Poliflw

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

De discussie in de Tweede Kamer afgelopen woensdag over racisme, dat Nederlanders met een migratieachtergrond de weg verspert naar een goedbetaalde baan en een fatsoenlijk huis, had meer weg van een ordinaire burenruzie in plaats van een inhoudelijk politiek dispuut. Terwijl alle ingrediënten voorhanden waren voor een volgende stap in het nationale racismedebat mondde het Kamerdebat een week voor de zomerstop uit in ruzie en gescheld. Partijen vlogen vooral elkaar verbaal in de haren. Allerlei onderwerpen werden erbij gehaald en persoonlijke kwesties werden weer actueel. Oud zeer tussen de PvdA en de partij DENK, die werd opgericht door oud-PvdA-Kamerleden, werd uitgevochten en verschillende fractievoorzitters botsten hard met PVV-leider Geert Wilders wegens zijn felle betoog. Grof taalgebruik Gesterkt door de uitspraken van de premier, die erkende dat racisme in Nederland net zo goed een systemisch probleem is, vroegen D66, PvdA en GroenLinks een debat aan. Een hardere aanpak van discriminatie door uitzendbureaus, een verbod op etnisch profileren en excuses voor het eigen slavernijverleden: met minder zouden zij geen genoegen nemen. En dan was het ook nog Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863. Alle ingrediënten dus voor een goede gedachtenwisseling. Maar al binnen het half uur was duidelijk dat het debat niet aan de hoge verwachtingen ging voldoen. De discussie ontaardde in een aaneenschakeling van oprispingen van oud zeer, beledigingen en grof taalgebruik. Bij vlagen ging het geruzie over in triviaal gescheld. Klaver noemde Wilders een idioot. Andersom was de Groen Linkser een politieke hooligan, met partijgenoten die vroeger communistische massamoordenaars steunden. De scheldgrage PVV-leider liet vervolgens niet na te zeggen dat er na het coronavirus een hysterisch discriminatievirus over de wereld gaat. Beschonken komkommer Hoewel onaanvaardbaar en zelfs verwerpelijk, was het origineelst met de pretentieuze coterie in ’s lands vergaderzaal Farid Azarkan, de fractievoorzitter van DENK, die SP-leider Lilian Marijnissen een beschonken komkommer noemde. Benieuwd of dit aforisme in de Handelingen (woordelijke verslaglegging) blijft staan. Klaver bracht vervolgens in herinnering dat Asscher als minister geen excuses voor de slavernij had aangeboden. Farid Azarkan noemde het verhaal van Asscher een goedkope babbeltruc, omdat de PvdA enkele DENK-moties tegen discriminatie niet had gesteund. Hij haalde ook uitspraken uit het verleden aan van PvdA-kopstukken over Marokkanen. Het ontlokte een woedende tegenaanval van Asscher, die een tirade afstak over de video’s waarin DENK kritiek uitte op Kamerleden met een Turkse achtergrond. De inbreng van Kees van der Staaij (SGP) aan het Kamerdebat was nog het meest veelzeggend. Voor hem is het uitgangspunt helder: alle mensen zijn naar Gods evenbeeld geschapen. Racisme is daarom uit den boze. We zijn immers allemaal van dezelfde lap gescheurd. Het is maar dat u het weet. Geen excuses Vanwege de vrees voor polarisering zag de premier niets in het aanbieden van excuses voor de Nederlandse rol in de slavernij en de slavenhandel. Eerder betuigde de Nederlandse staat wel zijn diepe spijt en berouw. Dat gaat niet voor iedereen ver genoeg, erkende hij. Maar voor anderen zouden excuses juist weer te ver gaan. ‘Kun je mensen die vandaag leven verantwoordelijk houden voor het verre verleden?’, vroeg hij zich af. Volgens de premier zouden excuses meer polariseren, dan dat ze mensen zouden samenbrengen omdat het aanbieden daarvan ook op tegenstand stuit. ‘Als ik het zal doen, voor wie doe ik het dan, aan wie bied ik ze dan aan? En hoe ver moeten we dan teruggaan? Tegelijkertijd, erkennen dat dat niet usance is in de wereld om dat wel te doen. Om al die redenen hebben we het niet gedaan’, aldus de premier. Het kabinet-Rutte II betuigde eerder diepe spijt en berouw voor het slavernijverleden, en dat vindt de premier voldoende. Wel is hij voorstander van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023. In dat jaar is het 150 jaar geleden dat Nederland een eind maakte aan slavernij. Voortdurend punt van discussie Slavernij gebeurde honderden jaren geleden. Niemand die nu leeft, heeft daar direct verantwoordelijkheid voor. Schaamte en schuld is totaal niet nodig Maar waar men als samenleving wel verantwoordelijkheid voor heeft, is je te informeren over wat zich heeft afgespeeld. Je kunt niet de glorieuze kant van de geschiedenis vieren zonder dat je er rekenschap van geeft dat die niet voor alle mensen gold. Zoals ook de nieuwe Canon weer aantoont, is de omgang met het Nederlands verleden een voortdurend punt van discussie, dat evenveel zegt over hoe wij over onze gezamenlijke identiteit denken als over het verleden. Het Rijksmuseum werd bij heropening in 2013 gemunt als museum van Nationale Geschiedenis en nam de beslissing om kunst en geschiedenis voor het eerst integraal te laten zien. Zeven jaar geleden was dat nog vanuit het perspectief van het glorieuze Holland, de koopmansgeest; nu is het tijd voor gedeeld verleden. Dat maakt de functie gevoelig: die moet zich constant verhouden tot de gepolariseerde actualiteit.

