Poliflw

Het Offerfeest start dit weekend. Dat gaat ook dit jaar gepaard met grootschalig en onnodig dierenleed. Door horrortransporten van schapen naar de snikhete golfregio, maar ook door de onverdoofde slacht, waarbij dieren extra stress en pijn ervaren. Marianne Thieme sprak eerder dit jaar met Prinses Alia bint Hussein van Jordanië over wat een verbod op onverdoofd slachten voor de islam betekent. 👉 Ons wetsvoorstel voor een Nederlands verbod ligt klaar om door de Tweede Kamer behandeld te worden. Want het moet voor een dier niet uitmaken welk geloof haar slachter heeft.

Het Offerfeest start dit weekend. Dat gaat ook dit jaar gepaard met grootschalig en onnodig dierenleed. Door horrortransporten van schapen naar de snikhete golfregio, maar ook door de onverdoofde slacht, waarbij dieren extra stress en pijn ervaren. Marianne Thieme sprak eerder dit jaar met Prinses Alia bint Hussein van Jordanië over wat een verbod op onverdoofd slachten voor de islam betekent. 👉 Ons wetsvoorstel voor een Nederlands verbod ligt klaar om door de Tweede Kamer behandeld te worden. Want het moet voor een dier niet uitmaken welk geloof haar slachter heeft.

