Poliflw

De discussie in de Tweede Kamer afgelopen woensdag over racisme, dat Nederlanders met een migratieachtergrond de weg verspert naar een goedbetaalde baan en een fatsoenlijk huis, had meer weg van een ordinaire burenruzie in plaats van een inhoudelijk politiek dispuut. Terwijl alle ingrediënten voorhanden waren voor een volgende stap in het nationale racismedebat mondde het Kamerdebat een week voor de zomerstop uit in ruzie en gescheld. Partijen vlogen vooral elkaar verbaal in de haren. Allerlei onderwerpen werden erbij gehaald en persoonlijke kwesties werden weer actueel. Oud zeer tussen de PvdA en de partij DENK, die werd opgericht door oud-PvdA-Kamerleden, werd uitgevochten en verschillende fractievoorzitters botsten hard met PVV-leider Geert Wilders wegens zijn felle betoog. Grof taalgebruik Gesterkt door de uitspraken van de premier, die erkende dat racisme in Nederland net zo goed een systemisch probleem is, vroegen D66, PvdA en GroenLinks een debat aan. Een hardere aanpak van discriminatie door uitzendbureaus, een verbod op etnisch profileren en excuses voor het eigen slavernijverleden: met minder zouden zij geen genoegen nemen. En dan was het ook nog Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863. Alle ingrediënten dus voor een goede gedachtenwisseling. Maar al binnen het half uur was duidelijk dat het debat niet aan de hoge verwachtingen ging voldoen. De discussie ontaardde in een aaneenschakeling van oprispingen van oud zeer, beledigingen en grof taalgebruik. Bij vlagen ging het geruzie over in triviaal gescheld. Klaver noemde Wilders een idioot. Andersom was de Groen Linkser een politieke hooligan, met partijgenoten die vroeger communistische massamoordenaars steunden. De scheldgrage PVV-leider liet vervolgens niet na te zeggen dat er na het coronavirus een hysterisch discriminatievirus over de wereld gaat. Beschonken komkommer Hoewel onaanvaardbaar en zelfs verwerpelijk, was het origineelst met de pretentieuze coterie in ’s lands vergaderzaal Farid Azarkan, de fractievoorzitter van DENK, die SP-leider Lilian Marijnissen een beschonken komkommer noemde. Benieuwd of dit aforisme in de Handelingen (woordelijke verslaglegging) blijft staan. Klaver bracht vervolgens in herinnering dat Asscher als minister geen excuses voor de slavernij had aangeboden. Farid Azarkan noemde het verhaal van Asscher een goedkope babbeltruc, omdat de PvdA enkele DENK-moties tegen discriminatie niet had gesteund. Hij haalde ook uitspraken uit het verleden aan van PvdA-kopstukken over Marokkanen. Het ontlokte een woedende tegenaanval van Asscher, die een tirade afstak over de video’s waarin DENK kritiek uitte op Kamerleden met een Turkse achtergrond. De inbreng van Kees van der Staaij (SGP) aan het Kamerdebat was nog het meest veelzeggend. Voor hem is het uitgangspunt helder: alle mensen zijn naar Gods evenbeeld geschapen. Racisme is daarom uit den boze. We zijn immers allemaal van dezelfde lap gescheurd. Het is maar dat u het weet. Geen excuses Vanwege de vrees voor polarisering zag de premier niets in het aanbieden van excuses voor de Nederlandse rol in de slavernij en de slavenhandel. Eerder betuigde de Nederlandse staat wel zijn diepe spijt en berouw. Dat gaat niet voor iedereen ver genoeg, erkende hij. Maar voor anderen zouden excuses juist weer te ver gaan. ‘Kun je mensen die vandaag leven verantwoordelijk houden voor het verre verleden?’, vroeg hij zich af. Volgens de premier zouden excuses meer polariseren, dan dat ze mensen zouden samenbrengen omdat het aanbieden daarvan ook op tegenstand stuit. ‘Als ik het zal doen, voor wie doe ik het dan, aan wie bied ik ze dan aan? En hoe ver moeten we dan teruggaan? Tegelijkertijd, erkennen dat dat niet usance is in de wereld om dat wel te doen. Om al die redenen hebben we het niet gedaan’, aldus de premier. Het kabinet-Rutte II betuigde eerder diepe spijt en berouw voor het slavernijverleden, en dat vindt de premier voldoende. Wel is hij voorstander van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023. In dat jaar is het 150 jaar geleden dat Nederland een eind maakte aan slavernij. Voortdurend punt van discussie Slavernij gebeurde honderden jaren geleden. Niemand die nu leeft, heeft daar direct verantwoordelijkheid voor. Schaamte en schuld is totaal niet nodig Maar waar men als samenleving wel verantwoordelijkheid voor heeft, is je te informeren over wat zich heeft afgespeeld. Je kunt niet de glorieuze kant van de geschiedenis vieren zonder dat je er rekenschap van geeft dat die niet voor alle mensen gold. Zoals ook de nieuwe Canon weer aantoont, is de omgang met het Nederlands verleden een voortdurend punt van discussie, dat evenveel zegt over hoe wij over onze gezamenlijke identiteit denken als over het verleden. Het Rijksmuseum werd bij heropening in 2013 gemunt als museum van Nationale Geschiedenis en nam de beslissing om kunst en geschiedenis voor het eerst integraal te laten zien. Zeven jaar geleden was dat nog vanuit het perspectief van het glorieuze Holland, de koopmansgeest; nu is het tijd voor gedeeld verleden. Dat maakt de functie gevoelig: die moet zich constant verhouden tot de gepolariseerde actualiteit.

