Poliflw

De afdelingen Alphen aan den Rijn, Bodegraven-Reeuwijk, Kaag en Braassem en Nieuwkoop toe naar het fuseren tot een nieuwe afdeling. We hebben de afdeling als werktitel ‘Holland-Midden’ gegeven.

Omdat de bestuursleden uit de afdelingen aan het einde van hun termijnen zijn, ad-interim zitting hebben of om andere redenen hun bestuurswerk willen stoppen zoeken we bestuursleden voor de afdeling Holland-Midden i.o.

Zou jij het leuk vinden deze afdeling te helpen opbouwen (van het reglement hoef je er niet in te wonen om er bestuurslid te worden), houd je van pionieren en kan je je vinden in de concept-bestuursleidraad? Dan horen we graag van jou. Neem voor 16 juli contact op met kwartiermaker Ivo Thonon (06 37 33 37 93, ivothonon@gmail.com) voor meer informatie over deze afdeling i.o. of de mogelijke bestuursposten (zie hier voor de profielen). We streven er naar om de afdeling in september op te richten.

We kijken er naar uit van je te horen!

Binnen de politiek zijn mensen met een financiële achtergrond schaars, terwijl belangrijke onderwerpen vaak wel worden teruggebracht naar een discussie over geld of in ieder geval de schaarste ervan. In het Engels zijn er niet zomaar verschillende geld gerelateerde uitdrukkingen, zoals ‘it’s all about the money’ en ‘put your money, where your mouth is’.

Om op die laatste uitdrukking verder te gaan, is het schrijnend om te zien hoe weinig belang het provinciale college van VVD, CDA, ChristenUnie/SGP, maar ook PvdA en GroenLinks om de natuur geeft. Zeker in de afgelopen maanden is meer dan ooit duidelijk geworden hoe belangrijk de natuur is. De natuur houdt ons gezond, de natuur maakt ons gelukkig. Er moet flink worden geïnvesteerd om onze natuur te behouden, maar eigenlijk ook om de reeds aangerichte schade te herstellen. In het coalitieakkoord is daarom maar liefst € 5 miljoen van de beschikbare € 160 miljoen voor natuur gereserveerd. En dat bedoel ik natuurlijk sarcastisch.

Schrijnend was het echter dat dit college structureel € 6,7 miljoen op de natuurbegroting zou inleveren. Deze korting was helemaal niet door het college gecommuniceerd. In samenwerking met Natuurmonumenten zijn we, door goed te volgen wat er met het geld in de verschillende financiële stukken gebeurd, achter de bezuiniging gekomen. Samen met de Partij voor de Dieren hebben we ons vervolgens ingezet om de onderste steen boven te krijgen. Het college heeft lang de fout ontkend, maar moest deze uiteindelijk toch toegeven. We zijn blij dat de fout vandaag met de vaststelling van de voorjaarsnota wordt teruggedraaid.

Uit de financiële stukken van de provincie is het op dit moment heel moeilijk te achterhalen waar het geld nu daadwerkelijk aan wordt besteed. Statenleden hebben een meer dan financieel degelijke achtergrond nodig om de stukken echt goed te kunnen doorgronden. Meer dan eigenlijk van ze mag worden verwacht. Ik ben blij dat ik hier afgelopen maanden als Statenlid mijn steentje aan heb mogen bijdragen en zal dit de komende periode als fractievertegenwoordiger ook blijven doen. Gelukkig hebben we in de persoon van Jeroen Heuvelink ook een financieel sterk onderlegd Statenlid, die actief bezig is om de kwaliteit van de financiële stukken te verbeteren. Want het is jammer om te zien dat inhoudelijk hele belangrijke onderwerpen uitmonden in enkel een discussie over geld. Geld is namelijk niet het belangrijkste, het gaat om de mooie dingen die we voor onze provincie willen bereiken. Of zoals mijn ‘gurl’ Jessie J zegt:

“t’s not about the money , we just wanna make the world dance”

Vorig jaar vonden de Provinciale Statenverkiezingen plaats. D66 behaalde 5 zetels. Daaraan vooraf ging een heel proces van kandidaatstellingen, het kiezen van een lijsttrekker, het samenstellen van een kandidatenlijst, indiening bij de Kiesraad, gesprekken met potentiële Gedeputeerden, het opstellen van een verkiezingsprogramma en het voeren van een campagne. En meteen na de verkiezingen volgde de formatie.

