Poliflw

Door Joël Voordewind op 10 september 2020 om 21:11

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Na de brand van gisteren zijn we opnieuw het gesprek aangegaan om kinderen ook hier hulp te bieden. Het geeft me een naar gevoel om zo over mensen, over ‘aantallen’ te onderhandelen, alsof het abstract is en geen kwestie van mensenlevens. Maar we voerden de strijd júist om een verschil te maken voor die kwetsbare mensen, die acuut hulp nodig hebben. Het valt me zwaar om te bedenken dat we maar een beperkte groep kunnen helpen. Jullie voelen dat ook zo, dat blijkt uit de vele reacties die we krijgen. Maar voor de mensen om wie het gaat is het een hemelsbreed verschil.

En dus was voor ons niets doen geen optie.

Vandaag hebben we met VVD, CDA en D66 afspraken kunnen maken over opvang in Nederland. Gisteravond heeft de Europese Unie al vierhonderd kwetsbare, alleenstaande kinderen van Lesbos naar het Griekse vasteland overgebracht. Nu hebben we afgesproken dat Nederland daar vijftig kinderen van op zal nemen. Bovendien neemt Nederland nog vijftig kwetsbare mensen op, voornamelijk vrouwen en kinderen.

Deze afspraken komen op de bestaande afspraken. We trekken 4 miljoen euro uit voor de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Deze maand komen de eerste kinderen in de opvanghuizen. Het eerste opvanghuis is al klaar. Nederland moet zo snel mogelijk 50 kinderen opnemen, wat in de loop van drie jaar oploopt tot 500 kinderen. Zij krijgen opvang, onderdak en voogdij. Daarnaast verandert er niets aan de 1 miljoen euro voor humanitaire hulp die het kabinet gisteren al had toegezegd.

Nederland neemt nu verantwoordelijkheid. Er is nu een acute crisis gaande en Nederland neemt nu toch een aandeel.

Maar laat ik er niet omheen draaien. Het is en blijft een compromis binnen de coalitie en dat soort afspraken kom altijd met stevige kanttekeningen. Met rauwe kanten, waar je kritisch op kunt zijn en waar ook wij kritisch op zijn.

De groep van 100 mensen die naar Nederland komt, valt onder de groep van 2000 vluchtelingen die we volgens bestaande afspraken in een periode van vier jaar een thuis zouden bieden in Nederland. Het cynisme van de politieke afspraken is dus dat de vluchtelingen die we helpen in deze crisissituatie, niet bovenop de aantallen vluchtelingen komen die we hadden toegezegd op te nemen. Ik zei het al: dat praten over aantallen, dat voelt sowieso cynisch.

Maar met de vlammen van Lesbos voor ogen, was niets doen geen optie.

Sommigen zullen zeggen: had het kabinet dan laten vallen. Maar dan hadden we helemaal niets kunnen betekenen voor deze mensen die komen uit de hel van Lesbos.

Ik vind dat Nederland barmhartiger kan zijn bij het opvangen van vluchtelingen. Onze inzet is daar dan ook steeds op gericht. We blijven ons inzetten voor een barmhartiger vluchtelingenbeleid. We zetten ons in voor een Europese aanpak waarin alle 13.000 vluchtelingen een dak boven hun hoofd hebben.

We zullen er scherp op toezien dat de uitvoering van de afspraken daadwerkelijk bijdraagt aan een rechtvaardiger asielbeleid. Mijn en onze inzet gaat door.

Belangrijke activiteiten en debatten in de Tweede Kamer moeten toegankelijk zijn voor doven en slechthorenden. Kamerlid Stieneke van der Graaf dient hierover vandaag samen met D66 en PvdA een voorstel in bij het debat over het erkennen van Nederlandse Gebarentaal als officiële taal. 

Belangrijke activiteiten en debatten in de Tweede Kamer moeten toegankelijk zijn voor doven en slechthorenden. Kamerlid Stieneke van der Graaf dient hierover vandaag samen met D66 en PvdA een voorstel in bij het debat over het erkennen van Nederlandse Gebarentaal als officiële taal. 

