Poliflw

In onze gemeente hebben we een aantal inwoners met een psychiatrische ziekte die zo ernstig is dat zij niet meer thuis kunnen wonen. Recent heeft een aantal ouders van jongeren met zo’n heftig ziektebeeld bij de commissie Samenleving aandacht gevraagd voor hun pogingen om een woonvorm dichterbij te vinden.  

Er is wel een geschikte GGZ-aanbieder (Zeeuwse Gronden), maar die beschikt enkel over locaties in Zeeland. De gemeente en 3B-Wonen ondersteunen de aanbesteding van Zeeuwse Gronden om hun goedwerkende concept van wonen plus begeleiding en dagbesteding ook in onze omgeving uit te rollen.

In de commissie werd op deze vragen door onze wethouder gereageerd dat zij onveranderd positief tegenover dit initiatief staat. Hopelijk gaat zo’n vorm van beschermd wonen op korte termijn ook dichter bij Lansingerland opgestart worden.

Op dit moment ben ik binnen mijn portefeuilles vooral druk bezig met de voorbereidingen voor de zogenaamde kaderbrief. Dat is een soort voorloper van de begroting voor het volgende jaar. Nu al, het is net voorjaar? Ja, zo ver denken en werken we inderdaad vooruit. Zeker dit jaar is dat ook geen overbodige luxe. Net als heel veel andere Nederlandse gemeenten hebben we volgend jaar namelijk - als we niets zouden doen - een tekort op de begroting. Maar, we zien het tijdig aankomen en u mag er dan ook vanuit gaan dat we als bestuur handelen om dat te voorkomen en alsnog een sluitende begroting voor 2022 voor te bereiden. Wordt dat makkelijk? Nee, want bezuinigen doet pijn. Maar u kunt er wel van op aan dat ik als uw wethouder keuzes altijd maak op basis van principes van gerechtigheid, gespreide verantwoordelijkheid, solidariteit en rentmeesterschap. Daar kunt u mij aan houden. Verder ben ik druk met het opstellen van een Horti Science Visie en uitvoeringsagenda voor ons florerende tuinbouwcluster (8.000 arbeidsplaatsen), om er vanuit de gemeenten aan bij te dragen dat we alles doen wat nodig is, samen met scholen, ondernemers en inwoners, om dit meest innovatieve tuinbouwcluster ter wereld aan de wereldtop te houden. Tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen heb ik samen met andere bestuurders extra aandacht geschonken aan de tuinbouwsector, zoals sommigen van u is opgevallen. Even wat uitleg daarover: deze innovatieve sector draagt significant bij aan onze (lokale) welvaart, maar bovendien aan gezondheid en geluk met mooie producten. Dertig jaar geleden wist elke Berkelaar, Hoeksenaar of Bleiswijker dat, maar sind de snelle groei van onze gemeente zijn er veel Lansingerlanders bij gekomen dit dit alles weinig zegt. En dat is jammer, want de verbinding is wel nodig, om draagvlak te behouden voor dit ruimtebeslag van de kassen, maar bovendien ook om trots op deze sector te stimuleren en jong talent op alle niveaus te boeien er ook hun geluk te gaan beproeven. Tot slot is het electoraal relevant dat de 1000’en werknemers in de sector met hun gezinnen weten dat ze op de christen-democraten kunnen rekenen voor de vernieuwing en verduurzaming van hun sector. De bouw van de wijk Wilderszijde verdient natuurlijk ook veel van mijn aandacht. Vanuit het college zet ik als projectwethouder alles op alles om deze wijk met meer dan 2.500 woningen snel te ontwikkelen. Nu minister Ollongren weigert om financieel bij te dragen vanuit de Regeling Woningbouwimpuls, gaan we de wijk zelf ontwikkelen. Ik hanteer drie criteria voor deze doorstart: kwaliteit, tempo en betaalbaarheid. Binnenkort buigt de gemeenteraad zich over ons voorstel. Ik heb goede hoop dat we na de zomer het bestemmingsplan kunnen vaststellen. Samen met Plan Buyten, dat als onderdeel van WIlderszijde nu al in ontwikkeling is, gaat dan heel Wilderszijde echt over naar de realisatiefase. Dat mag ook wel, want sommige van de afspraken gaan al terug tot 1998, zo lang is hier al over gepraat. Dan heb ik het deze keer nog niet eens gehad over duurzaamheid, de energietransitie, de Rottemeren, grondzaken zaken die individuele Lansingerlanders onder mijn aandacht brengen. Daarover later vast meer. Hebt u behoefte aan contact met mij? Mail me dan op jan-willem.van.den.beukel@lansingerland.nl of bel 06 1053 8370. Hartelijke groet, Jan-Willem van den Beukel

