Poliflw

Thuis bij…. Frank Roks

Gewone man vanuit het volk, een rijke know-how van maatschappelijke vraagstukken: Frank’s inspirerende reis.

JEUGD VOL AMBITIE EN CREATIVITEIT

Frank, een man met een uitgesproken mening en een passie voor maatschappelijke kwesties, heeft een ongewone reis afgelegd. Geboren en getogen in Roosendaal als de vierde in een groot gezin van zes kinderen, werd hem van zeer jongs af aan de waarde van hard werken en doorzetten met de paplepel ingegoten. Hoewel ze van huis uit weinig kunstzinnigs meekregen, bleken zijn zus, broers en hijzelf veel talent te hebben voor tekenen en schilderen waardoor ze regelmatig op school prijzen wonnen bij tekenwedstrijden. Na de lagere school was Frank de enige binnen zijn familie die zich hierin door ontwikkelde en zo won hij als tiener ooit een wedstrijd van het tv-programma TopPop wat hem een prijs van 100 gulden en een TopPop t-shirt opleverde.

VROEGE STAPPEN IN DE MAATSCHAPPIJ

Na zijn schooltijd aan de Pius X-school in Kalsdonk en een op een haar na afgeronde opleiding schilderen op de LTS in Roosendaal, begon Frank, op dat moment nog net 14 jaar, te werken voor een koppelbaas in een steenfabriek, waar hij meteen aan een lopende band in 3 ploegendienst stenen moest sjouwen. Noeste arbeid, die geld in het laadje bracht. Tegelijkertijd vergat hij zijn schilderstalent niet en bleef tussendoor naambordjes, tekeningen en schilderijen maken als mensen daarom vroegen. Zo groeide hij in zijn kunstgrepen en als hij een opdracht kreeg voor iets wat hij nog nooit eerder gedaan had, zei hij altijd; ja, dat kan ik. Frank is altijd zeer leergierig geweest en als autodidact leerde hij snel en effectief.

Frank was in zijn jeugd niet alleen een harde werker, maar had ook een groot organisatietalent, waardoor hij jong betrokken raakte bij organisaties zoals clubs en tienersozen. Daarnaast bekwaamde zich daar in het DJ-vak,waardoor hij later van 1974 tot 1978 plaatsjes draaide bij Johnny Otis in de Damstraat en dit zelfde tot 1982 in diverse horecazaken deed zoals ’t Wieleke en de Peroma Bar. In de weekenden was stappen hoofdzaak en door de weeks bracht hij veel tijd door in buurthuis Kalsdonk, wat zijn generatie jongeren indertijd als hun tweede thuis beschouwde. Daar raakte hij ook bij tal van activiteiten betrokken en was hij vaak het aanspreekpunt voor jongeren en hun belangen. Ook begeleidde hij als groepsleider (meestal tijdens één van zijn bouwvakvakantieweken) een tiental zomerkampen voor kinderen uit de wijken Kalsdonk en de Westrand.

UITDAGENDE TIJDEN EN CREATIEVE ONTHULLINGEN

Frank was met hard werken gewend om genoeg zakgeld te verdienen, maar maakte in tijden dat dit minder was keuzes die hem soms van het rechte pad afbrachten. Met een oplopend aantal kleinschalige diefstalletjes, ging de kruik net zolang te water tot hij barstte, waardoor hij tot twee keer toe kort in de jeugdgevangenis in Vught belandde. Dat had een positief effect op hem, want juist daar kreeg hij de kans om grote muurschilderingen te maken. Daar ging hij die dagen zo passioneel in op, dat hij het jammer vond dat zijn tijd erop zat omdat zijn werken nog niet voltooit waren.

Twee jaar later, in 1980, toen Frank zijn militaire dienstplicht moest vervullen, drong het besef bij hem door dat een leven met hard werken zonder enige diploma voor hem uitzichtloos was en nog tijdens zijn diensttijd nam zijn leven een beslissende wending. Vaak hadden mensen hem gezegd dat hij meer met zijn sociale- en leiderschapskwaliteiten moest doen en gemotiveerd door verschillende mensen uit het buurthuis (o.a. Margreet Buisman) besloot hij terug te keren in de schoolbanken. Hij wist ook meteen wat hij wilde worden; groepsleider in de jeugdgevangenis. Na het behalen van zijn VMBO startte hij de opleiding MBO-inrichtingswerk op de sociale academie Markendaal te Breda en verkreeg daarbij via een achterdeur een stageplaats bij de reclassering West Brabant, iets wat door sommigen in eerste instantie met gemengde gevoelens werd ontvangen. Die vroegen zich dan vaak (achter zijn rug) af of dit niet de kat bij het spek zetten was?

TWEESPALT

Vanaf dat moment (en tot op heden ervaart hij dat nog) wordt respect en waardering vooral beheerst door tweespalt, waarbij de éne helft vaak geweldig vindt wat hij doet en hem ruimte tot ontplooiing en ontwikkeling geeft, terwijl de andere hem liever afkraakt en deuren dichtgooit. Dit resulteert al jaren in een rollercoaster aan steun en tegenwerkingen, wat één grote levensles in doorzetten in hem opriep, want afhaken (hoe dan ook) dat ligt niet in zijn aard.

