Poliflw

Voor het eerst sinds jaren gaat de Lampionnen-optocht niet door. Lampegietersavond is al sinds mensenheugenis een fenomeen in Veenendaal en omgeving. Een van de oorspronkelijke tradities die Veenendaal rijk is. ‘Traditie is de illusie van de permanentie’. In een aantal gevallen ben ik het daar mee eens. Lampegietersavond is in ieder geval voor mij een uitzondering op die regel.

Mag ik zeggen, dat ik het een smoes vindt worden om alles onder het mom van- af te gelasten of geen doorgang te laten vinden? Ja, dat mag ik zeggen!

Kinderen mogen wel -met én bij elkaar- in een benauwd klaslokaal zitten, met of zonder ventilatiesysteem. Ja, er is een alternatief bedacht. Alle kinderen met lampionnen – met kaarsjes- voor de gordijnen, Tsjonge jonge wat een idee en ze mogen zich ook nog verkleden.

Ik ga ervan uit dat de wethouder (Dylan Lochtenberg) dan bij alle kinderen langs gaat en dan zwaaien met de lampion. Ik zie het al voor me: ‘om 24.00 uur heeft Dylan pas de helft van de kinderen gehad met zwaaien’. De wethouder hoeft zich niet te verkleden. Die heeft altijd al mooie kleren en schoenen aan met smaak. (ja, dat vind ik!).

Wat moet de jeugd zonder een echte optocht? De optocht is juist de ‘krent(en) in de pap’, de slagroom op de -let wel: zelfgemaakte-chocolademelk én niet te vergeten de ‘langetjes’ van Verkade.

Wat moet de oudere jeugd zonder een relletje? Ja in de 70-tIes kwamen de nozems én de ME nog naar Veenendaal en moest ik nog mijn hachje redden om binnen te vluchten bij dokter Remme.

Wat moet de huidige oudere jeugd zonder hier-en-daar een rotje aan te steken? Overigens gebeurt dat bijna ieder weekend in het centrum van Veenendaal. Je kunt er het carillon (met iedere keer datzelfde Beatles-deuntje) bijna op gelijk zetten. Op het politiebureau kunnen ze het ook horen. Maar die horen ook de auto’s niet die in de avond/nacht voorbij komen knetteren. Ja, die hebben zoals gezegd ‘andere prioriteiten’.

Dan nog iets over het Lampegietersavondbeeld  (ontworpen door kunstenares Bernadette Leijdekkers) op het plein voor De Lampegiet. Ja, dat plein, waar ik (toenmalig wethouder) Henk Roor zag struikelen over de ondergrond.

Het beeld staat verstopt achter een haag van geparkeerde fietsen. Niets wijst op een prominente plaats voor het beeld. Het staat er als je kijkt, maar je ziet het niet.

Op mijn vraag aan de toenmalig wethouder Jaap Pilon of het beeld niet op een sokkel gezet kon worden én uitgelicht, gaf deze aan dat hij de raad niet zover kon krijgen. Tenslotte was er al eens iemand gestruikeld over het plein voor de Lampegiet.

Het bericht Column: Struikelend naar Lampegietersavond, door Hennie Bos verscheen eerst op PvdA Veenendaal.

PvdA Veenendaal blikt halverwege de raadsperiode vooruit

door Hans van de Braak

We zitten halverwege de raadsperiode en inplaats van alleen terugkijken een vooruitblik op de komende twee jaar besturen vanuit het hoogste lokale politieke orgaan: de gemeenteraad. Er is nog een hoop te doen willen we een echt inclusieve samenleving worden.

Vooruitkijken kan niet zonder kennis van de omgeving waarin we leven en zonder de lokale geschiedenis te kennen. In Veenendaal zijn christelijke en religieuze gemeenschappen dominant in afwijking van het landelijke gemiddelde. Dat vertaalt zich in het aantal zetels dat CU, SGP, CDA en Denk samen in de raad hebben: 16 zetels van de in totaal 33.

