Poliflw

Onlangs hebben GroenLinks en PvdA de samenwerking met VVD en D66 opgezegd. Daar lagen inhoudelijke meningsverschillen onder, en verschillen over hoe je samenwerkt. Woensdag 26 juni sprak de gemeenteraad over de ontstane situatie en het vervolg in een extra raadsvergadering. Daarbij werden enkele moties in stemming gebracht door andere fracties over een vervolg. Een motie voor een lijmpoging met de oude coalitie haalde geen meerderheid. Een motie om GroenLinks en VVD beide een verkenner aan te laten wijzen voor een ronde langs alle fracties haalde het wel. Fractievoorzitter Mark Coenders: “We zijn tevreden dat de gemeenteraad uitspreekt dat GroenLinks een rol moet hebben in toekomstige coalitiesamenwerking en we in de verkenning als GroenLinks met de VVD de leiding kunnen nemen. We gaan hier wat ons betreft snel mee aan de slag.”

Lees hieronder de spreektekst van Mark Coenders:

“Afgelopen vrijdag hebben we als GroenLinks een moeilijke beslissing moeten nemen. Ruim een jaar na de start hebben we de coalitiesamenwerking met VVD en D66 moeten opzeggen. Die breuk was niet voor niets. Daar lagen inhoudelijke meningsverschillen onder, en verschillen over hoe je samenwerkt. Zo’n besluit gaat niet over één nacht ijs. Zo’n besluit geeft ook verantwoordelijkheid.

Voorzitter. Een aantal mensen vroegen zich af: waarom, en waarom nu? De vraag kan wellicht beter zijn: waarom nu pas? Waarom zo lang gewacht, terwijl Arnhemmers wachten op een koers voor het oplossen van de enorme tekorten. Ik snap die vragen. En hoewel we vooral de behoefte hebben om vooruit te blikken, is het ook nog terug te blikken op de aanleidingen voor de ontstane situatie.

Een jaar geleden sloten GroenLinks, VVD, D66 en PvdA een coalitieakkoord. In dat akkoord zaten verschillende afspraken, met een aantal belangrijke ambities. We wilden een socialere stad, een duurzamere stad, een aantrekkelijke stad en goed en verantwoord bestuur. We spraken daarnaast onderling af dat we wilden werken in vertrouwen en het college in staat wilden stellen om te functioneren als boegbeeld van de stad.

Al snel bleek de samenwerking lastig te zijn, zo bleek bijvoorbeeld bij de begrotingsbehandeling. Na een aantal maanden bleek er een enorme stijging van de uitgaven in de zorg te zijn. Op 12 december ontvingen we daarover als gemeenteraad een brief.

In de tijd daarna bleek het niet mogelijk hier als coalitie over te spreken. Het college is wel aan de slag gegaan met mogelijke maatregelen. Na een zogenaamde college-tweedaagse begin maart hadden ze daarover een voorlopig akkoord. Het was de bedoeling om, zoals beloofd, daarover de gemeenteraad te informeren via een raadsbrief. Op 15 maart vroegen de wethouders ons als fractievoorzitters bij elkaar te komen om de situatie te bespreken. Het bleek immers ondanks keihard werk van de wethouders en de organisatie niet mogelijk om redelijke oplossingen te vinden zonder de kaders van het coalitieakkoord te raken. Het college gaf aan dat niet het doel was de raadsbrief te bespreken. Desondanks weigerde D66 aanwezig te zijn bij dit coalitieoverleg. Tijdens het overleg bleek dat het college haar verantwoordelijkheid had genomen om tot maatregelen te komen, maar dat daarbij iets gedaan werd aan de coalitieafspraak over de solvabiliteit. Al snel bleek dit voor de VVD niet acceptabel. Hiermee verviel de steun voor een oplossing en kwam het college niet tot een definitief besluit. Een oplossing werd er door partijen ook niet aangedragen. Door de opstelling van fractievoorzitters was een patstelling ontstaan die een collegebesluit onmogelijk maakte. En daarmee kon het college de raad niet informeren met een raadsinformatiebrief.

