Poliflw

In 1889 werd tijdens het eerste congres van de internationale socialistische organisatie ‘Tweede internationale’  besloten het jaar erop op 1 mei te demonstreren voor de achturige werkdag, betere arbeidsvoorwaarden en het behoud van vrede. Het jaar daarop in 1890 gaat men hiervoor in een groot deel van Europa en de Verenigde staten de straat op. De  viering van de Dag van de Arbeid wordt in de jaren hierna een jaarlijks terugkerende traditie.

Dit jaar wordt 1 Mei niet uitbundig gevierd, maar denken wij vanuit huis aan al die mensen die heel hard moeten werken om de coronacrisis het hoofd te bieden, die vanuit huis moeten werken en aan hen die zorgen hebben over baan en inkomen. Wij zullen voor jullie blijven opkomen.

Pas goed op jezelf en zie om naar elkaar. We hopen jullie snel weer gezond te ontmoeten.

Het bericht 1 Mei Dag van de Arbeid verscheen eerst op PVDA Opsterland.

Gerard Wennen koninklijk onderscheiden Wij zijn enorm trots op onze Gerard die vandaag een koninklijk lintje heeft ontvangen!

Wij zijn trots te kunnen melden dat Gerard Wennen, onze vaste vrijwilliger bij de Rode Kraam en trouw lid van ons ombudsteam, vanmorgen (24 april 2020) van de burgemeester van Zoetermeer heeft gehoord dat het ‘de koning heeft behaagd hem een koninklijke onderscheiding toe te kennen’.

De heer G.C.G.M. (Gerardus Cornelis Gemma Maria) Wennen: Lid in de Orde van Oranje-Nassau

“De heer Wennen is sinds 1978 tot heden vrijwilliger bij de Koninklijke Nederlandse Zwembond in Nieuwegein. Tussen 1986-1993 was de heer Wennen vrijwilliger bij de Zwemvereniging Watervrienden Zoetermeer, waar hij onder andere het clubblad maakte. Sinds 1996 is de heer Wennen vrijwilliger en scheidsrechter bij de Haagse Zwem- en poloclub Zwemmen Is Altijd Nuttig. Sinds 2008 draagt de heer Wennen zorg voor de Nederlandse taallessen en computerondersteuning bij Stichting Piëzo in Zoetermeer. Tevens is hij sinds 2008 vrijwilliger bij het Gilde SamenSpraak, afdeling Zoetermeer. Sinds 2013 is de heer Wennen lid van het ombudsteam van de PvdA in Zoetermeer.”

Helaas blijven de festiviteiten rond deze lintjesregen dit jaar beperkt tot alleen die mededeling. Het lintje zelf wordt, in verband met de coronamaatregelen, later dit jaar opgespeld. De PvdA Zoetermeer heeft Gerard natuurlijk gelijk in de bloemetjes gezet. Gerard vertelde ons dat hij vanochtend behoorlijk geschrokken is toen hij de burgemeester aan de lijn kreeg voor deze aangename verrassing. Maar omdat burgemeester Lokker zo kalm bleef, kalmeerde Gerard gelukkig zelf ook weer snel. Hij heeft genoten van het telefoontje en kijkt uit naar de dag dat hij het lintje in ontvangst mag nemen.

Tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau worden benoemd: Mevrouw M.M. van Bruggen-Werkman, de heer E. van Dijk, de heer R. Fatingan, mevrouw M.J. Fortuijn-Neele, de heer H.C. van der Goes, mevrouw C. Laheij, de heer J.H.W.G. Leveau, de heer R. Meurs, mevrouw P.M. van den Poot, mevrouw H. Veersma en de heer G.C.G.M. Wennen.

Tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau worden benoemd: De heer J.E. Graniewski, de heer W.C.M. Kokx, de heer J.E. Korsel en de heer H.P.A. Nawijn.

Tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau wordt benoemd: De heer W.C. Borawitz

Ook hen willen wij van harte feliciteren met hun welverdiende onderscheiding.

