Bij de Algemene Politieke Beschouwingen (APB) over de toekomst van Den Haag roept onze fractievoorzitter Van der Werf op om als gemeenteraad beter naar de bewoners te luisteren. In het onderzoek De Staat van de Stad blijkt dat er nog veel te winnen is op participatie, inspraak en democratie. “Waarom zou je het met zijn 45-en doen, als het met een half miljoen kan?”, vraagt Van der Werf zich af.
Kijk Van der Werf’s hier terug of lees hieronder haar hele beschouwing:
Voorzitter,
Het was me het jaar wel weer, dat politiek begon met een bizar najaar 2019.
Ook in 2020 was onze stad wekelijks, bijna dagelijks, in het nieuws.
Ondertussen was ik zwanger en kreeg ik een dochter.
Er was geeneens een corona crisis voor nodig,
om het een memorabel jaar te laten zijn.
Gelukkig beviel ik in februari en niet in maart,
zo konden onze ouders hun kleinkind nog even vasthouden na de geboorte.
Maar een paar weken daarna was het over met de pret.
Mijn schoonouders uit Veghel in Brabant,
hoorden de ambulances elk kwartier door de buurt rijden.
Mijn 70-jarige vader, heeft na een aantal jaren ziekte,
wel een jasje uit gedaan.
We waren bang, en zij allang blij,
als ze de baby even met videobellen konden zien.
Een virus waarvan we eerst allemaal dachten, dat loopt zo’n vaart nog niet,
Hield vanaf half maart de hele wereld en ook onze stad in z’n greep.
Het waren maanden gekenmerkt door weinig zekerheid,
En een gigantische impact op velen van ons.
Angst om familieleden die niet ziek mochten worden,
Ouderen, maar ook jongeren die geïsoleerd raakten.
Psychische problemen en eenzaamheid verergerden,
Bij gebrek aan contact met andere mensen.
De bakker om de hoek, die geen bestellingen meer kreeg.
ZZP’ers die net vol goede moed waren begonnen,
Hen zonk die moed in de schoenen.
Leerkrachten zagen met lede ogen aan
dat kinderen die toch al onderaan bungelden,
Met thuisonderwijs onvoldoende geholpen waren om bij te blijven.
Leerlingen die dachten een zorgeloos eindexamen jaar te hebben
En vrolijk hun studententijd in te gaan, kwamen bedrogen uit.
De toekomst is nog ongewis, maar eerlijk is eerlijk:
We hopen ook, dat een aantal dingen blijven.
Werkgevers zien ineens dat massaal thuiswerken WEL werkt,
Dat we onszelf stress en files kunnen besparen.
Dat een vakantie dichtbij huis net zo mooi en gezellig is.
We zijn ons bewuster geworden van de gevolgen van ons gedrag,
En last but not least: we hadden, en hopelijk houden,
meer oog en oor voor het thuisfront en voor onze buren.
In deze tijd is het belangrijk dat we iedereen betrekken en betrokken houden.
De maaltijd-dienst in Transvaal, was een mooi voorbeeld uit de stad.
Hoe je wat kan doen voor je naasten
en tegelijk jongeren wat zinvols om handen geeft.
Het vergde soms ook flexibiliteit van de gemeente.
Een mooi voorbeeld vond ik de laptops en WiFi
Die beschikbaar werden gesteld, aan de mensen die dat thuis niet hadden.
Maar voorzitter, over de centen en de verdeling daarvan,
Komen we bij het volgende Corona-debat
En bij het debat over de begroting in november uitgebreid te spreken.
Niet alleen corona heeft een stempel op afgelopen jaar gedrukt.
Een jaar geleden stond ik hier met een verhaal over De Nieuwe Verzuiling.
De polarisatie in de samenleving, die tot hokjesdenken leidt.
Het afgelopen jaar stond wederom bol
van de politieke kwesties en demonstraties.
Waarbij tegenstellingen werden uitvergroot en waar weinig sprake was,
Van enige nieuwsgierigheid waar iemand anders mening vandaan komt.
We lijken niet meer te kunnen accepteren, dat we prima naast elkaar
en met elkaar kunnen leven, ook al denken we niet overal hetzelfde over.
Laat Amerika niet ons voorland zijn, dacht ik de afgelopen weken.