In de weken die volgden zijn er diverse coalitie-overleggen geweest. Vele malen zonder D66. En als het wel lukte gezamenlijk te spreken, wilde met name D66 niet over de inhoud spreken. Steeds werden de posities duidelijk: om tot oplossingen te komen is het nodig iets met de kaders van het coalitieakkoord te doen, maar dit was niet mogelijk voor D66 en VVD. Daarnaast wilde D66 niet over de inhoud spreken. Het niet over inhoud willen spreken maakt samenwerken als een coalitie niet alleen lastig, maar onmogelijk. Je bent dan geen coalitie, maar vier verschillende losse raadsfracties. Het was hierbij zelfs extra naar, omdat die opstelling ervoor zorgde dat het college niet tot besluiten kon en mocht komen, waardoor de rest van de gemeenteraad tevergeefs wachtte op een brief met maatregelen om de tekorten in de zorg op te lossen. Ondertussen liep hiermee de voorbereiding op de perspectiefnota ook vertraging op.

Uiteindelijk deed ik een ultieme oproep tot oplossingen te komen. Hierbij werd duidelijk dat er volgens de VVD meer balans moest komen. Hier is naar gezocht. Zo is het dat ook aan afspraken van GroenLinks en PvdA geschaafd wordt, zoals te zien in de perspectiefnota. Die donderdag, inmiddels 18 april, kwam het college samen in een extra vergadering. Hierbij werd overeenstemming bereikt, na telefonisch contact met fractievoorzitters.

Eind goed, al goed, zou je zeggen. De brief en de perspectiefnota hebben weliswaar vertraging opgelopen, maar de coalitie heeft het college in staat kunnen stellen een sluitend verhaal met maatregelen vast te stellen. En voorzitter, dat dachten wij ook. Tot de perspectiefnota gedeeld werd. In coalitieoverleg gaf met name D66, maar ook VVD aan, dat zij nooit zullen instemmen met een ongewijzigde perspectiefnota. Al die maanden praten, accepteren, over grenzen heen stappen. Allemaal voor niets. Om nog maar te zwijgen over wat dit voor een signaal afgeeft aan ook de wethouders van VVD en D66, die keihard gewerkt hebben om tot zo’n akkoord te komen.

En laat helder zijn voorzitter: voor GroenLinks is dit een uiterst pijnlijk verhaal. Een bezuiniging van 7,5 miljoen op de zorg is niet onze keuze. Dat valt ons ontzettend zwaar, zeker wanneer we niet alleen belastingen niet verhogen maar zelfs niet indexeren. Zeker wanneer we als gemeente gewoon geld in kas hebben. Maar we snapten en snappen, dat je concessies moet doen in een coalitie. Dat er compromissen nodig zijn. In het belang van Arnhemmers. En ja, dan wilden we het nog wel hebben over de precieze invulling. Maar dat er maatregelen genomen zouden worden richting het coalitieakkoord, en dat dat ook wat betekende voor de zorgmaatregelen, dat was volstrekt helder voor alle coalitiepartijen. Een later voorstel van VVD en D66 om dan maar iets te doen aan bijvoorbeeld wijkvoorzieningen raakt Arnhemmers direct. De perspectiefnota was voor ons een ultiem compromis tussen de doelen van het coalitieakkoord, de nieuw onstane werkelijkheid en wat nodig is voor de stad. Wijzigingen daarop moeten verbeteringen zijn, en dat was dit niet voor GroenLinks en PvdA. Daarop gaven VVD en D66 aan dit amendement sowieso in te dienen. Ze vonden dat GroenLinks en PvdA niet konden instemmen met deze perspectiefnota.  En dat zij dat ook sowieso niet zouden doen.