Het bericht Gerard Wennen koninklijk onderscheiden verscheen eerst op PvdA Zoetermeer.

D66 Maasdriel heeft het initiatief genomen in de nieuwe Hedelse woonwijk De Groene Akkers nog te realiseren straten te vernoemen naar gesneuvelde helden van de Prinses Irene Brigade. Het is precies 75 jaar geleden dat 12 leden van de brigade omkwamen tijdens de Slag om Hedel.

De Maasdrielse fractie van D66 diende donderdag 16 april een motie in die kon rekenen op steun van alle partijen in de gemeenteraad, die overigens onder bijzondere omstandigheden bijeenkwam. Zo was de raad rechtmatig uitgedund tot het absolute minimum en vergaderden de overgebleven 11 leden tussen plexiglas en zonder aanwezigen op de publieke tribune. Dit om te voldoen aan richtlijnen van het RIVM in deze tijden van Coronacrisis. Een crisis die de ouderen onder ons juist doet denken aan de oorlog die in 2020 precies 75 jaar geleden eindigde. “Het idee om de straatnamen te vernoemen kunnen we zien als toch een actieve manier van herdenken in een tijd waarin alle fysieke herdenkingen zijn afgelast”, vertelt Michiel Alexander de Raaf, initiatiefnemer van de motie. Binnenkort verschijnt er overigens in Hedel huis-aan-huis een magazine over de Slag om Hedel.

De motie kent een pragmatische insteek. De nieuwe wijk bevat waarschijnlijk niet 12 nieuwe straten, dus stelt D66 voor te beginnen met in ieder geval 3 straten te vernoemen naar gedecoreerde helden van de Prinses Irene Brigade. Dit zijn de Tilburgse Cees Picokrie en Rotterdamse Peter Ligtvoet en Steven Kraaij uit Putten. Behalve de vernoeming komt er in de wijk een informatiebord met biografieën van de gesneuvelde strijders. D66-raadslid Tom van Engelen haalde bij de introductie van de motie aan dat het initiatief op een toepasselijk moment komt. “Dat er in al die 75 jaar tussen onze bevrijding en vandaag niet meer straten zijn vernoemd, met uitzondering van de De Ruyter van Steveninckstraat, willen wij graag rechtzetten.” Bij de vernoeming vraagt de motie om het Historisch Museum Hedel te betrekken.

Het college van B&W wil onderzoek doen naar een nieuwe organisatievorm voor Leidens Ontzet. Dat voorstel doet het college in de Evenementennota die onlangs is besproken in de Raadscommissie Werk en Middelen. Met name vanwege de veiligheid en vanwege de verder oplopende kosten voor horeca, is het volgens het college van belang dat er een andere vorm komt. “Een goed idee want een goede en veilige viering van Leidens Ontzet staat wat ons betreft voorop. Het feest is in de afgelopen jaren zo gegroeid dat bepaalde zaken klem zijn komen te zitten” zo zegt CDA’er Joost Bleijie, “Maar we moeten wel uitkijken dat Leidens Ontzet niet vercommercialiseerd. Leidens Ontzet moet wel Leids blijven”. Een aparte organisatie die tijdens Leidens Ontzet de regie krijgt over een deel van de viering van Leidens Ontzet, kan soelaas bieden om knelpunten op te lossen. “Op zich een prima idee om onderzoek te doen naar een nieuwe organisatievorm. Ook ik zie wel dat bepaalde onderdelen van Leidens Ontzet aan de grenzen van wat we kunnen zitten.” Toch zitten er volgens Bleijie wel wat haken en ogen aan het voorstel van het college. “Een aparte organisatie moet niet als gevolg hebben dat Leidens Ontzet vercommercialiseerd. De kosten die met een externe organisatie gemoeid zijn moeten niet worden doorgerekend in bijvoorbeeld de prijs voor een biertje. Bovendien moet het wat ons betreft geen vrijbrief zijn om Leidens Ontzet nog verder in omvang te laten groeien, bijvoorbeeld om de kosten terug te verdienen. Dat gaat onherroepelijk ten koste van het Leidse karakter van het Feest der Feesten.” Een externe organisatie moet ook niet betekenen dat de gemeente haar verantwoordelijkheid niet meer neemt. “Het college wil heel veel van evenementorganisatoren, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid. Dat hebben we aan de introductie van ecoglazen afgelopen jaar gezien. Die verantwoordelijkheden kan je niet op het bordje van een externe organisatie schuiven. Daar blijft de gemeente ook gewoon verantwoordelijk voor de uitvoering en voor het dragen van de kosten.” Het CDA zal tijdens de behandeling van de evenementennota in de Gemeenteraad een voorstel indienen om bovenstaande drie kaders voor een onderzoek mee te geven. Wilt u de fractie van het CDA iets vragen over de viering van Leidens Ontzet of wilt u ze iets meegeven, mail dan naar fractie@cdaleiden.nl