Een dag met Geert Wilders op campagne. VOLENDAM - In 2011 kreeg De Telegraaf voor het eerst de unieke kans om een dag met Geert Wilders op campagne te gaan. Acht jaar later mag de krant bij hoge uitzondering nog eens in zijn zwaar bewaakte en bewapende auto plaatsnemen, als hij naar Volendam en Spijkenisse afreist. Dan blijkt maar weer eens onder welke krankzinnige omstandigheden de leider van de tweede partij van het land nu al jaren zijn werk probeert te doen. ’Geertje! Goed om je weer te zien!” De komst van Geert Wilders naar Volendam is vaste prik geworden als de PVV campagne voert. Het weer werkt deze ochtend niet mee, maar trouwe aanhangers zijn zelfs vanuit Enschede gekomen om hun leider te begroeten. „Hé, jij komt wel van heel ver weg!”, herkent Wilders een bondgenoot. En ook voor de middenstand van het vissersdorp is Wilders een bekende verschijning. „Volgende keer kom ik weer een visje eten”, belooft hij, deze ochtend is het er nog iets te vroeg voor. Kapsones Oer-Hollands vindt Wilders Volendam. En daarom is het plaatsje uitermate geschikt voor het toneel van de flyeracties die de PVV heeft georganiseerd. „Hier ervaar je de Nederlandse identiteit”, legt Wilders uit. „Het is de symboliek die het mooi maakt.” Wilders treft in het dorp naar eigen zeggen bij uitstek de PVV-kiezer: ’de gewone man en vrouw’. „Mensen zonder kapsones, vaak harde werkers.” Maar wat in Volendam ook opvalt is de extreme bewaking van de PVV-leider. Het bezoek is met militaire precisie voorbereid en de massaal aanwezige politie in uniform en burger laat niks aan het toeval over. „Doe je handen eens uit je zakken”, klinkt het geregeld, om te checken of een omstander geen wapen verborgen houdt. Of tegen een collega: „Let even op die gozer met dat petje”, als iemand zich zonderling gedraagt. De in een kogelvrij vest gestoken Wilders krijgt er weinig van mee. Hij zwaait, geeft handen, deelt flyers uit en poseert voor heel veel selfies. Maar alles zoveel mogelijk binnen veilige marges van het leger van bewakers. Mensen die hun arm over de schouders van de PVV-leider willen slaan, worden snel gecorrigeerd door een lijfwacht. Weg die hand; te gevaarlijk. Het is allemaal niet voor niets. Want nog geen week geleden werd duidelijk dat op campagne in Heerlen iemand hem iets aan wilde doen. De gek werd met een bijl en twee messen betrapt. Met enkele dagen tot de verkiezingen neemt de beveiliging geen risico’s. „Het is de laatste tijd weer erger geworden”, vertelt Wilders even later, als hij weer in de auto zit. De dreiging van moslimterroristen is nooit opgehouden, maar ook na de recente commotie rond de cartoon-wedstrijd werd weer onderstreept hoe serieus fanatici het op hem hebben gemunt. Twee onschuldige Amerikaanse toeristen werden door een jihadist levensgevaarlijk neergestoken op Amsterdam Centraal en een terrorist werd op Den Haag Centraal in de kraag gevat. Een mogelijke medeplichtige loopt nog rond. Een onheilspellend idee. Veilig Het bericht in deze krant van zaterdag, dat criminelen mogelijk over de adressen van safehouses beschikken waar ook Wilders mee te maken heeft, geeft hem evenmin een veilig gevoel. „De NCTV zegt nog niks kunnen vinden, maar kan het ook niet uitsluiten. Nu wordt het nader onderzocht”, zucht hij. Wie denkt dat Wilders de risicodreiging rond verkiezingen een beetje extra aanzet om politiek te bedrijven is volgens hem ’ziek’. „Dan was ik vandaag wel thuis gebleven.” Ook op weg, verschanst in een zwaarbeveiligde