Poliflw

Hieronder de column van Gert-Jan Seegers. Met hem ben ik blij met het coalitiebesluit over het kinderpardon. Ik denk wel met veel medelijden aan het gezin met 3 jonge kinderen dat nog net voor dit besluit is uitgezet. Ik vind dat nog steeds inhumaan. HOOP! Beste vrienden van de ChristenUnie, Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Bethelkapel Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Hoop Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen! Met een hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Door Joël Voordewind op 30 januari 2019 13:55

Mijn bijdrage aan het debat over het kinderpardon

Het was een bijzondere dag gisteren. Iets waar de ChristenUnie zich jaren voor had ingezet, wat we voor twee weken geleden nog niet voor mogelijk hadden gehouden, gebeurde, na een week onderhandelen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Drie maanden werd er tijdens de formatie onderhandeld. Nu komen de coalitiepartijen gezamenlijk tot een nieuw verbeterde balans tussen een humaan en effectief asielbeleid voor met name asielkinderen. Daar waar de huidige kinderpardonregeling niet goed functioneerde omdat er feitelijk niemand meer onder kon vallen, omdat bijna iedereen werd afgewezen op het meewerkcriterium, daar pleitte de ChristenUnie voor het recht doen aan kinderen die hier meer dan vijf jaar en soms tien jaar verworteld waren en in onzekerheid leefden.

In de schadenota toonden 38 hoogleraren aan dat deze kinderen blijvende ernstige schade opliepen door deze tergende onzekerheid over hun toekomst. 700 kinderen vielen wat ons betreft onterecht uit de kinderpardonregeling omdat er het onredelijke van ze werd geëist, namelijk meewerken met je vertrek terwijl je nog in procedure bent. Bij sommige procedeerde de staat door tot aan de Raad van State, terwijl de procedure over de vijf jaar heen ging.

Tegelijk stelde de VVD eerder dat het beter zou zijn om schrijnendheid eerder in de procedure mee te nemen in plaats van te moeten wachten tot men volledig uitgeprocedeerd zou zijn. De staatsecretaris had vervolgens de bijna onmenselijke opgave om te beslissen bij wie er wel of niet sprake was van schrijnendheid en dus alsnog uitgezet moest worden.

De coalitiepartijen besloten om vanuit verschillende motieven opnieuw naar deze procedures te kijken, nadat ook het CDA had aangegeven dat ze eveneens een oplossing te willen voor de verwortelde kinderen.

Daaruit zijn de nieuwe maatregelen voortgekomen die staatssecretaris Harbers gisteren aangekondigd heeft. Hierin is verwerkt de wensen van de verschillende coalitiepartijen.

Herbeoordeling kinderpardonners:

Het mag duidelijk zijn dat de ChristenUnie zeer verheugd is dat de eerder afgewezen kinderpardonners opnieuw worden beoordeeld en dat de verwachting is dat een groot deel van de 700 eerder afgewezen verwortelde kinderen, alsnog mogen blijven in Nederland. Zij zullen opnieuw beoordeeld worden waarbij het meewerkcriterium vervangen wordt door het beschikbaarheidscriterium (meldplicht en bezoeken van vertrekgesprekken), een voorstel wat de ChristenUnie al eerder heeft voorgelegd tijdens de formatie. De meeste kinderen zijn bij de definitieve regeling afgewezen op dit meewerkcriterium. Vandaar dat nu de verwachting is dat het grootste deel nu wel een asielstatus zal krijgen.

Vraag: Totdat die herbeoordeling heeft plaatsgevonden, kunnen we er vanuit gaan dat de staatssecretaris niemand van deze eerder afgewezen kinderpadongroep, zal gaan uitzetten? Graag een toezegging.

Afschaffing

Omdat onder de huidige regeling er bijna geen kinderen meer in aanmerking kwamen voor een toekenning en omdat we de rechten van het kind eerder in de procedure willen meewegen om te bezien of er sprake is van schrijnende situaties en omdat de commissie Van Zwol nog met adviezen komt om tot snellere behandeling van procedures te komen, konden we als ChristenUnie instemmen met een beëindiging van de huidige regeling van het kinderpardon. We moeten voorkomen dat kinderen in de toekomst nog langer dan vijf jaar moeten wachten op een definitief besluit. Er moet sneller duidelijkheid komen.

Vraag: is de staatssecretaris ook bereid om prioriteit te geven aan de behandeling van gezinnen in de asielprocedure zoals hij dat nu ook al doet voor veilige landers en Dublinclaimanten? Ik hoor graag wat mogelijk is.

Schrijnendheidtoets

Dan de discretionare bevoegdheid. Deze wordt dus vervangen door een schrijnendheidtoets in de eerste procedure tot aan het hoger beroep. Een wens in eerste instantie van de VVD, dat is verdedigbaar, met name daar waar het gaat om schrijnendheid bij kinderen en de afweging van de specifieke omstandigheden en rechten van kinderen. Hierdoor komt de regeling mogelijk ook al tegemoet aan de intentie van de initiatiefwet van de leden Kuiken en Van Oijk om de rechten van kinderen beter en zwaarder mee te wegen in de procedure.

Het IND laat zich adviseren door een onafhankelijke instantie welke kennis moet hebben over de psychische cq pedagogische ontwikkelingen van kinderen.

Vraag: aan welke instantie denkt de staatssecretaris? Wanneer zal het IND dit advies gaan inwinnen? Mogelijk zal dit nog verdere uitwerking vragen door de stass. Is hij bereid hier de Kamer zo snel als mogelijk over die uitwerking te informeren?

Hervesting

Dan tenslotte een maatregeling waar de ChristenUnie niet enthousiast over is, namelijk het terugdraaien van de verhoging van het aantal hervestigingen van 750 naar 500, het aantal dat voor het regeerakkoord werd gehanteerd ook in het kabinet van de VVD en de PvdA. Toch is deze te accepteren in het bredere pakket van nieuwe maatregelen en in het licht van de formatie. Omdat toen er geen betere regeling kwam voor verwortelde kinderen, werd dit aantal verhoogd naar 750. Nu dat er wel een herbeoordeling plaats vindt van de eerder afgewezen verwortelde kinderen, ligt het voor de hand dat de VVD dit aantal weer wilde terug draaien. Nogmaals niet fraai maar wel begrijpelijk.

Voorzitter, helemaal tot slot zal de ChristenUnie het kabinets voornemen steunen om te bezien hoe er bij de voorjaarsnota het IND tot een stabielere financieringssystematiek gekomen kan worden om beter de pieken op te kunnen vangen.

Alles afwegende is de ChristenUnie blij en tevreden met het nieuwe pakket van maatregelen wat nu voor ligt, vooral voor de verwortelde kinderen maar ook voor de gezinnen die nog de procedure moeten doorlopen. Ik wens de stass wijsheid bij de uitwerking van deze plannen en zie er naar uit en ik dank ook hier de VVD, CDA en D66 voor de constructieve onderhandelingen.

Door Gert-Jan Segers op 30 januari 2019 14:01

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder.

Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking.

Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven.

Bethelkapel

Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten?

In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet..

En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop.

Hoop

Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws!

Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap.

Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden.

En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Lees hier een terugblik van Gert-Jan Segers op alle zaken rondom het kinderpardon 👇

Gert-Jan Segers

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Joël Voordewind: “De ChristenUnie stond, samen met de PvdA, aan de wieg van het kinderpardon. Voor verruiming hebben we ons altijd ingezet - tijdens en na de formatie. De bijval van het CDA vandaag is goed nieuws voor alle kinderen die al jaren in onzekerheid leven. Graag snel een gesprek hierover!” https://www.nu.nl/politiek/5693165/cda-sluit-zich-bij-wens-d66-en-cu-versoepeling-kinderpardon.html

CDA sluit zich aan bij wens D66 en CU voor versoepeling kinderpardon

Regeringspartij CDA sluit zich aan bij de partijen binnen de coalitie die een versoepeling van het kinderpardon willen. Samen met de D66 en de ChristenUnie (CU) zijn nu drie van de vier partijen binnen de coalitie met de VVD voor een versoepeling.

CONGRES GEZINSKAPITAAL Vanmiddag werd in Amersfoort de studie "Gezinskapitaal, de herontdekking van de waarde van familiebanden in deze tijd" gepresenteerd. Een studie van de hand van Laurens Wijmenga voor het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie. Fractievoorzitter Wim Stam was daarbij aanwezig. De auteur gaf een kort overzicht van deze studie (zie foto1), die ingaat op de rol en positie van het gezin als startpunt van ons leven en het fundament van de samenleving. Maar het gezin staat onder druk door een veelheid van oorzaken. De grootste bedreiging van het gezin komt vaak van binnenuit door tijdsdruk, hooggespannen verwachtingen, individualisering, financiele zorgen, etc... Deze studie geeft een analyse en een aantal oplossingsrichtingen. De aanwezigen mochten vervolgens zelf aan de bak door in teams eigen oplossingen uit te werken en te pitchen voor een jury bestaande uit voormalig minister Jeugd en Gezin Andre Rouvoet, Tweedekamerlid Joël Voordewind en onderzoeker Wijmenga. Afsluitend (zie foto2) nog een stevige paneldiscussie onder leiding van de Utrechtse wethouder Maarten van Ooijen. Al met al een boeiende middag en voor wie zich bezig houdt met jeugd en gezin (al dan niet politiek) een zeer aan te bevelen wetenschappelijke studie (te bestellen bij het wetenschappelijk instituut).

Photos from ChristenUnie - SGP De Ronde Venen's post