GroenLinks en PvdA voelen de verantwoordelijkheid om te komen tot een goede begroting met maatregelen om het tekort in de zorg op te lossen. Je bent een coalitie omdat je samenwerkt in het belang van de stad. Niet om vast te blijven houden aan een papieren werkelijkheid terwijl de wereld buiten enorm veranderd. Het is betreurenswaardig dat we als coalitie hier niet eens samen over konden spreken, en als we daar samen over spraken, het niet over de inhoud mocht gaan. En als het eindelijk over de inhoud mocht gaan, daar keihard op terug onderhandeld werd. Te vaak lukte het niet op een constructieve manier met D66 in gesprek te komen. Helaas is het ook met de VVD in deze samenstelling niet mogelijk gebleken tot goede samenwerking te komen, die nodig is voor een stevige coalitie. Een fout die we wellicht wel gemaakt hebben, is de titel van ons persbericht. Daarin staat dat GroenLinks en PvdA de samenwerking met VVD en D66 opzeggen. Maar die samenwerking was er niet meer. We hebben het alleen maar openbaar gemaakt.

Hiermee zien we ook dat de discussie over deze situatie gaat over de bestuurscultuur. Een cultuur die we allemaal laten bestaan, actief of passief. Hoe pijnlijk de beslissing ook is die we hebben moeten nemen, we hopen hiermee een positieve stap te zetten. Naar een politiek van de stad, in plaats van een politiek die vooral met zichzelf bezig is. Naar een politiek van praten, in plaats van schreeuwen. Naar een politiek van empathie. Van elkaar dingen gunnen. Van werken voor Arnhemmers in plaats van om anderen te tackelen. Naar politiek zoals politiek bedoeld is.

We moeten door voorzitter. En we gaan door. Allemaal. De blik moet vooruit. GroenLinks voelt de verantwoordelijkheid en de plicht de volgende stap te zetten naar een coalitie die het beste is voor de stad. Als de gemeenteraad ons die ruimte geeft en gunt, willen we hier zo snel mogelijk mee aan de slag. We hebben namelijk geen tijd te verliezen. We staan voor enorme opgaven met grote gevolgen voor Arnhemmers. Deze stad verdient een coalitie die met elkaar- de stad en de rest van de gemeenteraad samenwerkt. Die staat voor empathie, de schouders eronder en vooruit. Voor Arnhem en Arnhemmers.

Dankuwel voorzitter.”

 

Afgelopen woensdag 17 april trapte Dirk-Jan Koch, nummer 4 op de lijst, de campagne voor de Europese verkiezingen af. In gezelschap van het bestuur, het campagneteam en de GroenLinks-fractie voor de gemeente Dordrecht benoemde hij de belangrijkste thema’s, waar GroenLinks voor staat in Europa en waarom stemmen voor de Europese Verkiezingen zo belangrijk is.

Dirk-Jan Koch (zie ook zijn introductiefilmpje op YouTube) is voormalig grondstoffengezant en huidig kennisgezant bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en bijzonder hoogleraar Buitenlandse Handel en Internationale Handel aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en zorgde er onder andere voor dat de goudsector eerlijker en transparanter werd. Als geen ander weet hij welke rol internationale samenwerking kan spelen in het tegengaan van ongelijkheid.

Dit is dan ook meteen één van de belangrijkste speerpunten van GroenLinks in Europa, het tegengaan van ongelijkheid binnen en tussen landen door Europese samenwerking. Koch legt uit: ‘Momenteel spelen de grote multinationals landen tegen elkaar uit door zich te vestigen in landen met de laagste winstbelasting. Een uniforme minimum winstbelasting in Europa zal deze ‘race to the bottom’, die uiteindelijk schadelijk is voor alle landen, doen stoppen.’ Ook op andere terreinen kan Europa door een betere samenwerking de macht van het grootkapitaal aan banden leggen. Koch: ‘Een veelgehoord argument is dat als je in Nederland kolencentrales of megastallen verbiedt, ze wel naar Oost-Europese landen vertrekken. Dit zijn problemen die je dus het beste in Europa kunt aanpakken. Samen staat je sterk. Met ongeveer 500 miljoen inwoners vormt Europa immers een afzetmarkt waar je eisen aan kunt stellen.’

