Poliflw

Ik mag mij graag ietwat schertsend als columnist voor de SP Alkmaar “Salonsocialist” noemen, maar de grootste salonsocialist die Nederland ooit gekend heeft was ongetwijfeld de man die naast Willem Frederik Hermans en Gerard Reve tot één van de drie grootste Nederlandse schrijvers van de vorige eeuw wordt gerekend: Harry Mulisch. Harry Mulisch, de schrijver met het zelf aangemeten imago van de pedante intellectuele dandy, die in zijn olijfgroene Triumph cabriolet van en naar zijn woning op de grachtengordel in Amsterdam raasde. Openlijk beleed hij in de jaren zestig zijn liefde voor het communistische bewind van Fidel Castro op Cuba. 

Mulisch bezocht Cuba eind jaren zestig tweemaal en schreef daar twee uiterst lovende boeken over: ‘Het woord bij de daad’ (1968) en ‘Over de affaire Padilla’ (1971).

We schrijven 1968: het werd duidelijk dat de tot dan toe oppermachtige Verenigde Staten in hun rol als beschermers van vrijheid en democratie de Vietnamoorlog zouden gaan verliezen; een oorlog die steeds meer het karakter had gekregen van een nietsontziende genocide op de Vietnamese bevolking en vooral onder jongeren en studenten in het Westen enorm impopulair was. Het is daarom niet zo vreemd dat juist die jongeren als tegenreactie op het Amerikaanse optreden in Vietnam hun ideologische heil gingen zoeken bij het linkse gedachtegoed van Cuba en in sommige gevallen zelfs bij dat van het communistische China of de Sovjet-Unie.

Mulisch in: ‘Het woord bij de daad’: ‘Cuba heeft mijn leven gebeterd, van Fidel Castro heb ik geleerd wat tegen het slechte in de mens gedaan kan worden.’

Mulisch’ Cuba-boek, inclusief ‘Over de affaire Padilla’ (1971), dat als een nawoord bij ‘Het woord bij de daad’ gezien kan worden, heb ik met verbazing gelezen. Het is een essay waaruit een betrokkenheid spreekt die tegenwoordig zeldzaam is. Wie durft er nu nog over “solidariteit” te schrijven zonder de hoon van neo-liberalen over zich af te roepen? We leven in een tijd waarin “solidariteit” nog slechts lijkt te betekenen dat iedereen zich aan de anderhalve meter afstand maatregel moet houden. Welke Nederlandse schrijver zou in onze tijd een bewonderend boek durven schrijven over links elan en daadkracht in Venezuela (Hugo Chávez), Ecuador (Rafael Correa), Bolivia (Evo Morales) of Paraguay (Fernando Lugo)? Links leeft in Latijns-Amerika, ook dankzij Fidel Castro. 

In ‘Het woord bij de daad’ schaart Mulisch zich zonder enige reserve achter Fidel Castro, die hij niet zag als een dictator maar als de spreekbuis van een onstuimige volksbeweging. De boeren kregen grond, de kinderen gratis onderwijs en de zieken gratis zorg. Tegelijkertijd vocht Cuba voor zijn bestaansrecht tegen de invasie- en infiltratiepogingen van de CIA en tegen de uithongeringspolitiek van de VS. Cuba was in oorlog met het land dat nog steeds meent overal in de wereld als politieagent te mogen en moeten optreden.

Tot op de dag van vandaag wordt het Mulisch nagedragen dat hij zich onvoorwaardelijk achter het Cuba van Castro schaarde en daarmee in feite een dictatuur steunde, die absoluut geen rechtsstaat genoemd kon worden. 

Wat mij betreft is die kritiek volkomen terecht, vooral gezien het feit dat Mulisch als schrijver in het Cuba van Castro hetzelfde lot had kunnen treffen als bijvoorbeeld de Cubaanse dichter Heberto Padilla. Padilla werd pas na een gevangenschap van ruim een maand vrijgelaten nadat hij onder dwang publiekelijk schuld had moeten bekennen voor zijn surrealistische poëzie, die door de Cubaanse overheid als contrarevolutionair werd beschouwd. Daarbij moest hij niet alleen collega schrijvers, maar zelfs zijn eigen vrouw, die ook poëzie schreef, aan de schandpaal nagelen.

Een revolutie die zijn eigen kinderen verslindt mag nooit geprezen worden. 