Op Valentijnsdag heeft het CDA het bestuur van de Stichting Nationale Feestdagen Waddinxveen (SNFW) in het zonnetje gezet. Valentijnsdag mag dan een dag zijn waarop verliefden elkaar extra aandacht geven, voor het CDA is het ook een dag om vrijwilligers te bedanken voor hun inzet voor de Waddinxveense samenleving. Dat sluit goed aan bij een van de CDA speerpunten: “Ruimte voor een rijk verenigingsleven”. CDA Fractievoorzitter Bastienne Prins benadrukte nog eens dat het CDA staat voor een verenigingsleven dat ‘groeit en bloeit’ en dat het CDA dat blijvend zal ondersteunen. Ook om die reden wordt er jaarlijks een Valentijnstaart aangeboden. De directe aanleiding voor het kiezen voor SNFW, ligt in het feit dat dit jaar, ook in Waddinxveen, voor de 75e keer wordt stilgestaan bij het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog. Het SNFW heeft een belangrijke rol bij de voorbereiding van de dodenherdenking op 4 mei in Waddinxveen. Het CDA vindt het van groot belang dat dit gebeurt: ‘Opdat wij niet vergeten’ Maar dat is niet het enige waar de stichting voor staat. De Stichting is jaren geleden in het leven geroepen om o.a. de viering van Koninginnedag tot een groots Waddinxveens dorpsfeest te maken. Dit festijn was uitermate geslaagd en werd en wordt door de gemeenschap als zeer positief ervaren. Inmiddels is Koninginnedag, Koningsdag geworden en is het een ontzettend leuk feest met het programma ‘ParkPret’ in het Warnaarplantsoen. Daarnaast organiseert zij jaarlijks een kerstfair met o.a. een grote kersboom op het Gouweplein waarin je wensen kunt hangen. Een activiteit van de stichting die het CDA ook zeer aanspreekt, vanwege de solidariteit met de kwetsbaren in de samenleving, is de medewerking die de stichting verleent aan de tweejaarlijkse Toetertocht voor gehandicapte deelnemers. Op de site van SNFW staat dat de stichting in dit jaar ook de 5-mei viering zal organiseren en daartoe het voortouw heeft genomen door een subsidieaanvraag in te dienen, die inmiddels is toegekend. “Een geweldig initiatief en een prachtig resultaat” aldus Bastienne Prins. Henk van Vliet, voorzitter van SNFW, liet weten dat het programma voor die dag grotendeels rond is en binnenkort bekend zal worden gemaakt.

