Poliflw

Krimpen van de veestapel.. dat is een langdurige oplossing! Met mestfabrieken wordt de oorzaak enkel in stand gehouden. Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende Statenlid Plusquin een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Pascale Plusquin

Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende ik een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Gisteren was Pascale Plusquin te gast bij de Stemming om te praten over de geitenhouderijen. Luister het fragment terug via onderstaande link! https://l1.nl/de-stemming-9-dec-2018-146187/

De Stemming - 9 dec 2018

De Stemming - 9 dec 2018 Luister hier De Stemming van 9 december, live vanuit Café Forum, terug.Geitenstop of niet?Moet de rem op de groei van het aantal geiten in Limburg? Discussie over een 'geitenstop' tussen de statenleden Pascale Plusquin (Partij voor de Dieren) en Rudy Tegels (CDA). | EuropaM...

Naar aanleiding van twee grote stalbranden in Limburg diende de PvdD een motie in om als provincie, met relatief veel intensieve veehouderij, in actie te komen tegen stalbranden. Actiegroep Burning Souls hield in oktober 2017 reeds een betoog in de Provinciale Staten maar tot nu toe had het college van GS geen stappen gezet. PVV, Groen Links, 50+, Volkspartij Limburg, fractie Bus, PvdA en de VVD gaven op voorhand aan deze motie te steunen. D66, CDA, Lokaal Limburg gaven aan tegen de motie te stemmen en de SP wist het nog niet. Dankzij deze grote steun hebben we toezeggingen gekregen op 3 van de 4 punten die we wilden bereiken. Dat betekent dat de Gedeputeerde in oktober een aantal eerder aangekondigde kansen in het lokale beleid nu daadwerkelijk gaat omzetten in uitwerkingen, bij het Rijk aan te dringen op uitvoering van de aanbevolen maatregelen uit de Evaluatie actieplan Stalbranden en bij de Limburgse gemeentes te bevorderen dat er meer aandacht komt voor controle en handhaving, bijvoorbeeld binnen de reguliere controles, ‘en voor een eenduidige interpretatie van de regelgeving inzake de maximale omvang van brandcompartimenten. Want ook in Limburg wordt toiletpapier beter beschermd dan dieren in de intensieve veehouderij en we zijn blij dat we zoveel steun kregen, soms uit onverwachtse hoek, voor onze motie! Dank aan actiegroep Burning Souls, 1037 against animal cruelty, Anne Hanssen van de Caring Vets en alle anderen die het wél wat kan schelen hoe wij met dieren omgaan! Foto: Davey Anthony

Partij voor de Dieren Limburg was samen met Partij voor de Dieren Heerlen en Burning Souls aanwezig in Nederweert om stil te staan bij de 23.000 kippen die het leven lieten bij de stalbrand op Hemelvaartsdag.

