Poliflw

Vier jonge kandidaten op de lijst van de ChristenUnie/SGP presenteren vandaag een Haags jongerenmanifest. Hiermee willen ze de positie van jongeren in Den Haag versterken. Jongste kandidaat Chris Noordzij (plek 6) vertelt: “De gemeente beslist over onze toekomst. Helaas wordt er nog te veel over, en te weinig met jongeren gepraat over hoe die toekomst eruit moet zien. Daarom hebben we een 10 punten plan opgesteld waarin we allerlei voorstellen doen voor Haagse jongeren. Zo willen we bijvoorbeeld dat er een jongerenraad komt, die het stadsbestuur gevraagd en ongevraagd advies geeft.” Antonie Bargerman (plek 7) vult aan: “Ik zie om me heen dat veel jongeren te maken hebben met psychische klachten. We stellen een mentaal preventieakkoord voor waarmee we samen met jongeren een gezamenlijke aanpak opstellen om de mentale gezondheid van jongeren te verbeteren.”

Ook voor jongeren die geen huis kunnen vinden is aandacht in het manifest. Elisa van Dam (plek 3): “Den Haag moet een aantrekkelijke stad zijn voor jongeren om te wonen. Daarom willen we meer betaalbare woningen bouwen en beschermen we woningen tot €500.000 tegen het opkopen door beleggers. Ook willen we meer studentenhuizen.” In het manifest is daarnaast aandacht voor goed het klimaat. Tom van Koeveringe (plek 13): “Verduurzaming en de klimaatcrisis is dé uitdaging van deze tijd. Dat moeten we serieus nemen, en veel sneller vergroenen en verduurzamen. Wij willen in 2030 een klimaatneutrale stad.” 

In totaal doen de jonge kandidaten 10 voorstellen: 

Pak mentale gezondheid aan. 1 op de 4 jongvolwassenen kampt met psychische klachten. Er komt een preventieakkoord mentale gezondheid waarmee we de handen ineenslaan met allerlei organisaties, onderwijs en jongeren zelf om mentale gezondheid op 1 te zetten.

2.    Elke jongere een woning. Jongeren moeten de kans krijgen om te wonen in Den Haag. Dus: flink meer goedkope en betaalbare woningen bouwen en een zelfbewoningsplicht tot 500.000 euro om starters te helpen. Ook voor studenten gaan we meer bouwen, juist ook met gemeenschappelijke ruimtes om eenzaamheid tegen te gaan.

3.    Jongeren beslissen mee. Helaas wordt er nog te veel over, en te weinig met jongeren gepraat. Daarom richten we een jongerenraad op, waarin jongeren gevraagd en ongevraagd advies kunnen geven aan het stadsbestuur. 

4.    Een duurzame toekomst voor jongeren. Als we niet verduurzamen is Den Haag straks onleefbaar. Daarom zetten we in op een Den Haag dat in 2030 klimaatneutraal en 100% fossielvrij is. 

5. Einde aan schulden. Jongeren zijn kwetsbaar voor schulden en weten de weg naar hulp vaak niet te vinden door taboes en ingewikkelde regels. Dat moet beter, we maken een einde aan problematische schulden.

6.    Sporten is essentieel. Voor jongeren is sport een belangrijke uitlaatklep. We willen dat alle jongeren kunnen sporten, hoeveel jij of je ouders ook verdienen. 

7.    Regels voor jongeren? Regel het voor jongeren! Er komt 1 centraal punt waar jongeren terecht kunnen voor persoonlijk contact voor vragen, klachten en hulp over alles, van je rijbewijs tot hulp bij ondernemen of leren. Zo zorgen we voor een overheid die naast je staat.

8.    Goed onderwijs voor alle jongeren. Onderwijs is de basis. Dus beter praktijkonderwijs, een HAVO/VWO-school in Zuidwest en scholen die voor iedereen toegankelijk zijn, of je nou in een rolstoel zit of niet. 

9.    Einde aan armoede. Wat ons betreft is de armoede in 2025 gehalveerd en groeit in 2050 geen enkel kind in Den Haag meer in armoede op. Daarom zetten we onder andere in op wijkcoaches die jongeren ondersteunen en helpen.

10. Niemand slaapt op straat. Jongerendakloosheid is een groeiend probleem, en daar moet meer aandacht voor komen. We gaan uit van het principe housing first: een huis met goede begeleiding, zorg en aandacht. Niemand slaapt in Den Haag op straat.

Een keer per drie weken komt de Haagse gemeenteraad bij elkaar en dan bespreken we en stemmen we over alles waar het de afgelopen weken in de commissievergaderingen over is gegaan. De raadsvergadering is hét moment om voorstellen (moties en amendementen) in te dienen, en dus om het verschil te maken voor wat er uiteindelijk gebeurt in deze stad. En dat is ook wat ik vandaag heb proberen te doen, met wisselend succes.

We hebben 29 onderwerpen besproken, van deelmobiliteit en deelscooters tot onderzoek naar de verplaatsing van raamprostitutie en de toekomst van de jeugdzorg in Den Haag. Drie dingen springen eruit wat mij betreft. De realiteit is dat niet altijd alles lukt, maar ik vind het toch belangrijk om te vertellen waarom we bepaalde dingen anders willen zien, ondanks dat dat nu nog niet altijd is geregeld.

Allereerst over de jeugdzorg. Dat is een belangrijk onderwerp, de kosten zijn de afgelopen jaren hard gestegen, het aantal kinderen wat geholpen wordt is enorm gegroeid en het is daarom goed dat we gezamenlijk onze visie bepalen hoe we willen dat de jeugdzorg de komende jaren zich ontwikkelt. Die ambities, zoals het zoveel mogelijk thuis opgroeien, zijn vastgelegd in een toekomstvisie. Maar de uitwerking is belangrijk, en daar wringt de schoen. Het plan is om te gaan werken met geformaliseerde samenwerkingsverbanden: grotere aanbieders van jeugdzorg krijgen een bepaald gebied toegewezen en worden daar verantwoordelijk voor alle jeugdzorg. Hiermee staat de keuzevrijheid, die vastgelegd is in de wet, onder druk. Gezinnen kunnen niet meer kiezen welke hulpverlenersorganisatie ze willen, bijvoorbeeld één die past bij de identiteit van het gezin. Het is belangrijk dat we pal voor de keuzevrijheid van gezinnen blijven staan en dat heb ik met een motie geprobeerd te regelen. Het is dan de politieke werkelijkheid dat de motie het niet heeft gehaald. Ik blijf mij in tegenstelling tot een meerderheid van de raad wel hard maken voor keuzevrijheid in onder andere de jeugdzorg.

Verder hebben we gesproken over de eventuele verplaatsing van raamprostitutie naar de sporendriehoek. Er zit nog €1 miljoen in kas voor vervolgonderzoeken, maar de reeds gedane onderzoeken laten nu al zien dat de risico’s veel te groot zijn, er geen rendabele businesscase te maken valt en dat verder onderzoek dus een zinloze exercitie is. Nog meer gemeenschapsgeld uitgeven is pure verspilling, geld wat we beter kunnen besteden aan bijvoorbeeld zorg aan prostituees. Wat mij betreft stoppen we per direct met de plannen voor de verplaatsing naar de sporendriehoek en daar heb ik het stadsbestuur ook toe opgeroepen. Helaas vindt een meerderheid van de raad het wél prima om hier nog meer geld aan te verkwisten.

