Poliflw

Zodra u in het nieuws leest dat er ergens in Nederland een gevaarlijke slang is ontsnapt, dan weet u dat de komkommertijd is aangebroken. Ditzelfde fenomeen geldt als gevestigde politieke partijen in de media over immigratie beginnen te oreren. Dat is het officiële startschot van de verkiezingscampagne. 

Op 21 december 2019 gaf Mark Rutte (VVD) de aftrap met de kop in de Telegraaf dat ‘Schengen in gevaar’ is. Op 3 januari 2020 volgde Hugo de Jonge (CDA): ‘Tachtigduizend migranten per jaar is te veel voor Nederland’. En op 9 januari gaf Ankie Broekers-Knol (VVD) in de Telegraaf aan dat zij de “asielteugels wil aantrekken”. De Tweede Kamerverkiezingen staan gepland op 17 maart 2021. Gezien het tijdstip van deze retoriek kan worden geconcludeerd dat de regeringspartijen er rekening mee houden dat het kabinet de rit niet zal uitzitten. 

Immigratie, de daaruit voortvloeiende multiculturele samenleving en gebrekkige integratie is al vele jaren een van de grootste problemen van onze maatschappij. Pim Fortuyn was er heel uitgesproken over en veroorzaakte daarmee rond de eeuwwisseling een politieke revolte. Onze westerse normen en waarden staan in vele opzichten haaks op de waarden die in andere culturen gebruikelijk zijn. Denk bijvoorbeeld aan de gelijkheid van mannen en vrouwen en homorechten. Dat kan je pas oplossen als je het wilt zien én durft te bespreken. En daar zit het probleem: CDA en VVD zien het wel, maar bespreken het alleen als de verkiezingen voor de deur staan. Daarna is het business as usual. Vorig jaar gingen beide partijen nog akkoord met het Marrakech-pact en het kinderpardon. Aanpakken hebben ze nooit gedaan, terwijl zij juist bij uitstek de regeringspartijen zijn die dit allang hadden moeten doen. Er is niet eens een demografische visie terwijl de huidige ontwikkeling van de bevolking enorme gevolgen heeft voor onze woningmarkt, mobiliteit, onderwijs, gezondheidszorg,  veiligheid en uiteraard cultuur.

Het Centraal Planbureau zegt dat ons land behoefte heeft aan arbeidsmigratie vanwege vergrijzing. Dat valt nog te bezien als straks een groot deel van het werk niet meer door mensen wordt gedaan. De industriële revolutie 4.0 is begonnen. Artificial Intelligence (AI) en robotica zullen een grote rol in ons arbeidsproces gaan vervullen. Veel banen worden straks door deze technologieën overgenomen. Het aantal nieuw gecreëerde banen in deze sector is van zeer specialistisch niveau en significant minder dan het aantal banen dat verdwijnt.

Kennis en arbeid die we wél nodig hebben, en niet aanwezig zijn in ons land, kunnen we invullen door arbeidsmigratie. Dat is echter een selectief proces, zoals dat in een bedrijf gebruikelijk is. Je neemt alleen mensen aan die je daadwerkelijk nodig hebt. Dan is de voorwaarde dat zij over de juiste opleiding en competenties beschikken. Canada en Australië doen dat ook. De immigranten uit Afrika en het Midden-Oosten zijn daar niet voor opgeleid en voegen in die zin geen waarde toe aan onze maatschappij.  

Voor alle duidelijkheid, we hebben het hier dus niet over vluchtelingen maar over immigranten die uit economische overwegingen naar ons land toe komen. Het probleem is dat de juridische scheidslijn tussen vluchteling en economische migrant onder druk van internationale gerechtshoven en activistische rechters steeds dunner wordt. Daarmee worden de verplichtingen voor EU- lidstaten ook steeds groter. Europese ambtenaren doen wat dat betreft een flinke duit in het zakje. Er komt geen democratisch proces meer aan te pas. In 2011 kopte Trouw nog: ‘Het kabinet moet binnen Europa steun zoeken om het Europees Hof aan banden te leggen. De rechters in Straatsburg bedreigen wetten in EU-landen die democratisch tot stand zijn gekomen.’ De VVD maakte toen een stap in de goede richting, maar daar is met het progressieve beleid van Rutte uiteindelijk niets van waargemaakt. 