In een mooi gesprek tussen Linda Veenman (casemanager dementie), Marjan Oosthoek (mantelzorger) en Ankie van Tatenhove (wethouder), delen zij hun ervaringen over hoe de zorg geregeld is, maar ook over de kleine dingen die je zelf kunt doen voor bijvoorbeeld je demente buurvrouw. 

Klik op onderstaande link om het gesprek terug te kijken.

https://www.youtube.com/watch?v=Tu8NMp_wkG0&feature=youtu.be

D66 Lansingerland heeft vragen gesteld aan het college of het huidige COVID-testcapaciteit tot problemen leidt in de essentiële beroepen in onze gemeente. Ook wil D66 van het college weten of zij een oplossing ziet in het door de gemeente tijdelijk commercieel beschikbaar stellen van testen voor essentiële beroepen (in het onderwijs, in de zorg en kinderopvang).

Ineke den Heijer (fractievoorzitter D66 Lansingerland) : “Hoewel zorgmedewerkers en docenten landelijk voorrang hebben om getest te worden, lijkt het er helaas nog op dat de testcapaciteit in onze regio niet op orde is. Hierdoor duren de afspraken en de uiteindelijke uitslag erg lang. We zien en horen dat er signalen uit de zorg, onderwijs en kinderopvang zijn dat deze vertraging tot problemen leidt. We horen dat er op sommige scholen bijna geen vervangers meer zijn, hoge werkdruk bij ander personeel, kinderen naar huis worden gestuurd, patiënten langer moeten wachten op behandeling, en ouders die niet kunnen werken. We hebben het college vanwege de grote urgentie met spoed te reageren op onze vragen”.

D66 neemt als voorbeeld dat er in Nederland ook werkgevers zijn die hun werknemers aanbieden om op kosten van de werkgever een test te doen bij een commerciële partij. De testlocatie is dan in de buurt en de uitslag is veelal binnen 24 uur beschikbaar. D66 is van mening dat het inkopen van testen om eigen personeel te testen niet hoort bij de kosten die een school, zorginstelling of kinderopvang moet maken.

D66 Lansingerland vraagt daarom of het college bereid is om op zeer korte termijn te onderzoeken of en in welke mate in onze gemeente het testbeleid tot problemen leidt in de essentiële beroepen en, of het commercieel beschikbaar stellen van testen voor essentiële beroepen (in het onderwijs, in de zorg en kinderopvang) door de gemeente Lansingerland tijdelijk een oplossing kan zijn en kan worden gefaciliteerd door de gemeente. D66 vindt het belangrijk dat bij dit onderzoek ook een indicatie van de kosten wordt meegenomen. Budget beschikbaar stellen voor het testen van deze cruciale beroepen kan naar de mening van D66 door het college worden gedaan, daar de raad onlangs een budget van 5 miljoen beschikbaar heeft gesteld speciaal voor alle corona gerelateerde problemen.

De gestelde vragen kunt u hier teruglezen.

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

In de commissie Ruimte werd begin deze maand het beoogde proces richting een regionale strategie op warmte, elektriciteit en brandstofbehoeften besproken (RES). De organisatie achter de RES waaraan wij als gemeente deelnemen verzocht de Raad haar wensen en bedenkingen kenbaar te maken op het beoogde proces. Het college deed ons een tekstvoorstel toekomen.

In de aangereikte wensen en bedenkingen door het college kan D66 zich goed vinden. We begrijpen het belang van de glastuinbouw, de focus op betaalbaarheid voor iedereen en het optrekken met ministeries inzake de warmterotonde. Rondom het creëren van lokaal draagvlak door middel van vroegtijdige participatie zijn wij heel blij met de input van het college. Het laten aanhaken van bedrijven, bewoners en maatschappelijk organisaties zal de kwaliteit van de RES niet alleen versterken, maar het is ons inziens ook een voorwaarde voor het slagen van de energietransitie.