Trouw : " Kamerveteraan Esther Ouwehand haalt lol uit ‘terugvechten’ " De Tweede Kamer lijkt soms een duiventil, waar politici in- en uitvliegen. Deze zomer praten ervaren Kamerleden over hun werk en ontwikkeling. Vandaag Esther Ouwehand (Partij voor de Dieren): ‘Journalisten weten nóg niet waarom ons verhaal aanslaat.’ Is politiek leuk? Ze fronst haar wenkbrauwen even, denkt een paar seconden na en zegt dan, vrij resoluut: “Nee. Politiek is niet per se leuk. Wat mij blijft motiveren, is de verandering die ik voorsta. Dat is mijn drijfveer. Je moet terugvechten, in mijn geval tegen het conservatieve landbouwbeleid dat Nederland al decennia heeft. Uit dat ­terugvechten kan ik wel lol halen.” Het mag een klein wonder heten dat Esther Ouwehand (43) behoort tot de meest ervaren Tweede Kamerleden. Politieke ambities heeft ze nooit gehad. Aan het einde van het interview zal Ouwehand enigszins ­verbaasd reageren op de vraag of ze ooit leider van de Partij voor de Dieren wil worden. “Nee joh. Ik denk echt niet: gut, fractievoorzitter dat lijkt me nou een mooie carrièresprong, of minister. Zo sta ik niet in het leven.” Ouwehand vertelt over haar parlementaire werk op een terras aan de Singel in Leiden. Dit is haar stad. Althans, het is de plek waar ze woont. Ouwehand groeide op in het gereformeerde Katwijk, de kustplaats waar het geloof voor haar soms als een ‘verstikkende deken’ aanvoelde. Op haar zestiende werd ze vegetariër na het zien van een tv-documentaire over de veehouderij. “Ik had nog nooit gezien dat er in Nederland op die manier met dieren werd omgesprongen. Ik wist toen: daar ga ik me voor inzetten, voor de kwetsbare zonder stem.” Het plan was een baan bij Green­peace of de Dieren-bescherming. De ­Partij voor de Dieren zou pas tien jaar later worden opgericht. De marketing voor Tina Na haar studie beleid, communicatie en organisatie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam belandde Ouwehand bij ­Sanoma Uitgevers, waar ze onder andere de marketing deed voor meidenblad Tina. “Ik wilde eerst ervaring opdoen in het bedrijfsleven, maar haalde geen voldoening uit het halen van verkooptargets”, zegt ze. Na vijf jaar was ze er klaar mee. De Partij voor de Dieren bestond inmiddels. “In 2004 zochten ze iemand om de partij uit de klei te trekken. Er was geen geld, geen kantoor, er waren geen computers, nauwelijks vrijwilligers.” Ouwehand was direct geïnteresseerd. “Wow, dacht ik. Zij vinden wat ik vind. En ik had marketing-communicatie gedaan en ervaring met vrijwilligers door het jongerenwerk dat ik in Katwijk deed. Ik kon wel iets betekenen.” Ze trad in dienst bij de partij in de veronderstelling dat ze achter de schermen zou werken aan de uitbouw van een beweging. Tot in 2006 onverwachts de vraag kwam: wil je politica worden? “Ik weet nog goed dat ik dat helemaal niet wilde. Is er echt niemand anders?, vroeg ik.” Op 30 november dat jaar werden Marianne Thieme en Esther Ouwehand als Tweede ­Kamerleden geïnstalleerd voor de Partij voor de Dieren. We wisten niks Terugkijkend zegt ze: “Wij wisten helemaal niets. We kenden de weg in het Kamergebouw niet. We hadden geen medewerkers die ons even konden rondleiden. Alles was nieuw. Op de eerste dag hadden we direct een belangrijk debat, over het generaal pardon dat er zeer tegen de zin van toenmalig minister van vreemdelingenzaken Rita Verdonk zou komen. Marianne en ik zorgden voor de doorslaggevende stemmen. “De eerste politieke spotprent over ons was van Joep Bertrams. Hij tekende een bulldog, op de halsband stond ‘Partij voor de Dieren’. Uit de mond van de hond staken twee voeten met ‘Rita ­Verdonk’ erop. We stonden meteen vol in de schijnwerpers.” Andere Kamerleden waren overwegend aardig voor de nieuwkomers, herinnert Ouwehand zich, maar een partij die zich sterk maakt voor dieren bleef voor velen een merkwaardig verschijnsel. Ouwehand: “De teneur was: het is leuk tot aan de volgende verkiezingen. Dan is de grap wel weer voorbij. Je zag ze denken: nou meisjes, maak het maar even leuk, straks is het weer voorbij.” Ouwehand is een slordige 4300 dagen Kamerlid. Ze mag zich op het Binnenhof, waar de omloopsnelheid hoog is, een veteraan noemen. Bemestingsnormen voor zaai-uien of snijmais In het prille begin was er vooral onzekerheid. Is dit werk niet te moeilijk? Ouwehand trad toe tot de commissie landbouw, een gezelschap dat in die tijd werd gedomineerd door politici met een boerenachtergrond. Debatten waren technisch en specialistisch. Ze gingen over kentekenplaten voor trekkers, maar ook over bemestingsnormen voor zaai-uien of snijmais. “Dat klinkt niet echt spannend”, zegt Ouwehand, maar ze omschrijft het als een ‘niet te onderschatten kwestie’. “Als je die normen verruimt, kan er meer mest komen. En dus meer ruimte voor bio-industrie. Ik heb de eerste twee jaar van mijn Haagse leven geïnvesteerd in lezen, lezen en lezen. Stapels documenten. Tot ’s nachts drie, vier bleef ik doorwerken. “Zeker in de landbouwdebatten gaat het over details die mede bepalen of de veehouderij meer ruimte krijgt of juist moet krimpen. Het kost een tijdje voor je doorhebt dat je de bemestingsnormen voor zaai-uien beter niet kunt negeren. Als ik in een debat merkte dat de VVD aansloeg op die uien, was ik alert. Dan wist ik: opletten, ze draaien weer aan een knopje met veel grotere gevolgen dan voor die uien alleen.” Ik noem geen namen De verhoudingen met andere Kamerleden zijn altijd wel goed geweest, zegt ze. Ook met haar politieke tegenstanders van VVD en CDA. Haar grote rivaal was lange tijd CDA’er Ger Koopmans, die ‘de meest afschuwelijke dingen zei’. “Maar dat vond hij ook van mij. Het is heel fijn dat je desondanks grappen kunt maken met elkaar. Ik ben vriendelijk tegen iedereen. Helaas merk ik nu wel dat er enkele Kamerleden – ik noem geen namen – het politieke verschil persoonlijk maken. En met die mensen heb ik moeite.” Ouwehand begint opnieuw over het terugvechten, over de strijd die zij en Thieme sinds dag één voeren. In 2007, vrij snel na hun aantreden, verdedigde minister Gerda Verburg (landbouw) haar nota dierenwelzijn. “Voor dit debat zijn wij zo’n beetje opgericht”, zegt Ouwehand. “We wilden zestig moties indienen om de plannen van Verburg bij te stellen. Grote consternatie in de Kamer! Boris van der Ham van D66 stond op, gooide zijn stoel naar achteren en riep: ‘Als het zo moet, stop ik ermee! Ik steun nooit meer iets van jullie!’