Poliflw

Op zondag 12 september waren we samen met zo'n 15.000 anderen aanwezig bij het grote woonprotest in Amsterdam. De plaatjes spreken voor zich. Kijk hier om te zien hoeveel organisaties zich achter het woonprotest scharen! Klik ook hier voor de

Het laatste woord is over deze wooncrisis dus nog niet gezegd. KOM IN ACTIE!

Elke twee weken schrijft een lid van de fractie een blog. Deze keer is het de beurt aan fractievoorzitter Eric Smaling. Klik hier voor zijn blog 'CAMPAGNE'

Elke twee weken schrijft een lid van de fractie een blog. Deze keer is het de beurt aan Wim Hoogervorst. Klik hier voor zijn blog: "Leve de Texelhopper!"

Volgende week (14 september) is het weer zover: Lampegietersavond. Een mooie Veense traditie, waarbij kinderen in een lampionnenoptochtdoor hun wijk gaan. Alleen dit jaar gooit de coronacrisis roet in het eten. Optochten zijn niet mogelijk... Wat nu?

Veenendaal Verenigd/t en de gemeente hebben een alternatief programma bedacht.

Alle inwoners van Veenendaal worden opgeroepen om op maandagavond 14 september een lampion of lantaarn voor het raam te zetten. Op deze manier kunnen inwoners ’s avonds een mooie wandeling door de buurt maken en genieten van alle lichtjes voor de ramen. Natuurlijk kunnen kinderen zich thuis verkleden. Om 19:00 uur is er een filmpje over de Lampegietersavond 2020 te bekijken via de social media-kanalen en websites van Veenendaal Verenigd/t en de gemeente Veenendaal.

Kinderen kunnen een bouwplaat voor een lampion ophalen bij een van de vier Jumbo-supermarkten in Veenendaal, het gemeentehuis en de Cultuurfabriek. Deze lampion kunnen ze kleuren, verven en knutselen en op 14 september voor het raam zetten voor de lichtjeswandeling. Als ze vóór 15 september een foto van hun zelfgemaakte lampion opsturen naar veenendaal@museumveenendaal.nl, dan kunnen ze een bioscoopbon winnen voor twee personen die door de vier Jumbo-supermarkten ter beschikking worden gesteld. De prijswinnaars worden op 30 september in het zonnetje gezet.

Muziekkorpsen zullen op verschillende locaties in Veenendaal voor muziek zorgen tijdens Lampegietersavond. De Veenendaalse Harmonie Caecilia treedt op in het Franse Gat, de Rotterdamse band Carribean Brass in Dragonder-zuid en de Rhenense Showharmonie OBK in Petenbos. "Ik ben blij dat Lampegietersavond op deze manier toch nog door kan gaan," zegt SP-fractievoorzitter Jan Breur. "Het is natuurlijk jammer van de optocht, maar gelukkig zijn er veel goede ideeën om er toch een leuke avond van te maken."

Ik mag mij graag ietwat schertsend als columnist voor de SP Alkmaar “Salonsocialist” noemen, maar de grootste salonsocialist die Nederland ooit gekend heeft was ongetwijfeld de man die naast Willem Frederik Hermans en Gerard Reve tot één van de drie grootste Nederlandse schrijvers van de vorige eeuw wordt gerekend: Harry Mulisch. Harry Mulisch, de schrijver met het zelf aangemeten imago van de pedante intellectuele dandy, die in zijn olijfgroene Triumph cabriolet van en naar zijn woning op de grachtengordel in Amsterdam raasde. Openlijk beleed hij in de jaren zestig zijn liefde voor het communistische bewind van Fidel Castro op Cuba. 

Mulisch bezocht Cuba eind jaren zestig tweemaal en schreef daar twee uiterst lovende boeken over: ‘Het woord bij de daad’ (1968) en ‘Over de affaire Padilla’ (1971).

We schrijven 1968: het werd duidelijk dat de tot dan toe oppermachtige Verenigde Staten in hun rol als beschermers van vrijheid en democratie de Vietnamoorlog zouden gaan verliezen; een oorlog die steeds meer het karakter had gekregen van een nietsontziende genocide op de Vietnamese bevolking en vooral onder jongeren en studenten in het Westen enorm impopulair was. Het is daarom niet zo vreemd dat juist die jongeren als tegenreactie op het Amerikaanse optreden in Vietnam hun ideologische heil gingen zoeken bij het linkse gedachtegoed van Cuba en in sommige gevallen zelfs bij dat van het communistische China of de Sovjet-Unie.

Mulisch in: ‘Het woord bij de daad’: ‘Cuba heeft mijn leven gebeterd, van Fidel Castro heb ik geleerd wat tegen het slechte in de mens gedaan kan worden.’

