Poliflw

Een nipte meerderheid van de gemeenteraad van Nieuwegein heeft donderdag 17 oktober ingestemd met de oproep van de PvdA om de stagevergoeding bij de gemeente Nieuwegein voor mbo’ers en hbo/wo’ers gelijk te trekken. De PvdA diende daartoe een motie in samen met VSP, SP, GroenLinks, D66 en Ieders Belang.

“Want waarom krijgen mbo-studenten tijdens hun stage bij onze gemeente minder stagevergoeding dan stagiairs van het hbo of de universiteit? Daar zijn eigenlijk geen goede argumenten voor”, aldus initiatiefnemer PvdA-raadslid Emiel Holtermann tijdens de raadsvergadering. Hij begreep dan ook niet de opstelling van VVD, CDA, Christen Unie, Lokale Vernieuwing, Stadspartij Nú en Groep Verdam, die tegen het voorstel stemden en de verschillen en dus lagere stagevergoeding voor mbo’ers in stand willen houden. “Natuurlijk, op de arbeidsmarkt zijn er verschillen op basis van functiewaardering, maar bij stages is daar nog geen sprake van. Er wordt dan ook gesproken over een stagevergoeding en niet over salaris.” Mbo-studenten vragen zich dan ook volgens hem terecht af waarom zij een lagere vergoeding krijgen, terwijl zij zich net zo hard inzetten en net zoveel uren maken als alle andere stagiairs. “Er wordt veel gepraat en mooie woorden gesproken over het belang van het mbo en over de waardering voor vakmensen, maar praatjes vullen geen gaatjes”, aldus Holtermann.

Holtermann hoopt dat dit initiatief in nog veel meer gemeenten en bedrijven navolging krijgt: “Zeker zijn van een gelijke stagevergoeding, of je nou mbo’er, hbo’er of wo’er bent. Zo geeft de gemeente, als werkgever, zelf het goede voorbeeld en geeft daarmee een krachtig signaal aan de stad en alle werkgevers in de stad, namelijk dat goed geschoolde vakmensen voor onze stad onmisbaar zijn!”

Deze motie in Nieuwegein volgde op het initiatief van de PvdA-fractie in de gemeente Leiden waar de motie voor een gelijke stagevergoeding met brede steun werd aangenomen. Ook kan het worden gezien als een reactie op het opiniestuk in het AD vorige maand (24 september) van de Tweede Kamerleden Kirsten van den Hul (PvdA), Paul van Meenen (D66) en de voorzitter van de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs (JOB) Jurgen van der Hel.

Motie Stagevergoeding Nieuwegein.17okt2019

Het bericht Mbo-stagiaire verdient zelfde waardering verscheen eerst op PvdA Nieuwegein.

Zeker zijn van een gelijke vergoeding voor iedereen

In Overbetuwe krijgen stagiairs met een (v)MBO-opleiding een lagere stagevergoeding als studenten aan een HBO en/of een WO-opleiding. Dit vindt de PvdA onterecht. Goed geschoolde vakmensen, die van het (v)MBO komen werken net zo hard en maken net zo veel uren als alle andere stagiairs. Zij verdienen een gelijke beloning te krijgen.

Hoe is de situatie nu bij de gemeente Overbetuwe?

In 2018 hebben 15 studenten stage gelopen bij de gemeente Overbetuwe. Het ging om vier (v)MBO’ers, acht HBO’ers en drie knuffelstagiairs. Vanuit het WO heeft niemand stage gelopen. Een (v)MBO-stagiair ontving bij de gemeente Overbetuwe € 175 bruto per maand als stage-vergoeding, een HBO-stagiair € 250 bruto per maand en een WO-stagiair zou € 300 bruto per maand hebben ontvangen (uitgaande van een 36-urige werkweek).

Wat wil de PvdA?

De PvdA wil dat de gemeente vakmanschap gaat waarderen en invulling geeft aan haar voorbeeldfunctie. De stagevergoedingen voor (v)MBO, HO en WO moet gelijk worden betrokken. De PvdA stelt voor om de stagevergoeding voor álle stagiaires op € 250 bruto per maand vast te stellen (uitgaande van een 36-urige werkweek). De PvdA legt de gemeenteraad in de raadsvergadering van 1 oktober een uitspraak (motie) voor om dit te regelen. Als de gemeenteraad het hiermee eens is, dan wordt de gemeente Overbetuwe een echte ambassadeur voor vakmanschap en wordt het moeilijker voor ondernemers om achter te blijven.