Lukken er dan ook dingen wel? Ja natuurlijk, en gelukkig. We hebben de kansen opengehouden voor de Erasmusvaart, een waterweg tussen Den Haag Zuidwest en het Westland. Een rapport - gedaan namens het Hoogheemraadschap - stelt dat waterberging en waterafvoer op een goedkopere manier gerealiseerd kan worden en dat was bijna de reden om dan de hele Erasmusvaart op te doeken. Ik begrijp ook wel dat een ondergrondse afvoerpijp goedkoper is dan een open vaart, maar daar gaat het natuurlijk niet alleen om. De Erasmusvaart kan zoveel meer zijn in de toekomst, juist ook in het belang van de leefbaarheid en recreatie in Zuidwest. Op basis van die afweging gaan we nu een besluit nemen en daar ben ik blij mee.

Ook hebben we via een motie geregeld dat er een onderzoek komt of testen zonder afspraak bij de GGD mogelijk kan worden. Dat is belangrijk, want het coronavirus grijpt weer om zich heen en we zien dat de testbereidheid nog laag is, met name in gebieden waar ook de vaccinatiegraad laag is. Daarom gaan we in Den Haag onderzoeken of we ons kunnen laten testen zonder afspraak, zodat de drempel om te testen zo laag mogelijk is.

En ook op deelmobiliteit en deelscooters hebben we een mooi succes. Foutgeparkeerde scooters zijn velen een doorn in het oog. We hebben tegen het stadsbestuur gezegd: zorg dat je goed parkeergedrag beloont. Wijs gebieden aan waar de deelscooters geparkeerd kunnen worden. Dat gaat de wethouder nu doen. Zo houden we Den Haag ook mét deelscooters leefbaar.

Er is nog over meer gestemd en gesproken. Benieuwd naar welke voorstellen het hebben gehaald? Kijk dan hier. U kunt ook altijd een mail sturen of een bericht aan de fractie als u iets wilt laten weten of u zich ergens zorgen over maakt in de stad. Ik ga graag met u in gesprek!

Hartelijke groet,

Judith Klokkenburg

In het debat over de programmarekening roept de ChristenUnie/SGP het college op meer te investeren in het voorkomen van (v)echtscheidingen. Naast het persoonlijk leed voor ouders en kinderen dat gepaard gaat met een (v)echtscheiding, zijn de maatschappelijke kosten voor de gemeente gemiddeld €18 miljoen in totaal per jaar. De fractie pleit daarom voor betere begeleiding voor aanstaande ouders. Judith Klokkenburg: “Eigenlijk is het gek dat je, naast de lichamelijke zorg, zo weinig begeleiding krijgt om je als stel psychisch voor te bereiden op de komst van je kind. Het zou goed zijn als verloskundigen, huisartsen, kraamzorg laagdrempelig hulp kunnen bieden bij de transitie naar het ouderschap. Ik heb de wethouder gevraagd hier een actieplan voor op te stellen.”

Wat opvalt aan de laatste coronacijfers is het grote verschil tussen het Haagse veen en zand. Koen van Haeften: “Het baart mij zorgen dat het aantal besmettingen in kwetsbare wijken hard oploopt. Nu het dringende advies luidt om in alle binnenruimtes mondkapjes te dragen, roep ik het college op om (herbruikbare) mondkapjes te verspreiden onder huishoudens met een laag inkomen, dus aan de Ooievaarspashouders. Begin sowieso met het uitdelen via de voedselbank, die mondkapjes eenvoudig kunnen toevoegen aan de pakketten die ze wekelijks uitdelen aan hun cliënten. En denk ook aan het uitdelen via publieke gebouwen zoals de stadsdeelkantoren en bibliotheken.”

De ChristenUnie/SGP-fractie maakt zich ook zorgen om scholen die sluiten door een uitbraak van het coronavirus of waar de jongeren minder fysieke lessen krijgen aangeboden dan normaal. Koen van Haeften: “We moeten voorkomen dat kinderen en jongeren nog verder achteropraken. De herfstvakantie staat voor de deur: benut deze week om kinderen die achterlopen bij te spijkeren met ‘herfst- en winterscholen’. Het college moet nu, natuurlijk samen met scholen, actie ondernemen om dit te realiseren”.

Ook hebben we zorgen over het aantal testlocaties in de stad. Koen van Haeften: “Twee testlocaties binnen de stadsgrenzen, dat is echt veel en veel te weinig. Als het devies luidt om te testen, testen, testen, moeten er genoeg plekken zijn om je te kunnen laten testen. Dus vooruit, open zo snel mogelijk meer testlocaties in Den Haag.”

Bij de Algemene Politieke Beschouwingen (APB) over de toekomst van Den Haag roept onze fractievoorzitter Van der Werf op om als gemeenteraad beter naar de bewoners te luisteren. In het onderzoek De Staat van de Stad blijkt dat er nog veel te winnen is op participatie, inspraak en democratie. “Waarom zou je het met zijn 45-en doen, als het met een half miljoen kan?”, vraagt Van der Werf zich af.

Kijk Van der Werf’s hier terug of lees hieronder haar hele beschouwing:

Voorzitter, Het was me het jaar wel weer, dat politiek begon met een bizar najaar 2019. Ook in 2020 was onze stad wekelijks, bijna dagelijks, in het nieuws. Ondertussen was ik zwanger en kreeg ik een dochter. Er was geeneens een corona crisis voor nodig, om het een memorabel jaar te laten zijn.

Gelukkig beviel ik in februari en niet in maart, zo konden onze ouders hun kleinkind nog even vasthouden na de geboorte. Maar een paar weken daarna was het over met de pret. Mijn schoonouders uit Veghel in Brabant, hoorden de ambulances elk kwartier door de buurt rijden. Mijn 70-jarige vader, heeft na een aantal jaren ziekte, wel een jasje uit gedaan. We waren bang, en zij allang blij, als ze de baby even met videobellen konden zien.

Een virus waarvan we eerst allemaal dachten, dat loopt zo’n vaart nog niet, Hield vanaf half maart de hele wereld en ook onze stad in z’n greep. Het waren maanden gekenmerkt door weinig zekerheid, En een gigantische impact op velen van ons. Angst om familieleden die niet ziek mochten worden, Ouderen, maar ook jongeren die geïsoleerd raakten. Psychische problemen en eenzaamheid verergerden, Bij gebrek aan contact met andere mensen.

De bakker om de hoek, die geen bestellingen meer kreeg. ZZP’ers die net vol goede moed waren begonnen, Hen zonk die moed in de schoenen. Leerkrachten zagen met lede ogen aan dat kinderen die toch al onderaan bungelden, Met thuisonderwijs onvoldoende geholpen waren om bij te blijven. Leerlingen die dachten een zorgeloos eindexamen jaar te hebben En vrolijk hun studententijd in te gaan, kwamen bedrogen uit.

De toekomst is nog ongewis, maar eerlijk is eerlijk: We hopen ook, dat een aantal dingen blijven. Werkgevers zien ineens dat massaal thuiswerken WEL werkt, Dat we onszelf stress en files kunnen besparen. Dat een vakantie dichtbij huis net zo mooi en gezellig is. We zijn ons bewuster geworden van de gevolgen van ons gedrag, En last but not least: we hadden, en hopelijk houden, meer oog en oor voor het thuisfront en voor onze buren.

In deze tijd is het belangrijk dat we iedereen betrekken en betrokken houden. De maaltijd-dienst in Transvaal, was een mooi voorbeeld uit de stad. Hoe je wat kan doen voor je naasten en tegelijk jongeren wat zinvols om handen geeft. Het vergde soms ook flexibiliteit van de gemeente. Een mooi voorbeeld vond ik de laptops en WiFi Die beschikbaar werden gesteld, aan de mensen die dat thuis niet hadden. Maar voorzitter, over de centen en de verdeling daarvan, Komen we bij het volgende Corona-debat En bij het debat over de begroting in november uitgebreid te spreken.