Mulisch’ Cuba-boek, inclusief ‘Over de affaire Padilla’ (1971), dat als een nawoord bij ‘Het woord bij de daad’ gezien kan worden, heb ik met verbazing gelezen. Het is een essay waaruit een betrokkenheid spreekt die tegenwoordig zeldzaam is. Wie durft er nu nog over “solidariteit” te schrijven zonder de hoon van neo-liberalen over zich af te roepen? We leven in een tijd waarin “solidariteit” nog slechts lijkt te betekenen dat iedereen zich aan de anderhalve meter afstand maatregel moet houden. Welke Nederlandse schrijver zou in onze tijd een bewonderend boek durven schrijven over links elan en daadkracht in Venezuela (Hugo Chávez), Ecuador (Rafael Correa), Bolivia (Evo Morales) of Paraguay (Fernando Lugo)? Links leeft in Latijns-Amerika, ook dankzij Fidel Castro. 

In ‘Het woord bij de daad’ schaart Mulisch zich zonder enige reserve achter Fidel Castro, die hij niet zag als een dictator maar als de spreekbuis van een onstuimige volksbeweging. De boeren kregen grond, de kinderen gratis onderwijs en de zieken gratis zorg. Tegelijkertijd vocht Cuba voor zijn bestaansrecht tegen de invasie- en infiltratiepogingen van de CIA en tegen de uithongeringspolitiek van de VS. Cuba was in oorlog met het land dat nog steeds meent overal in de wereld als politieagent te mogen en moeten optreden.

Tot op de dag van vandaag wordt het Mulisch nagedragen dat hij zich onvoorwaardelijk achter het Cuba van Castro schaarde en daarmee in feite een dictatuur steunde, die absoluut geen rechtsstaat genoemd kon worden. 

Wat mij betreft is die kritiek volkomen terecht, vooral gezien het feit dat Mulisch als schrijver in het Cuba van Castro hetzelfde lot had kunnen treffen als bijvoorbeeld de Cubaanse dichter Heberto Padilla. Padilla werd pas na een gevangenschap van ruim een maand vrijgelaten nadat hij onder dwang publiekelijk schuld had moeten bekennen voor zijn surrealistische poëzie, die door de Cubaanse overheid als contrarevolutionair werd beschouwd. Daarbij moest hij niet alleen collega schrijvers, maar zelfs zijn eigen vrouw, die ook poëzie schreef, aan de schandpaal nagelen.

Een revolutie die zijn eigen kinderen verslindt mag nooit geprezen worden. 

Iedereen klapte tijdens de coronacrisis voor de harde werkers in de cruciale beroepen, maar ondertussen verdienen velen van hen, zoals schoonmakers en vakkenvullers, nog steeds het minimumloon. Door het hele land werd er daarom vrijdag actie gevoerd voor een hoger minimumloon.

De acties vonden plaats bij Albert Heijn’s, want moederbedrijf Ahold is volgens SP’er Michel Eggermont hét voorbeeld van waar het misgaat: ‘Ahold maakte tijdens de crisis 48% meer winst. Vakkenvullers en kassamedewerkers krijgen minimumloon, maar 645 miljoen euro gaat naar de aandeelhouders. Zij en niet de aandeelhouders liepen gevaar. Dat zien we steeds weer: de aandeelhouders profiteren, terwijl werknemers verliezen. Het is hoog tijd dat het minimumloon omhoog gaat.’

Eggermont is ook actief bij Voor14, het initiatief van vakbond FNV voor een minimumuurloon van 14 euro. Donderdag is er, na actie van Voor14, in de Utrechtse gemeenteraad een voorstel voor een hoger minimumloon aangenomen. ‘Een mooie eerste stap, maar daarmee zijn we er nog niet. Het komende jaar blijven we actie voeren voor een minimumloon van 14 euro. De winsten van deze bedrijven moeten van de zakkenvullers naar de vakkenvullers!’

Lees hier een interview met Michel Eggermont over Voor14

Vanavond vanag 19.30 uur is het online actie-overleg voor de Indische Buurt. Klik hier om mee te doen.

Elke twee weken schrijft de SP-fractie een blog op deze pagina. Deze keer blogt Wim Hoogervorst met "Meester, ik kan niet inloggen!"... Klik hier voor zijn blog

De hoeveelheid drukwerk dat in de brievenbussen van de Woerdense huishoudens valt kan flink verminderd worden. Jaarlijks valt er in een gemiddeld huishouden bijna 70 kilo aan ongevraagd drukwerk in de brievenbus, waaronder 34 kilo papieren reclamefolders. De ja-ja sticker is een mogelijkheid daartoe. Progressief Woerden en SP Woerden leggen dit alternatief middels een motie voor aan de gemeenteraad.

Foto: SP

AlternatievenNaast het alternatief van het online-adverteren zou de hoeveelheid drukwerk ook meer gericht kunnen worden verspreidt via kiesjefolders.nl. Inwoners kunnen zich er gratis inschrijven en aangeven welke folders men wil ontvangen. Het bedrijf stuurt dan uitsluitend die folders geadresseerd aan hen op. Dit zou gemiddeld gaan om zo’n 8 folders per huishouden. Dat komt neer op ongeveer 3x minder drukwerk dan nu (Bron: Volkskrant, 2-1-20)