Poliflw

Er was een korte raadsvergadering op 22 november, maar daar wil de VVD-fractie u toch even over berichten. We vernemen graag uw reacties, opmerkingen en vragen!

Landelijk Leusden @HennieCaarels

Leusden ligt in een mooi landelijk gebied. Houden zo! Er zijn ook geen signalen dat het anders gaat worden. In de raadsvergadering werd het ‘landelijk’ door een aantal andere fracties op een andere manier geïnterpreteerd. GroenLinks/PvdA en SP riepen het college in een motie op om er voor, tijdens en na aanbestedingen op toe te zien dat de arbeidsvoorwaarden van de aanbesteders niet belanden in een ‘race naar de bodem’. Deze oproep wordt geïnitieerd door een gezamenlijke beweging van vakorganisaties en werkgevers richting de (lokale) overheid. Wij verzetten ons tegen deze motie omdat een opdrachtgever (gemeente Leusden) niet op de stoel van de werkgever, de vakorganisaties of arbeidsinspectie moet gaan zitten. Ik krijg de indruk dat wij hier het meest uitgesproken in waren. Het resultaat was wel dat alle verwijzingen naar controle op arbeidsvoorwaarden door de gemeente zijn verdwenen uit de motie en de gemeente nu wordt opgeroepen om ‘binnen de kaders van maatschappelijk verantwoord inkopen bij toekomstige aanbestedingen de publieke waarden beter en concreter te borgen’. Dat is naar de mening van onze fractie dus iets heel anders dan te controleren op arbeidsvoorwaarden.

 

Een andere ‘landelijk’ thema betrof het gevoelige thema ‘Kinderpardon’. Dit woord wordt voor het gemak (of onwetendheid) gebruikt voor de toepassing van het zogenoemd ‘meewerkcriterium’. De kranten en sociale media stonden er vol van, zeker omdat de VVD- staatssecretaris continu moest uitleggen hoe het zit en hoe de coalitie erin zit: toepassen van de regels uit 2013. Het landelijk onderwerp werd ook Leusden binnengehaald door de andere fracties in de raad: een oproep aan het college om in Den Haag te pleiten voor een oplossing voor de 400 kinderen, door een versoepeling van het meewerkcriterium. Onze fractie was daar beslist op tegen. Wij hebben laten zien dat wij mededogen voor de kinderen voelen en dat het wellicht soms ook als onbarmhartig wordt ervaren als de regels strikt worden gehanteerd. Dat voelen wij zo, daarin spreekt ons hart. Wij spreken echter ook vanuit het hoofd: ik heb ook duidelijk gemaakt dat rechtvaardigheid en het er voor zorgen dat mensen gewoon voldoen aan hun verplichtingen voor ons ook belangrijke overtuigingen zijn. Het is niet rechtvaardig naar de  uitgeprocedeerde mensen die wel meewerken aan vertrek en anderen worden beloond voor het traineren door het opstapelen van procedures. Het zich niet houden aan wettelijke regels moet niet worden beloond en daarom zijn wij, conform de landelijke opvatting, tegen een versoepeling van het meewerkcriterium. Mijn verhaallijn (namens de fractie) had succes: de andere vijf fracties zochten toenadering om een andere oproep aan de landelijke politiek te doen. Het resultaat was een unaniem door de raad aangenomen motie waarin de landelijke politiek wordt ‘gepleit voor een oplossing voor deze groep kinderen’. Dus géén oproep om het meewerkcriterium te versoepelen.

 

De vraag is natuurlijk wat gaat het helpen, wat gaat het veranderen. Maar de zekerheid is wel dat wij een duidelijke, stellige en ook constructieve opstelling laten zien. En dat heeft voor de Leusdense politiek een positief effect. Ik heb de raadsvergadering als een succes ervaren en zie dat bevestigd in de reacties (op ons) van andere fracties en belangstellenden. De VVD doet er in Leusden echt toe.

Samenlevingsakkoorden @CarlosGenders

Kern van ons coalitieakkoord, dat wij begin dit jaar samen met CDA en GroenLinks/PvdA sloten, is dat het college niet alles zelf doet, maar een aantal akkoorden gaat sluiten met de samenleving. Dat betekent dat het college afspraken maakt met sociale partners, bedrijven  of met groepen inwoners over samenwerking. Bijvoorbeeld met inwoners van wijken en bouwbedrijven over verduurzaming van panden of met huisartsen en zorgspecialisten van Lariks over preventie in de jeugdzorg.

 

Het proces om te komen tot deze akkoorden is nieuw en voor de gemeenteraad bestond nog (te) veel onduidelijkheid over haar eigen rol hierin. Wat gebeurt er als het college onderhandelt over een akkoord en de kaders blijken te knellen? Reden voor een tweetal moties. De oppositie wilde een brede regiegroep instellen om de akkoorden te begeleiden. GroenLinks/PvdA zette stevig in op bestuurlijke vernieuwing, wilde aanvankelijk met de eerste motie meegaan, maar kwam uiteindelijk met een minder vergaande motie, daarin gesteund door de coalitie. Ik heb namens de VVD betoogd dat wij voor een goed proces gaan, waarin de raad op het juiste moment aan zet komt. Maar dat dit niet ten koste mag gaan van de slagkracht van het college!

 

Er volgde een uitgebreid debat waarin de elementen van ieders moties door links en rechts werden gefileerd. Maar de spelers bleven lijnrecht tegenover elkaar staan. Ik heb geprobeerd dóór te dringen tot de kern bij indieners van de moties, Like van der Ham (GroenLinks/PvdA) en Jan Overweg (CU/SGP). We bleken elkaar in deze kern te kunnen vinden. In een uitgebreide schorsing hebben we met elkaar intensief gewerkt en een nieuwe motie geschreven. Daarin vraagt de raad een instrument, waarmee de raad snel betrokken kan worden, mochten de kaders snel aangepast moeten worden om tot een goed samenlevingsakkoord te komen. Tot mijn grote verrassing bleek de gehele raad zich hierin te kunnen vinden.

 

Het lijkt een hele kleine stap die nergens over gaat. Maar het is toch een erg fundamentele en ik ben dan ook erg blij dat we de hele raad erbij hebben kunnen betrekken. Want dit proces stopt niet bij de volgende verkiezingen over krap vier jaar.

@VVDLeusden

Graag tot ziens in onze fractie, in de raadsvergadering of via @vvdleusden.

Mocht u nog vragen hebben, laat het ons weten! Reacties graag via genders.vvd@gmail.com of (06) 1500 3269.

De VVD is de tweede grootste partij van Leusden geworden bij de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen woensdag 21 maart. Het huidige zetelaantal van 4 volle zetels wordt met een ruime marge behouden. Alleen het CDA scoorde beter met behoud van 5 zetels. D66 moest fors inleveren: van 5 naar 3. GroenLinks/PvdA en ChristenUnie/SGP behouden hun respectievelijke 4 en 3 zetels. Nieuwkomer SP komt met 2 zetels in de raad. Het resultaat moest daarbij wel voor CDA, GroenLinks/PvdA en ChristenUnie/SGP uit restzetels komen. Overigens is de VVD wel de grootste in Leusden als je Achterveld niet meeneemt .

De VVD heeft afgelopen woensdag 21 maart bij de gemeenteraadsverkiezingen 3.144 stemmen behaald. Dat is 260 stemmen méér dan in 2014. Naast de lijsttrekker zijn ook Klaas Roskam en Patrick Kiel ruim op voorkeursstemmen verkozen. De uitslag per kandidaat is als volgt:

Carlos Genders 2.091 stemmen

Klaas Roskam 323 stemmen

Patrick Kiel 236 stemmen

Niels Dutij 87 stemmen

Hennie Caarels 88 stemmen

Henk Lonink 37 stemmen

Paul den Hartog 125 stemmen

Stephan Spies 157 stemmen

Onze kandidaten hebben daarmee over de hele breedte een stevig mandaat.

Ik dank, ook namens de andere kandidaten, het campagneteam, alle andere mensen die hebben meegeholpen en in het bijzonder campagneleider Patrick Kiel. En natuurlijk hartelijk dank aan u, onze leden en andere mensen die VVD gestemd hebben!

Vrijdag is helaas ook bekend geworden dat onze kandidaat nr. 4 op de lijst, Niels Dutij, vanwege persoonlijke omstandigheden zijn plaats in de raad niet zal innemen. Dat betekent dat nr. 5, Hennie Caarels, a.s. donderdag geïnstalleerd zal worden.

Aanstaande woensdag 28 maart nemen we afscheid van de oude raad, in het bijzonder van ons eigen raadslid Pieter Lensselink. Pieter was voor de VVD van onschatbare waarde vanwege zijn grote kennis en ervaring, met name in het sociaal domein. Hij nam daarin de afgelopen periode niet alleen de fractie maar de hele raad mee, hetgeen onder andere leidde tot het instellen van de kwalitatieve Monitor Sociaal Domein. Wij gaan hem enorm missen. Donderdag 29 maart wordt de nieuwe raad geïnstalleerd. U bent bijzonder welkom op beide avonden, vanaf 20u in het tijdelijke gemeentehuis aan de Fokkerstraat. Ik hoop graag u allen daar te ontmoeten.

Carlos Genders

Lijsttrekker

Reacties of vragen? Graag via genders.vvd@gmail.com of (06) 15003269.

Maandag debatteerden Tweede Kamerleden en Europarlementariërs gezamenlijk over de Staat van de Europese Unie. Eickhout wil van premier Mark Rutte weten waarom de Nederlandse regering dwarsligt bij voorstellen om te voorkomen dat Europese burgers bij een volgende crisis weer te rekening gepresenteerd krijgen. Dit is zijn analyse over de staat van de Europese Unie in Nederland.

Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis in de Verenigde Staten begon. Na een periode van groei stortte de economie keihard in, met grote menselijke gevolgen. Werkloosheid, armoede, onzekerheid, politieke spanningen in Europa.

Inmiddels zien de economische groeicijfers er rooskleurig uit en trekt ook de werkgelegenheid aan. De economie krabbelt op na een lange periode van crisis. Toch zijn er kanttekeningen te plaatsen bij de groeicijfers.

Niet voor alle Europeanen

Ten eerste: het economisch herstel bereikt lang niet alle Europeanen.

De eurozone bereikte qua omvang van de economie in 2016 weer het niveau van voor de crisis. Maar kijken we naar armoedecijfers van Eurostat, dan zien we dat er in de eurozone 5,8 miljoen mensen meer die in armoede leven dan voor de crisis.

De werkgelegenheid stijgt, maar ook het aantal Europeanen dat tegen hun wil een tijdelijk contract of een nul-uren-contract heeft. Het percentage jongeren dat geen baan heeft en geen opleiding volgt, is hoger dan in 2008.

Buitengewoon beleid

Ten tweede: het herstel is in grote mate te danken aan een buitengewoon monetair beleid.

De rente staat op nul procent en de Europese Centrale Bank (ECB) heeft ongekende hoeveelheden obligaties opgekocht. De ECB moest handelen omdat de politiek het naliet of te traag was. Het is maar zeer de vraag of de ECB bij een volgende klap nog genoeg mogelijkheden heeft om de economie te stabiliseren.

Ten derde: De groeicijfers van nu zeggen weinig over het vermogen van de eurozone om een nieuwe crisis te voorkomen, of om een nieuwe schok te doorstaan zonder dezelfde sociale ellende die we in de eurocrisis hebben gezien in grote delen van de unie.

Momentum

Er is een momentum om het bouwwerk van de eurozone te versterken. Er ligt een routekaart van de Europese Commissie. De Franse president Emmanuel Macron wil de eurozone schokbestendig maken en optreden tegen sociale dumping. Het eerste hoofdstuk van het Duitse coalitieakkoord bevat een agenda voor een rechtvaardig Europa van gelijke kansen. Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd samen het voortouw te willen nemen.

In de Tweede Kamer en in het Nederlandse kabinet wordt er vaak argwanend gekeken naar deze ontwikkelingen. Het is Nederland goed recht om een eigen lijn te trekken, maar trekt Nederland niet aan de verkeerde kant? De regering wil door met de euro, maar staat op de rem bij vrijwel alle mogelijke voorstellen om de muntunie stabieler en socialer te maken.

Moet de ECB, waarop geen enkel parlement controle kan uitoefenen, dan straks opnieuw de kastanjes uit het vuur zal halen als een euroland in de problemen komt?

Is de eurozone in staat is om de klap op te vangen als de markten het vertrouwen verliezen in - pak hem beet - Italië? Is het verantwoord om alle discussies over een versterking van de eurozone te blokkeren?

Dr. No

Wopke Hoeksta, de Nederlandse minister van Financiën stuurde samen met een paar kleine noordelijke euro en niet-eurolanden een brief waaraan hij de bijnaam Dr. No heeft te danken.

In plaats van aan te haken bij nieuwe Duits-Franse initiatieven voor een stabielere en crisisbestendige eurozone, lijkt de strategie van Nederland om Duitsland op de lijn van oud-minister Schäuble te krijgen: grote spaaroverschotten, meer vrijhandel, meer interne markt en bovenal bezuinigen om het stabiliteitspact te respecteren.

Natuurwet

“Het eigen huis op orde” noemt de regering het. Maar het is precies dit beleid, dat de onzekerheid van Europanen heeft vergroot. Het is het beleid dat de politieke verhoudingen tussen noord en zuid op scherp heeft gezet.

Wat nog wel het meest aan stoort, is de manier waarop de premier dit beleid verkoopt alsof het een natuurwet is.

Het is een economisch beleid toegesneden op multinationals die nauwelijks belasting afdragen. Meer markt en snijden in de sociale zekerheid en de publieke sector. Het is dit rechtse recept dat als alternatiefloos wordt gepresenteerd, waardoor burgers zich afkeren van de EU.

Lage staatsschuld

In zijn speech in Berlijn beweerde de premier dat landen met een lage staatsschuld goed voorbereid zijn op de volgende crisis. Maar Spanje en Ierland hadden voor de crisis een staatsschuld van ver beneden de zestig procent van het BBP en moesten daarna toch bij het noodfonds aankloppen. Waarom ziet deze regering de staatsschuld als grote boeman? En is het een goed vooruitzicht als overheden opnieuw inspringen voor private schulden?

Gezonde langer termijn overheidsfinanciën zijn belangrijk, maar het was het de uit de klauwen gewassen financiële sector, de oververhitting van de huizenmarkt, een overschot aan krediet die onder andere Spanje en Ierland deden ontsporen.

Gereguleerde interne markt

Dan het andere stokpaardje van de regering: de interne markt. Die kan ons welvaart brengen, zeker. Maar alleen onder voorwaarde dat die goed gereguleerd is. Door alleen te concentreren op het wegnemen van barrières maken we dezelfde fout als in de jaren voorafgaand aan de crisis. Toen konden kredieten op steeds verder gedereguleerde markten ongeremd naar Zuid-Europa vloeien en financiële producten alsmaar complexer en gevaarlijker worden. Het liberaliseren van het dienstenverkeer heeft bovendien voor sociale spanningen gezorgd, onder andere in de transportsector.

Verdere verdieping van de interne markt kan alleen als dit leidt tot een verbetering van de sociale situatie. Niet voor niets stemde het Europees Parlement vorige week het controversiële voorstel voor de e-card voor diensten weg.

Belasting op techbedrijven

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de eurolanden garanderen dat gewone mensen nooit meer de prijs betalen voor onverantwoorde risico’s die in de financiële sector genomen worden.

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de EU-lidstaten eindelijk in staat worden gesteld om de grootste bedrijven fatsoenlijk belasting te laten betalen. Zorg dat de race naar de bodem bij vennootschapsbelasting gestaakt wordt. Dat er met een Europese grondslag niet langer met winsten geschoven kan worden.

Onder andere Frankrijk wil vaart maken met een Europese aanpak voor een belasting op de grote techbedrijven. Bij het debat over de Europese Raad bespeurde was er bij de minister-president weinig enthousiasme over de nieuwe voorstellen van de Europese Commissie. Ik zie het gevaar dat Apple, Facebook, Google nog jarenlang vrijwel geen belasting afdragen als we moeten wachten totdat er in G20 of OESO-verband overeenstemming.

Nog niet stormbestendig

De economische groeicijfers mogen ons geen zand in de ogen strooien. De eurozone is nog niet stormbestendig en presteert te mager op sociaal vlak. Tien jaar na de crisis is het hoog tijd om dat aan te pakken. Niet alleen met de zeven dwergen uit het noorden maar met al onze bondgenoten in Europa.

Zoals Europarlementariërs morgen, bij het jaarlijkse debat over de Staat van de Unie, het woord mogen voeren in de Tweede Kamer, zo moeten Nederlandse kamerleden en hun collega’s uit andere lidstaten de mogelijkheid krijgen te spreken in het Europees Parlement. 

Zo kan de politiek van de EU, in de visie van GroenLinks dichterbij de burgers worden gebracht. 

Burgers hebben vaak weinig zicht op de manier waarop besluitvorming in de EU wordt gecontroleerd, zegt GroenLinks kamerlid Bram van Ojik, die het voorstel morgen , samen met zijn EU-collega Bas Eickhout  zal doen. “Het Europees Parlement is vaak letterlijk ver weg en beperkt in zijn bevoegdheden. In de nationale parlementen wordt het debat bemoeilijkt door gebrekkig zicht op wat, door wie, wanneer in de EU besloten wordt”. 

Een groot jaarlijks debat van nationale partijleiders met de Europese Commissie kan de Europese samenwerking bevorderen en de controle op de besluitvorming verbeteren, aldus GroenLinks. Als er in de Tweede Kamer voldoende steun is voor het idee, vraagt de partij kamervoorzitter Arib het te bespreken met haar collega’s uit het Europees Parlement en de nationale parlementen.