WERKEN IN ROOSENDAAL

Binnen het maatschappelijk werk zette Frank zich in deze regio vooral in voor het wel en wee van het gewone volk, de mensen die meestal overal net buiten vielen. Via zijn reclasseringswerk kwam hij op voor de zogenaamde randgroepjongeren en hun families. Daarbij stoorde hij zich vooral aan de term ‘randgroep’jongeren en vond die dermate stigmatiserend, dat hij deze geleidelijk zijn maatschappelijke periode (van 1981 tot 1997) samen met medestanders met veel moeite wist om te buigen tot meer-risico-jongeren. Een overwinning volgens Frank, want het zoontje van de dokter maakt net zo goed domme fouten.

WEER DE GEVANGENIS IN

Vanuit zijn stageplaats bij de reclassering begon Frank na een half jaar gespreksgroepen mee te draaien in de Koepel-gevangenis in Breda. Ook hier was hij een alternatieve eend in de bijt en moest hij af en toe knokken tegen allerlei oordelen en vooroordelen over zijn rol daar, maar dat was iets wat hij als leerzaam ervaarde. In 1984 behaalde Frank zijn diploma mbo-inrichtingswerk, met als afstudeerproject, toen 27 jaar oud, een filmbiografie over zijn leven. In deze film bracht hij zijn ontwikkeling van kind tot de persoon die hij was, middels twaalf socialisatieprocessen in beeld. Resultaat, diploma in de pocket, maar daar was dan ook alles mee gezegd.

HBO-STUDIE

De MBO-opleiding was achteraf een leuke basis, maar bleek onvoldoende om als volwaardig maatschappelijk werkende gezien te worden. Nadat hij in 1985 geconfronteerd werd met het verlies van zijn vrouw, Lena, bracht dit een jaar van reflectie met zich mee, waarna hij alle motivatie weer bijeen raapte en de opleiding HBO maatschappelijk werker begon. Wederom werd de reclassering zijn werkplek en vanuit zijn eerdere ervaringen haakte hij ook aan bij projecten van het CAD en de GGD, waarin hij als straathoekwerker diverse projecten voor straatjeugd en druggebruikers opstartte. Vanuit deze projecten liep hij regelmatig stages in the hot-scenes in Amsterdam en Rotterdam, wat een schat aan ervaring opleverde.

VAN DE STRAAT

Ook in Roosendaal haalde hij (vaak in zijn vrije tijd) groepen jongeren van de straat, waarvoor hij in het toenmalige Vormingscentrum voor Volwassenen in de Brugstraat in Roosendaal een zolder ter beschikking had, welke hij met hen tot hun home verbouwde en waar hij (vaak op zondagavonden) activiteiten organiseerde. Zo passeerden de GEG (Groep Ex-Gedetineerden), The Young Ones, RBC West-side en The Cool Cats, allemaal verschillende groepen met een eigen doel en identiteit, die uiteindelijk steeds zichzelf oplosten. Frank organiseerde er niet alleen gezelligheidsactiviteiten, maar gaf ook voorlichting over allerhande zaken. Soms organiseerde hij zelfs informatieavonden (zijn Tupperware-constructie) met ouders onderling bij heb thuis en benadrukte daar, naast het geven van allerlei voorlichting, ook het belang van onderwijs. Dat onderbouwde hij met verhalen en voorbeelden die gedeeltelijk geïnspireerd waren door zijn eigen geschiedenis, inclusief jeugdzonden.

DE SPREEKWOORDELIJKE DRUPPEL

Na het afronden na 3 jaar van zijn HBO maatschappelijk werk opleiding en nog een extra jaar organisatiekunde, dacht Frank eindelijk in Roosendaal aan de slag te kunnen als straathoekwerker, iets waar toenmalig PvdA wethouder Margot Borghans (die heilig geloofde in Frank’s maatschappelijke kwaliteiten) mooie plannen voor klaar had liggen. Echter door haar plotselinge overlijden, kwamen deze touwtjes in andere handen, waarna haar gedachtengoed helaas teniet werd gedaan. Frank participeerde daarna nog in verschillende jongerenprojecten (o.a. in de gemeente Rucphen) maar naar mate een gedegen vaste baan uitbleef, kwamen er steeds meer bedenkingen naar instanties. Toen hij na wat sollicitaties met wazige motivaties afgewezen werd en een aanvraag kreeg om als ex-gedetineerde in een voorlichtingsproject mee te draaien, was dat de druppel die de emmer deed overlopen. Dit verleden lag toen al bijna 20 jaar achter hem en dit was juist wat hij achter zich had wilde laten.