. Hij vond het belachelijk dat we zo met de instrumenten van de Kamer omsprongen. “Natuurlijk is zestig moties veel. Het is een grijs gebied, in principe moet een partij in zo’n wetgevingsdebat de tijd krijgen alle voorstellen in te dienen die ze wil. We zaten in een commissiezaal, met een afgesproken eindtijd. Dat knelde. Bij motie 41 werd ik afgehamerd. “Maar de pijn bij de anderen ging ook over de inhoud van die moties. Wat wij deden, was plannen uit verkiezings-programma’s van die partijen kopiëren naar onze voorstellen. Ja, dan wordt het voor anderen vervelend als ze moeten tegenstemmen. Wij vinden dat mooi.” Zo hemelbestormend is dit niet Ouwehand beaamt dat dit de kern is van de wijze waarop de Partij voor de Dieren de afgelopen dertien jaar politiek heeft bedreven. Met Thieme probeert ze partijen zo veel mogelijk te confronteren met hun eigen programma’s. “Als wij dan kritiek krijgen dat we iets radicaals bepleiten, kunnen we zeggen: zo hemelbestormend is dit niet. D66 heeft dit zelf een keer voorgesteld, of de PvdA. Het is een kwestie van beloftes nakomen.” Veelgehoorde kritiek op de partij is dat ze zich buiten de orde plaatst door het afwijzen van ieder compromis. De Partij voor de Dieren sluit geen akkoorden met de coalitie en voert geen achterkamertjesgesprekken met minister X of staatssecretaris Y. De invloed die Thieme en Ouwehand hebben is indirect. Ze proberen andere partijen bij te sturen waar ze kunnen. “We willen dat latente bewustzijn bij die anderen aanwakkeren. Of het helpt? Jazeker, de rechten van dieren zijn een niet te vermijden onderwerp van debat geworden. Ons eerste grote landbouwdebat, eind 2006, ging direct voor 90 procent over dierenwelzijn. Dat is sindsdien niet meer veranderd. Tegenwoordig dienen andere partijen ook twintig moties in over de gezondheid van dieren. Dat gebeurde voordat wij in de Kamer zaten echt niet. In het regeerakkoord van het kabinet-Rutte II stond een verbod op circusdieren. Zonder ons was dat er niet ingekomen.” “Wij zullen onze werkwijze niet veranderen. We zijn er heel diep van doordrongen dat de samenleving fundamenteel moet veranderen, dat de manier waarop we met dieren – en daarmee met onze hele planeet – omgaan, onhoudbaar is. We moeten voorbij kortetermijnbelangen kijken. Die verandering zit niet in kleine stapjes, in marginale dingetjes, in de voldoening van het minimale succes. We voeren de politieke, maar zeker ook de maatschappelijke druk op. Zo krijg je grote doorbraken.” De glossy ‘Gerda’ Een opvallend moment in haar Kamerperiode was de ophef over de glossy ‘Gerda’. Minister Verburg had met overheidsgeld een blad uitgebracht, waarin haar landbouwbeleid werd gepromoot, aangekleed met glanzende foto’s van Verburg zelf. De Partij voor de Dieren sloeg alarm; de minister kreeg een motie van treurnis aan de broek. Ouwehand kijkt daar niet met veel voldoening op terug. Het was schandelijk dat de minister dit deed, zegt ze. Ouwehand vindt de kwestie vooral typerend voor de werkwijze van de parlementaire pers. De Gerda was groot nieuws, zaai-uien zijn dat nooit geweest. Ouwehand zegt: “Journalisten moeten keuzes maken, dat begrijp ik best. Onze partij is vooral actief op een onderwerp dat voor de pers niet zo interessant is. Het meest illustratief vond ik de wijze waarop wij rond de raadsverkiezingen van 2018 werden geduid. De Partij voor de Dieren won zo ongeveer in iedere gemeente waar we meededen. ’s Avonds bij de NOS konden de politieke duiders er geen enkele ­zinnige verklaring voor geven. Na al die jaren wisten de journalisten nog steeds niet waarom ons verhaal aanslaat. De ene verslaggever zei dat we in steden hadden gewonnen, omdat daar een dierentuin is. De andere zei dat het was, omdat in die plaatsen veel katten rondlopen. Heel typisch.” “Het gesprek in de media gaat gewoon niet over ons, wij staan niet op de radar, wij zijn nooit in beeld als de eeuwige vraag opdoemt: en wie wil de in problemen geraakte coalitie helpen? En daar ben ik ontzettend trots op, dat de kiezer ons ook zonder aandacht op tv en in de kranten weet te vinden. Mensen komen niet bij ons omdat wij in het nieuws zijn. Ze komen bij ons omdat we doen wat we doen.” Tips van Kamerveteraan Esther Ouwehand 1. Zorg dat je weet hoe de Kamer werkt. Leer de huisregels uit je hoofd, ken je rechten. Marianne en ik zaten in dat debat over dierenwelzijn met zestig moties, omdat we wisten dat hier ruimte lag voor ons. En het is meerdere keren gebeurd dat ik erachter kwam dat een landbouwminister de volgende dag in Brussel een bepaald standpunt namens Nederland zou innemen — instemmen met de toelating van een nieuw pesticide bijvoorbeeld. Als ik op dat moment een debat had met de minister van infrastructuur, dan vroeg ik de Kamer of ik alsnog een motie mocht indienen, gericht aan de landbouwminister. Met het verzoek om in Brussel vooral een ander standpunt in te nemen. Ik probeer op alle mogelijke manieren maximaal invloed uit te oefenen. Dat ben ik aan onze kiezers verplicht. 2. Focus. Het werk is overweldigend, scherpe keuzes maken is onvermijdelijk. Wij konden alleen zo succesvol worden op het dossier-landbouwgif, doordat we daar continu bovenop zitten. Dat kun je niet met honderd onderwerpen tegelijk. Durf te kiezen. 3. Ga regelmatig naar een bandje ­kijken. Het is goed voor je om even rond te hangen in een vol­ledig andere wereld.

