Door
Bernard Tebrugge op 1 maart 2018 16:26
Onze Westerse samenleving, en dus ook die in Nissewaard, wordt gezien als een geïndividualiseerde samenleving. Dat betekent dat mensen meer als individu dan als groep in de samenleving staan. Dat heeft gevolgen voor de hele samenleving en dat merk je ook in Nissewaard. De afname van de sociale samenhang is daarvan een voorbeeld, maar ook de afname van het aantal leden van sportclubs, verenigingen en jawel, politieke partijen. Toch wordt die individualisering door velen omarmt.
Afgelopen donderdag nam ik, samen met tien andere politici, deel aan het debat bij de stichting Pameijer in Spijkenisse. Sinds 1926 ondersteunt Pameijer mensen voor wie meedoen in de samenleving lastig is. Zelden heb ik zoveel verschillende verhalen gehoord van inwoners die, om allerlei redenen, hulp nodig hebben bij het opgroeien, opvoeden, wonen, werken, vrije tijd of sociale contacten. Wat een verhalen! Veel mogelijkheden, maar ook veel moeilijkheden komen zij tegen. Ondanks al die verschillen was er volgens mij toch iets gemeenschappelijks te ontdekken: Al die mensen zijn afhankelijk van de ander. Zij kunnen alleen samen met hulp van anderen meedoen in Nissewaard.
Tijdens deze campagne spreek ik ook andere inwoners. Die voelen zich juist prima thuis in de geïndividualiseerde samenleving. Door de afnemende groepscontrole ervaren zij meer vrijheid en kunnen zij zich beter uiten. Vrijheid om te kiezen of je voor de A4-Zuid bent of juist tegen. Vrijheid of je kiest voor meer groen in Nissewaard of juist voor meer stenen. Zij bepalen ook graag hoe ze dat uiten. De één op een rustige en genuanceerde toon. De ander in oneliners of in populistisch taalgebruik.
Waar kiezen we eigenlijk voor in Nissewaard? Samen of solo? De ChristenUnie-SGP Nissewaard heeft met haar keuze voor een veilige, groene en sociale gemeente een duidelijke keuze gemaakt. Dat betekent echter niet dat er nooit en te nimmer ruimte is voor de andere kant van de medaille. Ja, wij hebben een innerlijke neiging om de samenleving van Nissewaard in te richten tot een samenleving waarin mensen elkaar helpen, ondersteunen en elkaar zien staan. Dat sluit individuele keuzes en persoonlijke belangen, wat ons betreft, niet uit. Daarom niet samen óf solo, maar samen én solo.
