Poliflw

Sinds in maart ChristenUnie en de Inwonerspartij uit de coalitie stapten, hebben PvdA en D66 met VVD en SP hard gewerkt om tot een nieuwe meerderheidscoalitie te komen. Graag hadden wij samen met hen de resterende periode vol gemaakt. Zojuist maakten VVD en SP echter bekend dat ze met nieuwe coalitiepartners verder willen.

Wij stonden open voor een samenwerking met balans in links en rechts, in conservatief en progressief, en balans in ervaren en minder ervaren bestuurspartijen. Daar waren ook goede, reële mogelijkheden voor.

Helaas hebben zowel VVD als Leefbaar Lelystad als Inwonerspartij deze mogelijkheden stelselmatig afgewezen. Gezamenlijk en individueel. De nieuwe coalitie die ze samen vormen is dus absoluut geen noodzaak – het is een keus. Deze nieuwe coalitie verenigt zo ongeveer alle conservatieve krachten in de Lelystadse politiek.

Dat is slecht nieuws voor de stad. Juist nu komt het aan op innovatieve en creatieve keuzes, om inwoners en ondernemers zekerheid te bieden en om de zorg dichtbij huis niet af te breken.

PvdA en D66 maken zich zorgen over de toekomst van de stad, zeker met een stadsbestuur zonder redelijk midden. Lelystad kent een groot tekort op de begroting als het gaat om jeugdzorg, het stadsonderhoud staat onder druk en de financiële situatie is nijpend.

PvdA fractievoorzitter Emiel van der Herberg: “De PvdA is een bestuurderspartij, staat altijd klaar om verantwoordelijkheid te nemen, maar niet ten koste van alles. Voor ons waren er ook kansen om in een nieuwe coalitie in te stappen. Maar steeds waren dat zeer conservatieve coalities die alleen nog aan een getalsmatige meerderheid moesten worden geholpen. De mogelijkheden voor sociaal beleid worden dan zeer beperkt. Deze keuze van de SP vind ik dan ook onbegrijpelijk.”

D66 Fractievoorzitter Sanne de Wilde: “Wij betreuren dat wij niet met onze voormalige partners de periode af kunnen maken en vrezen dat dit ten koste zal gaan van duurzaamheid en kunst en cultuur. D66 zal zich blijven inzetten voor kunst en cultuur en daarom met hand en tand verzetten tegen bezuinigingen of sluiting van onze instellingen als Corneel, de Kubus en het Agora theater. Juist in crisistijd zijn deze instellingen essentieel voor de ontwikkeling van de stad en onze inwoners. Om aantrekkelijk te blijven als vestigingsplaats is van het belang dat we daarin blijvend investeren, zoals destijds afgesproken in het raadsprogramma.”

Het bericht Reactie PvdA en D66 op nieuwe coalitie verscheen eerst op PvdA Lelystad.

Politiek wil Amsterdams afval hooguit tijdelijk toestaan

Lelystad • Dinsdag 30 juli 2019 | 22:14

Een aantal fracties in de Lelystadse gemeenteraad vindt dat Amsterdams bedrijfsafval slechts tijdelijk in Lelystad mag worden opgeslagen. Zodra de mogelijkheid bestaat om het afval elders te verbranden, moet het weg bij Afvalzorg aan de Zeeasterweg.

Dat zeggen Leefbaar Lelystad, D66, GroenLinks, PVV, de Inwonerspartij, SP en Lokaal Lelystad tegen Omroep Flevoland.

Vrijdag werd bekend dat de provincie een ontheffing heeft afgegeven om aan de Zeeasterweg tot november maximaal 6000 ton bedrijfsafval te storten. Door problemen bij het Amsterdamse Afval Energie Bedrijf (AEB) kan daar niet al het afval worden verbrand. Het bedrijfsafval wordt met grond afgedekt om stankoverlast te voorkomen en blijft permanent in Lelystad liggen.

De gemeente Lelystad is niet blij met de komst van het afval, zegt wethouder Peter Schot. De gemeente en provincie voelen zich overvallen, maar hebben het besluit niet kunnen tegenhouden. “Je spreekt hier over een noodmaatregel. Als er problemen zijn in Nederland met afval dan is de afspraak dat de afvalverwerkingsbedrijven elkaar opvangen en helpen met waar ruimte is om afval te verbranden dan wel om te storten. Dat is hier gebeurd.” Schot spreekt wel van “een onwenselijke situatie”, omdat het besluit op een vrijdagachternamiddag tijdens het politieke reces is genomen.

De ontheffing van de provincie staat tot november de stort van maximaal 6000 ton afval toe. Wethouder Schot kan niet uitsluiten dat dit meer wordt, indien elders dan nog steeds geen capaciteit is gevonden om het Amsterdamse afval te verbranden. “Als er dan een nieuwe situatie ontstaat, dan moeten we die opnieuw gaan bekijken. ik verwacht dat de provincie ons informeert en dat we dan besluiten hoe we verder gaan, voor zover wij hier over gaan. Al weten we niet hoe de andere afvalcentrales dan draaien en of er misschien meer verbrandingscapaciteit is.”

Raadsfracties: afval moet de oven in

D66 heeft er begrip voor dat er een calamiteit is waarvoor een oplossing moet worden gezocht, maar storten kan alleen een tijdelijke oplossing zijn. “Er is risico op geuroverlast en risico op brand. Dus wat ons betreft gaat het alsnog de oven in”, zegt fractievoorzitter Sanne de Wilde. GroenLinks wil weten of over verbranden is gesproken. De PVV vindt dat burgemeester Halsema van Amsterdam haar eigen problemen moet oplossen en niet hier moet dumpen.

Jack Schoone van Leefbaar Lelystad heeft ook grote moeite met het permanent storten, omdat niet duidelijk is wat er in het bedrijfsafval zit. Ook hij wil dat het afval zo snel mogelijk wordt verbrand.

Leefbaar hekelt de communicatie en had graag eerder en vollediger geïnformeerd willen worden door zowel de gemeente als de provincie. Lokaal Lelystad heeft schriftelijke vragen aan het college van b en w gesteld.

Streep door eerste uur gratis parkeren in centrum Lelystad

Lelystad • Woensdag 29 mei 2019 | 6:25

Een proef met het eerste uur gratis parkeren in Lelystad gaat niet door. Een meerderheid van de gemeenteraad stemde dinsdagavond tegen het voorstel van het college van burgemeester en wethouders, voornamelijk vanwege de financiën. Ondernemers willen graag een ander parkeerbeleid om meer klanten naar het winkelcentrum te trekken.

De gemeente zou uiteindelijk een miljoen euro mislopen met het invoeren van het plan. Om dat gat te dichten wilde het college de parkeertarieven verhogen en zouden parkeerders tot 19:00 uur moeten betalen, ook op zondag.

“Gratis parkeren bestaat niet. Het is hier helemaal niet zo duur en wij geloven niet dat met een uur gratis parkeren er meer mensen naar het centrum van Lelystad komen”, legt Jack Schoone van Leefbaar Lelystad uit. Leefbaar wilde voor de uren dat parkeren nu gratis is ook een tarief van 1 euro per nacht invoeren. Een meerderheid van de raad zag daar niks in.

Volgens Sanne de Wilde van D66 is het goed dat de proef niet doorgaat. “We zijn altijd tegen gratis parkeren geweest. Dat geld moet ergens vandaan komen en wij vinden: de vervuiler betaalt. Het geld dat we nu besparen door de proef niet te doen moeten we dan ook weer in het stadshart investeren.”

Ook de SP was tegen de proef. “Als we nu dit gaan doen dan gaan we mensen blij maken met iets dat we toch niet kunnen volhouden omdat het gewoonweg teveel geld kost. We moeten teveel bezuinigen de komende jaren. Wij vinden dat we het stadshart op andere manieren aantrekkelijk moeten maken”, aldus Alexander Sprong van de SP.

Bezuiniging re-integratieproject Bataviawerf van de baan

Lelystad • Dinsdag 28 mei 2019 | 23:54

De voorgestelde bezuiniging op het re-integratieproject op de Bataviawerf is van de baan. De gemeenteraad van Lelystad heeft dat dinsdagavond besloten. Op de Bataviawerf werken mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze worden daar voorbereid op een vaste baan.

Het voorstel van het college van burgemeester en wethouders om de subsidie (750.000 euro in vier jaar) te schrappen viel niet goed bij de verschillende partijen in de gemeenteraad. Het voorstel werd dan ook door een meerderheid van de raad verworpen.

“We zijn er heel blij mee. Het is het icoon van Flevoland”, zegt Jack Schoone van Leefbaar Lelystad. “Tot in Australië is men bekend met dit schip. Iedereen vindt het fantastisch en we hebben heel veel goeie re-integratie daar. Het mag misschien iets langer duren en iets meer kosten maar wij zeggen behoud het.”

Ook D66 stemde tegen de bezuiniging op de Bataviawerf. “We willen graag dat de werf behouden kan blijven. De Bataviawerf en Lelystad zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden”, aldus Sanne de Wilde van D66.

De SP stemde wel voor de bezuiniging. “De werf begeleidt nog maar weinig mensen naar vast werk. Daarom zijn we er voor om het geld aan andere projecten te besteden waarin mensen wel weer doorstromen naar een baan op de arbeidsmarkt”, aldus Alexander Sprong van de SP.

Afgelopen dinsdag waren de Algemene Beschouwingen over de Kadernota 2020-2023.

Hieronder de inbreng van de fractie van D66 Lelystad.

Voorzitter,

De eerste kadernota van dit college staat in sterk contrast met haar eerste begroting.

De Burgemester zei in haar nieuwsjaarstoespraak al: in Lelystad is het vaak twee stapjes vooruit en dan weer een stapje achteruit. Terwijl we toch zo graag samen die sprong voorwaarts willen maken.

En gelukkig maken we ook mooie stappen en worden de eerste afpraken uit het raadsprogramma gerealiseerd. De uitkomsten van de Lelystad Next Level-tafels worden breed gesteund, de ontwikkeling van het theaterkwartier komt dichterbij, en onlangs werd bekend dat we nu dan toch eindelijk zicht krijgen op de langverwachte bioscoop. Wij hopen de bios te zijner tijd te verwelkomen als buurman van poppodium Corneel, zodat het theaterkwartier en stadshart echt kunnen gaan bruisen.

Toch voelt de voorliggende kadernota op sommige punten een beetje als een stapje terug; er moet namelijk weer bezuinigd worden. En het vreemde is; dat komt niet omdat het slecht gaat met Lelystad, Nederland of de wereldeconomie. Uiteraard drukken de kosten van de Jeugdzorg en de afschaffing van de precario op de begroting, maar een groot deel van de taakstelling is te wijten aan een lagere algemene uitkering van het rijk.

Als de rijksuitgaven achterblijven, merken we dat via het zogenoemde ‘trap op / trap af’ systeem direct hier in onze portomonee. En die schommelingen zijn fors, het verschil tussen de meicirculaire en de Septembercirculaire loopt rustig in de miljoenen. Terwijl de wereld er in die tijd toch echt niet heel anders uit is gaan zien; de woningbouw zit nog altijd in de lift en de werkloosheid blijft dalen.

Deze grote schommelingen maken het echter wel lastig om consequent en consistent voor de lange termijn te begroten.  Als iets abstracts als het “BTW compensatiefonds” tegen valt, moeten wij opeens de toeristenbelasting verdubbelen. Nou ja niet helemaal, maar even ter illustratie.

Wij zouden graag zien dat het college in VNG-verband pleit voor een stabieler systeem met minder grote fluctuaties. (motie)

De fractie van D66 begrijpt de noodzaak van bezuinigingen, maar we balen er wel van. Vooral omdat na eerdere taakstellingen, het vet wel van de botten is en deze dus echt pijn doen. Wij hopen dat er voor de begroting nog oplossingen worden gevonden voor het in stand houden van Flevodrome en de Bataviawerf en gaan hierover graag het gesprek aan (motie).

Ook het niet indexeren van de subsidies voor culturele intstellingen valt ons zwaar. Een verkapte bezuiniging terwijl we in het raadsprogramma toch uitspraken dat we blijvend willen investeren in de culturele voorzieningen, omdat we die belangrijk vinden voor het woon en leefklimaat. (p10). Hieronder valt wat ons betreft ook blijvende aandacht voor kunst in de openbare ruimten.

 

Zoals velen van u weten, kijkt D66 vaak scherp naar het huishoudboekje en maken wij regelmatig opmerkingen over reserves, risicos en de schuldquote. We hebben dan ook begrip voor het voorstel van het college om het rekeningresultaat van 2018 deels te gebruiken voor het verhogen van de algemene reserve.

 

Tegelijkertijd lijkt het bedrag van €3M vrij arbitrair gekozen, zeker omdat we in vorige jaren toch vaak behoorlijk in de plus eindigden. Wij achten het daarom verantwoord om een deel van het resultaat in te zetten voor realisatie van enkele wenselijke, incidentele voorstellen. (amendement). Wij doelen hierbij op de voorstellen:

Veiligste fietsstad Parkeren Lelycentre achter slagboom Circulair inkopen Professionalisering klachtenbehandeling gemeente.

Er zijn ook enkele structurele voorstellen waar we graag dekking voor zouden zien, maar dat is uiteraard een stuk lastiger.

Wij zien op veel vlakken dat communicatie met inwoners steeds belangrijker is geworden. Zij verwachten eerder betrokken te worden en regelmatig duidelijk te worden geinformeerd. Dit kan de gemeente later in het process ook een hoop hoofdpijn schelen. Daarom verzoeken wij het college om te kijken of ze binnen alle voorgestelde formatiewijzigingen toch een deel kan vinden voor extra strategische publiekscommunicatie (motie)

D66 heeft in het verleden regelmatig gepleit voor jongerenlokalen en creatieve broedplaatsen voor jongeren. Tijdens de motiemarkt heeft een meerderheid van de raad ingestemd met een pilot voor Urban Village. Het zou zonde zijn als deze initiatieven blijven jojo-en en daarom zouden wij graag strcuturele begeleiding zien conform wenselijk voorstel 14.

Een andere wens die ons via de motiemarkt bereikte is ruimere toegang tot MFA’s. Aan wenselijk voorstel 15 hangt echter een fors structureel prijskaartje. Wellicht dat dit met creatieve oplossingen toch nog deels wel gerealiseerd kan worden. Ook hiertoe hebben wij moties voorbereid.

 

Tot slot.

 

Het aangekondigde amendement om besluitpunt 52 te schrappen heeft D66 in de BOB-sessie reeds toegelicht; hier worden zonder inhoudelijke argumentatie enkele willekeurig gekozen punten uit het raadsprogramma overwogen om op termijn te schrappen. Wat ons betreft voorbarig en onwenselijk.

Met onze moties dagen we het college uit om met creatieve oplossingen te kijken of enkele wenselijke initieven toch gered kunnen worden. En als straks de Campus er staat en het vliegveld eindelijk open is, komt er hopelijk genoeg ruimte om de rest van de wensenlijstjes te realiseren.

 

Dank u wel.

 

The post Algemene Beschouwingen Kadernota appeared first on LELYSTAD.

Vandaag stond er een opinieartikel in het Algemeen Dagblad over het wietexperiment zoals opgenomen in het regeerakkoord. Namens D66 Utrecht heeft raadslid Has Bakker dit artikel medeondertekend.

Meedoen aan proef haalt wiet uit schimmenrijk

2019 wordt het jaar dat wiettelers de voorbereidingen treffen om het eerste gereguleerde jointje in de coffeeshop te krijgen. Ook worden gemeenten geselecteerd die meedoen aan het wietexperiment. Na tientallen jaren gesteggel en stilstand zetten we nu een flinke stap vooruit om een einde te maken aan decennialang dubbelzinnig softdrugsbeleid: je mag wel wiet kopen, maar de coffeeshop mag het niet inkopen. Daardoor zijn we overgeleverd aan illegale teelt waar vooral criminelen veel geld aan verdienen.

Eindelijk zetten we nu de eerste stap van oogkleprepressie naar realistischer softdrugbeleid. We gaan de achterdeuren van coffeeshops reguleren in zes á tien gemeenten. Dat doen we voor consumenten die nu niet precies weten wat ze roken. We doen het voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. En voor de ondernemers van de coffeeshops die nu voor hun waar overgeleverd zijn aan de illegaliteit. Welke burgervader wil dat nou niet?

Als het aan D66 ligt, dan waren we nog een stuk verder gegaan: alle teelt voor coffeeshops reguleren. Daar is onder de Nederlandse bevolking al een meerderheid voor, maar veel van onze collega-politici vinden dat (nu nog) te eng. Die angst van tegenstanders kunnen we met het wietexperiment hopelijk wegnemen.

De discussie ging erover óf we de wietteelt wíllen reguleren. Dankzij het wietexperiment gaat de discussie er nu over hóe we kunnen reguleren. We zien dat het experiment nog voordat hij is begonnen al op kritiek kan rekenen van voor- én tegenstanders. We moeten ook niet naïef zijn. Er spelen veel belangen, er wordt flink politiek bedreven. Ook is het een behoorlijke verandering. Er zijn veel vragen. Ook bij ons. Hoeveel verschillende wietsoorten zijn er nodig? Hoe controleren we de kwaliteit? Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat mensen verantwoord hun jointje roken? Maar de vragen die nu naar boven komen door het wietexperiment, zijn vaak dezelfde vragen die beantwoord moeten worden als we landelijk gaan reguleren. Het wietexperiment biedt ons de ultieme kans om te leren.

We roepen de bewindspersonen op om in gesprek te blijven met coffeeshophouders en gemeenten. Zij weten hoe de dagelijkse praktijk eruitziet als het gaat om de levering en de soorten wiet, de veiligheid, de wensen van de consument en kunnen onderbouwen waarom een overgangssituatie belangrijk is.

Het experiment kan ook worden verlengd. Dat is goed, want daarmee hoeft het experiment niet abrupt gestopt te worden. Die mogelijkheid staat nu gelukkig in het wetsvoorstel van het kabinet. Coffeeshops en telers die meedoen, hoeven dus niet hoe dan ook terug naar de illegaliteit van nu. Daarmee laten we aan gemeenten zien dat deze proef dé kans is om te bewijzen dat gereguleerde wietteelt werkt.

Maar of deze proef een succes wordt, hangt niet alleen af van de voorwaarden. Het hangt ook af van de oprechte wil van iedereen die een rol speelt in het experiment om er een succes van te maken. Een succesvol experiment is het beste argument voor degenen die willen dat de wietteelt volledig wordt gereguleerd. Als wij met elkaar aantonen dat een gereguleerde wietteelt mogelijk is, waar criminelen buitenspel worden gezet en die beter is voor de volksgezondheid, dan kunnen ze er in Den Haag niet meer omheen.

Daarom roepen wij onze burgemeesters op: doe mee met de wietproef. Voor de gezondheid en veiligheid van de inwoners. In Uruguay is wiet sinds 2013 al gelegaliseerd. Zelfs in Amerika werd de eerste gelegaliseerde cannabiswinkel in Colorado al geopend in 2014.  Luxemburg heeft ook al dergelijke plannen. Wij willen nu in Nederland ook doorpakken. Niet in de schimmigheid blijven hangen, maar aan de slag met het wietexperiment. Zodat Nederland wellicht het eerste Europese land is met een verstandig wietbeleid.

Has Bakker, Utrecht

Toon van Gent, Nijmegen

Stef Stevens, Helmond

Loes ten Dolle, Winterswijk

Frans Aerts en Remy Maessen, Venlo

Rene van den Kerkhof, Den Bosch

Alexander Hammelburg, Amsterdam

Karel Eggen, Emmen

Gernard Ekkelenkamp, Zoetermeer

Melanie Oderwald, Delft

Dilia Leitner, Haarlem

Julie Bruijnincx, Leeuwarden

Sanne de Wilde, Lelystad

Martine van Bemmel, Almere

Tyas Bijholt, Amersfoort

Robin Verleisdonk, Eindhoven

Claudia van Bruggen, Zwolle

Koen Mookhoek, Apeldoorn

Susan van Ommen, Arnhem

Francien Zeggelt, Leiden

Gert van den Ham, Alphen aan den Rijn

Benjamin Hofland, Westland

Robin Visker, Zeewolde

Wim van Weegen, Noordoostpolder

Joek van Pul, Breda

Hanneke van der Werf, Den Haag

Peter de Kraker, Terneuzen

Jan Stoop, Tilburg

Elene Walgenbach, Rotterdam

Ine Woudstra, Oude IJsselstreek

Wieke Paulusma, Groningen

Saskia Verheij, Goes

Josephine Elliott, Vlissingen

Iris Rutjes, Enschede

 

Vandaag debatteert de  Tweede Kamer over het wietexperiment. De fracties van D66 hebben op initiatief van D66 Venlo de krachten gebundeld en doen een oproep aan iedereen die betrokken is bij het experiment: doe mee! We vragen onze burgemeesters, welke politieke kleur ze ook hebben, om zich in te schrijven voor het experiment.

2019 wordt het jaar dat wiettelers voorbereidingen treffen om het eerste gereguleerde jointje in de coffeeshop te krijgen. Ook worden gemeenten geselecteerd die meedoen aan het wietexperiment. Na jaren gesteggel zetten we een stap vooruit om een einde te maken aan decennialang dubbelzinnig softdrugsbeleid: je mag wel wiet kopen, maar de coffeeshop mag het niet inkopen. Daardoor zijn we overgeleverd aan illegale teelt waaraan criminelen veel geld verdienen.

Eindelijk zetten we de stap van oogkleprepressie naar realistischer softdrugbeleid. We gaan de achterdeuren van coffeeshops reguleren in een aantal gemeenten. Voor consumenten die nu niet weten wat ze roken. Voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. En voor coffeeshophouders die nu voor hun waar overgeleverd zijn aan de illegaliteit. Welke burgervader wil dat nou niet?

Als het aan D66 lag, dan waren we verder gegaan: alle teelt voor coffeeshops reguleren. Daar is onder Nederlanders een meerderheid voor, maar veel van onze collega-politici vinden dat nog te eng. Die angst kunnen we met het wietexperiment hopelijk wegnemen.

De discussie ging eerder over  óf we de wietteelt willen reguleren. Dankzij het wietexperiment gaat de discussie er nu over hóe we kunnen reguleren. We zien dat het experiment nog voordat het is begonnen op kritiek kan rekenen. Er spelen veel belangen, er zijn veel vragen. Hoeveel wietsoorten zijn nodig? Hoe zorgen we ervoor dat mensen verantwoord hun jointje roken? De vragen die nu naar boven komen, zijn dezelfde vragen die beantwoord moeten worden als we gaan reguleren. Het wietexperiment biedt de kans te leren.

We roepen bewindspersonen op in gesprek te blijven met coffeeshophouders en gemeenten. Zij weten hoe de dagelijkse praktijk eruitziet als het gaat om de levering en de soorten wiet, veiligheid, de wensen van consumenten en kunnen onderbouwen waarom een overgangssituatie belangrijk is.

Het experiment kan worden verlengd. Dat is goed, want daarmee wordt het experiment niet abrupt gestopt. Die mogelijkheid staat nu gelukkig in het wetsvoorstel van het kabinet. Coffeeshops en telers die meedoen, hoeven niet per definitie terug naar de illegaliteit van nu. Zo is deze proef dé kans om te bewijzen dat gereguleerde wietteelt werkt.

Of deze proef een succes wordt, hangt af van de wil van iedereen die een rol speelt in dit experiment om er een succes van te maken. Een succesvol experiment is het beste argument voor degenen die willen dat wietteelt wordt gereguleerd. Als wij aantonen dat gereguleerde wietteelt mogelijk is, dan kunnen ze er in Den Haag niet omheen.

We roepen burgemeesters op: doe mee met de wietproef. Voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. In Uruguay is wiet gelegaliseerd. Luxemburg heeft plannen. Wij willen in Nederland doorpakken. Niet in de schimmigheid blijven hangen, maar aan de slag. Zodat Nederland het eerste Europese land is met een verstandig wietbeleid.

Frans Aerts en Remy Maessen, Venlo

Toon van Gent, Nijmegen

Stef Stevens, Helmond

Loes ten Dolle, Winterswijk

Rene van den Kerkhof, Den Bosch

Alexander Hammelburg, Amsterdam

Has Bakker, Utrecht

Karel Eggen, Emmen

Gernand Ekkelenkamp, Zoetermeer

Dilia Leitner, Haarlem

Julie Bruijnincx, Leeuwarden

Sanne de Wilde, Lelystad

Martine van Bemmel, Almere

Tyas Bijlholt, Amersfoort

Robin Verleisdonk, Eindhoven

Claudia van Bruggen, Zwolle

Pieter Herngreen, Doetinchem

Tiko Smetsers, Flevoland

Han Boer, Berkelland

Koen Mookhoek, Apeldoorn

Susan van Ommen, Arnhem

Francien Zeggelt, Leiden

Gert van den Ham, Alphen aan den Rijn

Benjamin Hofland, Westland

Robin Visker, Zeewolde

Wim van Wegen, Noordoostpolder

Joek van Pul, Breda

Hanneke van der Werf, Den Haag

Peter de Kraker, Terneuzen

Jan Stoop, Tilburg

Elene Walgenbach, Rotterdam

Ine Woudstra, Oude IJsselstreek

Saskia Verheij, Goes

Josephine Elliott, Vlissingen

Iris Rutjes, Enschede

Pieter Herngreen, Doetinchem

Han Boer, Berkelland

Marc ten Barge, Hengelo

The post Burgemeesters: doe mee met het wietexperiment appeared first on D66 Leeuwarden .

‘Hoe meer gemeenten dit jaar meedoen met het experiment voor legale wiet, hoe beter.’  Deze oproep doet Joek van Pul samen met 35 andere lokale D66 fracties door heel Nederland in het Algemeen Dagblad.

2019 wordt het jaar dat wiettelers voorbereidingen treffen om het eerste gereguleerde jointje in de coffeeshop te krijgen. Ook worden gemeenten geselecteerd die meedoen aan het wietexperiment. Na jaren gesteggel zetten we een stap vooruit om een einde te maken aan decennialang dubbelzinnig softdrugsbeleid: je mag wel wiet kopen, maar de coffeeshop mag het niet inkopen. Daardoor zijn we overgeleverd aan illegale teelt waaraan criminelen veel geld verdienen.

Eindelijk zetten we de stap van oogklep-repressie naar realistischer softdrugbeleid. We gaan de achterdeuren van coffeeshops reguleren in een aantal gemeenten. Voor consumenten die nu niet weten wat ze roken. Voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. En voor coffeeshophouders die nu voor hun waar overgeleverd zijn aan de illegaliteit. Welke burgervader wil dat nou niet?

Als het aan D66 lag, dan waren we verder gegaan: alle teelt voor coffeeshops reguleren. Daar is onder Nederlanders een meerderheid voor, maar veel van onze collega-politici vinden dat nog te eng. Die angst kunnen we met het wietexperiment hopelijk wegnemen.

De discussie ging eerder over  óf we de wietteelt willen reguleren. Dankzij het wietexperiment gaat de discussie er nu over hóe we kunnen reguleren. We zien dat het experiment nog voordat het is begonnen op kritiek kan rekenen. Er spelen veel belangen, er zijn veel vragen. Hoeveel wietsoorten zijn nodig? Hoe zorgen we ervoor dat mensen verantwoord hun jointje roken? De vragen die nu naar boven komen, zijn dezelfde vragen die beantwoord moeten worden als we gaan reguleren. Het wietexperiment biedt de kans te leren.

We roepen bewindspersonen op in gesprek te blijven met coffeeshophouders en gemeenten. Zij weten hoe de dagelijkse praktijk eruitziet als het gaat om de levering en de soorten wiet, veiligheid, de wensen van consumenten en kunnen onderbouwen waarom een overgangssituatie belangrijk is.

Het experiment kan worden verlengd. Dat is goed, want daarmee wordt het experiment niet abrupt gestopt. Die mogelijkheid staat nu gelukkig in het wetsvoorstel van het kabinet. Coffeeshops en telers die meedoen, hoeven niet per definitie terug naar de illegaliteit van nu. Zo is deze proef dé kans om te bewijzen dat gereguleerde wietteelt werkt.

Of deze proef een succes wordt, hangt niet alleen af van de voorwaarden. Het hangt ook af van de oprechte wil van iedereen die een rol speelt in het experiment om er een succes van te maken. Een succesvol experiment is het beste argument voor degenen die willen dat wietteelt wordt gereguleerd. Als wij aantonen dat gereguleerde wietteelt mogelijk is, dan kunnen ze er in Den Haag niet omheen.

We roepen burgemeesters op: doe mee met de wietproef. Voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. In Uruguay is wiet gelegaliseerd. Luxemburg heeft plannen. Wij willen in Nederland doorpakken. Niet in de schimmigheid blijven hangen, maar aan de slag. Zodat Nederland het eerste Europese land is met een verstandig wietbeleid.

Joek van Pul, Breda Hanneke van der Werf, Den Haag Peter de Kraker, Terneuzen Jan Stoop, Tilburg Elene Walgenbach, Rotterdam Ine Woudstra, Oude IJsselstreek Saskia Verheij, Goes Josephine Elliott, Vlissingen Iris Rutjes, Enschede Pieter Herngreen, Doetinchem Han Boer, Berkelland Julie Bruijnincx, Leeuwarden Sanne de Wilde, Lelystad Martine van Bemmel, Almere Tyas Bijlholt, Amersfoort Robin Verleisdonk, Eindhoven Claudia van Bruggen, Zwolle Pieter Herngreen, Doetinchem Tiko Smetsers, Flevoland Han Boer, Berkelland Koen Mookhoek, Apeldoorn Susan van Ommen, Arnhem Gert van den Ham, Alphen aan den Rijn Benjamin Hofland, Westland Robin Visker, Zeewolde Wim van Wegen, Noordoostpolder Francien Zeggelt, Leiden Toon van Gent, Nijmegen Stef Stevens, Helmond Loes ten Dolle, Winterswijk Frans Aerts, Venlo Rene van den Kerkhof, Den Bosch Alexander Hammelburg, Amsterdam Has Bakker, Utrecht Karel Eggen, Emmen Gernard Ekkelenkamp, Zoetermeer Dilia Leitner, Haarlem

2019 wordt het jaar dat wiettelers de voorbereidingen treffen om het eerste gereguleerde jointje in de coffeeshop te krijgen. Ook worden gemeenten geselecteerd die meedoen aan het wietexperiment. Na tientallen jaren gesteggel en stilstand zetten we nu een flinke stap vooruit om een einde te maken aan decennialang dubbelzinnig softdrugsbeleid: je mag wel wiet kopen, maar de coffeeshop mag het niet inkopen. Daardoor zijn we overgeleverd aan illegale teelt waar vooral criminelen veel geld aan verdienen.

Eindelijk zetten we nu de eerste stap van oogkleprepressie naar realistischer softdrugbeleid. We gaan de achterdeuren van coffeeshops reguleren in zes á tien gemeenten. Dat doen we voor consumenten die nu niet precies weten wat ze roken. We doen het voor de gezondheid en veiligheid van onze inwoners. En voor de ondernemers van de coffeeshops die nu voor hun waar overgeleverd zijn aan de illegaliteit. Welke burgervader wil dat nou niet?

Als het aan D66 ligt, dan waren we nog een stuk verder gegaan: alle teelt voor coffeeshops reguleren. Daar is onder de Nederlandse bevolking al een meerderheid voor, maar veel van onze collega-politici vinden dat (nu nog) te eng. Die angst van tegenstanders kunnen we met het wietexperiment hopelijk wegnemen.

De discussie ging eerder over  óf we de wietteelt willen reguleren. Dankzij het wietexperiment gaat de discussie er nu over hóe we kunnen reguleren. We zien dat het experiment nog voordat hij is begonnen al op kritiek kan rekenen van voor- én tegenstanders. We moeten ook niet naïef zijn. Er spelen veel belangen, er wordt flink politiek bedreven. Ook is het een behoorlijke verandering. Er zijn veel vragen. Ook bij ons. Hoeveel verschillende wietsoorten zijn er nodig? Hoe controleren we de kwaliteit? Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat mensen verantwoord hun jointje roken? De vragen die nu naar boven komen door het wietexperiment, zijn vaak dezelfde vragen die beantwoord moeten worden als we landelijk gaan reguleren. Het wietexperiment biedt ons de ultieme kans om te leren.

We roepen de bewindspersonen op om in gesprek te blijven met coffeeshophouders en gemeenten. Zij weten hoe de dagelijkse praktijk eruitziet als het gaat om de levering en de soorten wiet, de veiligheid, de wensen van de consument en kunnen onderbouwen waarom een overgangssituatie belangrijk is.

Het experiment kan  worden verlengd. Dat is goed, want daarmee hoeft het experiment niet abrupt gestopt te worden. Die mogelijkheid staat nu gelukkig in het wetsvoorstel van het kabinet. Coffeeshops en telers die meedoen, hoeven dus niet hoe dan ook terug naar de illegaliteit van nu. Daarmee laten we aan gemeenten zien dat deze proef dé kans is om te bewijzen dat gereguleerde wietteelt werkt.

Maar of deze proef een succes wordt, hangt niet alleen af van de voorwaarden. Het hangt ook af van de oprechte wil van iedereen die een rol speelt in het experiment om er een succes van te maken. Een succesvol experiment is het beste argument voor degenen die willen dat de wietteelt volledig wordt gereguleerd. Als wij met elkaar aantonen dat een gereguleerde wietteelt mogelijk is, waar criminelen buitenspel worden gezet en die beter is voor de volksgezondheid, dan kunnen ze er in Den Haag niet meer omheen.

Daarom roepen wij onze burgemeesters op: doe mee met de wietproef. Voor de gezondheid en veiligheid van de inwoners. In Uruguay is wiet sinds 2013 al gelegaliseerd. Zelfs in Amerika werd de eerste gelegaliseerde cannabiswinkel in Colorado al geopend in 2014.  Luxemburg heeft ook al dergelijke plannen. Wij willen in Nederland nu ook doorpakken. Niet in de schimmigheid blijven hangen, maar aan de slag met het wietexperiment. Zodat Nederland wellicht het eerste Europese land is met een verstandig wietbeleid.

Toon van Gent, Nijmegen

Stef Stevens, Helmond

Loes ten Dolle, Winterswijk

Frans Aerts, Venlo

Rene van den Kerkhof, Den Bosch

Alexander Hammelburg, Amsterdam

Has Bakker, Utrecht

Karel Eggen, Emmen

Gernard Ekkelenkamp, Zoetermeer

Dilia Leitner, Haarlem

Julie Bruijnincx, Leeuwarden

Sanne de Wilde, Lelystad

Martine van Bemmel, Almere

Tyas Bijlholt, Amersfoort

Robin Verleisdonk, Eindhoven

Claudia van Bruggen, Zwolle

Pieter Herngreen, Doetinchem

Tiko Smetsers, Flevoland

Han Boer, Berkelland

Koen Mookhoek, Apeldoorn

Susan van Ommen, Arnhem

Francien Zeggelt, Leiden

Gert van den Ham, Alphen aan den Rijn

Benjamin Hofland, Westland

Robin Visker, Zeewolde

Wim van Wegen, Noordoostpolder

Joek van Pul, Breda

Hanneke van der Werf, Den Haag

Peter de Kraker, Terneuzen

Jan Stoop, Tilburg

Elene Walgenbach, Rotterdam

Ine Woudstra, Oude IJsselstreek

Saskia Verheij, Goes

Josephine Elliott, Vlissingen

Iris Rutjes, Enschede

Pieter Herngreen, Doetinchem

Han Boer, Berkelland