Niet alleen corona heeft een stempel op afgelopen jaar gedrukt. Een jaar geleden stond ik hier met een verhaal over De Nieuwe Verzuiling. De polarisatie in de samenleving, die tot hokjesdenken leidt. Het afgelopen jaar stond wederom bol van de politieke kwesties en demonstraties. Waarbij tegenstellingen werden uitvergroot en waar weinig sprake was, Van enige nieuwsgierigheid waar iemand anders mening vandaan komt. We lijken niet meer te kunnen accepteren, dat we prima naast elkaar en met elkaar kunnen leven, ook al denken we niet overal hetzelfde over.

Laat Amerika niet ons voorland zijn, dacht ik de afgelopen weken. Verschillen zullen er altijd zijn, maar verdraagzaamheid lijkt op zijn retour. De tendens is steeds vaker: of je denkt met me mee, of je ligt eruit. Ons oordeel over De Ander, in de politiek maar ook op social media, hoeft toch niet snoeihard te zijn? Niet elk geschil is immers een gevecht.

Wat kunnen wij hier als politieke vertegenwoordigers mee? In de eerste plaats: zelf het goede voorbeeld geven. De afgelopen maanden heb ik hier veel over gesproken, Met mijn gewaardeerde collega Pieter Grinwis. Samen willen wij hier vandaag twee voorstellen doen. Nu ben ik hier als eerste van ons twee aan het woord, En ik wil hem niet al het gras voor de voeten wegmaaien. Dus blijft u vooral luisteren, want hij gaat u straks meer vertellen Over ons initiatiefvoorstel, een Spiegel naar het Verleden.

Daarnaast willen wij samen de handschoen oppakken, Om de stad meer te betrekken bij onze besluitvorming. De gemeente pakt dit de laatste jaren al wat voortvarender op, Maar wij en ik geloof vele collega’s hier met ons, zien mogelijkheden voor verbetering.

Neem nu het inspreken bij debatten. Op de manier waarop we het nu doen, zijn vaak de usual suspects en niet de stille meerderheid te horen. We horen de groep die de weg naar het stadhuis kent, omdat ze die al tientallen keren belopen hebben. Maar de mensen die deze weg voor het eerst belopen, raken onderweg al snel het spoor bijster.

Voor de zomer ontvingen wij de eerste Staat van de Stad, Een lijvig rapport waar D66 twee jaar geleden om heeft gevraagd bij de begroting. Wij zullen hier bij de begrotingsbehandeling in november uitgebreider op terugkomen.

Voor nu, heb ik het hoofdstuk democratie erbij ge pakt. Er valt onder meer te lezen: ● dat 43% van de mensen niet weet dat ze ons direct in de raad kunnen toespreken ● 60% geeft aan überhaupt geen tijd te hebben om politiek te participeren, op de manier waarop wij dat van ze verlangen. ● En, misschien beter nieuws: 3 van de 4 mensen wil wel online meedenken over de toekomst van Den Haag.

Voorzitter, Waarom zou je het met zijn 45-en doen, als het met een half miljoen kan? Laten wij met elkaar nadenken, over: Nieuwe manieren waarmee we bewoners betrekken en betrokken houden. Nieuwe manieren waarop wij hun inbreng betrekken bij onze besluiten. Nieuwe manieren waarop we die besluiten nemen.

Van groot belang daarbij, zijn heldere spelregels vooraf. Stel: het resultaat van de participatie is, dat de stoep twee meter breder moet worden, Dan moeten we wel weten of dat ook daadwerkelijk KAN. Hoe eerder je met die participatie begint, hoe wendbaarder je bent om iets met de uitkomst te kunnen doen.

We moeten niet wachten tot die inspraak naar ons toe komt, Maar ZELF ons geweten organiseren. Hebben we daadwerkelijk representativiteit georganiseerd? En, beste collega’s: zullen we eens stoppen, met tot diep in de nacht vergaderen? Mensen kunnen ons zo helemaal niet volgen.

Samen met jullie, zouden wij, D66 en de ChristenUnie, graag die werkgroep Democratie starten. Een politiek maar tegelijk onpartijdig gezelschap. Om te kijken hoe we de stille meerderheid een stem kunnen geven, De diversiteit van de stad ook naar het stadhuis kunnen krijgen.

Voorzitter, De afgelopen maanden hebben we gemerkt, Hoe weinig controle we eigenlijk hebben over onze levens. Laten we wat we wel kunnen doen, koesteren. Een beetje aardig zijn voor elkaar, ook in de politiek. De toekomst van onze stad zoveel mogelijk samen vormgeven. Zodat mijn dochter opgroeit in een stad die van de inwoners is. Misschien kunnen we zo het IJspaleis, een mooie bijvangst, Meteen een beetje ontdooien.

The post Hanneke van der Werf tijdens Algemene Politieke Beschouwingen appeared first on D66 Den Haag.

Afgelopen maandag vergaderden we over de profielschets van onze nieuwe burgemeester, in aanwezigheid van de Raad van Kinderen in onze stad. Ik ben bang dat ze de raadsvergadering misschien ietwat saai vonden, maar wat was het goed dat ze er waren. Het deed me denken aan een quote van de Amerikaanse schrijfster Maya Angelou: ‘Tell the truth. To yourself first, then to the children. Remember that the charge on you is to make this world a better place than it is today’

We laten ons in de gemeenteraad soms opslokken door rompslomp op het IJspaleis, maar we mogen nooit vergeten waarvoor we er zitten: het is onze taak om de stad iedere dag een beetje beter te maken dan dat ie nu is, om de mensen in de stad te vertegenwoordigen en om de stad van de toekomst vorm te geven. De toekomst van Hagenaars, Hagenezen en Hagenoten, van die zestien kinderen in de Raad van Kinderen en al die andere kinderen in onze stad. Onze beslissingen en specifieker deze begroting moet hún toekomst raken, in positieve zin. Gehoor geven aan de zaken die zij als Raad van Kinderen belangrijk vinden: gelijke kansen voor alle kinderen, vertrouwen in de overheid, hulp aan mensen die in armoede leven. Maar ook zaken als klimaatverandering, de grote uitdagingen in de zorg en het onderwijs en een veilige en leefbare stad. Ik ben dan ook blij dat de begroting die gister in de raad werd besproken meer dan de vorige rekening houdt met al deze zaken. We hebben wat mij betreft een ruk naar links gemaakt: we steken vijftig miljoen in het bouwen van betaalbare woningen, er komen 500 STiP-banen per jaar bij en – hoe vervelend het ook is om te moeten bezuinigen – we hebben de bezuinigingen op de zorg en welzijn kunnen verzachten zodat iedereen in de stad de zorg krijgt die hij of zij nodig heeft. Ik zal jullie deze week dan ook meenemen in de inbreng die wij op verschillende onderwerpen over de begroting gedaan hebben. 

