Poliflw

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

*** BREAKING ***

Nieuw bewijs directe bemoeienis Opstelten met OM en dus mijn proces. Tot in detailniveau - persberichten. En het mocht allemaal “niet uitlekken”.

Dit politieke proces moet stoppen. Nu!#Wildersgate #Wilders pic.7905d1c4e12c54933a44d19fcd5f9356-gdprlock/D78KCfpi35

— Geert Wilders (@geertwilderspvv) December 6, 2019

Toenmalig minister Ivo Opstelten (Justitie) heeft hoogstpersoonlijk ingegrepen in de communicatie van het Openbaar Ministerie (OM) in het proces tegen PVV-leider Wilders om diens 'minder-Marokkanen'-uitspraken.

Dit blijkt uit nieuwe, nog vertrouwelijke documenten van het OM, die RTL Nieuws heeft ingezien. Het OM heeft de stukken ingebracht in het hoger beroep in de strafzaak tegen Wilders.

PVV-leider Geert Wilders noemt de stukken in een eerste reactie 'explosief'. "Dit is direct bewijs voor bemoeienis van Opstelten met het OM en mijn proces. Tot in detailniveau – persberichten. En het mocht allemaal 'niet uitlekken'. Godgeklaagd. Dit politieke proces moet stoppen. Nu!"

Bij de nieuw opgedoken stukken gaat het om interne e-mails over persberichten van het OM. Het OM wilde in oktober 2014 bekendmaken dat Wilders vervolgd zou worden. In hetzelfde persbericht wilde het OM aankondigen dat PvdA-kopstukken Diederik Samsom en Hans Spekman niet vervolgd zouden worden wegens hun denigrerende uitlatingen over Marokkanen.

Eerder dit jaar bleek al dat topambtenaren van Justitie dit wilden verhinderen, omdat zij het politiek niet handig vonden. De verdediging van Wilders heeft steeds gezegd dat sprake was van willekeur: Wilders wel vervolgd, anderen niet.

Nu blijkt dat die ingreep afkomstig was van Ivo Opstelten zelf. Letterlijk staat er in de e-mails van 8 oktober 2014: "Minister is nog niet akkoord." En: "Oh ja en minister wil nu twee persberichten." Het OM wilde aanvankelijk niet zwichten, sprak in mails van 'problemen bovenover'. Opvallend is dat de bemoeienis ook direct op het bordje kwam van de zaaksofficier van justitie, Wouter Bos, terwijl het OM altijd heeft ontkend dat pogingen tot beïnvloeding bij hen terecht kwamen. Die zaaksofficier schrijft: "Klein houden is het devies. Dit mag niet uitlekken!

De documenten lekken uit op een zeer gevoelig moment. Afgelopen week liet minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) nog weten dat hij meer tijd nodig heeft voor onderzoek naar documenten over mogelijke ambtelijke en politieke beïnvloeding in de zaak-Wilders. Daarnaast liet de landsadvocaat deze week aan de rechtbank Midden-Nederland weten, dat het ministerie niet kan voldoen aan de uitspraak van de rechters dat deze maand alsnog informatie moet worden geleverd in een procedure van RTL Nieuws.

Gisteren bleek dat Wilders en zijn advocaat Geert-Jan Knoops komende maandag niet aanwezig zullen zijn bij de hervatting van het hoger beroep, voor de laatste fase van de strafzaak. Zij willen dat eerst alle informatie boven tafel komt. Het OM vindt dat niet nodig en wil de zaak laten doorgaan. Volgens het OM zijn de nu opgedoken mails niet van belang, omdat het OM al zelfstandig de beslissing zou hebben genomen Wilders te vervolgen. Zij stellen dat er na intern onderzoek niets is aangetroffen over politieke beïnvloeding van de strafzaak.

Dit is gedurende het hele proces-Wilders – en tijdens het hoger beroep - gezegd door het OM en het ministerie. Aanvankelijk werd zelfs iedere vorm van overleg ontkend. Tijdens het hoger beroep bleek dat er wel degelijk meermalen overleg was geweest tussen de top van het OM en minister Opstelten. Ook onthulde RTL Nieuws eerder dit jaar dat topambtenaren aandrongen op het zo stevig mogelijk aanpakken van Wilders: zij leverden allerlei argumenten aan om de zaak zo sterk mogelijk te maken.

Het OM deed de afgelopen weken onderzoek in de digitale systemen, na een opdracht van het gerechtshof. Wat opvalt in het verslag van dat onderzoek is dat er mogelijk mails zijn verwijderd en dat 'niet van alle genoemde medewerkers nog informatie aanwezig was'. Het OM had van de Landelijk Hoofdadvocaat-generaal de opdracht gegeven om duidelijk aan te geven welke (oud-) medewerkers van het OM zijn 'bevraagd' en om ook duidelijk te maken welke 'fysieke bestanden en mappen' zijn onderzocht.

In het aanvullend proces-verbaal wordt hier echter niets over gezegd. Ook wordt niet duidelijk of een poging is gedaan verwijderde bestanden alsnog te achterhalen.

Lees dit artikel op de website van RTLnieuws.

De week van onze nieuwe voorzitter.. Sjoerd Hoekstra…

Sinds de algemene ledenvergadering van 24 oktober jl. ben ik voorzitter van PvdA-Voorne. Een goede gelegenheid om iets over mijzelf te vertellen.

Het is alweer lang geleden dat ik voor het eerst mocht stemmen: juni 1979. ‘Denk erom dat je Den Uijl stemt!’, grapte mijn vader. Dat kon natuurlijk niet, want het waren de eerste Europese verkiezingen, maar het zegt iets over het nest waar ik uit kom. Ik stemde op de PvdA (Anne Vondeling).

Toch was het niet altijd PvdA wat de klok sloeg. In de jaren tachtig was ik enige tijd lid van de PPR: actief in de maatschappij én in het parlement. Die ‘twee-handen-theorie’ sprak mij aan.

Maar toen de PvdA – als enige grote partij (de sociaaldemocraten in de regering) – beloofde dat Nederland vrij van kruisraketten zou blijven, ben ik weer PvdA gaan stemmen. Dat ben ik sindsdien trouw blijven doen. Ik heb ook geen verkiezing overgeslagen. Het is een democratisch recht waar ik zeer aan hecht.

Lid van de PvdA werd ik toen Geert Wilders met zijn PVV in de Tweede Kamer kwam. Het werd de hoogste tijd om lid te worden van een democratische partij.

Ik heb een drietal gemeenteraadsverkiezingen in de kandidaatsstellingcommissie gezeten en dit jaar ben ik lid geworden van het bestuur. Bert van Ravenhorst was toen nog voorzitter. Toen hij wethouder werd vond iedereen binnen het bestuur het een goed idee als ik hem als voorzitter zou opvolgen. Tijdens de algemene ledenvergadering van 24 oktober hebben de leden mij bij acclamatie gekozen. Nogmaals dank voor het vertrouwen.

In mijn nieuwe rol hoop ik bij te dragen aan een prettige sfeer in de vereniging en aan een goede afstemming tussen de afdelingen Westvoorne, Brielle en Hellevoetsluis.

Het bericht Mag ik mij even voorstellen… verscheen eerst op PvdA Voorne.