Poliflw

De Partij voor de Dieren heeft geen steun kunnen verlenen aan een Klimaatwet die te lage doelen stelt en te weinig garanties biedt op het halen daarvan. “De wet is niet voldoende om op koers te blijven voor maximaal 1,5 graden opwarming van de aarde”, licht Kamerlid Lammert van Raan toe. “We hebben 17 voorstellen gedaan om de tandeloze wet te repareren, maar die zijn allemaal verworpen. Niet alleen door de regeringspartijen, maar ook door PvdA, SP en zelfs GroenLinks. Pijnlijk. Het zichzelf feliciterende politieke midden bewaart klaarblijkelijk liever de onderlinge goede vrede dan dat men kiest voor de echte maatregelen die keihard nodig zijn.” De Partij voor de Dieren heeft grote verschillen zien ontstaan tussen het oorspronkelijke wetsvoorstel en het uiteindelijke resultaat. Van Raan: “De zoektocht naar politiek draagvlak heeft op diverse plaatsen voor verzwakkingen van de wet gezorgd. Met onze 17 aanvullingen en verbeteringen , in lijn met het alarmerende rapport van het VN-Klimaatpanel IPCC en met het Urgenda-vonnis, hadden we een échte historisch Klimaatwet kunnen hebben, die het 1,5-gradenscenario wel mogelijk maakt.” Eén van de verbeteringen die de PvdD voorstelde betrof de invoering van een emissiebudget, oftewel de maximale hoeveelheid CO2 die Nederland mag uitstoten om aan de 1,5-graaddoelstelling te voldoen. Het emissiebudget is een belangrijk en door wetenschappers geadviseerd instrument om grip te houden op de doelen en uitstelgedrag uit te sluiten. Ook pleitte de PvdD onder meer voor 100 procent vermindering van broeikasgassen in 2040, 45 procent hernieuwbare energie in 2030 (100 procent in 2050), 40 procent minder energieverbruik in 2030, het toevoegen van het begrip Brede Welvaart, het schrappen van het vrijblijvende karakter van de tussendoelen en het schrappen van biomassa als duurzame energiebron. De fossiele industrie en de vee-industrie moeten uitgesloten worden als relevante gesprekspartner. En er moet een onafhankelijke klimaatcommissie komen, zoals ook in eerdere versies van de Klimaatwet stond vermeld. Het idee voor een Klimaatwet ontstond in 2015 vlak voordat het historische Parijsakkoord werd getekend en kort nadat Urgenda voor het eerst de Klimaatzaak won en er door de rechter stevige woorden werden gesproken over het klimaatbeleid van de Staat. Marianne Thieme en Jesse Klaver (GroenLinks) riepen met een gezamenlijke motie de regering op om te komen met een effectieve Klimaatwet. De motie haalde het niet en drie maanden later kondigden GroenLinks en PvdA alsnog een gezamenlijke initiatiefwet aan. Inmiddels doen vijf andere partijen mee: SP, D66, VVD, CU en CDA. Van Raan: “Met name CDA en VVD de hebben de oorspronkelijke Klimaatwet weten uit te kleden tot een zwakke intentieverklaring.” Klimaatakkoord Een dag na de stemming in de Tweede Kamer over de Klimaatwet, werd het Klimaatakkoord onder leiding van Ed Nijpels gepresenteerd. Ook hier was voor de Partij voor de Dieren de uitkomst uiterst teleurstellend. Van Raan: “De gelijkenissen tussen Klimaatakkoord en Klimaatwet dringen zich op. In beide gevallen werden door de fossiele onderhandelaars alle tanden uit het eindresultaat getrokken die nodig zijn om het klimaatprobleem aan te pakken. Sterk vervuilende sectoren zoals de luchtvaart, landbouw en industrie worden nog steeds de hand boven het hoofd gehouden.” Ook milieuorganisaties, die maandenlang aan de klimaattafels hebben mee-onderhandeld, hebben hier grote bezwaren tegen en hebben aangekondigd hun handtekening niet te zetten onder het akkoord. Bij de presentatie afgelopen vrijdag hielden zij een uitfluit-protest voor het gebouw van de Tweede Kamer waar Lammert van Raan zich namens de Partij voor de Dieren bij aansloot. “De Partij voor de Dieren zal blijven vechten voor daadkrachtige maatregelen die hard nodig zijn, samen met iedereen die de temperatuurstijging van de aarde ook tot maximaal 1,5 graad wil beperken.” Lees hier de bijdragen van Van Raan aan het debat over de Klimaatwet: - eerste termijn (inclusief links naar 17 amendementen) - tweede termijn