Verschillen zullen er altijd zijn, maar verdraagzaamheid lijkt op zijn retour.
De tendens is steeds vaker: of je denkt met me mee, of je ligt eruit.
Ons oordeel over De Ander, in de politiek maar ook op social media,
hoeft toch niet snoeihard te zijn?
Niet elk geschil is immers een gevecht.
Wat kunnen wij hier als politieke vertegenwoordigers mee?
In de eerste plaats: zelf het goede voorbeeld geven.
De afgelopen maanden heb ik hier veel over gesproken,
Met mijn gewaardeerde collega Pieter Grinwis.
Samen willen wij hier vandaag twee voorstellen doen.
Nu ben ik hier als eerste van ons twee aan het woord,
En ik wil hem niet al het gras voor de voeten wegmaaien.
Dus blijft u vooral luisteren, want hij gaat u straks meer vertellen
Over ons initiatiefvoorstel, een Spiegel naar het Verleden.
Daarnaast willen wij samen de handschoen oppakken,
Om de stad meer te betrekken bij onze besluitvorming.
De gemeente pakt dit de laatste jaren al wat voortvarender op,
Maar wij en ik geloof vele collega’s hier met ons,
zien mogelijkheden voor verbetering.
Neem nu het inspreken bij debatten.
Op de manier waarop we het nu doen,
zijn vaak de usual suspects en niet de stille meerderheid te horen.
We horen de groep die de weg naar het stadhuis kent,
omdat ze die al tientallen keren belopen hebben.
Maar de mensen die deze weg voor het eerst belopen,
raken onderweg al snel het spoor bijster.
Voor de zomer ontvingen wij de eerste Staat van de Stad,
Een lijvig rapport waar D66 twee jaar geleden om heeft gevraagd bij de begroting.
Wij zullen hier bij de begrotingsbehandeling in november uitgebreider op
terugkomen.
Voor nu, heb ik het hoofdstuk democratie erbij ge pakt.
Er valt onder meer te lezen:
● dat 43% van de mensen niet weet dat ze ons direct in de raad kunnen toespreken
● 60% geeft aan überhaupt geen tijd te hebben om politiek te participeren, op de manier waarop wij dat van ze verlangen.
● En, misschien beter nieuws: 3 van de 4 mensen wil wel online meedenken over de toekomst van Den Haag.
Voorzitter,
Waarom zou je het met zijn 45-en doen, als het met een half miljoen kan?
Laten wij met elkaar nadenken, over:
Nieuwe manieren waarmee we bewoners betrekken en betrokken houden.
Nieuwe manieren waarop wij hun inbreng betrekken bij onze besluiten.
Nieuwe manieren waarop we die besluiten nemen.
Van groot belang daarbij, zijn heldere spelregels vooraf.
Stel: het resultaat van de participatie is,
dat de stoep twee meter breder moet worden,
Dan moeten we wel weten of dat ook daadwerkelijk KAN.
Hoe eerder je met die participatie begint,
hoe wendbaarder je bent om iets met de uitkomst te kunnen doen.
We moeten niet wachten tot die inspraak naar ons toe komt,
Maar ZELF ons geweten organiseren.
Hebben we daadwerkelijk representativiteit georganiseerd?
En, beste collega’s: zullen we eens stoppen,
met tot diep in de nacht vergaderen?
Mensen kunnen ons zo helemaal niet volgen.
Samen met jullie, zouden wij, D66 en de ChristenUnie,
graag die werkgroep Democratie starten.
Een politiek maar tegelijk onpartijdig gezelschap.
Om te kijken hoe we de stille meerderheid een stem kunnen geven,
De diversiteit van de stad ook naar het stadhuis kunnen krijgen.
Voorzitter,
De afgelopen maanden hebben we gemerkt,
Hoe weinig controle we eigenlijk hebben over onze levens.
Laten we wat we wel kunnen doen, koesteren.
Een beetje aardig zijn voor elkaar, ook in de politiek.
De toekomst van onze stad zoveel mogelijk samen vormgeven.
Zodat mijn dochter opgroeit in een stad die van de inwoners is.
Misschien kunnen we zo het IJspaleis, een mooie bijvangst,
Meteen een beetje ontdooien.
The post Hanneke van der Werf tijdens Algemene Politieke Beschouwingen appeared first on D66 Den Haag.