Al jaren koester ik ambivalente gevoelens richting ons koninklijk huis. Eigenlijk ben ik tegen elk aangeboren gezag en op basis daarvan zou ik dus tegen de monarchie moeten zijn. Aan de andere kant zitten de Oranjes me ook niet in de weg en vind ik dat ze hun ceremoniële taak meer dan goed uitvoeren. In dat spanningsveld verkeer ik en zo blijf ik maar twijfelen of ik nu voor een gekozen staatshoofd ben of voor het aangeboren gezag van een koning. Die twijfel blijft als je onze monarchie vergelijkt met een tweetal republieken, zoals de VS en Duitsland. Beide landen kennen een gekozen staatshoofd, maar de macht van dat staatshoofd is totaal verschillend. Trump, moet ik daar nog iets over zeggen? Zo’n staatshoofd, hoewel gekozen door het volk, zou nooit mijn staatshoofd zijn. Anders ligt dat met de meer ceremoniële presidenten van Duitsland. De Duitsers zijn goed in staat geweest om zeer capabele staatshoofden te kiezen, die ook voor mij zeer acceptabel zouden zijn geweest. Maar is er dan nog wel zoveel verschil met onze monarchie?

Op dit ogenblik slaat de balans door in het voordeel van de monarchie. Daaraan heeft een stuk van journalist Olaf Tempelman in de Volkskrant van zaterdag 11 januari bijgedragen. Hij beschrijft in zijn artikel ‘Leve de koning!’ de impact die een onaangekondigd bezoek van Willem-Alexander aan een Rotterdamse probleemwijk heeft. Hij zag de bindende rol die de koning op dat ogenblik in die enorm diverse wijk vervulde. Het riep een aantal vragen bij me op. Zou een gekozen president, zoals Frank-Walter Steinmeier van Duitsland ook zo goed in staat zijn om de ‘boel bij elkaar te houden’? Zou het kunnen dat hij voor het ene deel van de bevolking in hoge mate verbindend is en voor het andere deel van de bevolking, dat niet op hem heeft gestemd, juist helemaal niet? Is hij, juist door onderdeel van een verkiezingsstrijd te zijn, niet te zeer omstreden om nog verbindend te kunnen zijn?

Maar laat ik afdalen naar Het Hogeland. Wij kennen gelukkig geen aangeboren staatshoofd in de vorm van een burgemeester. Je moet er toch niet aan denken dat vier adellijke families eeuwen achtereen vanzelfsprekend de burgemeesters van Bedum, De Marne, Eemsmond en Winsum hadden geleverd. Dat zou bij de fusie tot de gemeente Het Hogeland ongetwijfeld tot gewapende strijd hebben geleid. In dat geval zouden we nu een burgemeester hebben die zijn tegenkandidaten gewapenderhand uit het veld geruimd zou hebben en met ijzeren knoet en vergaande macht over zijn Hogelandster volk zou regeren.

Ik zou een hele fantasie kunnen optuigen, maar laat ik dat niet doen. Wij hebben de vorige week onze eerste kroonbenoemde burgemeester geïnstalleerd. Dat feit en ook het eerder aangehaalde artikel in de Volkskrant, hebben ertoe geleid dat ik weer eens ben gaan nadenken over de gekozen burgemeester. Het feit alleen al dat ik schrijf dat ik er weer over ben gaan nadenken, geeft aan dat het onderwerp niet erg leeft bij me. Zo beroerd gaat het nu toch niet op Het Hogeland en de vroegere gemeenten? Voorstanders zullen onmiddellijk riposteren dat de gekozen burgemeester wel een sterkere positie of legitimiteit heeft. Ja, zal wel, denk ik dan, maar is hij daarmee ook beter in staat om de boel bij elkaar te houden of de bevolking te verbinden? Ik geloof er niets van, zeker niet als zijn verkiezing tot stand is gekomen na een felle en persoonlijke verkiezingscampagne. Tegelijkertijd stel ik me dan allerlei mensen als mogelijke burgemeesters voor en dan vraag ik mezelf af: ‘Zou Eltjo Dijkhuis ook mijn burgemeester kunnen zijn? In 2018 zeker niet, maar nu zou ik het zeker niet willen uitsluiten’. Uiteraard spoken dan nog andere ‘kandidaten’ door mijn hoofd. Een aantal van hen figureert in de Neijoarsveziedes en gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