Partij voor de Dieren Heerlen

Wake Nederweert bijdrage Pascale Plusquin Partij voor de Dieren Limburg "Lieve aanwezigen, Het is bijzonder ontroerend om te zien met hoeveel mensen uit het hele land jullie vandaag aanwezig zijn. Op Moederdag nog wel. Misschien juist omdat het Moederdag is. Want miljoenen moederdieren in de intensieve veehouderij leiden een ondraaglijk bestaan. Kalfjes worden weggehaald bij de koeien, varkens liggen ingeklemd in kraamkooien en kippen worden uitgebroed zonder dat er een moeder aan te pas komt. Of misschien sta je hier wel vanwege het verwoestende effect van de intensieve veehouderij op het klimaat, en wil je een leefbare aarde voor onze kinderen achterlaten. De 23.000 kippen die hier op gruwelijke wijze zijn omgekomen zijn waren nog maar enkele weken oud. Ze hebben hun moeder nooit gezien en ze zullen nooit moeder worden. Sinds 2011 nemen het aantal dieren die het slachtoffer zijn van stalbranden toe. 2016: 200000 dieren, 2017: 300000 dieren, we zijn nu nog maar halverwege mei en de teller staat al op 83.000. De PvdD heeft nog geen jaar geleden in de Tweede Kamer een motie ingediend voor aanvullende maatregelen in het actieplan Stalbranden. Wij vinden dat de dieren naar buiten moeten kunnen bij een brand, en dat basale voorzieningen zoals sprinklers en een brandalarm verplicht moeten worden. O.a. CDA, VVD en D66 vonden dat onnodig en de motie heeft het niet gehaald. In Nederweert, waar gemeente Ospel bij hoort, is er heel veel intensieve veehouderij, zoveel dat al 7 jaar de normen voor fijnstof worden overschreden. We weten allemaal dat luchtvervuiling ons gemiddeld 13 maanden van ons leven kost. Onlangs is er een motie van de PvdD in de Provinciale Staten aangenomen om de normen terug te brengen. De oorzaak van stalbranden is vaak gelegen in technische installaties, zoals luchtwassers. En als de luchtwasser niet de oorzaak is, dan versnelt hij een brand enorm. Daarnaast slurpen luchtwassers energie en subsidies en zorgen ze voor pijnlijke longaandoeningen bij de dieren. Het echte probleem zit hem natuurlijk in de omvang van de intensieve veehouderij en de enorme aantallen dieren per stal. Want als er dan een stal getroffen wordt door een besmettelijke dierziekte, of door een brand, dan zijn er meteen veel meer dieren het slachtoffer. Het is een morele verplichting dat wij met zijn allen steeds opnieuw opkomen voor de belangen voor dieren zodat de druk op het failliete en falende systeem van de intensieve veehouderij hoog blijft. Dat kun je doen met je mes en vork, met actie voeren en via de politieke weg. Mijn gedachten zijn bij de 23.000 kippen, 23.000 jonge leventjes, die hier als ratten in de val zaten opgesloten, hun leven nog maar net begonnen, de doodsangst, de paniek, de pijn. In het tragische besef dat we er nog lang niet zijn maar met de belofte dat we door zullen blijven vechten, dat leven voor ieder dier even belangrijk is als ons leven dat van ons is. Dank jullie wel voor jullie aandacht."

Terwijl in Limburg de ene na de andere aanvraag voor een nieuwe geitenhouderij binnenkomt. Met dank aan CDA,VVD,D66 en SP die tegen motie voorlopige bouwstop geitenhouderij stemden.

Q-koorts wordt erger, ondanks intensieve behandeling

In Nederland hebben ruim 4000 mensen last van de ziekte, die wordt overdragen van dier op mens. 'Acht jaar na infectie houden mensen klachten en de trend is niet dat het beter gaat.'

De fracties van D66 en het CDA in het Limburgs Parlement stellen schriftelijke vragen over de grensoverschrijdende samenwerking inzake nucleaire veiligheid. De vragen worden gesteld naar aanleiding van een rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. 

De Onderzoeksraad concludeert onder meer dat de de wijze waarop de grensoverschrijdende samenwerking in de crisisbeheersing is voorbereid op onderdelen kan worden verbeterd. Het gaat dan om gezamenlijke planvorming, oefeningen, informeren van de bevolking, crisiscommunicatie en mogelijke knelpunten van taal- en cultuurverschillen daarin, anticiperen op maatschappelijke zorgen in communicatie naar de bevolking en grensoverschrijdende betrokkenheid bij de procedure van vergunningverlening.

Provinciale Staten namen in februari 2016 reeds de motie 746 Vaessen c.s. aan die ziet op de verbetering in de grensoverschrijdende samenwerking in het moeizame Tihange-dossier. Fractievoorzitters Leon Vaessen en Mariska Werrij-Wetzels vragen de Commissaris van de Koning om de conclusies van het rapport aan te kaarten bij zijn collega’s en draagvlak voor meer samenwerking te creëren. D66 en CDA zetten in op het organiseren van een grensoverschrijdende oefening voor nucleaire calamiteiten.

Lees hier het artikel op 1limburg.nl

Klik hier voor de schriftelijke vragen

D66 is voor goede en haalbare oplossingen voor de huisvesting van seizoenarbeiders in Noord-Limburgse gemeenten. In de commissievergadering van afgelopen vrijdag bleek dat het college van GS openstaat voor oplossingen vanuit gemeenten:

Redelijke oplossingen voor huisvesting arbeidsmigranten - Limburg

Tijdens de Statencommissie RLN van vrijdag 12 januari jl. werd duidelijk dat het provinciebestuur open staat voor redelijke oplossingen inzake de huisvesting van seizoenarbeiders in Limburgse gemeenten. D66 stelde hierover samen met het CDA vragen aan GS, omdat SP-gedeputeerde Prevoo eerder de aange...

