In de vorige raadsperiode heeft de gemeenteraad een nieuw armoedebeleid vastgesteld. VVD heeft daar toen tegen gestemd. Wij vonden het beleid teveel een opeenstapeling van allerlei losse instrumenten. Ook was er geen duidelijkheid over het werkelijke effect van het beleid op de gezinnen onder of net boven de armoedegrens.
Vorig jaar heeft de gemeenteraad daar bovenop een verhoging van de langdurigheidstoeslag aangenomen. Het doel van de verhoging was om meer mensen boven de armoedegrens te krijgen. Volgens de gegevens over armoede uit 2015 was dat ook nodig. Maar het was geen 2015 meer, het was al 2018. De economische vooruitgang en gewijzigd rijksbeleid hadden, naar oordeel van de VVD, dit probleem al opgelost. Met de verhoging van de langdurigheidstoeslag wilden de andere partijen dus een probleem oplossen, dat niet meer bestond. De VVD gunt iedereen een inkomen boven de armoedegrens. De VVD wil echter ook dat werken loont. Als je een baan vindt, dan moet je dat ook in de portemonnee merken. De langdurigheidstoeslag stopt op het moment dat je een baan vindt. Door een verhoging van de langdurigheidstoeslag wordt de terugval in inkomen dan alleen maar groter: de armoedeval. Werken loont voor deze groep dus niet, integendeel. In november vorig jaar is met brede steun een motie aangenomen om het armoedebeleid te evalueren. We kozen ervoor om die evaluatie te doen op basis van een nieuwe Minima Effect Rapportage van het NIBUD. Dat rapport berekent voor verschillende soorten huishoudens wat het werkelijke besteedbare inkomen is. In juli van dit jaar was de nieuwe Minima Effect Rapportage er nog niet. Vooruitlopend op het rapport deed de PvdA een voorstel om iets extra's te doen voor de ouderen en chronisch zieken. Op zich een sympathiek idee, maar weer een extra instrument bovenop de bestaande berg instrumenten. Zonder dat de gemeenteraad precies wist hoe het met de armoede in Gouda stond. De Minima Effect Rapportage was toen immers nog steeds niet in ons bezit. Daar heeft de VVD toen ook meerdere malen op gewezen. Deze week zat de NIBUD Minima Effect Rapportage eindelijk tussen de stukken. Tot grote verbazing van de VVD was dit rapport al 11 maanden oud! Dit rapport hadden we dus ook kunnen betrekken bij de behandelde motie in juli dit jaar. Dit rapport hadden we al lang kunnen gebruiken om het armoedebeleid bij te stellen. Maar we wisten niet dat het rapport al bij het college binnen was. Of iemand het rapport nu onder de pet heeft gehouden of dat iemand 11 maanden heeft zitten slapen: het is diep triest dat het zo lang heeft geduurd voor het naar de raad ging. Het rapport lezende snap ik het wel: er blijkt namelijk uit dat we gelijk hadden. Er is geen enkele doelgroep die nog onder de armoedegrens valt. Voor steeds meer doelgroepen is er een sprake van een armoedeval. De VVD heeft er geen vertrouwen meer in dat onder deze wethouder een armoedebeleid tot stand komt dat ervoor zorgt dat:
1. mensen die onze hulp echt nodig hebben, dat ook krijgen;
2. werken altijd loont; en
3. ons belastinggeld daar wordt ingezet waar dat het hardst nodig is.
Onlangs is het Gemeentelijk Rioleringsplan (GRP) 2019-2023 door de gemeenteraad vastgesteld. Het gaat daarbij om een strategisch beheerplan.
