Poliflw

Er gaat wat gebeuren. Daar ben ik van overtuigd. Afgelopen twee dagen debatteerden we van de ochtend tot de avond in de Tweede Kamer over de plannen van het kabinet. Het is mij duidelijk: ons land moet eerlijker. En het kan. Een grote SP is nodig om ervoor te zorgen dat het ook echt gaat gebeuren.

“Corona raakt ons allemaal”, sprak de koning op Prinsjesdag. En daar heeft hij gelijk in. Maar zeker niet iedereen even hard. De coronacrisis legt een vergrootglas op de ongelijkheid die we in de samenleving al zagen: een onzeker inkomen, de hoge werkdruk in de zorg, moeite hebben om rond te komen omdat de huur steeds verder stijgt. Deze problemen kenden we al, maar ze zijn door de coronacrisis nog groter geworden.

Vorig jaar hoorden we al dat partijen steeds meer terug kwamen op de gedachte dat het overlaten aan de markt, bijvoorbeeld van onze zorg en woningen, alles beter zou maken. De SP heeft daar nooit in geloofd, maar andere partijen, van de PvdA tot de PVV, hebben Mark Rutte geholpen om dit idee uit te voeren. En nu komen ze daar allemaal van terug. Het lijkt alsof de coronacrisis dat in een stroomversnelling heeft gebracht.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen.

Het einde van het neoliberalisme is in zicht. Dat is goed nieuws, want daarmee komt er meer ruimte voor onze ideeën, voor een eerlijke samenleving waarin onze zorg gebaseerd is op samenwerking in plaats van concurrentie, waarin een huis is om in te wonen en niet om rijk van te worden, waarin we omkijken naar elkaar, naar onze natuur en milieu en waarin de economie werkt voor iedereen en niet slechts voor een enkeling.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen. Ondanks de mooie woorden kiest het kabinet er nog steeds voor om weer twee miljard cadeau te doen aan de grote bedrijven in plaats van dat geld te gebruiken voor een eerlijke beloning voor onze zorgverleners. Daarom is een grote SP nodig om ervoor te zorgen dat er niet alleen verandering komt in woorden, maar vooral ook in daden.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Door Gert-Jan Segers op 14 september 2020 om 17:22

Een lelijke afspraak met een bittere nasmaak

Het is de week na de week ervoor... Een paar van de meest bewogen politieke dagen die ik heb meegemaakt. De al langer bestaande afschuwelijke situatie van vluchtelingen en migranten in kamp Moria veranderde in een inferno na een afschuwelijke brand die het kamp in de as legde. En dat gaf nog meer urgentie om te zoeken naar manieren om de mensen daar te helpen.

Na intense gesprekken in Den Haag konden we een kleine stap zetten. Maar dat heeft heel veel los gemaakt. Jullie hebben mij en de fractie gemaild, geappt, rechtstreeks aangesproken over jullie teleurstelling over de Nederlandse reactie op de ramp op Lesbos. Al schrijvend probeer ik hier voor mezelf tot meer helderheid te komen en daarmee jullie een eerste antwoord te geven op de vele vragen.

De kritiek die er loskwam heeft niet de vorm van kritiek zoals die er kan zijn bij een willekeurig andere politieke afspraak over een willekeurige begroting. Nee, dit ging dieper. In jullie reactie proefde ik diepe teleurstelling over de reactie van ons land na een humanitaire crisis op een eiland aan de rand van ons continent. Een onvrede – verdriet vaak zelfs – over een kille ‘deal’ waarin tegenover 100 kwetsbare mensen weer andere afspraken staan. Politiek op z’n lelijkst, las ik veel.

En zo is het. Het is een lelijke afspraak met een bittere nasmaak.

Ik heb er de laatste dagen veel over nagedacht en met mensen die het dichtst bij me staan over gesproken. En ik ben er nog niet over uitgedacht. Maar wil alvast wel een paar gedachten delen. Want juist nu het spannend is, moeten we elkaar proberen vast te houden.

Allereerst. De intense teleurstelling over de afspraken van donderdag laten zien waar ons hart klopt. In ieder geval het hart van een heel groot deel van de mensen die zich verbonden voelen met de ChristenUnie. Als we zeggen dat we willen opkomen voor kwetsbaren, dan is dat geen slogan of vrome wens. Het is echt. De verantwoordelijkheid voor wat er met deze mensen op het uiterste deel van ons continent gebeurt, voelen we ook echt. En als er hier dan slechts 100 mensen opgevangen gaan worden en als dat aantal ook nog eens afgaat van het totale aantal vluchtelingen dat Nederland van elders opneemt, dan is dat ook echt een bittere teleurstelling. En jullie hebben die niet onder stoelen of banken gestoken.

Voor mijzelf is dit een heel indringende herinnering aan de opdracht waarmee m’n vier collega’s en ik mede namens jullie de politieke arena zijn ingestuurd. In die weerbarstige politieke context proberen we ons altijd te laten leiden door naastenliefde, maar wel in de wetenschap dat we soms met vallen en opstaan maar een klein stapje in de goede richting kunnen zetten. En in de overtuiging dat iets doen altijd beter is dan niets doen.

Ten tweede. We hebben deze jaren niet alleen momenten gehad met mooie politieke resultaten, maar ook soms ook van grote teleurstelling. Zo’n moment was de onmogelijkheid om in de formatie het kinderpardon te verruimen. Ik noemde dat toen direct een bittere pil. Maar we hebben elkaar toen ook beloofd dat we elke kans om het kinderpardon alsnog te verruimen zouden aangrijpen. Met vijf zetels zijn we bescheiden qua omvang en kunnen we echt niet alles naar onze hand zetten. Maar soms is het precies genoeg om toch het verschil te maken. En dat lukte bij het kinderpardon op een moment dat we al bijna niet meer durfden te hopen.

Ook vandaag is die inzet precies hetzelfde. Ik vat jullie reacties ook nu op als een hardgrondige aanmoediging om het opnemen van 100 kinderen en andere kwetsbaren vanuit Lesbos niet het eindpunt te laten zijn.

Voor deze 100 mensen in de wanhoop van Lesbos wordt Nederland nu voor het eerst een plek van hoop. Nadat staatssecretaris Broekers-Knol vorige week eerder een hard ‘nee’ had laten horen op de vraag of Nederland kinderen wil opnemen, is dit een eerste stap in de goede richting. Maar omdat de wanhoop nog veel groter is, is dit voor ons niet het eindpunt, maar juist het hernieuwde begin van de blijvende zoektocht naar manieren om meer mensen hoop te bieden. Net als destijds bij het kinderpardon.

