Poliflw

Mensen snappen niks van die ingewikkelde persconferentie van vier ministers tegelijk. Wel naar buiten maar niet samen, maar kinderen wel samen buiten spelen? Geen samenkomsten ook onder 100 personen meer maar wel schoolexamens?

PVV wil heldere tijdelijke #lockdown, geen chaos!

'Alle zorgverleners, in Noord-Brabant en daarbuiten, verdienen onze grote waardering voor de enorme inzet die ze op dit moment leveren om de gevolgen van het coronavirus op te vangen. We weten dat de druk nu al enorm is, bij de GGD, het RIVM, bij huisartsen en in ziekenhuizen. Onze zorgverleners verdienen zoveel mogelijk steun bij alles wat ze doen en wij wensen hun heel veel sterkte en succes. Nu en ook de komende weken,' zegt SP-Kamerlid Maarten Hijink.

De SP steunt de voorstellen die het kabinet doet, bijvoorbeeld als het gaat om het schrappen van grote evenementen, het sluiten van horecagelegenheden, de oproep om zoveel mogelijk thuis te werken en om bij klachten direct thuis te blijven. We zijn blij dat het kabinet, na aandringen van onder andere de SP, eindelijk heeft besloten om scholen voorlopig de deuren te laten sluiten. Want het kan zo zijn dat kinderen mogelijk minder ziek worden door het coronavirus, maar dat wil nog niet zeggen dat ze de ziekte niet over kunnen brengen.

Wel wil de SP dat het kabinet aan de slag gaat met plannen om de economie te stimuleren. SP-Kamerlid Mahir Alkaya: 'Tijdens de vorige crisis verdwenen 365.000 banen. Zodra er door het coronavirus banen verloren dreigen te gaan dan moet het kabinet mensen – werknemers, uitzendkrachten en zzp'ers – helpen. En als er economische gevolgen zijn dan moeten kleine ondernemers, bijvoorbeeld in de horeca, worden beschermd. We zijn de vorige crisis nog niet vergeten.'

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Wat vindt D66 van de aanpak van de coronacrisis?

Op 27 februari is de eerste besmetting van het coronavirus in Nederland geconstateerd. En helaas moeten we constateren dat de verspreiding van het virus zijn hoogtepunt nog niet heeft bereikt. D66 snapt de zorg van veel mensen die zich afvragen of wat we doen wel genoeg is. Sommigen zijn dierbaren verloren, sommigen zijn zelf ziek geworden of moeten nu in quarantaine zitten.

Het virus raakt ons allemaal. Zorgverleners, mensen die werken in de GGD en voor het RIVM zetten zich dag en nacht in voor de bestrijding van dit virus.

D66 vindt het belangrijk om de adviezen van de RIVM en andere experts serieus te nemen. Zij volgen de richtlijnen van de Wereld Gezondheidsorganisatie, hebben contact met collega’s in andere landen en werken nauw samen met onder andere de GGD’s en de veiligheidsregio’s. Wij steunen het kabinet dat zich laat adviseren door deze experts.

Voorop staat dat we dit met 17 miljoen Nederlanders samen moeten oppakken:

Neem de adviezen serieus en volg de voorgestelde maatregelen

Neem je verantwoordelijkheid

Houd rekening met elkaar

De scholen, horeca en sportclubs gaan dicht

Zojuist heeft het kabinet vergaande maatregelen afgekondigd in de strijd tegen het coronavirus. Dit in goed overleg met onze onafhankelijke medici en gezondheidsexperts.⠀

Het besluit om de scholen en de horeca tot nader orde te sluiten is ingrijpend. Maar de duidelijkheid die hiermee wordt geboden is meer dan welkom. In een crisis als deze volstaat het niet om ruimte te laten voor interpretatie. We hebben behoefte aan heldere regels voor iedereen.

We hebben veel waardering en bewondering voor alle mensen in de zorg, de hulpdiensten en supermarkten. Bijzondere dank gaat uit naar iedereen die de komende tijd kan helpen bij de opvang van kinderen van ouders die nu niet op het werk gemist kunnen worden.

We hebben elkaar nu nodig om hier zo snel mogelijk uit te komen. Dat vraagt van de politiek eensgezindheid en onverstoorbaar vertrouwen in de wetenschap. Van ons als mensen onderling vraagt het rust, vertrouwen en solidariteit. Wij gaan hier uitkomen. Maar dat kan alleen samen.

Waarom verschilt de Nederlandse aanpak van die van andere landen?