Draagkracht van het landschap D66 was niet uitsluitend blij met de voorstellen van het college. Duurzame opwek kost ruimte en het college gaf aan dat ze eerst wilt bepalen wat we kunnen (en waar ze zich comfortabel bij voelt) dan te redeneren vanuit hetgeen dat moet (voldoen aan de energievraag en opgaaf). Het zorgpunt van het college was de dwingendheid vanuit de regio die kan worden opgelegd tot realisatie van duurzame opweklocaties waar de draagkracht van het landschap zich daar minder voor leent.

Wel de lusten, niet de lasten is de insteek die we lazen. We vroegen het college dan ook: “Wil het college wellicht een tekort aan stroom, warmte of brandstoffen bereiken?”

Het stellen van doelen dwingt tot nadenken, overleg en de komst van oplossingen middels concessies. We vroegen het college dan ook het punt van zorg anders te  verwoorden zodat verantwoordelijkheid nemen het uitgangspunt wordt. En of in de definitieve RES kan worden uitgewerkt hoe zoekgebieden tegenover elkaar worden afgewogen met de draagkracht en het landschap in het achterhoofd. Immers is D66 het eens met het college dat alles passend moet zijn bij de identiteit van Lansingerland.

Inzet op energiebesparing en vraagreductie Het concept van de RES was bijgevoegd en voor D66 was het lastig niet alvast op de inhoud in te gaan. In het concept is namelijk geen aandacht voor inzet op energiebesparing en vraagreductie via de regio. Er wordt wel rekening gehouden met andere beleidsfactoren die invloed hebben op de energievraag, zoals inzet op isolatie en CO2 reductie middels laadconcepten.

Wat D66 betreft is het goed dat met externe factoren rekening wordt gehouden om de energievraag in te kunnen schatten. Slecht inzake het niet gezamenlijk inzetten op / en formuleren van doelstellingen op energiereductie. Veel gemeenten zetten nu al wel in op energiebesparing maar, vanwege vrijblijvendheid, levert dit nog te weinig resultaat op. Samen kan je meer. Wat je niet verbruikt, hoef je ook niet op te wekken, waardoor er minder ruimte nodig is voor opwek.

Voor de definitieve RES vroegen wij gezamenlijke inzet op reductie uit te werken. Wethouder Van den Beukel gaf aan blij te zijn met de suggestie van D66 en dat een dergelijk verzoek op de inhoud juist zo vroeg mogelijk dient te worden meegegeven als je het bij de definitieve RES verwerkt wilt hebben.

Middels een oplegger via de wethouder is de tekstuele wijziging op de draagkracht van het landschap en de toevoeging van gezamenlijke inzet op energiebesparing en vraagreductie verwerkt in de definitieve beantwoording.

Minister De Jonge heeft vandaag laten weten dat de Tijdelijke wet Covid-19 niet op 1 juli ingaat. De lokale fracties van D66 in Zuid Holland, waaronder Lansingerland, zien geen noodzaak voor de beoogde Corona-wet. De wet creëert een directe lijn tussen maatregelen van ministers en de uitvoering daarvan door burgemeesters, dat achten wij ongewenst.

Het kabinet eigent zichzelf verregaande macht toe en de wet ontbeert een solide juridische basis voor het inperken van grondrechten als de vrijheid van vereniging. Met de wet kunnen ministers buiten de Kamer om besluiten tot het verbieden van evenementen, het sluiten van scholen en ondernemingen en openbaar vervoer. Het is een blanco volmacht voor ministers om zelf corona-maatregelen af te kondigen. Het parlement en de democratie staan daarbij buitenspel alsof we teruggaan naar koning Willem I die ook per decreet regels maakte. Met de directe lijn tussen de maatregelen van de minister en uitvoering door de burgemeester staat ook de gemeenteraad buitenspel.

De Raad van State, Wim Voermans, hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit Leiden, Douwe Jan Elzinga, hoogleraar staatsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen, de Nederlandse Orde van Advocaten en onder andere ook de Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen hebben grote zorgen over de beoogde wet. De grondrechten worden onvoldoende gewaarborgd. Zowel de Eerste en Tweede Kamer maar ook de gemeenteraden hebben veel te weinig invloed. De looptijd is veel te lang. En wanneer een minister zelfstandig belangrijke wettelijke regels op gaat stellen is dat in strijd met de basisprincipes van de democratische rechtsstaat, dat is immers de taak van het parlement. Onnodig bovendien, er zijn prima alternatieven. Het kabinet kan zich nu al macht toe-eigenen door de uitzonderingstoestand uit te roepen en het parlement kan daar dan in ieder geval nog weer een einde aan maken.

