Poliflw

Stromen mensen met een bijstandsuitkering eerder uit naar betaald werk als ze meer ruimte krijgen, mogen bijverdienen en beter worden begeleid? Dat was de centrale vraag bij de experimenten die in de afgelopen twee jaar in zes gemeenten werden uitgevoerd. Vandaag presenteerden vijf gemeenten de uitkomsten. Na het lezen van de eerste rapportages is mijn voorzichtige conclusie: bijverdienen kan een belangrijke opstap zijn en persoonlijke begeleiding loont.

De opzet van de experimenten

In Utrecht, Groningen en Wageningen waren vier onderzoeksgroepen. In Nijmegen en Deventer drie. Bij de experimenten kreeg een eerste groep een ontheffing van de verplichting om werk te zoeken, een tweede groep kreeg meer begeleiding en een derde groep mocht bijverdiensten uit werk houden. De resultaten werden gerelateerd aan de uitstroom naar betaald werk enerzijds en aspecten als gezondheid, welbevinden, zelfredzaamheid en vertrouwen anderzijds.

Tegenvallende resultaten

Hoewel er verschillen zijn in de uitkomsten, valt het totaalbeeld wat tegen. De veelbelovende voorspellingen werden vandaag vooral afgezwakt. Gezegd moet dat mensen in de experimentele groepen over het algemeen tevredener waren over de dienstverlening dan mensen over de reguliere dienstverlening. Aan de andere kant is vrijwel niet aangetoond dat een in het experiment gebruikte systematiek direct heeft geleid tot meer uitstroom naar betaald werk.

Bijverdienen als opstap naar meer werk

Zowel Groningen, Utrecht als Wageningen laten zien dat bijverdienen naast een bijstandsuitkering mogelijk een opstap kan zijn naar uitstroom uit de bijstand. De resultaten zijn niet eensluidend, maar het lijkt een stap vooruit wanneer gemeenten meer vrijheid krijgen om bijverdienen naast de bijstandsuitkering mogelijk te maken. Voor veel mensen is de dreiging van korting op de uitkering nu een belemmering om parttime betaald werk te aanvaarden. De resultaten laten zien dat het een flink aantal mensen gelukt is om tijdelijk bij te verdienen naast de uitkering en vervolgens volledig uit te stromen naar betaald werk. Ongetwijfeld geldt niet voor iedereen dat dit werkt, maar in de combinatie met een intensieve, persoonlijke begeleiding zou hieraan invulling gegeven kunnen worden.

Niet alleen uitstroom naar werk telt

Over de Participatiewet wordt veelal gezegd dat deze teveel gericht zou zijn op verplichtingen en sancties. De experimenten kregen daarom in verschillende gemeenten al snel de naam ‘vertrouwensexperiment’. In die experimenten ging het niet zozeer om de uitstroom naar betaald werk, maar om andere effecten. In Tilburg bleek eerder bijvoorbeeld al dat het experiment daar effecten kende op gezondheid en geluk. Een vergelijkbaar resultaat is ook vandaag te zien in de uitkomsten van de andere gemeenten. Gezondheid, vertrouwen en zelfredzaamheid zijn aspecten die (weliswaar veelal niet significant t.o.v. de controlegroep) ervaren worden. Persoonlijke begeleiding loont, zou de stelling kunnen zijn.

Persoonlijke begeleiding loont

Destijds is door de gemeenteraad van Doetinchem de afweging gemaakt om al dan niet deel te nemen aan het landelijke experiment. Daarvoor is een vragenlijst afgenomen onder bijstandsgerechtigden en zijn door gemeenteraadsleden gesprekken bijstandsgerechtigden gevoerd. Uit de vragenlijst en de gesprekken bleek dat het niet zozeer de regels waren die beknellend werkten, als wel de wijze waarop deze werden uitgevoerd. In dit kader is in de gemeente toen de keuze gemaakt geen experiment te starten, maar een plan van aanpak ‘regelarme bijstand’ op te stellen en volgens dat plan te gaan werken. Het heeft geleid tot aanpassingen, maar begin 2019 werd pijnlijk duidelijk dat bijstandsgerechtigden zich niet goed bejegend voelden. De veranderingen die sinds dat moment zijn doorgevoerd, maken dat dit inmiddels sterk verbeterd is. Belangrijk daarbij is de huidige aanpak, waarbij met elke bijstandsgerechtigde een bij de persoon passend traject afgesproken wordt. Het is een intensieve en kostbare werkwijze. Om dit ook in de komende tijd waar te blijven maken, met een stijgend aantal bijstandsgerechtigden, zullen we een groot beroep moeten doen op onze professionals.

Wat leren we van de experimenten?