En wat vinden anderen?

De Tweede Kamerleden Kirsten van den Hul (PvdA) en Paul van Meenen (D66) schrijven in een ingezonden stuk in het AD, dat mbo’ers een gelijke behandeling verdienen. Ook minister van Onderwijs Van Engelshoven deelt de zorgen over de ongelijke stagevergoeding en roept de werkgevers op hier wat aan de doen. Volgens haar moet een gelijke stagevergoeding het uitgangspunt zijn. In het collegeakkoord ‘Overbetuwe in bloei, een dijk van een gemeente’ hebben CDA, GBO en VVD opgeschreven, dat onze gemeente voldoende mogelijkheden voor stage- en bedrijfservaringservaringsplaatsen moet creëren in overleg met het plaatselijke bedrijfsleven. De PvdA vindt dat er voldoende stageplekken moeten komen en dat alle stagiairs gelijk moeten worden beloond. Nu moet de gemeenteraad nog worden overtuigd.

Tekst van de motie:

De ondergetekenden, leden van de raad van de gemeente Overbetuwe,

Constaterende dat:

In het collegeakkoord ‘Overbetuwe in bloei, een dijk van een gemeente’ geschreven staat dat onze gemeente voldoende mogelijkheden voor stage- en bedrijfs-         ervaringservaringsplaatsen wil creëren in overleg met het plaatselijke bedrijfsleven; Overbetuwe een sociale werkgever wil zijn met een voorbeeldfunctie en haar ambassadeurschap actief wil uitdragen naar de samenleving; goed geschoolde vakmensen, die van het (v)MBO komen een onmisbare schakel vormen in de economische groei van de gemeente; (v)MBO’ers net zo hard werken en net zo veel uren maken als alle andere stagiairs; Overbetuwe in 2018 in totaal 15 stagiairs kende: (v)MBO 4, HBO 8, WO 0, snuffelstages 3; een (v)MBO-stagiair bij de gemeente Overbetuwe € 175 bruto per maand als stage- vergoeding krijgt, een HBO-stagiair € 250 bruto per maand en een WO-stagiair       € 300 bruto per maand (uitgaande van een 36-urige werkweek);

Overwegende dat:

Het college een krachtig signaal geeft voor eenzelfde waardering van (v)MBO, HO en WO door de stagevergoedingen van (v)MBO, HBO en WO gelijk te trekken; Minister van Onderwijs Van Engelshoven de zorgen over de ongelijke stage-      vergoeding deelt en van mening is dat ‘gelijke stagevergoedingen het uitgangspunt moeten zijn’;

Draagt het college op om:

De stagevergoeding voor álle stagiaires op € 250 per maand vast te stellen (uitgaande van een 36-urige werkweek);

en gaat over tot de orde van de dag.

Ondertekening, naam:

PvdA, Elbert Elbers

PvdA, Cécile de Boer

 

 

Het bericht Zeker zijn van een gelijke stagevergoeding voor iedereen verscheen eerst op PvdA Overbetuwe.

Op 5 november werd er in Het Nest te Pijnacker een debatavond gehouden over het passend onderwijs. Docenten, schoolleiders, ambulant begeleiders, ouders en lokale politici waren aanwezig voor een gesprek met onderwijswoordvoerders uit de Tweede Kamer waaronder Paul van Meenen.

Op initiatief van de lokale politieke partijen D66, PPN, VVD, CDA en ChristenUnie/SGP ontstaat een prettig en diepgaand debat over passend onderwijs. Het doel van passend onderwijs is om voor iedere leerling het onderwijs en de ondersteuning zo organiseren dat het aansluit op de behoefte van het kind. Ook voor de meeste kinderen met leer- of gedragsproblemen is er daardoor plek hebben binnen het regulier onderwijs.