Het regiobestuur heeft een commissie onder leiding van de Zoetermeerse D66-wethouder Robin Paalvast gevraagd om al deze processen eens tegen het licht te houden: Wat ging er goed? En wat kan de volgende keer nog beter?

Het was onze bedoeling geweest om het rapport tijdens het Regiocongres afgelopen voorjaar aan alle leden te presenteren. Maar dat liep wat anders door corona. Daarom hebben regiobestuur en fractie nu in aparte online sessies het rapport en de bevindingen van de commissie besproken.

Het regiobestuur is blij met het rapport, dat een aantal concrete aanknopingspunten bevat voor de voorbereiding van de PS-verkiezingen en 2023. Via deze link kan je het rapport nog eens nalezen. Rest ons nog om richting de evaluatiecommissie, bestaande uit Robin Paalvast, Lisanne van der Weijden, Joop Huson en Stefan Pack veel dank en waardering uit te spreken voor het geleverde werk.

Beste CDA’ers,Afgelopen woensdag hebben wij een constructieve sessie gehad vanuit de Bestuurdersvereniging (BSV) over de zorgwekkende toestand waarin minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen verkeren in de kampen op de eilanden van Griekenland. Onze Partijvoorzitter en ik hebben gemerkt dat in veel afdelingen de zorgwekkende toestand onderwerp van gesprek en discussie is. Zo werden ook moties ingediend waarbij door afdelingen vanzelfsprekend verschillende afwegingen werden gemaakt. Omdat de tijdens de sessie gewisselde informatie voor alle leden informatief is, deel ik deze brief breed. Ook om hiermee antwoord te geven op de vragen en e-mails die wij als fractie en ook de partij hebben ontvangen.Barmhartigheid drijft ons allen en dus voelen velen de behoefte in actie te komen. Tegelijkertijd waren er zorgen, over de aantallen, de huidige druk op de opvang en de integratieproblemen. Ook rezen er vragen: wat is de achtergrond van de minderjarigen, gaat het inderdaad om kinderen die wees zijn, en waar komen ze vandaan? Kortom het onderwerp leeft en het is noodzakelijk om binnen de partij dit gesprek gaande te houden. Hierbij is het ook belangrijk dat we elkaar de ruimte en mogelijkheid geven om ten aanzien van dit belangrijke onderwerp van mening te verschillen over de wijze waarop we de nood proberen te lenigen. In de sessie heb ik uitgelegd dat ik mijn werk altijd doe om de meest kwetsbaren te beschermen. Dat is wat mij ook in dit werk als Kamerlid ten diepste drijft en waar ik iedere dag weer voor aan de slag ga. Ik reis naar opvangkampen waarover zorgen leven, spreek met organisaties die zich voor vluchtelingen inzetten, werkte zelf niet voor niets eerder bij de VN, was taalmaatje van een Sudanese vluchteling en mijn gezin was buddy van een uit Syrië, voor oorlog en geweld gevlucht gezin dat in ons dorp haar weg moest vinden. Vluchtelingen moeten immers intensief geholpen worden wanneer zij in Nederland een nieuw bestaan willen opbouwen. Het gaat niet vanzelf. Dat is waar ons CDA voor staat, omzien naar elkaar en zeker naar kwetsbaren in nood. En dat is ook wat er in ons verkiezingsprogramma van 2017 staat: voor vluchtelingen, in het bijzonder kinderen die werkelijk in nood verkeren bieden wij altijd hulp en bescherming. Daarbij lijkt echter soms het beeld te ontstaan dat er maar een beste oplossing is, in dit geval het naar Nederland halen van een aantal kinderen. In mijn ogen is er veel meer nodig dan dat. Wij werken aan een oplossing voor alle kinderen. Dagelijks komen er vele gezinnen met kleine kinderen, minderjarigen met en zonder ouders en ouderen na een lange en veelal gevaarlijke reis in Griekenland aan, hopend op een betere en veilige toekomst. Als Nederland, maar zeker ook in Europees verband, zijn wij het verplicht om juist Griekenland bijstand, hulp en middelen te bieden om deze mensen van meet af aan te helpen. We moeten werken aan een solide, solidair en effectief systeem in Griekenland zelf, zodat we zo veel mogelijk, het liefst alle vluchtelingen, jong en oud kunnen