Het was vlak na de Tweede Kamer verkiezingen van 2017 dat fractievoorzitter voor de Partij voor de Dieren Marianne Thieme een motie in stemming bracht over het Terlouw duurzaamheidsmanifest. Het komende kabinet, op dat moment nog in de formerende fase met GroenLinks, moest volgens de PvdD het volledige manifest opnemen in het regeerakkoord. Ik was niet gecharmeerd van deze actie.

Ten eerste zag ik het eindresultaat van onze stevige onderhandelingen als jongerenvoorzitters misbruikt worden voor politiek gewin van een partij, terwijl we collectief hadden afgesproken dat niet te doen. Daarnaast dwong de PvdD met het indienen van de motie in formatietijd andere partijen tegen het manifest te stemmen, zonder dat ze dat ook echt waren. Politiek handig was het natuurlijk wel, het frame dat de PvdD als enige het jongerenmanifest belangrijk genoeg vond. Jaloersmakend, als je dat ongegeneerd kan doen. Want de kiezer? Die klapte voor Marianne.

Er is niet veel dat in politiek Den Haag gebeurt, wat vervolgens niet ook op lokaal niveau wordt uitgeprobeerd. En zie: Aankomende donderdag wil de PvdD, net als de SP overigens, moties in stemming brengen in formatietijd. De ChristenUnie zal daar niet in meegaan, hoe sympathiek die inhoud misschien ook is.

We doen dat niet voor niets. Nadat de uitslagen in Apeldoorn bekend werden, werd ook zichtbaar hoe verdeeld de Apeldoornse inwoner heeft gestemd. Vijf partijen die ook nog eens nauwelijks in zetelaantal van elkaar verschillen moeten met elkaar nu een coalitie gaan vormen. Het kan niet anders dan dat elke partij binnen zo’n coalitie punten moet laten liggen die hij graag had willen realiseren, of plannen moet ondertekenen die niet uit de eigen verkiezingskoker komen. Meedoen in een coalitie is daarom nooit geheel zonder risico, je levert altijd wel wat in. Pas wanneer het bestuursakkoord is gepresenteerd, kan je als kiezer de balans opmaken.

In het belang van een zuiver coalitieproces, en daarmee ook een betrouwbare overheid, moet je een aantal zaken gewoon niet willen. Lekken naar de pers tijdens de onderhandelingen bijvoorbeeld, om via de media je zin te krijgen. Het vertrouwen in elkaar zal een flinke deuk krijgen, en dat zal nooit in het belang van de stad uitpakken. Stemmen over politiek gevoelige zaken is ook zo’n no-go. Laten we de winnaars van de verkiezingen nu eerst eens de gelegenheid geven om met elkaar aan de slag te gaan, in het belang van Apeldoorn. De coalitie nu al uitspelen met politieke moties moeten we niet willen. Het is soms wel eens jaloersmakend om te zien hoe je als one-issue partij alles lijkt te kunnen maken, en dan ook nog applaus mag oogsten. Maar voor de lange termijn ben ik blij met de partij waar ik deel van mag uitmaken. Een zuiver politiek proces is me toch net even iets te waardevol.

Jarin van der Zande

Raadslid