Dan ten derde. In deze coalitie komen sommige partijen op het punt van ons vluchtelingenbeleid van twee verschillende planeten. Waar velen van jullie kritiek laten horen over de te kleine stap in de goede richting, werd op de andere planeet de VVD onder vuur genomen door De Telegraaf, PVV en Forum omdat die partij juist weer te grote concessies zou hebben gedaan. In ons land dat op dit punt soms bitter verdeeld is, hebben we als fractie een uiterste poging ondernomen om toch een afspraak te maken waarmee we het leven voor sommige mensen op Lesbos verbeteren.

Wat daarbij niet hielp is dat we die dag tot een vergelijk móesten komen omdat er nu een keus van ons werd gevraagd. De tijdsdruk was hoog, juist omdat het acute leed ter plekke zo groot is. Niemand van Lesbos opnemen was voor mij ook geen optie meer. Niets doen kon echt niet meer. Maar het zo moeten praten over mensen in nood is al vreselijk. Onderhandelen over humaniteit is eigenlijk niet te doen. En het maken van een zeer onvolkomen afspraak over kwetsbare mensen is nog erger. Alleen zou ik niet weten hoe ik dat op deze plek en in deze verantwoordelijkheid middenin de polarisatie van ons land kan vermijden of ontlopen.

Ten vierde. Of deze afspraak een breekpunt in de coalitie zou moeten zijn, is een politieke inschatting die we allemaal verschillend maken. Ik wilde in deze, soms barre, zeer gepolariseerde verhoudingen het allemaal een heel klein beetje minder erg maken. Als we geen afspraken hadden gemaakt was niemand van Lesbos opgevangen. Niets doen of breken had daarmee ook vreselijke consequenties. De keus die we maakten, heb ik met mijn beste weten en beste kunnen gemaakt. Of het al deze moeite en teleurstelling waard was, is aan jullie. En aan God.

Tot slot. Er wordt mij deze dagen een spiegel voorgehouden en ik heb geleerd dat als dat gebeurt, je er even heel goed in moet kijken. En dat doe ik. Politiek is het zoeken naar een wankel vergelijk tussen mensen van soms totaal verschillende politieke planeten en met soms totaal verschillende opvattingen. Maar dat zoeken naar een vergelijk mag nooit ‘gewoon’ worden. Zeker niet als het gaat over humaniteit. Menswaardigheid. Dit werk is een roeping. Een opdracht. En deze dagen zijn een zeer intense herinnering aan de roeping waarmee ik acht jaar geleden ben begonnen en waaraan ik wil vasthouden:

Doe met je beste weten alles wat je kunt, geef alles wat je hebt, aan de mensen die het meeste van jouw hulp moeten hebben. Want alles wat je voor de minste aanzienlijken van Jezus’ broeders en zusters doet, dat doe je voor Hem (Matteus 25). Dit is waar ons, waar mijn hart klopt. Zó willen we politiek bedrijven. Op hoop van zegen.

Dank voor jullie eerlijkheid, jullie bewogenheid, jullie betrokkenheid, jullie gebed..

Ons land moet stoppen met het aardgasvrij maken van woningen. De alternatieve vormen van energie jagen huishoudens op enorme kosten en diep in de schulden, stellen Geert Wilders en Alexander Kops (PVV) vandaag op de Opiniepagina van het Algemeen Dagblad.

Wie in Duitsland een gasaansluiting neemt, krijgt geld toe. Aardgas is immers de schoonste fossiele brandstof. In Nederland wordt aardgas als ‘vervuilend’ gezien, en daarom moeten alle acht miljoen woningen aardgasvrij, oftewel ‘CO2-neutraal’ worden gemaakt. ‘Verduurzamen’, met een sjiek woord. Dat zou nodig zijn voor het klimaat én goed voor de portemonnee.

Beide zijn niet waar. Om met het klimaat te beginnen: Nederland, dat kleine landje, is verantwoordelijk voor slechts 0,35 procent van de totale wereldwijde CO2-uitstoot: verwaarloosbaar. Het klimaatbeleid van dit kabinet zorgt voor minder opwarming van de aarde van slechts 0,00007 graden in 2030: óók verwaarloosbaar. En voor zo’n minuscuul effect moeten onze betrouwbare aardgasvoorzieningen, de beste ter wereld, plaatsmaken voor onbetrouwbare, peperdure warmtepompen en warmtenetten.

Dan de portemonnee: de kosten van deze zogeheten verduurzaming lopen uiteen: 30.000, 60.000, er zijn zelfs gevallen van meer dan een ton per woning. En keer op keer probeert het kabinet ons wijs te maken dat het voor iedereen ‘haalbaar en betaalbaar’ zou zijn. Immers, de kosten van de verduurzaming van je woning zou je direct terugverdienen met een fors lagere energierekening. Maar niets is minder waar: uit onderzoek van het Planbureau voor de Leefomgeving blijkt dat die verduurzaming ‘voor vrijwel niemand rendabel’ is. Heb je eenmaal een bak geld aan deze groene gekte uitgegeven, en diep in de schulden gestoken, dan duurt het tientallen jaren voordat die kosten zijn terugverdiend. Een complete hypotheek wordt sneller afgelost dan die verduurzaming ooit zal opleveren. Nu al kunnen 650.000 huishoudens hun energierekening nauwelijks of niet meer betalen. Onderzoeksbureau Ecorys concludeert dat deze groep de komende tien jaar meer dan verdubbelt, naar 1,5 miljoen huishoudens in 2030, als gevolg van het besluit om alle woningen van het gas te halen.

Huishoudens worden regelrecht de energiearmoede in gestort, voor een onmeetbaar klein klimaateffect. ‘Haalbaar en betaalbaar’, aldus het kabinet. Een grove leugen. Aardgasvrije woningen: het werkt niet, het is nergens goed voor, het is niet te betalen én mensen willen het niet. Steeds meer huishoudens zijn helemaal klaar met dat eindeloze duurzaamheidsgedram. Vorig jaar werden er dan ook opnieuw méér gasgestookte cv-ketels verkocht. Klimaatbeleid is een nietsontziende obsessie. Met gezond verstand heeft het niets te maken.