ONTWIKKELING ALS KUNSTENAAR

Voor Frank was dit het moment om zijn creatieve gaven verder te ontwikkelen en te proberen om daar de kost mee te verdienen. Het was Kees Coppens, een ondernemer uit Wouw, die hem als eerste een kans gaf in de reclamewereld en vanaf dat moment begon Frank zich meer en meer te ontwikkelen als grafisch- en beeldend kunstenaar. Een nieuwe reis in zijn leven die hem gebracht heeft waar hij nu staat. Die ontwikkeling kreeg nieuwe inspiratie toen hij eind jaren negentig als back-packer reizen ging maken, waarbij hij vooral voorliefde kreeg voor Zuidoost-Azië. (o.a. Thailand, Vietnam, Cambodja, Laos, Indonesië, Balie) Ook daar volgde hij zijn sociale gevoelens, ontliep de weelde en toefde liever tussen minderbedeelden van de bevolking. In totaal is hij bijna 3 jaar met de rugzak onderweg geweest en noemt het een onbeschrijflijke leerschool voor zowel zijn sociale als kunstzinnige ontwikkeling, waar geen enkele academie tegen op kan. Nadat hij eind 2003 zijn huidige vrouw Karin ontmoette kreeg zijn leven weer een nieuwe (standvastigere) draai en nadat ze samen hun creativiteit deelden, richtten ze in 2005 kunstatelier 2crea8 op, welke thans gevestigd is in de Brugstraat te Roosendaal. Ook zijn zij samen verschillende keren (waaronder één jaar non-stop) met de rugzak door Zuidoost-Azië getrokken. Een reis die Frank het mooiste en meest inspirerende jaar uit zijn leven noemt.

PERSOONLIJKE WORSTELING

Omdat Frank binnen zijn familie altijd al als een alternatieveling en een rare snuiter gezien werd, kwam bij hem steeds vaker de vraag op of hij wel een échte ‘Roks’ was. Omdat veel details anders deden vermoeden, kwam hij er een jaar of vijf geleden via een DNA-test met een aanverwant familielid achter, dat de gewaande vader inderdaad niet zijn biologische vader was. Dat zorgde voor grote vraagtekens, want wie is hij en waar liggen zijn werkelijke roots? En nog steeds zijn dit open vragen, want hoe intensief hij nadien zijn geschiedenis na probeerde te trekken om letterlijk zijn ware aard boven water te krijgen, hoe meer vraagtekens hij daarvoor terugkreeg. Zijn ouders kunnen het hem niet meer vertellen en verder heeft niemand hem tot nu toe dichter bij zijn oorsprong kunnen brengen. Wat vaststaat is dat de verwekking eind november 1956 plaats heeft gevonden. Daarna hult alles zich in nevelen en dat roept gevoelens op die Frank nog altijd bezighouden.

ALLROUND KUNSTENAAR

Dat Frank sowieso een gevoelsmens is, komt niet alleen tot uitdrukking in zijn beeldende kunstwerken, maar uit hij dit ook in zijn vele schrijfkunsten. Met name de laatste tien jaar is Frank in Roosendaal onlosmakelijk verbonden met het schrijven van column’s, verhalen, gedichten, one-liners, songteksten, tonpraatteksten enz., maar dat dateert volgens hem al uit de jaren 70 toen hij o.a. bijdragen leverde aan wijk- en verenigingskranten. Frank’s schrijfstijl is niet alleen creatief en origineel, maar vooral ook (ver)beeldend en empathisch. Sinds 2014 schreef hij jarenlang pittige weekcolumns voor Roosendaalse Gazet en toen deze eind 2019 ter ziele ging, zette hij dit voort via de zeer drukbezochte Facebookpagina ‘Wat Gebeurd Er Allemaal In Roosendaal’. Ook liet hij zich verleiden tot schrijfuitdagingen en publiceerde bijvoorbeeld één jaarlang non-stop elke één of meerder gedichten. Tijdens de coronapandemie werden dat dagelijks korte gedichten en oneliners en sinds april van dit jaar is hij bezig om weer 365 dagen lang op Facebook een dubbelzinnige stelling of fotograp te publiceren, waarbij hij rechtstreeks aan het publiek vragen stelt over sociale gevoelens, de Roosendaalse maatschappij, politiek enz. Wat zijn leven van jongs af aan verreikte als een hobby, is voor Frank uitgegroeid tot zijn beroep. Kunstenaar in de breedste zin van woord en beeld. Vertaler in hart en nieren. Vele technieken eigen gemaakt, energiek, nooit berustend en steeds op zoek naar vernieuwing. Hij heeft zelfs een lokaal kinderboek geschreven dat nog gepubliceerd moet worden. Daarnaast treedt hij ook regelmatig op als gepassioneerde zanger, wat aantoont dat zijn creativiteit weinig grenzen kent. Frank’s leven laat zien dat zelfs in de meest controversiële tijden, er altijd ruimte is voor groei en verandering.

ZIJN POLITIEKE REIS

Frank’s politieke carrière startte al in de jaren 90 van de vorige eeuw toen hij, geheel in de politieke traditiekleur van zijn familie, lid werd van de PvdA. In de jaren dat hij hier lid van was stond hij twee keer (1990 en 1994) op de verkiezingslijst en haalde toen al veel stemmen binnen, maar inspiratie om in de gemeenteraad te zetelen had hij toen zeker nog niet. Toen zijn eigen partij na de dood van PvdA wethouder Margot Borghans haar erfgoed verkwanselde, stapte hij resoluut uit de partij.