Mensen thuis kijken natuurlijk ook naar wat er gebeurt in andere landen. Oostenrijk scherpt grenscontroles met Italië aan. Tsjechië controleert vanaf morgen bij elf grensovergangen met Duitsland en Oostenrijk. Denemarken heeft besloten om het vliegverkeer van en naar risicogebieden te beperken.

Mensen vragen zich af: waarom neemt Nederland die maatregelen allemaal niet? Gaan die landen dan te ver, of doen wij niet genoeg? Waarom zou mijn situatie verschillen van iemand een paar minuten verderop, aan de andere kant van een denkbeeldig lijntje op de kaart?

Het kabinet laat nu zien die zorgen serieus te nemen met de aankondiging van een extra pakket maatregelen. Die zijn uniek voor onze situatie, maar nu wel ook meer in lijn gebracht met de rest van Europa. Het kabinet laat ook zien te vertrouwen op de wetenschappers en gezondheidsexperts en iedereen te betrekken in de strijd om dit virus in te dammen. Dat steunen wij.

Hoe voorkomen we een economische crisis?

D66 wil dat alle scenario’s worden klaargezet om het bedrijfsleven, de zzp’er, de mkb’er, maar ook de grote werkgevers te helpen om deze acute crisis door te komen. Hulp van de overheid is geen luxe. Het kan de komende dagen en weken pure noodzaak zijn.

Economische stabiliteit is nu van het grootste belang. Daarbij wordt ten eerste gekeken naar de nationale gezondheidszorg. Wij willen dat ziekenhuizen en GGD’s alle middelen krijgen om hun cruciale werk te doen.

We kunnen het ons niet veroorloven hier laks te zijn. De economie moet gestut worden. Whatever it takes. Dat signaal moet door het land worden gehoord van de premier en zijn kabinet.

Kunnen we in Europa beter samenwerken?

D66 verwacht meer van de samenwerking tussen de lidstaten van de Europese Unie. Waar blijft de afstemming over de reisadviezen van en naar risicogebieden? Deze zijn binnen Europa erg wisselend. Zo kondigde Nederland op 24 februari een negatief reisadvies af voor Noord-Italië maar België deed dit pas veel later, terwijl Polen en Tsjechië toen al een negatief reisadvies over heel Italië afgaven. En op dit moment heeft Estland een negatief reisadvies voor delen van Frankrijk en Duitsland, maar wij hebben dat nog niet. Hier moet dus wel afstemming over zijn. We willen dat minister Bruins regelt dat hier eenduidig beleid voor komt.

Hetzelfde geldt voor het inreizen vanuit risicogebieden en het uitreizen naar risicogebieden. Oostenrijk sluit de grens met Italië, maar via Slovenië kun je Italië nog wel in. Denemarken verbiedt vluchten uit risicogebieden, maar als je op Hamburg vliegt kun je vervolgens gewoon de grens met Denemarken oversteken. Ook hiervoor willen we dat Bruins met zijn Europese collega’s regelt dat hierop gezamenlijk wordt opgetrokken.

Het derde punt betreft internationale evenementen. Het Europees Parlement komt nog maar beperkt bij elkaar en sommige internationale evenementen, zoals de Autosalon in Geneve, zijn afgelast en andere gaan wel door. Het is begrijpelijk dat mensen hier vragen bij hebben en onbegrijpelijk dat er geen gemeenschappelijk EU-beleid op wordt gevoerd.

Hoe zorgen we voor goede informatie voor alle Nederlanders?

De communicatie van de overheid moet altijd helder en reëel zijn voor alle Nederlanders. Vorige week heeft D66 een voorstel ingediend om op één vast moment op de dag te communiceren over de ontwikkeling van het coronavirus. Dat voorstel moet zo snel mogelijk worden uitgevoerd.

Musea moeten dicht. Concerten gaan niet door. Dat heeft enorme impact op de cultuursector, waar veel zpp’ers werken. Daarom vroegen D66 en GroenLinks het kabinet om een steunplan. Dat komt er! Lees hier meer over het steunpakket voor de culturele sector.

Kamerlid Salima Belhaj: “Het virus raakt ons allemaal. Als woordvoerder cultuur krijg ik veel vragen over de klap voor de culturele sector. Cultuurmakers hebben het vaak niet breed. 60% van de mensen die in de culturele sector werken zijn zelfstandig ondernemers. Veel van hen zitten nu in onzekerheid thuis, zonder werk en inkomen. Daarom vind ik het goed dat het kabinet op verzoek van D66 werkt aan een steunpakket voor de culturele sector. Maar jij kunt ook iets doen! Heb je een kaartje gekocht voor een voorstelling, popconcert, opera of festival dat is afgelast? Vraag het geld dan niet terug maar doneer het aan de artiesten of instelling zelf, zodat onze cultuurmakers brood op de plank hebben.”