Maar een verdere uniformering van de noodmaatregelen is ook niet langer nodig. Nu de verspreiding in beeld en onder controle lijkt kan er beter worden teruggevallen op lokale noodverordeningen, met passende uniformering op basis van RIVM richtlijnen, plaatselijk maatwerk en democratische legitimatie. Als democraten en vertegenwoordigers van de lokale politiek vinden wij dat een veel betere werkwijze dan een directe lijn tussen zelfstandig door ministers verordonneerde maatregelen die door onze burgemeesters moeten worden uitgevoerd.

Ineke den Heijer, Lansingerland Sander Boschma, Hillegom Annette Pietersen, Nieuwkoop Ralf Boland, Katwijk Jacco van Maldegem, Leidschendam-Voorburg Evert Bobeldijk, Gouda Albert Grooten Waddinxveen. Elfred Bus Oegstgeest Miranda den Tuinder, Hoeksche Waard Sabine Schipper, Zwijndrecht Mieke Bakker, Hellevoetsluis Jeroen Hendriks, Leiderdorp Ahmet Polat, Dordrecht Gernand Ekkelenkamp, Zoetermeer Jesse de Jong, Maassluis Jarle Lourens, Schiedam Vahit Köroğlu, Leiden Pieter Holkamp, Capelle aan den IJssel Constantijn Dolmans, Rijswijk Roger Vieira, Midden-Delfland Elly de Vries, Bodegraven-Reeuwijk Bas van Riel, Lisse Bart van der Ploeg, Teylingen Marcel van Prehn, Barendrecht Wim Smit, Brielle Erik Mulder, Westvoorne Ritske Bloemendaal, Wassenaar Trijntje van Es, Papendrecht Marijke Gommans, Hendrik -Ido-Ambacht Jeffrey van de Lagemaat, Krimpenerwaard Frans Klovert, Zuidplas Dick Gutlich, Noordwijk

Tijdens de vergadering van de commissie Samenleving van mei stelde onze fractie een aantal vragen die betrekking hebben op de coronacrisis. In de media lezen we over toename van verwarde personen en ook over toename van huiselijk geweld, overigens zonder dat daarbij aangegeven wordt of er een verband is met coronamaatregelen. Een nieuwsbrief van Veilig Thuis meldt echter dat er géén toename is van meldingen van huiselijk geweld, waarbij de analyse ook door hen niet gegeven kan worden. Ook wat “verwarde personen” betreft, kon wethouden Van Tatenhove ons geruststellen: De problematiek speelt gelukkig nauwelijks in onze gemeente en er is ook geen toename gezien. 

Ook vroegen we aandacht voor de manier waarop het college er bij de bevolking op aandringt om de coronamaatregelen zoals de anderhalvemeter in acht te nemen. Hierbij wordt vooral geschermd met termen als “wees toch verstandig” en “denk toch aan de ouderen en kwetsbaren” en wordt geschermd met cijfers en tabellen. Vervolgens zijn Boa’s en andere handhavers er maar druk mee. Over de maatregelen is weinig discussie. Maar vanuit onze ChristenUnie-fractie gaven we de suggestie mee om als collegeleden meer zélf in beeld te zijn, bijvoorbeeld door de sportverenigingen moed in te spreken. Of bij de ingang van het schoolterrein te wijzen op het belang van gespreid naar binnen gaan. Of samen met zorgverleners in beeld te zijn, bijvoorbeeld met een thuiszorgmedewerker of een verzorgende in een verpleeghuis. Wethouder Ankie van Tatenhove vond dat iets om mee te nemen naar het college, want zelf voelt ze daar wel voor. Het wringt echter met zelf het goede voorbeeld geven van afstand houden en thuisblijven, zo verklaarde ze de terughoudendheid hiermee tot nu toe.

