Poliflw

“Op werkbezoek bij familie Van Poppel in Molenschot” Energieopwekking uit mest is een oplossing op het raakvlak van drie gigantische uitdagingen: de stikstofcrisis, de energiecrisis en de kunstmestproductie. Over zulke initiatieven (biomassacentrales, covergisters en mestfabrieken) wordt vaak negatief geschreven, maar wat CDA betreft wordt nog teveel over een kam geschoren. Commissielid Alwijn ten Cate ging daarom op bezoek bij de familie Van Poppel in Molenschot, die een melkveebedrijf runnen dat naast melk en vlees ook energie produceert. Hij sprak daarover met Jack van Poppel. Logische keuze voor duurzamere veeteelt Jack van Poppel legt uit. Naast twee miljoen liter melk en 25.000 kilo vlees per jaar produceren zijn 160 koeien ook een hoop mest. Niet al die mest mag terug het land op worden gereden. Overgebleven mest kan worden opgevangen en verwerkt tot twee producten: biogas enerzijds en meststof anderzijds. In Molenschot wordt dat biogas omgezet in duurzame elektriciteit en duurzame warmte. Hij produceert naast alle elektriciteit die voor het bedrijf nodig is ook nog een overschot dat genoeg om 15 huishoudens draaiende te houden. Afval is er in het geheel niet, want wat in de machine achterblijft kan worden gebruikt als ligbed voor de koeien. Minder kunstmest De duurzaam verkregen meststof is een belangrijke pre. Hoewel kunstmest namelijk een cruciale schakel is in de voedselindustrie, is er voor de productie daarvan wel gigantisch veel energie nodig. Eurochem in Antwerpen, de grootste kunstmestfabrikant van Europa, verbruikt 20% van alle aardgas in België. Dat is overigens niet allemaal voor energieopwekking, want aardgas is een grondstof die nodig is voor het productieproces. Dat niettegenstaande betekent elke kilo duurzaam verkregen meststof dus een kilo kunstmest minder, wat op de wereldwijde stroommeter toch weer een paar kilowattuur uitspaart. Dat is per saldo milieuwinst! Monovergisting versus covergisting Toch is niet iedereen blij met het gebruik van mest voor energieopwekking. De aangevoerde bezwaren kleven echter niet aan Van Poppel, want die heeft gekozen voor een monovergistingsproces. Daarbij wordt mest zonder toevoegingen verwerkt. Dit is in tegenstelling tot het covergistingsproces waar zulke toevoegingen wel noodzakelijk zijn. Het zijn juist die toevoegingen die op bezwaar stuiten. Ondersteun duurzaam ondernemen Wat CDA Gilze en Rijen betreft is deze techniek een prachtig voorbeeld van hoe onze lokale landbouw kan verduurzamen. We zijn trots op onze ondernemers die het voortouw nemen en hopen dat een goed voorbeeld goed doet volgen. We verwachten van de gemeente een positieve en proactieve grondhouding, wanneer onze ondernemers aankloppen met zulke goede ideeën. Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Mail of bel gerust naar alwijntencate@hotmail.com of 0615 035 807. Alwijn ten Cate, CDA-commissielid ruimte

Zolang de stikstofuitstoot niet flink vermindert, is het treffen van maatregelen om de natuur te herstellen dweilen met de kraan open. Dat stelt een nieuw rapport [1] van ecologen onomwonden vast. Ook wordt gewaarschuwd voor de mogelijke schadelijke gevolgen van ‘natuurherstelmaatregelen’ die de minister voorstelt. Tweede Kamerlid Leonie Vestering stelt vragen aan de demissionaire minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit over deze zorgelijke situatie voor de natuur. Vestering: “De beste natuurherstelmaatregel is het verminderen van de stikstofuitstoot zelf. Het rapport van deze ecologen geeft hiervoor een wetenschappelijke onderbouwing. Als je weet dat de veehouderij voor bijna de helft bijdraagt aan de stikstofuitstoot dan is het de meest logische en effectieve maatregel om het aantal dieren in de veehouderij flink te verlagen.” Vestering heeft daarom ook direct een motie ingediend om de mestproductieplafonds voor de melkvee-, varkens- en pluimveehouderij te verlagen, zodat deze in lijn komen met wat de natuurgebieden aankunnen. Daarnaast vraagt Vestering of minister Schouten bereid is om te stoppen met zogenaamde ‘natuurherstelmaatregelen’ die de natuur juist schade toebrengen. Bijvoorbeeld bij plaggen op de heide: hierbij wordt de bovenste grondlaag verwijderd, waardoor zowel overtollige stikstof als nuttige mineralen worden weggehaald. Resultaat is dat, wanneer de stikstofkraan niet wordt dichtgedraaid, de bodem daarmee nóg verder uit balans raakt. “Door de coronacrisis is de stikstofcrisis op de achtergrond geraakt in het dagelijks nieuws, maar deze is nog verre van opgelost. Voor de natuur, en ook voor de economie, is de stikstofcrisis nog net zo nijpend als twee jaar geleden. Nu hebben we een nieuw onderzoek van elf ecologen dat nogmaals duidelijk maakt wat natuurlijk al lang bekend zou moeten zijn bij de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit: hoe langer de periode is dat de stikstofuitstoot te hoog is, hoe erger de natuur achteruit gaat”, aldus Vestering. [1] https://www.foodlog.nl/files/a... [2] https://www.partijvoordedieren...