Hoewel de experimenten geen schokkende resultaten hebben opgeleverd, kunnen we er wel twee conclusies uit trekken. Het zou goed zijn om meer ervaring op te doen met bijverdienen als opstap naar een betaalde baan en het lijkt belangrijk om de persoonlijke begeleiding op maat te versterken. De aanpak is echter sterk afhankelijk van de bijstandsgerechtigde en de arbeidsmarktsituatie in de gemeente. Daarom zou het goed zijn als gemeenten hun aanpak optimaal kunnen toesnijden op de specifieke situatie. Daar is vanuit het Rijk beleidsruimte voor nodig, maar ook financiële ruimte.

 

Overzicht van de resultaten

Wageningen meldt dat de uitstroom naar werk in twee interventiegroepen (geen verplichting en extra begeleiding) groter is dan in de referentiegroep. In de bijverdiengroep was het effect op de uitstroom minder groot, maar gingen deelnemers wel vaker in deeltijd werken. Ook op andere aspecten zoals ervaren gezondheid, welbevinden, en sociaal vertrouwen worden positieve effecten gerapporteerd. De effecten zijn niet altijd statistisch significant.

In Utrecht worden in de interventiegroepen resultaten gezien die duiden op meer arbeidsparticipatie, met name in de laatst maanden van het onderzoek. De effecten zijn vrijwel niet significant. Er is wel een effect van een financiële prikkel (bijverdienen) te zien, deze beperkt zich tot banen met een lager aantal uren. Voor met name bijstandsgerechtigden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt geldt dat zij baat hebben bij extra hulp en begeleiding.

In Groningen worden vergelijkbare positieve resultaten gevonden, maar hiervan wordt, net als in Utrecht, de grens van wetenschappelijke significantie niet gehaald. Groningen laat zien dat bijverdienen leidt tot een verhoogde arbeidsparticipatie, voornamelijk bij banen met een hoger salaris en een grotere omvang. Het experiment heeft voor Groningers geleid tot toegenomen vertrouwen en zelfredzaamheid en in sommige gevallen ook een verbeterde ervaren gezondheid.

De onderzoekers in Deventer stellen dat er een activerende werking uit lijkt te gaan van intensieve begeleiding. Dat leidt overigens niet aantoonbaar tot meer uitstroom naar betaald werk. Opvallend is dat er ook geen verschillen worden gevonden tussen de onderzoeksgroepen als het gaat om geluk, gezondheid of vertrouwen.

In Nijmegen laat het onderzoek niet zien dat het experiment leidt tot meer uitstroom naar werk of deeltijdwerk. Wel zetten mensen in de experimentele groep zich meer in om werk te vinden. De tevredenheid over de experimentele dienstverlening is groter dan over de reguliere dienstverlening. Dit zou wijzen op het belang van aandacht voor en contact met mensen in de bijstand.

Ruim 400.000 Nederlanders hebben een bijstandsuitkering. Er wordt veel over hen gesproken: of ze er eigenlijk wel recht op hebben, of ze er geen misbruik van maken, of ze niet te veel geld krijgen of te weinig. Maar eigenlijk gaat het maar heel weinig over waar de bijstand echt voor bedoeld is: wat hebben zij nodig om weer aan het werk te kunnen of op een andere manier mee te kunnen doen in onze samenleving.

Het grote gemis in het debat van de afgelopen jaren is hoe de bijstand bijdraagt aan kansen voor iedereen. Tot deze week.

De afgelopen twee jaar hebben gemeenten, onderzoekers en bijstandsgerechtigden met verschillende experimenten uitgezocht hoe we de bijstand effectiever kunnen inrichten. Vandaag werden de resultaten gepresenteerd. Wat de experimenten vooral laten zien is dat veel afhangt van de specifieke situatie van de bijstandsgerechtigde en van de gemeente waar men woont. En dat er nog veel te leren overblijft over hoe we met de bijstand echte kansen creëren voor mensen die ervan afhankelijk zijn. Dat is juist nu van groot belang.

De afgelopen jaren zagen gemeenten veel mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt in de bijstand. Mensen die vaak meerdere problemen hebben, bijvoorbeeld op het gebied van schulden, gezondheid of huisvesting. Om die mensen te ondersteunen richting de arbeidsmarkt is maatwerk nodig. In plaats daarvan kregen gemeenten van het Rijk vaak extra regels of extra taken zonder het geld om deze goed uit te voeren. De komende tijd zullen er door de corona-crisis helaas weer meer mensen in de bijstand belanden. Ook zij verdienen ondersteuning op maat om snel weer aan het werk te gaan.

Gemeenten werken er hard aan om alle mensen in de bijstand kansen te bieden om mee te kunnen doen. We zien dat niet voor iedereen (gelijk) uitstromen uit de bijstand realistisch is. Maar goed in je vel zitten omdat je vrijwilligerswerk, een cursus of dagbesteding doet, maakt dat je soms wèl stappen kunt zetten richting de arbeidsmarkt. En mensen die actief meedoen, op welke manier dan ook, zijn gezonder en hoeven minder gebruik te maken van zorg en ondersteuning. De roep van rechts om meer drang en dwang voor deze groep mensen werkt juist averechts. Het is tijd voor een bijstand die wel werkt.

Wij pleiten voor ruimte voor alle gemeenten om te experimenteren. We roepen het kabinet op om de huidige experimenten door te zetten en meer gemeenten dezelfde kans te bieden. Zodat die zaken die goed werken, breder ingezet kunnen worden. En zodat wij onze aanpak optimaal kunnen toesnijden op de mensen met een bijstandsuitkering in ónze gemeente. Zo voorkomen we ook dat mensen die eindelijk meedoen in de maatschappij of die nu stappen maken richting werk, weer noodgedwongen terugvallen. Nog te vaak dwingt het Rijk gemeenten strenger te zijn of generieke maatregelen in te zetten, die niet het maatwerk bieden wat onze inwoners nodig hebben. Laten we, met de resultaten van alle experimenten in de hand, vanaf dit moment kiezen voor wat wel werkt.

Anne-Marijke Podt, Raadslid D66 Utrecht

Toon van Gent, Raadslid D66 Nijmegen

Koosje van Doesen, Raadslid D66 Groningen

Yaşar Sazak, Raadslid D66 Tilburg

Micha Snijder, Raadslid D66 Wageningen

Jeroen van den Heuvel, Buitengewoon raadslid D66 Zeist

De Coronacrisis raakt ons allemaal. Schiedam ligt stil en we kunnen alleen maar hopen dat de uiteindelijke gevolgen, op menselijk en economisch vlak, niet te erg worden.

Natuurlijk wordt ook de lokale politiek getroffen door de crisis. Bijeenkomsten kunnen niet plaatsvinden, social distancing moet in acht genomen worden etcetera. Tegelijkertijd dient de stad natuurlijk wel bestuurd te worden. Daarom is voor wat betreft activiteiten van de gemeenteraad, gekozen voor de volgende oplossing: alle politieke bijeenkomsten, zoals Stadserven, beeldvormende avonden en commissievergaderingen worden tot nader order geannuleerd. Dit betekent dat het zorgvuldige democratische proces om te komen tot oordeels- en besluitvorming voorlopig op de schop gaat.

Omdat zoals ik al zei, de stad toch bestuurd moet worden, is besloten de raadsvergadering van 21 april a.s. wel door te laten gaan. Echter: hier zullen alleen echt urgente zaken besloten worden. Zonder uitgebreid debat. De vergadering mag maximaal een uur duren.

Een aantal zaken waarover we in een andere situatie misschien wel gedebatteerd zouden hebben, maar die ongetwijfeld aangenomen zouden worden, wordt nu bovendien als hamerstuk op de agenda gezet. Minder urgente raadsvoorstellen worden doorgeschoven naar een later moment.

Deze raadsvergadering zal wel plaatsvinden in de raadzaal: maar daar is het met 35 raadsleden niet mogelijk onderling anderhalve meter afstand te houden. Er zullen dus alleen woordvoerders per fractie plaatsnemen op de raadszetels. De overige raadsleden nemen plaats op de tribune, met minimaal anderhalve meter onderlinge afstand. Pers is wel welkom bij deze vergadering, publiek niet. (Maar de vergadering wordt wel live uitgezonden).

Het ziet ernaar uit, dat we in mei een soortgelijke route gaan volgen. De partijen in de raad hebben met elkaar afgesproken in deze periode niet aan politieke profilering te doen. Voor zover ik zie lijkt men zich hier over het algemeen aan te houden. Tot zover het dagelijks functioneren van de gemeenteraad…

De D66-fractie komt normaal gesproken tweemaal per raadscyclus bij elkaar. Ook dat kan nu even niet. We hebben wel een oplossing gevonden: op maandag 30 maart hebben we voor het eerst via een videovergadering overlegd. Dat ging verrassend eenvoudig en goed.

Als raadslid probeer ik in deze tijd zoveel mogelijk online te zijn via e-mail, Twitter en Facebook. Waarbij ik met name probeer contact te houden met ondernemers en bewonersinitiatieven in onze stad.

En ja, wat uiteindelijk de gevolgen van deze crisis zijn voor de Schiedamse economie kan ik op dit moment nog niet overzien. Maar ik kan mij zo voorstellen dat de zomernota, waaraan het college nu werkt, hierdoor sterk beïnvloed gaat worden.

Om positief te eindigen:

Ik zie een college dat keihard aan het werk is om Schiedam door deze crisis heen te helpen. Met daarbij zeker een compliment aan onze eigen Marcel Bregman. Zijn inzet wordt door ondernemers in de stad duidelijk gewaardeerd.

Daarnaast zie ik in onze stad allerlei initiatieven ontstaan van bewoners, die hulp bieden aan andere inwoners van onze stad. En er zijn de ‘leuke’ initiatieven. Kinderen die met hun ouders op Berenjacht gaan. Bewoners in Groenoord die op hun balkon meedoen met een work-out op het grasveld voor hun flat. Dat geeft mij in deze vervelende periode toch weer het gevoel dat we trots kunnen zijn op onze mooie stad en haar bewoners!

John

The post Schiedam moet toch bestuurd worden. appeared first on Schiedam.

Veel gezinnen in Maassluis zijn afhankelijk van de voedselbank voor hun wekelijkse boodschappen. Teveel als je het mij vraagt, maar daarom ben ik juist zo blij dat de voedselbank er is. En ook nu tijdens de coronacrisis doen de vrijwilligers van de voedselbank zoveel als ze kunnen. Door: Jesse de Jong

 

Het vraagt heel wat om nog op een veilige manier open te gaan: vrijwilligers en bezoekers moeten altijd 1,5 meter afstand bewaren. Buiten is met stoepkrijt en pionnen een rij gemaakt. Al snel blijkt dat geen luxe: de rij is de hele middag onwijs lang. We vragen mensen hoelang ze hebben staan wachten: 3 kwartier, een uur, “maar ik had me erop ingesteld, dus het geeft niet”. Iedereen heeft begrip voor de maatregelen, niemand klaagt. En bovendien schijnt de zon.

“Heb je wel genoeg tassen bij je?”

Er is goed over de route in de loods aan de P.J. Troelstraweg nagedacht. Toevallig hebben ze een tijdje terug een extra loods tot hun beschikking gekregen van WelzijnE25: daardoor kunnen de spullen beter verspreid worden en is er een aparte in- en uitgang. Daarnaast worden de boodschappen bij een aantal kwetsbare mensen thuisgebracht. Medewerkers van de gemeenten helpen hierbij, dat is nog eens betrokken!

Joke Cats houdt bij de ingang iedereen tegen en stuurt één-voor-één mensen de route in. “Heb je wel genoeg tassen bij je?” Vraagt ze meerdere keren. Die heb je nodig, omdat er gigantisch veel gedoneerd is door bedrijven, restaurants en inwoners! Ik merk dat de coronacrisis iedereen raakt. Daardoor blijven er veel verse producten over, maar zijn mensen ook extra bereid om anderen te helpen.

Aan vrijwilligers dan ook geen gebrek. Ik vond het mooi om te zien hoeveel jongeren hielpen bij het uitpakken van kratten paprika’s of bij het inpakken van tassen. Overal stonden flesjes desinfectiemiddel voor de vrijwilligers. De Etos kwam zelfs nog extra flesjes brengen: alle beetjes helpen. Iedereen controleerde of je wel je handen volgens de instructie waste. De weken ervoor hadden ze ook al maatregelen genomen vanwege het coronavirus, nog voordat supermarkten strengere regels invoerden.

Het is heel warm om te zien hoeveel mensen Joke bij voor- of achternaam kent. Het korte persoonlijke gesprekje bij het wachten voor de ingang is bijna net zo waardevol als de boodschappen die verdeeld worden. Vorige week bleek dat ouders het moeilijk vonden om hun kinderen bezig te houden nu iedereen thuiszit. Daarom worden er speciaal tips voor ouders en opdrachten voor kinderen uitgedeeld. Ook de oproep op facebook om spelletjes en puzzels in te zamelen leverde veel hulp van Maassluizers op. Aan het eind van de route door de loods mochten mensen wat uitzoeken om het thuis gezellig te houden.

De rij wachtenden buiten werd nog niet korter. Vrijwilligers liepen langs om te zorgen dat iedereen onderling genoeg afstand hield. Ook deelden ze water uit, want in de zon warmde het flink op. In de middag meldde de handhaving zich bij de loods. Niet om te vragen hoe het ging met de hulp, maar om klachten uit de buurt door te geven. Omwonenden hadden foto’s van de wachtrij gemaakt en naar handhaving gestuurd: de voedselbank zou de 1,5 meter afstand in de rij niet goed handhaven. Waarschijnlijk hadden ze bij de foto’s niet gezegd dat de vrijwilligers dit streng in de gaten hielden. De handhaving kon hierbij niet helpen, want “we zijn maar met zijn tweeën voor 35.000 inwoners”.

Dat er zo weinig handhaving is vind ik zorgelijk. De komende weken wordt de rij bij de voedselbank waarschijnlijk alleen maar langer. We zitten nog midden in de crisis en de voedselbank is er voor iedereen: als je nu in de knel komt, kun je zonder vragen op vrijdag langskomen. Hoeveel ZZP’ers zitten op dit moment zonder inkomen? Hoeveel ondernemers moesten hun zaak sluiten? In Maassluis staan we ook voor hen klaar: met financiële hulp, maar ook met hulp bij de voedselbank.

Het is daarom enorm belangrijk dat de voedselbank open blijft, de vrijwilligers zorgen dat ze niet ziek worden en de mensen langs kunnen blijven komen. Daarvoor kunnen ze alle hulp gebruiken: van vrijwilligers, van bedrijven en van de gemeente.

Volwassen? Zoek het financieel nu zelf maar uit.

Inmiddels houd ik mij als wethouder een tijd bezig met armoede en schulden en ik zie dat het voor mensen niet altijd eenvoudig is om te doorzien wat hen te wachten staat op financieel gebied. Afgelopen week sprak ik met een jongere en haar moeder. Ik hoorde van hen hoe pittig het is om je vanuit en positie van schulden ineens zelf te gaan redden. We kunnen wachten tot mensen schulden hebben en hen dan helpen, maar ik vind het veel belangrijker om vooraf problemen te voorkomen. Door al op jonge leeftijd aandacht te besteden aan het omgaan met financiën en door te laten zien dat je gerust aan de bel mag trekken als je er met je financiën even niet uit komt, wil ik het taboe rond armoede doorbreken. Helaas is het keihard nodig, want het overkomt veel jongeren dat zij al vroeg in hun leven schulden opbouwen. De Rondkomers is een samenwerking tussen gemeente Doetinchem, Buurtplein, Platform Armoedebestrijding Doetinchem, Laborijn, en UWV. Elke jongere die 18 wordt sturen wij een kaart om hen te triggeren zich financieel voor te bereiden op de volwassen leeftijd. ‘Hey, jij daar! Jij wordt bijna 18”.

Vrijheid!

De mogelijkheid die je hebt om naar je eigen wil te handelen. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar verhalen uit het verleden en beelden van ver weg maken ons duidelijk dat dat niet zo is. We kennen het verhaal van Anne Frank uit haar dagboeken. Misschien ken je ook het verhaal van Iet Gerritsen, zij leefde in de oorlog in Doetinchem. Ook zij hield een dagboek bij. Elf schriften schreef ze vol. Ze zat gevangen in De Kruisberg en hielp gewonden bij de verschrikkelijke aanslag op onze stad.

Het zijn niet alleen de verhalen van ver weg of van 75 jaar geleden die ons duidelijk maken dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Dat lieten Mitch en Dytz vrijdagmiddag zien. Ik dacht daarbij terug aan de ontmoeting met de jongere. Hoe fijn zou het zijn als mensen zich vrij voelen van schulden, vrij van dingen die in het verleden niet goed zijn gegaan. Zonder schaamte. Dat komt erg dichtbij. Mitch en Dytz hebben in het kader van Freyheyt een rap gemaakt en ik mocht bij de presentatie zijn. “Vrijheid is waar het leven om moet gaan. Vrienschap en familie of een vriend hier ver vandaan.”

Donderdag 30 januari 2020 hebben wij bij de “Ontmoeting met de raad” het thema armoede en schulden besproken. Verschillende organisaties (voedselbank, speelgoedbank, kledingbank, Apeldoorn financieel fit, Humanitas, Over Rood, Stichting Leergeld) hebben verteld welke bijdrage zij leveren binnen hun organisaties. Ook werd deze bijeenkomst verrijkt met de bijdrage van een ervaringsdeskundige. Zij vertelde over haar persoonlijke situatie, de weg die ze moest bewandelen, de positieve aspecten van de hulp die haar werd aangeboden en de aspecten die in haar ogen dienen te verbeteren.

Wij zijn blij met de kennis en ervaring die met ons werd gedeeld. Vervolgens hebben de raadsleden meegedaan aan tafelgesprekken waar wij vragen en inzichten met elkaar konden delen.

Wat erg duidelijk in mijn ogen werd, is dat Apeldoorn niemand in de steek laat. Gemeente, organisaties, verenigingen etc, doen er alles aan om de groep van mensen die in deze situatie terecht komt te hulp te schieten.