Door Carla Dik-Faber op 1 september 2020 om 17:19

Vandaag voeren we in de Tweede Kamer een heel belangrijk debat. We spreken over de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal als officiële landstaal. Het wetsvoorstel dat dit moet regelen dien ik samen met PvdA en D66 in. Deze erkenning is belangrijk om ervoor te zorgen dat doven en slechthorende mensen volwaardig kunnen meedoen in de samenleving.

Meer dan vijftienduizend mensen in ons land communiceren in gebarentaal. De Nederlandse Gebarentaal is niet slechts een hulpmiddel voor dove mensen. Voor mensen die doof zijn geboren en voor kinderen van dove ouders, is het hun moedertaal. Zo thuis ik me voel als ik Nederlands spreek, zo thuis voelen zij zich als ze communiceren in de Nederlandse Gebarentaal. De juridische erkenning waar deze wet voor zorgt, is daarmee de erkenning van hun moedertaal als een unieke, volwaardige taal. Het is daarmee óók de erkenning van hun ‘zijn’, van hun eigen cultuur en identiteit.

Zo groot is de betekenis van deze wet. Daarom is dit debat alleen al een mijlpaal in de jarenlange strijd die de dovengemeenschap heeft moeten voeren.

Er zijn al wetten die de rechten van doven verankeren, maar de relatieve onbekendheid van gebarentaal levert toch nog vaak belemmeringen op. Zo is een tolk Nederlandse Gebarentaal in het onderwijs niet vanzelfsprekend. Deze wet zorgt voor grotere zichtbaarheid van de gebarentaal en versterkt daarmee de positie van doven en slechthorenden in ons land.

Deze wet regelt ook dat de overheid moet communiceren in gebarentaal. De corona-persconferenties hebben al een tolk Nederlandse Gebarentaal en zijn daarin de positieve uitzondering. Als deze wet wordt aangenomen, worden Kamerdebatten en persconferenties standaard voorzien van een tolk. Volksvertegenwoordigers kunnen voortaan hun eed of belofte in gebarentaal afleggen.

Het is dankzij tolken als Irma Sluis dat de Nederlandse Gebarentaal de afgelopen maanden bekend is geworden bij het grote publiek. Maar laten we niet vergeten waarom de tolken daar staan: zij zorgen ervoor dat doven en slechthorenden in hun eigen moedertaal kunnen meedoen in onze samenleving. Het moet vanzelfsprekend worden dat er naast de minister-president een tolk staat. Daarom is dit wetsvoorstel er.

Bijna elk land in de Europese Unie heeft gebarentaal als officiële landstaal al erkend. Nu is het de beurt aan Nederland. Het is de hoogste tijd.

Na bijna een jaar hard werken heeft de gemeenteraad van Wageningen afgelopen de Visie Buitengebied vastgesteld. Daarin is vastgelegd welke ontwikkelingen de komende jaren kunnen plaatsvinden in het buitengebied van de gemeente Wageningen. Lees hier hoe de ChristenUnie daarover denkt.

Door Jan van Harten, steunfractielid

De visie is tot stand gekomen samen met bewoners, grondeigenaren, experts en andere geïnteresseerden. Een belangrijk moment om input voor deze visie op te halen was een gebiedsconferentie georganiseerd in het stadhuis, met maar liefst 23 workshops over onderwerpen die te maken hebben met het buitengebied, zoals tiny houses, natuur en de opwek van zonne- en windenergie. Op basis van alle inbreng is er een hoofdlijnennotitie geschreven, waar via internet thema op gereageerd kon worden. Ook zou er een twee gebiedsconferentie worden georganiseerd. Deze kon helaas niet doorgaan door de maatregelen rond het coronavirus. In plaats daarvan is er wel meer tijd gekomen om via internet te reageren, en ook kon men telefonisch reageren.  