En toch is de keuze eenvoudig: kiezen we voor een warm huis met een vertrouwde cv-ketel en een betaalbare energierekening óf voor een huis met een niet-werkende warmtepomp, schulden en energiearmoede? De PVV kiest voor het eerste. Het aardgasvrij maken van woningen: stoppen met die waanzin.

Nederland moet net als Duitsland en België het btw-tarief tijdelijk verlagen. Daarvoor pleit de PVV vandaag in de Telegraaf in aanloop naar Prinsjesdag. Partijleider Wilders ziet het als een coronamaatregel waarvan zowel consumenten als bedrijven flink profiteren.

De afgelopen week onderhandelde de coalitie over de begroting voor volgend jaar evenals een nieuw steunpakket voor bedrijven die door het coronavirus hard getroffen worden. Veel plannen lekten al uit. Een voorstel dat daar niet bij zat is het verlagen van de btw. Een gemiste kans, stelt Wilders.

De PVV wil dat het lage btw-tarief, dat op negen procent staat, per ingang van 1 oktober voor een jaar naar nul gaat. Dit kan voor consumenten tot een veel goedkopere boodschappenkar leiden. Volgens de grootste oppositiepartij plukken ook bedrijven die door corona in de knel zijn geraakt ervan. Wilders: „Er is geen tijd te verliezen. De banen van honderdduizenden Nederlanders staan op het spel en bedrijven in bijvoorbeeld de horeca en de evenementenbranche hebben het enorm moeilijk. Er is nu snel een investering nodig die burgers en bedrijven direct lucht geeft.”

Staatssecretaris Vijlbrief (Financiën) gooide eerder in de coronacrisis de deur niet meteen dicht voor een tijdelijke btw-verlaging. Later krabbelde hij terug. De systemen van de fiscus zouden niet bestand zijn tegen de tariefwijzing. Hij noemde de ingreep daarnaast ’ongericht’, omdat het volgens hem onduidelijk is of winkels de verlaging wel zouden vertalen naar lagere prijzen.

Het lage btw-tarief geldt lang niet voor alle producten. Etenswaren vallen eronder, maar bijvoorbeeld ook kranten en boeken. Het kabinet-Rutte III verhoogde in 2019 het lage btw-tarief van 6 naar 9 procent.

In Duitsland werd onlangs besloten om het hoge btw-tarief omlaag te schroeven van 19 naar 16 procent en speciaal voor groente en fruit van 7 naar 5 procent. Onze zuiderburen verlaagden het btw-tarief in de horeca.

In aanloop naar Prinsjesdag legden al meer partijen hun wensen op tafel. PvdA-leider Asscher pleitte voor een 40 miljard kostend coronaplan dat Nederland uit een diepe financiële crisis moet houden. Hij wil dat de portemonnee wijder opengaat voor zaken als huurwoningen en bijscholing. Deze investeringen moeten wat de PvdA betreft gefinancierd worden uit het Wopke-Wiebesfonds waar het kabinet eerder zei mee te zullen komen. Ook Wilders’ btw-verlaging moet via die weg worden bekostigd, geeft hij aan. Er is volgens hem een bedrag van 9 miljard euro mee gemoeid.

De nu als paddenstoelen uit de grond schietende politieke plannen vormen de inleidende beschietingen voor de algemene politieke beschouwingen die daags na Prinsjesdag in de Tweede Kamer worden gehouden. Tijdens dit meerdaagse debat sparren de politieke partijen over de nieuwe begroting van het kabinet en overige politieke voornemens voor volgend jaar.

Klik hier om het bericht te lezen op de website van de Telegraaf.

Door Webredactie op 13 augustus 2020 om 12:31

Gisteren had het Kamerdebat over het coronabeleid een weinig verheffend einde. Dat vraagt om enige uitleg.

Na vrijwel ieder coronadebat zijn er stemmingen. Daarover stemmen we per fractie en daar zijn twee leden van iedere fractie bij aanwezig. Als de stemmen staken, wordt er later hoofdelijk gestemd.

In verband met de gezondheidsvoorschriften rond de coronacrisis heeft de Tweede Kamer dit voorjaar daar werkafspraken over gemaakt en tot nu toe hielden alle fracties zich hieraan.

De afspraak is dat een hoofdelijke stemming plaatsvindt op een vooraf afgesproken moment. Alle Kamerleden moeten dan namelijk aanwezig zijn. Meestal is dat op de dinsdag na het indienen van de motie. Deze afspraak geeft aan Kamerleden de mogelijkheid om zoveel mogelijk thuis te werken en voorkomt dat ook al het Kamerpersoneel in de Kamer aanwezig moet zijn en we vervolgens onvoldoende afstand kunnen bewaren.

Dat proberen we nu net zoals iedere Nederlander te doen.

Toen gisteren de stemmen staakten over een motie van de SP, hield Lilian Marijnissen dan ook haar motie aan zodat de Tweede Kamer daar later hoofdelijk over zou kunnen stemmen. Conform afspraak. Toen de stemmen staakten bij een PVV-motie vroeg Geert Wilders om een hoofdelijke stemming en dat is niet conform de eerder gemaakte afspraken.

We konden vier uur schorsen om iedereen terug te laten komen uit het hele land.

Er konden ook een aantal Kamerleden vertrekken waarmee de stemming op dat moment niet door kon gaan en de motie later in stemming zou komen.

Om die reden was bij de laatste stemming alleen Carla Dik-Faber nog namens onze fractie aanwezig.

De fout die we gisteren hebben gemaakt, is dat we dit dilemma niet tijdens de regeling in de plenaire zaal hebben uitgelegd. Er is niemand van de coalitiepartijen naar voren gelopen om de keuze toe te lichten en het gesprek met de oppositie aan te gaan. Dat had wel gemoeten.

En het is duidelijk dat de dit voorjaar gemaakte afspraak nu niet meer werkt. We zijn benieuwd of de voorzitter nu met nieuwe veiligheidsvoorschriften komt en wij voortaan met alle leden in de Tweede Kamer aanwezig moeten zijn. Als dat de nieuwe afspraak wordt, dan zullen we dat doen.

Uiteraard zal de hoofdelijke stemming over de PVV-motie op een later moment plaatsvinden. De voorzitter plant die stemming binnenkort in.