Bij al deze overpeinzingen realiseer ik me dat ik me in mijn gedachten over de rol van die burgemeester sterk de nadruk leg op zijn verbindende rol, als figuur die boven de partijen staat en niet heel nadrukkelijk politieke macht heeft. Stel nu eens dat we de burgemeester veel meer een politieke rol aanmeten, wat zijn dan de voor- en nadelen van de gekozen burgemeester? Moet de taak niet eerst helder uitgekristalliseerd zijn, voor we iets zinnigs kunnen zeggen over wel of geen gekozen burgemeester?

Bovendien realiseer ik me dat ik bij mijn mogelijke kandidaat-burgemeesters altijd denk aan personen die geworteld zijn in de Hogelandstersamenleving, deel uitmaken van een dorp, de voetbalvereniging en bardiensten draaien in het dorpshuis. En dat terwijl de burgemeesters die ik meegemaakt heb, niet één van ons waren en van elders kwamen en komen. Dat laatste lijkt mij een voordeel, je bent ongebonden, minder bevooroordeeld en hebt de handen vrij. Goede voorwaarden om hoeder van de integriteit te kunnen zijn.

Ben ik nu voor de door het volk gekozen burgemeester of de kroonbenoemde burgemeester? Het is als met het koninklijk huis. Ik koester ambivalente gevoelens, maar op dit ogenblik stel ik me tevreden met de gang van zaken, zoals we die nu kennen bij het ‘kiezen’ van onze burgemeester. Wat de toekomst ons gaat brengen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat wij weer zes jaar vooruit kunnen met onze eigen koning van Het Hogeland.

foto: dixtoppels.nl   silhouet koning: Natasha Sinegina

Het bericht De koning van Het Hogeland verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Al jaren koester ik ambivalente gevoelens richting ons koninklijk huis. Eigenlijk ben ik tegen elk aangeboren gezag en op basis daarvan zou ik dus tegen de monarchie moeten zijn. Aan de andere kant zitten de Oranjes me ook niet in de weg en vind ik dat ze hun ceremoniële taak meer dan goed uitvoeren. In dat spanningsveld verkeer ik en zo blijf ik maar twijfelen of ik nu voor een gekozen staatshoofd ben of voor het aangeboren gezag van een koning. Die twijfel blijft als je onze monarchie vergelijkt met een tweetal republieken, zoals de VS en Duitsland. Beide landen kennen een gekozen staatshoofd, maar de macht van dat staatshoofd is totaal verschillend. Trump, moet ik daar nog iets over zeggen? Zo’n staatshoofd, hoewel gekozen door het volk, zou nooit mijn staatshoofd zijn. Anders ligt dat met de meer ceremoniële presidenten van Duitsland. De Duitsers zijn goed in staat geweest om zeer capabele staatshoofden te kiezen, die ook voor mij zeer acceptabel zouden zijn geweest. Maar is er dan nog wel zoveel verschil met onze monarchie?

Op dit ogenblik slaat de balans door in het voordeel van de monarchie. Daaraan heeft een stuk van journalist Olaf Tempelman in de Volkskrant van zaterdag 11 januari bijgedragen. Hij beschrijft in zijn artikel ‘Leve de koning!’ de impact die een onaangekondigd bezoek van Willem-Alexander aan een Rotterdamse probleemwijk heeft. Hij zag de bindende rol die de koning op dat ogenblik in die enorm diverse wijk vervulde. Het riep een aantal vragen bij me op. Zou een gekozen president, zoals Frank-Walter Steinmeier van Duitsland ook zo goed in staat zijn om de ‘boel bij elkaar te houden’? Zou het kunnen dat hij voor het ene deel van de bevolking in hoge mate verbindend is en voor het andere deel van de bevolking, dat niet op hem heeft gestemd, juist helemaal niet? Is hij, juist door onderdeel van een verkiezingsstrijd te zijn, niet te zeer omstreden om nog verbindend te kunnen zijn?