Tijdens de Statencommissie RLN van vrijdag 12 januari jl. werd duidelijk dat het provinciebestuur open staat voor redelijke oplossingen inzake de huisvesting van seizoenarbeiders in Limburgse gemeenten. D66 stelde hierover samen met het CDA vragen aan GS, omdat SP-gedeputeerde Prevoo eerder de aangedragen oplossing van een Noord-Limburgse gemeente van de hand leek te wijzen.

Op verzoek van D66-gedeputeerde Hans Teunissen komen Limburgse gemeenten met voorstellen richting het provinciebestuur om de huisvestingsproblematiek voor – tijdelijke – arbeidsmigranten aan te pakken. Een mogelijke oplossing die werd aangedragen betreft huisvesting op industrieterreinen. SP-gedeputeerde Prevoo leek deze oplossing bij voorbaat van de hand te wijzen, zulks in tegenstelling tot D66-gedeputeerde Hans Teunissen. Dit verschil in visie was aanleiding voor D66 om het college van GS naar duidelijkheid te vragen. Tijdens de commissievergadering gaf Prevoo echter aan de visie van Teunissen te ondersteunen.

Limburgse ondernemers in de land- en tuinbouwsector zijn vaak afhankelijk van seizoenarbeiders om te kunnen oogsten. Veel van deze tijdelijke arbeidskrachten zijn afkomstig uit landen als Polen en Roemenië. Zij keren aan het einde van het seizoen weer terug naar hun land van herkomst. D66 is voorstander van het zoeken naar haalbare en praktische oplossingen voor huisvesting voor deze arbeidsmigranten. Daarbij is het wel van belang de kwaliteit van huisvesting te waarborgen. Het uitgangspunt is dat regelgeving mogelijke oplossingen niet in de weg mag zitten; met andere woorden: de oplossing staat centraal en niet de regel.

Lees hier het artikel ‘Provincie staat open voor voorstellen migrantenhuisvesting’ op 1Limburg.nl

Hieronder is de bijdrage van D66-Statenlid Hans van Wageningen te lezen, die hij vandaag uitsprak bij de behandeling van het Statenvoorstel ‘Heroverwegingen in de Railagenda’. D66 spreekt zich uit voor een pragmatische werkwijze inzake de railagenda en het handhaven van de onderhandelingspositie ten opzichte van het Rijk voor realisatie van station Grubbenvorst-Greenport.

Bekijk de video van de inbreng van D66-Statenlid Hans van Wageningen terug op onze Facebookpagina.

D66 is vóór het zeer ambitieuze railprogramma van de Provincie Limburg. We kunnen die hoge ambities alleen waarmaken als andere betrokken partijen meewerken en meefinancieren. We vinden het dan ook acceptabel dat ons programma opportunistisch is. Als er zich een goede kans voordoet, dan spelen we eropin. Zijn de kansen klein, dan gaan wij ook geen ijzer met handen breken. Dit geeft misschien af en toe wat verwarring en zelfs scheve gezichten, maar D66 staat er wel achter, omdat we zo de Limburgers het beste openbaar vervoer kunnen geven voor hun geld.

We moeten ons programma dus van tijd tot tijd bijstellen. D66 staat in grote lijnen achter de bijstellingen die nu worden voorgesteld. We hebben wel enkele kanttekeningen en vragen, met name over de Maaslijn en Station Grubbenvorst.

Maar eerst over Kerkrade-West en de Avantislijn. Als je de berichten uit Kerkrade hoort, zou je bijna denken dat de provincie Kerkrade-West heeft afgeschreven. Het tegendeel lijkt me het geval: we hebben dit station juist opgeschreven. Kunt u bevestigen – vraag ik aan gedeputeerde Mackus – dat dit station nog steeds op onze agenda staat. Klopt het dat de provincie ook fors wil investeren en klopt dat de provincie graag samen met belanghebbenden op zoek gaat naar mogelijkheden om het overblijvende gat in de begroting te dichten?