Bij het maken van deze visie stonden vier kernopgaven centraal: energie, natuur, voedsel en gezondheid. Alle vier de kernopgaven, maar ook andere functies, vragen om ruimte in ons buitengebied, en daarom is het belangrijk om goede kaders te stellen voor toekomstige ontwikkelingen.

Energie

Wageningen heeft de ambitie om een klimaatneutrale gemeente te zijn in 2030. Er moet nog veel gebeuren om dat te bereiken, bleek onlangs uit een rapport van de Rekenkamer Wageningen. Helaas is het niet mogelijk om het doel te bereiken met alleen maar energiebesparing en zon op daken. Daar wordt ook door de gemeente hard aan gewerkt, maar zelfs alle daken volgelegd worden en er 50% minder energie verbruikt gaat worden is er nog steeds grootschalige energie-opwek nodig. In Wageningen is dat vrijwel alleen mogelijk in het buitengebied. Daarom is het goed dat in de conceptvisie uitgebreid beschreven is waar zonneparken en windmolens zouden kunnen komen en onder welke voorwaarden. Het belangrijkste idee wat hierbij geïntroduceerd wordt is de ‘transformatiezone’, een gebied lopen vanaf de Nude, langs de stadsrand bij Noordwest, via de proefvelden van de universiteit tot aan Bennekom. In de transformatiezone kunnen grootschalige zonneparken komen, maar alleen als ze bijdragen aan een positieve verandering van het landschap, door het aanplanten van natuurlijke hagen (waardoor we samen met GroenLinks en D66 een amendement hebben ingediend), het aanleggen van nieuwe wandelpaden en het ontwikkelen van nieuwe stukken natuur. Om dit te bereiken zijn regels opgesteld die voor alle nieuwe zonneparken zullen gelden. Ook is er een maximum van 15 hectare per projectgebied vastgelegd, en een minimale afstand van 50 meter tot de stadsrand en de rand van de Oude Nude. Er gaat ook onderzoek gedaan worden naar de haalbaarheid van twee windmolens binnen de gemeente. Uit de eerdere onderzoeken zijn geen geschikte locaties voor windenergie in Wageningen gekomen. Maar tegelijkertijd zou één windmolen meer, 10 hectare zonnepark minder betekenen. Het scheelt dus behoorlijk wat schaarse ruimte. Ook geven netbeheerders aan dat er welliswaar nog geen problemen te verwachten zijn met de netcapaciteit, maar ze vinden dat er in de regio te veel in gezet wordt op zonne-energie, en te weinig op windenergie. Daarom is het wel nuttig om nog eens kritisch te kijken of er toch geen mogelijkheden zijn voor windmolens, te beginnen bij het gebied ten noorden van de campus. Afhankelijk van het wel of niet vinden van geschikte locaties voor twee windmolens mag er 50 tot 70 hectare zonnepark komen in de transformatiezone, dat is 75 tot 105 hectare inclusief landschappelijke inpassing.

Natuur

Er wordt in die visie ingezet op complete ecosystemen, waardoor de waarde van de biodiversiteit in Wageningen toe kan nemen. In het begin van het proces was het idee om de noordelijke ecologische verbindingszone tussen het Binnenveld en de Eng te schrappen. We hebben er succesvol op aangedrongen om die wel weer op te nemen in de visie. Wel maken we ons zorgen om de bijzondere dieren en planten die nu afhankelijk zijn van de landbouw in de transformatiezone, zoals de patrijs, steenuil, ree en allerlei zeldzame akkeronkruiden. Nieuwe ontwikkelingen in de transformatiezone zouden een negatieve impact kunnen hebben als er niet genoeg aandacht wordt besteed aan de bestaande biodiversiteit. Een concrete uitwerking voor het stimuleren van de biodiversiteit komt met de ontwikkeling van een biodiversiteitsplan, een proces dat later dit jaar opgestart gaat worden. Ook het maken van een gebiedsplan kan er voor zorgen dat nieuwe ontwikkelingen de biodiversiteit versterken.