Het standpunt van het CDA over vuurwerk Door GroenLinks is in de commissie Algemeen Bestuur op woensdag 13 mei het bespreekstuk Vuurwerkvrije gemeente op de agenda gezet. GroenLinks had daarbij een 8-tal vragen gesteld aan de portefeuillehouder en aan de overige fracties.Wij van CDA-Lansingerland hebben hierbij een kort en duidelijk antwoord gegeven: wij volgen de landelijke lijn m.b.t. vuurwerk.Onlangs is in de Tweede Kamer besloten dat vuurpijlen en knalvuurwerk vanaf komende jaarwisseling verboden worden. Wij vinden dat dit jaar eerst deze maatregel ervaren moet worden.Het CDA heeft de situatie naar voren gebracht, dat de komende jaarwisseling in Rotterdam wel vuurwerk mag worden gekocht, maar niet afgestoken mag worden. Wij hebben aan de burgemeester de vraag gesteld of hij e.e.a. aan de burgemeester van Rotterdam gaat vragen om ervoor te zorgen dat de inwoners van Rotterdam hun vuurwerk niet buiten Rotterdam, dus in Lansingerland gaan afsteken.GroenLinks zou ook willen dat de verkoop van consumentenvuurwerk wordt verboden in onze gemeente. Wij hebben daarop naar voren gebracht dat in strijd is met landelijke wetgeving en het verboden is om in een hele gemeente de verkoop van vuurwerk te verbieden.Er werd ook de vraag gesteld om te onderzoeken om centrale vuurwerkshows in Lansingerland te organiseren. Een centrale vuurwerkshow is volgens ons nu in deze Coronatijd voorlopig zeker niet aan de orde. Oud en nieuw moet nu zeker thuis of dicht bij huis gevierd worden.De burgemeester is verantwoordelijk voor de openbare orde, hij antwoordde dat het handhaven van een plaatselijk totaalverbod op het afsteken van vuurwerk niet uitvoerbaar is. De burgemeester benadrukte dat de regels omtrent vuurwerk landelijk moeten worden bepaald en bevestigde daarmee ook ons standpunt.De burgemeester bracht ook naar voren dat de overlast van vuurwerk voor een groot gedeelte wordt veroorzaakt op de tijden dat het al verboden is om vuurwerk af te steken. De burgemeester antwoordde op onze vraag dat hij de burgemeester van Rotterdam er inmiddels al op gewezen heeft, te handhaven en dat de inwoners van Rotterdam niet hun vuurwerk buiten de gemeentegrenzen gaan afsteken en hiermee overlast veroorzaken.Frans Ammerlaan

Politici en integriteit: Spijt hoor je niet vaak Politieke integriteit is een goede karaktereigenschap. Een integere politicus houdt vast aannormen en waarden, ook als deze van buitenaf onder druk staan. Eerlijk en betrouwbaar, niet laten omkopen en over eigen gedrag en keuzestransparant verantwoording afleggen. Integer handelen houdt ook in dat men een openbare functie goed en zorgvuldig uitoefent, met inachtneming van de beroepscode en de op dat moment geldende normen en waarden van de organisatie. In de meeste gevallen zijn deze uitgewerkt ingedragscodesdie concreet aangeven wat wel en niet toelaatbaar is. Niet-integer gedrag komt helaas veel voor, zoals bijvoorbeeld fraude en misbruik van bevoegdheden; belangenverstrengeling; het zich laten beïnvloeden door een persoonlijke relatie of sociale status, of familieleden en kennissen anders behandelen dan anderen. Politieke Integriteitsindex De Politieke Integriteitsindex (PII) meet sinds 2013 jaarlijks integriteitsschendingen door Nederlandse politici. In het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar had de VVD traditioneel weer de meeste affaires.Dat is vaste prik sinds het begin van de jaarlijkse meting. D66en de PVV telden ieder vijf affaires, de SGP, CDA en FvD ieder drie, GroenLinks twee en PvdA een. Lokale partijen scoorden samen acht. Het totaal aantal affaires kwam vorig jaar op ruim veertig schendingen. Van alle soorten integriteitsschendingen door Nederlandse politici komen misdragingen in de vrije tijd het meest voor. Ook vorig jaar was dat opnieuw het geval. Het gaat hier om misdragingen als dronkenschap en vechtpartijen maar ook bijvoorbeeld fraude in een nevenfunctie. VVD de meeste integriteitsaffaires De VVD blijft de partij met de meeste integriteitsaffaires, zo blijkt uit het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar. Dat zij de meeste brokken maken wijten zij zelf graag aan het feit dat hun partij nu eenmaal al jaren de grootste van Nederland is, en daarom ook meer kans loopt op integriteitsschendingen. Die redenering klopt deels, maar dat verklaart niet waarom het CDA, dat jarenlang de grootste was en nog steeds veel lokale bestuurders heeft, relatief weinig affaires heeft. Oud VVD-minister Frank de Grave kwam in zijn politieke memoires in 2018 met een andere verklaring: de VVD is een bestuurderspartij, met veel Machers uit de zakenwereld die in hun dadendrang niet altijd beseffen dat er in het openbaar bestuur andere regels gelden dan in het bedrijfsleven. Zij krijgen intern ook onvoldoende tegenspraak. Opmerkelijkste politieke affaire De opmerkelijkste politieke affaire van 2019 staat op naam van een GroenLinks-wethouder in Diemen. Hij maakte op 20 juni amok in een café bij de Stopera in Amsterdam. Op het terras ging hij flink tekeer tegen de inmiddels gearriveerde agenten, die hem arresteerden en met de nodige moeite in een arrestantenbusje wisten te werken. De beelden van zijn arrestatie gingen direct viraal en zijn aftreden was onvermijdelijk. De politie meldde daarna