Poliflw

Woensdag besloot de Arnhemse gemeenteraad dat GroenLinks en VVD beide een verkenner aan kunnen wijzen voor een ronde langs alle fracties. Dit naar aanleiding van de coalitiebreuk, ontstaan nadat GroenLinks en PvdA de samenwerking met VVD en D66 opgezegd hebben. GroenLinks heeft Rutger Groot Wassink gevraagd namens GroenLinks verkenner te zijn. Eerder wees VVD Gelders gedeputeerde Jan Markink aan als verkenner namens die partij. Rutger Groot Wassink (geboren in 1974 in Doetinchem) is namens GroenLinks wethouder van Amsterdam. Eerder was hij fractievoorzitter in Amsterdam en werkte hij onder meer voor FNV en de Tweede Kamerfractie van GroenLinks. Fractievoorzitter Mark Coenders: "We zijn blij dat Rutger Groot Wassink bereid is om - samen met Jan Markink - een verkenning te doen naar welke coalitie in het belang van de stad is. Rutger heeft veel politieke en bestuurlijke ervaring, die nodig is om deze lastige klus te klaren."

Grijp de honderden miljoenen die Amsterdam investeert in duurzaamheid aan om banen te creëren voor Amsterdammers. Dat zegt Femke Roosma vandaag tijdens de Algemene Beschouwingen. De GroenLinks-fractievoorzitter pleit voor een Amsterdamse ‘Green New Deal’.

Het college investeert de komende vier jaar 1,6 miljard in de stad. Er worden tienduizenden woningen bijgebouwd. Het stadsbestuur investeert in een klimaatneutrale stad, de afvalverwerking wordt duurzamer en er komt geld voor achterstallig onderhoud van de openbare ruimte en groen. Er komt een Klimaatfonds van 150 miljoen euro waarmee duurzame initiatieven van bewoners, bedrijven en organisaties kunnen worden gestart en ondersteund.

Al die investeringen leveren enorm veel werk op. Met een investering van 20 miljoen euro gaat GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink Amsterdammers naar de banen begeleiden die in het verschiet liggen.

Green New Deal

“Nooit eerder deden we zoveel duurzame investeringen in de stad. Nu moeten we afspraken maken over hoe en waar onze publieke, groene investeringen terecht komen,” zei Femke Roosma vandaag tijdens de Algemene Beschouwingen. Nu is het tijd om de volgende stap te zetten en de investeringen zo te doen dat het niet alleen bijdraagt aan een duurzame stad, maar ook aan een sociale en rechtvaardige economie.

GroenLinks vraagt nadrukkelijk om de verduurzamingsplannen aan te grijpen voor werkgelegenheidsprojecten in de stad, en dan vooral in buurten waar de behoefte het grootst is. In een motie van Roosma en woordvoerder Werk & Inkomen Deniz Karaman spreekt de partij van een ‘Green New Deal’.

“Laten we investeren in buurteconomieën en voorkomen dat alleen het grote geld er met de buit vandoor gaat,” zegt Roosma.

Onderwijs

Ook het onderwijs moet een belangrijk onderdeel zijn van de Green New Deal. In Zuidoost is de eerste stap gezet. Daar is het stadsdeel samen met het ROC begonnen met een MBO opleiding tot duurzaamheidstechnicus.

Roosma: “De volgende stap is een gegarandeerde baan na afstuderen, en werk in een coöperatie zodat mensen profiteren van de winsten van hun eigen arbeid. Een lokale groene economie met goed werk.”

Lees hier de hele bijdrage van Femke Roosma.

Amsterdammers kunnen de komende jaren 20,5 miljoen euro aan publieke middelen zelf begroten. Dat volgt uit de ‘beleidsbrief democratisering’ van wethouder Rutger Groot Wassink, die vandaag door de voltallige gemeenteraad werd aangenomen.

In de brief presenteert Groot Wassink verschillende initiatieven om de stad democratischer te maken. Een van de plannen is om de experimenten met het zogenoemde ‘buurtbegroten’ voort te zetten en uit te breiden. Dat betekent dat bewoners in buurten zelf kunnen bepalen waar de stad een deel van haar geld aan uitgeeft.

“Het tot nu toe meest actuele en in het oog springende experiment met buurtbegroten is West Begroot,” schrijft Groot Wassink in zijn brief. Iedereen kon online plannen indienen. Inwoners van West stemden vervolgens op de dertig beste initiatieven. Zo bepaalden ze waar een bedrag van 300.000 euro aan werd besteed.

West Begroot

De site werd in de eerste vijf weken na livegang al door 28.000 bezoekers bezocht. In totaal werden 216 plannen ingediend. 14.730 inwoners van West brachten een stem uit en 13 ingebrachte plannen worden uitgevoerd.

Zo is er 7.000 euro uitgetrokken voor het tegengaan van de muggenoverlast. 50.000 euro zal worden uitgegeven aan beter verlichte fiets- en looptunnels. Bekijk hier alle plannen: https://westbegroot.amsterdam.nl/plannen#showidea-141

Groot Wassink wil het buurtbegroten nu in alle stadsdelen gaan invoeren.

Meer dan ‘meepraten’

In het coalitieakkoord staat dat het college daar in 2019 2 miljoen euro voor heeft uitgetrokken. In 2020 is dat al 4 miljoen, in 2021 6 miljoen en in 2022 8,5 miljoen euro. In totaal is er deze collegeperiode 20,5 miljoen euro gereserveerd voor buurtbudgetten.

“Democratisering gaat verder dan meer mensen laten ‘meepraten’,” zegt GroenLinks-raadslid Lene Grooten in een reactie. “Amsterdammers moeten zelf hun stad gaan maken. Daarom is het goed dat er meer budget komt voor initiatieven en plannen van buurtbewoners zelf.”

bijdrage van Karen Kamps

GroenLinks Doetinchem was vertegenwoordigd bij de demonstratie tegen racisme, discriminatie en uitsluiting, waar 10.000 mensen aan mee deden. Samen met oud- Doetinchemmer, wethouder van Amsterdam Rutger Groot Wassink.

"We moeten elke vorm van haat, onverdraagzaamheid, racisme en discriminatie bestrijden. Vandaag is een nieuw begin van verbondenheid", "Hoe duister het ook is, de zachte krachten zullen winnen." Rutger Groot Wassink tijdens toespraak bij de Dokwerker.

#samentegenracisme

Omdat we radicale verandering willen eisen we een plek aan de tafel van de macht, zei wethouder Touria Meliani op het partijcongres van 16 februari. We hebben haar speech hieronder gepubliceerd, zodat je hem kunt teruglezen. 

Dit voelt een beetje surreëel. Dit is mijn eerste GroenLinks-congres en daar bedoel ik echt mee, mijn allereerste GroenLinks-congres. En dan ga ik de eerste keer meteen speechen als wethouder van de grootste stad van Nederland. Ik lijk wel gek en toch voelt het goed. Hoewel ik een beetje een new kid on the block ben, ken ik jullie — althans jullie politieke idealen — al heel lang. Dit voelt daarom toch wel een beetje als politiek thuiskomen. Ik wil jullie bedanken voor de gastvrijheid

Het is extra mooi dat ik hier sta aan het einde van wat in Amsterdam een bijzondere week was. De Amsterdamse gemeenteraad stemde in met een Klimaatfonds van 150 miljoen euro. Mijn collega wethouder Ruimtelijke Ontwikkeling en Duurzaamheid Marieke van Doorninck zegt erover: "In plaats van mensen bang te maken hebben we geld vrijgemaakt om Amsterdammers mee te laten doen in de energietransitie."

En in plaats van onze ogen te sluiten vangen wij per 1 maart ongedocumenteerden op in de 24-uursopvang. We geven ze perspectief. Het is een belangrijke verkiezingsbelofte die Rutger Groot Wassink binnen een jaar heeft weten te regelen. Hij bedacht het plan, de VVD-staatsecretaris betaalt het. En gisteren kopte onze plaatselijke krant, waar ik persoonlijk ook heel blij mee ben: "Einde aan flexwerk: Gemeente Amsterdam wil meer mensen in vaste dienst." Niet gek, toch?

Kunst en cultuur

Ik ben Touria Meliani, geboren in Debdou in Marokko. Op mijn zesde verhuisde ik naar een dorp in de Achterhoek. In een gezin met een alleenstaande moeder met zes kinderen — mijn vader ging terug naar Marokko en mijn moeder bleef hier. Ik heb al van jongs af aan geleerd dat mijn aanwezigheid niet altijd vanzelfsprekend werd gevonden. Dat ervaar ik tot op de dag van vandaag.

Een eigen plek in huis was er niet. Wel was er een bibliotheek in het dorp, waar mijn zussen uren gingen zitten lezen. Ik niet, ik liep er graag rond maar ik moest er wel stil zijn.

Mijn zus wilde naar de Kunstacademie, ze had ervoor gevochten. Door haar ging ik naar tentoonstellingen en koos ik ervoor om te werken in de wereld van kunst en cultuur.

Ontmoeten

Mijn achtergrond en ervaring deel ik met veel jonge Amsterdammers. Ik heb er mijn werk van gemaakt om kunst toegankelijk te maken voor kinderen. Voor jonge creatieve makers uit verschillende wijken. De onderwerpen, het canon, het repertoire dat bepalen ze zelf. Ik ben in de kunst en cultuur gaan werken omdat ik weet dat er veel kinderen zijn die geen kaartje kunnen betalen voor een evenement. Ik ben dit werk gaan doen omdat ik wist dat er veel werelden zijn die elkaar nooit zouden ontmoeten — en dat mensen uit de ene wereld, de geschiedenis van mensen uit een andere wereld niet kennen. Ik wilde een plek bouwen waar iedereen zich zou thuisvoelen. Een plek die de stad Amsterdam weerspiegelt.

Er was een ding dat ik niet deed tijdens mijn periode als directeur van een cultuurpodium, dat was praten over mijn eigen culturele identiteit. Omdat ik niet wenste te worden aangesproken op dat ene deel van mij. Niet nodig, zei ik. Maar de echte reden was dat ik me niet veilig voelde. De opmerking die volgde was ‘je bent onzichtbaar’. Totdat ik interviews deed die gingen over mijn culturele identiteit. En daarmee stelde ik mensen gerust. Ze konden me weer plaatsen.

Er zijn mensen die als ze een vrouw als ik zien automatisch denken aan ‘de emancipatie van migrantenvrouwen'. Mensen die mij zien als ‘een rolmodel’ voor migranten in een achterstandspositie. En mensen die opmerkingen maken zoals: ‘Kijk die Touria eens. In Nederland kun je het ver schoppen waar je ook vandaan komt'. Er zijn nog steeds mensen die als ik het woord neem stiekem zitten te wachten op een verhaal over het overwinnen van tegenslagen, over migratie en armoede, over racisme en seksisme. Misschien zitten die ook hier in de zaal? Ik begrijp ook wel dat mensen daarop wachten. En laten we wel wezen, het is nou ook weer niet heel gewoon om zonder enige politieke ervaring wethouder te worden van Amsterdam.

Outsiders die naar binnen willen

Ik moet ook dit zeggen: het is slechts één deel van het verhaal, een stukje van mij. Het andere deel van het verhaal is dat er veel meer vrouwen zijn zoals ik, die alles kunnen wat ik kan en veel meer, die alles kunnen wat onze andere wethouders, burgemeesters en politici kunnen. Die alle kwaliteiten bezitten die nodig zijn, maar die niet aan tafel zitten. Niet in de politiek, niet in de media, niet in het onderwijs, niet in de zorg, niet in de kunst en cultuur, niet in de rechtspraak en ga zo maar door. Het kan jullie niet ontgaan zijn dat die mensen nu overal kloppen aan deuren. En dan is het belangrijk ze niet alleen te vragen om hun denkwijze en om inspiratie op te doen. Laat ze binnenkomen. Ze willen meepraten. Ze willen meebeslissen, het gaat om de plek aan tafel. Ze eisen een plek aan tafel.

Net als GroenLinks, Lieve partijgenoten, Net als GroenLinks. Wij zijn de partij van outsiders die naar binnen willen. Omdat we ideeën hebben. Ideeën voor verandering. Radicale verandering. Wij GroenLinksers kloppen — net als veel minderheden, net als mensen met schulden, net als mensen die ziek zijn, net als mensen die zorgen hebben over het klimaat — aan de deur van de macht, omdat we het anders willen doen. Eerlijker, beter, toekomstgerichter.

En dan ga ik toch over identiteit hebben. Ik geloof dat je moet weten wie je bent en wat je wil, dat is het hart van politiek en daarom doe ik dit werk. Wij GroenLinksers weten wie we zijn, en wij weten wat we willen. Voor Amsterdam, voor Nederland, voor de wereld.

Nu een ruime meerderheid van de raad heeft ingestemd, kan wethouder Groot Wassink (GroenLinks) verder met zijn plannen om arbeidsdiscriminatie aan te pakken. Een belangrijke stap, want als we een discriminatievrije samenleving nastreven, moet de overheid daarin duidelijk de norm stellen.

De wethouder wil mystery guests inzetten en een voorkeursbeleid voeren. Ook wil hij door middel van trainingen, 'naming and shaming' en een 'keurmerk inclusieve organisatie' arbeidsdiscriminatie tegengaan. Stagediscriminatie zal worden aangepakt.

Ik ben blij dat dit eindelijk gaat gebeuren, want de afgelopen jaren heb ik ontzettend veel gesprekken gevoerd met Amsterdammers over discriminatie. Vooral terechte gevoelens van frustratie, boosheid en vervreemding domineren als je praat met mensen die discriminatie hebben ervaren.

Polarisatie

Als wij een discriminatievrije samenleving nastreven, moet de overheid daarin duidelijk de norm stellen. Die normstelling en een duidelijke handhaving schieten in Nederland heel erg tekort. Waardoor mensen met een biculturele achtergrond zich niet erkend zien in hun ervaring. Dit heeft verregaande gevolgen voor de mate waarin men zich Nederlander kan voelen.   

Hier hebben we naar geluisterd, en we gaan er nu actief naar handelen. Want waar hebben we de politieke macht voor? De politieke macht dient om ons sociaal systeem te hervormen, dat vol is van ongelijkheid, discriminatie en andere zaken die in strijd zijn met onze rechten. Dit maakt een gelijk speelveld nog niet mogelijk. Ongelijkheid door polarisatie, discriminatie en racisme hebben mij jaren geleden gemotiveerd actief te worden in de politiek. Ik was me vroeg bewust van de systematische ongelijkheden.

Bijlmer

Opgroeiend in de Bijlmer, een van de mooiste wijken van Nederland. Maar ook een van de armste wijken. Een plek waar de ongelijkheden uit onze samenleving nadrukkelijk geconcentreerd zijn. Tegelijkertijd is het ook een stadsdeel dat behoort tot de belangrijkste economische gebieden van Nederland. Een stadsdeel dat dagelijks werkgelegenheid biedt aan tienduizenden forensen. Maar niet aan de inwoners zelf. Onderzoek heeft meermaals aangetoond dat een groot deel van deze werkloosheid te wijten is aan arbeidsdiscriminatie.

En deze ongelijkheid heeft gevolgen voor de samenleving en de samenhang tussen groepen mensen. Onze samenleving loopt enorm veel potentieel mis. Echte vrijheid betekent gevrijwaard zijn van uitsluiting, armoede, ongelijkheid en vooroordelen.

Rechtvaardigheid

Met deze set aan maatregelen, waarbij de gemeente nadrukkelijk kijkt naar de eigen organisatie, zetten we een onmisbare stap in de goede richting. Aan de voorkant een inclusieve manier van mensen werven voor de instroom. Maar wat met name écht telt is een inclusieve werkomgeving. Een omgeving die een inclusieve norm stelt. En dat is noodzaak voor een behoorlijk goede overheid. Dit voorstel is dus een begin. Een begin van een mentaliteistverandering.

Discriminatie is geen gevoel, maar een ervaring. Een ervaring die leidt  tot onrust, onvrede en vervreemding. Het is in het belang van onze stad, dat ongelijkheden door racisme en discriminatie  worden teruggedrongen. Dat is een kwestie van sociale rechtvaardigheid, maar zeker niet op de laatste plaats, een kwestie van maatschappelijke cohesie.  

Amsterdammers

Ik ben er ontzettend trots op dat we met een robuust pakket aan maatregelen het verschil gaan maken. Gaan we deze problematiek volledig uitbannen? Helaas niet. Maar ik weet zeker dat hierdoor zoveel Amsterdammers, zoveel jongeren zich gekend gaan voelen in hun ervaring. En zich vooral gekend gaan zien in hun Nederlanderschap en hun Amsterdammerschap.  

Lees hier meer over de plannen.

Ook op de Amsterdamse arbeidsmarkt wordt dagelijks gediscrimineerd. Hierdoor kunnen mensen minder makkelijk een baan vinden, verdienen ze minder en is het lastiger om verder te komen in hun carrière. Daarom gaat GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink arbeidsdiscriminatie steviger aanpakken.

Of het nou bewust of onbewust gebeurt: we gebruiken stereotypen voor de ander en leven in onze eigen bubbel. Dat doet pijn en maakt dat mensen zich afkeren van de samenleving.

Door discriminatie tijdens sollicitaties en op de werkvloer lukt het sommige groepen niet om verder te komen in hun carrière. Amsterdam is een superdiverse stad, maar Amsterdammers met een biculturele achtergrond vinden minder makkelijk een baan dan witte sollicitanten, ook zwangere vrouwen worden gediscrimineerd. Mannen verdienen nog altijd meer dan vrouwen. Wethouder Rutger Groot Wassink (Antidiscriminatie en Diversiteit) wil zich niet alleen steviger uitspreken tegen discriminatie, hij wil ook af van de vrijblijvendheid. “We zetten woorden om in daden,” schrijft hij in een brief aan de gemeenteraad.

Leiderschap

De gemeente begint bij zichzelf en wil een voorkeursbeleid gaan voeren, zodat het personeel van de gemeente een betere afspiegeling van de Amsterdamse bevolking wordt. Er moeten meer mensen van kleur een plek krijgen in het midden en hoge management. Amsterdam organiseert al trainingen om inclusief te werven en te selecteren om zo mensen van verschillende achtergronden gelijke kansen te geven. Hierdoor is het aandeel van vrouwen in de top al toegenomen, dat is nu 45%. Maar het aantal medewerkers met een biculturele achtergrond blijft nog achter. Er moet dus meer worden gedaan om de doorstroom van deze groep te bevorderen.

De stad wil samen met bedrijven en organisaties optrekken om arbeidsdiscriminatie te voorkomen en te bestrijden. Ook de voedingsbodem onder discriminatie moet worden weggenomen, zodat het niet steeds weer de kop opsteekt.

Mystery guests

Omdat we weten dat een zachte aanpak niet werkt, wil Rutger Groot Wassink mystery guests inzetten. Dat zijn inspecteurs in burger die komen kijken of de regels wel worden nageleefd. In de horeca werkt dat al bij het controleren van het deurbeleid. De gemeente gaat onderzoeken hoe dit soort mystery guests kunnen worden ingezet bij bedrijven en ook om het eigen beleid als werkgever te toetsen.

Amsterdam wil leiderschap tonen door sterke sociale normen te stellen. Als de gemeente zelf zegt: “In deze stad tolereren wij geen arbeidsmarktdiscriminatie,” dan zal dat andere bedrijven en organisaties aansporen om na te gaan hoe zij voor een inclusieve werkomgeving zorgen. Ook gaat de gemeente met bedrijven praten om een vrijwillig keurmerk inclusieve organisatie te ontwikkelen. Bedrijven kunnen elkaar dan zelf bij de les houden en helpen om een inclusieve werkomgeving te creëren, een werkomgeving waar iedereen zich thuis voelt.

Stagediscriminatie

Als je het probleem echt bij de bron wilt aanpakken dan moet er ook stagediscriminatie worden aangepakt. Groot Wassink: “Als het bij de eerste kennismaking met werkgevers al misgaat, is het moeilijk om een goede start op de arbeidsmarkt te maken.” Daarom gaat de gemeente met het ROC van Amsterdam praten over de mogelijkheden om een pilot te beginnen met mystery guests. Deze kunnen worden ingezet om stagediscriminatie bij leerbedrijven tegen te gaan.

Op 13 februari stemde een ruime meerderheid in de gemeenteraad voor de plannen. Behalve coalitiepartijen GroenLinks, D66, PvdA en SP, stemden ook oppositiepartijen Partij voor de Dieren, DENK, ChristenUnie en Bij1 voor de plannen.  

Per 1 juli zullen ruim 500 ongedocumenteerden op een plek kunnen rekenen in de 24-uursopvang. Dat staat in het plan dat wethouder Rutger Groot Wassink vandaag presenteerde.

Het gaat om een groep mensen die in Amsterdam leven zonder papieren. Deze ongedocumenteerden hebben geen verblijfsstatus maar kunnen vaak ook niet terug naar het land van herkomst. Velen van hen leven daardoor noodgedwongen op straat. Dit betekent dat ze in de kou moeten slapen, niet naar de wc kunnen en moeten zien te overleven zonder geld omdat ze ook niet mogen werken.

De 24-uursopvang geeft ze een dak boven het hoofd, en er wordt ook aan perspectief gewerkt. Want ook zij moeten de kans krijgen om een eigen leven op te bouwen. De 24-uursopvang gaat daarmee verder dan de Bed, Bad en Brood-opvang waar ze nu terecht kunnen. Anders dan bij Bed, Bad & Brood, zullen ongedocumenteerden ook overdag in de opvang terecht kunnen.

Kleinschalig

Fractievoorzitter van GroenLinks Femke Roosma: “Bed, Bad en Brood alleen helpt mensen niet om uit hun uitzichtloze situatie te komen. Als je elke ochtend op straat wordt gezet en pas aan het eind van de middag naar binnen mag, dan ben je alleen maar bezig met overleven.” Met de 24-uursopvang zal dat veranderen en zal er ook samen met ongedocumenteerden worden gekeken hoe ze mee kunnen doen in de Amsterdamse samenleving.

De gemeente gaat op zoek naar ruim tien panden, zodat de ongedocumenteerden kleinschalig kunnen worden opgevangen. Het bijzondere aan dit plan is dat ongedocumenteerden zelf, en ook vrijwilligersorganisaties en steungroepen aan het plan hebben meegewerkt. Een van die groepen is We Are Here.

Deze groep ontstond in september 2012 toen een aantal ongedocumenteerden besloot op te komen voor haar rechten. Ze wilde niet langer in de marge leven, de groep wilde zichzelf zichtbaar maken. Dat deed ze door samen actie te voeren, en een tentenkamp op te zetten – eerst in de tuin van de Diakonie, en later op de Notweg. Roosma: “We Are Here liet zien dat hun situatie uitzichtloos was: dat ze nergens recht op hadden en nergens heen konden. Zij hebben zware en moeilijke omstandigheden getrotseerd om het onzichtbare leed zichtbaar te maken.”

Landelijke doorbraak

Het werk van We Are Here heeft ook bijgedragen aan een landelijke doorbraak. Twee weken geleden maakte staatssecretaris Mark Harbers namelijk al bekend dat het kabinet afspraken heeft gemaakt, met onder meer de gemeente Amsterdam, over de ontwikkeling van een landelijke voorziening voor de opvang van ongedocumenteerden. Het Rijk gaat voor het eerst meebetalen aan de opvang van mensen die geen verblijfsstatus hebben maar ook geen recht hebben op landelijke opvang. Roosma: “Hiermee erkent nu ook het Rijk dat de asielprocedure niet sluitend is en dat er mensen in de asielprocedure tussen wal en schip vallen. Dat is een belangrijke doorbraak.”