De sociaaldemocratie in Veenendaal is nu zo’n 100 jaar oud en is jarenlang een invloedrijke factor in de gemeente geweest. Het was dan ook schrikken dat we in 2018 met één stem verschil letterlijk met de hakken over de sloot in de raad kwamen ten koste van een SGP zetel. Vijf stemmen meer voor de SGP  en zij zouden een extra zetel hebben veroverd en de Partij van de Arbeid buiten de raad hebben geplaatst.

Schreef de burgemeester van Veenendaal in maart 1894 nog “…komen alle onrustige elementen uit Geldersch Veenendaal hierheen; Veenendaal heeft altijd een ordelievende bevolking gehad, maar we vrezen dat dat over is, nu onder de zoo talrijke fabrieksarbeiders het socialistische zaad met krachtige hand wordt uitgestrooid”, wat aangaf dat de sociaaldemocratie gevreesd werd door de gevestigde orde, maar broodnodig was om de belangen van de arbeiders te dienen. De moeite waard om het boekje van Bert Beckerman te lezen “kiest, arme drommels, onze zij”.

Zonder de sociaaldemocratie zouden we niet staan waar we nu staan met een welzijn- en welvaartsniveau wat tot de beste van de wereld kan worden gerekend. De PvdA heeft na de 2e wereldoorlog altijd een prominente rol in de gemeente gespeeld. En sinds een jaar of 10 is dat aanzienlijk verzwakt geraakt. Hebben we te zeer aan het pluche gehangen? Kwamen we niet meer op voor de sociaal zwakkeren? Zijn we de aansluiting met het heden en met de inwoners van Veenendaal aan het missen of zijn er onderwerpen waar we meer de focus op moeten leggen?

Onderdeel zijn van een landelijke politieke partij heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat je problemen binnen de gemeente waar besluiten op landelijk niveau voor nodig zijn kunt aankaarten bij je eigen vertegenwoordigers in de Tweede Kamer. Het nadeel is dat bij verkiezingen voor de gemeenteraad niet alleen telt of je het lokaal goed doet. Ook het oordeel over de landelijke politiek speelt een grote rol..

Om lokaal een herkenbaar en invloedrijk links geluid te laten horen moet er wat veranderen. Samenwerking zoeken en duidelijker aanwezig zijn in de samenleving in Veenendaal. Dat is een belangrijk punt de komende twee jaar.

De raadsvergaderingen zijn op z’n minst saai en voor derden nauwelijks of niet te volgen. De afstand tot de politiek of van de politiek naar de inwoners wordt volgens mij alleen maar groter. Raadsvergaderingen gaan veelal over de procedures in plaats van over de inhoud. En juist inhoudelijk is het werkterrein van de gemeente de laatste jaren fors uitgebreid (de zogenoemde decentralisaties), waarbij de praktische invulling grote gevolgen heeft voor juist de minst draagkrachtigen. Denk aan de eigen bijdrage, de jeugdzorg en het armoedebeleid.

Wat moet er veranderen? Om te beginnen moet decentralisatie gepaard gaan met meer zeggenschap van de inwoners. De open bestuurlijke stijl, die bij het raadsprogramma is beloofd aan ons als gemeenteraad moet echt veel beter worden ingevuld dan de afgelopen twee jaar is gebeurd.

Voor de uitvoering van bijvoorbeeld de jeugdzorg wordt noodgedwongen veel samengewerkt op regionaal niveau.  Ook op andere gebieden (denk bijvoorbeeld aan FoodValley) wordt op regionaal niveau samengewerkt. Het probleem is niet de samenwerking, maar het gebrek aan invloed van de gemeenteraad (en daarmee van de kiezers) op het beleid en de uitvoering van die samenwerkingen.