dat ze GHB (gamma-hydroxyboterzuur) in zijn tas hadden gevonden en dat hij agenten had bespuugd. GHB werd vroeger gebruikt als narcosemiddel en als middel voor slaapstoornissen. De val van de wethouder kan worden toegevoegd aan een lange lijst van politici die door een affaire in de privésfeer in de problemen zijn gekomen. Het is ieder jaar een van de opvallendste conclusies van de Politieke Integriteitsindex. De Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) is recht in de leer en veroorzaakt doorgaans weinig affaires, maar vorig jaar ging het toch een paar keer mis. De voorzitter moest aftreden omdat er binnen de partij discussie ontstond over wachtgeld dat hij nog ontving als oud-wethouder van Alblasserdam. Bij D66 bleek een Europarlementariër te veel gedeclareerd te hebben, een Rotterdamse wethouder moest aftreden omdat hij een vertrouwelijk rapport had gelekt en een Hilversumse wethouder kwam in opspraak wegens belangenverstrengeling en trad af. De partijleider van Forum voor Democratie (FvD) verzuimde, in strijd met de regels, een vlucht met een privévliegtuig in het geschenkenregister te melden en een FvD Tweede Kamerlid ontving een te hoge onkostenvergoeding, net als een PVV'er die opgaf in Maastricht te wonen, maar in werkelijkheid in Den Haag verbleef. Ernstigste affaire De ernstigste affaire speelde bij de gemeente Den Haag. Daar viel de Rijksrecherche binnen bij twee wethouders van Groep De Mos/Hart voor Den Haag. Zij zouden zijn omgekocht door bevriende horecaondernemers en in ruil daarvoor vergunningen hebben geregeld. Beiden ontkennen, maar moesten wel aftreden. Het zal nog wel even onrustig blijven in Den Haag. Richard de Mos en de zijnen verdedigen zich te vuur en te zwaard tegen de aanklachten. Er loopt daarnaast een intern onderzoek bij de gemeente naar mogelijke ambtelijke corruptie bij de bouw van het Spuiforum. De gemeenteraad heeft bovendien nog veel vragen over de verkoop van een monumentaal pand naast paleis Noordeinde aan tassenmaker Omar Munie voor het ogenschijnlijk lage bedrag van 1,7 miljoen euro, een pand dat hij bovendien binnen een paar maanden weer voor hetzelfde bedrag doorverkocht aan een vastgoedinvesteerder. Waarnemend burgemeester Johan Remkes heeft een groot integriteitsonderzoek binnen de gemeente aangekondigd, plus een aanscherping van de regels. Vastgoedbedrijf Een VVD Tweede Kamerlid was in voorgaande jaren al meerdere keren in opspraak geraakt omdat hij zich met zijn vastgoedbedrijf niet aan de regels had gehouden. In 2019 zette hij maar liefst drie nieuwe rellen op zijn naam: hij 'vergat' neveninkomsten op te geven, werd gepakt met drank achter het stuur (0,6 promille, de grens is 0,5) en hij bleek, tegen de afspraken met de partij in, toch nog betrokken te zijn bij zijn vastgoedbedrijf. Dat was voor de VVD de druppel: hij werd in september uit de fractie gezet. Hij ging ‘na enkele dagen van bezinning’ als eenmansfractie door. Een VVD-ster moest van het partijbestuur de Eerste Kamerfractie verlaten omdat ze zich als senator schuldig had gemaakt aan belangenverstrengeling met haar commerciële adviesbureau.Zij verschool zich achter haar man, toen ze in opspraak kwam door de vermenging van haar Eerste Kamerlidmaatschap en commerciële advieswerk. Bovendien bleek dat haar bedrijven zich schuldig maakten aan wanbetaling. Tegen haar partijgenoten had zij steeds gezegd dat haar man de zeggenschap had over de bedrijven. Zij zou slechts als advocaat optreden voor deze firma's. Maar volgens Quote was zij medeverantwoordelijk voor de bedrijfsvoering en voor de wanbetaling. Ze spande een kort geding aan tegen het tijdschrift, waarbij ze zich opwond over het feit dat er journalisten in de zaal zaten. Zij verloor het kort geding en was daarna boos omdat de VVD het besluit om haar uit de fractie te zetten, baseerde op het oordeel van de rechter. Dubbele reiskostenvergoeding De huidige VVD fractievoorzitter in de Tweede Kamer maakte het nog bonter.Hij bleek, haaks op de integriteitsregels van de partij, ten onrechte een dubbele reiskostenvergoeding te ontvangen. Bovendien liet hij zichzelf wachtgeld uitkeren, boven op zijn salaris als fractievoorzitter. Toen bekend werd dat hij ten onrechte ieder jaar 4.900 euro reiskostenvergoeding kreeg, reageerde hij laconiek: 'Ik kijk nooit op mijn loonstrookje'. Een klassieke uitvlucht in de categorie 'Ik wist het niet.' Dat is vrijwel nooit een sterk verweer, zeker niet bij hoogopgeleide en slimme politici. In zijn geval was het misschien nog wel minder overtuigend. Als een burger die verdacht wordt van fraude tegen de rechter zegt dat hij niet eens wist dat er geld op zijn rekening binnenkwam, zal hij niet op veel begrip hoeven te rekenen. Daarnaast beschadigde de VVD fractievoorzitter het zorgvuldige gecultiveerde VVD-imago als kampioen van de gewone hardwerkende Nederlander. Hoeveel gewone hardwerkende Nederlanders kunnen het zich veroorloven om nooit op hun loonstrook te kijken? Of zijn zo rijk dat 4.900 extra, ongevraagde euro's niet eens opvallen? Strafrecht Net als in voorgaande jaren liepen er in 2019 weer VVD'ers tegen het strafrecht aan. Sinds 2008 zijn er 31 VVD'ers strafrechtelijk vervolgd, terwijl partijen als CDA, D66 en PvdA ieder slechts een handjevol strafzaken