Jaren daarna, in 2021, won VLP Roosendaal zijn sympathie, nadat ze als enige partij belangstelling toonden en in gesprek gingen met Karin en Frank over de grote problemen die er destijds in de Brugstraat speelden. Vervolgens belandde ze samen op plek 16 en 17 van de kieslijst van de VLP Roosendaal, waarbij het in eerste instantie niet hun bedoeling was om in de raad te komen, maar kwam hij toch tot zijn verbazing met voorkeursstemmen in de raad. Omdat het duidelijk de wil van het volk was, heeft toen besloten de raadszetel te accepteren. Hoewel de politiek niet zijn natuurlijke wereld is, brengt hij een andere kijk op zaken en creatieve ideeën in, want dit is een kans om een verschil te maken voor verschillende groepen in Roosendaal. Met name groepen die niet of nauwelijks gehoord worden en die daardoor hun keren naar de politiek. Met een lokale populatie van 60% niet-stemmers is er volgens Frank nog heel veel werk aan de winkel.

TERUGBLIK

Frank zegt na een terugblik op het opsommen van bovenstaande levensreis van geen enkel stap in zijn leven spijt te hebben en vindt dat alles wat hij gedaan heeft, bouwstenen zijn die nog steeds bijgedragen aan de sociale mens, kunstenaar en politiek gemeenteraadslid die hij nu is. Zowel in zijn werk als sociale leven kan hij bouwen op een schat aan levenservaring en mensenkennis. Hij is trots op z’n extra gaven en wat hij daarmee bereikt heeft. Roosendaal kan wat hem betreft nog jaren genieten van zijn werken. Zeker ook met carnaval waar hij in 1993 de feestraamschilderingen introduceerde, welke sindsdien elk jaar gezichtsbepalend zijn binnen het Roosendaalse carnaval. Een creatieve perfectionist en detaillist die zegt nog steeds in alles voor betering vatbaar te zijn. Iemand die altijd zal blijven naar zijn vraagtekens… vooral die ene grote.

Voor mij, als gemeenteraadslid met de portefeuille sociaal domein, was afgelopen week (week 41, 9 tot en met 15 oktober) druk en inspirerend. Vier avonden mocht ik, naast mijn reguliere werkzaamheden overdag, voor of namens de raad op verschillende plekken aanschuiven. Een aantal lopende zaken van deze week wil ik bij deze graag uitlichten:

Maandagavond is altijd onze fractievergadering en actueel is dat we binnenkort in de raad de begroting gaan behandelen. Daarbij gaan moeilijke (sociale) keuzes gemaakt worden. Hopelijk komt er in de komende tijd over bepaalde zaken meer duidelijkheid en kunnen er weloverwogen besluiten genomen worden.

Op dinsdagavond was er een drukbezochte en inspirerende netwerkbijeenkomst van BunnikSamen. Het gepresenteerde werkplan is aantrekkelijk en doordacht. Ook was het mooi om te zien dat zoveel mensen zich willen inzetten! Ik kan het iedereen aanraden om zich als vrijwilliger aan te melden bij één van de diverse nuttige initiatieven. Neem daarom een kijkje op www.bunniksamen.nl .

Afgelopen woensdagavond was er een regionale raadsinformatieavond van de Regionale Sociale Dienst in het AZC van Leersum. Naast belangrijke informatie over schuldhulpverlening, werk en inkomen zijn we ook bijgepraat over de energietoeslag die binnenkort weer aangevraagd kan worden door huishoudens die hier recht op hebben.

Op donderdagavond stond er een raadsvergadering gepland. Daarbij is o.a. een wijziging vastgesteld van de Verordening doelgroepen nieuwbouw, sociale koop, sociale huur en middenhuur. Hopelijk komen specifieke groepen woningzoekenden hierdoor uiteindelijk makkelijker aan een woning.

Op vrijdagavond stond er even niets gepland en kon ik wat reflecteren op de afgelopen week. Daarbij kwam ik vooral tot de slotsom dat er goede, sociale dingen spelen maar dat er nog genoeg te doen is. Gelukkig is er geen reden om aan te nemen dat hier niets mee gebeurt.

Gezien de titel moet ik nu volledigheidshalve ook iets melden over mijn weekend. Mede omdat dit een Raadspraat is laat ik dat voor nu maar even achterwege! Mocht u echter vragen of opmerkingen hebben dan kunt u mij via j.lubbers@bunnik.nl wel contacten. 7 dagen in de week.