Dan de Maaslijn en Station Grubbenvorst. De D66-fractie heeft destijds met overtuiging het besluit ondersteund om de Maaslijn te elektrificeren en de capaciteit te vergroten. We waren en zijn ook vóór realisatie van het nieuwe Station Grubbenvorst – Greenport. Ons college heeft ons voorgerekend wat dat zou gaan kosten en welke bijdrage van de provincie nodig zou zijn en we hebben dat bedrag als Staten ter beschikking gesteld. Als taakstellend budget. Taakstellend. Dat betekent dat het budget leidend is.

Wij vinden dan ook volkomen terecht dat ons college naar ons terugkomt als blijkt dat de gestelde ambities niet binnen het budget kunnen worden gerealiseerd. En we vinden het terecht dat ze dan voorstellen om het werk aan te passen en niet het budget, want dat was immers leidend. Tot zo ver, jammer, maar akkoord.

Maar er is hier wel iets bijzonders aan de hand. De financiële tegenvallers worden namelijk niet door ons, maar door het Rijk veroorzaakt. Door het Ministerie van Financiën die de regels over btw anders interpreteert dan het Ministerie van Infrastructuur waar we zaken mee doen. En door ProRail – dat steekt ons nog het meeste – die eerdere afspraken over de projectscope openbreekt door ook de elektrificatie van opstelsporen op stations eronder te brengen. D66 vindt dat problemen die door het Rijk worden veroorzaakt, ook door het Rijk moeten worden opgelost.

En D66 Limburg heeft zich ingespannen om ruimte te geven voor die oplossing. We hebben ervoor gepleit om de planstudies mét station Grubbenvorst door te laten gaan, terwijl we eigenlijk al wisten dat de financiële basis ontbrak. Maar dat gaf het Rijk kans om het gat alsnog te dichten. En zolang dat kan, zouden we de Rijksoverheid graag opnieuw de kans geven om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Daarom steunen we het amendement dat zojuist door Jeu Titulaer namens het CDA is ingediend, dat ertoe strekt dat we Station Grubbenvorst in de lucht houden tot de Tweede Kamer de begroting van het Ministerie van Infrastructuur heeft vastgesteld. En ik koppel er de vraag aan gedeputeerde Mackus, of we ons dat uitstel nog kunnen veroorloven.

Collega Statenleden, als we dit amendement aannemen, dan blijven we dus in een onderhandelingspositie met het Rijk. De kans op een positieve uitkomst is het grootste als we één onderhandelaar hebben. Ik roep u dan ook op om niet ieder voor zich te gaan roepen wat wat u betreft een acceptabele uitkomst is. D66 doet dat ook niet. Het is aan gedeputeerde Mackus om namens ons te beoordelen of het Rijk voldoende doet om verder te gaan met Station Grubbenvorst.

Laten we ondertussen vaststellen dat het openbaar vervoer in Limburg, en ook langs de Maaslijn door toedoen van de Provincie sterker wordt. De elektrificatie en capaciteitsuitbreiding op die lijn gaat ondanks de financiële tegenslag sowieso door. Daar besluiten we vandaag ook toe.

En er is ook sowieso nog werk te doen dat zeker wél op het bordje van de Provincie ligt, want hoeveel stations je ook op de Maaslijn legt, ze liggen te ver van het werk op Greenport om alleen de oplossing te zijn. We moeten ook zorgen voor oplossingen tussen de stations en de voordeur van de werkplek. Wat D66 betreft graag samen met de betrokken bedrijven en gemeenten. Kunt u toezeggen vraag ik gedeputeerde Mackus dat u daar in ieder geval aan gaat werken.

Er zitten vandaag mensen op de tribune die zeggen: dit is toch vestzak-broekzak? Wat maakt het nu uit of het Rijk of de Provincie betaalt voor station Grubbenvorst? Het is toch ons belastinggeld? Welnu, wij hebben hier als Limburgs Parlement de taak om te zorgen dat het geld van de Limburgers verstandig wordt besteed. D66 Limburg denkt daar niet licht over. Ja, we willen investeren, zodat jonge Limburgers in hun eigen omgeving de kans krijgen om goed hun brood te verdienen. Wat we niet willen, is de traditie vestigen dat alle problemen met Rijksinfra met het geld van de Limburgers kunnen worden opgelost. Als we dat zouden doen, dan zouden we Limburg op achterstand zetten. D66 wil Limburg juist op voorsprong.)