De PvdA is dus blij dat de zorgbezuinigingen van 35 miljoen door de vorige coalitie fiks zijn teruggedraaid, met inzet van incidentele middelen zouden deze gehalveerd worden en voor 2020 blijft dat gelukkig het geval. Maar de jaren daarna staan nu onder druk, door een nieuwe tegenvallen van 7,3 miljoen. Het is een goede zaak dat deze 7,3 miljoen nu is opgevangen, maar wij maken ons wel zorgen over de jaren daarna. Daarnaast is recent ook nog het regionale inkooptraject voor jeugdhulp stopgezet vanwege een rechterlijke uitspraak. In het coalitieakkoord is terecht afgesproken dat we toewerken naar een nieuw inkoopmodel waarin we alleen zorgaanbieders selecteren die de beste kwaliteit voor de beste prijs leveren en binding hebben met de stad. We hebben daarom een voorstel ingediend om ervoor te zorgen dat de gemeenteraad hier goed bij betrokken wordt, zodat we een vinger aan de pols kunnen houden. Daarnaast diende Janneke met collega’s van GroenLinks, D66, CDA, ChristenUnie/SGP, NIDA, HSP en de Partij voor de Dieren een uitgebreid voorstel in om onze stad toegankelijker te maken voor alle inwoners, met én zonder beperking. Toegankelijkheid moet geen uitzondering meer zijn, maar de regel. 

We weten het allemaal: de woningmarkt in onze stad loopt vast. Ik merk het zelf en ik zie ook om me heen dat leeftijdsgenoten geen kans hebben op een betaalbare woning. Maar niet alleen starters hebben het moeilijk, over de hele linie is het moeilijk om in Den Haag een betaalbare woning te kopen of huren, waardoor mensen overgeleverd zijn aan de excessen van de markt: huisjesmelkers, ellenlange wachtlijsten in de sociale huursector en beleggers die schaarse betaalbare woningen opkopen zijn aan de orde van de dag. Ik ben dan ook blij dat er in de begroting een aantal concrete maatregelen staan die dit tegen moeten gaan: onze Haagse pandbrigade pakt huisjesmelkers aan, het Eneco-geld wordt deels besteed aan betaalbare woningen en we hanteren een 30 procent norm van sociale huur voor nieuwbouw, waar dit niet lukt, zorgen we ervoor dat het gecompenseerd wordt. Het is mooi om te zien dat we weer volkshuisvestingsbeleid beginnen te ontwikkelen, want het is keihard nodig dat we weer betaalbaar bouwen. We kijken uit naar de uitwerking van deze plannen door Martijn en heb goede hoop dat hierdoor weer wat ademruimte ontstaat op de Haagse woningmarkt. Iedereen heeft recht op een fatsoenlijk huis, wat je inkomen ook is. 

Ik schreef het net al: de Raad van Kinderen ziet kansengelijkheid in de stad als een uitdaging. En ook op de weekendschool in Transvaal waar ik lange tijd les gaf merkte ik dat het leefde in onze klas: het mag niet uitmaken of je in Transvaal opgroeit of in het Statenkwartier voor de kansen die je in onze stad krijgt. Helaas is dat nog niet de realiteit in Den Haag, op het veen krijgen kinderen met dezelfde schoolresultaten nog een altijd een lager advies dan op het zand. Ik ben dan ook verheugd dat de voorgenomen bezuinigingen op onderwijsachterstanden gelden niet doorgaan. Maar hoe kunnen we ervoor zorgen dat dit geld niet op de plank blijft liggen en het terecht komt waar het het hardste nodig is? De PvdA krijgt van schoolleiders vaak signalen dat het tijdrovend en niet overzichtelijk is om subsidies aan te vragen, tijd die zij liever besteden aan bijvoorbeeld de moeizame zoektocht naar leraren. In het coalitieakkoord staat daarom dat we gaan kijken hoe onderwijsachterstanden geld zo goed mogelijk door scholen benut kan worden, maar in de begroting zie ik dit nog niet terug. Dat moet wel, en snel, want niemand heeft iets aan een verloren generatie Haagse kinderen. Ook hiervoor hebben wij een voorstel ingediend.

De stad een beetje beter achterlaten dan dat ie is, betekent er goed voor zorgen en ook oog hebben voor de toenemende klimaatverandering en deze aanpakken waar dat kan. Maar daarvoor is het belangrijk dat iedereen mee kan doen aan de energietransitie en verduurzaming van onze stad: of je nou een grote of kleine portemonnee hebt of een koopwoning of sociale huurwoning. Wij vinden het daarom belangrijk dat subsidies voor duurzaamheidsmaatregelen goed worden verspreid over verschillende doelgroepen en delen van de stad. Een voorbeeld waar dit beter kan is de groene daken subsidie: als je eigenaar bent van een dak dat geschikt is om te vergroenen, is dat heel goed, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Veel mensen huren, of hebben geen plat dak, maar willen wel graag helpen met het verduurzamen van de stad. Daarom leek het Janneke een goed idee om te onderzoeken of de groene daken subsidie kan worden uitgebreid met andere klimaatadaptieve maatregelen, en of dit ten goede kan komen aan een betere spreiding van de subsidie over de stad en dienden wij ook hierover een voorstel in. Zodat iedereen mee kan werken aan een groene en duurzame stad. Maar dat betekent ook dat we vervuiling in de stad tegen moeten gaan: op dit moment gaat dat in bepaalde delen van de stad echt helemaal niet goed. Afval wordt niet opgehaald, containers zitten overvol of grofvuil wordt zonder een afspraak te maken op straat gezet. In Rotterdam loopt  sinds vorig jaar een proef met de inzet van (parkeer)scanauto’s met beeldherkenning om bijplaatsingen sneller te signaleren. Dit kan ook voor Den Haag een goede toevoeging zijn aan de verschillende manieren waarop bijplaatsingen worden gesignaleerd, aangezien scanauto’s nu ook al door te stad rijden. De wethouder gaat hiernaar kijken. 

De Partij van de Arbeid, zou geen Partij van de Arbeid zijn, als wij ons niet druk zouden maken om werk. Een baan is niet alleen een manier om geld te verdienen, het is voor veel mensen ook een manier om hun tijd zinvol te besteden. Het is niet voor iedereen even makkelijk om een baan te vinden: voor sommige mensen is de afstand tot de arbeidsmarkt heel groot. We zijn dan ook enorm trots dat de STiP-banen behouden blijven. Verder kijken wij uit naar het debat de komende weken met de wethouder Economie, en hopen we dat er ook met het economisch beleid banen voor verschillende groepen in de stad gecreëerd kunnen worden. Het blijft een grote zorg dat de banengroei nog altijd veel aan de bovenkant plaatsvindt en Bülent zal de wethouder hierover dan ook stevig aan de tand voelen. Want we hebben juist zoveel toppers die bijvoorbeeld bij onze partijgenoot Pierre Heijnen bij het Haagse ROC Mondriaan opgeleid worden. Zij moeten allemaal een baan kunnen vinden. Pierre nam afgelopen week afscheid bij het ROC Mondriaan en vanaf deze plek wil ik hem zeer bedanken voor zijn inzet in onze stad en hem veel plezier wensen met zijn pensioen. 

Kortom,  we zijn als PvdA trots: met deze begroting bouwen we letterlijk en figuurlijk aan een socialer Den Haag, zonder dat het huishoudboekje van de stad in de problemen komt. Aan een stad die morgen weer een beetje beter is dan dat ie vandaag was. Want dat is onze eervolle taak is als gemeenteraad.

Fijn weekend! 

Mikal

Het bericht Mikal Blogt: Een long read over de begrotingsraad verscheen eerst op PvdA Den Haag.

Afgelopen week ging het op het stadhuis over ‘harde centen’: de begroting. Waar willen we als stad in investeren, waar moeten we minder aan uitgeven en hoe wordt het geld dan ingezet? Van de gemeentelijke inzet op graffitibestrijding tot jeugdzorg, alles komt voorbij. Wil je het van dichtbij meemaken? Kom dan vooral kijken bij de vergadering van de gemeenteraad op 20 februari! 

