Poliflw

U kent het vast, jongeren, maar ook ouderen, turend op een schermpje. Zich er totaal niet van bewust van wat er zich in de wereld om hen heen afspeelt.

Zelf maak ik me er ook wel eens schuldig aan en tegelijkertijd maar ik me zorgen over deze ontwikkeling. Soms lijkt het alsof er alleen nog maar gecommuniceerd wordt middels apparaten, schermpjes, digitale systemen en lijkt een normaal gesprekje als lastig te worden ervaren. Digitalisering en de effecten op het welzijn van kinderen en jongeren zijn zowel positief als negatief.

Digitalisering verandert onze samenleving in een hoog tempo. Regie daarop vanuit het openbaar bestuur is niet eenvoudig, je zou willen dat de informatiesamenleving zich op een maatschappelijk verantwoorde manier ontwikkelt, maar hoe dat dan zou moeten is een ingewikkeld vraagstuk en misschien nog ongrijpbaar.

Digitale technologie verbindt de wereld verder met elkaar, maar het maakt de wereld ook complexer. Doordat ontwikkelingen zich in hoog tempo voordoen, is het soms lastig om het overzicht te behouden en het in goede banen te leiden.

Bij de maatschappelijke vraagstukken en de uitdagingen waar we vandaag de dag voor staan, zoals de energietransitie, de woonopgave en de bestrijding van armoede, hebben we de digitale technologie wel nodig, maar hoe houden we de inzet van AI veilig? Kunnen we schermverslaving onder jonge( en oudere) mensen tegenhouden? En hoe wordt, vanuit het Gemeentebelang-perspectief gezien, geautomatiseerde dienstverlening onderdeel van de gemeentelijke organisatie zonder de menselijke maat te verliezen? Een enorme uitdaging waar we de komende jaren en ook nu mee te maken hebben en krijgen. Een vraagstuk waarvoor we over de hele breedte van de maatschappij geen pasklaar antwoord op kunnen geven.

Mijn persoonlijke wens; Laten we, op het persoonlijke vlak, profiteren van het moois wat de digitale wereld ons kan brengen, maar laten we proberen ons schermpje wat vaker in de kontzak of tas te laten zitten. Het gesprekje weer aan te gaan met degene naast je, jong en/of oud, in de wachtkamer bij de dokter, in de bus of in de trein en langs het veld op zaterdag. De verbinding blijven zoeken met elkaar kleurt de wereld, hoe klein ook, een stukje mooier.

En als we toch online zijn, dan zijn we met zijn allen verantwoordelijk om het gezellig te houden in die digitale wereld.

Daniëla Koster

Gemeentebelang: informatie moet voor inwoners beschikbaar zijn!

Als je iets wilt weten van de gemeente, omdat je bijvoorbeeld hulp nodig hebt, is dat al ingewikkeld genoeg. Ook om een uitkering of bijstand aan te vragen. Het is sowieso belangrijk dat informatie in duidelijke taal beschikbaar is. Wanneer je als inwoner in een kwetsbare situatie zit, is het belangrijk dat je niet afhankelijk hoeft te zijn. En eigen regie betekent ook dat je zelf op kan zoeken welke mogelijkheden er zijn.

Het vinden van de informatie over regelingen is, sinds introductie van de nieuwe website van de gemeente, er niet beter op geworden. Zo kent de gemeente Gilze en Rijen een regeling via de bijzondere bijstand waarbij 150 euro aangevraagd kan worden. Deze regeling kan worden is bedoeld voor inwoners die het niet breed hebben, om te kunnen sporten of mee te kunnen doen aan andere ontspanning- en cultuuractiviteiten.