Op de vraag wat zou de raad kunnen doen om deze problematiek preventief aan te pakken was moeilijk een antwoord te krijgen. Het aantal vrijwilligers dat ik heb gesproken gaf toe alleen bij te dragen aan een oplossing, hun bijdrage was niet gericht op preventie. Vervolgens werd er ook gepraat over een mogelijke aanpak hoe wij in Apeldoorn het probleem armoede en schulden kunnen verbeteren.

Dat er vele partijen zijn die het probleem van armoede en schulden helpen op te lossen konden wij duidelijk donderdagavond ervaren. Dat vrijwilligers onmisbaar zijn is ook voor iedereen duidelijk. Maar hoe verder?

De oorzaken waarom iemand in deze situatie terecht komt zijn heel verschillend: pech is een van de oorzaken, scheiden, ziekte, ontslagen, niet met geld kunnen omgaan, enzovoort. Om preventief te kunnen werken zou het noodzakelijk zijn om de groep armoede en schulden van elkaar te scheiden, om een beter beeld te verkrijgen van de situatie en de oorzaken waarom iemand in zo’n situatie komt. De situatie en de hulp die aangeboden wordt zou meer inzichtelijk moeten zijn voor iedereen en tegelijkertijd efficiënter, niet alleen gericht op hulp maar ook hoe je voorkomt dat deze problematiek groeit en een generatie probleem wordt.

Ook is het belangrijk om zich af te vragen welke rol de politiek kan spelen en welke maatregelen genomen kunnen worden om vroegtijdig te constateren dat er een probleem is en niet wachten tot het te laat is.

Schaamte en wanhoop spelen een rol om terughoudend te zijn, maar hulpmiddelen zoals een telefoonnummer waar mensen hun verhaal anoniem kunnen doen zou het verschil kunnen maken.

Luz Maria Camacho Raadslid D66 0636495933

In het AD van 20 december staat dat de gemeente in oktober is begonnen met de Wijkgerichte aanpak in Korte Akkeren. Die aanpak komt erop neer dat een breed scala aan overheidsdiensten hun fraudesignalen delen met de gemeente en dat de gemeente Gouda die signalen samenvoegt en vervolgens regie voert over de actie die wordt ondernomen. D66 Gouda heeft vragen bij deze zware vorm van handhaven en wij hebben het initiatief genomen om samen met Groen Links, Partij voor de Dieren en Gouda’s 50+ nadere informatie te vragen aan het college. Informatie die we ook hebben ontvangen.

D66 Gouda heeft er geen moeite mee om in het geval van een individuele verdenking van fraude, criminaliteit en/of ondermijnende activiteiten informatie te stapelen van verschillende overheidsdiensten. Tegelijkertijd kent de methode waarmee nu wordt gewerkt wel twee zorgpunten. Ten eerste stapelt het ICT systeem de fraudesignalen op postcode en huisnummer en niet op een unieke aan het individu te koppelen sleutel, zoals het BSN-nummer.

Juristen hebben een bodemprocedure aangespannen over een ander systeem, SYRI, dat van dezelfde niet-persoonsgebonden methode van fraudeonderzoek gebruik maakt. Wij hebben onze zorgen hierover gedeeld met het college van B&W. Mocht de rechter besluiten dat dit geen juiste manier is om fraudeonderzoek te doen, (de uitspraak is eind januari 2020) dan zullen wij verder in gesprek gaan met het college over de overeenkomsten van de gebruikte methode met SYRI.

Ten tweede vragen wij ons af of de koppeling tussen fraudebestrijding aan de éne kant en zorgverlening aan de andere kant wel zuiver is. Wij vinden het zeer ongemakkelijk dat de gemeente een huishouden binnenkomt om fraude te onderzoeken en dat tegelijkertijd gekeken wordt naar zorgmijding en onderbenutting van voorzieningen. Is het per definitie gek als je geen gebruik (meer) wenst te maken van de toeslagen van het rijk of voorzieningen en/of zorg van de gemeente? Als je dan tegelijkertijd én wordt onderzocht op fraude en de gemeente biedt je hulp aan: hoe sterk moet je dan wel niet in je schoenen staan om een hulpaanbod op andere terreinen te weigeren of niet te accepteren? D66 Gouda vraagt zich af of de gemeente dit mag doen, op basis van de SUWI wetgeving die stelt dat alleen de noodzakelijke informatie verzameld mag worden voor fraudeonderzoek.