opvangen, helpen en beschermen. En dat is tot op heden iedere dag opnieuw mijn inzet. Sinds Turkije haar grens met Griekenland geopend heeft om vluchtelingen door te laten hebben we er bij de staatssecretaris op aangedrongen dat er meer hulp moet worden verleend. De Europese samenleving moet die verantwoordelijkheid met elkaar dragen. Dat hebben we stap voor stap voor elkaar gekregen. Hulpgoederen, experts en coördinatoren zijn naar Griekenland gegaan. Ook is heel veel geld gegeven, door Nederland maar ook door de Europese Unie. En toen kwam de coronacrisis. De angst groeide dat het virus ook de vluchtelingenkampen hard zou kunnen raken. Ik ben toen meteen in gesprek gegaan met verschillende mensen uit mijn netwerk om te kijken waar de grootste risico’s lagen en wat we snel zouden kunnen doen. Naar aanleiding daarvan hebben we als coalitie een motie ingediend om direct de meest kwetsbaren, waaronder kinderen, van de eilanden naar het vaste land te verplaatsen en onder te brengen in hotels en desnoods leegstaande cruiseschepen. Daarbij heb ik aangegeven dat ook gezinnen met kinderen geholpen moesten worden. Die kinderen zijn doorgaans nog veel jonger. Dat schoot helaas allemaal niet op. Toen twee Eurocommissarissen die zich met asiel en migratie bezighouden naar Nederland kwamen hebben we ook hen ervan doordrongen dat er snel actie moest worden ondernomen. Toen kwam er gelukkig enige beweging in. Vervolgens ontstond er discussie om kinderen naar andere landen binnen de EU over te brengen. We hebben daar uitvoerig over gesproken en zijn met elkaar gekomen tot een uitvoerbare oplossing waarmee we echt het verschil kunnen maken. Griekenland vroeg ons namelijk te helpen met het opzetten van een voogdijprogramma, zodat alle minderjarigen die in Griekenland terecht komen veiligheid, zorg en noodzakelijke begeleiding kan worden geboden. Griekenland had hiertoe al een poging gedaan die niet van de grond kwam, onze hulp bleek echt nodig. Nederland heeft hier goede ervaringen mee en samen met de CU en D66 hebben wij dit kunnen bewerkstelligen. Dat wordt nu opgepakt door het kabinet. Daarnaast hebben wij afgedwongen dat er meer veilige opvangplekken komen, waarbij Nederland er 48 inricht. Met een verplichting voor 3 jaar, waardoor uiteindelijk 500 minderjarigen van deze opvang gebruik kunnen maken. Hier wordt veiligheid, zorg, begeleiding en onderwijs geboden en, ook heel belangrijk, hier start eindelijk de afhandeling van de asielprocedure van deze minderjarigen die hierop nu jaren moeten wachten. Dan wordt duidelijk of ze daadwerkelijk een status krijgen of moeten worden begeleid, terug naar het land van herkomst. We moeten er namelijk ook voor waken dat kinderen zonder status naar Nederland komen en vervolgens te horen krijgen dat ze alsnog zouden moeten terugkeren naar het land van herkomst, met alle uitvoeringsproblemen die daar achter weg komen. De kans dat de minderjarigen geen status krijgen, is reëel gelet op de cijfers die nu voorhanden zijn over hun herkomst. Hiermee worstelt men nu ook al in Zweden. Dat is voor kinderen, en dat gaf Richard van Zwol in de sessie ook aan, heel erg onthechtend. Van Zwol, voorzitter van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA en adviseur voor de verkiezingsprogramma- commissie, heeft hier een onderzoek naar mogen doen, waarbij met veel jeugdige asielzoekers is gesproken. Zij gaven aan dat het als kind weg zijn van je vertrouwde omgeving en je familie bijzonder zwaar is. In dit verband verdient vermelding dat de helft van de kinderen die inmiddels door Duitsland zijn opgenomen, meteen een verzoek tot gezinshereniging heeft gedaan. Dat terwijl de verwachting is dat niet alle minderjarigen (vooral adolescenten-jongens) een status zullen krijgen. Daarover heeft men in Duitsland nu hoofdbrekers, om nog maar te zwijgen over de risico’s die ontstaan als voor alleenstaande kinderen een ander toelatingsbeleid gaat gelden. Dan zou het zomaar