We begrijpen dat alle afwegingen die nu worden gemaakt niet makkelijk zijn. Laten we elkaar dan ook ondersteunen. Door elkaar kritisch te bevragen, maar ook te luisteren. Gehakketak en geharrewar heeft nu geen zin. Dit is geen politiek spelletje. Hier staan de levens van mensen op het spel.

Het enige dat nu helpt is eensgezindheid. De keuzes die we nu maken zijn uitsluitend gericht op het beschermen van kwetsbare ouderen, van jonge ouders die hun kinderen veilig naar school willen brengen, en van alle mensen die deel willen zijn van het openbare leven zonder te vrezen voor ziekte.

Laat ieder z’n rol pakken. Alleen dan komen we hier sterker uit. Samen de schouders eronder, en wel nu!

Mocht je meer informatie willen over het coronavirus, kijk dan op de website van het RIVM.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Door Eppo Bruins op 10 maart 2020 om 13:53

Overheid, blijf uit het hoofd van mijn kind

Waar leert een kind wat goed en kwaad is? Wat juist handelen is? Hoe je samenleeft? Waar leert een kind delen en wachten op zijn beurt? Waar leren kinderen, kort weg, wat het goede leven is?

Het antwoord zal geen verrassing zijn. Allereerst leert een kind dat binnen het gezin waar het opgroeit. In dat gezin, bij de ouders, ligt de eerste verantwoordelijkheid. Daarnaast is er de school, waar kinderen het grootste deel van hun jeugd te vinden zijn. Scholen leiden de toekomstige generaties op en hebben veel invloed op de vorming van jongeren tot verantwoordelijke volwassenen die klaar zijn voor het openbare leven. Dat is een enorme verantwoordelijkheid voor leraren en het is dan ook belangrijk dat ieder kind een school vindt die bij hem of haar past. Scholen zijn, in de visie van de ChristenUnie, een verlengstuk van de thuissituatie.

In Nederland hebben we al ruim honderd jaar onderwijsvrijheid in de vorm van gelijke bekostiging van openbaar en bijzonder onderwijs. Dat onderwijssysteem moeten we koesteren. Scholen kunnen op basis van hun visie en identiteit de lessen vormgeven. De overheid bepaalt de eindtermen en kerndoelen - dus wat de kinderen moeten kennen en kunnen - maar de scholen bepalen hoe er les gegeven wordt. Ouders kiezen een school tegenwoordig vaak op nabijheid, maar toch ook heel vaak toch ook op sfeer en pedagogiek, op mensbeeld en maatschappijvisie. Kortom: dat wat wij levensovertuiging en identiteit plachten te noemen.

Deze week heb ik in de Tweede Kamer gedebatteerd over de herziening van het curriculum voor het basisonderwijs en de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Het debat ging over een cruciale zaak: Wat worden in de toekomst de kerndoelen van het onderwijs, zoals voorgeschreven door de overheid? Wat moet elke leerling in Nederland aan het eind van zijn of haar schooltijd kennen en kunnen?

Ik merk dat veel politieke partijen dan de neiging hebben om daarin te ver te gaan. De politiek lijkt namelijk voor te willen schrijven wat een nette Nederlandse modelburger zou moeten vinden en denken. Niet kennen en kunnen, maar: welke meningen en opvattingen accepteren we wél en welke meningen en opvattingen horen kinderen niet te hebben? Dat is mij een doorn in het oog. De politiek legt daarmee een staatsmoraal op aan de kinderen. En bovendien is er weinig oog voor minderheidsstandpunten, die toch ook welkom horen te zijn in een democratie. Het gevaar in Nederland dreigt dat je kind van de overheid moet vinden wat de meerderheid vindt.

Scholen zijn waardengemeenschappen van leraren en ouders. Maar mag je ook in de toekomst nog waarden uitdragen die afwijken van het meerderheidsstandpunt? Vanwege bezorgdheid over islamitische scholen (en bij sommige politici ook over reformatorische scholen), waren sommige Tweede Kamerleden in het debat opvallend scherp in hun woorden als het ging om de kerndoelen over seksuele diversiteit of het onderwerp burgerschap.