"De tijd van slappe excuses en eenpreek is voorbij. Wie niet horen wil, moet maar voelen. Alleen zo houden we Den Haag schoon." aldus Daniël de Groot.

Gesprek met Monique van Dorresteijn: Het eerlijke verhaal De verkiezingen zijn bijna achter de rug, waar in de campagnes de nadruk lag op woningbouw, klimaat en energieopwekking. Allemaal onderwerpen die onder andere te maken hebben met (schaarse)grond, uitstoot van Stikstof en daarmee direct de boeren in Nederland treft. Hierover ben ik in gesprek gegaan met Monique van Dorresteijn 20 jaar, de dochter van Andre van Dorresteijn, vooral bekend in Soest als “de boer die niet naar de polder mag”. Met een kop koffie aan de keukentafel van de boerderij aan de Insingerstraat, uiteraard op voldoende afstand, vertelt Monique dat ze in haar laatste jaar van de HAS Hoge school zit, richting dier- en veehouderij en dan specifiek de grote landbouw huisdieren. Voor haar afstudeeropdracht werkt ze aan een onderzoek naar Meerdere rundvlees keurmerken op de Nederlandse markt waarin het duurzaam geproduceerd rundvlees zich beter kan onderscheiden van rundvlees dat op andere wijze geproduceerd is. Hoe moet ik zo’n keurmerk zien, waar is het voor? “In dit onderzoek naar de keurmerken worden alle stakeholders meegenomen, veehouders, supermarkten, slagers en consument, want de consument moet er tevreden mee zijn, maar ook de boer moet er een eerlijke prijs voor hebben. Het moet ook geen afbreuk doen aan de gezondheid van de dieren.” aldus Monique. “Dit heeft niet te maken met het imago van het geproduceerde vlees, maar vooral met de noodzaak om een duidelijk onderscheid te maken.” “Het imago van de productie, of van de boer in het algemeen is ook een belangrijk onderwerp van gesprek op de opleiding. Het gaat gelukkig de laatste jaren de goede kant op, de mensen zien steeds beter hoe de boer op een eerlijke wijze het vak uitoefent, het is vooral de overheid die de boeren negatief wegzet, terwijl Nederland koploper is in dierenwelzijn, huisvestingsregels etc., met name doordat in Nederland de agrariërs het hoogst opgeleid ter wereld zijn. “ En enigszins cynisch: “Dit is overigens ook wel nodig met de huidige wet- en regelgeving. “ Monique wil zich richten op zo extensief mogelijke veeteelt, met zelfredzame rassen. Dat zijn koeien die zelfstandig leven, niet ver doorgefokt zijn, en zo min mogelijk medicatie nodig hebben. Monique: “Nu houden we de Franse Blonde d’Aquitaine. Deze voldoen daar aan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dikbilrunderen, deze hebben wel een hogere vleesopbrengst, maar hebben door hun bouw meer hulp nodig bijvoorbeeld bij het kalveren. Dit moet vaker via een keizersnede. Dit is niet wat wij willen op ons bedrijf. Alle processen moeten op een zo natuurlijk mogelijke wijze verlopen” Je wil graag verder als een duurzaam vleesveebedrijf, het bedrijf overnemen, wat zou je anders doen of willen dan je ouders nu doen? “Zoals het nu is, is het echt lastig. We hebben geen stal. Wel een kleine stal op de Peter van den Breemerweg met camerabewaking. Maar wat bedrijfsvoering betreft en niet met de ligging te maken heeft; een deel van het vlees gaat via de detailhandel/supermarkten naar de consument, en een deel verkopen we zelf in pakketten rechtstreeks aan de consument. Het rechtstreeks aan de consument leveren heeft de voorkeur, en dat gaat het beste vanaf één locatie voor boerderij en stal. Dan is er ook betere controle op de drachtige en de zogende koeien. “ Hoe zie jij de toekomst van de veehouderij voor jezelf? “Als er straks een stal is dan zie ik wel een mooie toekomst, maar op de huidige manier is het wel erg lastig. Het is ook erg afhankelijk hoe Nederland met wet- en regelgeving omgaat. Als straks de stikstofregelgeving doorgedrukt wordt zoals met de fosfaten gedaan is dan weet ik het niet. Ook niet op welke wijze, want persoonlijk wil ik geen megastallen of massaproductie. De kostprijs is inmiddels zo hoog dat je wel meerdere productiedieren of nevenactiviteiten moet hebben om je hoofd boven water te houden.” “Er zit een beetje een tegenstrijdigheid in, je wilt kleinschalig en duurzaam produceren, maar schaalvergroting is bijna noodzakelijk om rendabel te zijn. Ik wil graag mijn vee kennen, en niet bijvoorbeeld op een app, koe nummer 3 aansturen. Daarom willen we ook meer zelf ons vlees verkopen. Door corona is mijn buitenlandstage niet doorgegaan, en ben ik bezig onze website uit te breiden om in Soest en de regio meer consumenten te bereiken. Er is ook steeds meer