kunnen dat kinderen nog vaker alleen vooruit worden gestuurd. Daarover rijzen inmiddels ook zorgen. Mijn inzet is daarom, ervoor te zorgen dat in Griekenland alle minderjarigen zo snel als mogelijk de duidelijkheid krijgen of zij in aanmerking komen voor een status of niet. In de tussentijd moeten zij op een effectieve manier worden ondersteund en begeleid. Dat gaat nu met onze hulp gebeuren. Zo ontstaat er perspectief. De staatssecretaris heeft dat nu toegezegd en er menskracht en geld voor vrijgemaakt. Alle minderjarigen die daar nu zijn en beslist nog komen, moeten namelijk worden geholpen, want ieder kind in erbarmelijke omstandigheden is er een te veel. Er komt een heel expertiseteam om dit te bewerkstelligen. Van een goed werkend voogdijprogramma profiteren alle minderjarigen die in Griekenland aangekomen zijn of nog komen. Maar hiermee zijn we er natuurlijk nog niet. Ten eerste volg ik de uitwerking van de plannen als altijd heel kritisch. We willen periodiek verslag krijgen van de vorderingen en hiertoe heb ik daarom ook een motie ingediend. Er zijn een aantal landen dat minderjarigen hebben overgenomen en nu weer voor nieuwe uitdagingen staan. Op mijn vraag of de staatssecretaris met deze landen wil kijken of ook zij nu in Griekenland met ons willen samenwerken, bleek mij dat deze landen hierover inderdaad in gesprek willen. Als meer landen daar opvang regelen waarbij procedures worden opgestart, kan het Nederlandse initiatief als een olievlek werken. Dat is in het belang van nog meer minderjarigen. Ten tweede is het zo dat wij in afwachting zijn van het asiel- en migratieplan van de Europese Commissie. Dat wordt over 2 weken verwacht. Daarin zullen, naar verwachting, veel aspecten worden geregeld (een meer gemeenschappelijk asielbeleid met ook een betere aanpak van de overlastproblematiek en het thema van terugkeer). We weten dat ook hervestiging onderdeel zal uitmaken van dit pact. Als vluchtelingen aan de randen van Europa dus een status krijgen, zal ook Nederland haar aandeel moeten nemen. Daar heb ik in het laatste debat ook geen enkele onduidelijkheid laten bestaan. In het totale hervestigingsprogramma hebben we overigens nu ook al meer dan 3000 mensen overgenomen. Dat is onze verantwoordelijkheid en die blijven we wat mij betreft ook in de toekomst nemen. Let wel. Een ander groot probleem waar we in Nederland mee te kampen hebben, is dat er 6.500 statushouders zijn, waaronder veel gezinnen met kleine kinderen, die vast zitten in onze asielcentra. Er is vooralsnog geen ruimte voor hen in onze gemeenten. Ik zou heel graag zien dat de gemeenten die ruimhartig hebben aangeboden vluchtelingen te willen opnemen, alles op alles zetten om hen in hun gemeenschap op te nemen. Veel gezinnen met jonge kinderen die hier al zijn hebben nog een eigen plek nodig in ons eigen land. Als we het toch eens voor elkaar zouden krijgen dat deze kinderen na de zomer ergens naar school zouden kunnen gaan en er een einde zou komen aan hun ellenlange wachten. Ik zal mij er voor blijven inzetten dat wij in Europees verband, als Nederland onze verantwoordelijkheid nemen als het gaat om de meest kwetsbare vluchtelingen te helpen, beschermen en een nieuwe veilige toekomst te bieden. Waarbij we met elkaar oog moeten houden voor wat er al gedaan wordt, wat we nog meer kunnen doen en hoe we ook in ons eigen land kunnen zorgen dat de vluchtelingen die hier zijn en nog wachten op een eigen woning een plekje in de gemeenten krijgen. Zodat we vervolgens weer nieuwe mensen kunnen opvangen en ook hen weer kunnen helpen. De asielzoekerscentra zitten nu vol en het lukt het COA niet om plekken te vinden voor nieuwe centra. Dat baart mij ook grote zorgen. Als slot wil ik iedereen die deelnam aan de sessie, of op een andere wijze betrokkenheid toonde, bedanken voor de vragen en kritische noten. Die houden mij scherp en sterken mij ook in mijn werk dat ik doe. Met vriendelijke groeten, Madeleine van Toorenburg

Vandaag stond er op de agenda van Provinciale Staten slechts één bespreekstuk: de jaarstukken van 2019. Dat jaar sloten we af met 4,1 miljoen euro (onbeklemd) over. Een uitgelezen kans volgens D66 om in actie te komen en noodsteun mogelijk te maken aan Zuid-Hollandse culturele en maatschappelijke organisaties. Daarom kwam Statenlid Laura met een drietal voorstellen om hier werk van te maken en diende deze samen met de SP in. Helaas kozen de coalitiepartijen voor afwachten in plaats van actie.

Als D66 kijken we graag naar de toekomst. En dat is moeilijk op dit moment. Ver vooruit kijken gaat tijdens deze crisis voor veel inwoners, bedrijven en instellingen niet. Culturele en maatschappelijke instellingen hebben het zwaar. Oók in Zuid-Holland. Daarom benadrukte Laura in haar inbreng het belang van de regionale culturele infrastructuur van Zuid-Holland. “Het draagt bij aan een aantrekkelijk vestigingsklimaat en goede werkgelegenheid, versterkt de concurrentiekracht van onze provincie (nationaal en internationaal en is daarnaast van belang is voor het woongenot van inwoners van onze provincie.  Echter zien we nu dat instellingen die zichzelf normaal prima kunnen bedruipen, nu dreigen om te vallen. Blijft Zuid-Holland aan de zijlijn wachten terwijl onze prachtige regionale cultuurinfrastructuur zo onder druk staat?”

D66 diende samen met de SP een drietal voorstellen in. Een amendement op de jaarstukken om die 4,1 miljoen euro niet te storten naar de algemene reserve, maar deze in plaats daarvan te reserveren voor incidentele steun tijdens de coronacrisis. Een motie om de tekorten bij de zes door de provincie gesubsidieerde cultuurinstellingen te dekken. En als laatste een motie waarmee we opriepen tot het instellen van een Provinciaal Noodfonds Sociale Infrastructuur ter waarde van 10 miljoen euro voor ondersteuning van maatschappelijke en culturele instellingen. Helaas konden de voorstellen niet op de steun van de coalitiepartijen rekenen en werden ze alle drie verworpen.

De coalitie koos vandaag voor afwachten in plaats van in actie komen. Hoe nu verder met onze culturele en maatschappelijke instellingen? Hopelijk krijgen we snel een volledig beeld van de omvang en ernst van de problemen in Zuid-Holland, en komen er volgende maand bij de bespreking van de kadernota wel oplossingen. D66 blijft in ieder geval strijden voor steun aan deze instellingen op de korte termijn, zodat we cultuureducatie en cultuurparticipatie ook op de lange termijn kunnen versterken.

Hoe ervaren onze leden deze bijzondere periode vroegen wij onlangs.  Marlene Simoons, voormalig raadslid in Oegstgeest en bestuurder van het Platform voor Ondernemers Oegstgeest, reageerde vrijwel onmiddellijk. Met een gedicht over mondkapjes en nog veel meer.

