bestuurs)lid was van de Konijnen- en Pluimveefokkers Vereniging (VKPV) en bingo’s draaide in het buurthuis op het Hoorntje. Bep, die een deel van zijn leven met zijn gezin op de Molenstraat woonde, op een steenworp afstand van mijn geboortehuis.  Bep, die ieder jaar verlangde naar de Drentse Fietsvierdaagse. Bep, die als een taxichauffeur kennissen naar het ziekenhuis bracht. Nooit te beroerd om iemand te helpen. Twee jaar terug leverde hij zijn rijbewijs in. Het was een moeilijke beslissing.

De ambtenaar van de gemeente voelde het perfect aan. Bep werd gecomplimenteerd dat hij zijn verantwoordelijkheid nam. Bep glunderde verlegen. Kort daarna kreeg hij een scootmobiel. Ook dat veranderde, toen hij eens plotseling gas gaf in het winkelgebied en tegen de pui van een winkel tot stilstand kwam. De afgelopen ca. 26 jaar deelde hij zijn leven met mevrouw Van den Berg. Het leek of haar naam in het wit op de achtergrond van de rouwkaart was geschreven. De laatste weken belde Bep en mevrouw Van den Berg elkaar vijf keer op een dag. Elke dag. Toen werd het stil…..Heel stil.

In gedachten graveer ik ‘mevrouw Van den Berg’ op de kaart, met mooie letters, in het zwart, anders beklijft de naam niet. Nee, geen veroordeel, zelfs geen oordeel. Ik zet mijn gedachten gewoon op papier, sans rancune. Zo gaat het in het leven. Mensen zijn mensen, met al hun goede en minder goede kanten. Ik kijk naar mijzelf en zie de spiegel van Uriah Heep’s nummer ‘Look At Yourself’,  wees niet bang, kijk gewoon naar jezelf.

Bep, rust in vrede.

De zon staat al vroeg aan de hemel. Het nieuws gaat over Beiroet en dat het weer een tropische dag wordt.

 

 

 

Het bericht Column: Kijk naar jezelf, door Hennie Bos verscheen eerst op PvdA Veenendaal.

Door John Kerstens op 13 augustus 2020 Delen  

We stemden ook opnieuw over een motie voor extra salaris voor de mensen in de zorg. Toen de stemmen daarover staakten, werd een zogenaamde ‘hoofdelijke stemming’ aangevraagd. Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Voor stemmingen moeten altijd voldoende Kamerleden in het gebouw aanwezig zijn. Alleen dan zijn ze geldig. Die waren er gisteren. Daarom konden de ‘normale stemmingen’ (waarbij per fractie met handopsteken wordt gestemd) ook plaatsvinden.

Als een hoofdelijke stemming wordt aangevraagd, schrijven de regels voor dat de voorzitter daarvoor ‘aan ander moment’ aanwijst. Zo kunnen Kamerleden zich voorbereiden of alsnog opgeroepen worden. Juist omdát er dus genoeg Kamerleden waren, werd besloten dat dat ‘andere moment’ al na een kwartiertje zou zijn: zo hoefde niemand aan het eind van een lange dag onnodig te wachten.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend. Om te voorkómen dat rechtsgeldig kon worden gestemd. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze wel voldoende mensen voor het quorum, maar niet genoeg om een stemming te winnen in de Kamer hadden.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners. Opnieuw. Zorgverleners die zèlf nooit zouden weglopen. En nu moeten ervaren dat daar misbruik van wordt gemaakt.

Dit gaat een flinke staart krijgen.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners.