Tijdens de raadsbehandeling van deze onderzoeksmethode bleek een overgrote meerderheid van de raad voor het hanteren van deze methode te zijn. D66 wacht, zoals gezegd, op de uitspraak in de bodemprocedure rondom SYRI en wij zullen dan naar bevind van zaken handelen.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft op verzoek van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de werking van de Participatiewet geëvalueerd. De resultaten waren niet erg bemoedigend. Staatssecretaris Van Ark heeft vervolgens gezegd gemeenten te willen verplichten om van bijstandsgerechtigden een niet vrijblijvend aanbod in de vorm van studie, stage of werktraject te vragen. Hoe kijk ik daarnaar?

Persoonlijke aandacht

Het overgrote deel van de mensen wil graag aan de slag. Persoonlijke aandacht, begeleiding, coaching en activering zijn van groot belang. Daarop hebben wij met het plan van aanpak ‘Samen sterk voor inwoners naar werk’ vol ingezet. We zien in kwartaalrapportages dat we resultaat boeken. Inmiddels is meer dan de helft van de mensen met een uitkering gescreend en zit het merendeel van de mensen in een traject richting werk of maatschappelijke participatie. Zie Infographic.

Resultaten

Voor de gemeente Doetinchem geldt dat we nu, vijf jaar na de invoering van de Participatiewet, kunnen stellen dat:

we nu meer mensen uit de doelgroep naar werk begeleiden, dan vroeger uit de Wsw (Berenschot); de daling van het aantal huishoudens in de bijstand sneller gaat dan het landelijk gemiddelde (Infographic); meer dan de helft van de mensen die uitstromen uit de bijstand dat doen omdat zij werk vinden (Infographic). Uitdagingen

Dit is een belangrijke basis, maar we zijn er nog niet. In de komende tijd zullen er nieuwe uitdagingen zijn: de economische situatie zal veranderen, meer mensen hebben intensievere begeleiding en ondersteuning nodig en met name jonggehandicapten en nuggers verdienen meer aandacht. Het Actieplan Achterhoekse Jongeren biedt perspectief voor met name de nuggers. We pakken het op, maar er is extra geld nodig om het beter te doen.

Iedereen in een passend traject

Het idee dat iedereen naar betaald werk begeleid kan worden klopt niet. Toch gaan we actief in gesprek met iedereen die een uitkering ontvangt. Dit doen we niet om mensen onder druk te zetten, maar wel om na te gaan hoe we vanuit ieders mogelijkheden de juiste, bij de persoon passende, ondersteuning kunnen bieden.

Een film in plaats van een foto

Wanneer we naar mensen kijken, dan is het zaak een film van hen te maken. Mensen ontwikkelen zich en staan niet stil. Op dit moment is het helaas nog zo dat er in het verleden een foto gemaakt is en dat een vaststaand beeld is. Daar willen we van af. Dit houdt in dat we actief contact houden met iedereen die een bijstandsuitkering heeft. Hoe is het op dit moment met deze persoon en wat is er nodig?

Samen werkt!

Het activeren van mensen vraagt om een actieve inzet en het kost tijd. Opvallend is het dat een groep mensen zelf verwacht nooit te kunnen werken. Dat beeld is vaak niet terecht. Wij zien mogelijkheden, zodat diegene niet langer afhankelijk hoeft te zijn van een uitkering. Dat is vooral belangrijk voor de mensen zelf, maar ook voor onze samenleving en economie. Met onze partnergemeenten binnen Laborijn willen we deze manier van werken, vanuit vertrouwen en met een duidelijk perspectief, in de komende jaren graag verder uitbouwen.

Hoe ouder we worden, hoe moeilijker het is om vrienden te maken. Hier is hoe je als een volwassene weer als een kind “friending” kunt beginnen.

Verscheidene studies hebben aangetoond dat vriendschappen (oudere) volwassenen kunnen beschermen tegen depressie, cognitieve achteruitgang en hart- en vaatziekten. Mensen met stevige intermenselijke contacten hebben de neiging om beter te eten en te slapen en meer te bewegen. Toch hunkeren veel volwassenen naar nieuwe vriendschappen, kan het opbouwen van die banden voelen ontmoedigend. Het proces kan vooral moeilijk zijn voor mannen, die vaak leren dat emotionele kwetsbaarheid – de sleutel tot het vormen van hechte relaties – een vorm van zwakte is.

In dit artikelen hebben we een aantal eenvoudigs tips verzameld voor jou om makkelijker uit te reiken naar mensen voor nieuwe vriendschappen.

Just do it

Hoe meer je probeert te socialiseren, hoe makkelijker het kan worden.

Gebruik het internet

Als je besluit om nieuwe vrienden moest maken, dan is het internet een van de snelste en makkelijkste manier om nieuwe mensen te ontmoeten. Ontmoet nieuwe mensen hier op vriendenzo.nl/ bijvoorbeeld, waar mensen zich aansluiten om deel te nemen aan lokale activiteiten.

