Poliflw

Beste lezer,Zoals u van mij gewend bent houd ik u op de hoogte van wat er in West gebeurt. Daarnaast heb ik een keer voor Hetty ingevallen in stadsdeel Centrum en kan ik u ook daar wat over vertellen. 

Alleen gaan door Corona dingen anders. We vergaderen via webcams vanuit huis en alleen de voorzitter gaat naar het gemeentehuis, tenzij hij vanwege verkoudheid thuis blijft en wordt vervangen ter bescherming van anderen (dank aan onze Jelle!) Omdat dit allemaal digitaal is, betekend dit ook dat u het gewoon zelf terug kan kijken! Ik hoef u niks te vertellen. Wat heeft u aan een kort subjectief verslag als u alles in volle glorie kan terugkijken? Dus ik wens u veel kijkplezier via  de Channel Royal Cast van Gem. Enschede, waar u het gewenste stadsdeel en de gewenste vergadering aan kan klikken.

U bent er nog? Misschien denkt u wel hetzelfde als één van de insprekers bij de vergadering van West, die precies wilde weten wanneer ze aan de beurt was met de woorden “nou, ik wil graag wat anders gaan doen!” Ik vond dat goed verwoord. Willen we allemaal niet wel eens iets anders gaan doen? Want ik ben wel voor GroenLinks actief omdat ik politiek en bestuur interessant vind, maar een vergadering is niet altijd even een enerverend feest. 

Dus ik begrijp het als u het niet helemaal terug gaat kijken en toch mijn korte subjectieve verslagje leest. Gezellig. Dan krijgt u ook details mee. Bijvoorbeeld dat ik en mijn collega’s via de pc ervoor kunnen kiezen om een andere achtergrond te hebben dan onze kale muur of niet-opgeruimde kast, maar in plaats daarvan een mooi stukje Twentse natuur. Staat dan toch leuk. Al is de techniek nog niet helemaal perfect, zo veranderde mijn collega van de PvdA af en toe in een plantblad van zijn gekozen achtergrond. Maar dat hoort er dan bij, nota bene zien wij graag een vergroening van de andere partijen.  De vergadering in West begon met een update over wat er zoal gebeurt is in coronatijd. Over hoe jongeren zich bezighouden met Corona als ze niet de straat op mogen, en hoe de buurtteams daar mee bezig zijn. Over de contactmomenten met gezinnen die het buurtteams juist in Coronatijd hadden door het rondbrengen van tasjes, een initiatief in verschillende stadsdelen. Over nieuwe contacten die soms nog onbekende problemen aan het licht brengen zoals een gebrek aan een computer voor thuisonderwijs van kinderen. Goed bezig buurtteams.

Het enige officiële agendapunt van de avond betrof een beheersverordening (ik kende dat woord eerder ook niet), een alternatief voor een bestemmingsplan, waarmee je ruimtelijke regels en voorschriften in een bepaald gebied regelt. Iets concreter: we hebben in Enschede bijvoorbeeld regels over verhuur van woningen, om te voorkomen dat je straten hebt vol met nare studenten (iew) en die regels staan in een ‘paraplubestemmingsplan’ die als een soort paraplu over andere plannen heen gaat, zodat alles in Enschede daar dan onder valt. Makkelijk. Alleen moet er dan wel een andere regel of plan zijn die de paraplu vasthoudt. Maar bij twee kleine gebieden in West was er iets mis gegaan waardoor ze effectief geen werkende regels meer hadden. Dat moet worden opgelost. Wat op zich prima is, alleen ligt dat juridisch best ingewikkeld, nota bene is het voor de mensen die daar wonen al helemaal onduidelijk wat dat voor hun dan betekent. Dat was ook de boodschap van die inspreekster (die tot die tijd gelukkig iets anders had kunnen doen.) De wethouder gaat nog extra aandacht besteden aan wat details van het regelwerk en laat ons dat weten. Daarmee lijkt het voor ons als GL op zich prima. 

Een keertje stadsdeel Centrum Ook in Centrum kwamen interessante onderwerpen langs, waarvan er een paar ook in de media zijn geweest. Uiteraard kunt ook deze vergadering terugkijken, maar aangezien u hier nog steeds bent, zal ik toch maar wat vertellen. Ook bij Centrum begonnen we met een update over de coronamaatregelen. In de stad betekent dit nog meer dichte winkels en nog legere straten. Hierdoor zag je veel beter drugsdealers en zwervers, helemaal omdat de politie ze op andere plekken wegstuurt en ze dan (ook) naar het centrum gaan. Een lastig probleem dat er altijd al is, maar nu door Corona nog meer opvalt. Daarnaast vertelde de horecavereniging binnenstad over hoe het lastig is voor ondernemers in coronatijd, maar ze toch hun best doen.

Iets dat ook in de media was, was het kunstwerk dat eerder bij het politiebureau stond, maar is verplaatst én daarbij gedeeltelijk afgebroken. Hoe kan zoiets gebeuren met een kunstwerk? Er werden vragen over gesteld. Het blijkt dat het kunstwerk particulier eigendom is, eerst van de politie en nu van iemand anders omdat de politie het heeft weggegeven. Daar heeft de gemeente eigenlijk niets over te zeggen, al gaat in dit geval de wethouder nog wel in gesprek met de nieuwe eigenaar van het kunstwerk.  Ook kwam de zondagsmarkt aan de orde. Kunnen er op zondag geen marktkramen staan om de markondernemers te helpen? Die staan er toch vaker? Alleen staan de kramen op zondag er altijd als onderdeel ven een evenement voor winkeltoeristen, aldus de wethouder. En dat mag niet in coronatijd. 

Een ander onderwerp uit de media was de kap van de lindes aan de Lasondersingel. Daar was ophef over. Bewoners wilden dat niet en hebben een expert ingehuurd om naar de bomen te kijken. De conclusie was dat sommige bomen inderdaad weg moesten, maar een groot aantal weer zou kunnen verbeteren met extra zorg voor de grond waar ze in staan. Want, zo zou uit het rapport van de expert blijken, consequent kort gemaaid gras draagt niet bij aan bodemkwaliteit. Dat maakt dit een mooi voorbeeld van het belang van biodiversiteit: de noodzaak voor verschillende planten en bloemen in onze stad. 

Het laatste onderwerp van de avond was seksuele intimidatie, ook een onderwerp uit de media. Studente Myrthe uit Enschede is een petitie gestart na de zoveelste keer dat ze werd lastiggevallen. En terecht. Haar verhaal zal menig vrouw uit Enschede (en daarbuiten) maar al te bekend voorkomen. Verschillende mensen kwamen aan het woord: de wijkregisseur, de wijkagent, een ondernemer uit de Noorderhagen en Myrthe zelf. Wij konden vragen stellen. Op de agenda stond dit onderdeel als ‘in gesprek’, en dat was het ook, een beginnend gesprek. Er zal heel wat meer aandacht nodig zijn om uiteindelijk de goede kant uit te gaan. Want waar aan de ene kant het gesprek zich via collega’s richtte op de in het centrum aanwezige dealers en andere bekenden van de politie die overlast veroorzaken, gaat het aan de andere kant over seksuele intimidatie door ‘gewone’ mannen. Daar iets structureels aan veranderen vraagt om meer dan wat de gemeente met regels zou kunnen bereiken. Wel kunnen we bijdragen aan het gesprek. Dat is hard nodig en hopelijk leidt dat tot verandering. Dan kunnen daarna weer ‘liever wat anders gaan doen.’ 

Toerisme trekt weer aan sinds de versoepeling van de coronamaatregelen. Hoe beschermen we de binnenstad tegen vrijgezellenfeesten en wafelwinkels? Ons raadslid Zeeger Ernsting deelt de lessen van de lockdown.

 

Het wordt gelukkig weer iets drukker in de binnenstad. Dat is een hele rare zin om zo op te schrijven na jaren van debatten over te veel drukte en overlast in het stadscentrum en met name het Wallengebied, bij mij thuis om de hoek. Maar de coronacrisis maakte alles anders en tegelijkertijd maakte het ook veel extra duidelijk.

 

Ruimte op straat

Tijdens de lockdown maakte ik met mijn jonge kinderen een wandeling over de wallen, het Oude Kerksplein, de Warmoesstraat en de Zeedijk. Ik vertelde hen over de geschiedenis van dit unieke middeleeuwse deel van de stad, terwijl zij op hun stepjes meepeddelden zonder van de sokken te worden gereden door bestelauto’s, tourgroups of waggelende stag party’s. Het was een verademing dat er zoveel ruimte was op straat. Maar het was ook onwerkelijk. Het was namelijk zó rustig dat het leek alsof we door een decor liepen in plaats van door een levende stad. Er was niemand. En dat bood daarmee ook een inkijkje in hoe de binnenstad de jaren voor de coronacrisis was vergroeid tot een plek waar niet meer wordt geleefd, maar alleen nog maar wordt beleefd.

 

Wonen en werken

Want in de andere wijken van de stad was er ook een lockdown, maar waren wel mensen op straat te vinden. Mensen die voorzichtig boodschappen deden of een ommetje maakten, terwijl ze verder thuis werkten en de kinderen thuisonderwijs gaven. In die wijken werd duidelijk dat gevarieerde buurten waar mensen wonen en werken, waar kortom een grote diversiteit aan functies naast elkaar en door elkaar bestaan, een prettiger aanblik boden dan de uitgestorven binnenstad.

 

Gemengde stad

Het onderstreept nogmaals de grote urgentie om de monocultuur van de binnenstad als pretpark aan te pakken en er weer een goed functionerende stadswijk voor alle Amsterdammers van te maken. Uiteraard met centrumfuncties, maar niet meer alleen voor bezoekers en toeristen. Amsterdam en ook de oudste delen ervan moeten een levendige én levende stad zijn. En in een levende stad wonen mensen, werken mensen, gaan studenten naar college en spelen kinderen op straat. En dus blijft het ideaal van de beroemde stedenbouwkundig-activist Jane Jacobs voor een gemengde stad fier overeind staan. Of, zoals het motto luidt van de bewonersraad Nieuwmarkt: “Wij willen een stad met buurten waar wonen, spelen, werken, leren en winkelen vlakbij en door elkaar gebeurt voor jonge en oude mensen.”

 

Verbod op AirBnB in drukste buurten

Daar waren het gemeentebestuur en GroenLinks ook al mee bezig. En dat blijft de ambitie ook na de coronacrisis. Want niemand wil terug naar het uit de hand gelopen pretpark van ervoor. En dus gaan we door met maatregelen voor winkeldiversificatie, zodat de binnenstadseconomie weer diverser en ook meer stads- en buurtgerichter wordt. Onze Dagelijks Bestuurder Ilse Griek maakt daar in stadsdeel Centrum flinke vorderingen mee, maar we willen bijvoorbeeld ook panden kunnen aankopen om daar nog meer invloed op uit te kunnen oefenen. En dus gaan we ook in de drie drukste buurten AirBnB verbieden, nadat we diezelfde vakantieverhuur van woningen in de rest van de stad al hadden ingeperkt en de groei van het aantal Bed & Breakfasts en hotels een halt hadden toegeroepen.

 

Binnenstad in balans

En dus hebben we extra restricties ingesteld op groepsrondleidingen en pubcrawls en handhaven we strenger op de overlast, bijvoorbeeld als gevolg van drankmisbruik. En tot slot zullen we ook moeten kijken wat de draagkracht is van Amsterdam en daar conclusies uit trekken. Het gaat er immers om dat de binnenstad in balans komt, dat ook alle Amsterdammers er zich thuis voelen én dat bezoekers zo een levende en authentieke stad kunnen ontdekken en niet een leeg decor. Zo kan Amsterdam, en de toerismebranche gezond en toekomstbestendig worden en dat is niet alleen prettig voor bewoners, maar ook economische heel verstandig.

 

Meer dan drieduizend mensen protesteerden afgelopen zondag uit solidariteit in Almere. Al die mensen, zwart, wit en daar tussenin, zoals presentator Mo Hersi aangaf, waren erg mooi om te zien. De directe aanleiding voor de demonstratie was de dood van George Floyd door politiegeweld. Door deze gebeurtenis is er wereldwijd aandacht voor institutioneel racisme en ongelijkheid.

Ook in Almere ervaren mensen met een andere etniciteit vormen van racisme en was het dus ook tijd voor Almere, onze mooie jonge stad, om zich te laten zien in de vorm van een protest tegen racisme. Voor iedereen die daar stond was het tijd om zich te laten horen.  Met zijn allen hebben wij aangegeven dat racisme niet langer meer kan. Toekijken is geen optie meer!

Sprekers stelden voor hoe wij allemaal, als Almeerders, een voorbeeld kunnen zijn voor de rest van Nederland. ‘Ik zie geen kleur’ is niet het doel in onze samenleving. Het zou moeten zijn: ‘Ik zie jouw kleur en ik eer en waardeer dat in jou.’ En: ‘Ik waardeer je als mens en zie dat ook jij, mens van kleur, het waard bent om mee te mogen doen in de samenleving.’ Laten we onderzoek doen naar levenservaringen van mensen met kleur. Laten we samen werken tegen het racisme dat zoveel mensen kwaad doet. Mensen van kleur, vertel ons hoe we het beter kunnen maken!

Racisme eindigt niet binnen een week of met een demonstratie. Er zijn meer dingen die we moeten doen. Zoek kennis, doe onderzoek en sta naast degenen die dagelijks hiermee te maken hebben. Blijf continu actief om racisme en vormen van discriminatie te bestrijden, ook wanneer de protesten en mediaberichten beginnen te vervagen. Schreeuw zo hard als je kan, zodat mensen weten dat het niet langer meer zo kan doorgaan. Wees de verandering!

Groenlinks ondersteunt de protesten. Wij staan voor inclusiviteit en diversiteit. Niet alleen deze week, maar altijd en overal.

- Lucia Sint Jago, bestuurslid GroenLinks Almere

Almere is een stad met veel bomen. En bomen roepen emoties op. Waar de één vindt dat een boom moet blijven, vindt een ander dat die boom weg moet, omdat die overlast geeft. Recent kwam daar de discussie over de aanpak van de essentaksterfte bij.

 

Tot 2017 waren er geen duidelijke richtlijnen. Uiteindelijk gaven de discussies over de bomenkap in de Kruidenwijk een aanzet tot een vorm van regulering: “Het Bomenkader”. Dat bomenkader kwam tot stand in nauw overleg met gemeenteraad en bewoners. De raad gaf uitgangspunten en bewoners werden nauw betrokken bij de uitwerking.

Het Bomenkader en de aanpak essentaksterfte is volgens afspraak na twee jaar geëvalueerd. Het moment om het Bomenkader aan te passen, zou je denken. Nu (juni 2020) stelt het college voor om het Bomenkader nog niet aan te passen en over twee jaar een nieuwe evaluatie te doen. Hierover spreekt de gemeenteraad en ook hier lopen de meningen uiteen.

Ook GroenLinks vindt dat het Bomenkader aangescherpt moet worden. Maar niet even tussendoor! Wij vinden dat een aanpassing van het Bomenkader net zo zorgvuldig moet gebeuren als in 2017, dus in samenspraak met inwoners. Niet even tussendoor, omdat daarmee een evenwichtige aanpassing in gevaar komt. Daarom heeft GroenLinks een motie ingediend die oproept om in het kader van een zorgvuldig (participatie)proces het Bomenkader op dit moment niet aan te passen en als er wijzigingen worden doorgevoerd in het Bomenkader inwoners daar vroegtijdig bij te betrekken.

Als onze motie niet door gemeenteraad wordt gesteund, zullen er door andere partijen moties en amendementen worden ingediend voor wijzigen van het Bomenkader. GroenLinks zal dan haar stem laten horen, maar het betreuren dat inwoners hierbij niet betrokken zijn.

- Joske Galiart, raadslid GroenLinks Almere

Lara de Brito heeft besloten om te stoppen als wethouder in Wageningen. In een persoonlijke boodschap, onderaan dit bericht, licht zij haar besluit toe. Blij en opgelucht waren we toen zij, na een succesvolle, maar ingrijpende behandeling tegen kanker, anderhalf jaar geleden al weer snel aan het werk ging. Vanuit haar betrokkenheid en resultaatgerichte instelling wilde ze beslist bijdragen aan de lastige ombuigingsoperatie waarvoor de gemeente zich vorig jaar gesteld zag. Daarbij ontzag ze zichzelf niet, hoewel ze feitelijk nog aan het herstellen was. Het ombuigingstraject werd succesvol afgerond, maar haar fysieke herstel kreeg nog onvoldoende ruimte. Uiteindelijk heeft zij moeten concluderen dat het niet is vol te houden om zo intensief te blijven doorwerken. Om die reden heeft zij nu besloten terug te treden als wethouder en voor zichzelf een “schorsing uit het publieke domein” af te roepen.  

Lara is een optimistische, positief ingestelde vrouw, die zich met passie inzet voor haar idealen. Ze is een ambitieuze, onafhankelijke denker, met een sterk ontwikkeld gevoel voor menselijke verhoudingen. Deze eigenschappen karakteriseren Lara als een geëngageerd politica. Als geen ander heeft zij zich jarenlang ingezet voor de Wageningse samenleving: eerst twee termijnen als raadslid en nu alweer ruim zes jaar als wethouder. Met name in het sociale domein heeft ze met lef en inzet innovatieve concepten geïntroduceerd en gerealiseerd.

Uiteraard betreuren we het zeer dat Lara deze beslissing heeft moeten nemen. Evenzeer zijn wij ervan overtuigd dat zij de juiste beslissing heeft genomen. Het is een moedig besluit, dat haar overduidelijk zwaar valt. Wij zijn haar heel veel dank verschuldigd voor haar inspirerende,  empathische en niet-aflatende inzet voor onze stad, en wensen haar van harte toe dat ze een voorspoedig en volledig fysiek herstel tegemoet gaat. We hopen haar na verloop van tijd weer terug te zien in een publieke functie.  

Namens de afdeling Wageningen van GroenLinks, Sietse Brouwer, afdelingsvoorzitter Erik-Jan Bijleveld, fractievoorzitter

Tidjens de Raadsvergadering van 6 juni 2019 is het programma van eisen vastgesteld. Lees hier de woordvoering terug.

In zijn boekje de Onzichtbare Steden, liet de Italiaanse schrijver Italo Calvino de middeleeuwse ontdekkingsreiziger Marco polo verslag doen van zijn reizen aan de machtige keizer Kublai Kahn.  Het is een vertelling van 55 steden, die Marco polo bezocht had. Al snel ontdekte de keizer dat deze steden fictief waren. De beschrijvingen die Marco Polo optekende bleken fantasieverhalen te zijn, ontsproten aan de verbeelding van de verteller. Hij beschreef de stad vanuit de herinnering en vanuit het verlangen. Kortom het was het verhaal van de verborgen onzichtbare stad.

Voor ons ligt nu het Programma van Eisen voor Roerdelta fase 2. Het opstellen van de kwaliteitseisen hiervoor is niet over één nacht ijs gegaan. Reeds in 2017 is er een spelregelkaart opgesteld, hebben in 2018 presentaties en werksessies plaatsgevonden en hebben we alleen al in dit kalenderjaar reeds twee commissievergaderingen, verdeeld over drie avonden, gedurende een tijdspanne van 6 uur en ruim 20 minuten, gesproken over dit vast te stellen Programma van Eisen. Dit om een zo hoog mogelijke kwaliteit voor deze prachtige locatie aan het water, die deel uitmaakt van de skyline van onze stad.

Roerdelta fase 2 is een wijk voor iedereen. Een sociale en fysieke omgeving, waarin mensen leven, wonen en verblijven. Een omgeving waarin de aanwezigheid van groen, blauw en ruimte, uitnodigt tot bewegen in een sociale omgeving die uitdaagt tot meedoen. Dit is een klein citaat uit het Programma van Eisen voor Roerdelta fase 2. In feite is het een beschrijving van de nu nog onzichtbare stad, opgetekend in woorden. Voor eenieder die het leest, kan elk woord van het Programma van Eisen, een ander stadsbeeld oproepen. Bijvoorbeeld een verliefd stelletje dat hand in hand, flanerend over de boulevard langs het water slentert. Een tiener die skatend over de stoep, een groep renners inhaalt, onder een groene laan van bomen door. Een jongeman op het dek van zijn zeilboot, wachtend op een zuchtje wind, zodat hij de haven kan verlaten of binnen varen natuurlijk. Of drie gemeenteraadsleden zittend op een bankje, langs het kabbelend water, terwijl ze herinneringen ophalen over de raadsvergadering van 6 juni 2019, toen het Programma van Eisen voor dit stadsdeel in woorden werd beklonken.

GroenLinks is content over het Programma van Eisen, zoals het nu voor ons ligt. En zo ook over de versterking van het Programma van Eisen, die de moties inhoudelijk gaan brengen. Er liggen namelijk drie moties en één amendement voor. Het betekent dat we tijdens de commissie Ruimte, goed naar elkaar geluisterd hebben en elkaar hebben weten te vinden als Raad. Dit geldt voor het amendement waardoor het blik, zoveel als mogelijk uit het zicht blijft. Blik op het groen en het water worden zo nog meer bewaarheid als het blik, onder de grond bijvoorbeeld, geparkeerd kan worden. In de commissie heb ik reeds de geste gedaan om drie stedenbouwkundigen uit te nodigen om een ontwerpvoorstel te doen. De motie drie stedenbouwkundigen zal er toe dienen dat we echt iets te kiezen zullen hebben. En de motie parkeren in Roermond-West die ervoor zal zorgen dat er toekomstgericht over mobiliteit wordt nagedacht. Het sluit perfect aan bij het Smart City concept, ook eerder geopperd door GroenLinks tijdens de commissievergaderingen Ruimte.

Geweld en haat tegen homo's komt in Nederland nog steeds heel veel voor, en dat kan gewoon echt niet meer. Tijd voor actie! In Zeist hebben we het regenboogakkoord, en Ronald legt uit dat wethouder Laura Hoogstraten dat regenboogakkoord omzet in 12 concrete actiepunten.

Op onderstaande vragen willen wij graag antwoord hebben. Daarom hebben wij deze schriftelijk gesteld. Zodra wij hier antwoord over hebben ontvangen komen we erop terug:

Op 23 april is Harry Scheltema in alle rust na een kort ziekbed overleden in bijzijn van zijn vrouw Trudy en hun kinderen Stefan en Mascha.

Harry werd geboren in 1937 in Amsterdam. waar hij de oorlogsjaren doormaakte. Als een van een groep van honderd Amsterdamse kinderen kwam hij na de hongerwinter op Texel terecht om daar weer aan te sterken. Daar maakte hij nog een slot van de oorlog mee tijdens de opstand van de op Texel door de Duitsers krijgsgevangen gehouden Georgiers.

Daarna groeide hij op bij zijn vader in Schoorl. Maar al op jonge leeftijd vertrok hij vandaar om de zee op te gaan. Op de vaart  bleef hij totdat hij zijn vrouw Trudy leerde kennen. Na een succesvolle opleiding tot lasser kwam hij bij Stork in Hengelo terecht waar hij door middel van vele cursussen een van de beste lassers werd.

Als lid van de CPN was hij op zijn werk ook actief als man van de vakbond voor betere arbeidsomstandigheden en hoger loon.  Zijn politieke inzicht en kennis kwam ook  tot uitdrukking in de vele stukken die hij schreef voor de Twentse Courant Tubantia.  Nadat de CPN was opgegaan in Groenlinks koos hij voor de partij van zijn vrouw Trudy, de SP.

'Twente solidair met Rotterdamse stakers', met deze leuze reed Harry begin jaren zeventig op zijn motor naar Rotterdam om de stakers het in Twente ingezamelde geld te bezorgen. 

Naast zijn werk had hij ook hobby’s, zoals de motorsport. Ook hierin wist hij de nodige prijzen te winnen en zelfs het Nederlands kampioenschap sprint te behalen. 

Maar een hartinfarct  maakte niet alleen hieraan een eind, maar ook aan zijn werk bij Stork. Toen werd vissen zijn grote liefhebberij en daaraan heeft hij samen met Trudy jarenlang heel veel plezier beleefd.

Ook verwierf hij hierbij grote bekendheid door zijn stukken voor het blad van de landelijke sportvissersvereniging.

Als strijder voor het socialisme zal hij in onze herinnering blijven.

Ook Lenne Baboeram staat vandaag stil bij alle slachtoffers van oorlog en onderdrukking. In dit stuk staat ze stil bij de onderbelichte bijdrage van Surinaamse strijders in het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ik wens iedereen een bezinningsvolle herdenkingsdag.

Ik herdenk alle gevallenen, alle slachtoffers en alle dappere verzetsstrijders. Ook sta ik stil bij de voor velen onbekende verhalen van de honderden Surinamers die meestreden voor de bevrijding van Nederland.

Omdat ik zelf van Surinaamse afkomst ben herdenk ik in het bijzonder ook de Surinaamse mensen die door het fascisme sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog.

Het verhaal van Anton de Kom laat hier in het bijzonder zien hoe strijders tegen het kolonialisme zich ook verzetten tegen het naziregime.

Anton de Kom vestigde zich in 1921 vanuit Suriname in Nederland, maar in 1932 keerde hij terug voor het verzet tegen het kwaadaardige koloniale bestuur van de Nederlanders. Na gevangenschap zonder uitzicht op een eerlijk proces keerde hij echter in 1933 weer terug naar Nederland, waar hij het beroemde boek “Wij slaven van Suriname” schreef en bijeenkomsten organiseerde over het kolonialisme.

Toen in Nederland de oorlog uitbrak voegde De Kom zich ook hier bij het verzet en zette hij zich in voor de vrijheid van het land dat zijn voorouders tot slaaf maakte. In deze jaren schreef hij onder andere artikelen in verzetsblad De Vonk. In 1944 werd De Kom echter voor zijn huis in het Bezuidenhout opgepakt en op 24 april 1945 stierf hij in Kamp Sandbostel.

In Amsterdam wordt Anton de Kom nog altijd jaarlijks herdacht bij zijn gedenkplaat voor de mannen van de Koopvaardij. In Suriname is er onder andere een universiteit naar hem vernoemd.

Naast De Kom sneuvelden meerdere andere Surinaamse Nederlanders uit Den Haag als gevolg van hun verzet tegen het naziregime. Zij vertellen een verhaal van onverschrokken moed én onbegrensde solidariteit.

Daarmee lieten zij zien dat vrijheid niet vanzelfsprekend is: vrijheid maken we samen!

Laten we de moed van de Surinaamse verzetsstrijders voortaan eren door ze een plek te geven in de dodenherdenking én in ons onderwijs. Mensen als Anton de Kom vormen een onmisbaar puzzelstuk in de verbonden geschiedenis van Nederland en Suriname en bij de strijd tegen onderdrukking.

Lenne is GroenLinkser en voorzitter van werkgroep sociaal