 

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

De PvdA heeft niet voor deze motie gestemd, omdat aanname van deze motie zou betekenen dat het project opnieuw vertraagd zou worden. Nu ligt er een plan voor betaalbare sociale koopwoningen en deze woningen kunnen op korte termijn gerealiseerd worden.Uit Castricummer, 8 juli 2020

Het plan kent een lange voorgeschiedenis. Al 12 juli 2017 heeft er een officiele informatieavond plaats gevonden. Vanaf die tijd is er heel veel gesleuteld aan dit plan inclusief sociale huur en dit plan werd door PvdA omarmd. Helaas heeft het plan vele aanpassingen ondergaan door de vele eisen vanuit de organisatie. Zo moest de hoogte worden aangepast en ook de parkeernorm was een struikelblok. Uiteindelijk is het plan ingediend en werden de sociale huurappartementen sociale koopappartementen. Dan gaat het over 7 sociale koopappartementen van 70 M2 inclusief gebruik van een electrische auto/fiets, 0 op de meter, en keuken en sanitair voor de prijs van 237.000,- Euro. (vergelijk dat maar eens met de appartementen van Romeo en Julia voor 200.000,- Euro 50 M2 zonder keuken en sanitair en voor een parkeerplaats extra 35.000,- Euro extra)

Met aangepaste coronaregels zijn er bijeenkomsten georganiseerd voor alle politieke partijen en omwonenden. Alle partijen waren op de hoogte en hebben tijdens de behandeling in de commissie niet gemeld met een motie of amendement te komen. Wel heeft de PvdA tijdens deze commissie gezegd voor sociale HUUR te zijn. Aangezien de meerderheid in deze commissievergadering aangaf voor dit plan te zijn met sociale koopwoningen waar ook grote behoefte aan is, konden wij wel akkoord gaan. Temeer daar dit plan al zo lang in behandeling is.

We stemden tegen deze motie omdat we-als gezegd vrezen dat het aannemen van de motie voor nog meer vertraging gaat zorgen en er wel voorzien is in sociale bouw en er bovendien nog grote projecten op stapel staan waar de Raad volop de kans heeft om moties in te dienen om sociale huur te realiseren. De PvdA is zeker niet tegen sociale woningbouw van huurwoningen maar vindt dat de wethouder zijn rug recht had moeten houden en sociale huur in een eerder stadium niet uit het project had moeten laten verdwijnen en dat geldt ook voor partijen die nu voor deze motie stemden. Waarom op het laatste moment?

Ada Greuter

Het bericht Sociale huur in het plan Eerste Kwartier verscheen eerst op PvdA Castricum.