Maar laat ik afdalen naar Het Hogeland. Wij kennen gelukkig geen aangeboren staatshoofd in de vorm van een burgemeester. Je moet er toch niet aan denken dat vier adellijke families eeuwen achtereen vanzelfsprekend de burgemeesters van Bedum, De Marne, Eemsmond en Winsum hadden geleverd. Dat zou bij de fusie tot de gemeente Het Hogeland ongetwijfeld tot gewapende strijd hebben geleid. In dat geval zouden we nu een burgemeester hebben die zijn tegenkandidaten gewapenderhand uit het veld geruimd zou hebben en met ijzeren knoet en vergaande macht over zijn Hogelandster volk zou regeren.

Ik zou een hele fantasie kunnen optuigen, maar laat ik dat niet doen. Wij hebben de vorige week onze eerste kroonbenoemde burgemeester geïnstalleerd. Dat feit en ook het eerder aangehaalde artikel in de Volkskrant, hebben ertoe geleid dat ik weer eens ben gaan nadenken over de gekozen burgemeester. Het feit alleen al dat ik schrijf dat ik er weer over ben gaan nadenken, geeft aan dat het onderwerp niet erg leeft bij me. Zo beroerd gaat het nu toch niet op Het Hogeland en de vroegere gemeenten? Voorstanders zullen onmiddellijk riposteren dat de gekozen burgemeester wel een sterkere positie of legitimiteit heeft. Ja, zal wel, denk ik dan, maar is hij daarmee ook beter in staat om de boel bij elkaar te houden of de bevolking te verbinden? Ik geloof er niets van, zeker niet als zijn verkiezing tot stand is gekomen na een felle en persoonlijke verkiezingscampagne. Tegelijkertijd stel ik me dan allerlei mensen als mogelijke burgemeesters voor en dan vraag ik mezelf af: ‘Zou Eltjo Dijkhuis ook mijn burgemeester kunnen zijn? In 2018 zeker niet, maar nu zou ik het zeker niet willen uitsluiten’. Uiteraard spoken dan nog andere ‘kandidaten’ door mijn hoofd. Een aantal van hen figureert in de Neijoarsveziedes en gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

Bij al deze overpeinzingen realiseer ik me dat ik me in mijn gedachten over de rol van die burgemeester sterk de nadruk leg op zijn verbindende rol, als figuur die boven de partijen staat en niet heel nadrukkelijk politieke macht heeft. Stel nu eens dat we de burgemeester veel meer een politieke rol aanmeten, wat zijn dan de voor- en nadelen van de gekozen burgemeester? Moet de taak niet eerst helder uitgekristalliseerd zijn, voor we iets zinnigs kunnen zeggen over wel of geen gekozen burgemeester?

Bovendien realiseer ik me dat ik bij mijn mogelijke kandidaat-burgemeesters altijd denk aan personen die geworteld zijn in de Hogelandstersamenleving, deel uitmaken van een dorp, de voetbalvereniging en bardiensten draaien in het dorpshuis. En dat terwijl de burgemeesters die ik meegemaakt heb, niet één van ons waren en van elders kwamen en komen. Dat laatste lijkt mij een voordeel, je bent ongebonden, minder bevooroordeeld en hebt de handen vrij. Goede voorwaarden om hoeder van de integriteit te kunnen zijn.