De website van de gemeente Gilze en Rijen is vernieuwd. Deze regeling is bijvoorbeeld daar niet meer op te vinden. Dit was op de oude website wel het geval. Zoek je naar deze regeling dan wordt door de gemeente slechts verwezen naar de nieuwe pagina over de bijzondere bijstand. Maar daar is dan weer slechts alleen algemene informatie te vinden. Dus daar wordt je niet wijzer van. En dat is erg slecht vindt Gemeentebelang. Gemeentebelang-raadslid Anthony Bisschops stelde daarom schriftelijk vragen aan het college waarom dit zo slecht te vinden is op een vernieuwde website.

Wat heb je aan regelingen als je ze niet kan vinden? Anthony wil weten waarom de nieuwe website van de gemeente onvolledig is.

Al eerder spraken we het college van B&W aan over het ontbreken van actief informeren aan inwoners. Eerder ging het over het noodfonds waarover inwoners nauwelijks over geïnformeerd werden. Onbegrijpelijk dat het nu opnieuw nodig is om te vragen naar goed bereikbare informatie voor onze inwoners. En dat terwijl PvdA het sociale vangnet hoog in het vaandel heeft staan? Gemeentebelang vindt het ondermaats dat met het vernieuwen van de website het sociale karakter van onze gemeente nu minder te vinden is. Want wat heb je aan regelingen als je ze niet kan vinden? Heb je hulp nodig of een vraag? Mail dan naar anthony@gemeentebelang.org

Voorafgaand aan de commissievergadering Maatschappij en Middelen spraken een aantal partners uit de culturele sector in. Zij deelden hun zorgen met de Raad voor het aantrekken en behouden van vrijwilligers. Want ook deze sector is voor een groot deel afhankelijk van de inzet van vrijwilligers. Deze populatie vergrijst. Bestaande en potentiële nieuwe vrijwilligers hebben minder tijd of willen liever niet te veel verantwoordelijkheid. De insprekers vroegen ons; Hoe lossen we de tekorten op?

Vooropgesteld is vrijwilligerswerk super belangrijk voor onze samenleving. Zonder vrijwilligers is er bijvoorbeeld geen museum, voetbal, Harmonie of  Vrije Academie. En toch staan verenigingen/organisaties vaak voor uitdagingen bij het aantrekken en behouden van vrijwilligers.

Ze merken dat potentiële vrijwilligers vaak twijfels hebben. Wellicht vragen ze zich af of het vrijwilligerswerk wel bij hen past, of ze het leuk zullen vinden, of de mensen aardig zijn, en of het te veel tijd zal kosten.

Voor iedereen die wel betrokken is bij een vereniging of stichting maar twijfelt of ze wel/niet vrijwilliger willen worden: Vrijwilligerswerk is een win-win situatie; je helpt anderen en krijgt er zelf veel voor terug. Uit eigen ervaring kan ik een paar voorbeelden geven wat het jou kan opleveren:

• Vrijwilligerswerk geeft een gevoel van voldoening en betekenis. Want je helpt anderen en draagt bij aan een betere samenleving.

• Door vrijwilligerswerk ontwikkel je nieuwe vaardigheden en leer je meer over jezelf. Het kan je zelfvertrouwen vergroten en je helpen om uit je comfortzone te stappen.

• Door vrijwilligerswerk kom je in contact met andere mensen en kun je nieuwe vrienden maken.

Om terug te komen op de vraag van de inspreker: ik heb het antwoord niet hoe we de tekorten aan vrijwilligers kunnen oplossen. We zullen met z’n allen opnieuw moeten uitvinden hoe vrijwilligers aan te trekken en te binden. Want op de manier zoals we dit altijd deden lukt ons dat niet goed genoeg meer.

De wethouder gaf in de commissievergadering aan dat deze problematiek ook onder de aandacht is van onze gemeente. Vanuit de gemeente komt er een cultuurplatform die samen gaat werken met de culturele partners aan het duurzaam in standhouden van vrijwilligerswerk en bestuursfuncties.

Een mooi initiatief, maar laten we hier ook vooral samen aan blijven werken en elkaar de vraag stellen: Waar kunt u uw steentje aan bijdragen?