kenden. De fractievoorzitter van de VVD in Emmen, werd aangehouden op verdenking van de illegale export van koeien- en schapenorganen naar Azië. De VVD in Flevoland deed aangifte van fraude tegen hun oud-penningmeester. Die stond al eerder op de PII omdat hij wegens fraude met een erfenis veroordeeld was. Een voormalig kandidaat-raadslid voor Almere belandde in 2018 op de PII toen hij gepakt werd wegens het hacken van computers en het verspreiden van naaktbeelden. Het werd daarvoor in december tot 16 maanden cel veroordeeld. Ook andere oude affaires bleven in het nieuws komen. De voormalige VVD'er Jos van Rey schikte in november met Justitie in een ontnemingszaak. Daarmee kwam een eind aan een corruptieaffaire die de Roermondse politicus al sinds 2011 achtervolgt. Robin Linschoten haalde weer de kranten toen het hoger beroep in zijn belastingfraudezaak diende. Het OM eiste opnieuw vijf maanden tegen de ex-staatssecretaris. Robin Linschoten erkende dat hij schuld heeft, maar de fiscus nooit bewust heeft benadeeld. Het Hof heeft meer informatie nodig en heeft de zaak voor onbepaalde tijd aangehouden. Uitvluchten Bij al die affaires valt op dat slechts weinig politici zonder omhaal hun excuses aanbieden en het daarbij laten. Vrijwel altijd volgt er een of andere rechtvaardiging of uitvlucht. Integriteitsexperts spreken van 'neutralisaties': dus redeneringen die mensen voor zichzelf en anderen gebruiken om het feit dat ze een regel overtreden te neutraliseren. De meeste overtreders kennen de regels en wetten namelijk wel, maar kunnen voor zichzelf wel uitleggen waarom zij zich er niet aan konden of hoefden te houden. In het Tijdschrift voor Compliance is er een artikel over geschreven, waarin alle uitvluchten systematisch zijn geordend over vier categorieën. Het begint met het ontkennen of verdraaien van de feiten (Ik heb het niet gedaan), dan volgt het ontkennen van de norm (Ik heb het wel gedaan, maar het is niet erg), vervolgens het afschuiven op omstandigheden (Ik was niet verantwoordelijk), tot aan het opvoeren van karakterzwakte (Ik ging privé door een zware periode). Er zijn dus nogal wat ontsnappingsmogelijkheden die een overtreder heeft om de verantwoordelijkheid voor zijn of haar gedrag te ontlopen. Politieke uitvluchten spelen niet alleen op individueel niveau een rol, ze spelen ook mee in collectief verband. Om het aantal integriteitsschendingen tegen te gaan, zijn politieke partijen strenger geworden op het naleven van partijregels en hebben de Eerste- en Tweede Kamer het afgelopen jaar eindelijk gedragscodes voor zichzelf ingevoerd. Conclusie: Politici ontlenen hun gezag niet aan hun moralisme, maar aan hun betrouwbaarheid.

Donderdag 20 februari 2020 stelde de gemeenteraad de Verordening woonruimtebemiddeling regio Rotterdam 2020 vast. De 14 gemeenten, waaronder Lansingerland, die deel uitmaken van het Samenwerkingsverband Wonen regio Rotterdam hanteren sinds 1 juli 2015 dezelfde Verordening woonruimtebemiddeling. De deelnemende gemeenten hebben afgesproken deze Verordening te evalueren en samen te werken aan een nieuwe Verordening die in alle gemeenten zal worden vastgesteld. Over een concept van die nieuwe Verordening sprak de Commissie Ruimte op 4 februari en nam de gemeenteraad op 20 februari jongstleden een besluit. De huisvestingsverordening biedt woningzoekenden binnen de 14 samenwerkende gemeenten dezelfde regels voor het toewijzen van de sociale huurwoningen en de wijze waarop we omgaan met urgenten. Uit de evaluatie is gebleken dat de tekst van de huidige Verordening grotendeels voldoet aan de wensen en vereisten. Wel wordt een aantal verduidelijkingen en verbeteringen voorgesteld, met name wat betreft de categorie urgenten. Ook middenhuur-segment betrekken Met een bijna raadsbreed ingediend amendement (alleen Groenlinks ontbrak) gaf de gemeenteraad te kennen dat het aan de Verordening -naast sociale huurwoningen- ook de mogelijkheid wil toevoegen woningen uit het middenhuur-segment (EUR 720 tot EUR 900 per maand) bij de verdeling te betrekken. De krapte op de woningmarkt vereist dat alle mogelijkheden worden aangegrepen, onder andere gericht op doorstroming. Actieve bemiddeling naar middenhuur kan daar bij helpen. Immers, bij doorstroming van een sociale huurwoning naar middelhuur, komt een bestaande sociale huurwoning vrij. Meer woningen bouwen (voor verschillende doelgroepen) is uiteraard ook broodnodig om het -nog enigszins betaalbare- aanbod te vergroten. Ook dit bevordert ook de doorstroming. De nieuwe Verordening treedt per 1 juli 2020 in werking.Het CDA zal zich sterk blijven maken voor een op de diverse doelgroepen binnen Lansingerland afgestemd beleid voor wonen en woningbouw. Meer informatie: Hans van der Stelt (vanderstelthans@gmail.com)