Kamerveteraan Esther Ouwehand haalt lol uit ‘terugvechten’

De Tweede Kamer lijkt soms een duiventil, waar politici in- en uitvliegen. Deze zomer praten ervaren Kamerleden over hun werk en ontwikkeling. Vand...

Vandaag op 29 juli zijn de hernieuwbare voorraden die onze planeet ons kan bieden opgesoupeerd. De Aarde biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht. Dat mogen we ons aantrekken, want als alle aardbewoners zouden consumeren alsof ze Nederlanders waren, zou Earth Overshoot Day al op 4 mei gevallen zijn. Alles wat we de rest van het jaar consumeren doen we ten laste van komende generaties. Als voorschot op een steeds onzekerder toekomst. Jaarlijks kruipt de datum waarop onze fair share op is en we verder moeten leven op krediet-zonder-onderpand verder naar voren. In 1970 viel die datum nog op 29 december en hoefden we maar twee dagen ecologisch tekort te overbruggen. Sedertdien valt Earth Overshoot Day elk jaar vroeger. Maar zolang de supermarkten uitpuilen, wil de urgentie van deze boodschap nauwelijks indalen. Er is meer dan genoeg, zo lijkt het, menselijk vernuft zal toekomstige problemen wel oplossen en geen mens lijkt wakker te liggen van dreigende tekorten. Onderzoek van een groep internationale wetenschappers onder leiding van prof. Ron Milo van het Weizman Instituut laat zien dat het mensdom zich gedraagt als een plaag voor al het andere leven op Aarde. Alleen een respectvolle omgang met andere levensvormen op Aarde kan ons een toekomst bieden. We weten dat, maar realiseren het ons kennelijk onvoldoende. Commercieel gefokte kippen vertegenwoordigen inmiddels 70% van alle vogels op onze planeet, nog maar 30% van alle vogels zijn wild. Door de kippen industrie is ten minste de helft van alle kippenrassen verloren gegaan. Daarnaast vormen het buitensporig gebruik van antibiotica en grootschalige besmettingen een groot risico voor de volksgezondheid. De plofkip als symbool van een nieuw tijdperk: het Antropoceen, gedomineerd door de mens. Een tijdperk waarin onze ecologische footprint een zodanige omvang heeft aangenomen dat de grond- en hulpstoffen die de Aarde kan produceren dit jaar vandaag al op zijn. De rest van het jaar leven we op de schouders van de tekorten die het hardst neerslaan bij de allerarmsten en de meest kwetsbare mensen. En ten laste van het welbevinden van dieren, natuur, klimaat en milieu en daarmee ook ten laste van ons eigen welzijn in de nabije toekomst. De extreme hitte van deze zomer is mogelijk slechts een zwakke afspiegeling van wat ons te wachten staat. Een manier van leven die niet alleen ons welzijn, maar zelfs onze overlevingskansen als menselijke soort bedreigt. Het mensdom is zozeer op zichzelf gericht, dat vrijwel alle politieke partijen kortetermijn-mensenbelangen als uitgangspunt hebben. Dieren, natuur en milieu komen pas aan de beurt als alle kortetermijn-mensenwensen zijn vervuld, en dat blijkt zelden het geval. Zelfs in het klimaatakkoord van het zelfbenoemde ‘groenste kabinet ooit’ worden de grootste vervuilers, veehouderij en luchtvaart, vrijgesteld van gedragsverandering. De olifant in de Kamer. Als aardbewoners hebben we alle reden om ons te herbezinnen op onze omgang met dieren, natuur en milieu. Toen Gandhi gevraagd werd wat zijn mening was over de westerse beschaving, zei hij dat hem dat een goed idee zou lijken. Earth Overshoot Day 2019 zou een mooi moment kunnen zijn daarbij stil te staan en de koers ingrijpend te wijzigen. Marianne Thieme, fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer

Vandaag op 29 juli zijn de hernieuwbare voorraden die onze planeet ons kan bieden opgesoupeerd. De Aarde biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht. Dat mogen we ons aantrekken, want als alle aardbewoners zouden consumeren alsof ze Nederlanders waren, zou Earth Overshoot Day al op 4 mei gevallen zijn. Alles wat we de rest van het jaar consumeren doen we ten laste van komende generaties. Als voorschot op een steeds onzekerder toekomst. Jaarlijks kruipt de datum waarop onze fair share op is en we verder moeten leven op krediet-zonder-onderpand verder naar voren. In 1970 viel die datum nog op 29 december en hoefden we maar twee dagen ecologisch tekort te overbruggen. Sedertdien valt Earth Overshoot Day elk jaar vroeger. Maar zolang de supermarkten uitpuilen, wil de urgentie van deze boodschap nauwelijks indalen. Er is meer dan genoeg, zo lijkt het, menselijk vernuft zal toekomstige problemen wel oplossen en geen mens lijkt wakker te liggen van dreigende tekorten. Onderzoek van een groep internationale wetenschappers onder leiding van prof. Ron Milo van het Weizman Instituut laat zien dat het mensdom zich gedraagt als een plaag voor al het andere leven op Aarde. Alleen een respectvolle omgang met andere levensvormen op Aarde kan ons een toekomst bieden. We weten dat, maar realiseren het ons kennelijk onvoldoende. Commercieel gefokte kippen vertegenwoordigen inmiddels 70% van alle vogels op onze planeet, nog maar 30% van alle vogels zijn wild. Door de kippen industrie is ten minste de helft van alle kippenrassen verloren gegaan. Daarnaast vormen het buitensporig gebruik van antibiotica en grootschalige besmettingen een groot risico voor de volksgezondheid. De plofkip als symbool van een nieuw tijdperk: het Antropoceen, gedomineerd door de mens. Een tijdperk waarin onze ecologische footprint een zodanige omvang heeft aangenomen dat de grond- en hulpstoffen die de Aarde kan produceren dit jaar vandaag al op zijn. De rest van het jaar leven we op de schouders van de tekorten die het hardst neerslaan bij de allerarmsten en de meest kwetsbare mensen. En ten laste van het welbevinden van dieren, natuur, klimaat en milieu en daarmee ook ten laste van ons eigen welzijn in de nabije toekomst. De extreme hitte van deze zomer is mogelijk slechts een zwakke afspiegeling van wat ons te wachten staat. Een manier van leven die niet alleen ons welzijn, maar zelfs onze overlevingskansen als menselijke soort bedreigt. Het mensdom is zozeer op zichzelf gericht, dat vrijwel alle politieke partijen kortetermijn-mensenbelangen als uitgangspunt hebben. Dieren, natuur en milieu komen pas aan de beurt als alle kortetermijn-mensenwensen zijn vervuld, en dat blijkt zelden het geval. Zelfs in het klimaatakkoord van het zelfbenoemde ‘groenste kabinet ooit’ worden de grootste vervuilers, veehouderij en luchtvaart, vrijgesteld van gedragsverandering. De olifant in de Kamer. Als aardbewoners hebben we alle reden om ons te herbezinnen op onze omgang met dieren, natuur en milieu. Toen Gandhi gevraagd werd wat zijn mening was over de westerse beschaving, zei hij dat hem dat een goed idee zou lijken. Earth Overshoot Day 2019 zou een mooi moment kunnen zijn daarbij stil te staan en de koers ingrijpend te wijzigen. Marianne Thieme, fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer

Vorige week werd voor de 42e keer een met bier en wijn overgoten lobbybarbecue georganiseerd in de tuin van perscentrum Nieuwspoort, betaald door de vlees- en pluimvee-industrie. Alleen leden van het parlement, het kabinet en lobbyisten uit de vee- en vleesindustrie zijn uitgenodigd.