Korine Koers

De gemeenteraad van Deventer is met een grote meerderheid vanuit verschillende partijen tegen de komst van een Forensisch Psychiatrische Kliniek (FPK) op het terrein van Brinkgreven. Daarmee wordt voorlopig een streep gezet door de plannen.

Binnen de fractie van Gemeentebelang is, voorafgaande aan de consulterende sessie FPK, uitgebreid over dit dilemma gesproken. “We zien het belang van dit soort zorg, maar de opeenstapeling van instellingen en zorg in Schalkhaar wordt te veel met de komst van een FPK. Dus wij werken niet mee aan een bestemmingsplanwijziging”, zoals ook door woordvoerder Louise Trompert aangegeven in deze consulterende sessie.

Transfore gaf aan “uitermate teleurgesteld” te zijn dat een meerderheid van de raad tegen dit plan en de wijziging van het bestemmingsplan is. Wel blijft Transfore voorlopig doorgaan tot in maart met de voorbereidingen om de instelling FPK te realiseren op het terrein van Brinkgreven. Dan zal de Dimence Groep, waar Transfore onder valt, een definitief besluit nemen of er een officiële vergunningaanvraag de deur uitgaat voor een FPK met in totaal 40 bedden. Het college van burgemeester en wethouders was aanvankelijk van mening dat een Forensisch Psychiatrische Kliniek in het bestemmingsplan van Brinkgreven paste. Na juridisch onderzoek bleek dat dit niet het geval is.

Bezorgde inwoners van Schalkhaar reageren enigszins gerustgesteld volgens Platform Schalkhaar, de spreekbuis van inwoners van Schalkhaar. Een woordvoerder: ”Ik ben ontzettend blij dat de raad luistert naar onze bezwaren. Er is sprake van een stapeling van zorg in ons dorp voor mensen die vaak een psychiatrische achtergrond hebben. Schalkhaar levert een meer dan fatsoenlijke bijdrage in het accommoderen en accepteren van mensen die zorg en aandacht nodig hebben. De balans is nu goed, ook met oog op het behoud van het dorpse karakter. Goed nieuws, maar de strijd is nog niet gestreden.”

Investeren in bewonersparticipatie

Het standpunt van Gemeentebelang, zoals weerspiegeld in de partij-speerpunten, benadrukt het belang van een veilige leefomgeving als basis voor een prettige samenleving. Dit omvat niet alleen het bieden van zorg en aandacht aan mensen die het nodig hebben, maar ook het betrekken van inwoners bij de planvorming en het investeren in bewonersparticipatie. Handhaving wordt genoemd als een belangrijk aspect om het gevoel van geborgenheid te vergroten. Kortom:

‘Onze gemeente maken we samen met onze inwoners!’

Meten is Weten!

Althans, dat dacht ik…

Afgelopen maandag heb ik een lezing bezocht met in de uitnodiging als prikkelende titel:

“Wateropgave, Europese richtlijnen of Nederlands wensdenken?”

Omdat mijn portefeuille o.a. de onderwerpen riool, water en agrarische zaken bevatten, heb ik deze bijeenkomst samen met een fractiegenoot bijgewoond.

Nederland en de andere landen van de Europese Unie vinden goede waterkwaliteit belangrijk in alle Europese wateren. Omdat water zich niks van landsgrenzen aantrekt, heeft Europa in 2000 gezamenlijk afgesproken om maatregelen te nemen in de Kaderrichtlijn Water. Deze richtlijn bepaalt dat de wateren in 2027 een goed leefgebied moeten vormen voor de planten en dieren die er thuishoren. Hier is nog grote winst in te behalen door leefgebieden te herstellen, vissen ruim baan te geven en het water schoon en gezond te houden.

Op 5 december 2023 kwam Piet Adema, demissionair minister LNV, met zijn kaart met Nutriënten Verontreinigde gebieden. Ruim de helft van het platteland werd ingekleurd als vervuild. Dit is opmerkelijk, aangezien Europa enkele jaren daarvoor nog bekend maakte dat grote delen van Nederland juist op koers liggen, om in eindjaar 2027 de doelen te halen. Heeft Adema de juiste gegevens gebruikt voor het maken van zijn NV-kaarten?