Verliest Eerste Kamer de meerderheid? Op 20 maart mogen 13 miljoen stemgerechtigde kiezers naar de stembus voor de verkiezingen van provinciale staten, de provinciale volksvertegenwoordiging. Op hun beurt kiezen de nieuwgekozen statenleden op 27 mei een nieuwe Eerste Kamer. Alle fracties die in de Tweede Kamer vertegenwoordigd zijn, doen ook aan die verkiezing mee. Een aantal provinciale partijen laat zich in de Eerste Kamer vertegenwoordigen door de Onafhankelijke Senaatsfractie (OSF). Landelijke thema's De Provinciale Verkiezingen hebben zich de afgelopen decennia ontwikkeld tot tussentijdse landelijke verkiezingen die bepalend zijn voor de slagkracht van kabinetten. Nog sterker dan bij de gemeenteraadsverkiezingen overschaduwen landelijke thema's de Statenverkiezingen. De belangstelling van de kiezer voor de provinciale politiek is vrij laag. Waar bijna driekwart van de Nederlanders geïnteresseerd is in de landelijke politiek, heeft maar 44 procent van de kiezers interesse in de provinciale politiek, zo blijkt uit recent onderzoek. Het zou goed zijn als provinciale bestuurders en provinciaal beleid wordt beoordeeld en dat het beeld niet wordt vertroebeld of zelfs (geheel) wordt overschaduwd door landelijke overwegingen. Kiezers dienen strikt te kunnen aangeven hoe zij oordelen over het provinciale beleid in de voorgaande vier jaar en wat zij de komende vier jaar van het provinciale bestuur verwachten. Er is altijd wel sprake geweest van landelijke invloed op gemeentelijke en provinciale verkiezingen, omdat veel kiezers zich nu eenmaal laten leiden door hun (algemene) landelijke voorkeur, maar dat effect is nu betreurenswaardig groot. Politiek probleem RutteIII loopt bij de komende verkiezingen op 20maart de kans het derde opeenvolgende kabinet te worden dat de meerderheid in de Eerste Kamer verliest. Dat is een acuut politiek probleem, want de praktijk wijst uit dat de politieke standpunten in de Tweede Kamer één op één doorlopen tot in de Eerste: senatoren dragen graag uit dat zij zich vooral laten leiden door de vraag of wetten deugdelijk in elkaar zitten en niet botsen met de Grondwet, maar als het erop aankomt laten alle Eerste Kamerfracties zich in hun stemgedrag leiden door de politieke koers van de partijtop in de Tweede Kamer. Vrijwel nooit helpt een Eerste Kamerfractie een wet aan een meerderheid tegen de zin van de Tweede Kamerfractie in. Vaker dan de Tweede Kamer deed de Eerste Kamer het afgelopen jaar stemmingen af als ‘hamerstuk’, omdat geen enkele fractie behoefte voelde om erover te ­debatteren of te stemmen. Sommige onderwerpen vielen daarom af: als iedereen het eens is, valt er niets te kiezen. Gedoogsteun Een coalitie zonder meerderheid in een van de Kamers zal dus altijd hulp moeten krijgen van een deel van de oppositie. Het eerste kabinet-Rutte loste dat op met gedoogsteun van de SGP, het tweede kabinet-Rutte haalde er ook D66 en de ChristenUnie bij. Als het misgaat voor RutteIII, zal de premier opnieuw om zich heen kijken. Bijna het hele regeerakkoord, van de aangekondigde pensioenhervorming tot aan de klimaatmaatregelen, moet immers in de komende twee jaar nog door de Eerste Kamer. Dat groeiende politieke belang zet de Eerste Kamer in steeds feller licht. Op 20maart staan allereerst de politieke verhoudingen in de provincies op het spel, maar het effect op het landsbestuur kan zeker zo groot worden. De partijen zelf doen ook weinig meer om dat te verhullen. De wens ‘dat het om de provincies moet gaan’ klinkt nog wel uit de mond van CDA-leider Buma, maar veel weerklank vindt hij niet. Van de PVV (‘Stem Rutte weg’) en de SP (‘Trap Rutte het Torentje uit’) tot aan het Forum voor Democratie (‘Reken af met het kabinet’) zijn de partijen duidelijk over hun prioriteiten. Het zijn dan ook vooral de landelijke lijsttrekkers – die uit het kabinet en de Twééde Kamer – die de ­komende weken het woord voeren in de belangrijke televisiedebatten. De strategie van stoere verkiezings- en campagneretoriek. Veel ogen zijn gericht op de PvdA en GroenLinks, de partijen die programmatisch het dichtst bij de coalitie liggen en daarom door de regeringspartijen worden gezien als partners om zaken mee te doen. Dat ­weten hun partijleiders ook. Zij zijn al maanden bezig met het verhogen van hun prijs. Gedoogpartners zullen ze niet worden, bezweren ze, maar over ‘goed beleid’ valt altijd te praten: zowel over het klimaat als over de pensioenen liggen hun eisen inmiddels op tafel: zonder aanpassing van de AOW-leeftijd en invoering van een CO2-heffing voor het bedrijfsleven zal het waarschijnlijk niet gaan. Een hele goede morgen! Overal zetten CDA'ers zich dagelijks in. Dit doen ze in de gemeenteraad, op het provinciehuis, op het Binnenhof en in het Europees Parlement. Na het afgelopen CDA-congres in de Kromhouthal in Amsterdam-Noord is Buma’s leiderschap voorlopig gered. En de CDA’ers die al een tijdlang verlangen naar een minder conservatief-rechtse koers van de partijtop hebben nieuwe hoop gekregen. Als het lukt om de ideeën over het kinderpardon te veranderen, waarom dan niet die over het klimaat? Want dat is, bleek in de wandelgangen van het congres, ook een grote zorg van flink veel actieve CDA-leden. Elke dag begint nu met een CDA-hele goede morgen! Ook is er een platform ‘Bouwen aan een hele goede morgen' live. Op dit platform kan iedereen zien welke standpunten het CDA heeft en waar het in de buurt en regio aan werkt. Zo wordt de politiek tastbaar en laat het CDA iedereen zien hoe zij bouwt aan een hele goede morgen. Samen voeren we nu campagne. Met elkaar gaan we voor een prachtig resultaat bij de verkiezingen op 20 maart met de thema’s Verdiepen, Vernieuwen en Verbreden. Ik wens u vanaf vandaag elke dag een hele goede morgen-dag!