Joost Lubbers, Raadslid P21

Als CDA Laarbeek hebben wij afgelopen donderdag 6 juli ’23 ingestemd met de Kadernota 2024 met daarbij de opmerking dat wij het niet eens zijn met de financiële reservering van €650.000,- en de ambtelijke capaciteit die ingezet moet worden voor een voetgangersbrug over de Zuid-Willmesvaart naar Kasteel Eyckenlust. Het idee is dat met deze loopbrug de oorspronkelijke lanenstructuur naar de Groene Long worden hersteld. Voor ons is onvoldoende nut en noodzaak aanwezig om tussen de twee al bestaande bruggen, die het oversteken van de Zuid-Willemsvaart al mogelijk maken, nog een brug te maken. Wij vinden dat het voornemen tot deze voetgangersbrug niet is uit te leggen aan de Laarbeekse inwoners. Ondanks de mogelijkheid op een subsidie mag dit ons inziens niet de reden zijn om vast te houden aan dit plan dat meer dan 1,3 miljoen euro aan gemeenschapsgeld gaat kosten. Wij kunnen dan ook niets met de opmerking van de Wethouder Slaets: “wij zijn al door naar de tweede ronde”, die betrekking heeft op de reeds lopende subsidieaanvraag tot cofinanciering van 47.5%. Daarom hebben wij in deze vergadering een amendement ingediend op de Kadernota met als strekking af te zien van de voetgangersbrug en het bedrag van €650.000,- beschikbaar te houden in de algemene reserve om andere, voor Laarbeek belangrijke projecten zoals problematiek Beekse Brug, rotonde Hoofakker, Snelfietspaden, omgevingswet, centrumplan Lieshout, etc., etc., vlot te trekken. Dit amendement heeft het echter niet gehaald omdat de coalitiepartijen: Werkgroep, ABL en PNL hiertegen stemden. Andere partijen als PvdA en Ouderen Appèl Hart voor Laarbeek stemden voor wat resulteerde in 14 stemmen tegen en 5 stemmen voor. (Amendement verworpen). Het college heeft bij het vaststellen van de jaarrekening 2022 een lijst met de Raad gedeeld over alle lopende projecten en tijdens de vergadering kwam ook een te ontwikkelen kanalenvisie ter sprake. Over het waarmaken van deze ambities zien wij weinig terug in de vastgestelde Kadernota 2024. Hoe gaat het college al haar ambities waarmaken en wordt de Raad hier voldoende in meegenomen? Het afgelopen jaar zijn bij de commissies Ruimtelijk Domein en Sociale-Algemene Zaken met enige regelmaat vergaderingen komen te vervallen of gecombineerd door het ontbreken van agendapunten! Als CDA Laarbeek gaan wij er kritisch op toezien dat het college haar ambities waar gaat maken. Fractie CDA Laarbeek Tanja van de Ven – Vogels Albèr van der Aa

Uit: De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy

“Een paar weken terug zag ik een Ted Talk van Brené Brown. Ze is hoogleraar aan de Universiteit van Houston, waar ze al meer dan twaalf jaar onderzoek doet naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte. Ik was onder de indruk van haar verhaal, wat heel toepasselijk is op mijn leven op dit moment.Geïnspireerd door Brené schrijf ik nu dit stukje, over mijn leven en rol als wethouder. Kwetsbaarheid ten top…

Ze spreekt over de kracht van kwetsbaarheid; dat je door je kwetsbaar op te stellen echt verbinding maakt met de mensen om je heen en meer liefde ontvangt. Je leven wordt er mooier door. Kwetsbaarheid is volgens haar het nemen van risico’s, zonder dat het succes gegarandeerd is: de uitdaging aangaan!

Net zoals ik me voelde op 1 juli afgelopen jaar, toen ik gestart ben als wethouder, een sprong in het diepe! Een risico nemen om je baan vaarwel te zeggen en een nieuwe rol aan te nemen, als bestuurder voor de gemeente Meerssen. Een risicovolle rol…En risico’s nemen past nou niet echt bij mijn persoonlijkheid. Ik voelde me kwetsbaar.

Na bijna een jaar aan de slag te zijn, heb ik veel geleerd, over de inhoud van mijn portefeuilles, over het politieke spel, over de samenwerking tussen bestuurders en ambtenaren en over Meerssen en haar inwoners. Ik heb heel veel mooie mensen ontmoet en hele mooie ervaringen opgedaan. Ik merk dat ik gegroeid ben in mijn rol. Ik voel me steeds sterker.

Dat komt ook doordat we als team (college) een sterke verbinding hebben. We ondersteunen elkaar en vullen elkaar aan. Ik voel me gelukkig dat ik in dit team terecht ben gekomen. De verbinding onderling geeft me kracht!

En die nieuw verworven kracht kan ik ook in mijn privé-leven goed gebruiken, nu daar veel verandert en ik alleen verder ga met mijn kinderen op een nieuwe plek.De kwetsbaarheid van deze fase in mijn leven geeft ook kansen en ruimte voor nieuwe mooie verbindingen. Dat ervaar ik nu elke dag.

Ik haal nog steeds veel plezier en energie uit mijn werk als wethouder en ervaar veel steun aan mijn collega’s.Mijn collega-wethouder is laatst zelfs komen helpen om Ikea-bedden in elkaar te zetten. En dat is ons goed gelukt.. zonder ruzie te maken. Samenwerking ten top!

Eigenlijk zou elk nieuw college de Ikea-test moeten doen voordat ze starten, om te testen of de samenwerking gaat lukken.In Meerssen zijn we in elk geval geslaagd. ”

Vanessa de Rond, wethouder in Meerssen

Gisteravond stond o.a. de actie agenda Economie op de agenda. Een raadsvoorstel wat veel breder is dan alleen economie.

Samenvattend: ‘In Smallingerland staat de mens voorop en hebben alle inwoners kans op passend werk en om zich te ontwikkelen. We zetten ons ervoor in dat opleidingen en de kwaliteiten van de beroepsbevolking aansluiten op de vraag van werkgevers. Ondernemers krijgen ruimte en ondersteuning bij innovatie en groei. We blijven werken aan een aantrekkelijk vestigingsklimaat. Daarmee stimuleren we economische ontwikkelingen en werken we toe naar een nog positievere arbeidsmarkt balans. In Smallingerland zetten we daarmee in op economische groei, maar dan wel één die bijdraagt aan een hoger welvaartsniveau in brede zin’.