"Onacceptabel dat de parlementaire barbecue nog steeds in deze vorm kan bestaan. Een lobbyfestijn dat openlijk de indruk wekt van verbondenheid tussen politiek en vleesindustrie", zegt PvdD-fractievoorzitter Marianne Thieme.

Saillant detail: direct na afloop van de lobbybarbecue vindt in de Kamer het verantwoordingsdebat met landbouwminister Schouten plaats. Thieme: "Het land zou te klein zijn als de tabaks- of auto-industrie een vergelijkbaar feestje bij Nieuwspoort zou organiseren. Kamerleden behoren zich niet te laten fêteren door een commerciële sector, zeker niet als de belangen van die sector aansluitend in het parlement besproken worden."

Integriteit

Beide Kamers van de Staten Generaal hanteren een gedragscode integriteit. Diners, excursies en evenementen worden daarin uitdrukkelijk genoemd als beïnvloedingsmiddelen waar zorgvuldig mee moet worden omgegaan. Ook dit jaar werd Nederland door de Groep van Staten tegen Corruptie (GRECO) op de vingers getikt voor een gebrek aan duidelijke regels over omgang met lobbyisten. Van politici wordt verwacht dat ze zelf moeten inschatten wat wel of niet mag, staat in het evaluatieverslag van 2019, en dat maakt ze kwetsbaar. Daar is de barbecue op de laatste vergaderdag voor het zomerreces een pijnlijk voorbeeld van. De parlementaire barbecue - sinds 2004 omgedoopt tot ‘Binnenhof Barbecue' omdat dat minder naar belangenverstrengeling riekte - heeft een eigen website, waar volop foto’s staan van bewindslieden, Kamerleden en lobbyisten, die zonder gêne met een glas wijn en een stuk vlees in de hand druk in gesprek zijn. De Tweede Kamer maakte zelfs een officieel promotiefilmpje voor deze lobbybarbecue, met publiek geld gefinancierd en de suggestie wekkend dat het een officieel evenement zou zijn dat boven elke twijfel verheven is.

Verwevenheid

In een KLPD-rapport uit 2003, dat toenmalig minister Donner geheim probeerde te houden, constateerde de Recherche dat de integriteit structureel gevaar loopt door “de verwevenheid van de veehouderijsector met de politiek”. Dat adequate bestrijding van de illegale handel in besmet veevoer wordt tegengewerkt door een “zeer summiere handhaving, geringe pakkans en lage strafmaat”. In meer dan de helft van de in het rapport onderzochte milieumisdrijven is sprake van "corrumperende handelingen". De uitgelekte voedselschandalen in de veehouderij waren volgens het rapport slechts het topje van de ijsberg. Overtredingen in de vee- en vleesindustrie blijven stelselmatig onbestraft, de NVWA krijgt van de politiek te weinig budget voor toezicht en handhaving.

