Poliflw

Door Stieneke van der Graaf op 20 juni 2020 om 19:43

Het is nog maar kortgeleden dat het coronavirus onze samenleving heel hard trof. Ik denk terug aan de overvolle IC’s en de zorgmedewerkers die dag en nacht in touw waren om de zieken te helpen. In deze crisis nam het kabinet ongekend ingrijpende maatregelen die ons allemaal raakten in ons dagelijks leven.

We konden niet meer gewoon naar de kerk en naar school, niet op bezoek bij je vader of moeder in het verpleeghuis, we werden gevraagd zoveel mogelijk thuis te blijven, en opa’s en oma’s konden hun kleinkinderen niet meer knuffelen. Nog steeds vind ik het moeilijk om te zien hoe het leven in korte tijd zo veranderd is.

Het lijkt erop dat we in een nieuwe fase zijn beland. Het virus is niet weg, maar het aantal besmettingen is gelukkig laag. We weten dat het virus zo weer kan oplaaien. Van de maatregelen om dat tegen te gaan zijn we dus nog niet af. Omdat we nu in een andere fase zitten, moeten we niet alleen nadenken over de maatregelen zelf, maar ook over de besluitvorming daarover.

Huidige besluitvorming knelt

De besluiten die voor de bestrijding van het coronavirus zijn genomen raken onze vrijheden die in de grondwet zijn opgenomen. Zoals de vrijheid van godsdienst, de vrijheid om te demonstreren en te vergaderen, en zelfs de vrijheid om elkaar thuis te ontmoeten.

Deze maatregelen staan nu in noodverordeningen, die nog steeds gelden. De noodverordeningen worden vastgesteld door 25 burgemeesters die voorzitter zijn van de veiligheidsregio’s. Zij hebben hier geen toestemming voor nodig van de gemeenteraden, er is alleen beperkte democratische controle achteraf. Dat hiervoor is gekozen is voorstelbaar, maar alleen verdedigbaar in het licht van de acute noodsituatie van dat moment.

Maar nu de situatie langer duurt, en een deel van de maatregelen mogelijk ook langer zullen duren, kunnen noodverordeningen niet te lang van kracht blijven, vooral omdat ze zo ingrijpen in de vrijheden en grondrechten van mensen.

Daarom moeten we nadenken over hoe we af kunnen van de noodverordeningen en hoe we bij het nemen van eventuele maatregelen in de toekomst kunnen zorgen voor democratische besluitvorming en bescherming van grondrechten. Bescherming van de gezondheid is namelijk belangrijk, maar het inperken van grondrechten kan nóóit verder gaan dan strikt noodzakelijk, en dat moet de Tweede Kamer kunnen beoordelen.

De ‘coronawet’

Veel mensen maken zich zorgen over de coronawet waar het kabinet nu aan werkt. Ten eerste omdat de noodzaak van zo’n wet misschien wel minder wordt gevoeld doordat het coronavirus nu niet zo heftig aanwezig is als dat even geleden was. Maar dat is niet het enige: mensen maken zich ook zorgen over de macht die de overheid naar zich toetrekt.

Onze fractie heeft heel veel e-mails ontvangen waarin mensen die zorgen hebben gedeeld. Ook wij zijn kritisch op de wet. Onze partijleider Gert-Jan Segers zei vorige week al “dat de ChristenUnie alleen instemt met een goede wet.” En ik durf hier wel te zeggen: de eerste versie van de wet, waar u wellicht ook in de krant over gelezen heeft, dat was géén goede wet. Dat willen we dus níet.

Wat willen we dan wél?

Het is goed dat het kabinet meer tijd uittrekt om te werken aan een juridische basis die onze grondrechten zo goed mogelijk beschermt, ook als er weer maatregelen genomen zouden moeten worden. Ook de Tweede Kamer moet haar tijd nemen om hier vervolgens over te spreken. Het voorstel waar het kabinet mee komt en het debat daarover in de Tweede Kamer zullen bepalend zijn voor de opstelling van de ChristenUnie. Een paar dingen zijn daarin voor ons sowieso belangrijk:

Het doel en de noodzaak van de wet moeten helder zijn. Alleen dan kunnen we beoordelen of we het geoorloofd vinden dat er ingrijpende maatregelen worden getroffen.

We willen er zeker van zijn dat fundamentele vrijheden zoals godsdienstvrijheid, vrijheid van vergadering en betoging, en de bescherming van je persoonlijke levenssfeer beschermd zijn. Dat telt zwaar bij onze finale afweging bij alle wetten, maar bij deze wet in het bijzonder.

De ChristenUnie wil dat wettelijk wordt geregeld dat iedere maatregel vooraf voorgelegd wordt aan de Tweede Kamer, zodat we de verschillende belangen kunnen afwegen en de maatregelen kunnen toetsen aan de grondwet. Ieder besluit moet democratisch worden genomen en overheidsmacht moet altijd begrensd zijn. Dus moet het parlement in positie zijn om te zeggen: ‘dit kan wel’ en ‘dit kan niet’.

Een wet moet niet langer duren dan strikt noodzakelijk. Nu al maatregelen vastleggen voor een jaar, zoals in de conceptversie van de wet staat, vinden wij te lang. De ChristenUnie wil dat de wet hooguit drie maanden geldt, tenzij de Tweede Kamer besluit de wet te verlengen.

We zijn kritisch op de handhaving van de maatregelen, die nu in de conceptwet ingrijpend wordt voorgesteld en met hoge boetes gepaard gaat.

Er is wat ons betreft geen sprake van een ‘noodwet’ waar de invoering van een app voor bron- en contactonderzoek onderdeel van is als helemaal niet duidelijk is hoe die eruit komt te zien. Over die app zijn bij ons heel veel vragen (nut, noodzaak, privacy en effectiviteit) en daar moeten we het eerst over hebben. Ook al is de app tijdelijk en zou die na de crisis verwijderd kunnen worden, de impact op de samenleving niet.

Er zijn nog meer aandachtspunten bij de wet, maar ik heb u mee willen nemen in een aantal punten die voor ons in ieder geval belangrijk zijn, waar veel mensen zich ook zorgen over maken en ons over mailen, en waar we in het bijzonder op zullen letten. We zullen de ontwikkelingen rondom deze wet kritisch volgen en ook steeds een belangenafweging maken. Tussen wat echt nodig is om de volksgezondheid te beschermen en de gevolgen daarvan voor onze vrijheden en onze samenleving. De bescherming van kwetsbaren en de mogelijkheid om geliefden te omhelzen. Ook als er een virus door ons land waart, moeten we hier oog voor hebben.

Door Gert-Jan Segers op 31 mei 2020 om 09:42

Pinksteren 2020. Het feest van de Geest. Zo’n 2000 jaar geleden ging het waaien, mensen gingen gloeien en opeens vielen alle verschillen weg. Daarna maakte het niet uit of je een arme visser uit de provincie was of een hooggeleerde intellectueel uit Jeruzalem. Of je man of vrouw was, donker of lichter van huid, of je geboren was als kind van Gods uitverkoren volk of dat je een heiden was. In de familie van God waren alle Menschen Brüder geworden. Het wonder van de kerk is dat er eenheid is die menselijkerwijs niet mogelijk is.

Als ik nu de beelden zie uit de Verenigde Staten dan zie ik vooral wat voor bende wij ervan maken. Je hart breekt als je ziet hoe een machtswellustige agent zijn knie plant in de nek van een stervende George Floyd. Het is afschuwelijk om te zien hoeveel pijn, diepe, diepe frustratie en enorme kwaadheid over racisme er is. Decennia van vernedering, eeuwenlange raciale tegenstellingen en hemeltergend onrecht. Het soms echt buitensporige politiegeweld van deze dagen laat ook iets zien van deze bittere werkelijkheid. Het leidde bij sommige demonstranten ook tot plunderingen en vormen van geweld die ook vreselijk waren. Ondanks activisten die hen er wanhopig vanaf probeerden te houden. Het laat vooral zien dat de Verenigde Staten helemaal niet zo united zijn. Ja, er waren ook beelden van vreedzame protesten en momenten waarop politiemensen en demonstranten samen op hun knieën gingen. Dat is hoopvol. Maar er is ook zoveel haat en geweld dat bijna te pijnlijk is om te bekijken.

En natuurlijk wist ik het al. Als gezin hebben we een jaar net ten oosten van Washington DC gewoond, in een deel met kwalitatief goede public schools. We hebben er een fijn jaar gehad en goede vrienden aan over gehouden. Maar het was wel in een zeker deel van de regio. Want in het westelijk deel van DC woonden voornamelijk African-Americans, in slechter onderhouden huizen en met kwalitatief veel matiger onderwijs. And hardly the twain will meet. Ook de kerken waren voor het overgrote deel mono-etnisch, terwijl de kerk een permanent Pinksterfeest zou moeten zijn waarin hele verschillende mensen hun eenheid in Christus vieren. Maar in de barre werkelijkheid leven al die verschillende mensen in allemaal verschillende bubbels. Zo zijn bij verkiezingsuitslagen NB etniciteit (‘African-Americans’) en geloof (‘evangelical’) aparte categorieën. Niet Egypte, waar ik een zeker aantal jaren heb gewoond, maar Amerika is het land waar ik me voor het eerst continue bewust werd van de kleur van mijn huid.

De beelden uit de VS van deze dagen laten zien hoe destructief en zondig racisme is. Hoe onverantwoordelijk het is als politici haat aanwakkeren, groepen demoniseren, flirten met racisme. Als je af en toe op Twitter rondhangt en ziet hoe bitter de conversaties daar kunnen zijn, dan houd ik soms ook m’n hart vast voor ons eigen land. Wij hebben ons eigen categorieën, onze eigen tegenstellingen, bubbels, maar de patronen van woordenstrijd, haat en dreigementen zijn dezelfde. Ook hier steken raciale clashes de kop op. Ook hier is het politieke en maatschappelijke debat geïnfecteerd geraakt door een bitterheid dat tot niets goeds kan leiden.

Laten we beginnen met onszelf. Laat ik beginnen met mijzelf. En laten we ons spiegelen aan een wijsheid van de Talmoed:

Let op je gedachten

Let op je woorden

Let op je daden

Let op je gewoonten

Let op je karakter

En navolgers van Jezus, laten we in hemelsnaam teruggaan naar het eerste Pinksterfeest. Op onze knieën gaan. Laten we de gemeenschap zijn waarin je kleur, je taal, je afkomst er niet toe doet. Laten we één in Christus zijn. Juist tijdens dit Pinksterfeest 2020.