Voedsel

Er is in Wageningen de wens voor meer natuurinclusieve en lokale voedselproductie. Er gaat een voedselstrategie ontwikkeld worden waarin dit uitgewerkt wordt. Maar tegelijkertijd zorgt met name de ontwikkeling van zonneparken voor druk op de huidige landbouwbedrijven, waardoor het lastiger wordt om over te gaan op natuurinclusieve landbouw. Daarom vragen we met een motie aan het college om, in samenwerking met de provincie, met de boeren in Wageningen in gesprek te gaan over hun ideeën voor de toekomst en de verduurzaming van hun bedrijf.

Gezondheid

Om gezond te blijven is belangrijk om genoeg te bewegen. De gemeente wil bewoners stimuleren om te bewegen, en daarvoor moeten er genoeg aantrekkelijke verbindingen zijn om naar buiten te gaan, ook voor mensen met een beperking. Daarom wordt er ingezet op nieuwe verbindingen tussen stad en buitengebied, gekoppeld aan het idee voor de transformatiezone. Bestaande wegen zullen zoveel mogelijk autoluw worden gemaakt. Ook wordt het idee geopperd om technologie in te zetten om vooral jonge mensen te stimuleren om naar buiten te gaan.

Conclusie

Met deze visie, die met 22 stemmen voor en 3 stemmen tegen is aangenomen, zetten we een grote stap om helder te maken hoe ons buitengebied er over 10 jaar uit gaat zien. Er wordt gebruik van gemaakt door wandelaars, fietsers, natuur, boeren en onderzoek, maar tevens is er ruimte voor inpassing van zonneparken en windmolens. Want om onze klimaatambitie te halen hebben we zonneparken en windmolens nodig. Hiervoor zijn vrij strikte regels opgesteld, waardoor de zonneparken landschappelijk ingepast kunnen worden en een bijdrage zullen leveren aan de versterking van de biodiversiteit. Zo zal ook in de toekomst ons landschap aantrekkelijk blijven om in te recreëren, met nog meer mogelijkheden voor een ommetje vanuit huis.

De visie en meer achtergrondinformatie is te vinden op toekomstwageningen.nl

“Als corona ons íets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat echte aandacht en goede zorg het verschil maken in een mensenleven. Ik vind het buitengewoon pijnlijk dat in een tijd waarin ouderen zich extra kwetsbaar voelen, D66 een voorstel indient waarvan we weten dat het bij veel ouderen tot grotere onzekerheid en meer angst leidt." Dat stelt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers in reactie op de indiening van een initiatiefwetsvoorstel om een zelfdodingspil mogelijk te maken.

“Als corona ons íets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat echte aandacht en goede zorg het verschil maken in een mensenleven. Ik vind het buitengewoon pijnlijk dat in een tijd waarin ouderen zich extra kwetsbaar voelen, D66 een voorstel indient waarvan we weten dat het bij veel ouderen tot grotere onzekerheid en meer angst leidt." Dat stelt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers in reactie op de indiening van een initiatiefwetsvoorstel om een zelfdodingspil mogelijk te maken.

Door Gert-Jan Segers, Carla Dik-Faber op 17 juli 2020 om 08:06

ChristenUnie: ‘geen zelfdodingspil, wel betere zorg voor ouderen’

“Als corona ons íets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat echte aandacht en goede zorg het verschil maken in een mensenleven. Ik vind het buitengewoon pijnlijk dat in een tijd waarin ouderen zich extra kwetsbaar voelen, D66 een voorstel indient waarvan we weten dat het bij veel ouderen tot grotere onzekerheid en meer angst leidt." Dat stelt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers in reactie op de indiening van een initiatiefwetsvoorstel om een zelfdodingspil mogelijk te maken.

"In dit initiatiefwetsvoorstel is het beschermen van hun leven niet langer het uitgangspunt, maar een optie. Het mag duidelijk zijn dat dit voor de ChristenUnie een onbegaanbare weg is. Voor ons is het nooit een optie geweest en zal het nooit een optie zijn dat een kabinet waar wij onderdeel van zijn deze wet gaat invoeren. Onze ouderen verdienen onze beste zorg, helemaal als het leven hen zwaar valt. De ChristenUnie zal nooit de grens overgaan naar een samenleving waarin we gezonde mensen helpen een einde aan hun leven te maken. Wij zullen altijd kiezen voor betere zorg en meer aandacht voor onze ouderen.”

ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik-Faber: “D66 kiest ervoor om tegen alle adviezen in met een wet te komen die letterlijk levensbedreigend is. Achter de verhullende term ‘voltooid leven’ gaat zeker op hogere leeftijd veel lijden schuil; het beeld van de autonome burger die graag regie voert over het einde van het leven, is allang door onderzoek van Els van Wijngaarden doorgeprikt. En notabene een commissie onder aanvoering van D66-senator Schnabel zei eerder al: doe het niet, biedt geen zelfdodingspil aan, maar denk na over betere zorg, over alternatieven. Dat D66 doorgaat met een wetsvoorstel voor een zelfdodingspil terwijl er op zoveel vlakken nog zoveel winst te behalen is, kan ik dan ook alleen maar zien als een politieke wens die ons wordt opgedrongen. In plaats van een plan om tegemoet te komen aan de zorgen, het gepieker en de noden waar ouderen onder kunnen lijden, zegt D66: hier heeft u een pil. Dat vind ik heel, heel wrang.”

Geen kind zou geconfronteerd moeten worden met oorlog. Kinderen moeten zich veilig weten. Helaas is de werkelijkheid anders voor de kinderen op de Griekse eilanden.Hier vindt een steeds groter wordende humanitaire ramp plaats.  Duizenden mensen zijn op de vlucht geslagen voor gruwelijkheden van oorlog en hongersnood en zitten nu vast op de grens van ons continent. Er is een gebrek aan voedsel, water en veiligheid. De spanningen op de Griekse eilanden lopen op. In deze ellende zitten 2500 extreem kwetsbare kinderen. Ze kunnen worden misbruikt, verhandeld en anderen verdwijnen uit het zicht.

De Griekse overheid heeft via de Europese Commissie bijstand gevraagd voor de meest kwetsbare vluchtelingen, een groep van 2500 alleenstaande minderjarige kinderen. Tot vandaag de dag is de situatie in Griekenland onveranderd schrijnend en de situatie wordt met de dag erger. De noodkreet is door de coronacrisis alleen maar urgenter geworden; de situatie in de kampen is volgens artsen potentieel catastrofaal.

In Nederland hebben onder andere vluchtelingenorganisaties, gemeenten, kerken en andere organisaties die zich inzetten voor het welzijn deze kinderen het kabinet opgeroepen om solidair te zijn met Griekenland. Er zijn meerdere landen in Europa die hun verantwoordelijkheid voor deze kinderen al hebben genomen. De door het kabinet voorgestelde oplossingen bieden op de korte termijn geen oplossing. Het lot van deze extreem kwetsbare, alleenstaande minderjarige kinderen gaat ons aan het hart.

Met het indienen van deze motie mede namens CDA, LPO, PvdA, VVD & D66, willen wij dat de gemeente Ommen zich aansluit bij de ‘coalition of the willing’. Wij willen dat Nederland net zoals elf andere Europese landen, een bijdrage levert voor een passende oplossing voor de 2500 kinderen op de Griekse eilanden. Wij zijn verheugd dat de gemeente Ommen bereid is om hier een bijdrage in te leveren.

In de afgelopen maanden hebben twee studenten van de opleiding Social Work aan de CHE hun afstudeeronderzoek gedaan in opdracht van de raadsfracties van de ChristenUnie in samenwerking met D66. Het thema zwerfjongeren heeft al langer onze aandacht. Zowel D66 als wij hebben in de raad meerdere keren gevraagd om opheldering van het beleid en de uitvoering hiervan: om hoeveel jongeren gaat het, zijn er voldoende beschikbare opvangplekken, hoe verlopen de trajecten, zijn de jongeren daadwerkelijk geholpen?