vraag naar, maar de consument moet wel weten dat we al ruim twintig jaar eerlijk kwaliteitsvlees rechtstreeks verkopen. Door lokaal meer te verkopen is schaalvergroting niet nodig, de consument ziet waar het vlees vandaan komt en deze transparantie heeft toekomst.” Je had het over wet- en regelgeving, dan kom ik bij de politiek uit. Zeker nu in de debatten hoor je vaak dat vlees vooral voor het buitenland geproduceerd wordt. Is dat zo? “Het betere vlees blijft allemaal in Nederland. Wat voornamelijk geëxporteerd wordt is kalfsvlees uit de melkveesector. Omdat geselecteerd wordt op de juiste kalveren voor de melkproductie, vallen ook veel kalveren voor de melkproductie af. Nederland heeft enkele grote bedrijven die dit vlees importeren en exporteren. Dat is niet de handel waar ik achter sta, en heeft ook nog invloed op de stikstofproductie.” Over stikstof gesproken, hoe sta je tegenover halvering van de veestapel? “Je kan niet zeggen van een bedrijf, je hebt honderd koeien, ga nu maar verder met 50. Dat is het zelfde als ‘we gaan je maar een half salaris uitbetalen’. We moeten in Nederland af van de megabedrijven. Gewoon weer terug naar familiebedrijven. Al ver terug in de vorige eeuw was schaalvergroting de manier om geld te verdienen, en dat komt omdat de prijs van producten niet hoger geworden is, maar de productiekosten wel. Mijn ideaal is een klein bedrijf waarbij de eigen grond groot genoeg is voor eigen mestafzet. Dus niet op papier voldoende grond hebben met een rekentruc en in Groningen goedkope grond kopen om in het westen grotere stallen te bouwen. “ “De boeren zijn met het stikstofprobleem al heel hard bezig en hebben als sector al de grootste stappen in de goede richting gemaakt ten opzichte van andere sectoren, maar dat kunnen wij niet alleen. Ook grote bedrijven met een hoge uitstoot in andere sectoren moeten meewerken en dat zie je nu niet terug in het regeringsbeleid. Het oneerlijke is dat de grote bedrijven groter worden terwijl de kleine bedrijven met moeite het hoofd boven water houden. En naar kleine bedrijven moeten we juist toe. Het zijn nu de grote bedrijven die de mogelijkheid hebben om te investeren in apparatuur voor bijvoorbeeld luchtwassing, dat kan alleen als je voldoende opbrengsten hebt.” Wat is er absoluut niet waar, en wil je rechtzetten? “Dat de branche niet transparant is. Dat we slecht voor de dieren zijn, daar wordt ik boos over. Op tv zie je reclame tegen legbatterijen terwijl we die in Nederland helemaal niet hebben. En als het vee uit Nederland verdwijnt, en de supermarkten betalen geen eerlijke prijs, dan halen we vlees uit het buitenland waar we in Nederland helemaal geen controle meer over hebben. Daarnaast kost het vestigen van een boerenbedrijf enorm veel moeite, terwijl lege boerderijen moeiteloos voor enorm veel geld worden omgebouwd tot luxe woonboerderijen.” Door alle opleidingen en kennisniveau, wordt je niet steeds meer een manager, of ben je nog steeds een boer tussen de koeien? “Ik wil echt wel boer zijn, en tussen de koeien lopen, maar voor nu is dat niet haalbaar en moet daarnaast gaan werken, en zal eerder in deze branche een ander vak uitoefenen. Maar ik blijf boer.” Ben je niet bang dat je dan niet -sorry voor de lompe uitdrukking- echt een “hobbyboer” wordt? “Ik zie het zo dat de boerderij de hoofdtaak is, met een nevenbaan voor aanvulling, en dat is in tijd wel haalbaar. Het overnemen van de boerderij kan sowieso niet zonder hulp van m’n vader, maar op den duur is het wel de bedoeling dat ik de boerderij volledig overneem en dat dit mijn enige baan is, dat is nu nog niet haalbaar, ik ben nog jong.” Je bent dit jaar klaar met studie wat ga je doen? “Er zijn nu veel coronabeperkingen waardoor open dagen alleen maar digitaal kunnen, ik kijk nu welke studies mogelijk zijn. Het liefst had ik mijn buitenlandstage gedaan, je kan dan met je kennis naar een land dat ook heel goed is in veehouderij om extra van te leren, of je gaat naar een land dat niet zo goed is, en daar ga je je kennis overdragen. Ik was graag naar Nieuw Zeeland gegaan, al is dat wel erg ver.” Is het nog wel leuk om te boeren? “Ik vind het heel erg leuk. Als ik tussen de koeien loop, en ik zie een mooie koe, of een nieuw kalfje dan is dat hartstikke leuk. Het moet wel rendabel blijven, maar is wel lastig.” Heb je nog een nabrander? “Het is gewoon een heel mooi beroep, en als dat niet meer in Nederland mogelijk is dan is dat wel een hele nare ontwikkeling.” Alex Strengholt, in gesprek met Monique van Dorresteijn.