De Partij voor de Dieren vraagt opheldering van minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) over de weigering van Nederland om bijen en hommels te beschermen tegen schadelijke landbouwgiffen. Onderzoek van Follow the Money laat zien dat Nederland van plan is om, tegen de wens van de Tweede Kamer, in te stemmen met een verzwakte bescherming en zo gehoor geeft aan een lobby van pesticideproducenten. De Partij voor de Dieren heeft daarom samen met GroenLinks, de SP, de PvdA en de PVV spoedvragen gesteld aan de minister. “Dit is een buitengewoon vreemde gang van zaken: midden in het zomerreces zou opeens in Europa een knoop moeten worden doorgehakt over het beschermingsniveau van insecten bij de toelating van landbouwgif,” zegt Kamerlid Frank Wassenberg (PvdD). “Een heel belangrijk onderwerp, gezien de dramatische achteruitgang van insecten, waaronder bijen en hommels. Zeker omdat de Kamer eerder al in meerderheid heeft gestemd vóór een betere bescherming van hommels en bijen. Minister Schouten negeert zo niet alleen de meerderheid in de Kamer, zij heeft bovendien nagelaten om de Kamer hierover te informeren. Dat is heel kwalijk.” Minister Schouten stelde in een brief van 13 juli dat zij deze week in Europa zal spreken over het bijenrichtsnoer; een document dat in 2013 door voedselveiligheidsinstituut EFSA is ontwikkeld en regelt hoe pesticiden getoetst kunnen worden op hun schadelijkheid voor honingbijen, wilde bijen en hommels. Het bijenrichtsnoer is echter nog niet ingevoerd, omdat enkele landen – waaronder Nederland – al jaren achter de schermen pleiten voor een afzwakking van deze toetsen. Toen dat vorig jaar aan het licht kwam, werd een motie van de Partij voor de Dieren aangenomen voor de snelle inwerkingtreding van het originele bijenrichtsnoer. Desondanks laat Follow the Money vandaag zien dat minister Schouten zich weigert in te zetten voor een sterkere bescherming van bijen en hommels. In Europa bepleit Nederland, achter gesloten deuren, juist een zwakker model, waar ook voor gelobbyd wordt door de gif-industrie. “Minister Schouten heeft de Kamer voorgehouden dat alleen het model dat uit de koker van de gif-industrie nog op tafel ligt en verzuimde daarbij te vermelden dat er nog een keuze voorligt. Oók het originele bijenrichtsnoer is namelijk nog een optie,” zegt Wassenberg. “De bedoeling is dat de lidstaten morgen kenbaar maken welke optie hun voorkeur heeft. Maar minister Schouten probeert de schijn te wekken dat het al een uitgemaakte zaak is.” Oppositiepartijen GroenLinks, SP, PvdA en PVV sluiten zich aan bij de kritiek van de Partij voor de Dieren op deze gang van zaken. De partijen eisen op zeer korte termijn antwoorden van de minister, vóór aanvang van de Europese vergadering, morgenochtend 16 juli.

8 JULI 2020, JUSTITIEEL COMPLEX SCHIPHOL

Geert Wilders: ‘‘Ik ben mijn vrijheid al 16 jaar kwijt. De vrijheid van meningsuiting is de enige vrijheid die ik nog heb. De belangrijkste vrijheid van ons allemaal. Als het moet geef ik mijn leven daarvoor. Stop deze juridische martelgang en spreek mij vrij!’’

Geachte voorzitter, geachte leden van het Hof.

Het blijft onwerkelijk om hier te staan.

Achter dit gestoelte, in hetzelfde gebouw als waar niet lang geleden de criminelen

van de mocromaffia voor de rechter moesten verschijnen en het MH17-proces wordt gehouden. Waar normaliter maffiabazen en terroristen terecht staan.

Al vijf jaar lang word ik afgeleid van mijn werk door deze rechtszaak. Terwijl collega fractievoorzitters belangrijke debatten aan het voorbereiden waren zat ik hier in de rechtszaal of bij mijn advocaat zittingen voor te bereiden.

Al vijf jaar, voorzitter, leden van het Hof, is dat de werkelijkheid. Is dat mijn werkelijkheid. Vijf jaar van zittingen, onderzoeken, wrakingen en verhoren.

Met ontelbare uren voorbereiding en keihard werk van mijzelf maar vooral van mijn advocaten.

En al die agenten, officieren van justitie, advocaten-generaal, rechters en het halve ministerie van Justitie die jarenlang van het aangiftecircus tot de zitting van vandaag bezig waren met mijn strafzaak, hadden hun tijd beter kunnen besteden aan het vervolgen en berechten van de echte criminelen in Nederland.

Natuurlijk sta ik niet boven de wet. Maar wat heb ik dan gedaan? lk heb niemand beroofd of vermoord, geen bank overvallen en niet in cocaïne gehandeld, maar ik heb op een markt in Den Haag gesproken over Marokkanen en op een verkiezingsavond de vraag aan mijn kiezers gesteld of men meer of minder Marokkanen wilde. Ik heb mijn vak van volksvertegenwoordiger uitgeoefend, als leider van de oppositie en dan ook nog eens in verkiezingstijd.

En vanaf het begin af aan voorzitter, vanaf het begin af aan hebben wij betoogd dat dit een politiek proces is. Een politiek proces over politieke uitspraken.

Gedaan in verkiezingstijd door de leider van de oppositie op een markt en op een bijeenkomst van de PVV. Het debat daarover hoort thuis in de Tweede Kamer, in ons parlement, niet hier in deze rechtszaal. Het oordeel erover moet van de kiezer komen, niet van de rechter.

Maar in tegenstelling tot de heer Oudkerk van de PvdA die sprak over kutmarokkanen of de heren Samsom en Spekman die zeiden dat Marokkanen vernederd moeten worden en een etnisch monopolie op overlast hebben of premier Rutte die zei dat Turken moesten oppleuren, of de heer Pechtold die zei dat hij de eerste Rus nog moest tegenkomen die zijn fouten zelf rechtzet, werd ik wel vervolgd.

Want mijn partij is niet de Partij van de Arbeid of de VVD, maar de Partij voor de Vrijheid. Geen decennia oude bestuurderspartij, maar een relatief jonge volkspartij. Een oppositiepartij. Met een missie.

Namelijk op democratische wijze vechten voor het behoud van onze vrijheid en Nederland behoeden voor het gevaar van de islam, de massa-immigratie en het cultuurrelativisme die die vrijheid ondermijnen. En Nederland veilig maken, door hard op te treden tegen criminelen, wie het ook zijn.