Ook daklozen een veilig onderkomen tijdens een storm

Afgelopen weekend ging het hard tekeer in Nederland: aan de keiharde wind, kou en regen leek geen einde te komen. Lekker binnen zitten is dan heerlijk, maar wat als je geen dak boven je hoofd hebt? Janneke maakte zich daarom hard om juist ook tijdens stormachtig weer en niet alleen bij kou gratis daklozenopvang op te stellen. Lees hier meer.  

Doorstroompremie voor verhuizende ouderen

De woningmarkt is zit vast en daarom is het extra belangrijk dat schaarse eengezinswoningen terecht kunnen komen bij gezinnen met meerdere kinderen. Maar juist mensen die zelf geen thuiswonende kinderen meer hebben, kunnen soms niet weg uit hun veel te grote woning. Daarom heeft Martijn de doorstroompremie geïntroduceerd: als je als alleenstaande bereid bent te verhuizen naar een kleinere passende woning, krijg je een premie en bemiddeling van de gemeente. Hopelijk ontstaat er zo wat ruimte op de woningmarkt! Lees hier meer. 

Zorgen over aangepast vervoer 

Ieder kind moet toegang hebben tot onderwijs en daarmee ook goede mogelijkheden hebben om op school te kunnen komen. Ook als je bijvoorbeeld in een rolstoel zit of om een andere reden aangepast vervoer nodig hebt om op school te komen. Die voorzieningen zijn er, maar door de vele regels gaat de aanvraag vaak niet helemaal goed, schreef de jeugdombudsman hierover. Kwetsbare kinderen mogen natuurlijk niet de dupe worden van administratieve rompslomp en daarom heb ik het college gevraagd hoe zij de aanbevelingen van de ombudsman gaat uitvoeren.

Staatloos, maar niet rechteloos

In Den Haag zijn er helaas staatlozen die bij de gemeente ten onrechte staan geregistreerd als ‘nationaliteit onbekend’. Hierdoor kunnen ze bijvoorbeeld niet reizen en trouwen. Een kwalijke zaak, want ze zijn misschien staatloos, maar zeker niet rechteloos. Daarom bood ik samen met NIDA, ChristenUnie/SGP en GroenLinks een initiatiefvoorstel aan wethouder Bruines aan waarin we de gemeente oproepen om deze groep tegemoet te komen en te helpen. Lees hier meer!

En als laatste nog een kleine reminder: het is vandaag Valentijnsdag, dus vergeet niet om je geliefde en dierbaren een mooie rode roos te geven! Een liefdevol weekend toegewenst. 

Mikal

Het bericht Mikal Blogt: Een week over de harde centen verscheen eerst op PvdA Den Haag.

Zojuist presenteerde het stadsbestuur de herziene Haagse begroting voor de komende vier jaar. “Terecht en goed om te zien dat er extra mensen worden ingezet voor het bestrijden van criminele activiteiten in onze stad. Hiermee kunnen we schimmige en ondermijnende praktijken in onze stad eindelijk serieus aanpakken, zoals het witwassen van geld via vastgoed.” Maar de keuzes in de begroting stellen helaas nog niet altijd gerust. Grinwis: “De coalitie bezuinigt dit jaar €20 miljoen op zorg en jeugd, alsof het niks is. Bovendien, dit jaar is al een maand onderweg! Ik houd mijn hart vast voor de gevolgen van de bezuinigingen voor de mensen in onze stad die zorg nodig hebben.”

Zo wil dit college €10 miljoen besparen door een zogenaamd ‘doelmatig en doeltreffend zorgaanbod’. “Klinkt mooi natuurlijk, maar als dat betekent dat een jongere die ‘beschermd woont’ niet de noodzakelijke begeleiding krijgt, dan komt de rekening later alsnog. En dagbesteding voor ouderen is geen luxe, maar gewoon nodig. Hierop bezuinigen is kortzichtig. Ik heb liever dat we nog iets minder uitgeven aan city-marketing en evenementen, dan dat we bezuinigen op broodnodige zorg.” En alsof er nog niet genoeg bezuinigd wordt op zorg, wordt er door het college ook nog bezuinigd op medewerkers die zich bezighouden met zorg en jeugdhulp. “Weliswaar minder hard dan op andere ambtenaren, maar toch. Sowieso is deze kaasschaaf-bezuiniging in de ogen van mijn fractie te groot.”

Dat er extra geld beschikbaar komt voor maatschappelijke opvang, juicht de fractievoorzitter toe. “Het geld is hard nodig voor deze zeer kwetsbare doelgroep. Tegelijkertijd ligt de échte oplossing bij het snel realiseren van extra woningen, voor iedereen en zeker voor deze mensen. Maatschappelijke opvang moet immers echt een tijdelijke noodopvang zijn.” Dat het stadsbestuur ervoor heeft gekozen om een paar euro per maand meer te vragen van huizenbezitters, vindt de fractievoorzitter een billijke keuze. “Als we daarmee mensen die zorg nodig hebben in onze stad beter kunnen helpen, is het me dat absoluut waard.” Verder vindt hij het terecht dat het stadsbestuur minder gaat uitgeven aan het economisch beleid en evenementen. “Het effect van deze uitgaven is jarenlang overschat, zoals ook de Haagse Rekenkamer onlangs vaststelde. Dit geld kunnen we veel beter gebruiken.”

Nu doorpakkenIn het coalitieakkoord was er veel aandacht voor Den Haag Zuidwest, tot grote tevredenheid van Grinwis. “Het is nu tijd voor doorpakken. Plannen voor extra woningen, kleinschalige bedrijfsruimtes en de transformatie van winkelcentrum Leyweg moeten snel worden uitgevoerd.” Ten slotte is de ChristenUnie/SGP tevreden met het geld voor een toegankelijkheidsfonds. “En wat mij betreft besparen we geld op het openingsstuk - laat het een treurspel zijn - bij Amare en gebruiken we dit voor het toegankelijker maken van dit cultuurpaleis voor mensen met een beperking.”

Voorzitter. Het was donderdagochtend, 12 september. Terwijl we in deze zaal debatteerden over de fiets die ruimer baan moet krijgen in onze stad, hielden we met een schuin oog onze mailbox in de gaten. We keken immers vol spanning uit naar de begroting. We wisten natuurlijk dat het college voor een ingewikkelde afweging stond. Immers, een structureel tekort van zeventig miljoen euro poets je niet zomaar even weg. Hoe zou dit college met partijen van links tot rechts, van elitair tot volks, dat tekort hebben opgelost?  

Voorzitter, toen ik de begroting uit had, bekroop mij niet alleen een gevoel van teleurstelling, maar ook van grote zorg. De keuzes van dit politiek veelkleurige college zijn niet de keuzes van de ChristenUnie/SGP. Hun prioriteiten zijn niet de onze. Dit is niet hoe ik de toekomst van onze stad zie. Ik pleit vandaag voor een betere kijk op Den Haag. Voor een begroting en beleid waarbij we niet langer wegkijken, maar omkijken naar elkaar en beter vooruitkijken.