Wat is er veel gebeurd Beste vrienden van de ChristenUnie, Wat een voorrecht om afgelopen donderdagnacht met vijf ChristenUnie Kamerleden het parlementaire jaar af te sluiten na de de laatste stemmingen in de Tweede Kamer. Het werd vier uur voor we elkaar moe omhelsden en een foto maakten in de Tweede Kamer. Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar is juist die verbondenheid met elkaar wat me het meest dierbaar is. Ik ervaar met Eppo, Carla, Joel, Stieneke (na de zomer terug van zwangerschapsverlof), Nico en met onze medewerkers werkelijk kameraadschap. We zijn verschillend, maar willen allen Jezus navolgen en daarmee het goede zoeken voor onze naasten en deze gebroken wereld. Die verbondenheid met elkaar en onze God droeg ons ook door het afgelopen jaar heen. Het begin van de zomer is een moment om even te reflecteren, terug te blikken, stil te staan en stil te worden. En wat is er veel gebeurd. Het klimaatakkoord van nog maar enkele dagen geleden is een van de redenen waarom wij in dit kabinet zitten. We weten dat de schepping niet maakbaar is, maar wel kwetsbaar. En vanuit de verantwoordelijkheid die God ons geeft als rentmeesters van Zijn aarde ben ik dankbaar met de afspraken in dit akkoord. Ik denk ook aan het kinderpardon waarvoor we bij de formatie niet voldoende steun kregen, maar dat we begin dit jaar toch voor elkaar kregen. Als ik denk aan die kinderen en hun gezinnen die nu hoop en toekomst hebben, dan ben ik dankbaar voor de mogelijkheid die op onze weg kwam. Zo kan ik nog doorgaan met zaken zoals het pensioenakkoord waarmee we jongeren, werkenden en gepensioneerden perspectief bieden of de verlaging van de belasting op energie van 100 euro. Maar ook de zaken die de landelijke media vaak over het hoofd zien. Denk aan het extra geld waarmee prostituees geholpen worden te stoppen, het geld voor de sluizen bij Kornwerderzand waarmee we het noorden van Nederland helpen, de aangescherpte regels voor de verkoop van alcohol, extra geld om werkdruk op de basisschool tegen te gaan of het geld dat het kabinet op ons initiatief vrijmaakt voor de strijd tegen antisemitisme. Veel van die resultaten zijn overigens ook te vinden op resultaten.christenunie.nl Lastige momenten Maar als ik terugdenk komen ook andere momenten boven. Lastige momenten. Soms waren er debatten waarin je merkt dat er een verruwing plaatsvindt in het parlement. Soms merkten we heel direct iets van de polarisatie en voelden we ons eenzaam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de verdachtmakingen tegenover de door ons zeer gerespecteerde organisatie Siriz. Ook denk ik aan momenten waarin we voorstellen deden waar geen steun voor was, we compromissen sloten waarin we onze christelijk-sociale idealen maar beperkt dichterbij konden brengen of genoegen moesten nemen met het behouden van wat we hebben. Ik denk ook aan de gemengde gevoelens die er waren toen we in Europa besloten om als ChristenUnie en SGP verder te gaan in twee fracties. Het is buitengewoon spijtig dat er geen gezamenlijke fractie gevonden is waar beide partijen zich in thuis voelen. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de manier waarop we samen die conclusie trokken, ik ben dankbaar dat we de onderlinge relaties goed hebben kunnen houden. Onze Peter van Dalen en SGP’er Bert-Jan Ruissen werken eraan om waar mogelijk samen het christelijk geluid in Europa te laten horen, óók vanuit twee verschillende fracties. We laten elkaar niet los. Een ander verhaal Vlakbij het Tweede Kamergebouw staat de Ridderzaal. Over enkele maanden klinkt daar de troonrede, maar het is nog maar twee weken geleden dat daar in die prachtige zaal woorden klonken die me diep raakten. Op deze symbolische plek sprak Seyss-Inquart, de Rijkscommissaris namens het nazi-bewind de proclamatie uit waarmee het bewind gevestigd werd dat uiteindelijk aan vele Joodse Nederlanders het leven zou kosten. Op uitnodiging van onze Staatssecretaris Paul Blokhuis werd op die plek kort geleden een conferentie over antisemitisme gehouden. Mensen uit de Joodse gemeenschap kwamen daar samen met betrokkenen uit de hele wereld om elkaar te zegenen, voorbede te doen en samen hun stem te laten horen tegen het voortwoekerend antisemitisme. Een Duitse predikant nam het woord. Hij vertelde hoe zijn land, hoe hijzelf zich verantwoordelijk wist voor de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. En vroeg om vergeving voor de inktzwarte bladzijde van de geschiedenis van zijn land. Zo kwamen we samen op die symbolische plek met een ander verhaal. Het liet zien dat het kwaad niet overwint, maar uiteindelijk het licht. God heeft het laatste woord. Zijn hand laat niet los! Het ontroerde me. Dat besef is ook ten diepste hoe ik terugkijk op dit jaar. In al die mooie en lastige momenten mogen we weten en zien dat Zijn hand nooit los laat. God is erbij! We weten ons verbonden met elkaar als ChristenUnie fractie, met u die ons steunt en voor ons bidt, maar bovenal met de God die ons draagt. In dat vertrouwen sluiten we nu dit politieke jaar af en zien we vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt. Ik wens u en de uwen een mooie zomer vol verfrissing en vernieuwing! Een hartelijke groet in verbondenheid, Gert-Jan Segers Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Resultaten - ChristenUnie

Door Gert-Jan Segers op 6 juli 2019 om 21:54

Wat een voorrecht om afgelopen donderdagnacht met vijf ChristenUnie Kamerleden het parlementaire jaar af te sluiten na de de laatste stemmingen in de Tweede Kamer. Het werd vier uur voor we elkaar moe omhelsden en een foto maakten in de Tweede Kamer.

Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar is juist die verbondenheid met elkaar wat me het meest dierbaar is.

Ik ervaar met Eppo, Carla, Joel, Stieneke (na de zomer terug van zwangerschapsverlof), Nico en met onze medewerkers werkelijk kameraadschap. We zijn verschillend, maar willen allen Jezus navolgen en daarmee het goede zoeken voor onze naasten en deze gebroken wereld.

Die verbondenheid met elkaar en onze God droeg ons ook door het afgelopen jaar heen. Het begin van de zomer is een moment om even te reflecteren, terug te blikken, stil te staan en stil te worden.

En wat is er veel gebeurd.

Het klimaatakkoord van nog maar enkele dagen geleden is een van de redenen waarom wij in dit kabinet zitten. We weten dat de schepping niet maakbaar is, maar wel kwetsbaar. En vanuit de verantwoordelijkheid die God ons geeft als rentmeesters van Zijn aarde ben ik dankbaar met de afspraken in dit akkoord.

Ik denk ook aan het kinderpardon waarvoor we bij de formatie niet voldoende steun kregen, maar dat we begin dit jaar toch voor elkaar kregen. Als ik denk aan die kinderen en hun gezinnen die nu hoop en toekomst hebben, dan ben ik dankbaar voor de mogelijkheid die op onze weg kwam.

Zo kan ik nog doorgaan met zaken zoals het pensioenakkoord waarmee we jongeren, werkenden en gepensioneerden perspectief bieden of de verlaging van de belasting op energie van 100 euro.

Maar ook de zaken die de landelijke media vaak over het hoofd zien. Denk aan het extra geld waarmee prostituees geholpen worden te stoppen, het geld voor de sluizen bij Kornwerderzand waarmee we het noorden van Nederland helpen, de aangescherpte regels voor de verkoop van alcohol, extra geld om werkdruk op de basisschool tegen te gaan of het geld dat het kabinet op ons initiatief vrijmaakt voor de strijd tegen antisemitisme. Veel van die resultaten zijn overigens ook te vinden op resultaten.christenunie.nl

Lastige momenten

Maar als ik terugdenk komen ook andere momenten boven. Lastige momenten. Soms waren er debatten waarin je merkt dat er een verruwing plaatsvindt in het parlement. Soms merkten we heel direct iets van de polarisatie en voelden we ons eenzaam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de verdachtmakingen tegenover de door ons zeer gerespecteerde organisatie Siriz.

Ook denk ik aan momenten waarin we voorstellen deden waar geen steun voor was, we compromissen sloten waarin we onze christelijk-sociale idealen maar beperkt dichterbij konden brengen of genoegen moesten nemen met het behouden van wat we hebben.

Ik denk ook aan de gemengde gevoelens die er waren toen we in Europa besloten om als ChristenUnie en SGP verder te gaan in twee fracties. Het is buitengewoon spijtig dat er geen gezamenlijke fractie gevonden is waar beide partijen zich in thuis voelen. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de manier waarop we samen die conclusie trokken, ik ben dankbaar dat we de onderlinge relaties goed hebben kunnen houden. Onze Peter van Dalen en SGP’er Bert-Jan Ruissen werken eraan om waar mogelijk samen het christelijk geluid in Europa te laten horen, óók vanuit twee verschillende fracties. We laten elkaar niet los.

Een ander verhaal

Vlakbij het Tweede Kamergebouw staat de Ridderzaal. Over enkele maanden klinkt daar de troonrede, maar het is nog maar twee weken geleden dat daar in die prachtige zaal woorden klonken die me diep raakten.

Op deze symbolische plek sprak Seyss-Inquart, de Rijkscommissaris namens het nazi-bewind de proclamatie uit waarmee het bewind gevestigd werd dat uiteindelijk aan vele Joodse Nederlanders het leven zou kosten. Op uitnodiging van onze Staatssecretaris Paul Blokhuis werd op die plek kort geleden een conferentie over antisemitisme gehouden. Mensen uit de Joodse gemeenschap kwamen daar samen met betrokkenen uit de hele wereld om elkaar te zegenen, voorbede te doen en samen hun stem te laten horen tegen het voortwoekerend antisemitisme.

Een Duitse predikant nam het woord. Hij vertelde hoe zijn land, hoe hijzelf zich verantwoordelijk wist voor de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. En vroeg om vergeving voor de inktzwarte bladzijde van de geschiedenis van zijn land. Zo kwamen we samen op die symbolische plek met een ander verhaal. Het liet zien dat het kwaad niet overwint, maar uiteindelijk het licht. God heeft het laatste woord. Zijn hand laat niet los!

Het ontroerde me.

Dat besef is ook ten diepste hoe ik terugkijk op dit jaar. In al die mooie en lastige momenten mogen we weten en zien dat Zijn hand nooit los laat. God is erbij!

We weten ons verbonden met elkaar als ChristenUnie fractie, met u die ons steunt en voor ons bidt, maar bovenal met de God die ons draagt.

In dat vertrouwen sluiten we nu dit politieke jaar af en zien we vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt.

Ik wens u en de uwen een mooie zomer vol verfrissing en vernieuwing!

Een hartelijke groet in verbondenheid,

Gert-Jan Segers

Afgelopen week is het nieuwe voorstel over het Nieuwe Zandpad van het college naar buiten gekomen. Het Nieuwe Zandpad is de locatie waarover de gemeenteraad in 2015 bij grote meerderheid heeft besloten dat daar weer raamprostitutie gerealiseerd gaat worden (alleen CDA en ChristenUnie tegen). Een paar jaar daarvoor, in 2013, is de raamprostitutie aan het Zandpad gesloten wegens ernstige verdenkingen van mensenhandel en uitbuiting. Om dezelfde redenen zijn later ook de ramen aan de Hardebollenstraat gesloten. Voor de helderheid: de ChristenUnie is altijd tegen het voorstel van het realiseren van het Nieuwe Zandpad geweest. We hebben als ChristenUnie grote moeite met het idee dat ‘reguleren’ van prostitutie per definitie betekent dat het veilig en vrijwillig is.

Toen wij als CU, na de laatste succesvol verlopen gemeenteraadsverkiezingen aan de onderhandeltafel kwamen, kwam ook het onderwerp prostitutie op tafel. We hebben daar uitvoerig en stevig over gesproken. Kun je meedoen in het besturen van een stad, ook op zo’n onderwerp waar we als ChristenUnie echt anders over denken en andere overtuigingen hebben? Die ingaan tegen gevoel van rechtvaardigheid en waardigheid van deze vrouwen en mannen die daar werkzaam zijn? 

De vragen reiken aan fundamentele kwesties over politieke verantwoordelijkheid. Als uitgangspunt hanteer ik daarbij, in aansluiting op Gert-Jan Segers, de kernwaarden hoopvol en realistisch. Hoopvol door – waar het ook maar kan – de besluiten een goede koers te geven. Maar ook realistisch over onze mogelijkheden en onmogelijkheden. Dan blijkt dat politieke verantwoordelijkheid en harde politieke compromissen dicht bij elkaar liggen. Politieke verantwoordelijkheid is vuile handen maken. Meedragen en verdragen… En kunnen uitleggen, hoe ingewikkeld dat soms ook is. 