Zeker, zoals elke vrijheid, heeft ook onderwijsvrijheid een grens. De rechtsstaat moet worden geëerbiedigd en kinderen moeten leren omgaan met verschillen. Daar zijn alle Tweede Kamerleden het wel over eens. Maar daar doet zich nu juist een opvallend verschijnsel voor: Politici die erop hameren dat het curriculum niet alleen gaat over ‘kennen en kunnen’, maar die ook willen bepalen wat scholen (en kinderen) moeten ‘vinden’, leggen hun standpunt als enig juiste, objectieve standaard eigenlijk op aan de rest van de samenleving. Men acht zichzelf neutraal en de ander afwijkend. Daarmee worden verschillen weggepoetst, ontkend of ronduit als verwerpelijk gedefinieerd.

Deze politici willen dat kinderen leren omgaan met verschillen, maar zelf tonen ze juist helemaal niet met die verschillen te kunnen omgaan. Ik maak me daar grote zorgen over omdat we in de loop van de tijd hebben gezien dat in de Tweede Kamer de partijen die zichzelf a-religieus (en daarmee volgens hun definitie neutraal) noemen, inmiddels een meerderheid lijken te vormen. In het huidige regeerakkoord hebben we nog kunnen afspreken dat de onderwijsvrijheid niet wordt ingeperkt, maar welke partijen schrijven het volgende regeerakkoord?

Als het gaat om burgerschap en de kerndoelen, dan is het belangrijk dat leerlingen de spelregels van onze democratische rechtsstaat kennen, dat ze weten van de diversiteit in onze pluriforme samenleving en dat ze daar mee leren omgaan. Dat ze weten welke vrijheden en verantwoordelijkheden we in dit land hebben. Dat mag de overheid allemaal voorschrijven. Maar dat moet beperkt blijven tot kennen en kunnen. Wat je moet vinden en denken, is deel van de opvoeding. De overheid moet uit je hoofd blijven. Dat is niet alleen onderwijsvrijheid, maar ook gewetensvrijheid. En op gewetensvrijheid is ons land gebouwd.

Deze column verscheen op 7 maart op www.cip.nl.

Door Eppo Bruins op 17 februari 2020 om 15:49

Kabinet mag stapje harder lopen voor jongeren

Eind augustus presenteerde het Jongerenplatform van de SER - één van de belangrijkste adviesorganisaties van het kabinet - een belangrijk rapport over de uitdagingen waar jongeren anno 2020 tegenaan lopen. In het rapport wordt helder beschreven dat er voor jongeren veel kansen zijn in de samenleving, maar dat ze ook tegen veel belemmeringen aanlopen.

Op diverse terreinen hebben jongeren het niet gemakkelijk: door het leenstelsel, door de onzekere arbeidsmarkt, door een tekort aan woonruimte. Het Jongerenplatform toonde aan dat jongeren hierdoor belangrijke mijlpalen uitstellen, zoals het kopen van een huis of het stichten van een gezin. Er is dus wel wat aan de hand in onze samenleving.

De afgelopen tijd heeft de ChristenUnie deze problemen met Coalitie-Y uitgebreid op de kaart gezet. Uit ons initiatief is een brede beweging van jongerenorganisaties voortgekomen, dat inmiddels gesteund wordt door een groot aantal politieke partijen. Het rapport van het SER-Jongerenplatform sloot naadloos aan bij de agenda van Coalitie-Y.

We keken dan ook reikhalzend uit naar de reactie van het kabinet. Die kabinetsreactie kwam vandaag. En die valt dan toch een beetje tegen. In de kabinetsbrief wordt vooral opgesomd wat er allemaal al gebeurt op het terrein van onderwijs, arbeidsmarkt en woningmarkt. Er staat nauwelijks nieuws in de brief. Bovendien is het grootste punt van het Jongerenplatform en van Coalitie-Y: kijk nou integraal naar de positie van jongeren, en doe het niet verkokerd per beleidsterrein. Het kabinet lijkt weinig gehoor te geven aan deze oproep.

Wat de ChristenUnie betreft mag het wel wat ambitieuzer. Wij zullen de komende tijd dan ook blijven opkomen voor jongeren en het kabinet oproepen om in al haar beleidskeuzes de positie van jongeren voor ogen te houden. Een belangrijk punt daarbij is de generatietoets: bij grote beleidswijzigingen en politieke akkoorden moet in kaart worden gebracht wat de effecten zijn voor alle leeftijdsgroepen, zodat we generatie-proof beleid maken. In de brief van het kabinet wordt de uitwerking van deze generatietoets vooruit geschoven, maar we zullen dat scherp in de gaten houden.

Gelukkig staat er één concreet punt in de brief: voortaan zal weer het tweejaarlijkse Nibud Studentenonderzoek gehouden worden, om de financiële positie van jongeren in kaart te brengen. De ChristenUnie pleit hier al lang voor, want inzicht in de financiële situatie is een belangrijke eerste stap om ook gepast beleid te ontwikkelen.