Kijk niet langer weg…

Voorzitter, met welke bril kijken wij eigenlijk naar de werkelijkheid, kijken wij naar onze stad? Welke bril zetten we op? En welke bril hebben we nodig?Dat we soms door een andere bril moeten kijken, werd weer eens duidelijk begin deze maand. Plaatsvervangend politiechef Paul Entken sprak niet mis te verstane woorden in deze zaal. Hij waarschuwde voor de grote groei van drugsmarkten. En hij zei het minister Grapperhaus na: “We moeten het eens hebben over de vraagkant van de drugsmarkt.” En terecht, een markt zonder vraag bestaat niet. De snel groeiende vraag duidt op een ongekende normalisering van drugs. Maar al dat snuiven en slikken heeft vele keerzijden. “Denk even aan deze puinhoop als je weer gezellig een pilletje neemt om te feesten”, twitterde wethouder Van Asten een jaar geleden terecht naar aanleiding van een drugsafvaldumping. En voorzitter, erger dan dat is natuurlijk de ondermijning van een stevig deel van onze stedelijke economie met al dat drugsgeld. De Weimarstraat is al veelvuldig aan bod gekomen het afgelopen jaar. Hoe staat en gaat het daar eigenlijk met de aanpak van ondermijning? En dan de harde criminaliteit, soms culminerend in liquidaties. Na de liquidatie gisteren op nota bene een advocaat - een paar jaar ouder dan ik, vader van twee jonge kinderen - staat die keerzijde weer op ons netvlies gebrand.

Natuurlijk schrikken we hiervan. Van dumpingen en hartinfarcten. Van zwart drugsgeld dat wordt witgewassen. Van liquidaties, nota bene van onschuldigen, en aanvallen op de rechtsstaat. Maar wat ik bij drugs echt niet begrijp is de dubbele standaard, de dubbele moraal, de houding van moet kunnen. Van wel problemen met het eten van een gehaktbal hier in het stadhuis (GroenLinks) of met de komst van een Burger King (D66), maar niet met het slikken van een pilletje of het snuiven van een lijntje coke. Alsof we massaal bijziend zijn. We schudden het hoofd over wat we dichtbij zien passeren, maar we doorzien niet de consequentie van onze inconsistentie.

Voorzitter, is het college het eigenlijk eens met politiechef Entken dat we het eens moeten hebben over de vraagkant van de drugsmarkt? Welke ambitie heeft het college om de groeiende vraag in onze stad naar wiet, cocaïne en XTC terug te dringen? Hoe geeft het daar invulling aan?

En voorzitter, over groeiende vraag gesproken. Waar ik me toch van geschrokken ben de afgelopen maanden is van de volgende krantenkoppen: “Twee twintigers met dwarslaesie door lachgas ”, “Studente invalide na inhaleren 360 lachgaspatronen”, “Lachgaspatronen in auto dodelijk ongeval ”, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal krantenkoppen over de gevolgen van het zogenaamde recreatieve gebruik van lachgas. Het wordt met de dag duidelijker hoe schadelijk en ontwrichtend dat spul is.

Al sinds begin 2017 trekt de ChristenUnie/SGP bij het college aan de bel om de verkoop van lachgas aan banden te leggen. Soms alleen, soms samen met de collega’s van Groep de Mos en het CDA. En herinnert u zich nog de motie die we daar vorig jaar over indienden? En is het u ook opgevallen hoe ontzettend stil het daarna is gebleven? Geen briefje, geen afdoening, geen uitvoering. En dit terwijl, terwijl allerlei gemeenten inmiddels zijn overgegaan tot lokale verboden.

Voorzitter, wat betreft de ChristenUnie/SGP wacht ook de gemeente Den Haag niet langer op het andere Den Haag met het nemen van maatregelen tegen deze partydrug. Daarom presenteer ik vandaag ons initiatiefvoorstel “Van het lachgas af”. Mijn fractie stelt voor om (1) het gebruik en (2) het venten van lachgas in aangewezen gebieden te verbieden en (3) wil mijn fractie een verkoopverbod opnemen in de evenementenvergunning.

Graag dien ik het voorstel hierbij in en ik ben benieuwd naar uw eerste welwillende reactie. 

…maar kijk om naar elkaar…

Voorzitter, ik had het zojuist over de noodzaak van het opzetten van een bril, maar soms twijfel ik of het college wel de goede bril op heeft gehad. Bij het bestuderen van de begroting bekroop me namelijk vaak het gevoel dat vooral door een roze bril is gekeken. Alsof je zonder gevolgen voor mensen die afhankelijk zijn van zorg 33 miljoen euro kunt bezuinigen.

En natúúrlijk: dat het college zorgcowboys wil aanpakken: prima. Dat het college af wil van scootmobielen die buiten staan te verroesten: prachtig. Dat het college af wil rekenen met fraude: perfect.

Maar sommige maatregelen zijn van een heel andere orde. Ambtenaren die gaan indiceren in plaats van zorgprofessionals en kostenbesparingen inboeken door het leveren van meer lichte in plaats van zware zorg. Hoe moet ik dit voor me zien? Heeft onze wethouder Parbhudayal bijzondere gaven waarvan wij het bestaan nog niet kennen? Die ervoor zorgen dat mensen ineens minder zorg nodig hebben? Ik ben bereid veel te geloven - ik zit niet voor niets bij deze fractie - maar dit zou ik wel heel wonderlijk vinden. Ik ben zeer benieuwd naar haar reactie.

Voorzitter, en over wethouder Parbhudayal gesproken; ik zou bijna denken dat haar collega’s een hekel aan haar hebben. Terwijl ze collega De Mos volslagen over het hoofd zagen bij het oplossen van de financiële problemen; die hoeft immers niets te bezuinigen, keken ze alleen maar naar onze wethouder zorg, jeugd en volksgezondheid. En die had al te forse bezuinigingen op haar bordje op welzijn en beschermd wonen vanuit het coalitieakkoord. Vooruit, wethouder Bruines doet een klein duitje in het zakje, maar daar is ook alles mee gezegd. Hoe en waarom heeft wethouder Parbhudayal zich zo de kaas van het brood laten eten? En waarom hebben bijvoorbeeld de wethouders Van Tongeren en Van Alphen dit zo geaccepteerd? De gekozen oplossing is toch niet bepaald sociaal?

… en vooruitkijken!

Voorzitter, ik stelde de brilkeuze van het college bij het opstellen van de begroting al aan de orde. Waar ik echter nog meer aan twijfel is of het college de beschikking heeft over een verrekijker. Is er bij het opstellen van de begroting bijvoorbeeld eigenlijk wel gedacht aan de volgende generatie wethouders? Ik betwijfel dat.

Hoe kun je anders zo’n greep doen uit de reserves? Herinnert de wethouder financiën zich nog zijn antwoord op mijn vragen over de financiële gezondheid van onze gemeente? Nog geen vier maanden geleden gaf hij mij de garantie dat hij de solvabiliteitsratio niet onder het gezondheidsminimum van 20% zou laten zakken. Wat schetst mijn verbazing? In deze begroting kom ik 15% tegen. Kijk, ik weet dat het Rijk het heeft af laten weten, maar dit kan toch niet wethouder? Wat was uw garantie waard? Waarom bijvoorbeeld die grote uitruil met de Activareserve?

En voorzitter, bij Eneco maakt de wethouder het helemaal bont. Zelfs inmiddels lang afgetreden Griekse regeringen boekhouden beter. Als de Hans Klok van het ijspaleis goochelt wethouder Guernaoui geld tevoorschijn dat er helemaal niet is. 51 miljoen euro van de opbrengsten van de Eneco-zilvervloot, die notabene nog moet aanmeren in Den Haag. 51 miljoen om begrotingsgaten te dichten. En dat is nog tot daar aan toe, ware het niet dat de coalitie heeft afgesproken om de opbrengsten van ons tafelzilver te benutten voor echte investeringen in duurzame mobiliteit, energietransitie en gebiedsontwikkeling. En dan de toelichting met zinnen als dat de gemeente “niet kan én wil vooruitlopen op de beoogde verkoopopbrengst uit Eneco.” Bespottelijk. Hoe krijg je het uit je pen. Dit gegoochel met woorden en geld is niet om aan te zien.

