Poliflw

We zijn constant voorgelogen. Dat is de keiharde uitspraak over de oorlog in Afghanistan van John Sopko, de Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction. Hij deed deze uitspraak eind vorig jaar in reactie op het vrijkomen van de Afghanistan papers – de honderden interviews met directbetrokkenen, vooral Amerikanen, bij de oorlog.

Wat vooral opvalt in deze door de Amerikaanse krant de Washington Post aan de geheimhouding ontrukte Afghanistan papers, is de grote afstand tussen dat wat politici het volk voorschotelden, en wat hoge generaals, diplomaten en andere geïnterviewden werkelijk dachten. Mooie, continu herhaalde woorden over vooruitgang, de opbouw van Afghaanse veiligheidsdiensten, de strijd tegen corruptie in Afghanistan en tal van andere onderwerpen werden regelrecht tegengesproken als de camera niet draaide, als er geen journalisten aanwezig waren. Kortom, als men wel eerlijk kon zijn.

Wie de Afghanistan papers leest, kan niet om de pijnlijke conclusie heen dat de permanente oorlog in Afghanistan mislukt en zinloos is.

Dit betreft vooral de Amerikaanse politieke discussie, maar vorige week werd duidelijk dat ook hier geregeld niet de waarheid is verteld. Dat blijkt uit de zogenoemde post-missie beoordeling over de ‘politietrainingsmissie’ in Kunduz van 2011 tot 2013. In dit rapport staan schokkende bevindingen. Door manipulatie van statistieken is bijvoorbeeld een veel rooskleuriger beeld neergezet van het aantal getrainde agenten. Agenten werden meerdere keren meegeteld, certificaten werden uitgedeeld aan agenten die dit niet verdienden, zelfs koks en schoonmakers werden opgenomen in de statistieken en agenten die de opleiding niet hadden afgerond. Datzelfde geldt voor alfabetiseringscursussen voor agenten. Daar werden zelfs afvallers in de statistieken meegenomen.

Er werd niet alleen gemanipuleerd. Informatie werd ook achtergehouden.

Deze leugens waren het gevolg van druk, staat in het rapport. Ook druk vanuit Den Haag. Om draagvlak in de Tweede Kamer te behouden (steun van GroenLinks was nodig voor een meerderheid) voor deze, onder de bevolking zeer impopulaire missie werden statistieken uit de duim gezogen.

Er werd niet alleen gemanipuleerd. Informatie werd ook achtergehouden. De Kunduz-missie ging gepaard met allerlei onrealistische, zelfs ronduit naïeve voorwaarden – voorwaarden waar een meerderheid van de Tweede Kamer én het kabinet, ondanks waarschuwingen uit allerlei hoeken, mee akkoord ging. Eén zo’n voorwaarde was dat door Nederland opgeleide agenten niet voor offensieve militaire operaties mochten worden ingezet.

In de post-missie beoordeling staat dat algemeen bekend was bij betrokkenen bij de missie dat Afghaanse agenten ook ingezet werden in offensieve operaties tegen de Taliban. En hoewel aangekaart werd bij Afghaanse commandanten dat dit tegen de afspraken was, kon niet voorkomen worden dat agenten offensief werden ingezet en er dus niet aan de wens van de Kamer kon worden voldaan, aldus het rapport.

Tot op de dag van vandaag is de Kamer nooit in dergelijke heldere woorden gemeld dat deze afspraken zijn geschonden. Dat is extra pijnlijk omdat het premier Rutte zelf was die in het debat over de Kunduz-missie in januari 2011 stelde er persoonlijk garant voor te staan dat alle voorwaarden zouden worden nagekomen. Hij merkte daarbij zelfs op dat het schenden van gemaakte afspraken kan leiden tot de ultieme consequentie, namelijk stoppen met de missie.

De misleiding, manipulatie en de leugens beperkten zich niet tot de missie in Kunduz. Er zijn tal van voorbeelden bekend van de jaren daarvoor, vooral als gevolg van goed spitwerk van radioprogramma Argos en andere media. Anders dan de Kamer werd voorgehouden, heeft Nederlands militair personeel, commando’s, bijvoorbeeld wel degelijk meegedaan aan de Amerikaanse vechtmissie Enduring Freedom, al in 2002, stelt Argos.

Ook werd een executie van ontsnapte gevangenen door de Afghaanse veiligheidsdienst NDS, in 2002, de Kamer niet gemeld. Dit terwijl de NDS de organisatie was waar Nederland later, tijdens de missie in Uruzgan van 2006 tot 2010 gevangenen aan zou overdragen.

Door Nederland overgedragen gevangenen aan de NDS zouden niet zijn gemarteld, was de stellige conclusie in de eindevaluatie over de missie in Uruzgan. Maar recent, na een publicatie van dagblad Trouw, bleek dit onjuist en moest minister Blok van Buitenlandse Zaken de woorden van zijn voorganger terugnemen.

Ook wat betreft slachtoffers als gevolg van Nederlands optreden is niet eerlijk gecommuniceerd. Een ernstig voorbeeld betreft een gewapend treffen in Deh Rawod in 2006 waarbij zo’n zestig doden zouden zijn gevallen, zo bleek uit door WikiLeaks geopenbaarde stukken, terwijl het ministerie van Defensie enkel melding maakte van ‘mogelijke slachtoffers’. Niet geheel toevallig is dat dezelfde terminologie die werd gehanteerd toen zo’n zeventig burgerdoden vielen door een Nederlandse bom in Hawija, Irak. Er is in Afghanistan grootschalig geweld gebruikt – het was vooral een vechtmissie; niet een wederopbouwmissie zoals de Kamer werd voorgehouden – maar wij weten nauwelijks wat de gevolgen hiervan zijn. Nog steeds niet.

Tijdens het debat gisteren over de Afghanistan papers en de leugens over de Kunduz-missie stelde ik minister Blok een heldere vraag: wie neemt verantwoordelijkheid voor de jarenlange leugens over deze mislukte oorlog? Een serieus antwoord op die vraag volgde niet. Ook collega-Kamerleden, die ik dezelfde vraag voorhield, wilden geen consequenties verbinden aan het voorliegen van het parlement en de bevolking. Onbegrijpelijk.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Door Joël Voordewind op 29 januari 2020 om 14:00

Hoop op begin van nieuwe onderhandelingen in Midden-Oosten

Goed dat er na decennia van impasse en wederzijds lijden, een nieuw plan ligt om tot een veilig Israël met erkende grenzen te komen en een levensvatbare Palestijnse staat. Beide partijen zullen het via onderhandelingen eens moeten worden over afspraken om samen te leven. Alleen via dialoog kan er duurzame vrede ontstaan en we hopen dat dit plan hieraan bijdraagt. Aanslagen en tegenaanvallen hebben tot nu toe alleen geleid tot slachtoffers en haat.

De ChristenUnie vindt dat dit plan de moeite waard is om serieus genomen te worden door beide partijen. Onze hoop is dat dit het begin is van nieuwe onderhandelingen en een herstart van het gestokte vredesproces. Het plan biedt een Palestijnse staat economische kansen. Tegelijk erkent het de religieuze waarde die de drie wereldreligies zien in Israël en hun heilige plaatsen zoals de speciale status van Jeruzalem en de Tempelberg. Het plan doet recht aan 3.000 jaar joodse geschiedenis in het land en erkent het recht van het Palestijnse volk op een eigen staat.

We hopen en bidden voor de vrede van Jeruzalem. We blijven ons sterk maken voor verzoeningsprojecten die bijdrage aan vrede tussen de volken in deze regio.

De wereld is de afgelopen weken door het oog van de naald gekropen. Het scheelde een haar of er was een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten uitgebroken - een conflict tussen de Verenigde Staten en Iran, waar onschuldige burgers de prijs voor zouden betalen en wapenfabrikanten veel geld aan zouden verdienen.

De eerste burgerslachtoffers zijn eigenlijk al gevallen: de 176 inzittenden van de door Iran neergehaalde vlucht PS752, onder wie 63 Canadezen. De Canadese premier Justin Trudeau sprak er harde woorden over richting alle partijen, expliciet ook richting de VS.

Deze laatste ronde van escalatie begon op 3 januari, met de Amerikaanse droneaanval in Irak op Qassem Soleimani, een hoge Iraanse generaal. Iran reageerde daar vijf dagen later op met aanvallen op en aantal militaire bases in Irak. Gelukkig vielen daar geen doden bij. Terecht veroordeelt Nederland dit optreden.

Maar waarom omarmt het kabinet de roekeloze en illegale aanval van de VS - een aanval die de strijd tegen Islamitische Staat ondermijnt, conservatieve krachten in Iran de wind in de zeilen geeft en in Irak gestationeerde Nederlandse militairen aan extra gevaar heeft blootgesteld? Hoe kan onze minister van Defensie begrip uitspreken voor een oorlogsdaad die, als president Donald Trump op 8 januari met zijn verkeerde been uit bed was gestapt, misschien wel had geresulteerd in een nieuwe oorlog? Het is onbegrijpelijk en onverantwoordelijk.

Executie

Het behoeft geen betoog dat Soleimani - die in het verleden overigens geregeld aan de zijde van en samen met de VS heeft gestreden - bloed aan zijn handen had, onder andere door in de regio milities te steunen die mensenrechtenschendingen begaan. Helaas zit de wereld vol met dat soort types. Wat bijvoorbeeld te denken van Saoedische generaals die al jaren burgers in Jemen vermoorden? Maar een wereld waarin alle generaals met bloed aan hun handen buitengerechtelijk geëxecuteerd kunnen worden, is levensgevaarlijk. Oorlogsmisdadigers moeten worden vervolgd.

Meer structureel zijn de hoogopgelopen spanningen tussen de VS en Iran het gevolg van het schenden van een veiligheidsraadsresolutie door de VS, in 2018. Toen werd het akkoord over het nucleaire programma van Iran, waar het land zich tot die tijd strikt aan hield, door Trump in de prullenbak gegooid.

Er werd gekozen voor een beleid van maximale druk, resulterend in snoeiharde sancties en andere vormen van escalatie met maar één doel: regime change. Het is niets minder dan economische oorlogvoering. De bevolking van Iran betaalt de prijs, onder andere doordat mensen sterven vanwege medicijntekorten.

Net als in 2003, aan de vooravond van de Amerikaanse, door Nederland gesteunde en op leugens gebaseerde agressieoorlog tegen Irak, zijn massavernietigingswapens en terrorisme wederom de voornaamste officiële redenen om Iran hard aan te pakken. Ook wordt veelvuldig gewezen op mensenrechtenschendingen.

Zorgen hierover zijn natuurlijk terecht. Het is maar kort geleden dat in Iran honderden demonstranten in koelen bloede werden gedood. Honderden! Het is heel goed dat hier vanuit de internationale gemeenschap harde kritiek op wordt geleverd, en dat maatregelen worden getroffen tegen verantwoordelijken.

Propaganda

Maar officiële redenen voor de confrontatiepolitiek van de VS mogen niet voor zoete koek worden geslikt. Dat heeft het verleden ons geleerd. Voor Trump doet de Iraanse bevolking er niet toe. Net als tijdens de Irakoorlog zijn ook nu weer geopolitiek en olie inzet van de strijd. Bloed voor olie. Daar gaat het om. De rest is vooral propaganda.

De Iraakse premier ziet de Amerikaanse aanval op Soleimani als een schending van Iraks soevereiniteit en vraagt de buitenlandse troepen zijn land te verlaten. Het Iraakse parlement roept daar ook toe op. Alleen al uit het oogpunt van de democratie moet hier natuurlijk gehoor aan worden gegeven, ook door Nederland.

Belangrijker nog is dat er geen oorlogsschip naar de Perzische Golf wordt gestuurd, wat later deze maand in de planning staat. Het draagt niets bij aan diplomatie, staat er juist haaks op. In de radicaal veranderde veiligheidssituatie kan Nederland gemakkelijk betrokken raken bij een oorlog, omdat de Straat van Hormuz, waar het schip moet opereren, het toneel kan worden waar die wordt uitgevochten. Het sturen van een marineschip zal Iran opvatten als steun aan de Amerikaanse oorlogspolitiek.

In plaats daarvan moet er vanuit de EU een nieuw politiek offensief komen. Niet maximale druk, maar maximale diplomatie. Behoud van de nucleaire deal met Iran is daarbij cruciaal. Daarvoor is allereerst nodig dat actief verzet wordt geboden tegen de levensgevaarlijke Amerikaanse alleingang.

Er moet een nieuw politiek offensief komen waarbij behoud van de nucleaire deal cruciaal is.

Tweede Kamer akkoord met mogelijkheid betaalpauze schuldsanering

De Tweede Kamer is vandaag akkoord gegaan met een voorstel van D66 en de PvdA om mensen in de schuldsanering de mogelijkheid te geven op een betaalpauze.

D66-Kamerlid Steven van Weyenberg: ‘In de schuldsanering zitten is hartstikke zwaar. Drie jaar lang moet je elk dubbeltje omdraaien. Er is nooit geld voor iets extra’s. Met de mogelijkheid op een betaalpauze geef je mensen net even wat adem. Ze kunnen een dagje uit in de zomer, of bijvoorbeeld een kerstcadeau kopen voor hun kind.’

Mensen in de schuldsanering kunnen maximaal twee keer per jaar een maand een betaalpauze aanvragen. De totale periode van de schuldsanering wordt daarmee wel verlengd. Van Weyenberg: ‘Uiteindelijk wordt het hele traject afgerond, maar met een beetje lucht hou je het langer vol. En het is ook niet verplicht, als je in drie jaar je schuldsanering wil afronden dan kan dat uiteraard ook.’ Het voorstel is een onderdeel van ‘Voor een schuldenvrije toekomst’, een plan waarin D66 voorstellen doet om problemen rondom schuld en armoede op te lossen.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil bouwen aan het nieuwe verdienmodel van Nederland. Aan verduurzaming van onze economie, aan een eerlijke en open arbeidsmarkt en aan een dienstbare financiële sector. Aan een land dat onderneemt en bloeit en na stilstand weer vooruit gaat.

Nieuwe welvaart vraagt om groei van onze economie. Dat is de beste manier om de overheidsfinanciën op orde te brengen. Groei zorgt voor nieuwe banen. Groei zorgt voor innovatie en vernieuwing. En duurzame groei is de sleutel naar een welvarende toekomst. Allereerst moet de overheid zijn financiën op orde brengen, tegelijkertijd kan zij ruimte maken en gericht investeren. D66 heeft een groeiagenda om deze kansen te pakken.

Diversiteit - het lijkt een nieuw toverwoord. Eurocommissaris Frans Timmermans vekrlaarde op Junckeriaanse wijze dat men 'divers zal zijn' of 'niet zal zijn'. Als alternatief noemde hij oorlog. 

Apycalyptische woorden. Maar Timmermans is niet de enige die er zo over denkt. In het onderwijs, de media, zelfs in het bedrijfsleven, lijken steeds meer mensen hierdoor bevangen te zijn. Hoe komt dat toch? 

Om daarachter te komen organiseert het Renaissance Instituut, het wetenschappelijk bureau van Forum voor Democratie, op woensdag 5 februari een symposium aan de hand van het boek "Diversiteit, identiteit en de Culture Wars". 

Paul Cliteur, Afshin Ellian, Darya Safai en Sid Lukkassen  - die allen een essay schreven voor het boek - gingen hierover in gesprek in het oude pakhuis Scheltema, te Leiden.

Het Westen voert al sinds 2001 – met de inval in Afghanistan – een vuile oorlog in het Midden-Oosten. Na Afghanistan volgden Irak (2003), Libië (2011) en opnieuw Irak en ook Syrië (2014). Daarnaast worden er geheime oorlogen gevoerd in Jemen, Pakistan en Somalië. Het gevolg: meer dan een miljoen doden, miljoenen vluchtelingen en nog meer chaos en terreur. Na meer dan 18 jaar is er nog steeds geen zicht op een einde aan deze permanente oorlog.

Nu dreigt de Amerikaanse president, Donald Trump, met een nieuwe oorlog. Met de aanval op de Iraanse generaal Soleimani kiest de Amerikaanse president voor een verdere escalatie met Iran die verschrikkelijke gevolgen voor de rest van het Midden-Oosten en de wereld kan hebben. Democratie, veiligheid en stabiliteit worden niet gebracht met de bommen van Amerika. De enige winnaar van zo’n oorlog is de wapenindustrie, die miljarden verdient aan het leed van mensen.

Wij roepen de Nederlandse regering op zich uit te spreken tegen de Amerikaanse aanval op Iran: Geen oorlog met Iran!

Wat is er aan de hand in Irak?

In de nacht van 2 op 3 januari voerden de VS een aanval uit met een onbemand vliegtuig in Bagdad. Daarbij werd de hoge Iraanse generaal Soleimani gedood, die leiding gaf aan de Revolutionaire Garde. Deze buitengerechtelijke executie heeft de spanningen tussen de VS en Iran, die sinds het aan de macht komen van president Trump al hoog zijn opgelopen, nog verder doen toenemen. Er wordt gevreesd voor nog verdere escalatie, omdat Iran heeft aangegeven deze moord te zullen wreken en de VS schermen met nog meer aanvallen. Irak is daarmee het toneel geworden van een grootmachtpolitiek, waarvan de burgers het slachtoffer zijn. Een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten ligt op de loer.

Waarom heeft Trump tot deze buitengerechtelijke executie besloten?

Trump wil regime change in Iran. Hij voert daartoe het beleid van 'maximale druk'. Keiharde economische sancties, die vooral Iraanse burgers raken, geregeld zelfs met dodelijk gevolg, zijn de kern van dit beleid. De eerste stap van het beleid van maximale druk was het opzeggen van het akkoord uit 2015 waarmee het nucleaire programma van Iran juist stevig aan banden werd gelegd en gecontroleerd. De moord op Soleimani is een moedwillige keuze voor een verdere escalatie met Iran.

Hoe kijkt de SP naar de ontstane situatie?

Nog meer druk of zelfs een oorlog met Iran zal desastreus uitpakken, eerst en vooral voor de bevolking van dat land, maar zal ook de regio en het Midden-Oosten nog verder destabiliseren. Ook de rest van de wereld zal er door getroffen worden. Alleen een kleine groep mensen profiteert van een nieuwe oorlog om olie, namelijk de machtige wapen- en oliebedrijven.

Wat moet er gebeuren?

Onze regering, de EU en de VN moeten de Amerikaanse oorlogsdaad in Irak veroordelen. Er moet opgeroepen woorden tot maximale terughoudendheid, aan alle kanten. Dat Nederland 'begrip' uitspreekt voor het Amerikaanse handelen is ongehoord. Nu een nieuwe oorlog zich aankondigt, mag Nederland niet opnieuw blind achter de VS aanlopen.

Het Iraakse parlement heeft afgelopen zondag gestemd voor vertrek van buitenlandse militairen uit Irak. Dat verzoek moet worden ingewilligd. De minister moet de Nederlandse militairen terughalen, uit respect voor de wens van het Iraaks parlement.

Het sturen van een Nederlands oorlogsschip naar de Straat van Hormuz, voor de kust van Iran, is onder deze omstandigheden alleen maar nog onverstandiger geworden. Dit besluit moet worden ingetrokken.