Nederland is een land dat al vele decennia door coalities wordt bestuurd. En dat betekent dat partijen om te regeren sommige belangrijke onderwerpen wel, maar andere niet zullen kunnen realiseren. Dat geldt ook voor de VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die de huidige coalitie vormen. Gelukkig heeft het CDA veel kunnen realiseren van wat zij in het verkiezingsprogramma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 belangrijk vond. Denk aan de forse investering in de ouderenzorg, de bevriezing van het eigen risico, de investering in defensie en veiligheid en het verlagen van de belastingen voor gezinnen. Heel belangrijk -vooral in deze tijd- is de bijdrage die het CDA levert aan een sterke samenleving. Haat zaaien wordt harder aangepakt, raddraaiers en notoire dwarsliggers kunnen rekenen op een flinke boete. Minister Grapperhaus heeft daarvoor recent enkele wetsvoorstellen ingediend. Het CDA steunt het invoeren van een maatschappelijke diensttijd en gaat meer werk maken van het zichtbaar maken van onze nationale geschiedenis en het leren van het volkslied: kortom, zaken die iedereen binden die in ons land wonen, ongeacht afkomst en religie. CDA signatuur Veel stemmingen die de afgelopen tijd in de Tweede Kamer kwamen hadden een duidelijke CDA signatuur. Het is mooi om te zien dat de partij in staat is zo veel te realiseren uit haar verkiezingsprogramma. Regeren is mooi, maar het houdt ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid in. De CDA-fractie staat dan ook voor de loyale uitvoering van voorstellen die de coalitiepartners belangrijk vinden. Dat vergt een voortdurende toelichting in deze tijd waarin het compromis vaak verdacht is. Belangrijke rol 2020 is een jaar waarin grote vragen onze aandacht zullen opeisen. Hoe zorgen we dat na de crisis een economische opleving volgt en ook de samenleving sterker wordt? Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven. Vicepremier en minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, minister Hugo de Jonge speelt samen met premier Mark Rutte een belangrijke rol in de bestrijding van het coronavirus. Onlangs begon hij tijdens een persconferentie zijn verhaal over de ultieme stip op de horizon. Want wanneer is dit voorbij? Wanneer is het coronavirus niet meer allesbepalend voor onze samenleving? Dat is hoogstwaarschijnlijk pas het geval als er een vaccin is. Misschien al over een half jaar, zeggen de optimisten. Misschien pas over een paar jaar, zeggen de pessimisten. Het zal er tussenin zijn. De verantwoordelijke bewindslieden doen alles wat ze kunnen om zo snel mogelijk vaccinaties beschikbaar te hebben, maar niemand die het op dit moment zeker weet. Hugo de Jonge benadrukte dat we met elkaar naar een nieuwe fase van deze crisis gaan. Na de uitbraakfase gaan we nu via een overgangsfase naar de tijd waar we als samenleving meer grip hebben op het virus, de controlefase. Naar een nieuw normaal, waarin we met allerlei aanpassingen het gewone leven zoveel mogelijk kunnen leiden, in afwachting van een vaccin. En dat, zonder dat het virus opnieuw om zich heen grijpt. Farmaceuten en onderzoekers over de hele wereld geven de wereld steeds meer hoop dat het vaccin tegen het coronavirus weleens binnen afzienbare tijd zou kunnen worden gevonden. De bewindsman weet inmiddels wel uit ervaring dat het succes van zijn aanpak valt of staat met de afspraken die we als samenleving met elkaar hebben gemaakt. Die hebben gezorgd dat we de verspreiding van het virus onder controle kregen. Dat hebben we samen gedaan en om dat virus onder controle te houden zullen we het wéér samen moeten doen. De verrassingsaanval van maart moeten we niet nog een keer meemaken. Ankerpunt De bescherming van onze kwetsbare mensen blijft voor Hugo de Jonge een ankerpunt in de aanpak. Tot de laatste fase van de route, totdat het vaccin er is, zullen we met elkaar extra moeten omzien naar ouderen, naar mensen met een beperking en naar chronisch zieken. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een groep is, die we zoveel mogelijk moeten afschermen van het virus. Alle maatregelen die we nemen die soms ook ingrijpend zijn in het leven van mensen zijn er juist op gericht om ouderen en andere kwetsbare mensen zo veilig mogelijk te houden. Tijdens de afgelopen persconferentie op 19 mei jl. zei hij: ‘We hebben de laatste maanden veel hartverwarmende initiatieven en acties gezien om juist hen een hart onder de riem te steken. En nu we weer vooruit kunnen kijken, is het des te belangrijker dat we blijven omzien naar de mensen die het het zwaarst hebben’. Dat betekent wat het CDA betreft, nee zeggen tegen individualisme en eigen belang en ja zeggen tegen het nemen van gezamenlijke verantwoordelijkheid. Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven.