Poliflw

GemeenteBelangen Doetinchem heeft de motie “Gratis 1

uur parkeren Amphiongarage” ingediend tijdens de raadsvergadering van 28 februari 2019.

De hoge parkeertarieven zijn een reden voor inwoners van de gemeente, om niet even snel boodschappen te doen in het centrum. Door het eerste uur gratis te maken, wordt een stimulans gegeven om toch het centrum te bezoeken, wat zal leiden tot meer bezoek aan het centrum. Daarnaast vormt het een stimulans om langer in het centrum te blijven, immers het eerste uur is gratis en het achteraf betalen zorgt ervoor dat er geen druk zal zijn om snel weg te moeten gaan. Dat zal het bezoek, de gezelligheid en de omzet voor de ondernemers ten goede komen.

Eigenlijk is er geen reden om bang te zijn dat mensen kort verblijven door de initiatieven die gedaan worden in het centrum vanuit het aanvalsplan binnenstad om lang verblijf te stimuleren! Of is er nu al geen vertrouwen dat de initiatieven gaan werken.

Uit verhalen in de praktijk weten wij dat de beleving om online te kopen als goedkoper wordt ervaren. Door er voor te zorgen dat bezoekers goedkoop even snel de stad in kunnen, vervalt ook dit argument.

Op dit moment is de situatie omtrent o.a. de Amphion parkeergarage zo dat de kosten zeer hoog zijn en de inkomsten/bezetting zeer laag. Wij menen dat bezoekers niet door hebben dat de garage dicht bij het centrum ligt. Ter vergelijking: de afstand tussen de Varkensweide en die van de Amphion garage ten opzichte van de stad is exact gelijk. Door het inzetten op een pilot wordt deze parkeergarage aantrekkelijk gemaakt om te gaan parkeren. Wij gaan er vanuit dat als bezoekers eenmaal een positieve ervaring hebben met de Amphiongarage, daardoor vaker terug zullen komen om te parkeren.

Het plan en dus de motie die wij voorleggen hebben wij natuurlijk ook met het centrummanagement en de OVD besproken en die zijn uitermate positief over deze pilot en staan achter het plan. Dit maakt cofinanciering vanuit aanvalsplan binnenstad mogelijk. Wat ook moet want de gederfde inkomsten kunnen niet uit het budget van het parkeerbedrijf gedekt worden. De kosten zoals wij hebben ontvangen van de ambtelijke organisatie zullen € 30.000,- zijn aan omzetderving. Daarnaast zou er ook een budget vrijgemaakt moeten worden voor promotie. Dit samen is maar een kleine uitgave uit het gehele budget. Andere plannen die vele malen duurder zijn zoals de metamorfose van het gebied rond de Oude IJssel moeten zich ook nog bewijzen dat buiten een langer verblijf ook de omzet voor de ondernemers zal verhogen.

In het verleden is het dagtarief van € 4,-. als pilot begonnen en succesvol voortgezet. Met andere woorden wanneer wij niet het effect weten kunnen wij niet bij voorbaat al zeggen dat het niet werkt en zal dat aan de hand van een pilot naar voren moeten komen. Laten we het zien als een deel onderzoek dat al in de parkeervisie 2017 – 2020, dat wij als raad hebben vastgesteld, was aangekondigd en naar ons inziens nooit is geweest. Daar staat letterlijk: instellen van een dagtarief van € 4,- voor het parkeren rond het ei en een onderzoek doen naar de mogelijkheid van gratis parkeren.

Mede-indieners: PvdA, LBD

Voor motie: GemeenteBelangen Doetinchem, PvdA, LBD, SP

Tegen motie: GroenLinks, CDA, VVD, D66, CU/SGP, PvlM

Klik hier om de motie te bekijken

Over de brug: meedoen op de arbeidsmarkt

Ruim 2% van de inwoners in de gemeente Doetinchem heeft een bijstandsuitkering. In 2018 is het aantal uitkeringen gedaald. Landelijke en regionale prognoses laten zien dat in de komende tijd weer een stijging van het aantal mensen in de bijstand wordt verwacht. Hoewel we onze ogen hiervoor niet sluiten, willen we er alles aan doen om in de komende twee jaren de uitstroom naar werk verder te bevorderen. In de afgelopen week heeft de gemeenteraad van Doetinchem unaniem ja gezegd tegen de aanpak ‘Samen sterk voor inwoners naar werk’.

Het doel van de Participatiewet is meer mensen, ook mensen met een arbeidsbeperking, aan het werk te krijgen. We willen dat zo min mogelijk mensen aangewezen zijn op wat ooit werd gezien als het laatste vangnet: bijstand. Met een deel van de inwoners met een bijstandsuitkering hebben we, spijtig genoeg, langere tijd niet gesproken. Deze mensen worden in gemeentelijke termen gerekend tot het granieten of zittend bestand. Ik vind het niet erg respectvol om op deze manier over mensen te spreken en ik vind het daarnaast niet goed hen als groep te omschrijven. Bij Laborijn zien we deze mensen nu nog op een eiland en we willen hen in de komende tijd graag over de brug hebben.

Inwoners over de brug

Ongeveer 1,3% van de Doetinchemse inwoners ontvangt langere tijd een bijstandsuitkering en is de laatste tijd niet actief benaderd en begeleid richting werk. Wanneer we specifieker naar de mensen kijken dan gaat het bijvoorbeeld om mensen met een fysieke handicap, psychische of mentale problemen. Ook ongeschoolde jongeren die nooit gewerkt hebben en immigranten (waaronder vluchtelingen) zitten op het eiland. Er zijn laaggeletterde mensen en mensen die nooit arbeidsritme hebben ervaren. Ook zijn er mensen die, vanwege hun visie op het leven of ervaringen, nooit de keuze hebben gemaakt (of hebben kunnen maken) om te werken. Al met al hebben we het over een diverse groep inwoners, waarvoor ik evenveel respect en waardering heb als voor andere inwoners. Eén ding wil ik echter niet, dat is deze inwoners aan hun lot over laten. De gemeente helpt hen in de komende twee jaren over de brug.

Werken werkt

Mijn positieve verwachting is dat de grootste groep inwoners die over de brug komt, in staat is om op termijn (parttime) werk te doen. Wanneer we immers kijken naar talenten van mensen en uitgaan van mogelijkheden, dan wordt het interessant. Juist die inwoner die langzaam een ritme in haar leven opbouwt, zal gezonder leven. Juist die inwoner die nu door een taalachterstand weinig contacten heeft, zal genoegdoening halen uit de conversatie met collega’s. We zullen reëel moeten zijn in de verwachtingen die we met elkaar hebben, maar betuttelen helpt bij de meeste mensen niet. Ik wil graag dat we het gesprek voeren over mogelijkheden en dat we vooroordelen wegnemen.

Vooroordelen wegnemen

Er zijn mensen die op voorhand het gevoel hebben dat ze, met hun leeftijd of beperking, niet gewaardeerd worden door werkgevers en dat er voor hen dus geen plek is. Dat is onzin. Ik zie juist in de Achterhoek dat steeds meer werkgevers zich volop willen inzetten om mensen die wat ouder zijn of mensen met een beperking een duurzame plek te bieden. Wellicht hebben mensen eerder negatieve ervaringen gehad. Dat is erg verdrietig en pijnlijk. Het zal ook niet gemakkelijk zijn. Toch vind ik het van belang na te gaan welke positieve werkervaring we daar tegenover gaan zetten.

Veel mensen hebben het idee dat ze door te gaan werken, door het verliezen van diverse regelingen, minder geld overhouden dan met uitkering. In vrijwel alle gevallen is dat onzin. Werken loont, juist ook financieel. Eerlijk is eerlijk: met eventuele criminele activiteiten of ‘zwart’ bijverdienen zal iemand moeten stoppen, maar dat lijkt mij sowieso logisch. Er is voor mensen die werk aanvaarden overigens binnenkort een premie beschikbaar. Daarmee kunnen eventuele extra investeringen, die nodig zijn voor een baan, betaald worden.

Misschien heeft een aantal inwoners de indruk dat Laborijn en de gemeente Doetinchem er vooral op uit zijn dat de kosten dalen. Enerzijds klopt dat. We willen er voor zorgen dat ons sociale stelsel betaalbaar blijft. Anderzijds (en vind ik veel belangrijker) willen we vooral dat we geld besteden aan het passend maken van werkplekken, jobcoaching, re-integratie, trainingen en sollicitatie. Uitgangspunt is dat eenieder die een beroep moet doen op een uitkering, die nu en in de toekomst ook kan aanvragen.

Menselijke maat

De gemeenteraad heeft in de raadsvergadering stil gestaan bij de wijze waarop we mensen over de brug gaan helpen. Het is belangrijk dat zorgvuldig te doen en uit te gaan van de menselijke maat. Ik snap goed dat het voor veel mensen best een lastige (en ook spannende) stap is om naar Laborijn te gaan en daar in gesprek te gaan over werk. Ik weet dat de medewerkers van Laborijn dat goed begrijpen. De Werkacademie biedt mensen perspectief, maar eerst moet er vertrouwen zijn. Dat komt van twee kanten. Het zal ongetwijfeld niet altijd goed gaan, maar ik zie dat ‘samen werkt’.

Participatiebudget

In het VNG Magazine stond staatssecretaris Tamara van Ark vorige week stil bij het breed offensief, waar we ook met het plan van aanpak actief uitvoering aan geven. Hoewel ik haar insteek kan volgen, ben ik wel kritisch over de consequenties t.a.v. de beleidsvrijheid die zij aan gemeenten toezegt. Daar hoort namelijk ook een goed doordachte financiering bij. We zien nu al dat het participatiebudget tekort gaat schieten. We kunnen als iemand aan het werk gaat (al dan niet met loonkostensubsidie) wellicht besparen op het bijstandsbudget (BUIG), maar om dat duurzaam en goed te doen, zal geïnvesteerd moeten worden in het participatiebudget.

Schouder aan schouder

In de afgelopen week heb ik met verschillende werkgevers gesproken, met medewerkers van sociale instellingen, met een accountmanager van het Werkgeversservicepunt, met mensen van Laborijn, met collega wethouders in de regio, met het UWV en iemand van vakbond FNV. Bij iedereen ervaar ik enthousiasme om, schouder aan schouder, te werken aan werk.

 

Op donderdag 27 september 2018 stond het punt ”Regionale visie op inkoop Sociaal Domein vanaf 2021” op de raadsagenda. De onderstaande woordvoering is door Pieter Herngreen in de raad ingebracht:

1. Voorzitter, het is allereerst goed om vast te stellen dat de 8 samenwerkende gemeenten op het gebied van het sociaal domein nu uitvoering gaan geven aan de gezamenlijke inkoop van producten en diensten. We staan daarmee aan het begin van een traject dat moet uitmonden in concrete samenwerking tussen gemeenten en aanbieders. Het idee is dat daarmee strategische beïnvloeding tot stand komt van de gemeenten op de partijen in het sociaal domein.

2. De uitgangspunten van de regionale visie op het sociaal domein zijn daarbij leidend: sturen op maatschappelijke doelen en resultaten, ontschotten van budgetten en ruimte om te experimenteren. De kern is dus het sturen op resultaten door het introduceren van resultaatgerichte bekostiging. Deze aanpak vinden wij goed. Want essentieel is dat gemeenten en aanbieders in samenspraak komen tot producten en diensten die aansluiten bij wat cliënten nodig hebben. Meer regie en keuzevrijheid bij de inwoner ook, met het oog op ondersteuning van diens verantwoordelijkheid voor het eigen leven. Met ook de gedachte dat voorliggende voorzieningen door aanbieders en cliënten beter worden gebruikt. Dat moet dan ook onderdeel zijn van de beoordeling van de resultaten. En daarbij hoort ook de verwachting van afnemende administratieve regeldruk en bureaucratie.

3. We vragen ons af in hoeverre de filosofie in gelijke mate kan opgaan voor alle deelvelden van het sociaal domein. Wij denken dat in dit zeer brede veld grote verschillen bestaan tussen voorzieningen en doelgroepen die uniforme toepassing van een inkoopmodel bemoeilijken. Dictumpunt 3 van uw voorstel suggereert dat ook: er komen indicatoren voor resultaatgerichte bekostiging, en waar dit niet kan afrekenen op basis van prestatie of beschikbaarheid.

4. Wij denken dus dat er een fasering in het traject moet komen, met als eerste een gezamenlijke bepaling van de wijze waarop per deeldomein doelen geformuleerd moeten worden. Wij vinden het essentieel dat rekening wordt gehouden met de aard van de hulpvraag in de tijd. Vooral in langdurige zorgtrajecten verschuiven doelen en verandert de behoefte.

5. Bekijk vervolgens in experimenten in hoeverre resultaatbekostiging aansluit bij de beoogde doelstelling: preventie en betere benutting van voorliggende voorzieningen. Bij de aanbesteding moeten daarbij ook duidelijke afspraken komen over de wijze waarop cliënten bij de vaststelling van doelen en resultaten worden betrokken, want dat is de kern van het plan. Voor een kind en gezin in een crisissituatie is dat immers totaal iets anders dan de vaststelling van een enkelvoudig behandeltraject. En ten laatste: gemeenten moeten grip houden op de wijze waarop zorgplannen worden ingericht, juist ook met het oog op kostenbeheersing.

6. Samenvattend, voorzitter,

De visie is goed, maar nog erg abstract; experimenteer met ketenpartners over de systematiek van concrete doelstellingen per deelgebied in de zorg, waarbij gemeenten regie houden ook op individueel niveau; werk samen aan gemakkelijk toegankelijke voorliggende zorg en ondersteuning want dit verlaagt drempels en administratieve lasten; pas later de gedifferentieerd bekostigingssystematiek aan.

Op naar een mooie periode!