“Als Ondernemersvereniging maken wij ons uiteraard zorgen om de ondernemers en winkeliers in onze gemeente”, zegt Marlene. “Er gaan geluiden op dat dertig procent van de bedrijven en zzp’ers het niet zal redden. Het is lastig te monitoren hoe het met iedereen gaat: niet alle ondernemers staan er open voor om hun lagere omzet of risico op faillissement te delen met anderen. Om toch iets te kunnen doen, ben ik begonnen met het bellen van ondernemers en winkeliers, om te vragen hoe het gaat. En dan komen de verhalen los. Als coach ben ik gewend te luisteren en ik merk hoezeer mensen mijn belletje op prijs stellen. Nog lang niet alle ondernemers bereikt, maar wat positief stemt is dat de NOW-, TOZO- en TOGS-regelingen lijken te doen waarvoor ze zijn opgezet: de eerste financiële noden ledigen. Ondernemers zijn hier positief over.”

Privé zorgt Marlene voor haar man. die kanker heeft en een zware chemobehandeling ondergaat. “Gelukkig kon dat door gaan. Maar het is wel uitkijken geblazen, dus we hebben erg weinig contact en alleen onze drie dochters mogen af en toe komen en dan zitten ze aan de andere kant van de kamer of in de tuin, op grote afstand van ons. Onze zoon zit vast in Australië, waar hij zijn PhD doet in Brisbane. Wanneer we hem weer kunnen zien weet niemand. We komen er wel doorheen, zoals we al vele moeilijke periodes hebben overwonnen samen, maar wat is het zwaar, vooral voor kwetsbare mensen. Die zitten echt niet allemaal in verzorgingstehuizen zoals hieruit blijkt.”

Marlene schrijft momenteel veel. Een column over vrijheid in coronatijd voor de lokale Oegstgeester Courant (waarvoor zij op reguliere basis schrijft) en gedichten gaan over de moeilijke, soms stressvolle, emotionele en vooral lastige tijd waarin we door het Covid-19 virus nu allemaal in gevangen zitten. Marlene: “Ik zie voor D66 ook kansen om beet te pakken voor na de coronatijd, zoals meer keuzevrijheid om thuis te werken, met alle positieve effecten zoals minder werkstress, minder files en uitstoot, hogere arbeidsproductiviteit etc. Daarnaast lijkt het ook een goede tijd om ons politieke stelsel te vernieuwen, waarbij ik denk aan meer burgerparticipatie in de vorm van lokale burgerraden. Wie weet brengt het coronavirus toch nog wat goeds met zich mee!”

“Mijn terugkeer in de Staten na een periode van afwezigheid begon met een werkbezoek in de duinen en vervolgde met een vergadering over stikstof”, vertelt Statenlid Kirsten Wilkeshuis. “Het was na lange tijd dat we ons in commissieverband weer bogen over de stikstofproblematiek. Wat opvalt is dat in dit dossier veel wordt gepraat maar nog te weinig wordt bereikt.”

“Het is natuurlijk complex dat de provincie deels  afhankelijk is van het Rijk voor het maken van voortgang. Niettemin heeft de provincie een eigen verantwoordelijkheid, zoals voor de gebiedsgerichte aanpakken. Die komen pas net op gang. D66 maakt zich zorgen over dit tempo. De Gedeputeerde heeft ons toegezegd een tijdlijn/planning voor deze aanpakken met de Staten te delen. Deze zien we graag tegemoet. Daarnaast dringt D66 erop aan de doelen van het stikstofbeleid aan te scherpen en daarin keuzes te maken. Nu is het doel om zowel gezonde natuur als een goed investeringsklimaat en vestigingsklimaat te hebben. Dat zal niet allebei voor 100% lukken. De provincie zal een keer keuzes moeten maken en daarin de Staten goed mee moeten (blijven) nemen. Daar is dit onderwerp belangrijk genoeg voor!”