GroenLinks is dan ook niet voor minder Europa, zoals sommige andere linkse partijen waaronder de SP en Partij voor de Dieren. GroenLinks is wel voor een ander Europa. Een schoner en socialer Europa vooral. Als hij wordt gekozen in het Europees parlement zal Dirk-Jan Koch zich bovendien nadrukkelijk inzetten voor een transparanter en democratischer Europa waarin de burger meer inspraak heeft: ‘Het Europees parlement heeft een negatief imago. Dat moeten we verbeteren door meer transparante en het aanpakken van corruptie, allerhande bijbaantjes en ondoorzichtige vergoedingen’. Ook zijn mensen te weinig bekend met wat Europa allemaal aan positief beleid, wet- en regelgeving voor elkaar heeft gekregen. Tijdens de aftrap bleek dat onder andere toen Koch een Europese pubquiz afnam waarbij geen enkele aanwezige een 100% score bereikte.

Tenslotte is het ook interessant om te weten bij welke Europese fractie de Nederlandse partijen zijn aangesloten. Het zal niet verrassen dat GroenLinks bij De Groenen hoort, maar dat bijvoorbeeld D’66 en VVD beiden bij de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE) horen, en dat FvD zich net als de ChristenUnie bij de Conservatieven wil voegen is minder bekend. Koch: ‘Voor mensen die nog twijfelen is het dus belangrijk om te weten dat GroenLinks de enige Nederlandse partij is die zich echt voor een progressieve en groene Europese politiek inzet.’

 

 

 

 

 

 

Beste groene en linkse vrienden,

Op de laatste dag van het jaar wil ik jullie graag nog op de hoogte brengen van wat wij in de maanden november en december deden.

 

In november probeerden wij om bij de nieuwe bomenverordening van de gemeente de scherpe kantjes eraf te halen door te pleiten voor een vereenvoudigd vergunningsstelsel voor de kap van bomen ipv het volledig zonder vergunning mogen kappen van bomen door particulieren, de meerderheid van de raad volgde ons voorstel niet, wij hopen nu maar dat er geen kaalslag gaat plaatsvinden in Lansingerland.

Ook probeerden we in deze maand om het aantal vuurwerkvrije zones in de gemeente fors te laten uitbreiden en wellicht wel over te gaan tot een (consumenten) vuurwerkvrije gemeente, ook hiervoor gold dat de meerderheid van de raad niet op ons spoor zat, gelukkig is het college voortvarender en verklaarde de wethouder dat de gemeente in 2019 de lijn van Rotterdam gaat volgen, een lijn die aanmerkelijk strenger is.

In december stelde we, in samenwerking met de collega’s van de PvdA, de ons inziens veel te lage voorraad aan sociale woningbouw aan de kaak. De antwoorden van het college stellen ons niet echt gerust, wij vrezen dat de dat wachttijden voor een sociale huurwoning in Lansingerland nog verder zullen oplopen en dat jonge starters op de huizenmarkt die geboren of getogen zijn in een van onze dorpskernen, of boven hun macht moeten kopen of helaas de gemeente moeten verlaten. Wij houden de vinger aan de pols en blijven ijveren voor meer betaalbare woningen.

Tot slot, het kinderpardon. Twee raadsvergaderingen waren er voor nodig om tot een eindoordeel te komen over de motie die wij hadden ingediend in eendrachtige samenwerking met de PvdA, Wij Lansingerland, D66 en de ChristenUnie. Inhoud van de motie was om Lansingerland aan te laten sluiten bij de Kinderpardongemeentes van Nederland en op die manier een signaal af te geven aan Staatssecretaris Harbers dat het huidige beleid op de schop moet. In de eerste raadsvergadering over dit onderwerp staakten de stemmen op 16-16 omdat één raadslid afwezig was. Behalve de indieners stemde ook de halve fractie van Leefbaar3B voor de motie. CDA en VVD waren in geheel tegen.

In december stond het onderwerp weer op de agenda en weer stemden VVD en CDA als geheel blok tegen de motie, Leefbaar3B was wederom verdeeld, 4 leden waren voor en 5 leden tegen en daarmee werd de motie helaas verworpen met 16 tegen 17.