auto, ontstaat er soms een dreiging. Om veiligheidsredenen kunnen hierover geen details in de krant. „Het is soms alsof je in een film zit”, wil de PVV’er er wel over kwijt. „Maar het is alleen geen film.” Intussen gaat het werk gewoon door. De PVV-voorman is deze campagne opvallend meer aanwezig dan tijdens de jongste Tweede Kamerverkiezingen. „Het is belangrijk dat ik meer zichtbaar ben”, legt Wilders uit, terwijl zijn colonne voertuigen nietsvermoedende automobilisten inhaalt. Zeker nu hij zelf niet op het stembiljet staat is het volgens hem nodig de achterban te mobiliseren. De PVV-campagne heeft de slogan ’Stuur Rutte weg’ als thema, waarmee Wilders hoopt aan te geven dat deze verkiezingen niet zozeer over de provincie, maar over de toekomst van Rutte III gaan. De campagnebezoeken staan dan ook in het teken van Wilders, niet van de regionale lijsttrekker of die van de Eerste Kamer. In de wervelwind van beveiliging is zelfs niet te merken of ze er bij zijn. Of er toe doen. Concurrentie En hoewel in peilingen het verlies van zijn partij aan het opkomende Forum voor Democratie mee lijkt te vallen, is er natuurlijk wel meer concurrentie dan voorheen. „Voor ons is de opkomst heel belangrijk. Daar heeft Baudet het makkelijker dan wij.” Maar van een onderlinge strijd wil Wilders niets weten. Die zou ook geen zin hebben. „Rutte is de lachende derde als wij de pijlen op elkaar richten.” De PVV-voorman vindt dat dit land een stevige oppositie nodig heeft, maar ziet dat allerlei partijen zich gedragen als kandidaat-coalitiepartijen. „De PvdA, GroenLinks, de SP en Forum. Allemaal geven ze een rode kaart aan Rutte, maar ze zeggen ook: kom maar langs, doe iets goed voor ons en je mag weer het veld op”, sneert Wilders. „Allemaal willen ze een aai over de bol, ze nemen genoegen met een kruimel.” Vooral het opzichtige geflirt van premier Rutte met het GroenLinks van Jesse Klaver na de plotselinge aankondiging van een CO2-heffing, is Wilders spuugzat. „Er is al geformeerd voor er verkiezingen zijn! Jesse zit aan het stuur en Rutte hangt er een beetje bij. Die mag straks de stekker in de auto stoppen bij het tankstation”, aldus de PVV’er. „Maar wat als Jesse straks de afslag wil nemen naar meer immigratie? Of hogere belastingen? Dan gaat Rutte mee. Een stem op Rutte is een stem op Klaver. En als Rutte nog steun kan krijgen van vier partijen in Angola gaat hij daar ook nog even langs.” Wanneer de auto in Spijkenisse is gestopt, klinkt voor de PVV-leider gejuich op het marktplein. Het is er drukker dan in Volendam. Flyers komen er eigenlijk niet eens meer aan te pas bij deze visite. Een foto met Wilders, dát is waar de mensen voor gekomen zijn. De beveiliging lijkt bijkans nog steviger dan in Volendam. Van scootmobiel-bestuurder tot kaasboer, van Feyenoord-fan tot een trotse vader met zijn baby; steeds maakt het beschermende cordon even plaats voor een Wilders-fan die met de leider op de foto wil. „U heeft mijn stem!”, belooft een gelukkige. „Heel veel sterkte met alles”, zegt een ander. Van de groenteboer krijgt Wilders een doosje aardbeien, op een flyer mag hij een handtekening zetten. Een half uur later, als Wilders met loeiende sirenes weer naar Den Haag zoeft, volgt toch nog een klein katje richting rivaal Baudet. „U vroeg waarom ik naar Spijkenisse en Volendam ga op campagne”, glimlacht hij richting zijn schrijvende reisgenoot. „Nou, déze mensen zie je niet op een congres van Forum!”

Photos from PVV Fractie Almere's post