De Partij voor de Dieren is uiterst kritisch op het vrijdag gepresenteerde klimaatakkoord. Het akkoord negeert de gerechtelijke uitspraak in het Urgenda-vonnis, houdt de vervuiler uit de wind en schuift echte maatregelen door naar 2030. “Dit is een klimaatakkoord van het mogelijke, niet van het noodzakelijke. Pappen, nathouden en doorschuiven. De volgende kabinetten mogen het opknappen”, zegt Marianne Thieme “Compromisme leidt al zeker tien jaar tot het vooruitschuiven van dringende maatregelen, waarbij het kabinet als belangrijkste argument hanteert: ‘het moet wel een beetje leuk en betaalbaar blijven’. Daarmee worden onacceptabele risico’s genomen die leiden tot ernstige gevolgen die niet leuk en niet betaalbaar zullen zijn”, vervolgt de partijleider. Bio-industrie Zo blijkt uit het akkoord dat de grote olifant in de Kamer – de krimp van de veehouderij - nog steeds onbespreekbaar is. De aangekondigde stopregeling is voor de PvdD volstrekt onvoldoende. Thieme: “Het enige dat het kabinet nu doet is de veehouderij voor de zoveelste keer extra subsidies toestoppen. Geld voor varkenshouders die toch al wilden stoppen, meer mestfabrieken voor bruine stroom en meer potdichte stallen.” Biomassa Als het aan de Partij voor de Dieren ligt worden de plannen voor biomassacentrales direct geschrapt. In de antwoorden op recente Kamervragen van Marianne Thieme en Femke Merel van Kooten geeft de minister toe dat de kap van bomen in Nederland netto bijdraagt aan de uitstoot van CO2. “Dit kabinet leeft in een biomassabubbel: eerst een paar bomen planten, maar vervolgens overgaan tot massale boskap om de verbrandingsovens te vullen. Daardoor is er uiteindelijk meer uitstoot dan er wordt bespaard. Kolencentrales moeten uiteraard dicht, maar daar moeten geen houtkachels voor in de plaats komen”, stelt Thieme. Mobiliteit Ook als het gaat om vervoer durft het kabinet geen echte keuzes te maken, zoals meer OV, meer fietsen, minder auto’s, meer elektrisch, verlaging maximum snelheid en een definitieve streep door Lelystad Airport. Thieme: “Wel trekt het kabinet geld uit voor campagnes om de bandenspanning beter te controleren. De gebakken lucht van het zelfbenoemde ‘groenste’ kabinet ooit. We blijven met 130 kilometer per uur naar een onverantwoord warme aarde snellen. Maar wel met harder opgepompte banden...” Gebouwde omgeving Over de gebouwde omgeving heeft het lekkende kabinet in de aanloop naar de presentatie een geregisseerde goednieuwsshow naar buiten gebracht. Alsof én de energierekening kan dalen én de CO2-uitstoot kan worden teruggedrongen door verschuiving van gas naar elektrisch. De Partij voor de Dieren ziet echter geen enkele garantie en geen enkel afrekenbaar doel