Ben ik nu voor de door het volk gekozen burgemeester of de kroonbenoemde burgemeester? Het is als met het koninklijk huis. Ik koester ambivalente gevoelens, maar op dit ogenblik stel ik me tevreden met de gang van zaken, zoals we die nu kennen bij het ‘kiezen’ van onze burgemeester. Wat de toekomst ons gaat brengen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat wij weer zes jaar vooruit kunnen met onze eigen koning van Het Hogeland.

foto: dixtoppels.nl   silhouet koning: Natasha Sinegina

Het bericht De koning van Het Hogeland verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Al jaren koester ik ambivalente gevoelens richting ons koninklijk huis. Eigenlijk ben ik tegen elk aangeboren gezag en op basis daarvan zou ik dus tegen de monarchie moeten zijn. Aan de andere kant zitten de Oranjes me ook niet in de weg en vind ik dat ze hun ceremoniële taak meer dan goed uitvoeren. In dat spanningsveld verkeer ik en zo blijf ik maar twijfelen of ik nu voor een gekozen staatshoofd ben of voor het aangeboren gezag van een koning. Die twijfel blijft als je onze monarchie vergelijkt met een tweetal republieken, zoals de VS en Duitsland. Beide landen kennen een gekozen staatshoofd, maar de macht van dat staatshoofd is totaal verschillend. Trump, moet ik daar nog iets over zeggen? Zo’n staatshoofd, hoewel gekozen door het volk, zou nooit mijn staatshoofd zijn. Anders ligt dat met de meer ceremoniële presidenten van Duitsland. De Duitsers zijn goed in staat geweest om zeer capabele staatshoofden te kiezen, die ook voor mij zeer acceptabel zouden zijn geweest. Maar is er dan nog wel zoveel verschil met onze monarchie?

Op dit ogenblik slaat de balans door in het voordeel van de monarchie. Daaraan heeft een stuk van journalist Olaf Tempelman in de Volkskrant van zaterdag 11 januari bijgedragen. Hij beschrijft in zijn artikel ‘Leve de koning!’ de impact die een onaangekondigd bezoek van Willem-Alexander aan een Rotterdamse probleemwijk heeft. Hij zag de bindende rol die de koning op dat ogenblik in die enorm diverse wijk vervulde. Het riep een aantal vragen bij me op. Zou een gekozen president, zoals Frank-Walter Steinmeier van Duitsland ook zo goed in staat zijn om de ‘boel bij elkaar te houden’? Zou het kunnen dat hij voor het ene deel van de bevolking in hoge mate verbindend is en voor het andere deel van de bevolking, dat niet op hem heeft gestemd, juist helemaal niet? Is hij, juist door onderdeel van een verkiezingsstrijd te zijn, niet te zeer omstreden om nog verbindend te kunnen zijn?

Maar laat ik afdalen naar Het Hogeland. Wij kennen gelukkig geen aangeboren staatshoofd in de vorm van een burgemeester. Je moet er toch niet aan denken dat vier adellijke families eeuwen achtereen vanzelfsprekend de burgemeesters van Bedum, De Marne, Eemsmond en Winsum hadden geleverd. Dat zou bij de fusie tot de gemeente Het Hogeland ongetwijfeld tot gewapende strijd hebben geleid. In dat geval zouden we nu een burgemeester hebben die zijn tegenkandidaten gewapenderhand uit het veld geruimd zou hebben en met ijzeren knoet en vergaande macht over zijn Hogelandster volk zou regeren.

Ik zou een hele fantasie kunnen optuigen, maar laat ik dat niet doen. Wij hebben de vorige week onze eerste kroonbenoemde burgemeester geïnstalleerd. Dat feit en ook het eerder aangehaalde artikel in de Volkskrant, hebben ertoe geleid dat ik weer eens ben gaan nadenken over de gekozen burgemeester. Het feit alleen al dat ik schrijf dat ik er weer over ben gaan nadenken, geeft aan dat het onderwerp niet erg leeft bij me. Zo beroerd gaat het nu toch niet op Het Hogeland en de vroegere gemeenten? Voorstanders zullen onmiddellijk riposteren dat de gekozen burgemeester wel een sterkere positie of legitimiteit heeft. Ja, zal wel, denk ik dan, maar is hij daarmee ook beter in staat om de boel bij elkaar te houden of de bevolking te verbinden? Ik geloof er niets van, zeker niet als zijn verkiezing tot stand is gekomen na een felle en persoonlijke verkiezingscampagne. Tegelijkertijd stel ik me dan allerlei mensen als mogelijke burgemeesters voor en dan vraag ik mezelf af: ‘Zou Eltjo Dijkhuis ook mijn burgemeester kunnen zijn? In 2018 zeker niet, maar nu zou ik het zeker niet willen uitsluiten’. Uiteraard spoken dan nog andere ‘kandidaten’ door mijn hoofd. Een aantal van hen figureert in de Neijoarsveziedes en gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.