Begroting en collegeprogramma vastgesteldDe gemeenteraad heeft met algemene stemmen de begroting 2019-2022 en het collegeprogramma vastgesteld. Het collegeprogramma is de uitwerking van het coalitieakkoord dat Leefbaar 3B, VVD, CDA en ChristenUnie hebben gesloten. Alle partijen in de Raad steunen de koers die is uitgezet en daaruit spreekt veel vertrouwen.In de Raad werden nog enkele moties aangenomen. De moties die het gehaald hebben en die het CDA gesteund heeft gaan over een onderzoek naar de mogelijkheden voor groene schoolpleinen (D66), en versneld onderzoeken van de verduurzaming van zwembad De Windas (GroenLinks) Met de begroting gaat in 2019 de OZB stevig naar beneden, de kwaliteit van het groenonderhoud omhoog, worden de huren van de sportverenigingen bevroren en investeren we in veiligheid door mobiele camera’s en meer boa's. Het CDA wenst het College veel wijsheid toe bij de uitvoering van de plannen. Lees hieronder de reactie van het CDA Lansingerland op de begroting: Wij bespreken vandaag twee documenten: een beleidsarme begroting en een beleidsrijk collegeprogramma Lansingerland doet ´t, als uitwerking van het coalitieakkoord Groeien - Versterken – Koesteren. Het CDA wil als eerste het College en het ambtelijk apparaat compliment maken over de beide documenten, en in het bijzonder over de stijl en opmaak van het Collegeprogramma. De afdeling communicatie heeft hier prima werk geleverd. Leesbaar, vlot, een actieve schrijfstijl en een moderne opmaak. Gemaakt voor digitaal en niet voor papier. Zo zien wij graag in de toekomst alle belangrijke documenten uit de P&C-cyclus vormgegeven. De basis voor dit alles is dus het coalitieakkoord Groeien - Versterken – Koesteren. Om dit coalitieakkoord mogelijk te maken, investeren we flink. Dat is belangrijk en goed, maar het is ook goed om met elkaar te beseffen dat we nu zeer scherp aan de wind zeilen. De tegenvallende septembercirculaire bevestigt dit. We moeten vooral blijven beseffen waar we financieel vandaan komen en volop actief blijven met de snelle verkoop van grond, het daarmee verder ontwikkelen van woningen en bedrijventerreinen in onze gemeente en niet onbelangrijk: het verder verminderen van onze schulden en risico’s, zodat wij klaar zijn als een volgende bouwcrisis zich aandient. In het collegeprogramma wordt duidelijk waar het meeste extra geld naar toegaat de komende jaren: verbeteren van de kwaliteit van de openbare ruimte, verlaging OZB, verbetering dienstverlening van de gemeente, veiligheid en het opwaarderen van Station Rodenrijs. Het CDA is blij dat met name de kwaliteit van de openbare ruimte weer de aandacht krijgt die het verdiend. Als je wil dat de leefomgeving netjes is, moeten we als gemeente het goede voorbeeld geven. Een nette omgeving leidt ook tot ander gedrag van de mensen, je gooit minder snel een papiertje op de grond in een zeer schone omgeving dan in een omgeving waar al vele andere papiertjes op de grond gegooid zijn en nooit opgeruimd worden. Ook de opwaardering van Station Rodenrijs staat al lang op ons verlanglijstje. Het is hoog nodig om hier een, net zoals op Westpolder, een flinke parkeergarage te bouwen en een goede bewaakte fietsenstalling. Naast zaken waar veel geld naar toe gaat, zijn er ook zaken die geen extra geld kosten maar wel erg belangrijk zijn. Het bevriezen van de huurtarieven van het verenigingsleven is er zo een. We zorgen er zo voor dat deelname van het verenigingsleven betaalbaar blijft en dat verenigingen zekerheid hebben. Verenigingen zijn namelijk wat het CDA betreft onmisbare verbinders in het hart van onze samenleving. Het CDA wil een aantal onderwerpen nog extra benadrukken. Dit zijn: wonen, bereikbaarheid, veiligheid, economie en duurzaamheid. Wonen: Het CDA wil hierbij graag aandacht voor de kern Bleiswijk. Tijdens diverse werkbezoeken blijkt dat er in deze kern grote behoefte is aan woningen die geschikt zijn voor senioren, zoals nu ontwikkeld worden op het terrein van de Oude tuinbouwschool de Kring. Daarnaast gaven de sportverenigingen van Bleiswijk tijdens ons laatste werkbezoek aan dat zij zorgen hebben over de jonge aanwas en daarmee de toekomstige vitaliteit van de verenigingen. Eengezinswoningen waar jonge gezinnen zich kunnen vestigen zijn dus ook hard nodig. In Bleiswijk zijn diverse locaties waar de gemeente de grond al in bezit heeft. Wat ons betreft kunnen we dus snel plannen gaan maken. Hoe kijkt het College hiertegen aan? Daarbij vinden wij dat toekomstige woningbouw bij moet dragen aan de economische en maatschappelijke kracht en vitaliteit van de kernen onze gemeente. Je moet woningen dus zo bouwen dat het voor de hand ligt dat de nieuwe bewoners een onderdeel worden van onze lokale gemeenschappen. Een bijzonder aandachtspunt rond wonen vindt het CDA een lange termijnvisie rond wonen bij “Gezond oud worden”. Er is nu veel aandacht voor starterswoningen, maar we moeten nu ook al gaan denken op welke wijze wij in de toekomst omgaan met vergrijzing. Het is mooi dat Huize st Petrus is behouden, wij staan vol achter