Iedereen klapte tijdens de coronacrisis voor de harde werkers in de cruciale beroepen, maar ondertussen verdienen velen van hen, zoals schoonmakers en vakkenvullers, nog steeds het minimumloon. Door het hele land werd er daarom vrijdag actie gevoerd voor een hoger minimumloon.

De acties vonden plaats bij Albert Heijn’s, want moederbedrijf Ahold is volgens SP’er Michel Eggermont hét voorbeeld van waar het misgaat: ‘Ahold maakte tijdens de crisis 48% meer winst. Vakkenvullers en kassamedewerkers krijgen minimumloon, maar 645 miljoen euro gaat naar de aandeelhouders. Zij en niet de aandeelhouders liepen gevaar. Dat zien we steeds weer: de aandeelhouders profiteren, terwijl werknemers verliezen. Het is hoog tijd dat het minimumloon omhoog gaat.’

Eggermont is ook actief bij Voor14, het initiatief van vakbond FNV voor een minimumuurloon van 14 euro. Donderdag is er, na actie van Voor14, in de Utrechtse gemeenteraad een voorstel voor een hoger minimumloon aangenomen. ‘Een mooie eerste stap, maar daarmee zijn we er nog niet. Het komende jaar blijven we actie voeren voor een minimumloon van 14 euro. De winsten van deze bedrijven moeten van de zakkenvullers naar de vakkenvullers!’

Lees hier een interview met Michel Eggermont over Voor14

De hoeveelheid drukwerk dat in de brievenbussen van de Woerdense huishoudens valt kan flink verminderd worden. Jaarlijks valt er in een gemiddeld huishouden bijna 70 kilo aan ongevraagd drukwerk in de brievenbus, waaronder 34 kilo papieren reclamefolders. De ja-ja sticker is een mogelijkheid daartoe. Progressief Woerden en SP Woerden leggen dit alternatief middels een motie voor aan de gemeenteraad.

SP raadslid De Mooij is zich ervan bewust dat niet alle Woerdense ondernemers voorstander zijn van de ja-ja sticker. Het is nog altijd voor vele lokale ondernemers de manier om hun klanten te bereiken. Toch is zij van mening dat er naar alternatieven gekeken moet worden. "De hoeveelheid papier, inkt en brandstof die wordt verspild is enorm en de gevolgen voor milieu zijn alles behalve rooskleurig". 

AlternatievenNaast het alternatief van het online-adverteren zou de hoeveelheid drukwerk ook meer gericht kunnen worden verspreidt via kiesjefolders.nl. Inwoners kunnen zich er gratis inschrijven en aangeven welke folders men wil ontvangen. Het bedrijf stuurt dan uitsluitend die folders geadresseerd aan hen op. Dit zou gemiddeld gaan om zo’n 8 folders per huishouden. Dat komt neer op ongeveer 3x minder drukwerk dan nu (Bron: Volkskrant, 2-1-20) 

Werknemers van het Etos distributiecentrum in Beverwijk staken voor een hoger loon en betere arbeidsvoorwaarden. De bazen zijn niet blij met deze staking en zij zetten de boel onder druk. Maar de Etosstakers laten zich niet kennen. Vanmorgen dumpten zij kruimels op de stoep van het hoofdkantoor Ahold Delhaize (eigenaar Etos) in Zaandam en zetten hun actie kracht bij door hun protest. SP Zaanstreek is solidair. Bekijk de fotoreportage van Jan van Keulen.

In december 2019 heeft de gemeente Noordoostpolder het nieuw Sociaal Economisch Beleid aangenomen. Een beleidsnota waarbij de vakbonden niet betrokken zijn geweest. Voor de SP een gemiste kans.

De betrokkenheid van veel verschillende sectoren uit de Noordoostpolder bij het ontwikkelen van het nieuwe sociaal economisch beleid is groot geweest. Mooi om te zien hoeveel ondernemers zich willen inzetten om hun bedrijf open te stellen voor verschillende aspecten als duurzaamheid, inclusieve arbeidsmarkt, onderwijs  enz enz.Helaas heeft het college niet de vakbonden heeft meegenomen in het te ontwikkelen beleid. Het is niet voor niets een SOCIAAL economisch beleid. Anders had het wel een Economisch beleidsplan geheten. 

Dat het college dit niet heeft gedaan, is niet bewust. Maar komt doordat de gemeenteraad vooraf geen kaders aan het college heeft mee kunnen geven welke partners er bij betrokken moesten worden, en in welke richting er gewerkt moest worden. 

De raad kwam pas aan bod, toen alles al in kannen en kruiken was. Dan moet je als raadslid van goede huize komen om al die ingezette energie van ondernemers onderuit te halen, omdat het college wat vergeten is. We hopen dat de raad beter zijn rol krijgt en vooraf de kaders voor dit soort te ontwikkelen beleid kan meegeven.

Het college van B. en W. heeft de intentie uitgesproken om twee nieuwe zwembaden te bouwen. In zowel Veghel als ook in Sint-Oedenrode.  En daarvoor fikse investeringen te gaan doen. Maar hoe was het ook alweer in Veghel?  Is het zwembad nu wel of niet in handen van een particuliere bedrijf (LACO)? De SP-fractie wil alles "van de hoed en rand" weten, hoe de constructie met LACO nu is geregeld.  Volgens de SP fractie moet dit helder worden, voordat het krediet in juli, aan de gemeenteraad wordt voorgelegd.

De SP fractie heeft het college vragen gesteld of het klopt:

dat het zwembad in Veghel destijds voor het symbolische bedrag van 1 euro is “verkocht” aan de firma LACO? Daarbij geen afspraken zijn gemaakt over eventuele vervanging van het bad na de termijn waarop het zou zijn afgeschreven? Ook niet over eventuele bijdrage aan een nieuw te bouwen zwembad als dat aan vervanging toe zou zijn? Dat Laco nu eigenaar is van grond en opstallen in het centrum van Veghel en vrijelijk kan beschikken over eventuele opbrengst daarvan bij verkoop? Dat het nieuw te bouwen zwembad dus volledig voor rekening komt van de gemeente? Dat een marktpartij dus volop kan profiteren van dit “cadeautje” van destijds en de belastingbetaler cq. burger nu mag opdraaien voor de kosten van een nieuw zwembad? Dat het “alles naar de markt-beleid” nu laat zien, wie daarvan uiteindelijk de vruchten plukt en voor wie de lasten zijn? Dat er geen mogelijkheden zijn om LACO alsnog te laten meebetalen aan een nieuwe zwembad in Veghel? Dat hier sprake is van falend beleid, die de gemeenschap veel geld kost?

wordt vervolgd.....

Openingstijden blijven ongewijzigd

Een initiatiefvoorstel van Lokaal Veenendaal, om de tijden waarop winkels op zondag open mogen zijn een uurtje te verschuiven, heeft geen meerderheid in de gemeenteraad gehaald. Van de 32 aanwezige raadsleden stemden er 17 tegen. Opmerkelijk hierin was de rol van D66, waarbij fractievoorzitter Roy Dielemans (tegen) een ander standpunt innam dan zijn partijgenoot Hassan Saïdi (voor).

Ook de SP stemde tegen. Niet zozeer omdat het bezwaarlijk was om de koopzondag een uurtje te verschuiven, maar meer vanwege de timing. De SP acht het onwenselijk dat er elk jaar gesleuteld wordt aan de koopzondag, en vindt dat dit voorstel thuishoort bij de evaluatie die volgend jaar plaatsvindt. Dan kun je gelijk alle eventuele aanpassingen aan de koopzondag in één keer regelen.

In 2016 besloot de gemeenteraad, op voorstel van de SP, om winkels de gelegenheid te geven om open te gaan op zondagen waarop evenementen plaatsvinden. In 2017 werd deze regeling gewijzigd: de maandelijkse koopzondag werd ingevoerd en supermarkten en bouwmarkten mochten sindsdien zelfs wekelijks open. Een evaluatie voor deze nieuwe regeling staat gepland in 2020.

De SP vindt dat aanpassing van het aantal koopzondagen afhankelijk moet zijn van draagvlak onder winkeliers en hun personeel.

SP Breda vraagt het College van B&W of het wel voor iedereen duidelijk is dat (grof) huisvuil naast de containers plaatsen verboden is of hoe het dan wel moet? Bij verreweg de meeste inzamelplaatsen staat geen verbodsbord of andere informatie. Afgelopen weekend nog sprak de partij met omwonenden van containers die hun buurtgenoten regelmatig aanspreken. “Natuurlijk zijn er hufters die zich nergens iets van aantrekken, maar het blijkt in veel gevallen ook om onwetendheid te gaan”, zegt SP-fractievoorzitter Bas Maes. Nog meer camera’s zoals de VVD ook ditmaal weer voorstelt, is volgens SP Breda in ieder geval niet de oplossing. “Dat is niet alleen in strijd met onze eigen APV die strenge regels stelt aan camera’s in woonbuurten’, zegt Maes. “Het zorgt er bovendien voor dat kwaadwillenden buiten het oog van de camera, in sloten en groenstroken hun troep gaan dumpen.”