De conclusie binnen de raad was wel dit opschrijven is één, maar deze grote ambitie uitvoeren zal nog een grote uitdaging zijn. Als raad willen daar unaniem voor gaan.

Hier sloten de moties van de PvdA en ELP ook perfect op aan, de mens voorop stellen. De unaniem aangenomen motie van de PvdA riep op dat het mogelijk moet blijven dat onze inwoners zonder afspraak het gemeentehuis in moeten kunnen lopen en dit ook vermelden op de website van de gemeente. De voorkeur is een afspraak maken, dat is efficiënt, anders heeft u kans te moeten wachten voordat u geholpen wordt. Online, telefonisch, aan de balie of ter plekke geholpen worden alles kan en zorgt voor goed dienstverlening.

ELP vroeg in een motie dat de uitgezette gemeentelijke enquêtes of anderszins vragen van de gemeente ook op papier aan te bieden. Nu was het alleen mogelijk om te reageren via website, eventueel middels een QR-code. Wij riepen op om alle uitgenodigde mensen de kans te geven om mee te kunnen doen en erbij te horen. Ook als je digitaal minder vaardig bent of als je niet  in bezit van een computer bent.  Deze motie kon rekenen op brede steun van de raad.

#smallingerland #onderwijs #economie #ICD #duurzaam #regiofunctie #motie #buitengebied #maakindustrie #erbijhoren #zekerbestaan #enquêtes #bereikbaarheid #digibeet #klantvriendelijk

Afgelopen raadsvergadering hebben heeft de raad het vorige (financiële) jaar besproken en kort vooruitgeblikt. KIJK!!! heeft daarin gepleit voor een verdere verbetering van de jaarrekening: simpeler, digitaler, meer duiding en actueler.

De jaarrekening biedt heel veel financiële informatie. Het is wettelijk ook een document om terug te kijken naar het vorige jaar. Wat hebben we van onze doelstellingen behaald? Wat niet? Wat waren en zijn de struikelblokken en de kansen? Het is een document om naar burgers toe verantwoording af te leggen.

Als coalitie zetten we in op een zelfstandige gemeente die ‘samen verder bouwt’. Daarbij is een veerkrachtig ambtelijk apparaat een van de hoofddoelen, omdat het bereiken van onze doelen valt of staat bij de uitvoering. De meerderheid van de raad heeft ervoor gekozen dat we de gemeentelijke organisatie gaan vernieuwen en versterken. Vanaf het begin van dit proces heeft KIJK!!! gepleit voor een cultuurverandering binnen de gemeente. We zien kansen in het invoeren van een managementstijl gericht op blijven leren en die veel minder gericht is op bureaucratische controle, een waarbij mensen gecoacht worden om verder te kijken dan hun eigen werkveld. Dit moet leiden tot meer dienstbaarheid en een naar buiten gerichte organisatie.

De jaarrekening en daarbij de hele begrotings- en verantwoordingscyclus is het instrument bij uitstek om deze verandering mee te ‘meten’. Volgens KIJK!!! kan dit met een meer inzichtelijke verantwoording en een beperkt aantal meetcriteria.

Concreet hebben wij voorgesteld:

Versimpel de programma’s. Meerssen heeft meer programma’s dan omliggende gemeenten. Het zal overzichtelijker zijn om met minder programma’s te werken zoals in Beek, Beekdaelen en Valkenburg.Digitaliseer de jaarrekening waarbij burgers direct toegang hebben tot relevante indicatoren en informatie automatisch visueel kan worden omgezet in tabellen en grafieken. Dit helpt de achterliggende trends inzichtelijk te maken.Benoem ook uitdagingen en kansen in de verschillende programma’s en geef meer duiding en uitleg, ook als zaken minder snel kunnen worden opgepakt.Vraag aan ambtenaren hoe de gemeente in de jaarrekening rekenschap kan afleggen over cultuurveranderingen binnen de organisatie en dienstbaarheid.Actualiseer de doelstellingen en indicatoren. We missen heel erg inzicht op klimaatdoelstellingen, in het bijzonder recente thema’s als water, stikstof, biodiversiteit, meer bomen en inheems groen. We verwachten ook volgende jaren meer toelichting over de uitwerking van de nota: “Burgerparticipatie & Burgerkracht 2022”.En wat betreft het betrekken van burgers, we willen dat de ideeën van burgers waarover de gemeente verantwoording dient af te leggen, meegenomen wordt. Waaraan meten inwoners de dienstbaarheid van de gemeente?

Kaderbrief

We hebben als KIJK!!! geen vooruitblik gedeeld tijdens de vergadering over de aankomende begroting, omdat het nieuwe college al veel werk heeft met een nieuw bestuursakkoord waarin veel plannen staan die voor KIJK!!! belangrijk zijn. We blijven pleiten voor een begroting die gezond is, maar ook niet bang is voor het nemen van risico’s voor waardevolle projecten en plannen. De financiële toekomst van de gemeente is niet somber, maar wel onzeker. Er komt meer geld vanuit het rijk, maar tot nu toe veel incidenteel geld, en tegelijkertijd stijgen de kosten flink en is de arbeidsmarkt krap. Wat wel zeker is: Gemeente Meerssen kan buigen op een consistent overschot in de afgelopen 10 jaren van gemiddeld 1,3 miljoen Euro. Ook in de laatste 5 jaren is dit overschot gemiddeld ruim een miljoen gebleven. Dat is niet zo gebruikelijk als men denkt. Beek en Valkenburg hebben beiden ook tekorten gehad in de laatste 5 jaar.