het besteden van de structurele lasten om dit voor elkaar te krijgen. Maar dit is niet genoeg. Wij willen voorkomen dat mensen tussen wal en schip komen, in Lansingerland willen blijven wonen maar daar geen geschikte woonruimte kunnen vinden. Wij zullen dit punt agenderen als er gesproken wordt in de commissie Samenleving over “Gezond Oud worden” Bereikbaarheid: Aandachtspunt: capaciteit provinciale wegen, N209 in het bijzonder. Laten we hier in Lansingerland samen in optrekken en gebruik maken van het momentum van de Provinciale Statenverkiezingen. Met de komst van de Verlengde A16, de groei van het verkeer door de toename van het aantal inwoners en de groei van het vrachtverkeer door de ontwikkelingen op Oudeland, Klappolder en Hoefweg/Prisma is aandacht voor verkeersveiligheid alleen niet genoeg. We moeten tijdig, samen met de Provincie, komen tot een allesomvattende visie op de N209 en uiteraard ook op het onderliggende wegennet en werken aan een spoedige uitvoering daarvan. In zijn algemeenheid is integraliteit tussen bouwen en de benodigde capaciteit op het wegennet een verbeterpunt voor de gemeente. Daar moeten we als gemeente mee aan de slag gaan. Denk maar eens aan de situatie op de Zuidersingel. Je geeft bouwvergunningen af voor allerlei huizen en ook voor ontwikkelingen van bedrijven in hetzelfde gebied, die over dezelfde weg ontsloten moeten worden. Het zou toch vooraf voorzienbaar moeten zijn dat wonen en veel vrachtverkeer niet samengaat. Op welke wijze wordt hier integraal samengewerkt tussen de verschillende afdelingen van de gemeente? Gelukkig werkt het College, na raadsvragen van Charles van Harn, nu hard aan een oplossing voor dit probleem. In de begroting en in de lijst met investeringen zien we dat de Noordeindseweg integraal wordt aangepakt. Dus de noodzakelijke versterking van de veendijk in combinatie met de besluiten uit het mobiliteitsplan Berkel. Wij steunen deze aanpak en vragen de wethouder om hier voortvarend mee aan de slag te gaan. Aandachtspunt: In het coalitieakkoord is opgenomen dat er ook verkeerscirculatieplannen voor Bleiswijk en Bergschenhoek worden opgesteld. We missen dit in het collegeprogramma. Klopt dat? Op welke wijze verwacht de wethouder deze plannen toch op te stellen, om zo een oplossing te vinden voor onder andere de problematische situatie op de Hoefweg in Bleiswijk. Veiligheid Naast het uitbreiden van het aantal boa’s en cameratoezicht wil het CDA bij de burgemeester nog eens aandringen op het belang van een goede samenwerking tussen buurtpreventie, BOA’s en politie en andere instanties. Dit bleek ook weer tijdens het congres van buurttoezicht, hier in dit gemeentehuis afgelopen weekend. Een goede aanpak van overlast, criminaliteit en het veiligheidsgevoel bij onze inwoners vraagt om korte lijnen en vlotte vervolgacties zodat de aanpak tot het door iedereen gewenste resultaat leidt. Economie: Het is goed dat we werken aan het marketingplan om Lansingerland onder de aandacht van ondernemers te brengen. Wat het CDA betreft moeten we daarbij de focus leggen op onze sterke punten: glastuinbouw en hoogwaardige logistiek. Met de Wageningen Universiteit, het sterkte en innovatieve glastuinbouwcluster en de vele hoogwaardige logistieke bedrijven in onze gemeente hebben we een unieke propositie. De komst van de Holland Rail Terminal, die wij van harte ondersteunen, zal dit versterken. Naast deze grote bedrijvigheid moeten we ook oog houden voor de detailhandel in onze centra. Daarvoor komt er een centrummanager. Dat is een goed initiatief. Wij vragen de wethouder om als onderdeel van het centrummanagement aandacht en ondersteuning aan de winkeliersverenigingen te bieden, zodat zij op een goede manier kunnen blijven bijdragen aan onze levendige dorpskernen. Duurzaamheid: De komende vier jaar en waarschijnlijk daarna ook nog zal duurzaamheid een van de meest toonaangevende thema’s in deze Raad zijn. Onze partijgenoten in Den Haag vinden dat duurzaamheid geen feestje mag worden van hen die toch wel een Tesla kunnen betalen, de zogenaamde Eco-elite. Dat delen wij. Wij vinden het daarom van belang dat we als gemeente investeren in duurzame openbare en maatschappelijke gebouwen, maar dat we het voordeel van bijvoorbeeld een lagere energierekening niet verrekenen in de huur, maar laten toevallen aan de gebruiker van het gebouw. Op deze manier profiteren de leden van onze verenigingen, de kinderen op onze scholen en de bewoners in onze verzorgingshuizen van de investeringen die de gemeente in duurzaamheid doet. Wat ons betreft is duurzaamheid dan ook een onderdeel van vrijwel ieder beleidsveld en geen losstaand programma. Integraliteit is ook hier het uitgangspunt. Hiermee is dit ook een goede oefening voor de nieuwe omgevingswet. Ik rond af: het CDA vindt dat het collegeprogramma een goede uitwerking van het coalitieakkoord is. Samen met de begroting ligt er een goede basis. Wij wensen het College veel succes en wijsheid toe en zien er naar uit om samen met hen deze plannen van papier naar praktijk te brengen.

