Poliflw

Met anderen iets voor elkaar krijgen is altijd beter dan alleen. Ook in de politiek. Rechts lukt dat beter dan links. Al jaren vraag ik me af waarom er op links niet wordt samengewerkt.

Vandaar dit stukje.

Rechts, VVD,  CDA, D’66 en CU zitten in de regering. Ondanks de schandalen van met name de VVD blijft zij de grootste partij.

Hoe kan dit? De meeste mensen hebben een kort geheugen en weten tegen verkiezingstijd niets meer van al deze schandalen af. Bovendien geldt voor veel mensen brood en spelen. Goedkope rommel uit China en voetbal is voor veel mensen belangrijker dan hoe de rijken zich verrijken en geen of weinig belasting betalen. Ik laat de opwarming van de aarde en de ecologische crises hier maar even buiten beschouwing.

Zou dit voor meer dan de helft van de Nederlanders een reden zijn om thuis te blijven en niet meer te gaan stemmen?

En links dan? Doen zij het beter?

Al jaren wacht ik op meer en duidelijke samenwerking tussen de linkse partijen SP, PvdA en Groen Links. En Partij van de Dieren mag je ook gerust links noemen.

Landelijk heeft de PvdA een historische nederlaag geleden. In maart 2017 ging de PvdA van 38 naar 9 zetels. Een terechte nederlaag na de samenwerking met de VVD.

In Nieuwegein werd bij de laatste verkiezingen (maart 2018) de SP de tweede partij (4 zetels) achter de VVD (7 zetels). En ondanks minder zetels kwamen zowel de PvdA (3 zetels) als Groen Links (3 zetels) in het Nieuwegeinse College.

Verdeel en heers.

Ondanks goede voorstellen van de SP (en andersom) wordt er zelden of nooit eendrachtig gestemd.

Mijn conclusie en wens: om het vege lijf te redden en om de actuele grote problemen aan te pakken zoals klimaat, migratie, woningnood en duurzaamheid zal links meer en beter moeten samenwerken.

Hans Verdouw

Tijdens de coalitieonderhandelingen moest er legitimatie gevonden worden voor de vreemde combinatie van partijen die een coalitie moesten gaan vormen. In die tijd werd er ook gesproken over een ‘raadsakkoord’ en ‘wisselende meerderheden’. Oppositie en coalitie: dat bestond allemaal niet meer. Zo moest je niet meer denken! Dat is oude politiek! Uiteindelijk vond men dat toch een beetje te spannend en werd op het laatste moment een krappe meerderheid gevonden: Beetje links, flink wat rechts, en een beetje lokaal als kneedbaar cement in een brokkelige en kleurloze coalitie.

Dat was natuurlijk wel een heel treurige afloop na de aanlokkelijke stip op de horizon van de bestuurlijke vernieuwing! Daarom kwam er ineens de ‘strategische agenda’. Geen raadsakkoord, niet afgebakend, niet concreet en dus prima geschikt als afleidingsmanoeuvre. Dit om de raadsleden en met name de oppositie te laten denken dat de wereld aan het veranderen was, ook in Nieuwegein.  Zo’n agenda (het woord zegt het al) is niets anders dan een schema met onderwerpen en afspraken wanneer- er over -wat gesproken wordt. Dat wordt uiteindelijk ‘alles en altijd’ want belangrijke discussies laten zich niet beteugelen en steken gewoon de kop op.

De bijeenkomsten in het kader van de ‘agenda’ zijn soms best informatief, maar er komt geen enkel wezenlijk besluit uit voort. Dat was ook niet de bedoeling, de coalitiepartijen maken liever de afspraakjes achter gesloten deuren, zoals altijd. De SP bij monde van Frank van den Heuvel, besloot zelf dan maar de stoute schoenen aan te trekken en met een initiatiefvoorstel te komen. Duurzaamheid is een groot goed en Frank had bedacht dat onze inwoners veel beter geholpen moeten worden met het isoleren van hun huizen. Daar had hij goede ideeën over en besloot een groot aantal partijen te betrekken, zowel uit de coalitie als de oppositie.  Tien maanden lang werkten zij samen aan een prachtig plan, dat ambtelijk besproken werd en ook aan de wethouder duurzaamheid voorgelegd was. Dus alle deuren open: oppositie en coalitie bestonden inderdaad even niet meer! Kort voor de zomer werd er een initiatief ingediend met een meerderheid aan partijen, uniek in Nieuwegein en nog nooit vertoond. Op het initiatief stonden de logo’s van SP, ChristenUnie, D66, PvdA, CDA en GroenLinks. Het document zou van commentaar worden voorzien door het college en na de zomer voor besluitvorming worden voorgelegd. Hoe mooi en bestuurlijk vernieuwend was dit!

Maar de euforie was van korte duur. Na de zomer, toen de fracties van vakantie terug waren, ontstonden er scheuren in de samenwerking. Het college had inmiddels ook gewerkt aan een zogenaamd ‘duurzaamheidsprofiel’ en vond dit ineens véél beter dan het initiatiefvoorstel. Er moet een spoedberaad van de coalitiepartijen zijn geweest want direct daarna begon een beschamende aftocht van alle coalitiepartijen uit het initiatief. Ze eisten dat hun logo van het document werd gehaald en gingen vervolgens praten alsof ze geen mede-indiener waren. Het duurzaamheidsprofiel werd vastgesteld en een maand later toen het mooie initiatief alsnog onder de hamer moest komen, was de steun hiervoor geheel weggeëbd. Het initiatief wordt nu een bijlage in een subsidieaanvraag voor verduurzaming van woningen. Het Rijk heeft namelijk wel door dat hier een prioriteit ligt en gaat gemeenten van middelen voorzien. Het college komt nu met een vaag omschreven ‘duurzaamheidsloket’ (vreselijk oubollige term overigens) en men gaat over tot de orde van de dag zoals altijd.

De strategische agenda dendert lekker voort. Er was pas een sessie over Wonen, daar is nog geen enkele conclusie uit getrokken. Het leidt zoals verwacht helemaal nergens toe en maakt geen verschil. Als men warm loopt voor dat geklets in plaats van een zeer goed en raadsbreed gedragen initiatiefvoorstel, dan raad ik u aan om op te passen voor politici die zichzelf de vernieuwing toeschrijven. Vernieling is een beter passende term. U bent gewaarschuwd…

D66 stand op de MAS markt goed bezocht

D66 stand op de MaS-markt goed bezocht