In januari 2020 is de eerste Hart Voor Amsterdam-leergang van de PvdA Amsterdam van start gegaan. Na een voortvarende start met leuke, interactieve bijeenkomsten in het pand van de PvdA Amsterdam, was de leergang vanaf halverwege maart door het coronavirus aangewezen op online sessies. Tot aan vorige week zaterdag. Toen kwamen de 25 deelnemers – rekening houdend met de coronaregels – voor het eerst weer bij elkaar. Op het programma stond een gesprek met fractievoorzitter Sofyan Mbarki en onze wethouders Marjolein Moorman en Sharon Dijksma over de PvdA, idealen en het politieke handwerk in de gemeenteraad. Uri Mazor van het communicatieteam van de PvdA Amsterdam was erbij en maakte het onderstaande verslag.

Door: Uri Mazor

Elkaar een hand schudden kan nog niet en een borrel zit er nog niet in, maar voor mij is het bij binnenkomst meteen duidelijk dat alle deelnemers van de Hart voor Amsterdam-leergang blij zijn elkaar weer in het echt te zien. De Hart voor Amsterdam-leergang is door de PvdA Amsterdam opgezet om veelal jonge, nieuwe PvdA’ers te helpen om kennis te maken met de Amsterdamse politiek en ze te helpen hun weg te vinden binnen de partij. De deelnemers en organisatoren hebben zich uiteindelijk flink aan moeten passen, want na de eerste twee bijeenkomsten in de vroege lente zijn net zoals in de rest van het sociale leven de offline bijeenkomsten geschrapt en ging de leergang online verder. Tot aan vandaag. 

In het gebouw van Stichting Argan aan de Jan Tooropstraat in Nieuw-West, op een steenworp afstand van waar hij is opgegroeid en ook politiek naam heeft gemaakt, is het als eerste de beurt aan fractievoorzitter Sofyan Mbarki om het podium op te komen. Met het logo van de PvdA op de achtergrond vertelt Mbarki vol trots over ‘zijn’ Nieuw-West, zijn vroege jaren in de Amsterdamse politiek en de manier waarop hij nu het raadswerk combineert met zijn gezinsleven. Niet altijd makkelijk is dat, zegt hij.

De deelnemers luisteren aandachtig maar stellen ook vooral erg gerichte en adequate vragen. Het is duidelijk dat ze zich goed hebben voorbereid op deze middag. Logisch ook, want zo’n kans krijg je immers niet elke dag. Wanneer één van de deelnemers vraagt naar de reden voor Sofyan Mbarki om de politiek in te gaan komt er een mooi, oprecht verhaal bij Mbarki naar boven over de tijd dat hij les gaf aan het Calvijn College. “Op dat moment echt een school voor ‘andermans’ kinderen,” aldus de fractievoorzitter.

Verwaarlozing van scholen en dus leerlingen leidt volgens Mbarki tot verdere verwaarlozing van groepen mensen, dat in de ergste gevallen kan leiden tot dat we ze kwijtraken. Door bijvoorbeeld het afzakken naar de criminaliteit. Dit is een proces dat te voorkomen is wanneer je er als politiek voor iedereen bent, zowel voor de kinderen van het gymnasium in Oud-Zuid als het Calvijn in Nieuw-West. Dat verschil proberen te maken was voor hem de belangrijkste reden zich in 2014 kandidaat te stellen voor de PvdA.

Ook wordt Mbarki gevraagd naar zijn ervaringen met andere partijen en de verschillen binnen en buiten de coalitie. Politiek, en zeker lokale politiek, draait volgens hem naast om inhoud ook heel erg om relaties, een stelling die door de twee wethouders later bevestigd zou worden. Dit wordt volgens Mbarki wel steeds ingewikkelder in Amsterdam, omdat de aandacht van burgers en media voor de besluiten van de Amsterdamse raad steeds groter wordt en de belangen van die besluiten steeds zwaarwegender doordat er meer verantwoordelijkheden worden doorgeschoven vanuit Den Haag. Wat aan het eind van het gesprek het meest beklijft is zijn grote vertrouwen in de toekomst voor de PvdA Amsterdam: “Ik ga voor minimaal 8 zetels in 2022!”. 

Met de twee wethouders gaan de gesprekken met de leergang minder over idealen, maar vooral over concrete beleidsplannen, hoe deze plannen tot stand komen en wat de ervaringen van de wethouders zijn in de coalitie in Amsterdam. Ook zijn de deelnemers benieuwd naar hoe je als wethouder overlegt met ambtenaren en bewindspersonen in Den Haag. 

Dit is een goede vraag, blijkt als Sharon Dijksma (via Zoom) bevlogen en open begint te vertellen over de manier waarop zij haar Haagse ervaring en netwerk inzet voor de stad. Ook vertellen de wethouders over de typisch Amsterdamse ambtenaren, die bekend staan om hun enorme kennis van zaken en hun oren en ogen in de stad.