Zoek naar gedeelde interesses

Dit geeft je een eenvoudig punt van verbinding. Word lid van een boekenclub, een kerkgroep of een kookles. Je kunt lokale opties online en via bibliotheken en gemeenschapscentra vinden. Kies een activiteit die inhoudt dat je, week na week, met dezelfde mensen tijd doorbrengt. Net zoals de geplande lessen het ontwikkelen van vriendschappen op school gemakkelijker maakten,  verhoogt de continuïteit je kansen op het vormen van banden.

Wees een vriend

Natuurlijk leiden hangouts niet automatisch tot blijvende vriendschap. Een-op-een is nodig om een relatie te laten groeien, maar het kan lastig zijn om er om te vragen.

De oplossing is makkelijker dan het lijkt: Luister goed. Als je nieuwe kennismaking een liefde voor fietsen noemt, stel dan voor om een ritje te gaan maken. Als je leert van een aanstaande verjaardag, vervolg dan met een groet of een kaart.

Lees ook: Ultieme gids voor het kopen van overhemden

Een onlangs aangenomen motie in de Tweede Kamer brengt nieuwe mogelijkheden voor de financiering van voedselbanken. D66 raadslid Sabine Andeweg wil weten of dit nieuws al in Arnhem bekend is, en of het college de Arnhemse voedselbank wil helpen hiervan gebruik te maken. Hieronder de schriftelijke vragen die ze hierover heeft ingediend.

Geacht college,

Helaas zijn veel mensen in Nederland nog afhankelijk van de voedselbank. Zo ook in Arnhem.

De Voedselbank Arnhem heeft in toenemende mate moeite om de begroting sluitend te krijgen. De hele organisatie draait op circa € 300.000 per jaar. Vorig jaar hebben ze afgesloten met een tekort (negatieve cash-flow) op de lopende rekening van bijna € 100.000. Een situatie die niet lang opgevangen kan worden. De voedselbank heeft dan ook fors meer geld nodig dan er dit jaar tot nu toe is binnengekomen. De afdeling fondsenwerving is druk bezig om plannen te maken om hun financiële positie voor de komende jaren te verbeteren. Daarom zijn goede plannen, sponsors, donateurs en meer fondsenwervers van harte welkom.

Nadat de voedselbank begin dit jaar het klantaantal fors hebben zien groeien, is het aantal klanten sindsdien ongeveer stabiel gebleven en schommelt dit nu zo rond de 1.200. Het is niet te verwachten dat er binnen afzienbare tijd een afname van klanten plaats zal vinden. De voedselbank in Arnhem brengt de kosten die zij maakt voor een fors deel zelf bij elkaar, maar onder andere door de stijging van het aantal klanten, de gestegen energieprijzen en schoonmaak-transport en ICT kosten, wordt het sluitend krijgen van de begroting steeds lastiger.

Een groot deel van de klanten van de voedselbank worden door de gemeente (wijkteams) doorverwezen. Wekelijks worden zo’n 1.200 gezinnen van voedsel voorzien. Voedsel dat anders wordt weggegooid.

Op 15 oktober jl. stemden alle partijen in de Tweede Kamer voor het voorstel dat de subsidie voedselbanken uit het budget voedselverspilling aangevraagd kan worden. Dit zou een mogelijkheid zijn om de financiële positie van de voedselbank Arnhem te verbeteren.

D66 is van mening dat gezien de gemeente gebruik maakt van de voedselbank en de voedselbank een belangrijke taak op zich heeft genomen om mensen die het moeilijk hebben van voedsel te voorzien, de gemeente zich maximaal zou moeten inspannen om ervoor te zorgen dat voedselbank Arnhem hiervoor in aanmerking komt.

Is het college ervan op de hoogte dat de subsidie voedselbank uit het budget voedselverspilling aangevraagd kan worden? Is het college bereid deze subsidie aanvraag voor (en in samenspraak met) de voedselbank Arnhem aan te vragen en het proces hierbij te begeleiden middels ambtelijke bijstand? Is het college ervan op de hoogte dat de voedselbank vorig jaar met een tekort (negatieve cashflow) van € 100.000 euro heeft afgesloten op de lopende rekening?

In de komende jaren zal de voedselbank Arnhem een extra beroep op bestaande en nieuwe financiers moeten doen om haar financiële situatie in balans te brengen en daarmee haar continuïteit te continuïteit te waarborgen.

Welke inspanningen heeft het college verricht om de noden van de voedselbank onder de aandacht te brengen van sponsoren/ donateurs? Welke verbindingen heeft het college gelegd om deze voorziening in stand te houden?

In afwachting van uw antwoord.

Met vriendelijke groet,

Sabine Andeweg Raadslid D66 Arnhem