We hebben in het coalitieakkoord afgesproken de tippelzone aan de Europalaan uiterlijk 1 juli 2021 te sluiten. En dat er voor de sekswerkers uitstapprogramma’s en begeleiding beschikbaar zijn gericht op opleiding, werk en financiële zelfstandigheid en onafhankelijkheid van sekswerkers. We hebben afgesproken dat we alleen akkoord kunnen gaan met een voorstel voor het Nieuwe Zandpad als daarin harde eisen opgenomen zijn voor een schone, veilige en transparante werk- en leefomgeving. En er alles aan gedaan wordt om mensenhandel tegen te gaan. 

Het voorstel voor het Nieuwe Zandpad dat nu aan de raad verstuurd is, is gebaseerd op een uitgebreid onderzoek waarin veel partijen en betrokkenen zijn gesproken. De vraag was steeds op welke wijze een nieuw Zandpad schoon, veilig en transparant kan zijn. De ChristenUnie ziet dat dit voorstel daarvoor meer voorwaarden stelt dan vorige plannen. Dat is positief. Voor ons is het uitermate belangrijk dat er intensieve aanwezigheid van toezicht en handhaving is. Dat er ingezet wordt op goede hulpverlening en versterken van de eigen positie van sekswerkers: ze moeten kunnen stoppen als ze maar even de mogelijkheid zien. In het voorstel is opgenomen dat er een vertrouwenspersoon aanwezig is en zijn er uitstapprogramma’s beschikbaar voor wie de sector wil verlaten. Ook is een groot verschil dat er maar 96 ruimten worden gebouwd in plaats van de 162 die eerder gepland waren. Een uitbreiding naar maximaal 128 zal pas plaatsvinden na een grondige evaluatie. We zetten extra in op omgevingsbeheer om overlast tegen te gaan en omwonenden worden betrokken in de beheergroep. 

Voor de ChristenUnie blijft het dossier prostitutie ingewikkeld en we hadden liever een andere politieke realiteit gehad. We laveren tussen praktische verbeteringen in het voorstel en de harde politieke realiteit. Andere partijen in de raad, waaronder ook onze partners in de coalitie, hebben een ander perspectief op sekswerk dan wij. Toch zijn we, in goed overleg en met veel respect naar elkaar toe, op dit voorstel uitgekomen. 

Betekent dit voorstel dat we anders zijn gaan denken over prostitutie? Nee, net als in Rotterdam en Arnhem willen wij in Utrecht naar de nuloptie: geen raamprostitutie in de stad. Zo stond het in ons verkiezingsprogramma en zo staat het gegrift in onze gedachten. Maar zonder de politieke mogelijkheden daartoe, blijven we aandringen en blijven we alert op stappen in de goede richting. Dat de werkomstandigheden van sekswerkers zo schoon, veilig mogelijk zijn, dat deze werkomgeving niet schimmig is maar transparant en dat er hulp en begeleiding aanwezig en beschikbaar is. Dat we alles doen om misstanden uit te bannen. En dit alles in een omgeving die niet leidt tot overlast en problemen. Waarom? Omdat ons hart klopt voor mensen in nood.

Mocht u vragen, gedachten of gevoelens hebben bij wat ik hier schrijf, neem vooral contact op. We willen daarover graag met u in gesprek. 

Zegen en hartelijke groet, 

Rachel Streefland

Er komt de komende jaren jaarlijks 1 miljoen euro extra voor uitstapprogramma’s voor prostituees. Het geld wordt gereserveerd via de Voorjaarsnota, een bijstelling van de begroting en komt bovenop de drie miljoen euro die de coalitie op voorspraak van de ChristenUnie in het regeerakkoord hiervoor uittrok. Volgens ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers is het extra geld ‘een signaal waarmee we zeggen: we kijken niet weg van vrouwen die gevangen zitten in de prostitutie’.

Er komt de komende jaren jaarlijks 1 miljoen euro extra voor uitstapprogramma’s voor prostituees. Het geld wordt gereserveerd via de Voorjaarsnota, een bijstelling van de begroting en komt bovenop de drie miljoen euro die de coalitie op voorspraak van de ChristenUnie in het regeerakkoord hiervoor uittrok. Volgens ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers is het extra geld ‘een signaal waarmee we zeggen: we kijken niet weg van vrouwen die gevangen zitten in de prostitutie’.

Het zou mooi zijn als zoveel mogelijk mensen even de tijd nemen om deze petitie te tekenen...

ChristenUnie

Europese petitie tegen antisemitisme gelanceerd 📝 Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl Vandaag starten wij als ChristenUnie samen met de SGP en CIDI een petitie om de nieuwe Europese Commissie te vragen de strijd tegen antisemitisme tot een van de speerpunten te maken voor de komende jaren. “Negen op de tien Europese Joden ervaart dat antisemitisme de afgelopen vijf jaar is toegenomen. Deze gemeenschap voelt zich onveilig. De Europese Unie moet prioriteit geven aan de bestrijding van antisemitisme want dit kwaad komt helaas overal in de EU voor”, zegt Peter van Dalen, lijsttrekker van de ChristenUnie-SGP lijst. Het CIDI steunt dit initiatief van harte en verspreidt de petitie in Nederland en via haar partnerorganisaties in heel Europa. “Steeds meer Joden in Europa overwegen om te emigreren of zetten werkelijk deze stap vanwege antisemitisme. Dat is tragisch en Europese landen kunnen veel meer doen om dit vreselijke kwaad te bestrijden”, zegt Hanna Luden, directeur van het CIDI. De petitie is vanmorgen gelanceerd in het Nederlands, Engels en Frans op de websites www.stop-antisemitisme.nl en www.stop-antisemitisme.nl. In de petitie vragen de organisaties om een aantal concrete maatregelen die de Europese Commissie kan nemen tegen antisemitisme zoals veiligheidsmaatregelen en het bestrijden van haatmisdrijven. Bert-Jan Ruissen, SGP-kandidaat voor het Europees Parlement: “De EU houdt zich bezig met allerlei regeltjes en richtlijnen, terwijl het pijnlijke probleem van het toenemende antisemitisme geen serieuze plek heeft op de politieke agenda. Dat moet anders, en daar ga ik me voor in zetten. Dit is een uiterst zorgelijke situatie en een angstige bedreiging voor het Joodse volk. Ik roep daarom alle partijen op om zich uit te spreken voor een Europa dat een veilig thuis is voor Joden. Collega's, sluit je aan bij deze petitie!" Steun vanuit de Tweede Kamer De Europese actie van CIDI en de Europese lijsttrekkers van ChristenUnie en SGP krijgt volledige steun van de Nederlandse partijleiders. Kees van der Staaij: "Een Joodse vrouw uit Almere vertelde me pas dat ze haar kettinkje met Davidsster niet meer durfde te dragen, omdat kinderen haar uitscholden. Ze riepen dat het een grote fout was dat niet haar hele familie was uitgemoord in de Tweede Wereldoorlog. Als je dat hoort, dan breekt je hart. Het toenemende antisemitisme schreeuwt om een weerwoord. Laten we ons daarom in heel Europa uitspreken tegen Jodenhaat.” ChristenUnie partijleider Gert-Jan Segers presenteerde onlangs samen met de VVD een initiatiefnota om de strijd tegen antisemitisme in Nederland hoger op de agenda te krijgen en concrete maatregelen te nemen. “Ik sprak een Joodse jongen die me vertelde dat hij nooit onbevangen de straat op kan met zijn keppeltje op. Hij heeft dagelijks te maken met antisemitisme. Maar het ergste vindt hij als omstanders wegkijken en doen alsof het probleem er niet is. Dat mag nooit gebeuren, niet in Nederland en niet in Europa. Wij mogen nooit zwijgen, Joden horen bij Europa. Daarom moet het de hoogste prioriteit worden van de Europese Commissie om veiligheid te bieden aan de Joodse gemeenschap in Europa.” Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl of www.stop-antisemitism.eu