Het is niet eenvoudig om dit doel te bereiken. Passend onderwijs vereist dat basisscholen heel veel specialistische kennis in huis hebben of in huis halen om kinderen ‘waar iets mee is’ toch binnen de basisschool het beste onderwijs en de beste zorg te bieden. Er is vanuit het passende onderwijs een verplicht samenwerkingsverband waar basisscholen allerlei specialistische kennis kunnen halen.

Deskundigen uit het onderwijs gaven aan dat het In de omgeving van Pijnacker-Nootdorp en Lansingerland redelijk goed gaat met het passend onderwijs. “Landelijk is het helemaal nog geen groot succes”, stelde Paul van Meenen. “Kinderen worden als te hete aardappels van het ene bord naar het andere geschoven, met als gevolg ongelukkige kinderen en wanhopige ouders.”

Ook bij aanwezigen waren er soms kritische geluiden te horen. Zo gaven enkele ouders aan dat ‘als er iets is met een kind’ er soms onnodig een heel circus wordt opgetuigd. Zij gaven aan dat zij weleens hun toevlucht zoeken bij de huisarts, omdat via de huisarts sneller een eenvoudige training kan worden aangevraagd die voor het kind noodzakelijk is, dan via de school. De training wordt dan verstrekt in het kader van jeugdhulp.

Feit is dat het ‘gewone’ werk in de klas op de basisschool zwaarder is geworden. Er zitten in de klas relatief veel kinderen die niet standaard zijn. Doordat meerdere kinderen bijzondere aandacht en begeleiding nodig hebben, krijgen steeds meer kinderen te weinig aandacht. Scholen werken hard om oplossingen te vinden.

Zij geven aan de ouders hier nauw bij te betrekken. Ouders hebben een belangrijke rol. Aan de andere kant hebben ouders regelmatig de indruk dat zij te weinig in regie zijn, juist te weinig betrokken worden. Misschien werken scholen te veel aanbodgericht en zouden zij meer vraag gericht kunnen werken? Het blijft een complexe materie.

Duidelijk is dat het ideaalbeeld van Paul van Meenen, “Gewoon lekker vrij lesgeven in je eigen klas”, niet meer bestaat. Er moet heel veel afgestemd en genoteerd worden. Ook omdat in het onderwijs docenten in toenemende mate part time werken.

Peter Hennevanger wethouder Onderwijs in Pijnacker-Nootdorp sloot de avond af met een korte samenvatting. Het beeld is dat het passend onderwijs in de regio Pijnacker-Nootdorp/Lansingerland redelijk goed functioneert, maar er is nog wel veel werk aan de winkel.

Ter afsluiting was er nog tijd was voor een hapje en een drankje waarbij de aanwezigen op informele gedachte met elkaar en de Tweede Kamerleden van gedachte konden wisselen.

In een open brief aan zijn collega-raadsleden zet CDA fractievoorzitter n.a.v. het debat over de overschrijding in het project huisvesting statushouders en bijzondere doelgroepen vraagtekens bij het Leidse bestuursakkoord. Het akkoord dateert uit 2010 en had (heeft) als doel om de verzuurde verhoudingen in de Leidse Raad te verbeteren. Bleijie zet daar na afgelopen donderdag zijn vraagtekens bij. “Als het akkoord betekent dat we wethouders blijven sparen en ze niet meer verantwoordelijk willen houden omdat dat onvriendelijk overkomt en niet past in onze collegiale omgang met elkaar, dan weet ik niet of het CDA dat bestuursakkoord nog moet ondertekenen. In het DNA van onze partij zit dat we fatsoenlijk met mensen omgaan en dat we niet te pas en te onpas met moties van wantrouwen wapperen. Dat mogen andere partijen van het CDA verwachten. Het is echter ook zo dat er iemand politiek verantwoordelijk is voor het uitvoeren van het beleid. Niet alleen in goede tijden als er successen te vieren zijn, maar ook als het faliekant mis is gegaan. Het college is politiek verantwoordelijk en als wij als Raad ons controle-instrument vanwege de Leidse bestuursakkoord en de daarbij horende bestuurscultuur te grabbel gooien omdat we kosten wat het kost vriendelijk met elkaar om willen gaan, dan moeten we bij onszelf te rade gaan. De bestuurscultuur moet niet ten koste gaan van de plicht die wij als Raadsleden hebben om een college te controleren en het verantwoordelijk te houden als dat nodig is.” Lees onderstaand de open brief van Bleijie aan zijn collega Raadsleden: Beste collega-raadsleden, Afgelopen donderdag ontving ik net als jullie het boek ‘ De Gemeenteraad, ontstaan en ontwikkeling van de lokale democratie’ van de hand van onder andere mijn goede vriend Geerten Boogaard. Met Geerten zat ik tussen 2006 en 2008 in de Commissie Bestuur en Leefbaarheid van de Leidse Gemeenteraad. Geerten was een dijk van een Raadslid en bovenal een bijzonder leuke, gezellige en capabele collega. En inmiddels universitair docent Staats- en Bestuursrecht aan de Universiteit Leiden. Man wat hebben wij vaak met een pils in de hand gelachen om wat er in ‘het theater’ aan de Breestraat zoal plaatsvond. Vooral om de stok waarmee de partijen die toen nog het leuke, lekkere, linkse, Leidse college vormden terug het hok in werden geslagen Als er al een bestuurscultuur was in die tijd, dan werd die vorm gegeven door de lange rode knuppel die in een hoek van de PvdA-fractiekamer stond. En het collegeprogramma was net zo dichtgetimmerd als Fort Knox. Het was een mooie samenloop van omstandigheden dat we juist afgelopen donderdag het boek van Boogaard e.a. kregen. Boogaard is namelijk samen met CDA-er Wouter den Hollander en D66-Tweede Kamerlid Paul van Meenen architect van de nieuwe Leidse bestuurscultuur zoals we die sinds 2010 kennen. Een nieuwe manier van omgaan, vastgelegd in een bestuursakkoord met als doel om niet bij iedere scheet het vertrouwen in een wethouder op te zeggen, niet bij ieder zuchtje kritische tegenwind de collegepartijen terug het hok in te slaan en niet bij iedere Raadsvergadering te grossieren in allerlei jij-bakken die de sfeer en de besluitvorming in de Raad niet ten goede komt. De Raad moest weer de ruimte krijgen om de instrumenten te gebruiken om het college te kunnen controleren. Een akkoord overigens waarbij ten overvloede werd afgesproken dat het college de Raad adequaat en afdoende informeert, ook als dat lastig of negatief is. Het bestuursakkoord en de inherente collegiale manier van samenwerken komt immers van twee kanten. Juist die manier van omgaan stond afgelopen donderdag tijdens het interpellatiedebat centraal. Saillant detail was dus dat het boek van een van de geestesvaders van dit akkoord bij ons op de leggers lag. Waar ging het interpellatiedebat dan om? Twee dingen: als eerste kostenoverschrijding van € 1,2 miljoen die Wethouder Van Gelderen aan de Raad moest melden op het project huisvesting van statushouders en bijzondere doelgroepen. In februari meldde de wethouder het tekort in het college en die besloot pas op 27 maart, een week na de verkiezingen, de Raad hierover te informeren. Het was overigens niet het eerste tekort dat er op dit project te melden was. In 2017 moest de Raad ook al eens een half miljoen bij plussen. Het tweede ging over de informatievoorziening aan de Raad. Die rammelde niet alleen als een ouwe Oost-Duitse Trabant, maar tevens staat die haaks op het gesloten bestuursakkoord. Hadden we immers niet met elkaar afgesproken dat de Raad juist en tijdig geïnformeerd zou worden, ook als het nieuws minder rooskleurig is? Ook als het verkiezingstijd is? Tijdigheid voor volledigheid? Het college wist al veel eerder van dit tekort en toch koos ze ervoor om het pas een week na de verkiezingen aan de Raad te melden. Van Gelderen probeerde de Raad nog te overtuigen dat het ‘echt een toevallige samenloop van omstandigheden was geweest’. Ik vind dat maar lastig te geloven. Na het debat van gisteravond vraag ik me hardop af of de houdbaarheidsdatum van dit bestuursakkoord niet verstreken is. De Raad controleert het college en als de Raad vanwege de bestuursakkoord niet meer van plan is wethouders verantwoordelijk te houden dan is het eind zoek. Anders gesteld: Wat moet een wethouder in Leiden nog doen om politiek verantwoordelijk te worden gehouden? Gaan we alles met de mantel der bestuursakkoordliefde bedekken? Gaan we nu bij ieder debacle ons verschuilen achter het bestuursakkoord om zodoende wethouders maar niet verantwoordelijk te hoeven houden omdat dit onze gezellige manier van samenwerken kan schaden? Natuurlijk ben ik er geen voorstander van dat wethouders te pas en te onpas weggestuurd worden, maar een project dat 2x zo duur wordt, waar 2x geld bijgelegd moet worden en waarvan de Raad al dan niet vanwege de verkiezingen half en veel te laat over geïnformeerd is, is in veel gemeenten gewoon reden tot vertrek. Sterker nog, het controle-instrument van de Raad waarover ook Boogaard in zijn boek schrijf, is wel aan heel veel slijtage onderhevig als een Raad dit vanwege de bestuursakkoord weigert te gebruiken. Maar waarom heeft het CDA dan geen motie van wantrouwen ingediend? Simpel, omdat die het niet zou halen. Andere partijen vonden en vinden dat je zo niet met wethouders omgaat. Het bestuursakkoord en de controlerende rol van de Raad stonden dus lijnrecht tegenover elkaar. Het bestuursakkoord won. Een meerderheid in de Raad vond dit namelijk geen reden om middels motie het vertrouwen in de wethouder op te zeggen omdat dit niet past bij de manier van omgaan met elkaar. Dus werd het de veel minder zware variant van treurnis gebruikt. Het hoogst haalbare voor het CDA om onze verontwaardiging kenbaar te maken. Dan rijst nogmaals de vraag: wat moet je in Leiden dan wel doen om politiek verantwoordelijk te worden gehouden? En waar ligt de grens tussen het bestuursakkoord en de politieke verantwoordelijkheid van een wethouder? Ik kan slechts concluderen dat die grens gisteravond nog verder is opgerekt. Het bestuursakkoord en de inherente manier van aardig met elkaar omgaan is heilig, zelfs als een wethouder een project financieel uit de hand laat lopen en het college er voor kiest de Raad maar half en veel te laat daarover te informeren. Als de Raad niet meer haar tanden wil laten zien omdat ze bang is de goede lieve vrede te verstoren, wordt ze een tandeloze tijger. Af en toe brullen, maar nooit bijten als dat nodig is. Een slechte zaak als je het mij vraagt. Gelukkig krijgen we binnen een maand een nieuwe kans als het college, wellicht nog in de persoon van Van Gelderen inhoudelijk verantwoording af zal leggen over het onderzoek naar dit financiële en organisatorische debacle. Ik ben benieuwd. Ter afsluiting nog een saillant detail: D66, GroenLinks en de VVD werken momenteel aan een nieuw college en hebben daarbij de wens uitgesproken om het bestuursakkoord net als vier en acht jaar geleden opnieuw te bekrachtigen. Als dat in de lijn van het debat van gisteravond betekent dat we wethouders blijven sparen en ze middels onze controlerende taak niet meer verantwoordelijk willen houden, dan weet ik niet of het CDA dat bestuursakkoord nog moet ondertekenen. In het DNA van onze partij zit dat we fatsoenlijk met mensen omgaan en dat we niet te pas en te onpas met moties van wantrouwen wapperen. Dat mogen jullie van het CDA verwachten. Het is echter ook zo dat er iemand politiek verantwoordelijk is voor het uitvoeren van het beleid. Niet alleen in goede tijden als successen te vieren zijn en als er complimenten worden uitgedeeld, maar ook als het faliekant mis is gegaan zoals gisteravond. Het college is politiek verantwoordelijk en als wij als Raad ons controle-instrument vanwege de Leidse bestuursakkoord en de daarbij horende bestuurscultuur te grabbel gooien, dan moeten we bij onszelf te rade gaan. De bestuurscultuur moet niet ten koste gaan van de plicht die wij als Raadsleden hebben om een college te controleren en het verantwoordelijk te houden als dat nodig. Dat was afgelopen donderdag helaas wel het geval. Joost Bleijie, fractievoorzitter CDA Leiden