Poliflw

Jolanda de Heer blijft ook in het nieuwe college wethouder #dankbaar.

Gemeente Rhenen

Rhenen heeft een nieuw college! Dinsdagavond 29 mei zijn tijdens de raadsvergadering vier wethouders geïnstalleerd en beëdigd. Het zijn Simone Veldboer (PCR), Jolanda de Heer (CU), Peter de Rooij (SGP) en Hans Boerkamp (D66).

Er staat een spannende week voor de deur met de verkiezingen van aankomende woensdag. We mogen ons gedragen weten door God de Vader. Een mooie zegenbede van St. Patrick om de week mee te beginnen. De Heer zij vóór u, om u de juiste weg te wijzen. De Heer zij áchter u, om u in de armen te sluiten en om u te beschermen voor gevaar. De Heer zij ónder u, om u op te vangen als u dreigt te vallen. De Heer zij ín u, om u te troosten wanneer u verdriet hebt. De Heer zij óm u héén, als een beschermende muur, als anderen over u heen vallen. De Heer zij bóven u, om u te zegenen. Zó zegene u de almachtige God, vandaag, morgen, en tot in eeuwigheid. Amen.

“Ik ben Ton Bisschop, 57 jaar oud. Ik ben meer dan 30 jaar getrouwd, heb inmiddels vijf volwassen kinderen en ben op meer dan één hand te tellen aantal keer opa. Ik woon met veel plezier sinds 1995 in Renswoude. Mijn geloof in Jezus als de opgestane Heer, betekent voor mij 24 uur, 7 dagen per week praktisch christen zijn in alle facetten van het leven: persoonlijk, gezin, lokale gemeente, kerk en werkomgeving. Vanuit mijn geloof wil ik graag meerwaarde hebben voor mijn medemensen. Ik kom graag op voor de belangen van de inwoners van Renswoude en in het bijzonder de minderbedeelden. Ik ben warm voorstander van het zelfstandig blijven van #Renswoude en vind het belangrijk oog te hebben voor de lokale boeren en middenstand.”