Het is wrang om te constateren dat ik inmiddels bijna maandelijks brieven krijg van het Openbaar Ministerie met de mededeling dat honderden mensen die mij vanuit het binnen- en buitenland met de dood hebben bedreigd, niet zullen worden vervolgd omdat dat teveel opsporingscapaciteit zou kosten.

En dat terwijl bedreigers die mijn hoofd willen afhakken of een fatwa tegen me hebben uitgesproken waarin moslims in Nederland worden opgeroepen mij thuis te onthoofden, of dreigen mijn familieleden te verkrachten of te vermoorden – met rust worden gelaten door datzelfde Openbaar Ministerie. Mijn bedreigers gaan vaak vrijuit, maar ik word jarenlang door het OM vervolgd voor het stellen van een vraag in verkiezingstijd.

Ik zal nooit zwijgen. lk kan dat niet en ik wil het niet. Ik zal de problemen blijven benoemen, zoals met de Islam, de massa-immigratie en ja, ook het Marokkanen-probleem.

Want we hebben een gigantisch Marokkanen-probleem in dit land. Marokkanen zijn zo ongeveer in alle verkeerde statistieken, van criminaliteit tot uitkeringsafhankelijkheid en terreur oververtegenwoordigd. Ook als het gaat om de bedreigingen naar islamkritische politici zoals ikzelf zijn Marokkanen - van de Hofstadgroep in 2004 tot op de dag van vandaag - oververtegenwoordigd.

lk ben daar niet verantwoordelijk voor, dat zijn zij zelf. lk benoem die problemen en draag er oplossingen voor aan. Dat is mijn vak. Dat het benoemen en aan de orde stellen ervan en de oplossingen die ik ervoor aandraag niet altijd door iedereen als politiek correct worden gezien moet onderwerp zijn van het debat, niet van processen.

Spreken is mijn plicht, daarvoor hebben anderhalf miljoen kiezers mij gekozen. Niet om te zwijgen of met meel in de mond te praten maar om namens hen te spreken.

Maar de vrijheid van meningsuiting en een politieke mening worden niet gerespecteerd als je van de oppositie bent en de multiculturele samenleving en de Islam bekritiseert. Nee, dan moet je je verantwoorden voor de rechter. Dan worden er geen middelen geschuwd om een politieke tegenstander monddood te maken.

Dat Iukte niet in het Wilders I proces, toen werd ik gelukkig vrijgesproken. Maar wel pas nadat een raadsheer van het Amsterdamse Hof een getuige tijdens een etentje probeerde te beïnvloeden, de rechtbank werd gewraakt en die rechter uiteindelijk ontslag nam.

Het enige dat daarna nodig was, was een nieuwe aanleiding. Oud-minister Opstelten wilde dat het OM mij zou vervolgen, want ik liep ze voor de voeten.

Dat verklaarde, zoals u weet, een anonieme ambtenaar die in 2011 werkzaam was bij het departement van Veiligheid en Justitie. Die aanleiding voorzitter, werd in maart 2014 gevonden.

Wat er in de dagen en weken na 19 maart 2014 gebeurde is amper met een pen te beschrijven.

Een heksenjacht, een ander woord heb ik er niet voor. Aangevuurd door ministers die geen camera onbenut lieten om een sfeer te creëren waarin het wel tot een proces moest komen.

Premier Rutte maakte kinderen in het Jeugdjournaal wijs dat ik ze het land uit wilde zetten en stelde ze vervolgens gerust dat dat niet zou gebeuren. Dat was zo vals. Alsof ik dat had gezegd. De politieke baas van het Openbaar Ministerie, oud-minister van Veiligheid en Justitie Opstelten, eiste zelfs dat ik mijn woorden zou terugnemen.

Er werden aangifte-optochten georganiseerd met burgemeesters voorop. Zoals in Nijmegen waar CDA-burgemeester Bruls de aangevers op koffie en thee trakteerde terwijl de opgetrommelde fanfare een vrolijk muziekje speelde. Overal lagen stapels voorgedrukte aangifteformulieren klaar.

De politie ging naar moskeeen om te helpen met het invullen van de formulieren en zei daar dat ze de uitspraken van Wilders zelf ook niet prettig vonden. PvdA-raadsleden hielpen bij vertalingen. En moskeebezoekers die vaak helemaal niet precies wisten waar het over ging, werden onder druk gezet om de aangifteformulieren vooral toch te tekenen.

Voorzitter, geachte leden van het Hof. Het was een ware hetze. En achter de schermen gebeurde, zoals we nu weten, nog veel meer. Dat weten we ondanks alle pogingen van het Openbaar Ministerie om verder onderzoek naar de politieke inmenging te beletten, in de doofpot te stoppen en hun leugens in een op ambtseed opgemaakte proces-verbaal.

Dat weten we ondanks het collectieve geheugenverlies van hoofdrolspelers zoals oud-minister Opstelten, directeur-generaal Roes en oud-voorzitter van het college van PG de heer Bolhaar tijdens hun verhoor bij de raadsheer-commissaris.

Dat weten we ondanks de vooral in het begin gebrekkige en selectieve beantwoording van de huidige minister van Justitie Grapperhaus op vele tientallen Kamervragen. We weten het dankzij aanhoudende verzoeken van de zijde van de verdediging en dankzij de journalist Pieter Klein van RTL Nieuws die zich heeft vastgebeten in een Wob-procedure tegen de Staat om alle stukken en de waarheid boven water te krijgen.

En hoewel ik ervan overtuigd ben dat we nog niets eens alles weten, is wat er nu boven tafel is gekomen al ronduit schokkend. Misselijkmakend.

Want nu blijkt dat topambtenaren van het departement van Veiligheid en Justitie, onder politieke verantwoordelijkheid van oud-minister Opstelten, zich inhoudelijk bezighielden met deze strafzaak, een politieke afrekening regisseerden.

In strijd met alle regels van de scheiding der machten bemoeiden ze zich niet alleen met mijn vervolging maar werkten ze ook mee aan mijn veroordeling.