Voor FVD is aanpak van immigratie een absolute noodzaak en geen verkiezingsretoriek. Wij zullen dit probleem wel aanpakken als de kiezer ons bij de aankomende Tweede Kamerverkiezingen voldoende mandaat geeft. Niet de rechter, maar de volksvertegenwoordiging bepaalt wie ons land in komt en wie niet. Het democratisch proces moet worden hersteld door het Europees Hof aan banden te leggen waardoor wij het Australisch immigratiemodel kunnen invoeren. Als tussentijdse oplossing vangen we aan met het Deense immigratiemodel. Het is hoog tijd dat we concrete maatregelen tot uitvoering gaan brengen. Dat kan, mits de kiezer zich niet door de praatjes van de VVD en CDA bij de neus laat nemen.

Rob Roos is  Europarlementariër voor Forum voor Democratie

Facebook: https://www.facebook.com/RobRoos.MEP

Instagram: robroos.mep

Twitter: @rob_roos

LinkedIn: linkedin.com/in/robroosnl

Het nieuws van alle kanten Het was jammer dat het Nederlands elftal deze zomer net naast het wereldkampioenschap greep. De prijsuitreiking was een wat vreemde gebeurtenis. Het publiek begon te fluiten. Het was voor de Nederlandse verslaggevers niet duidelijk waarom. De NOS deed twee weken geleden verslag op 14 juli. De Franse nationale feestdag. Tijdens de feestelijkheden op de Champs Elysées werd de Franse president Macron door het publiek keihard uitgefloten. De NOS redactie reageerde ouderwets door te doen of de neus bloedt. Mark Rutte en ons leger deden mee aan de feestelijkheden. Echter, over de weerzin die Macron oproept bij een groot deel van zijn onderdanen bij de NOS geen woord. Honderdtachtig demonstranten werden opgepakt. Het is heel kwalijk dat de NOS redactie voor mij als nieuwsconsument wil bepalen wat wel en niet goed is om te weten. 14 juli is ironisch genoeg de dag dat de bestorming van de Bastille in Parijs plaats vond. Het wordt gezien als het begin van de Franse revolutie in 1789. De ironie zit hem er in dat de nieuwe Zonnekoning Macron inmiddels zijn weg naar het pluche heeft gevonden. De Champs Elysées is lang en vooral heel breed. Na een opstand in 1848 ontwierp Baron Haussmann in opdracht van keizer (en president) Napoleon III een plan waarin grote brede boulevards dwars door de binnenstad werden aangelegd. Hiervoor werden veel woningen plat gegooid. Bewoners werden gedwongen te verhuizen naar de buitenwijken van Parijs. Om te voorkomen dat de opvliegende Fransen barricaden konden opwerpen, werden deze boulevards extra breed gemaakt. Zo werd het onmogelijk de straat over de hele breedte te blokkeren. Het uitfluiten van Macron op 14 juli, op de Champs Elysées heeft een ironisch historische waarde. Alleen mag ik dat niet weten. Nieuwe E.U. wetgeving tegen nepnieuws en beïnvloeding van verkiezingen heeft er alleen voor gezorgd dat er een minder evenwichtige informatie voorziening is. En de mening van het individu kan worden kwijtgemaakt met filters. Deze column is niet van historische waarde. Het kijkt naar het maatschappelijke gerommel van vandaag. Enkele weken geleden voerde Facebook een nieuw beleid in m.b.t. politieke uitingen. In het kort kwam het er op neer dat de POV besloten had één van mijn columns een duwtje te geven om een wat groter bereik te krijgen. Dit mocht alleen niet van dhr. Zuckerberg. Ik vond het persoonlijk wel grappig dat een Amerikaans bedrijf het een lokale Nederlandse politieke partij verbiedt om politiek te bedrijven op haar social media platform. En nee, het is niet terecht dat het platvorm stukken die voldoen aan de wet weigert. Facebook levert een product, ze is geen eigenaar van de gedachten van haar klanten. Diezelfde meneer Zuckerberg heeft zijn compagnon Eduardo Saverin, de man waarmee hij het inmiddels miljardenbedrijf gestart is, op een tamelijk vervelende manier pootje gelicht. Door een juridische truc werden de aandelen van Saverin homeopathisch verdunt. Een beetje onvolwassen als je het mij vraagt. En die meneer staat aan het roer van Facebook en moet dus bepalen wie er in de wereld zijn mond moet houden? Inmiddels worden ook stukken met de naam van een Engelse dwarsligger met ondubbelzinnige kritiek op de overheid uitgefilterd en geweigerd. En daarmee kan ook de vraag waarom T.R. geen recht van spreken heeft niet meer worden beantwoord. Een social media platform in ontwikkeling waar dat straks wel kan is Thinkspot. De aankondiging was dat zij deze maand live gaan. Ik ben benieuwd naar dit initiatief. Het is voor de toekomst niet vanzelfsprekend dat je nog langer een ander geluid dan die van onze machthebbers zult horen. Daarom is het verstandig om zelf de plekjes op te zoeken die met zaken komen die interessant zijn. Zoals het ‘zwartboek NOS’ van Journalist Arnold Karskens. En je kunt zelf een bijdrage leveren, door bijvoorbeeld te zorgen dat dit geluid breder gehoord wordt. Door dit stuk te delen. Dan maak je zelf nieuwsvrijheid en heeft deze column geen goedkeuring meer nodig van Mark. Ik kies namelijk graag zelf door wie ik mij laat indoctrineren. Mike Umas