SP maakt zich hard voor buurtsuper.

Afgelopen zaterdag was SP Vlissingen samen met buurtbewoners nog aan het actievoeren bij de Lidl in het middengebied, die toch nog vrij onverwachts op 20 november haar deuren zou sluiten.

De buurtbewoners zitten in zak en as.

Het steekt de SP vooral dat de supermarktorganisatie tot een week terug de gemeente, de wijktafel en vaste klanten nooit heeft laten weten dat de winkel dicht ging. ,,Natuurlijk hebben we in Vlissingen geen supermarkten tekort. Maar de Lidl-vestiging is de enige winkelvoorziening in een wijk waar veel ouderen, mensen zonder vervoer en minder valide mensen wonen.” 

Dinsdagmiddag heeft wethouder de Jonge van de SP 250 handtekeningen van bezorgde buurtbewoners en andere mensen die altijd naar deze Lidlvestiging kwamen in ontvangst genomen.

Sjaak Rijkse herinnert er aan dat zijn partij ook een paar jaar terug al een handtekeningenactie hield tegen de centralisatie van de supermarkten en voor behoud van buurtwinkels. De SP vond uiteindelijk steun bij een meerderheid van de raad, waarna de spreiding van supermarktvoorzieningen is vastgelegd in een gemeentelijke structuurvisie, benadrukt Rijkse.

Uitgangspunten in deze supermarktvisie zijn goed functionerende winkelgebieden en dat er groeiende groep ouderen te verwachten is. Waar moeten deze ouderen, minima en de zwakkeren in de Vlissingse gemeente naar toe als de buurtsuper moet sluiten en daardoor ook een goed functionerend winkelgebied verloren gaat. De mensen komen hierdoor ook in een sociaal isolement.

Wethouder John de jonge gisterenvond: ” Om vergunning voor de bouw van een  XL-supermarkt aan de Mercuriusweg te krijgen, moest Lidl een ‘inspanningsverplichting’ aangaan om de winkel in het Middengebied te behouden. Lidl moet zich tot het uiterste inspannen om het pand te verkopen aan een onderneming die er weer een buurtsuper in wil vestigen”.

Met de inspanningsverplichting die de Lidl heeft kunnen we hun niet verplichten om deze winkel open te houden, maar omdat er een detailhandelsbestemming op het pand ligt weet de Lidl dat we deze bestemming pertinent niet gaan wijzigen.

Dankzij de snel opgezette actie van de SP met de buurtbewoners hebben we een eerste succes geboekt. We blijven het scherp in de gaten houden en houden de wethouder aan zijn toezegging!

In de vorige raadsperiode is de supermarktstructuurvisie aangenomen, waarbij de insteek was om de supermarkten gespreid over de gemeente te houden i.v.m. de leefbaarheid en de instandhouding van de voorzieningen. We hebben destijds ook ruim 600 handtekeningen opgehaald van bezoekers van die supermarkten in de buurten Pauwenburg, Papagaaienburg, binnenstad en het middengebied.

Nu heeft ons het bericht bereikt dat het LIDL-filiaal aan het Pablo Picassoplein de dag voor de opening van het LIDL-filiaal aan de Hermesweg, sluit. Dat vinden wij een slechte zaak. Want in het middengebied wonen veel mensen zonder vervoer, veel ouderen, veel minder valide mensen, die frequent van deze supermarkt gebruik maken.

Als reden wordt gegeven dat de winkel verouderd is, maar enkele jaren geleden is de winkel nog helemaal gerenoveerd. Dat is dus geen steekhoudend argument.

Fractievoorzitter Priscilla Kuipers heeft hier de volgende vragen overgesteld.

Is het college op de hoogte van deze ontwikkeling? Is het college het met ons eens dat deze ontwikkeling een slechte zaak is? Is het college het met ons eens dat deze ontwikkeling niet strookt met de supermarktvisie? Was deze ontwikkeling onderdeel van het plan om nieuw te bouwen aan de Hermesweg? Welke stappen gaat het college nemen om deze ontwikkeling tegen te gaan? Als het een onomkeerbare ontwikkeling is, gaat het college in gesprek met anderen om deze supermarktlocatie weer in te vullen? Zijn er bij het college nog meer initiatieven bekend voor centralisatie van supermarkten?