Gemeentebestuur, waterschappen, provinciaal bestuur en dan landelijk nog een eerste en tweede kamer en straks ook nog met een regiobestuur ertussen, waar blijft onze invloed als inwoner op al deze organisaties! Bij alle voorstellen is het daarom zaak het belang van een sterke positie van de gemeenteraad niet te laten ondersneeuwen onder allerlei postmodern bestuurlijk jargon dat te pas en te onpas de term democratisch plakt op voorstellen die in feite de macht verschuiven van de kiezers en lokale politici naar professionele bestuurders en ambtenaren die vaak zelf zijn overtuigd van het nut van die verschuiving.

Het vraagt in ieder geval van ons als lokale raadsleden meer inhoudelijke kennis ruime aandacht voor de behoeften van onze inwoners. Zodat we deze belangen kunnen betrekken bij de besluitvorming. Ik ben bijvoorbeeld zelf ZZPer en ga me nog meer dan afgelopen twee jaar richten op contacten met de Veenendaalse kiezers door minder (betaald) werk te gaan doen en zichtbaarder te zijn in de samenleving. Belangrijke onderwerpen zijn wat mij betreft het contact met jongeren om te horen  wat zij belangrijk vinden voor Veenendaal, klimaatmaatregelen op lokaal niveau zo uitwerken dat het voor iedereen een haalbare kaart wordt en uiteraard het verminderen van de ongelijkheid en het blijvend opkomen voor de minima en het bestrijden van de armoede. Welzijn gaat voor welvaart. Zeker zijn van eerlijke inkomens en iedereen een betaalbaar dak boven z’n hoofd.

Maar niettemin betekenisvolle feestdagen, veilig het jaar uit en gezond het jaar 2020 weer in en door!

uw fractievoorzitter Hans van de Braak

Het bericht PvdA Veenendaal blikt halverwege de raadsperiode vooruit verscheen eerst op PvdA Veenendaal.

Voorzitter Voor ons ligt de begroting 2020 – 2023. Een boekwerk van 205 pagina’s, waarin we de keuzes maken voor Veenendaal voor de komende jaren. Ten eerste willen we de complimenten geven aan de ambtelijke organisatie voor het vele werk dat erin zit. Het is goed om te zien dat de nieuwe vorm op een positieve manier z’n beslag krijgt. De begroting wordt er leesbaarder van, al brengt het voor nu ook een hoop extra pagina’s met zich mee. We geven het dit college te doen. Financiële zorgen rondom de jeugdhulp, je algemene reserve op orde houden, de doelstelling uit je programma proberen te halen en participatie met bewoners op een constructieve manier vormgeven. Toegegeven, dat is geen gemakkelijke taak. Voorzitter, als CDA fractie willen wij ons richten op een aantal thema’s uit het raadsprogramma “Iedereen doet mee.” Ik zal ze nog even noemen 1. Dualisme is het uitgangspunt in het besturingsmode 2. De Veenendaler staat centraal 3. De behoeften in de samenleving zijn uitgangspunt 4. Het college hanteert een open en onbevangen bestuursstijl We kunnen na anderhalf jaar regeren inmiddels wel vaststellen dat daar weinig van terecht komt. Wij durven ons de vraag te stellen: “Doet iedereen nog mee?” Bij de behandeling van de kadernota zag onze CDA-fractie al wat de consequenties van dit beleid zouden zijn. Ook toen al zagen wij dat de meest kwetsbare groepen door de maatregelen in het sociale domein onevenredig hard zouden worden geraakt. Er werd gesteld dat we in komende periode de zoekrichtingen voor kostenverlaging in het sociaal domein verder zouden uitwerken. Maar uit deze begroting blijkt dat het college de zoekrichtingen alvast maar heeft bestempeld tot vastgesteld beleid. Daar schrok zelfs één van de coalitiepartijen van en stelde een motie tekst op. Om die vervolgens ijlings in te trekken omdat de tekst de andere coalitiepartijen niet welgevallig was. Waarschijnlijk gaan we vanavond meemaken dat een politieke partij tegen een motie gaat stemmen die ze zelf heeft opgesteld. De hoofdvraag is: waarom komt dit college nu met zulke ingrijpende maatregelen voor de minima, terwijl het minimabeleid voor komende januari op de agenda staat. Afgelopen weken ontvangen al onze fracties een brandbrief van de Stibo. Wij spraken met de initiatiefnemers van de brief en, om het maar zacht uit te drukken, wij zijn ons rot geschrokken. We zien dat, door de maatregelen die het college wil nemen, mensen straks niet veel meer dan € 40,- per week overhouden om hun boodschappen te doen. Waar we dus aan de ene kant enorm willen investeren om mensen te behoeden in de armoedeval terecht te komen, geven we ze aan de andere kant alvast een zetje mee. Hoezo “Iedereen doet mee?” De genoemde motietekst, die door de ChristenUnie is opgesteld, was voor ons basis voldoende om deze mede in te willen dienen. Samen met de PvdA en Lokaal Veenendaal dienen wij deze daarom alsnog in. Wij verwachten een integrale benadering van het minimabeleid dat kan rusten op een stevig fundament en dat breed wordt gesteund. Het is voor onze fractie onbegrijpelijk dat binnen de collegepartijen nu de politieke strijd wordt gevoerd over de hoofden van deze kwetsbare groep heen. Wat we in Juni hadden voorzien wordt nog pijnlijker zichtbaar, met als resultaat dat vooral de minima nu de grote verliezers zijn. Verder lezend door de begroting overkomt ons regelmatig het gevoel dat er een kans wordt gemist. Op 25 april 2018 werd onze motie unaniem aangenomen, waarin het college werd aangespoord werk te maken van het Right to Challenge. Daarin staat de Veenendaler centraal en zijn de behoeften in de samenleving het uitgangspunt. Maar……. We bleven er vooral over praten: bijvoorbeeld in de raadsvergaderingen van november 2018 en januari 2019. En we bleven erover schrijven: bijvoorbeeld in de visie op Participatie die op 7 oktober is vastgesteld. Omdat er nog steeds geen uitwerking ligt, missen we volop kansen in deze begroting. Denk daarbij het onderzoek rondom het stadspark, het groen op de industrieterreinen, maar ook het initiatief waar de bewoners voor kwamen inspreken rondom Middellaan 151. Stuk voor stuk processen die anders zouden zijn gelopen als we vorm hadden gegeven aan het Right to Challenge. Vraag: kan de wethouder ons garanderen dat er een beleid op het Right to Challenge is geformuleerd voor het einde van dit jaar? Tot slot Voorzitter, de woorden open en onbevangen. We zien dat het college en de ambtelijke organisatie worstelt met het vormgeven van participatie. De processen rondom de omgevingsvisie laten zien hoe goed het kan gaan. Maar we zien ook de resultaten van miscommunicatie, zoals de insprekers over de Middellaan, in de afgelopen commissievergadering. Als we luisteren naar de verhalen van het college en dat van de bewoners rijst bij ons de vraag: hoe is dit nu toch mogelijk? De vraag is: Zijn we nog in staat om naar de inhoud van het betoog van een inspreker te luisteren, als zijn werkwijze, zijn taalgebruik of zijn hele manier van communiceren ons tegenstaat? Ik hoef hier geen namen te noemen. We hoeven niet altijd antwoord te geven, maar de rol van het college en van ons als volksvertegenwoordigers, is nooit te stoppen met luisteren. Kortom: bent u, zijn wij, open als het aankomt op de stem van onze bewoners? Voorzitter, als mensen een rondleiding door Veenendaal boeken met onze voormalig wethouder en stadsgids, Jaap Pilon, zal hen één ding goed bijblijven: Veenendaal is groot geworden door de invloed van Fabrikanten en Predikanten. Een patriarchale manier van besturen werkte, ook voor onze bestuurders, wellicht nog goed in de 18e, 19e of 20e eeuw. Veenendaal in 2020 vraagt om die open bestuursstijl waarover in het raadsprogramma wordt gesproken. De fractie van het CDA ziet dan ook uit naar die open stijl van dit college in deze beraadslagingen. Dank u voorzitter.