De juristen van het Ministerie hielpen met het bedenken van verweren waar de verdediging mee zou kunnen komen. Pasten persberichten aan en hielpen bij het dichten van juridische gaten om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. Zo adviseerden ambtenaren van Justitie het OM bijvoorbeeld om de passage 'dan gaan we dat regelen' er vooral bij te betrekken. Vonden behalve aanzetten tot haat, ook aanzetten tot discriminatie wel denkbaar. Ze wilden zelfs 'meelezen' met het requisitoir van het OM om me veroordeeld te krijgen.

En de beslissing om mij te vervolgen wilde het OM publiek maken ruim voor de Provinciale Statenverkiezingen om mij politiek zo hard mogelijk te raken. En de AG’s hebben ook niet geschroomd om uw Hof de wet en de rechtspraak verkeerd voor te houden. Zelfs vorige week stelde de AG dat het Karman-criterium niet meer van toepassing zou zijn. Dat is totale onzin. Het advies van de AG bij de HR zegt totaal iets anders.

Voorzitter, in strijd met alle regels van de trias politica hielpen ambtenaren van het ministerie van Justitie het OM niet alleen inhoudelijk maar ook strategisch om de kans op een veroordeling zo groot mogelijk te maken. Ze noemden me 'kwaadaardig'. Dát is pas haat voorzitter. Ambtenaren van het Ministerie van Justitie die een kamerlid van de oppositie kwaadaardig noemen.

En ik, als verdachte, ik kan het niet genoeg herhalen, heb dus al die jaren niet alleen moeten vechten tegen het Openbaar Ministerie, maar ook tegen het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Over een oneerlijk proces gesproken.

Uit alles blijkt dat de scheiding der machten met voeten is getreden. En dat is onacceptabel. Dus ik roep u op, herstel de trias politica. Want welk signaal geeft u af geachte voorzitter, leden van het Hof, als u het OM na alles wat we nu weten nog steeds een vervolgingsrecht toekent?

Dan zegt u, politieke sturing mag. We staan ambtelijke inmenging toe. De scheiding der machten is alleen iets voor de studieboeken.

En dan voorzitter, leden van het Hof, is iedereen, zeker diegenen met een afwijkende politieke mening en zeker diegenen die niet tot de macht maar tot de oppositie behoren, vogelvrij.

Dat mag u niet laten gebeuren. Corrigeer dit alstublieft. Verklaar het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk, bescherm onze rechtsstaat. Accepteer dit niet.

Voorzitter, geachte leden van het Hof,

Uit de ongelakte ambtsberichten die we, dankzij uw Hof, konden inzien blijkt ook dat het Openbaar Ministerie verre van overtuigd was van de juridische haalbaarheid van een strafzaak. En terecht natuurlijk, want ik heb niets verkeerds gezegd.

Uit de stukken blijkt zelfs dat het OM 'onvoldoende aanknopingspunten' zag voor een vervolging voor de uitspraak op 12 maart. Dat zij tot de conclusie gekomen was dat er geen sprake was van aanzetten tot discriminatie, na langdurig uitgebreid intern beraad.

Die politieke sturing vanuit het ministerie van Veiligheid en Justitie leidde tot een brede tenlastelegging, inclusief aanzetten tot discriminatie. Vervolgens werd ik daar ook voor veroordeeld, voor iets waarvan het OM in haar vervolgingsbeslissing van 10 september 2014 nog vond dat er geen sprake van was geweest.

Het advies van notabene hun eigen experts van het LECD, die o.a. vonden dat de uitspraken op 19 maart niet onnodig grievend waren, werd van tafel geveegd. Het OM ging ook voor een veroordeling op mijn beide uitspraken, van 12 en 19 maart 2014.

Mede ook omdat ze bang waren voor de reacties van boze Marokkanen als ze me niet zouden vervolgen.

En dus ging het OM er in de rechtszaal met een gestrekt been in en eist ze o.a. een veroordeling op basis van onzinredeneringen over ras. Ras, welk ras voorzitter? Marokkanen is geen ras. Belgen is geen ras. Geen enkele nationaliteit is een ras. lk ben geen racist. Mijn kiezers zijn geen racisten.

Er is mij veel verweten ook door mijn politieke tegenstanders maar ik ben nooit een racist genoemd behalve door de het kwaadwillende OM dat nationaliteit gelijk stelt aan ras. Waanzin.

En, voorzitter, geachte leden van het Hof, ik zou ook haat hebben gezaaid tegen Marokkanen, mijn toehoorders hebben opgehitst en de goede naam van Marokkanen hebben aangetast. Hoe verzin je zoiets.

En wat heb ik nou eigenlijk gezegd?

lk heb alleen gesproken over Marokkanen op een markt en vragen gesteld op een verkiezingsavond. En iedereen die ook maar een millimeter verstand heeft van politiek weet dat verkiezingsavonden vaak vergezeld gaan van politieke speeches met slogans, oneliners en met maximaal gebruik van de regels van de retoriek. Verkiezingsavonden zijn geen collegezalen waar partijstandpunten van alle kanten worden bekeken en geanalyseerd. Zo werkt dat nu eenmaal in verkiezingstijd op politieke bijeenkomsten van politieke partijen.

En inderdaad heb ik ook op een markt in Den Haag in de prachtige wijk Loosduinen gezegd “en als het kan wat minder Marokkanen”.

Nota bene een paar minuten nadat een Marokkaanse dame naar me toekwam en tegen me zei dat ze op de PVV zou gaan stemmen omdat ze de overlast door Marokkaanse jeugd spuugzat was.

En op de verkiezingsavond vroeg ik eerst aan het PVV-publiek wilt u meer of minder EU, en ik heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat we onze soevereiniteit moeten terughalen en weer baas moeten worden over ons eigen geld, onze eigen wetten en onze eigen grenzen.

lk vroeg het publiek daarna wilt u meer of minder PvdA en heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat het de grootste cultuurrelativisten, wegkijkers en laffe islamknuffelaars uit de Tweede Kamer zijn. Maar dat heb ik toen niet gezegd.

En ik vroeg daarna wilt u meer of minder Marokkanen en ik heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat mensen met een Marokkaanse nationaliteit in Nederland sterk oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, uitkeringsafhankelijkheid en terreur.

En dat we dat willen bereiken door criminelen met een dubbele nationaliteit na denaturalisatie uit te zetten, dat geldt dus voor iedereen met een dubbele nationaliteit, ook voor Zweden en Canadezen, al zal je die niet of nauwelijks in onze criminaliteitsstatistieken tegenkomen. Maar dat geldt dus absoluut ook voor criminelen met tevens een Marokkaanse nationaliteit want die zijn er zwaar in oververtegenwoordigd. En dat willen we bereiken door een strenger immigratiebeleid voor immigranten uit islamitische landen en een actief vrijwillig remigratiebeleid te voeren.