Terwijl de huilende baby van Sharon Dijksma op de achtergrond om wat aandacht vraagt (ze kon er niet in levende lijve bij zijn vanwege gebrek aan een oppas), beantwoordt ze nog een laatste vraag, namelijk waarom er landelijk nog nooit een vrouwelijke lijsttrekker is geweest namens de PvdA. “Wij zijn er als partij altijd mee bezig geweest, zo was ik een van de eerste Kamerleden die formeel met zwangerschapsverlof ging, en onze lijst is al jaren om en om man en vrouw,” zo verdedigt ze het beleid van de partij, hoewel een klein stukje teleurstelling en instemming met de vraag er toch wel uit te halen is. 

Voor de Hart voor Amsterdam-leergang 2020 loopt het jaar ten einde, met nog een bijeenkomst en een laatste essay-opdracht voor de boeg. Hoewel het een gek jaar was, wordt het toch door de meeste deelnemers als een succes beoordeeld. Erg jammer vonden ze het allemaal wel, zo weinig echte contactmomenten, maar het begrip is bij iedereen groot en ook het respect voor wat Peter de Jong en zijn mede-organisatie in korte tijd hebben gedaan om het programma om te gooien naar een online traject. Op naar de Hart voor Amsterdam-leergang 2021, zullen we maar zeggen!

Het bericht De Hart voor Amsterdam-leergang in gesprek met PvdA-politici verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Ons raadslid Lesley heeft de volgende kwestie op 18 september j.l. aan de orde gesteld bij het college.

Schriftelijke politieke vragen over “Voorstel wateroverlast Breedeweg”

Er is door de jaren heen door de voormalige gemeente Groesbeek (en later / nu gemeente Berg en Dal) veel geld beschikbaar gesteld voor maatregelen om de wateroverlast te bestrijden. Het is natuurlijk ook een ernstig probleem dat we allemaal willen aanpakken. Wij willen graag weten welke maatregelen dat door de jaren heen zijn geweest en hoeveel geld deze maatregelen tot nu toe gekost hebben (overzicht)? Welke garantie hebben we dat deze nieuwe voorstellen met bijbehorende gigantische som geld nu wel tot voldoende resultaten zullen leiden? Wat zijn de redenen dat het alternatieve voorstel van dhr. Lamers (Knapheideweg) niet de voorkeur krijgt, ondanks de hogere capaciteit van het plan (een kwart meer) en het feit dat het (uit)zicht nabij de Knapheideweg niet wordt belemmerd, zoals bij de graft-constructie? Dit tegenover (gezien het totale plan, beperkte) meerkosten van 50.000 euro. Graag horen wij meer over deze afwegingen. Welke voorbereidende werkzaamheden zijn al gedaan? Welke percelen zijn al aangekocht en waarom? Mocht worden gekozen voor een ander alternatief dan in de laatste versie van het voorstel van het college aan de raad, heeft dit dan gevolgen voor de al gedane werkzaamheden/gekochte percelen/etc? Er ligt ook een taak voor de agrariërs. Hoe is de samenwerking met de agrariërs? Wordt (of is) gekeken wat zij kunnen doen om de wateroverlast te bestrijden en is gekeken of daarin overeenkomsten te sluiten zijn (eventueel met compenseren…?). Wat was wel mogelijk, wat was niet mogelijk en waarom dan niet? Zie ook brief WMG. Wat zijn de kosten van onderhoud/structurele kosten van de voorgestelde plannen? Wij vragen u contact te leggen met betrokkenen, zoals voetbalclub Rood Wit over de voorgenomen plannen. Immers nemen wij in oktober in totaliteit een besluit over dit plan, inclusief de maatregelen die worden toegepast op die locatie. Ons is gebleken dat zij nog niet op de hoogte zijn van wat er gaat gebeuren op hun voetballocatie. Dit zou voorafgaand aan de raadsvergadering besproken moeten zijn, zodat belanghebbenden ook tijdig op de plannen kunnen reageren en/of inspreken. Dit geldt natuurlijk voor alle direct belanghebbenden/betrokkenen! Graag horen wij vóór de gemeenteraad van oktober wat wij kunnen verwachten van de Provincie binnen dit project en wat de uitkomst is van de gesprekken. Deze vraag hebben we zelf natuurlijk ook neergelegd bij onze Gedeputeerde. Welke prioriteiten kunnen worden gesteld in de werkzaamheden, met bijbehorende fasering? Denk aan ; eerst van wateroverlast naar waterhinder, allerhoogste prioriteiten eerst, en vervolgens weer verder. En dan ook in stappen (deelprojecten) naar de raad. Graag zien wij in ieder geval de fasering/planning van dit project duidelijker terug, zodat meer duidelijk is over de uitvoering, en ook over welke (grotere) (budget)keuzes daarbinnen eventueel te maken zijn. Indien fasering, deelbesluitvorming en/of duidelijke prioriteiten stellen binnen dit project naar uw mening niet mogelijk is, waarom niet?

Het bericht Wateroverlast Breedeweg verscheen eerst op PvdA Berg en Dal.