“Mijn terugkeer in de Staten na een periode van afwezigheid begon met een werkbezoek in de duinen en vervolgde met een vergadering over stikstof”, vertelt Statenlid Kirsten Wilkeshuis. “Het was na lange tijd dat we ons in commissieverband weer bogen over de stikstofproblematiek. Wat opvalt is dat in dit dossier veel wordt gepraat maar nog te weinig wordt bereikt.”

“Het is natuurlijk complex dat de provincie deels afhankelijk is van het Rijk voor het maken van voortgang. Niettemin heeft de provincie een eigen verantwoordelijkheid, zoals voor de gebiedsgerichte aanpakken. Die komen pas net op gang. D66 maakt zich zorgen over dit tempo. De Gedeputeerde heeft ons toegezegd een planning met de Staten te delen. Deze zien we graag tegemoet. Daarnaast dringt D66 erop aan om de doelen van het stikstofbeleid aan te scherpen en daarin keuzes te maken. Nu is het doel om zowel gezonde natuur als een goed investeringsklimaat en vestigingsklimaat te hebben. Dat zal niet allebei voor honderd procent lukken. De provincie zal een keer keuzes moeten maken en daarin de Staten goed mee moeten (blijven) nemen. Daar is dit onderwerp belangrijk genoeg voor!”

Op zijn laatste persconferentie riep Mark Rutte kinderen en jongeren op om mee te praten over de coronamaatregelen. De premier: “Want het gaat uiteindelijk om jullie toekomst.” Die oproep was nodig. Op dit moment staan kinderen en jongeren overal langs de zijlijn.

Ze beslissen niet mee. Ze hebben geen stemrecht. Ze zitten niet eens informeel aan tafel. Wij vinden dat waanzinnig scheef. De zorgen van de toekomst zijn vooral de zorgen van de jongeren. Lokaal is dat niet anders. Dat moet veranderen. Onze provincie en gemeente moet structureel gaan luisteren naar jongeren bij onderwerpen die hen aangaan.

In deze coronacrisis laat Rutte zien dat hij het jongerenperspectief belangrijk vindt. Dat is een mooie stap, maar het moet breder. Het Rijk, provincies en gemeenten bepalen met hun beleid de toekomst. Waar zijn de jongeren aan tafel? Bijvoorbeeld bij klimaat: zelfs in Delft lopen we, gênant genoeg, achter op onze klimaatdoelstellingen. Geef jongeren een stem en laat ze meebeslissen. Kijk naar onze straten: parkeerplekken voor stilstaand blik of meer ruimte voor groen? Geef jongeren een stem. Of jeugdzorg: wat vinden kinderen zelf belangrijk? Geef ze een stem. Wat we er nu over beslissen is hoe het nog jaren zal zijn.

Luisteren naar jongeren is geen hip extraatje. Het is een recht, nota bene vastgelegd in het VN kinderrechtenverdrag. Maar we doen het veel te weinig. Jongeren zijn nauwelijks  vertegenwoordigd In de gemeenteraden en provinciale staten. Er zijn wat kleine projectjes en er komt af en toe een schoolklas bij de provincie of gemeente op bezoek. Maar er is niets waar we jongeren structureel vragen naar hun perspectief, laat staan dat we daarnaar luisteren. Andere gemeenten bewijzen dat het kan. Schiedam heeft een kindergemeenteraad. Meerdere gemeenten hebben jeugdraden. Daar praten kinderen en jongeren structureel en serieus mee.

Rutte had nog een oproep, dit keer aan volwassenen. “Nodig kinderen en jongeren […] uit, betrek ze bij de plannen en ga een serieus gesprek aan met de volwassenen van de toekomst.” Daarom pleiten wij voor het structureel betrekken van jongeren en kinderen bij het maken van beleid, bijvoorbeeld in de vorm van jongerenraden. Nodig de toekomst uit aan tafel. Geef jongeren de kans om echt mee te praten. Hun frisse blik en kijk op de toekomst is hard nodig. Alleen zo maken we beleid met oog voor de toekomst.

Laura Neijenhuis is lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland

Boris van Overbeeke is gemeenteraadslid in Delft