En dan ook eens de aloude kaasschaaf, die met het deels inhouden van de loon- en prijsbijstelling over onze ambtenaren wordt gehaald, vooral in de jaren als dit college al geschiedenis is. Ik weet het, voor een protest tegen het inhouden van de loon- en prijsbijstelling komt niemand zijn bed uit, maar dit is toch te makkelijk wethouder?

En voorzitter, waarom toch? Ik snap de frustratie over het Rijk. Ik snap de frustratie over mijn partij, die op dit moment deel uitmaakt van het kabinet. Ik snap het allemaal best. Maar waarom heeft het college niet gekozen voor een wat rechtvaardiger verdeling van de pijn? Waarom niet iets voorzichtiger met al die bezuinigingen op zorg, jeugdhulp en beschermd wonen? Waarom die trucs en grote grepen in de reserves? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan huizenbezitters, aan hen die zich een tweede auto kunnen veroorloven en aan hondenbezitters? Waarom koste wat kost de goedkoopste OZB-gemeente van het land willen blijven en er nog trots op zijn ook?

Voorzitter, het moge duidelijk zijn. De ChristenUnie/SGP pleit voor een andere, voor een betere kijk op Den Haag. En u kent mijn fractie, wij blijven niet hangen in kritiek. Ik bied ook graag een alternatief. Kortom, ik heb mijn teleurstelling in de begroting van het college omgezet in een voorstel voor een alternatieve begroting. Een realistisch alternatief, een rechtvaardiger alternatief, een alternatief waaruit naar mijn bescheiden mening toch een betere kijk op Den Haag blijkt dan die van het college.

In onze tegenbegroting leggen we de pijn van de gemeentelijke financiële problemen niet eenzijdig neer bij kwetsbare mensen. Een ook niet eenzijdig bij één wethouder. Wij hebben zogezegd mevrouw Parbhudayal even lief als meneer De Mos. En dat levert een veel beter te verteren begroting op dan het voorstel van het college. Een behoorlijk aantal onsjes minder bezuinigingen op zorg en welzijn, een paar ons meer op de weinig effectieve economiegelden, evenementen en citymarketing. Een vleugje ozb per maand er bij en nog wat vleugjes hier en daar. We investeren in een paar broodnodige extra ingrediënten. En zie daar, een smakelijk geheel, waar de wethouder financiën nu toch al het water van in de mond moet lopen.

En serieuzer. De ChristenUnie/SGP vraagt dit college, evenals veel andere fracties, om zijn begrotingskeuzes te heroverwegen. Om niet te blijven steken bij de te gemakkelijke keuzes die zijn gemaakt, maar te gaan voor dappere keuzes. Voor keuzes waarbij we niet wegkijken van wat krom is. Voor keuzes waarbij we omkijken naar elkaar en waar we mensen die zorg en hulp behoeven niet laten bloeden voor het financieel zware weer waar de gemeente in terecht is gekomen, maar waar we van iedereen een rechtvaardige bijdrage vragen. Voor keuzes waarbij we vooruit kijken en investeren in een gezonde en duurzame toekomst. Voorzitter, mijn oproep aan het college is kortom: kijk met de juiste bril naar de begroting en met andere ogen naar onze stad.

Voorzitter, toen ik de begroting uit had, bekroop mij niet alleen een gevoel van teleurstelling, maar ook van grote zorg. De keuzes van dit politiek veelkleurige college zijn niet de keuzes van de ChristenUnie/SGP. Hun prioriteiten zijn niet de onze. Dit is niet hoe ik de toekomst van onze stad zie. Ik pleit vandaag voor een betere kijk op Den Haag. Voor een begroting en beleid waarbij we niet langer wegkijken, maar omkijken naar elkaar en beter vooruitkijken.

Kijk niet langer weg…

Voorzitter, met welke bril kijken wij eigenlijk naar de werkelijkheid, kijken wij naar onze stad? Welke bril zetten we op? En welke bril hebben we nodig?Dat we soms door een andere bril moeten kijken, werd weer eens duidelijk begin deze maand. Plaatsvervangend politiechef Paul Entken sprak niet mis te verstane woorden in deze zaal. Hij waarschuwde voor de grote groei van drugsmarkten. En hij zei het minister Grapperhaus na: “We moeten het eens hebben over de vraagkant van de drugsmarkt.” En terecht, een markt zonder vraag bestaat niet. De snel groeiende vraag duidt op een ongekende normalisering van drugs. Maar al dat snuiven en slikken heeft vele keerzijden. “Denk even aan deze puinhoop als je weer gezellig een pilletje neemt om te feesten”, twitterde wethouder Van Asten een jaar geleden terecht naar aanleiding van een drugsafvaldumping. En voorzitter, erger dan dat is natuurlijk de ondermijning van een stevig deel van onze stedelijke economie met al dat drugsgeld. De Weimarstraat is al veelvuldig aan bod gekomen het afgelopen jaar. Hoe staat en gaat het daar eigenlijk met de aanpak van ondermijning? En dan de harde criminaliteit, soms culminerend in liquidaties. Na de liquidatie gisteren op nota bene een advocaat - een paar jaar ouder dan ik, vader van twee jonge kinderen - staat die keerzijde weer op ons netvlies gebrand.

Natuurlijk schrikken we hiervan. Van dumpingen en hartinfarcten. Van zwart drugsgeld dat wordt witgewassen. Van liquidaties, nota bene van onschuldigen, en aanvallen op de rechtsstaat. Maar wat ik bij drugs echt niet begrijp is de dubbele standaard, de dubbele moraal, de houding van moet kunnen. Van wel problemen met het eten van een gehaktbal hier in het stadhuis (GroenLinks) of met de komst van een Burger King (D66), maar niet met het slikken van een pilletje of het snuiven van een lijntje coke. Alsof we massaal bijziend zijn. We schudden het hoofd over wat we dichtbij zien passeren, maar we doorzien niet de consequentie van onze inconsistentie.

Voorzitter, is het college het eigenlijk eens met politiechef Entken dat we het eens moeten hebben over de vraagkant van de drugsmarkt? Welke ambitie heeft het college om de groeiende vraag in onze stad naar wiet, cocaïne en XTC terug te dringen? Hoe geeft het daar invulling aan?

En voorzitter, over groeiende vraag gesproken. Waar ik me toch van geschrokken ben de afgelopen maanden is van de volgende krantenkoppen: “Twee twintigers met dwarslaesie door lachgas ”, “Studente invalide na inhaleren 360 lachgaspatronen”, “Lachgaspatronen in auto dodelijk ongeval ”, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal krantenkoppen over de gevolgen van het zogenaamde recreatieve gebruik van lachgas. Het wordt met de dag duidelijker hoe schadelijk en ontwrichtend dat spul is.

Al sinds begin 2017 trekt de ChristenUnie/SGP bij het college aan de bel om de verkoop van lachgas aan banden te leggen. Soms alleen, soms samen met de collega’s van Groep de Mos en het CDA. En herinnert u zich nog de motie die we daar vorig jaar over indienden? En is het u ook opgevallen hoe ontzettend stil het daarna is gebleven? Geen briefje, geen afdoening, geen uitvoering. En dit terwijl, terwijl allerlei gemeenten inmiddels zijn overgegaan tot lokale verboden.

Voorzitter, wat betreft de ChristenUnie/SGP wacht ook de gemeente Den Haag niet langer op het andere Den Haag met het nemen van maatregelen tegen deze partydrug. Daarom presenteer ik vandaag ons initiatiefvoorstel “Van het lachgas af”. Mijn fractie stelt voor om (1) het gebruik en (2) het venten van lachgas in aangewezen gebieden te verbieden en (3) wil mijn fractie een verkoopverbod opnemen in de evenementenvergunning.