Geen zin om boodschappen te doen, maar wel zin in pannenkoeken op Nationale Pannenkoekdag op vrijdag 19 maart? Dat begrijpen wij heel goed. Je kan je daarom aanmelden voor Pannenkoekdag. Dit jaar is het wel anders dan de voorgaande jaren. In verband met de huidige maatregelen, kunnen we helaas niet zelf gaan bakken. Maar we laten het zeker niet voorbij gaan!Wanneer je je aanmeldt, ontvang je op 18 maartverse ingrediënten om zelf de lekkerste pannenkoeken te maken. Wil je dit niet missen? Laat ditdan zo snel als mogelijk weten, want op is echt op. Mail je naam, telefoonnummer en het adres doornaarfractie@cdamaassluis.nl.Tel de dagen af en zie ons op donderdag 18 maart.

Wist je dat je ook op onze regionale toppers kunt stemmen op 17 maart? Uilkje Attema (#70) en Bauke Dam (#52) zijn verkiesbaar en leggen je uit waarom!

De gemeenteraad sprak in november over “Hondenbeleid in de kernen”. Hoe houden we het plezierig voor elke inwoner? Dit vraagt het nodige van baasjes, soms ook van niet-baasjes en natuurlijk ook de gemeente. En hoe zit het met de andere huisdieren?

In november stond het Hondenbeleid in de kernen op de agenda. Bij dit onderwerp gaat het om de regels en voorzieningen die nodig zijn voor een goede omgang met deze (in de meeste gevallen) trouwe dieren. Het college stelde voor om in alle kernen van Dalfsen het beleid voort te zetten, zoals dat ook de afgelopen jaren vorm kreeg. Dit voorstel was gebaseerd op een evaluatie van het huidige beleid en de beleving daarvan binnen de gemeente. In aanloop naar de behandeling kregen we mailtjes en input vanuit meerdere inwoners die hierover hun mening gaven. Vaak komt daarin wat emotie mee. Waar de één vooral geniet van het positieve van honden, ervaart de ander juist de overlast. Ruimte en beweging voor de eigenaren met hun geliefde huisdier staan dan op gespannen voet met de ergernis over de hondenpoep, de last van het geblaf en de loslopende hond die een argeloze jogger achterna gaat. Of juist dat kind dat door een speelse hond omver wordt gelopen. Is loslopen wel nodig tegenover meer ruimte daarvoor, al of niet met een hek erom. En dan ook nog eens die hondenbelasting. Zeker in vergelijking met andere huisdieren toch super onrechtvaardig om alleen de hond als huisdier te belasten, terwijl de gratis poepzakjes zijn verdwenen?

Alles afwegend hebben we ingestemd met de voortzetting van het huidige beleid, met kritische aanbevelingen voor de toekomst. Vooral het vinden van de overlast gevende dieren hebben we als prioriteit benoemd. Daarbij adviseren we de overheid om te blijven handhaven, maar roepen we de eigenaren ook op om, juist onderling, op goed gedrag aan te sturen en bij overlast elkaar daarop rustig, maar beslist aan te spreken. Samen houden we Dalfsen veilig en schoon. Ook de overlast van katten, wat net als de hondenpoep ook steevast in de ergernis top 10 opduikt hebben we hierbij aandacht gegeven. Binnenkort zullen we hier nog eens publiek op terugkomen. Over het al of niet afschaffen van de hondenbelasting ging het bij dit besluit niet. Dat is een begrotingszaak en die was al eerder vastgesteld.

Hebt u ook een mening over het hondenbeleid en wilt u die kwijt, bel ons dan, of stuur een mailtje naar info.christenuniedalfsen@gmail.com