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

Zomerreces Het zomerreces is aangebroken. Tijd voor een terugblik en bezinning. De meest politiek beschamende affaire het afgelopen parlementaire jaar was, na de verloedering van de omgangsvormen en het taalgebruik, het optreden van de Belastingdienst in de affaire rond de kinderopvangtoeslagen waarin Pieter Omtzigt een belangrijke rol speelde. Welke lessen dient de Kamer te trekken uit die voor de politiek beschamende affaire? Politici voeren een permanente campagne en verliezen bijna allemaal hun hoofdtaak uit het oog: het maken en beoordelen van wetten. Wetgeving heeft verregaande consequenties voor mensen. Hoe kunnen we er nu voor zorgen dat de Kamer wetgeving serieus neemt? Geen doorsnee Kamerlid Pieter Omtzigt is geen doorsnee Kamerlid. Om heel veel redenen. De Twentenaar trok zich niets aan van de nauwelijks verhulde boodschap dat het CDA van hem af wilde toen hij een onverkiesbare plek kreeg op de kandidatenlijst. Hij zorgde in 2012 voor zijn eigen campagne en werd met voorkeursstemmen alsnog gekozen. Het CDA-Kamerlid was een immer terugkerende kiespijn voor partij en kabinet, maar een zegen voor de Nederlandse politiek. Grote ego’s zijn er nog altijd in de Haagse arena, maar individuele politici met een eigen gezicht veel minder. Pieter Omtzigt vormt hierop een welkome uitzondering. Politiek drastisch veranderd In de afgelopen decennia is het aanzien en wezen van de vaderlandse politiek drastisch veranderd. De politiek is verworden tot een poging de politieke tegenstander vooral te bejegenen en pootje te haken. Het beeld –hoe kom ik over op de kiezer– werd dominant en het beleid van secundair belang. Klassieke volkspartijen verdwenen en dat heeft fundamentele gevolgen gehad. Een permanente publiekscampagne is politiek bedrijven geworden. Een vaste aanhang waar partijen bij de volgende verkiezingen in ieder geval op zouden kunnen rekenen, is helaas verdwenen. Voor elke stem moet permanent, in het uiterste geval vier jaar, worden gestreden. Inkomen en opleidingsniveau zijn nu beslissender voor het stemgedrag en bepalender dan vroeger het lidmaatschap van een specifiek kerkgenootschap. De gevolgen zijn verstrekkend. De politiek lijkt in vrijwel niets meer op de politiek van het midden van de jaren tachtig. Het compromis Het vertrouwde verzuilingsmodel, dat in de jaren zestig al hevig wankelde, was eind 1985 nog bepaald niet verdwenen. Verkiezingen begonnen al sterke verschillen in uitslagen te vertonen, maar de grote partijen hielden stand. Elites konden elkaar in verkiezingen nog bestrijden om daarna zaken te doen. Polarisatiestrategieën werkten niet, de drie volkspartijen, CDA, PvdA en VVD, wisselden elkaar aan de macht af. De grote verschillen vormden geen gevaar voor de uiteindelijke consensus. Een consensus die, een aantal vrij marginale uitzonderingen aan de randen van het politieke spectrum daargelaten, niet ter discussie stond. Grote veranderingen als de ingezette afslanking van de verzorgingsstaat, konden uiteindelijk ook bij links instemming vinden. De eerste golf individualisering was voorbij, maar de verzuiling was nog niet definitief van het toneel verdwenen. Paars, in de jaren negentig, bracht daar langzaam aan verandering in. Politieke elites en de samenleving gingen meer en meer met de rug naar elkaar staan. De politieke elites maakten zich zorgen over efficiency, de overheid diende lean en mean te worden met de grote bedrijven als voorbeeld, terwijl tegenstellingen in de maatschappij groter werden. De multiculturele samenleving werd voor de één een nastrevenswaardig doel, voor de ander een somber schrikbeeld. Emancipatie van de burger Terwijl de volkspartijen een dergelijke tegenstelling nog konden opvangen, leidde dat meer en meer tot vervreemding bij de ene groep en het krampachtig vasthouden aan de vertrouwde mechanismen bij de andere. Draagvlak voor het compromis werd minder en moest meer worden bevochten. De uitsluiting van het CDA na vele jaren regeringsverantwoordelijkheid betekende het definitieve einde van de verzuiling. Nieuwe splinterpartijen, met slechts één prominent programmapunt, kwamen op en verdwenen weer even snel. Het radicaal tegenovergestelde van de volkspartij is nu schering en inslag in de politiek. Elk belang heeft nu zijn eigen politieke partij en dus zijn zetel(s) in de Kamer met helaas snel uitbrekende ruzies tussen politiek totaal onervaren Kamerleden. Coalitievorming Coalities van meerdere partijen zijn in de Nederlandse politiek niet ongewoon. Niet het aantal partijen dat nodig is om een kabinet te vormen dat steunt op een parlementaire meerderheid is bijzonder. Maar het is redelijk uniek dat ideologisch volstrekt tegengestelde partijen tot samenwerking worden gedwongen. Oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Er kwamen onwaarschijnlijke combinaties, louter en alleen om maar tot meerderheden te komen. Alles voor de bestuurbaarheid van het land, maar uiteindelijk leidend tot erosie in de geloofwaardigheid. De elites in het politieke midden zijn nog immer, net als in het midden van de jaren tachtig, gepreoccupeerd met samenwerking, terwijl in de samenleving de tegenstellingen toenemen. Meerderheden die steeds verder afbrokkelen en dikwijls na tussentijdse verkiezingen in de Eerste Kamer niet meer bestaan. Het parlement is een afspiegeling van de samenleving. Met het kwalijke gevolg de steeds meer groeiende tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen. De kiezer is zijn houvast kwijt en oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Hopelijk kan het CDA in maart 2021 weer het vertrouwde gevoel terug geven.