Timeline Photos

We kijken terug op een prachtige collegetour! Was je er niet bij? Lees het verslag! Over 'Ik hou van je, buurvrouw!', de conflictbarometer en over je muurtje kijken De ijzige vrieskou heeft de bezoekers aan de collegetour ‘Hoe veilig is Utrecht?’ er gelukkig niet van weerhouden om naar het UCK te komen, waar zo meteen hoogleraar Beatrice de Graaf, Utrechtse wijkagent Dwight van van de Vijver en partijleider Gert-Jan Segers bevraagd zullen worden op hun visie op veiligheid. De zaal stroomt vol, de klok slaat acht en gespreksleider Renze Klamer trapt af. Niet alleen objectief Met verve presenteert Renze zijn gasten achtereenvolgens aan het publiek: ‘terrorisme-expert’ (Beatrice), ‘wijkagent Kanaleneiland’ (Dwight) en ‘de grote CU-man’ (Gert-Jan). Hij wendt zich eerst tot De Graaf: ‘Het zijn spannende tijden! Of valt het allemaal wel mee? Moeten we niet zo zeuren?’ In reactie hierop vertelt Beatrice over de intentional homicide rate, en dat het aantal moorden sinds de jaren ’60 flink is afgenomen. ‘Maar dat is niet het hele verhaal. Veiligheid is niet alleen objectief, het is ook een gevoel!’ Mensen zijn bang voor zaken waar ze zelf niet de controle over hebben, bijvoorbeeld voor een terroristische aanslag, ook al is de kans daarop heel klein. Nadert een Derde Wereldoorlog? Beatrice betrekt nog meer statistieken bij haar verhaal: ‘Het blijkt dat ongeveer de helft van de jongeren van 18 t/m 25 jaar denkt dat een Derde Wereldoorlog binnen vijf jaar ophanden is.’ Renze test het even in de zaal, en hier blijken maar enkelingen zo’n oorlogsdreiging te voelen. ‘We zijn hier met positieve, hoopvolle mensen!’ De Graaf vertelt dan over de conflictbarometer die een Heidelbergs onderzoeksinstituut (‘Die stad heeft ons dus niet alleen de catechismus gebracht!’) jaarlijks uitbrengt bij haar verhaal, waaruit blijkt dat Nederland officieel maar met één land in conflict is: Rusland. ‘Ons land behoort tot de veiligste regio’s ter wereld!’ Sociaal én religieus Via een omweg komt het gesprek dan op plaatselijk anti-terrorismebeleid. Dwight en Beatrice vertellen over het Amsterdamse beleid, waar louter wordt gekeken naar waar het sociaal ‘misgaat’, en niet naar religieuze aspecten. Maar, zo legt Dwight uit, juist ‘religieuze analfabeten’, die bijvoorbeeld nooit een Koran hebben gelezen maar wel zijn geradicaliseerd door (extremistische) filmpjes online, hebben een ‘goeie imam’ nodig, die ze als een soort gids uit kan leggen dat de Koran niet oproept tot geweld. De overheid moet juist op deze manier ingrijpen en samenwerken met de goede krachten in de samenleving. In Utrecht gebeurt dat bijvoorbeeld door het bondgenotenoverleg. Veiligheidsinterpretatie Gert-Jan gaat over het voorgaande met Dwight en Beatrice in discussie, want: mag de overheid wel in deze vorm een ‘geloofswaarheid propageren’ of opleggen? De Graaf maakt dan een duidelijk onderscheid: ‘Het gaat hier niet om een theologische interpretatie, de overheid legt geen geloofsrichting op, maar om een veiligheidsinterpretatie: ze werkt samen met imams die ‘veilig’ zijn en die jongeren helpen de-radicaliseren. Vanuit de zaal komt er dan terecht een vraag over rechts-extremisme, heeft Nederland daar ook veel mee te maken? Beatrice weet te vertellen dat er afgelopen jaar vier ‘witte’ terroristen zijn veroordeeld in ons land. Het vormt een mooie brug naar een aansluitend thema, het falen van de multiculturele samenleving in Nederland en de toenemende segregatie. Over gesegregeerde muren heenkijken Hoe kan de groeiende segregatie in ons land worden gestopt? En: heeft de overheid hier invloed op? Segers meent dat het woonbeleid cruciaal is, zorg ervoor dat er verschillende soorten woningen, van sociale huur tot vrije sector evenredig over een buurt verdeeld zijn. Toch ziet ook hij de grenzen van wat de overheid kan doen: “Zij kan niet zorgen dat buren elkaar in de armen vallen en snikken: ‘ik hou van je, buurvrouw!’ De overheid kan voorwaarden creëren, maar mensen moeten het zelf ‘doen’.” Toch gelooft Gert-Jan dat er een plek is waar over gesegregeerde muren moet én kan worden heen gekeken: de kerk. ‘Als het daar niet kan, waar dan wel?’ Gezamenlijk belang Hier valt Dwight ‘m in bij: er moet een gemeenschappelijk belang zijn, dan kunnen die muren worden afgebroken. Hij noemt een voorbeeld: ‘Ik ben laatst met een PVV-politica gaan praten, dat was heel vreemd, links en rechts zo aan tafel, maar we hadden een gezamenlijk doel, namelijk: Nederland veiliger maken.’ Ook Beatrice illustreert dat gezamenlijk belang, dat heel zichtbaar wordt op de school van haar kinderen. Verschillende culturele achtergronden mengen zich, waardoor je over je eigen ‘muurtje’ heen leert kijken. Herstel Er is dan ruimte voor vragen en opmerkingen uit de zaal, en naar aanleiding daarvan benadrukken de sprekers dat het nooit alleen gaat om cijfers en statistieken, maar om de verhalen erachter, die zijn veel interessanter. Juist die verhalen bepalen ons gevoel van veiligheid. Een van de aanwezigen komt tot slot met een citaat van Bonhoeffer: ‘Geen vrede op de weg naar veiligheid’. Hoe denken de sprekers daarover? Gert-Jan is het hier in zekere zin mee eens, drugsdealers en mensenhandelaars moeten – desnoods met geweld – worden aangepakt. Dwight vult hierop aan: ‘Niet voor niets dragen mijn collega’s en ik een wapen met stopkogels.’ Toch is veiligheid niet het hoogste doel om naar te streven, zo besluit Segers: ‘Wat we uiteindelijk willen is herstel en gerechtigheid.’ Gebed bij beproeving Onze lijsttrekker Maarten van Ooijen sluit dan de avond af, met een toepasselijk gebed: Blijf bij ons Heer, want het wordt al avond en de dag neigt ten einde. Blijf bij ons en bij heel Uw Kerk. Blijf bij ons in de avond van de dag, in de avond des levens en in de avond van de wereld. Blijf bij ons met Uw genade en goedheid, met Uw Heilig Sacrament en Uw troost en zegen. Blijf bij ons, Heer, als de nacht van de vijandige macht, de nacht van de bittere dood ons overvalt. Blijf bij ons, Heer, bij al Uw gelovigen, in tijd en eeuwigheid. Amen.

