Poliflw

Dank voor uw komst,en dank voor alle mooie woorden.

In 2002 kwam ik hier voor het eerst binnen lopen. Ik was net 17 jaar. Het was de tijd van Pim Fortuyn, de Twin Towers, de oorlog in Irak en het kabinet Balkenende. Ik was boos op de ongelijkheid en onrechtvaardigheid, en had een onstilbare drang naar het strijden voor de positie van de arbeidersklasse. 

Ik wist niet wat een raadslid of wethouder was of deed, maar ik las wel graag over Karl Marx en Che Guevara. Ik hield mij bezig met het activisme op de straat, en kwam hier af en toe op de tribune zitten om te luisteren hoe de SP zich uitsprak. 

Van Remi Poppe kreeg ik het advies dat ik mijn tijd vooral niet moest verdoen in dit stadhuis, en vooral de buurten in moest gaan om met de mensen in gesprek te gaan. Een suggestie die ik alle andere politici meer dan ooit kan aanbevelen.

Onze toenmalige fractievoorzitter Martin Kappers werd ongeneeslijk ziek. Een man waar ik enorm ontzag voor had. Ik voelde mij enorm vereerd dat hij in mij zijn opvolger zag. 

In 2006 werd ik lijsttrekker en vervolgens fractievoorzitter van op dat moment de grootste oppositiepartij. Ik werd in het diepe gegooid. Samen met een geweldige fractie zochten wij de randen op in het controleren en bekritiseren van de gevestigde orde, bijvoorbeeld door samen met Alke van Marsbergen ongehinderd het archief met patientendossiers van het ziekenhuis binnen te wandelen, om daarmee de slechte beveiliging aan te tonen. 

Maar werkte ook aan constructieve initiatiefvoorstellen zoals het in ere herstellen van de historische joodse begraafplaats. Een prachtige periode die ik mocht combineren met het werk als fractiemedewerker in de Tweede Kamer, waar ik veel ervaring heb mogen opdoen.

Sinds 2011, nu bijna 8 jaar geleden, mocht ik vrij onverwachts de overstap maken naar het wethouderschap. Spannend, aangezien de SP sinds 1972 met de Vlaardingse gemeenteraadsverkiezingen mee deed, maar nog eerder in het college terecht was gekomen. Het werd toen door velen gezien als een experiment dat nooit lang kon duren. Critici binnen de partij maakte zich zorgen dat het nemen van verantwoordelijkheid stemmen zou kosten. In tegendeel: In 2014 werden wij de grootste partij.

Ik heb in die drie periodes - waarvan de laatste erg kort was - met heel veel mensen heel fijn samengewerkt. Ik heb mij met veel thema’s mogen bezighouden. De portefeuilles onderwijs, jeugd, sport, cultuur, participatie, financiën, archeologie, volkshuisvesting, grondzaken, vastgoed, ruimtelijke ordening, het wijkwethouderschap voor de Holy en zeker ook het loco-burgemeesterschap. 

Ik heb in acht jaar onnoembaar veel mensen in deze prachtige stad mogen spreken en mee mogen samenwerken. Alle scholen, alle sportverenigingen, alle cultuurinstellingen, ik heb ze allemaal meermaals mogen bezoeken. Palen geslagen, archeologische vondsten mogen onthullen, ballen afgetrapt, bruidsparen bezocht, kleuters voorgelezen,  voorleeswedstrijden gejureerd, exposities geopend en begrotingen aangeboden. 

Maar ook voor minder leuke zaken verantwoordelijkheid genomen. Miljoenen bezuinigd, kranen dichtgedraaid, gebouwen gesloten, belastingen geheven en huisverboden opgelegd. Ik heb van dichtbij gezien dat veel van onze Vlaardingse inwoners dagelijks te maken hebben met armoede, verslaving, mishandeling, ziekte, discriminatie, eenzaamheid en ongelijkheid. 

Uiteindelijk gaat het niet om het knippen van lintjes, maar om het helpen van mensen. Om er samen een mooie stad van te maken. Ik ben dankbaar dat ik daar samen met inwoners, organisaties en collega’s een bijdrage aan heb mogen leveren.

Het meest indrukwekkende project wat ik heb mogen meemaken is YETS. Een project waarbij jongeren in zwakke wijken zicht krijgen op hun eigen mogelijkheden en verantwoordelijkheid dragen voor hun omgeving. Door samen te sporten, samen te eten en samen huiswerk te maken. Ik ben best wel een harde, maar een van de momenten dat ik oprecht tranen in mijn ogen kreeg was toen jongeren na afsluiting van hun tijd bij YETS openhartig vertelde over hun situaties thuis en de problemen in hun leven, en de geweldige positieve impact welke YETS en hun coaches had gehad op hun leven. Welke ze tot een heel ander en optimistischer mens met betere schoolresultaten had gemaakt. Daarom staat hier vandaag een grote collectebus voor uw bijdrage, want ik hoop dat dit project ook in de toekomst veel jongeren mag bereiken.

Ik maak mij zorgen over het politieke bestuur van Vlaardingen. Ik wil daar niet te veel woorden meer aan vuil maken, omdat het niet meer aan mij is. Het afgelopen half jaar voelde ik mij vaak een nutteloos radertje in een stilstaande machine. Dat is geen leuke manier om afscheid te moeten nemen. Het is niet voor niets dat mijn fractie en ik persoonlijk hier niet langer meer op deze manier aan mee wilde werken. Maar met het vertrek van de SP uit de raadsprogrammacoalitie is het probleem nog niet opgelost. 

Ik wens de raadsleden en collegeleden veel wijsheid om de bestuurlijke machine weer aan het draaien te krijgen. Ik zal het vanaf een afstandje blijven aanschouwen. En heb slechts één advies: Het zou goed zijn als iedereen zijn rol weer pakt: De raad controleert en stelt de kaders en het college de ruimte krijgt om zorg te dragen voor het dagelijkse bestuur van deze stad. Loop elkaar niet voor de voeten. En geef inwoners duidelijkheid door knopen door te hakken ipv uit te stellen. En zoek in het woud van 13 fracties met 35 particuliere opvatting weer eens wat houvast in ideologie, in een bredere wereldbeschouwing, het lange termijn belang, het algemeen belang, en niet alleen de pragmatiek rond het kleinburgerlijk leed.

Als politicus moet je minstens twee stappen vooruit kijken, en dan komt zo’n escalatie niet onverwachts. Ik was mij dus al iets langer op mijn toekomst aan het beramen. Ik kijk uit naar de nieuwe uitdagingen die op mijn pad liggen. 

Met de zegen van de leden en van uiteindelijk de kiezer, mag ik de strijd voor de werkende klasse, en tegen de uitbuiting door het kapitalisme, voortzetten op Europese schaal. Ik ben er nog niet uit of dat een promotie of slechts corvee is. Dat kan ik nu nog niet beoordelen. Zelfs na de brexit zit je daar nog met 705 gekozenen, maar ik ga er alles aan doen om op mijn manier het verschil te maken. 

Ik dank iedereen met wie ik heb mogen werken, en op wie ik heb mogen steunen, en edereen met wie ik hier de afgelopen 17 jaar - inmiddels mijn halve leven - heb mogen samenwerken. 

De medewerkers van de gemeentelijke organisatie.Burgemeesters, wethouders, gemeentesecretarissen en raadsleden. ..ik heb er een hoop zien komen en gaan..Organisaties en inwoners.Partijkameraden, vrienden en familie.In het bijzonder mijn vader, die ons vorig jaar is ontvallen.

En natuurlijk mijn vrouw, die mij in alles steunt.

Mijn vrouw en ik blijven in Vlaardingen wonen, en ik blijf op de achtergrond actief bij de lokale SP-afdeling.

Ik hoop dat ik u blijf tegenkomen en dat wij in contact blijven, want helemaal weg ga ik nog lang niet.

Dankuwel.

Arnout HoekstraWethouder van Vlaardingen 2011 - 2018