Al met al was 2018 een memorabel jaar voor ons met voorspoed maar ook met, politieke, tegenslagen. In 2019 gaan we er weer keihard aan de slag om Lansingerland, groener, socialer en mooier te maken.

Namens mijn mede-fractieleden Selgei Gabin, Menno Duk, Ivana Citterbartova, Richard Heijdra, Anja de Geus en Diana van Reenen wens ik jullie een geweldig 2019 toe en wees een beetje lief voor elkaar.

Jullie fractievoorzitter,

Marko Ruijtenberg

Na veel wikken, wegen en nog maar eens nadenken heeft de coalitie van Pvda, VVD, CDA en Gemeentebelangen een akkoord op tafel gelegd dat uitblinkt niets te doen.

 

Een akkoord op hoofdlijnen wordt het genoemd maar de lijnen zijn zo vaag en dunnetjes dat er geen touw aan vast te knopen valt. Er wordt vooral veel overlegd met de burger, wat feitelijk een voortzetting is van het beleid van de vorige coalitie. Maar er volgt geen enkele richting, geen doelstellingen laat staan enige vorm van visie. Blijkbaar is dat op rechts salonfahig. dwarrelend als een stofje in de lege ruimte.

Milieu betaalt de prijs. Dit totale gebrek aan ambitie of zelfs maar richting leidt ertoe dat een goed en actief milieubeleid, zoals dat door de vorige coalitie in gang werd gezet, volledig tot stilstand komt. Schamper wordt het akkoord van Parijs aangehaald, waarin de internationale doelstellingen staan om klimaatveranderingen te stoppen, maar deze coalitie heeft er geen boodschap aan.

De huidige lopende projecten van zonneparken worden knarsetandend geaccepteerd maar dat heeft meer te maken met financiele consequenties en juridische verplichtingen. Andere initiatieven die al door de vorige coalitie waren ontplooid worden in de ijskast gezet.

De coalitie vraagt zich retorisch wat er moet gebeuren om duurzaam te worden. Die vraag is allang beantwoord en de plannen zijn er ook voor. Maar deze coalitie gaat het wiel opnieuw uitvinden. Diftar wordt niet doorgezet maar enig alternatief om de afvalstroom te beteugelen wordt niet genoemd. We gaan nog een keer een rondje rond de kerk doen is het devies.

In stap 1 gaat deze coalitie er nog eens over nadenken In stap 2 gaan ze nadenken waar ze hebben over nagedacht. In stap 3 gaan ze iedereen in de gemeente vragen er over na te denken In stap 4 gaan ze daar weer over nadenken om einde 2019 [1,5 jaar!] iets te gaan besluiten waar ze over nagedacht hebben.

En intussen doet men niets!. Blijkbaar is het deze coalitie ontgaan dat de klimaatverandering in hoog tempo doorgaat. Het is niet vijf voor twaalf maar Vijf Na Twaalf. Nu al is het duidelijk dat in het huidige tempo de wereld niet in staat zal zijn om de doelstellingen van parijs te halen. Er moeten meer tandjes bijgezet worden. Maar deze coalitie gaat er nog maar eens over nadenken.

Dat ondertussen de biodiversiteit in elkaar stort is blijkbaar geen probleem. Dat de insectenstand met 75% is afgenomen, ook in MiddenDrenthe, is blijkbaar niet relevant. Dat onze voedelvoorziening hiervan afhankelijk is, ontgaat blijkbaar deze coalitie. En dat in een landbouw gemeente als MiddenDrenthe

Wel heeft deze coalitie geld voor een 4e wethouder. Inhoudelijk en qua werklast volledig overbodig zoals de vorige coalitie duidelijk heeft aangetoond maar profileringsdrang bij Gemeentebelangen is blijkbaar belangrijker dan verstandig beleid. Dit gaat MiddenDrenthe dus meer dan €440.000,- kosten. Geld dat besteed had kunnen worden aan een werkelijk sociaal en duurzaam beleid.

Maar goed, daar moeten ze waarschijnlijk ook nog over nadenken.