Photos from ChristenUnie Utrecht's post

Intens verdrietig nieuws. We wensen Paul Blokhuis en zijn familie heel veel kracht en sterkte toe bij het gemis en het verdriet.

Gert-Jan Segers

‘Op U vertrouw ik, Heer, U bent mijn toevlucht in de dood.' (Psalm 91) We zijn verslagen en intens verdrietig door het plotselinge overlijden van Julia Blokhuis. Zij is de jongste dochter van Ida en Paul Blokhuis, onze staatssecretaris van VWS en de (schoon)zus van Sharon & Luc, Thamar en Sarah. Julia is 18 jaar geworden. Julia moest eind vorige week onverwachts met spoed worden opgenomen vanwege ernstige uitvalsverschijnselen, waarschijnlijk als gevolg van een auto-immuunziekte. De mensen van het Universitair Medisch Centrum Utrecht hebben er de afgelopen dagen alles aan gedaan om haar leven te redden. Zondagavond belde Paul me en vertelde hij dat ze die avond afscheid hadden moeten nemen van hun - zoals Paul haar omschreef - ontzettende lieve en sociale meid. Het overlijden van Julia is niet te bevatten. Als vrienden, collega's en partijgenoten huilen en bidden we met Paul, Ida en de kinderen mee, in het geloof dat de Immanuel er ook nu bij is en dat Julia thuis is bij haar Heer. Namens de ChristenUnie, Gert-Jan Segers (fractievoorzitter in de Tweede Kamer)

Onze kandidaten: Joop de Heer (plaats 7 op de kandidatenlijst) Joop is 70 jaar en woont met zijn echtgenote in de Groetpolder, waar hij zijn gehele werkzame leven als akkerbouwer gewerkt heeft. Na de middelbare school heeft Joop de H.L.S. in Leeuwarden gedaan en heeft onder meer in Canada zijn stage gelopen. Hij heeft veel passie voor de akkerbouw, maar vooral als het gaat om bescherming van de wereldmarkt. Grote spelers domineren de wereldmarkt en staan daarmee een eerlijke prijs voor een eerlijk product in de weg. Niet alleen internationaal, maar ook hier in Nederland heeft Joop altijd gepleit voor een eerlijke beloning voor eerlijke arbeid: in 2014 nam hij afscheid als regiobestuurder van de Nederlandse Akkerbouw Vakbond. Naast zijn passie voor akkerbouw, is Joop een echte volleybalfanaat: al op zijn dertiende is hij begonnen met deze sport en beoefent deze nog steeds met veel plezier. Ook is hij regelmatig vrijwilliger bij Dorcas en stichting Present en is hij trouw lid van de Lucaskerk in Winkel waar hij al vele tientallen jaren allerlei taken op zich neemt, waaronder het ambt van ouderling. Waarom ben je kandidaat voor de ChristenUnie? “Ik vind dat de ChristenUnie een goede landbouwpolitiek nastreeft. Deze partij maakt zich sterk voor een stukje bescherming van de agrariërs tegen de veel te lage wereldmarktprijzen voor onze belangrijkste producten. Grote bedrijven hebben te veel macht en de ChristenUnie is een van weinige partijen die niet alleen kijkt naar groei op de korte termijn, maar ook oog heeft voor toekomstbestendige landbouw waar iedereen een fatsoenlijke boterham mee kan verdienen en dat is wat de landbouw nodig heeft.”

Een terugblik van Gert-Jan Segers op een bijzonder jaar. 👇 'Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe!' Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie