Poliflw

Een goede buur...... Deze zin kunt u zelf afmaken. Ik kwam hierop naar aanleiding van het voorgenomen besluit van onze buurgemeente om een AZC te plaatsen op de grens van onze gemeente.

Over het proces is voldoende gezegd. Onze fractie legde inmiddels al contact met onze partijgenoten in Sliedrecht om hierover eens te spreken. Partijgenoten hebben in een ander dorp heeft zo zijn voordelen.

Maar ik stoor me ook wel een beetje aan de clichés die overal opduiken over asielzoekers. We moeten onze ogen niet sluiten voor de problemen die helaas met een AZC gepaard gaan. Aan de andere kant kunnen we ook zelf een goede buur zijn.

In de periode 1995-2004 stonden aan de Sluisweg achter de kantine van de korfbalvereniging een aantal units waar asielzoekers tijdelijk gehuisvest waren. Toen waren dat mensen die op de vlucht waren voor de oorlog in voormalig Joegoslavië. Wij woonden daar destijds niet zo ver vandaan. Volgens mij is er weinig overlast geweest. Dat kwam voor een groot deel ook omdat hun directe buren (dat waren wij niet) de ogen niet sloten voor de nadelen, maar tegelijk als goede buur ook hulp boden. Nog steeds gaan er jaarlijks transporten met hulpgoederen naar Bosnië en is er een aantal dorpsgenoten die daar een werkvakantie aan besteedt.

Hier zijn gelukkig veel meer voorbeelden van te noemen, want velen van u nemen hierin ook hun verantwoordelijkheid. Denk alleen maar aan de opvang van Oekraïners.

We begrijpen echt de zorgen die er leven en willen die ook niet terzijde schuiven. Dat heeft geen zin en is ook niet eerlijk. Maar tegelijk voelen we ook een verantwoordelijkheid. Laten we met elkaar een goede buur zijn die niet de ogen sluit voor de problemen, maar tegelijk de handen uit de mouwen steekt.

Wim IJzerman 

Column Raadspraat Het Kompas Hardinxveld-Giessendam, d.d. 25 oktober 2023

Door Don Ceder op 24 juni 2021 om 10:44

Staatssecretaris moet in schrijnende asielzaken weer kunnen afwijken

Asieladvocaten, hoogleraren en wetenschappers kwamen in april met een zorgelijke waarschuwing. Er is sprake van een groot, ongehoord onrecht in asielprocedures. De misstanden rond de beoordeling van asielzaken hebben, zo schrijven zij, parallellen met de toeslagenaffaire. Om dit te staven kwamen de advocaten met een zwartboek vol schrijnende voorbeelden. Ze schetsen het beeld van een IND die onbuigzaam vasthoudt aan regels en de menselijke maat volledig uit het oog verliest.

De verschrikkelijke gevolgen van de toeslagenaffaire hebben voor een nieuw bewustzijn gezorgd in politiek Den Haag. Hoe voorkomen we dat iemand wordt vermalen in bureaucratie? Dat regels belangrijker zijn dan mensen? Belangrijke vragen, waarbij het vooral belangrijk is dat ze van een concreet antwoord worden voorzien. Laten we bij het zoeken naar de menselijke maat het vreemdelingenrecht niet vergeten.

Een deel van dat antwoord is mijns inziens dat de discretionaire bevoegdheid van de bewindspersoon moet terugkeren. Voorheen kon de staatssecretaris in schrijnende gevallen besluiten dat iemand die was afgewezen in de asielprocedure tóch in Nederland kon blijven. Door het politieke compromis dat we rondom het Kinderpardon sloten, verviel deze bevoegdheid. De mogelijkheid om een uitzondering te maken bij strakke regels blijft echter broodnodig. Voorbeelden zijn er genoeg. Als evident is dat regels onrechtvaardig voor iemand uitpakken, moet er ruimte zijn voor barmhartigheid en om af te wijken, al bij de eerste procedure.

Toen de discretionaire bevoegdheid nog bestond, kon deze op kritiek rekenen. Het zou, aldus critici, niet passen bij onze rechtsstaat om na een rechterlijke procedure de toetsing nog eens over te doen via de politiek. Dat zou asielzoekers aanmoedigen om de media op te zoeken, terwijl mensen die dat niet lukt, worden benadeeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is ook niet de enige oplossing. Het ontslaat ons niet van de plicht te kijken hoe asielprocedures rechtvaardiger kunnen.

In de afgelopen maanden hebben schrijnende asielzaken opnieuw een gezicht gekregen. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Davit en Nunë, twee kinderen uit Groningen, die uitgezet dreigen te worden omdat ze niet zouden voldoen aan het zogeheten ‘beschikbaarheidscriterium’ bij asielprocedures. Volgens de IND waren ze namelijk niet ‘in beeld’. Dit wekt verbazing, aangezien de kinderen bijvoorbeeld wél bekend waren bij de burgemeester en andere organisaties.

Dit voorbeeld roept de vraag op of het beschikbaarheidscriterium op deze manier niet te strikt wordt gehanteerd. Het lijkt duidelijk dat als asielzoekers bij andere instanties naast de IND in beeld waren, er gewoon aan is voldaan. Bovendien vraag ik me af of je überhaupt van jonge kinderen kan vragen ‘beschikbaar’ te zijn. Kan je hen daar verantwoordelijk voor houden? Dit voorbeeld laat zien dat het goed is om de uitvoering van het vreemdelingenrecht tegen het licht te houden.

Vandaag gaan we, naar aanleiding van het zwartboek van de asieladvocaten, daarom in de Tweede Kamer in gesprek over maatwerk en uitvoering van het vreemdelingenrecht. We spreken met onder andere hoogleraren, maatschappelijke organisaties en de IND. Samen met mijn collega’s en experts hoop ik zo te kijken hoe we tot asielprocedures komen die écht recht doen aan mensen. Dat betekent niet dat iedereen automatisch in Nederland zou moeten blijven.

Het gaat om rechtvaardig beleid met oog voor de meest schrijnende gevallen. Zo is het vreemdelingenrecht bedoeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is daarbij geen silver bullet, maar een noodzakelijk ventiel als regels onverhoopt anders uitpakken dan bedoeld.

Dit opiniestuk verscheen eerder in Trouw.

De fractie ChristenUnie-SGP Westland heeft een rondvraag ingediend voor de commissie Ruimte van dinsdag 30 maart a.s.. We willen graag weten wat de stand van zaken is van de plannen voor nieuwbouw, nu het oude gemeentehuis gesloopt is.

Geacht colIege,

In de raadsvergadering van 22 september 2020 is de Visie Centrum Monster door de Westlandse Raad vastgesteld.

In deze visie wordt o.a. gesproken over de sloop van het voormalige gemeentekantoor en daarvoor in de plaats de bouw van één gebouw waar ca. 40 appartementen worden gerealiseerd met een woningmix van (sociale en middensegment) huur en (betaalbare) koop.

De sloop van het voormalige gemeentekantoor heeft inmiddels plaatsgevonden.

Gezien de urgentie van nieuwbouw i.vm. de grote tekorten op de woningmarkt willen wij graag op de hoogte gesteld worden van de ontwikkelingen.

De CU-SGP fractie heeft, t.a.v. de planning, de volgende vragen:

Hoe staat het met de herontwikkeling van het voormalige gemeentekantoor? Wanneer kan de raad de definitieve plannen van het te realiseren appartementencomplex tegemoet zien? Kan het college een inschatting geven op welke termijn de bouw gestart kan worden? 

Ad van Harmelen,fractievoorzitter

In gesprek met Hil Herweijer

Op een druilerige, grijze dag beginnen de ogen te stralen van notaris Hil Herweijer als hij vertelt over ‘de verbinding tussen mensen’. Met op de achtergrond de Nieuwe Toren staan we te praten in de Muziektent op de Nieuwe Markt. De plek waar Hil vroeger voetbalde als kind. “Samenzijn, geen mensen aan de zijlijn, dat telt voor mij want iedereen hoort erbij”.

Hil vertelt een Bijbelverhaal waar dat heel duidelijk wordt. Een zieke man in Bethesda die al 38 jaar ligt te wachten op het moment dat het water in een bad naast zijn ziekenhuis begint te bewegen. De zieke die als eerste het water in gaat wordt genezen. De man is altijd te laat. Al 38 jaar is er niemand die hem naar het water kan brengen, geen vader, geen broer of vriend want die heeft hij niet en hij is verlamd. Aan de ogen van Hil kun je zien dat het hem raakt. Wandelend langs de Burgel zegt hij dat we als naaste en als overheid, mensen die hulp nodig hebben, moeten helpen, een schild voor hen moeten zijn.

De ogen van Hil beginnen weer te glimmen, “Koningsdag op deze Nieuwe Markt, de zon schijnt, er is muziek, heel veel mensen lachen en we zingen, ja dan voel ik verbinding, dat bedoel ik. We zijn er voor elkaar. Als iedereen een steentje bijdraagt in onze maatschappij om met elkaar verbonden te zijn, dat zou mooi zijn”. “Kijk naar de vier vrienden in een ander Bijbelverhaal. Ze willen hun verlamde vriend bij Jezus brengen. Het huis is te vol. Ze brengen hun zieke vriend met bed en al naar het dak van het huis waar Jezus spreekt. En maken een gat in het dak en laten hem voor Zijn voeten zakken. Jezus geneest hun verlamde vriend. Wat een vindingrijke vriendschap en wat een daadkracht. Mooi hè?”.

In het dagelijkse drukke leven is dat soms lastig, maar Hil is positief. Hij heeft zelf ook moeilijke perioden gekend. Een maatje om mee te praten, of om mee te wandelen, dat is geweldig. Het kan heel klein zijn. In deze coronatijd hebben we allemaal wel momenten dat we ons alleen voelen en iemand nodig hebben.

 

 

Globalisering biedt kansen, maar confronteert ons ook met grote uitdagingen. Op vrijdagavond 4 oktober gaan we hierover in debat met Theoloog des Vaderlands Stefan Paas en ChristenUnie-partijleider Gert-Jan Segers. WI-onderzoeker Lambert Pasterkamp presenteert tijdens de debatsavond zijn boek over globalisering, waarin hij zoekt naar politieke antwoorden.In onze globaliserende wereld is steeds meer oog voor de buitenwereld. Die biedt kansen, maar kan soms ook onzeker maken: 'welke plaats is er voor mij in een steeds groter wordende wereld? Wordt onze gemeenschap nog gezien? Blijft die bestaan?' Hoe kunnen we recht doen, zonder daarbij de vrede (ook binnen de Nederlandse gemeenschap) uit het oog te verliezen? En hoe verhoudt het Nederlandse volk zich tot de buitenwereld? Wat is recht, en wat is vrede, als het gaat om thema’s als culturele identiteit, klimaatverandering, migratie, veiligheid?Globaliseringsdebat | Vrijdagavond 4 oktober | Stefan Paas en Gert-Jan Segers | Stadscafé De Observant, Amersfoort | 19.30 (inloop 19.00) tot 21.15 | € 5,- voor niet donateurs | Entree donateurs: gratis | meer informatie 

Globalisering biedt kansen, maar confronteert ons ook met grote uitdagingen. Op vrijdagavond 4 oktober gaan we hierover in debat met Theoloog des Vaderlands Stefan Paas en ChristenUnie-partijleider Gert-Jan Segers. WI-onderzoeker Lambert Pasterkamp presenteert tijdens de debatsavond zijn boek over globalisering, waarin hij zoekt naar politieke antwoorden.In onze globaliserende wereld is steeds meer oog voor de buitenwereld. Die biedt kansen, maar kan soms ook onzeker maken: 'welke plaats is er voor mij in een steeds groter wordende wereld? Wordt onze gemeenschap nog gezien? Blijft die bestaan?' Hoe kunnen we recht doen, zonder daarbij de vrede (ook binnen de Nederlandse gemeenschap) uit het oog te verliezen? En hoe verhoudt het Nederlandse volk zich tot de buitenwereld? Wat is recht, en wat is vrede, als het gaat om thema’s als culturele identiteit, klimaatverandering, migratie, veiligheid?Globaliseringsdebat | Vrijdagavond 4 oktober | Stefan Paas en Gert-Jan Segers | Stadscafé De Observant, Amersfoort | 19.30 (inloop 19.00) tot 21.15 | € 5,- voor niet donateurs | Entree donateurs: gratis | meer informatie 