Het nieuws van alle kanten Het was jammer dat het Nederlands elftal deze zomer net naast het wereldkampioenschap greep. De prijsuitreiking was een wat vreemde gebeurtenis. Het publiek begon te fluiten. Het was voor de Nederlandse verslaggevers niet duidelijk waarom. De NOS deed twee weken geleden verslag op 14 juli. De Franse nationale feestdag. Tijdens de feestelijkheden op de Champs Elysées werd de Franse president Macron door het publiek keihard uitgefloten. De NOS redactie reageerde ouderwets door te doen of de neus bloedt. Mark Rutte en ons leger deden mee aan de feestelijkheden. Echter, over de weerzin die Macron oproept bij een groot deel van zijn onderdanen bij de NOS geen woord. Honderdtachtig demonstranten werden opgepakt. Het is heel kwalijk dat de NOS redactie voor mij als nieuwsconsument wil bepalen wat wel en niet goed is om te weten. 14 juli is ironisch genoeg de dag dat de bestorming van de Bastille in Parijs plaats vond. Het wordt gezien als het begin van de Franse revolutie in 1789. De ironie zit hem er in dat de nieuwe Zonnekoning Macron inmiddels zijn weg naar het pluche heeft gevonden. De Champs Elysées is lang en vooral heel breed. Na een opstand in 1848 ontwierp Baron Haussmann in opdracht van keizer (en president) Napoleon III een plan waarin grote brede boulevards dwars door de binnenstad werden aangelegd. Hiervoor werden veel woningen plat gegooid. Bewoners werden gedwongen te verhuizen naar de buitenwijken van Parijs. Om te voorkomen dat de opvliegende Fransen barricaden konden opwerpen, werden deze boulevards extra breed gemaakt. Zo werd het onmogelijk de straat over de hele breedte te blokkeren. Het uitfluiten van Macron op 14 juli, op de Champs Elysées heeft een ironisch historische waarde. Alleen mag ik dat niet weten. Nieuwe E.U. wetgeving tegen nepnieuws en beïnvloeding van verkiezingen heeft er alleen voor gezorgd dat er een minder evenwichtige informatie voorziening is. En de mening van het individu kan worden kwijtgemaakt met filters. Deze column is niet van historische waarde. Het kijkt naar het maatschappelijke gerommel van vandaag. Enkele weken geleden voerde Facebook een nieuw beleid in m.b.t. politieke uitingen. In het kort kwam het er op neer dat de POV besloten had één van mijn columns een duwtje te geven om een wat groter bereik te krijgen. Dit mocht alleen niet van dhr. Zuckerberg. Ik vond het persoonlijk wel grappig dat een Amerikaans bedrijf het een lokale Nederlandse politieke partij verbiedt om politiek te bedrijven op haar social media platform. En nee, het is niet terecht dat het platvorm stukken die voldoen aan de wet weigert. Facebook levert een product, ze is geen eigenaar van de gedachten van haar klanten. Diezelfde meneer Zuckerberg heeft zijn compagnon Eduardo Saverin, de man waarmee hij het inmiddels miljardenbedrijf gestart is, op een tamelijk vervelende manier pootje gelicht. Door een juridische truc werden de aandelen van Saverin homeopathisch verdunt. Een beetje onvolwassen als je het mij vraagt. En die meneer staat aan het roer van Facebook en moet dus bepalen wie er in de wereld zijn mond moet houden? Inmiddels worden ook stukken met de naam van een Engelse dwarsligger met ondubbelzinnige kritiek op de overheid uitgefilterd en geweigerd. En daarmee kan ook de vraag waarom T.R. geen recht van spreken heeft niet meer worden beantwoord. Een social media platform in ontwikkeling waar dat straks wel kan is Thinkspot. De aankondiging was dat zij deze maand live gaan. Ik ben benieuwd naar dit initiatief. Het is voor de toekomst niet vanzelfsprekend dat je nog langer een ander geluid dan die van onze machthebbers zult horen. Daarom is het verstandig om zelf de plekjes op te zoeken die met zaken komen die interessant zijn. Zoals het ‘zwartboek NOS’ van Journalist Arnold Karskens. En je kunt zelf een bijdrage leveren, door bijvoorbeeld te zorgen dat dit geluid breder gehoord wordt. Door dit stuk te delen. Dan maak je zelf nieuwsvrijheid en heeft deze column geen goedkeuring meer nodig van Mark. Ik kies namelijk graag zelf door wie ik mij laat indoctrineren. Mike Umas

