Poliflw

Vandaag stellen wij schriftelijke vragen aan Gedeputeerde Staten, over het besluit om afschot van wasberen toe te staan. Wij willen dat het besluit wordt teruggedraaid, en dat er met onafhankelijke experts wordt gewerkt aan een diervriendelijk wasberenbeleid 🦝 De vragen vind je hier 👇 https://noordbrabant.partijvoordedieren.nl/vragen/vragen-over-het-afschot-van-wasberen

Meer vraagtekens bij jacht op wasbeer in Brabantse politiek

DEN BOSCH - De wasbeer blijft de gemoederen in het Brabantse provinciehuis bezig houden. Na de PVV zetten nu ook de Partij voor de Dieren (PvdD) en de PvdA vraagtekens bij het besluit dat het dier mag worden afgeschoten als het zich in de provincie vertoont.

We schrijven 15 februari 2019. Over vermindering van de veestapel mag van CDA, VVD, PVV en D’66 niet worden gesproken In de Statenvergadering van 15 februari diende de PvdD een motie in om het taboe op vermindering van de veestapel (varkens, runderen en pluimvee) bespreekbaar te maken. Meer niet, een voorzichtige motie eigenlijk. We gaven daarvoor een uitgebreide onderbouwing, m.n. dat gebleken is (ook erkend door de minister) dat technische oplossingen niet altijd werken (luchtwassers!), dat fijn stof en CO2-emissies nog steeds stijgen, in natuurgebieden de kritische depositiewaarden bij lange na niet gehaald worden en methaanemissies met techniek niet of nauwelijks te bestrijden zijn. Blinde woede was ons deel, met name van CDA en VVD. Er werd helemaal niet op onze argumenten in gegaan, Yvon Jaspers werd erbij gehaald en zelfmoordgevallen. VVD en nota bene D’66 , die zich altijd afficheert als een groene partij, hielden zich muisstil maar stemden ook tegen. Dit laat zien hoe groot de greep van de landbouwlobby is. Zelfs een uitnodiging om anders te denken gaat kennelijk al te ver. Maar stapje bij beetje komen we verder. We kregen ook steun, namelijk van SP, PvdA en Groen Links. We zullen ze eraan herinneren in de komende coalitie periode. Een motie over het behoud van de middelen voor actieve soortenbescherming, en uitbreiding naar uniek Limburgse soorten, leidde tot een toezegging dat dit onderwerp expliciet in het “formatiedossier” komt. Dat geld was uitgetrokken voor de lopende periode, nadat wij bij de Natuurvisie gehamerd hadden op actief beleid hiervoor (en niet alleen maar bescherming tegen “aanslagen”). Er komt nu een opdracht aan de ambtenaren om op te schrijven wat er nodig is. We hebben de motie aangehouden, en andere partijen (die minder van de details weten) hebben onze argumenten gehoord. Alle partijen weten nu dat we hier bovenop blijven zitten. In Limburg komen de meeste baby’s met geboorteafwijkingen ter wereld van het hele land. Met namen in regio Parkstad en Noord Limburg. De PvdD diende een motie in om vervolgonderzoek naar geboorteafwijkingen te doen. Bij het vervolgonderzoek worden alle belastende factoren, zoals bijvoorbeeld ook milieufactoren in samenhang onderzocht. Uiteindelijk schaarden alle fracties zich achter de motie.

Krimpen van de veestapel.. dat is een langdurige oplossing! Met mestfabrieken wordt de oorzaak enkel in stand gehouden. Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende Statenlid Plusquin een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Pascale Plusquin

Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende ik een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Naar aanleiding van twee grote stalbranden in Limburg diende de PvdD een motie in om als provincie, met relatief veel intensieve veehouderij, in actie te komen tegen stalbranden. Actiegroep Burning Souls hield in oktober 2017 reeds een betoog in de Provinciale Staten maar tot nu toe had het college van GS geen stappen gezet. PVV, Groen Links, 50+, Volkspartij Limburg, fractie Bus, PvdA en de VVD gaven op voorhand aan deze motie te steunen. D66, CDA, Lokaal Limburg gaven aan tegen de motie te stemmen en de SP wist het nog niet. Dankzij deze grote steun hebben we toezeggingen gekregen op 3 van de 4 punten die we wilden bereiken. Dat betekent dat de Gedeputeerde in oktober een aantal eerder aangekondigde kansen in het lokale beleid nu daadwerkelijk gaat omzetten in uitwerkingen, bij het Rijk aan te dringen op uitvoering van de aanbevolen maatregelen uit de Evaluatie actieplan Stalbranden en bij de Limburgse gemeentes te bevorderen dat er meer aandacht komt voor controle en handhaving, bijvoorbeeld binnen de reguliere controles, ‘en voor een eenduidige interpretatie van de regelgeving inzake de maximale omvang van brandcompartimenten. Want ook in Limburg wordt toiletpapier beter beschermd dan dieren in de intensieve veehouderij en we zijn blij dat we zoveel steun kregen, soms uit onverwachtse hoek, voor onze motie! Dank aan actiegroep Burning Souls, 1037 against animal cruelty, Anne Hanssen van de Caring Vets en alle anderen die het wél wat kan schelen hoe wij met dieren omgaan! Foto: Davey Anthony