Opa Ton. Hij is niet meer onder ons, Ton Hofland overleed op 17 juli 2019, voor mij nog onverwacht, aan een korte ernstige ziekte. Hij was geen bestuurs, of fractielid meer, dat stond zijn gezondheid niet meer toe, maar toch willen we hem hier herdenken, want wat was hij van belang!!! Voor mij persoonlijk, vanwege de grote scherpzinnigheid waarmede hij de weg van Jezus aan de orde stelde. Of het nu ging om vluchtelingen, mensenrechten, wegenbouw, spoorlijnen, rotondes..... Het was immers vriendelijk en goed beargumenteerd. Wat dat laatste betreft hadden we veel voordeel van het feit dan hij bouwkundig ingenieur was. Er zijn zelfs adviezen van hem meegenomen in de uitvoering van de N381 (Emmen-Drachten) Ook zijn openheid en vrijmoedigheid in het spreken over Jezus, trof mij. Ik die altijd bang was om voor "blikken dominee" te worden uitgemaakt. Hij leerde me de juiste maat. Zijn woorden van liefde voor het verdrukte gaf hij ook vorm door voor vluchtelingen te vertalen, door met hen naar rechtszaken te gaan, of gewoon met hen te zwemmen. Voor de ChristenUnie als afdeling, hij was er altijd, met optimistische blijmoedige maar ook intelligente betogen en aandachtspunten. Zo gaf hij op de laatste ledenvergadering in maart nog bijna college over het exacte tracé van de zo gewenste spoorlijn van Lelystad naar Groningen. En was hij het die in de landelijke vergadering bewerkstelligde dat we pal achter het Armeense volk gingen staan in hun conflict met Turkije. Wij zijn als partij een man van het eerste uur kwijtgeraakt. Hoewel, ik zeg dit niet goed..... Onze Ton is door God geliefd, bevorderd tot hoger heerlijkheid. We gaan in zijn voetspoor verder, blijmoedig en vol vertrouwen. Laten we ook zijn zieke vrouw en kinderen in ons gebed opdragen aan onze Heer, opdat ze dit verlies mogen verwerken en zoals één van zijn vrienden bij de dankdienst zei: "tot straks"

Voorthollende mensen, jakkerende individuen, ‘ja, druk hè’, op de vraag hoe het gaat: het lijkt alsof we de kunst van het stil zijn kwijt zijn geraakt. In februari is ons tweede maandthema aan de beurt: rust & bezinning. Politiek gezien misschien geen voor de hand liggend thema, maar desondanks voor een drukke en groeiende stad als Utrecht van groot belang. Want als stad kun je zeker voorwaarden scheppen waarin mensen tot rust kunnen komen. In februari werken we dit verder uit.

Maar: waar hebben we het over? Allereerst een korte afbakening van de twee begrippen:

[Rust] Toestand zonder activiteit 

[Bezinning] Moment waarop je nadenkt om inzicht in iets te krijgen

Het verband tussen deze begrippen kun je zien als voorwaardelijk. Zonder rust geen bezinning en zonder bezinning geen rust. Daarom hebben wij deze twee begrippen gekoppeld tot één maandthema. Het is opvallend dat het soms moeilijker is om stil te staan dan om door te gaan; je hebt geen zin om over iets na te denken en je zoekt afleiding als je merkt dat je even niks doet. In Utrecht zijn er verschillende plekken waar er wél ruimte is om even stil te staan.

Rustplaatsen

Veel mensen vinden in de natuur een plek om tot rust en bezinning te komen. De middeleeuwse schrijver Thomas à Kempis (die ook meermalen in Utrecht is geweest) beschrijft dit ook:‘nergens heb ik meer rust gevonden dan in bossen en boeken.’ In lijn hiermee is in dit artikel te lezen, dat bewoners van het Thomas à Kempisplantsoen in Utrecht hun ‘vies veldje’ omgetoverd hebben tot een ‘rustig hofje’. Een mooi voorbeeld van een manier waarop er een rustige plek wordt gecreëerd in de stedelijke omgeving.Een andere manier om tot rust en bezinning te komen is het bewust opzoeken van een stille plek. In Utrecht zijn er verschillende mogelijkheden om dit te doen en deze plekken zullen we als fractie de komende maand ook opzoeken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de stiltecentra in UMC Utrecht en Hoog Catharijne. Of het stilte-uurtje dat elke woensdag om 17:45 uur plaatsvindt in de St. Getrudiskapel (klik hier voor een filmpje over het stilteuurtje). 

Burn-out

Ook sluit dit thema aan bij de berichten die in de media verschijnen over de toename van het aantal burn-outs. In Utrecht merken we dat studenten het lastig vinden om te praten over hun geestelijke gezondheid en veel last ervaren van prestatiedruk. Daarom organiseren we bijvoorbeeld 7 maart met een aantal andere politieke partijen een Raadsinformatiebijeenkomst over dit thema.

Rust vieren

Rust is niet alleen stilte. Rust is ook iets om te vieren, iets wat je samen met anderen kunt doen. Heeft onze stad genoeg van deze ontmoetingsplekken waar mensen samen tot rust kunnen komen? Daar denken we deze maand ook over na.  

Rondetafelgesprek

Ter afsluiting van dit maandthema willen we op dinsdagavond 12 maart een rondetafelgesprek houden over rust & bezinning met experts en ervaringsdeskundigen. Hierbij ben je alvast van harte uitgenodigd om aanwezig te zijn! Als je voor ons als fractie tips of opmerkingen over dit maandthema hebt kun je altijd mailen naar:christenunie@raad.utrecht.nl of p.steenbergen@raad.utrecht.nl.