Punten die notabene al vanaf de dag dat ik de Partij voor de Vrijheid heb opgericht in ons verkiezingsprogramma staan. En die ik overigens wel degelijk en ook meteen uitgebreid heb toegelicht in vele televisie-interviews, zowel tussen de uitspraak op de markt en de verkiezingsavond, als tijdens de verkiezingsavond nota bene live op televisie een paar minuten nadat ik de betreffende vragen had gesteld op het podium. Al doet het OM alsof dat er niet toe doet.

En natuurlijk heb ik niet iets tegen alle Marokkanen. Wie dat beweert is vals en kwaadaardig. Er zijn veel Marokkanen in Nederland die zich keurig aan de wetten houden en zij zijn gelijk aan u en ik en ieder ander. Maar feit is ook dat Marokkanen fors oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, uitkeringsafhankelijkheid en in de terreur — zo'n tachtig procent van de Nederlandse Syriëgangers waren Marokkanen.

lk heb niets verkeerds gezegd of gevraagd.

lk heb niets gezegd wat ik niet meen en ook niet wat niet door de beugel kan. En toch sta ik hier. En dat is wrang. Want de vrijheid van meningsuiting,

Voorzitter, leden van het Hof, is voor mij zo ongeveer de enige vrijheid die ik nog heb.

Het is bijna zestien jaar geleden dat ik mijn persoonlijke vrijheid kwijtraakte. Dat ik persoonsbeveiliging kreeg in oktober 2004.

En een maand later, na de moord op Theo van Gogh in november 2004, bleek ik op de hitlist te staan van de Hofstadgroep en werd ik door de politie uit mijn huis in Venlo gehaald om daar nooit meer terug te keren. lk heb samen met mijn vrouw in kazernes en gevangenissen gewoond om veilig te zijn. Maandenlang in Kamp Zeist in dezelfde cel en hetzelfde bed als een van de daders van de Lockerbie-aanslag. lk heb pruiken, snorren en brillen gedragen om onherkenbaar op andere locaties te kunnen wonen. Er waren toen nog geen safehouses. lk leef nu wel in een safehouse, een woning van de staat.

Mijn agenda, zakelijk en privé, gaat iedere week naar de diensten en ieder dag naar de DKDB. lk maak mijn eigen brievenbus al zestien jaar niet meer leeg, maak mijn eigen voordeur niet meer open — ik heb niet eens een sleutel. Ik rij niet in mijn eigen auto, woon niet in mijn eigen huis, slaap in een saferoom met muren dikker dan die van de Nederlandse Bank, en als ik af en toe op vakantie ga, gaan er altijd heel veel politieagenten mee.

En waarom? Omdat ik spreek over de islam. Over Mohammed. Over Marokkanen. Kritiek heb op de islam. En mensen willen je dan vermoorden.

Vaak komen die dreigementen ook van Marokkanen trouwens. Als u in mijn schoenen stond had dat van u ook wel wat minder gemogen, gelooft u mij. Ook dat is de context.

Ik vraag u: neem mij mijn vrijheid van meningsuiting niet af, straf mij niet voor het gebruiken van de enige vrijheid die ik nog heb: de vrijheid te denken wat ik wil en te spreken over zaken die mij en veel van mijn kiezers raken. De islam, terreur, criminaliteit en dus ook het feit dat Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in zo ongeveer alle foute statistieken, hoort daarbij.

Onze kinderen en kleinkinderen moeten vrij zijn en veilig. Als het moet geef ik mijn leven daarvoor, voor het behoud van de vrijheid van mijn land — Nederland — en diegenen aan wie dat land toebehoort — de Nederlanders.

Voorzitter, geachte leden van het Hof. Dit is mijn laatste woord. Maar ik zal nooit zwijgen.

En ik zal blijven strijden voor de volledige waarheid als het gaat om de politieke en ambtelijke beïnvloeding van het besluit mij te vervolgen. Want wat we nu weten is nog lang niet alles. De beerput moet helemaal open en dat zal ook nog wel gebeuren.

De verantwoordelijken kunnen hun borst nat maken. Ik zal ze politiek en juridisch achtervolgen tot de hele waarheid boven tafel is en ze daar allemaal een hoge prijs voor hebben betaald.

En ik doe een beroep op u, uit de grond van mijn hart. Laat u niet lenen voor politieke of ambtelijke spelletjes. Laat u niet lenen voor een politiek proces.

De vrijheid van meningsuiting is een van de belangrijkste vrijheden die wij hebben. Bescherm die. De vrijheid van meningsuiting is van ons allemaal en ons belangrijkste bezit.

Ook voor parlementariërs. Ik ben parlementariër, oppositieleider en ik zou geen knip voor de neus waard zijn als ik problemen niet meer benoem. Als ik zwijg over het Marokkanenprobleem, als ik zwijg over de islam. En dat zal ik dus ook nooit doen.

Ik controleer de regering. Ik maak wetten.

Ik doe voorstellen. Zo regel ik dingen, want ik ben een democraat in hart en nieren.

Ik haat niemand, ik verafschuw discriminatie, ik heb geen probleem met welk ras dan ook, ik heb evenmin een hekel aan alle Marokkanen noch wil ik alle Marokkanen het land uit, maar we ik zeg wel eerlijk: we hebben een groot Marokkanenprobleem in Nederland.

Het in die context stellen van een vraag over meer of minder Marokkanen met de instrumenten van immigratie, remigratie en denaturalisatie is volstrekt legitiem, valt binnen het politieke debat en dat kan toch nooit strafbaar zijn.

Ik vraag u dan ook: verklaar het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk.Daar is - me dunkt - reden genoeg voor. Maar mocht u dat onverhoopt niet willen doen, spreek mij dan vrij. Ik heb niets verkeerds gezegd of gevraagd. Laat het politieke debat op de plek waar het thuis hoort, in het parlement. Juridiseer het politieke debat niet. En maak een einde aan deze juridische martelgang.

Ik dank u voor uw aandacht en wens u veel wijsheid toe bij uw beraadslagingen in de raadkamer.