Graag dien ik het voorstel hierbij in en ik ben benieuwd naar uw eerste welwillende reactie.

…maar kijk om naar elkaar…

Voorzitter, ik had het zojuist over de noodzaak van het opzetten van een bril, maar soms twijfel ik of het college wel de goede bril op heeft gehad. Bij het bestuderen van de begroting bekroop me namelijk vaak het gevoel dat vooral door een roze bril is gekeken. Alsof je zonder gevolgen voor mensen die afhankelijk zijn van zorg 33 miljoen euro kunt bezuinigen.

En natúúrlijk: dat het college zorgcowboys wil aanpakken: prima. Dat het college af wil van scootmobielen die buiten staan te verroesten: prachtig. Dat het college af wil rekenen met fraude: perfect.

Maar sommige maatregelen zijn van een heel andere orde. Ambtenaren die gaan indiceren in plaats van zorgprofessionals en kostenbesparingen inboeken door het leveren van meer lichte in plaats van zware zorg. Hoe moet ik dit voor me zien? Heeft onze wethouder Parbhudayal bijzondere gaven waarvan wij het bestaan nog niet kennen? Die ervoor zorgen dat mensen ineens minder zorg nodig hebben? Ik ben bereid veel te geloven - ik zit niet voor niets bij deze fractie - maar dit zou ik wel heel wonderlijk vinden. Ik ben zeer benieuwd naar haar reactie.

Voorzitter, en over wethouder Parbhudayal gesproken; ik zou bijna denken dat haar collega’s een hekel aan haar hebben. Terwijl ze collega De Mos volslagen over het hoofd zagen bij het oplossen van de financiële problemen; die hoeft immers niets te bezuinigen, keken ze alleen maar naar onze wethouder zorg, jeugd en volksgezondheid. En die had al te forse bezuinigingen op haar bordje op welzijn en beschermd wonen vanuit het coalitieakkoord. Vooruit, wethouder Bruines doet een klein duitje in het zakje, maar daar is ook alles mee gezegd. Hoe en waarom heeft wethouder Parbhudayal zich zo de kaas van het brood laten eten? En waarom hebben bijvoorbeeld de wethouders Van Tongeren en Van Alphen dit zo geaccepteerd? De gekozen oplossing is toch niet bepaald sociaal?

… en vooruitkijken!

Voorzitter, ik stelde de brilkeuze van het college bij het opstellen van de begroting al aan de orde. Waar ik echter nog meer aan twijfel is of het college de beschikking heeft over een verrekijker. Is er bij het opstellen van de begroting bijvoorbeeld eigenlijk wel gedacht aan de volgende generatie wethouders? Ik betwijfel dat.

Hoe kun je anders zo’n greep doen uit de reserves? Herinnert de wethouder financiën zich nog zijn antwoord op mijn vragen over de financiële gezondheid van onze gemeente? Nog geen vier maanden geleden gaf hij mij de garantie dat hij de solvabiliteitsratio niet onder het gezondheidsminimum van 20% zou laten zakken. Wat schetst mijn verbazing? In deze begroting kom ik 15% tegen. Kijk, ik weet dat het Rijk het heeft af laten weten, maar dit kan toch niet wethouder? Wat was uw garantie waard? Waarom bijvoorbeeld die grote uitruil met de Activareserve?

En voorzitter, bij Eneco maakt de wethouder het helemaal bont. Zelfs inmiddels lang afgetreden Griekse regeringen boekhouden beter. Als de Hans Klok van het ijspaleis goochelt wethouder Guernaoui geld tevoorschijn dat er helemaal niet is. 51 miljoen euro van de opbrengsten van de Eneco-zilvervloot, die notabene nog moet aanmeren in Den Haag. 51 miljoen om begrotingsgaten te dichten. En dat is nog tot daar aan toe, ware het niet dat de coalitie heeft afgesproken om de opbrengsten van ons tafelzilver te benutten voor echte investeringen in duurzame mobiliteit, energietransitie en gebiedsontwikkeling. En dan de toelichting met zinnen als dat de gemeente “niet kan én wil vooruitlopen op de beoogde verkoopopbrengst uit Eneco.” Bespottelijk. Hoe krijg je het uit je pen. Dit gegoochel met woorden en geld is niet om aan te zien.

En dan ook eens de aloude kaasschaaf, die met het deels inhouden van de loon- en prijsbijstelling over onze ambtenaren wordt gehaald, vooral in de jaren als dit college al geschiedenis is. Ik weet het, voor een protest tegen het inhouden van de loon- en prijsbijstelling komt niemand zijn bed uit, maar dit is toch te makkelijk wethouder?

En voorzitter, waarom toch? Ik snap de frustratie over het Rijk. Ik snap de frustratie over mijn partij, die op dit moment deel uitmaakt van het kabinet. Ik snap het allemaal best. Maar waarom heeft het college niet gekozen voor een wat rechtvaardiger verdeling van de pijn? Waarom niet iets voorzichtiger met al die bezuinigingen op zorg, jeugdhulp en beschermd wonen? Waarom die trucs en grote grepen in de reserves? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan huizenbezitters, aan hen die zich een tweede auto kunnen veroorloven en aan hondenbezitters? Waarom koste wat kost de goedkoopste OZB-gemeente van het land willen blijven en er nog trots op zijn ook?

Voorzitter, het moge duidelijk zijn. De ChristenUnie/SGP pleit voor een andere, voor een betere kijk op Den Haag. En u kent mijn fractie, wij blijven niet hangen in kritiek. Ik bied ook graag een alternatief. Kortom, ik heb mijn teleurstelling in de begroting van het college omgezet in een voorstel voor een alternatieve begroting. Een realistisch alternatief, een rechtvaardiger alternatief, een alternatief waaruit naar mijn bescheiden mening toch een betere kijk op Den Haag blijkt dan die van het college.

In onze tegenbegroting leggen we de pijn van de gemeentelijke financiële problemen niet eenzijdig neer bij kwetsbare mensen. Een ook niet eenzijdig bij één wethouder. Wij hebben zogezegd mevrouw Parbhudayal even lief als meneer De Mos. En dat levert een veel beter te verteren begroting op dan het voorstel van het college. Een behoorlijk aantal onsjes minder bezuinigingen op zorg en welzijn, een paar ons meer op de weinig effectieve economiegelden, evenementen en citymarketing. Een vleugje ozb per maand er bij en nog wat vleugjes hier en daar. We investeren in een paar broodnodige extra ingrediënten. En zie daar, een smakelijk geheel, waar de wethouder financiën nu toch al het water van in de mond moet lopen.

En serieuzer. De ChristenUnie/SGP vraagt dit college, evenals veel andere fracties, om zijn begrotingskeuzes te heroverwegen. Om niet te blijven steken bij de te gemakkelijke keuzes die zijn gemaakt, maar te gaan voor dappere keuzes. Voor keuzes waarbij we niet wegkijken van wat krom is. Voor keuzes waarbij we omkijken naar elkaar en waar we mensen die zorg en hulp behoeven niet laten bloeden voor het financieel zware weer waar de gemeente in terecht is gekomen, maar waar we van iedereen een rechtvaardige bijdrage vragen. Voor keuzes waarbij we vooruit kijken en investeren in een gezonde en duurzame toekomst. Voorzitter, mijn oproep aan het college is kortom: kijk met de juiste bril naar de begroting en met andere ogen naar onze stad.