Dat het niet zo goed gaat met de sociaal-democratie in het algemeen en met de PvdA in het bijzonder hebben de laatste verkiezingen ons heel duidelijk gemaakt. Vrijwel overal verloor onze partij zetels. De harde klap bij de landelijke verkiezingen in 2017 vertaalde zich een jaar later lokaal bijna overal in nog hardere klappen.

Waar ligt dit aan? Deugen onze idealen niet meer? Of zijn ze inmiddels voor bijna iedereen gerealiseerd? Of communiceren we niet duidelijk genoeg? Luisteren we te weinig naar wat er leeft in het land? De PvdA Veenendaal vond het hoog tijd om stil te staan bij de toekomst. Wat willen we en hoe gaan we dat doen? Dat deden we samen met de afdeling Ede en met Tweede Kamerlid John Kerstens.

Fractievoorzitter Hans van de Braak: “Onze kernwaarden, emancipatie, participatie en solidariteit, zijn nog levendig genoeg. Maar we hebben fouten gemaakt. Mensen zijn afgehaakt. Dat moeten we durven toegeven en ervan leren. Wij moeten nu laten zien dat de PvdA het verschil kan maken. Door in de politiek de nadruk te leggen op goed werk tegen een fatsoenlijke beloning. Door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kansen te bieden mee te doen. Door mensen –volwassenen én kinderen- met een taalachterstand actief en op tijd te helpen.

John Kerstens was duidelijk: “We moeten óók onze successen durven laten zien. Op onze speerpunten werk, wonen, zorg en participatie hebben we mooie dingen geregeld en zijn we met andere druk bezig. We moeten dat zichtbaar en herkenbaar maken”.

En hoe zit het met de jongeren? Het is niet meer van ‘nu’ dat mensen massaal lid worden van organisaties. Maar door zichtbaar te zijn en door onze idealen op een praktische en moderne wijze te vertalen kunnen wij zeker ook jongeren overtuigen van onze visie. Belangrijk is daarbij wel dat we meer verbinding zoeken met solidaire stromingen, bewegingen en ons meer richten op duurzaamheid en het betaalbaar maken van duurzaamheid voor iedereen.

Van de Braak sluit positief af: “Als we op deze weg doorgaan, gaat de haan met de rooie veren weer kraaien. Wij laten ons geluid krachtig horen!”.

Het bericht Laat de haan weer kraaien: PvdA Veenendaal discussieert over toekomst verscheen eerst op PvdA Veenendaal.

Het jongerenwelzijnswerk is een beroep dat bij mij alleen maar respect afdwingt, na de verhalen op 26 september is me dat duidelijk geworden. Naast de fysieke locaties is er ook een bus waarin o.a. Jong Veens en Youth for Christ jongeren benadert en een leuke tijd bieden. Als PvdA hopen we het jongerenwelzijnswerk verder te ondersteunen. Jongeren hebben zoveel potentie! Dat zien we o.a. bij de Jonge Socialisten. Waar we in andere gemeenten hele jonge raadsleden hebben. Hieronder een foto in de bus 😊.

Timeline Photos

Liefde voor Veenendaal

Liefde voor Veenendaal: Umar van de Pol gaat voor het Franse Gat - PvdA Veenendaal

Umar is een jonge, enthousiaste student, die zich met hard en ziel inzet voor de PvdA en de Veenendaalse politiek. Begonnen bij de Jonge Socialisten is Umar nu commissielid in de gemeenteraad. Hij houdt zich vooral bezig met ruimtelijke ordening. In de campagne was hij in heel Veenendaal te vinden o...