De volledige oppositie heeft zich onder aanvoering van de Partij voor de Dieren tegen het EU-vrijhandelsverdrag met de vier Mercosur-landen Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay gekeerd. Maar omdat de vier regeringspartijen zich halsstarrig achter de handelsdeal bleven opstellen, werd de motie van Kamerlid Esther Ouwehand net niet aangenomen. Namens de lidstaten van de Europese Unie onderhandelt de Europese Commissie met de Mercosur-landen over een enorm vrijhandelsverdrag. Deze onderhandelingen lopen al twintig jaar. Omdat de termijn van de huidige Europese Commissie bijna afloopt en de Commissie deze deal als een groot prestigeproject beschouwt, wil de Commissie dit handelsverdrag er koste wat kost snel doorheen jagen. Mocht het Mercosur-verdrag er komen, is het het grootste EU-vrijhandelsverdrag ooit. Het verdrag voorziet onder andere in een drastische verlaging van de invoertarieven voor landbouwproducten uit Zuid-Amerika. Hierdoor zal de import van kippenvlees, rundvlees, suiker en andere landbouwproducten uit die landen enorm toenemen. Tegelijkertijd krijgt met name de Europese auto-industrie vrij spel op de Zuid-Amerikaanse markt. De gevolgen voor de Europese landbouw, het Amazonewoud en de wereldwijde klimaatdoelstellingen zullen desastreus zijn. Boeren in met name Ierland en Frankrijk zijn in verzet gekomen, omdat ze (terecht) de oneerlijke concurrentie uit Zuid-Amerika vrezen. Landbouwproducten worden in Zuid-Amerika onder veel lagere standaarden dan in Europa geproduceerd, en kunnen daardoor tegen lage prijzen in Europa verkocht worden. Zo zijn in Brazilië recent 120 soorten landbouwgif toegestaan die in Europa verboden zijn. Sinds kort hebben ook Nederlandse boeren zich tegen de handelsdeal gekeerd. Ontbossing Ook milieuorganisaties hebben zich collectief tegen een handelsverdrag met de Mercosur-landen uitgesproken. Nu al is de landbouwsector verantwoordelijk voor tachtig procent van de ontbossing in Brazilië. Het staat vast dat een verdrag tot meer landbouwactiviteit in Zuid-Amerika gaat leiden, wat verdere ontbossing van het Amazonewoud tot gevolg zal hebben. Dit is niet alleen rampzalig voor de Amazone zelf en voor de mensen en dieren die in het regenwoud wonen en leven, maar zal ook zorgen voor een enorme toename van de CO2-uitstoot. Nederlandse milieu- en boerenbelangenorganisaties hebben dan ook de handen ineen geslagen en hun steun voor de positie van de Partij voor de Dieren uitgesproken. Vanwege de grote gevolgen voor de Europese landbouw en het klimaat hebben de regeringsleiders van Frankrijk, België, Ierland en Polen uitgesproken dat ze zich enorme zorgen maken over de handelsdeal. In reactie daarop spraken zeven andere Europese regeringsleiders, waaronder onze premier Mark Rutte, juist hun steun uit voor een snelle totstandkoming van de deal. Het gaat hierbij vooral om de leiders van landen met een forse auto-industrie, zoals Duitsland, Zweden, Spanje en Tsjechië. In een brief deden Angela Merkel, Mark Rutte en consorten de terechte zorgen van boeren en milieuorganisaties af als ‘populisme’. Reden voor fractievoorzitter Marianne Thieme om Rutte naar de Kamer te roepen. Bij afwezigheid van Rutte was het minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok die de vragen van Thieme beantwoordde. Hij gaf toe dat de productiestandaarden in Zuid-Amerika lager zijn dan in Europa en dat in de Mercosur-deal überhaupt geen afspraken worden opgenomen om de standaarden in Zuid-Amerika te verhogen. Desondanks bleef Blok zijn steun voor het verdrag uitspreken. Je moet eerst cookies accepteren voordat je deze video kunt bekijken Ook Esther Ouwehand, die al maandenlang de oppositie tegen de Mercosur-deal leidt, is enorm bezorgd. “Als deze deal tot stand komt, kan ons landbouw- en klimaatbeleid bij het grofvuil. Deze handelsdeal zal leiden tot extra import van enorme hoeveelheden plofkip, rundvlees en zwaar bespoten suiker en soja die onder veel lagere standaarden dan in Europa zijn geproduceerd. De ontbossing van het Amazonewoud, die nu al dramatische vormen heeft aangenomen, zal alleen nog maar verder toenemen”, aldus Ouwehand. Bij de stemming over de motie van Ouwehand bleek dat de volledige oppositie zich achter de PvdD schaarde. Maar omdat coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en de ChristenUnie zich achter het standpunt van de regering bleven opstellen, haalde de motie het op een haar na niet. Ouwehand: “Het is onbegrijpelijk dat zelfbenoemde boerenpartijen als het CDA en de VVD en zelfbenoemde klimaatpartijen als D66 en de ChristenUnie deze verschrikkelijke handelsdeal steunen. Deze partijen tonen zich nu nog doof voor de luide roep uit de samenleving om de deal te blokkeren, maar het is de vraag hoe lang ze dat nog kunnen volhouden. Een ding staat vast, met vrienden als het CDA en de VVD hebben de boeren geen vijanden meer nodig.” Hoe nu verder? Er zijn nog meerdere gelegenheden om de deal te blokkeren. De verwachting is dat de Europese Commissie en de Mercosur-landen eind deze week tot een akkoord komen. Maar zowel het Europees Parlement als de Europese regeringsleiders moeten dan nog over de deal stemmen. In het Europees Parlement zal Anja Hazekamp namens de PvdD alles in het werk stellen om de deal te blokkeren. Mocht dat niet lukken, dan kunnen ook de Europese regeringsleiders de deal nog dwarsbomen. Zeer waarschijnlijk heeft elke individuele lidstaat, dus ook Nederland, de mogelijkheid om de handelsdeal te blokkeren. De PvdD zet vol in op een klip en klaar ‘nee’ van de Nederlandse regering en zal er alles aan doen om Rutte de 180-graden-draai te laten maken.

De EU staat op het punt haar grootste vrijhandelsverdrag uit de geschiedenis te sluiten: de Mercosur-deal met Zuid-Amerikaanse landen, waaronder het Brazilië van Bolsonaro. De EU zet zo haar grenzen wagenwijd open voor spotgoedkope landbouwproducten, zoals plofkippen en rundvlees. Onacceptabel! Vanmiddag stelt Marianne Thieme vragen aan minister Stef Blok en vanaf 15.00 uur stemt de Tweede Kamer over onze motie tegen de deal. Stop Mercosur! ✋⛔️

Opinie Esther Ouwehand: Bolsonaro bedreigt Nederlandse boeren

Het liberaliseren van de Europese markt is voor het Nederlandse kabinet zo’n heilig streven, dat de belangen van de Nederlandse landbouw zonder problemen geofferd worden op het altaar van de vrijhandel