Vragen van het lid Bosma (PVV) aan de minister van Media, inzake het verwijderen van oude tv-programma’s die heel erg kwetsend zijn:

Heeft u kennisgenomen van het bericht “Don’t mention the war?”(*)

Bent u met mij diep geschokt dat steeds meer oude tv-programma’s off-line worden gehaald zoals Fawlty Towers en Gone with the wind om redenen van politiek-correctheid? En dat overal standbeelden sneuvelen?

Vreest u de inperking van artistieke vrijheid overslaat naar Nederland, getuige de zin “De NPO gaat wel met omroepen in gesprek over oudere programma’s die nu misschien niet meer kunnen.”

Wie heeft de NPO gevraagd dit te doen? Waarom doet de NPO dit? Waarom hobbelt de NPO achter elke linkse mode aan? Hoezo “kunnen programma’s niet meer”? Op grond waarvan? Wie zegt dit?

Hoe verhoudt zich dit tot de Grondwet en de Mediawet?

Bent u bereid de NPO aan te spreken op deze aantasting van de Vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van kunstenaars?

Theo Heyliger, de belangrijkste politicus op Sint Maarten, is veroordeeld tot vijf jaar cel, voor het aannemen van miljoenen aan steekpenningen en het witwassen van geld. Theo gaf zijn autosleutels aan consultant Ronald Maasdam, die ‘bemiddelde’ namens allerlei bouwbedrijven, waaronder het Nederlandse bedrijf Volker Construction (Volker Stevin). Maasdam deed de dollars in een envelop, rolde die in een krant en legde die in de auto. Theo Heyliger is niet zomaar een politicus, hij is de grote man achter de huidige regering. Dezelfde waar Nederland mee moet samenwerken om de coronacrisis op Sint Maarten te bestrijden. Honderden miljoenen moet Nederland lenen aan Aruba, Curaçao en Sint Maarten, omdat de eilanden geen geld meer hebben. Voordat we dit doen wil de Tweede Kamer echter de garantie dat dit geld niet in de verkeerde zakken terecht komt.

Politici als Theo Heyliger hebben flink geprofiteerd en het eiland Sint Maarten verwaarloosd. Zo is de gevangenis op het eiland een vreselijk oord dat niet voldoet aan de meest elementaire rechten van de mens. Het is ironisch dat Heyliger vijf jaar wordt opgesloten in de gevangenis die hij zélf zo verwaarloosde. Het toont wellicht dat de baas van Sint Maarten dacht dat hij met zijn misdaden kon wegkomen. Dat hij tóch is veroordeeld is te danken aan een onderzoek naar de verbondenheid tussen de politiek en de onderwereld op de Antillen. Dit is een paar jaar terug gestart na een voorstel dat ik hiertoe deed met VVD-collega André Bosman. Het leidde destijds nog tot een opmerkelijke demonstratie op Sint Maarten tegen Bosman en mij. Een actie die was opgezet door Theo Heyliger met door hem betaalde demonstranten.

Nadat de orkaan Irma in 2017 Sint Maarten verwoestte stelde Nederland ruim 600 miljoen euro beschikbaar, maar de wederopbouw van het eiland werd een drama. Typerend is de gang van zaken rondom het vliegveld. 100 miljoen euro werd beschikbaar gesteld en Schiphol was bereid om een nieuw vliegveld te bouwen. Een grandioos aanbod voor een eiland dat zó afhankelijk is van toerisme. De enige eis die Nederland stelde was dat het geld goed werd besteed en niet in de verkeerde zakken zou verdwijnen. Daarop stelden politici op Sint Maarten ineens alles in het werk om dit project te laten mislukken. Nederland moet nu opnieuw honderden miljoenen lenen aan Curaçao, Aruba en Sint Maarten, omdat Corona deze landen zwaar heeft getroffen. Staatssecretaris Knops stelde daarvoor redelijke eisen, dat de politici ook zélf moeten inleveren en de rijken op de eilanden belasting gaan betalen.

Sint Maarten is een land met ongeveer 45.000 inwoners, minder dan het stadje Rijswijk. Parlementariër zijn van Sint Maarten is voor de meeste leden een bijbaan. Toch krijgen deze mensen een hogere vergoeding dan de leden van de Tweede Kamer. Ook kunnen zij op de leeftijd van 60 jaar met pensioen. Zij hoeven daarvoor geen pensioenpremies te betalen, zoals andere mensen. Omdat deze politici niets afdragen is hun feitelijke inkomen nóg veel hoger en laten ze anderen betalen voor hun riante oude dag. Om in het parlement van Sint Maarten te komen heb je maar een paar honderd stemmen nodig. Die stemmen kunnen ook worden gekocht, Theo Heyliger had voor verkiezingscampagnes miljoenen te besteden. Mensen op het eiland vertelden dat in het verleden soms selfies werden gemaakt in het stemhokje, zodat kiezers konden bewijzen dat ze in ruil voor geld ‘goed’ hadden gestemd.

Van SP tot VVD en van GroenLinks tot PVV, in de Tweede Kamer steunde elke partij afgelopen woensdag de leningen aan Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Maar alle partijen wilden ook strenge eisen stellen. Staatssecretaris Knops nam een eerder voorstel van mij over om kortingen te eisen op de vergoedingen van de politici op de eilanden. Dit kreeg eveneens brede steun in de Tweede Kamer. De reacties uit Sint Maarten waren voorspelbaar. Silveria Jacobs, de premier van het eiland, noemde de eisen een ‘Indecent proposal’. In een brief aan de Nederlandse regering werd die opvatting nog eens duidelijk gemaakt. Maar tijdens het Kamerdebat van woensdag werd deze brief door Sint Maarten plotseling ingetrokken en ontvingen we een nieuwe versie. Na de harde kritiek in de Tweede Kamer lijkt de regering van Sint Maarten haar knopen te tellen. Al sprak premier Jacobs donderdag in de lokale media nog altijd over ‘een klap in het gezicht’ door Nederland. Toch weet ik dat mensen op Sint Maarten juist blij zijn dat Nederland eindelijk doorpakt. Veel te lang heeft een kleine elite zich kunnen verrijken, ten koste van de armen op het eiland. Zij krijgen telkens die klap in hun gezicht, van hun eigen politici. Door corruptie en vriendjespolitiek. De armen op het eiland wil ik helpen en dat kan alleen als we de foute elite aanpakken. Hopelijk hebben we met de veroordeling van Heyliger daar een begin mee gemaakt.