“Twee honden vechten om een been en de derde loopt er mee heen.”

Dat is de uitslag van de Europese Verkiezingen. Nadat woensdagavond de twee politiek leiders van de VVD en FvD nog een figuurlijk robbertje verplassen hadden uitgevochten.

Woensdagavond was de publieke omroep goed genoeg voor een debat tussen Mark Rutte en Thierry Baudet. Toch behaalt de PvdA volgens de exitpolls  de overwinning bij de Europese Verkiezing in Nederland. Waren Mark en Thierry elk ervan overtuigd dat ze de grootste zouden worden bij Europese Verkiezingen, de exitpolls doen het anders vermoeden. Het lijkt erop dat de PvdA de grootste zal worden.

Ook de met modder gooiende SP naar ons Frans kwam bedrogen uit. Het kan zomaar zijn dat ze niet eens in het Europese Parlement vertegenwoordigd zullen zijn. Of dit nu ligt aan hun filmpje of het zwakke optreden van hun lijsttrekker in het slotdebat, zullen we waarschijnlijk nooit weten. De voor de SP jammer genoeg slechte uitkomst van de Europese Verkiezingen, zal ze op een Europese zijspoor zetten.

Opmerkelijk is ook dat de PVV een zo slecht resultaat behaalde. Nu kunnen we daar niet om treuren gezien hun opvattingen verwoord in hun reclame uitingen. De PVV en FvD staan ideëel zover van ons af dat wij het wat dit aangaat nooit met hun eens zullen worden.

Het bericht Hoe waar een spreekwoord is. verscheen eerst op PvdA Hollands Kroon.