Poliflw

De vrijheid om creatief te zijn, kunst te scheppen blijkt in tegenstelling tot de vrijheid van meningsuiting in Helmond geen vaststaand gegeven meer. Staat de creatieve vrijheid onder druk omdat kunst geoormerkt wordt als ‘aanstootgevend’ en daarna wordt gecensureerd?

Op 1 juni meldde het ED en de Weblog van Helmond dat werk van Jordy Koevoets geweerd is door deze ‘Helmondse cultuurtempel’. De expositie van deze kunstenaar is er dan ook nooit meer gekomen. Met een 'korte, niet beledigende tekst' over Allah wilde de Bredase kunstenaar bezoekers van de tentoonstelling prikkelen. Mensen zouden op basis van die tekst hun eigen beeld van Allah kunnen vormen. In een verklaring in het ED stelt de directeur Jochem Otten: ,,We hebben de opdracht om er als cultuurtempel voor iedereen te zijn. Daarom werken we momenteel aan ideeën en plannen om doelgroepen die we nog minder zien, zoals moslims, beter te verbinden met De Cacaofabriek. Dit tekstwerk zou juist een tegenovergesteld effect teweeg kunnen brengen." Is er hier niet gewoon sprake van censuur op kunst? Blijkbaar bepaalt de heer Otten welke kunst hij geschikt acht voor bezoekers. Ontneemt hij zo de Helmondse burgers niet de mogelijkheid om zelf een mening te vormen? Hij moet toch ook weten dat het juist de bedoeling is van kunst om ons en de democratie scherp houden, om ons te tonen wat de alternatieven zijn, om ons te laten nadenken over het schijnbaar alledaagse. Kunst kan, net als wetenschap en religie, door verbeeldingskracht laten zien dat de bestaande werkelijkheid niet de enige optie is. Kunst heeft juist de functie om het systeem te irriteren. Hierdoor kan de kunst ervoor zorgen dat we scherp blijven kijken naar de bestaande waarden en normen, wat weer essentieel is voor een goed functionerende democratie. In 2015 werden we overspoeld met steunbetuigingen aan de slachtoffers van de aanslag op Charlie Hebdo, iedereen had het over het recht op artistieke vrijheid. Vertegenwoordigers van de overheid noemden ‘ongemakkelijke kunst waardevol’ en gaven aan dat deze getoond moest worden. De Helmondse politiek inclusief de directeur van de Cacaofabriek herdacht de aanslag door emotioneel een potlood boven het hoofd te houden (Weblog van Helmond). Een enkeling merkte terloops op dat het wachten was op het eerstvolgende krantenbericht waarin zou staan dat ‘kunst niet getoond zou mogen worden omdat die kwetsend zou kunnen zijn voor tere zieltjes, of omdat iemand dat voor hen had ingevuld'. De realiteit heeft deze bewering intussen ingehaald.

Vul deze poll in. Wij lezen graag hoe u erover denkt.