Bij al deze overpeinzingen realiseer ik me dat ik me in mijn gedachten over de rol van die burgemeester sterk de nadruk leg op zijn verbindende rol, als figuur die boven de partijen staat en niet heel nadrukkelijk politieke macht heeft. Stel nu eens dat we de burgemeester veel meer een politieke rol aanmeten, wat zijn dan de voor- en nadelen van de gekozen burgemeester? Moet de taak niet eerst helder uitgekristalliseerd zijn, voor we iets zinnigs kunnen zeggen over wel of geen gekozen burgemeester?

Bovendien realiseer ik me dat ik bij mijn mogelijke kandidaat-burgemeesters altijd denk aan personen die geworteld zijn in de Hogelandstersamenleving, deel uitmaken van een dorp, de voetbalvereniging en bardiensten draaien in het dorpshuis. En dat terwijl de burgemeesters die ik meegemaakt heb, niet één van ons waren en van elders kwamen en komen. Dat laatste lijkt mij een voordeel, je bent ongebonden, minder bevooroordeeld en hebt de handen vrij. Goede voorwaarden om hoeder van de integriteit te kunnen zijn.

Ben ik nu voor de door het volk gekozen burgemeester of de kroonbenoemde burgemeester? Het is als met het koninklijk huis. Ik koester ambivalente gevoelens, maar op dit ogenblik stel ik me tevreden met de gang van zaken, zoals we die nu kennen bij het ‘kiezen’ van onze burgemeester. Wat de toekomst ons gaat brengen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat wij weer zes jaar vooruit kunnen met onze eigen koning van Het Hogeland.

foto: dixtoppels.nl   silhouet koning: Natasha Sinegina

Het bericht De koning van Het Hogeland verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Wellicht heb je het al gelezen in het AD afgelopen maandag. Amersfoort krijgt een vervolg op Koningsdag vorig jaar. Na een geslaagd bezoek van de Koninklijke familie in 2019, zal er dit jaar een heus Koningsdagfestival worden georganiseerd in Amersfoort.

Voor D66 klinkt dit als muziek in de oren. Al in het verkiezingsprogramma van gemeenteraadsverkiezingen in 2018 gaven wij aan dat een stad als Amersfoort de behoefte heeft aan voldoende festivals, zoals een eigen Bevrijdingsfestival. Bij een stad van deze grootte hoort dat erbij. Ook in het coalitieakkoord hebben wij dit laten opnemen.

In een onderzoek eind 2019 werd aangegeven dat Amersfoort niet zou moeten willen wedijveren met de grote(re) Nationale bevrijdingsfestivals. Tijdens Koningsnacht 2019 bleek dat een jongerenfestival een gat te vullen in het culturele aanbod van Amersfoort. Daarom is er toen ingezet op een festival met Koningsdag. Daarnaast is er een projectplan geschreven voor 75 jaar Bevrijding. Meer hierover en het onderzoek lees je hier.

Dat het Bevrijdingsfestival dit jaar is gegoten in een festival met Koningsdag vinden wij een mooie vooruitgang voor onze levendige stad. De stad toont hiermee ambitie. Een mooie en (straks) tastbare verkiezingsbelofte van D66 Amersfoort.

Zie hier ook het promotiefilmpje van ORANJE Koningsdag 2020 in Amersfoort.