Het incidentje met een SP-Kamerlid die onlangs in een rommelig T-shirt en met zichtbare tatoeages aan de interruptiemicrofoon stond, was kenmerkend voor opvattingen over stijl en kleding in het parlement. Lange tijd verschenen alle mannelijke Kamerleden in een donker pak met stropdas en dames in een jurk of rok en een bijpassend bijou. Maar tegenwoordig is er kennelijk meer vrijheid qua kledingvoorschrift en is aanwezigheid in de Kamer zonder stropdas of met een trui algemeen geaccepteerd. Die ontwikkeling vertoont parallellen met die in de gehele hedendaagse samenleving. Het huidige straatbeeld in steden en dorpen vertoont veelal een trui en een spijkerbroek met vale, weinig modieuze bleekvlekken en onduidelijke voorgevormde gaten. In de Tweede Kamer duurde het tot november 1969 voordat een vrouw in een broekpak verscheen. Een toenmalig D66-Tweede Kamerlid baarde met haar stemmige donkerblauwe outfit, zoals een landelijke krant toen schreef, bepaald opzien, want zo’n kledij was in ‘s lands vergaderzaal niet gebruikelijk. Alle mannelijke Kamerleden kwamen lange tijd in maatkostuum met elegante stropdas en de Tweede Kamervoorzitter zat de plenaire vergaderingen zelfs in rokkostuum met strik voor. Zijn opvolger hield het bij een maatpak en het werd daarna geleidelijk allemaal wat informeler. Uit de Eerste Kamer komt de anekdote dat de griffier een medewerker van de griffie terechtwees die eens zonder stropdas verscheen, toen op hetzelfde moment een Kamerlid in ribfluwelen pak -zonder stropdas- de plenaire zaal binnenkwam. Consternatie alom. Er zijn wel enkele gevallen bekend waarin de Kamervoorzitter een bewindspersoon vroeg zijn jasje aan te trekken, omdat een minister -toen nog deftig aangesproken met excellentie- in hemdsmouwen niet paste in het Haagse decorum. Zelfs op warme zomerdagen werd wat luchtige kledij niet gewaardeerd. In 2003 kregen drie vrouwelijke Tweede Kamerleden van GroenLinks een standje van de voorzitter omdat zij in de plenaire vergadering een T-shirt over hun kleding droegen met teksten als 'Baas in eigen buik'. Ze deden dat als protest tegen het uit het ziekenfonds halen van de pil. Niet zo zeer de kleding als wel het actievoeren, werd niet gewaardeerd. Kamerleden en ministers hadden ook lange tijd een ambtskostuum en tot de Tweede Wereldoorlog droegen velen dat ook op Prinsjesdag. Leden die tevens rechter, hoogleraar of officier waren, kwamen overigens in het kostuum dat bij dat ambt hoorde. Een Kamerlid verscheen bijvoorbeeld met magistermantel (middeleeuwse academische titel vergelijkbaar met die van doctor) en droeg daarbij een baret met paarse pluim. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw zijn er de vrolijk gekleurde hoedjes van vrouwelijke Kamerleden en -bewindspersonen tijdens Prinsjesdag op het Binnenhof te zien. Formele regels zijn er niet. Formeel mag alles, maar informeel toch niet. Want ook al verschuiven normen, dat betekent niet dat alles gepast is. Stijl en decorum blijven rond het Binnenhof belangrijk. Leden van de Tweede Kamer hoeven niet verplicht een jasje te dragen als zij vergaderen in de grote plenaire zaal. De huidige Kamervoorzitter is ook niet van plan een officiële dresscode in te voeren, al hecht zij wel aan representativiteit. Na het T-shirt incident tikte zij een paar dagen later enkele Kamerleden op de vingers die in hemdsmouwen in de plenaire vergaderzaal verschenen. Dat was op het moment dat er buiten zomerse temperaturen waren. Terstond wilden enkele Kamerleden weten of het wel aan de Kamervoorzitter is om leden aan te spreken op hun outfit. Zij hield echter staande dat Kamerleden er representatief uit moeten zien. Burgers sturen volgens haar geregeld mailtjes naar de Kamer waarin zij zich beklagen over het ontbreken van een jasje of te diepe decolletés bij de vrouwelijke parlementariërs. Truien en kraagloze hemden horen volgens de voorzitter niet in het parlement thuis. Een ad rem Kamerlid vatte het vervolgens snedig samen: Kunnen alle leden van de grootste coalitiepartij en haar bewindslieden wellicht in een streepjes pyjama in de plenaire zaal zitting nemen? Om daar vervolgens geestig aan toe te voegen: Het zou daarnaast goed zijn voor de stijl en het decorum van de Kamer wanneer zij ook nog eens naar waarheid zouden betogen.

Namens het CDA Lansingerland willen wij iedereen bedanken die tijdens de gemeenteraadsverkiezing in Lansingerland op het CDA heeft gestemd! Dankzij uw stem hebben wij vijf zetels kunnen behalen. Jammer genoeg hebben wij één zetel moeten inleveren, wij gaan van zes naar vijf zetels. Een felicitatie naar: Leefbaar 3B, de VVD, Wij Lansingerland en GroenLinks.