Opmerkelijk is ook de wijze waarop waterschappen de stikstof- en fosfornormen vaststellen voor hun wateren. In de praktijk leidt dit ertoe dat verschillende waterschappen, verschillende normen hanteren voor vergelijkbare wateren. Het ene waterschap laat de normen wetenschappelijk onderbouwen, het andere waterschap stelt bij (politiek) bestuursbesluit onhaalbare normen vast. Welke waterschappen hebben hun normstelling goed op orde, en welke waterschappen niet?

Voor mij leverde het bezoek aan deze lezing heel veel vragen op:

• Waarom hanteren de waterschappen verschillende normen?

• Waarom maken sommige waterschappen de politieke keuze van onhaalbare stikstof- en fosfor doelen?

• Waarom is de norm en de (bron)herkomst van zware metalen nog niet onderzocht?

• Waarom kijkt Brussel naar de kwaliteit van het grondwater (Nitraatmeting) op een diepte van 3 tot 15 meter op vaste meetpunten terwijl Nederland meet op een diepte van 1 tot 2 meter direct onder de bouwvoor in akkers?

• Waarom stuurt Nederland stuurt op middelen (stikstof en fosfor metingen) in 2020 – 2022 terwijl de EU stuurt op het halen van de ecologische doelen in 2027?

• Waarom hanteert Nederland een half rood ingekleurd Nutriëntenkaartje en gaf Brussel enkele jaren eerder aan dat Nederland mooi op koers ligt?

• Waarom meten met twee (of meer) maten?

Nu ik deze avond heb bijgewoond werd mijn beeld flink bijgesteld en lijkt een groot deel van Nederland weldegelijk op koers als het gaat om de kwaliteit van grond- en oppervlaktewater en het halen van de ecologische doelen. Waarom wil Den Haag ons dan anders doen geloven?

Mijn “waarom vragen” zijn naar aanleiding van deze lezing dus geenszins beantwoord en geven mij reden tot zorgen. Zorgen over hoe transparant bestuurlijk Nederland zich opstelt en hoe men omgaat met zorgvuldige besluitvorming op basis van onomstotelijk bewezen feiten.

Binnen de fractie van Gemeentebelang baseren we onze mening op stukken die wij aangeleverd krijgen via het college vanuit de ambtelijke organisatie, op zienswijzen, op inspraakreacties en door opgedane kennis tijdens werkbezoeken alvorens wij een standpunt over een bepaald onderwerp innemen.

Essentieel is en blijft dat alle informatie die je krijgt aangereikt (vanuit welke overheid dan ook) waarop besluitvorming voor nieuw beleid dient plaats te vinden, 100% betrouwbaar en op basis van (wetenschappelijk) onderbouwde feiten moet zijn! Alleen zo kan de overheid het vertrouwen in haar burgers stapje voor stapje terugwinnen!

Martin Mol

Nunspeet – Gemeente Nunspeet gaat onderzoek doen naar zogenoemde ‘spookwoningen’; woningen die niet officieel bewoond zijn, maar waar wel sprake is van onverklaarbaar energieverbruik. Dit naar aanleiding van vragen van Gemeentebelang Nunspeet.

Het gaat om woningen waar langer dan een jaar niemand stond ingeschreven, maar waar sprake is van onverklaarbaar energieverbruik. Fractievoorzitter Pieter-Jan van Rossen: “Iets klopt er dus niet achter de voordeur. Hoewel er ook andere verklaringen kunnen zijn waarom op een bepaald adres niemand ingeschreven staat, zie je door het hele land dat er in een aantal gevallen sprake is van hennepkwekerijen, drugslabs, prostitutie of illegale bewoning.”

Uit een onderzoek van RTL Nieuws, gebaseerd op cijfers van het CBS, bleek dat er ongeveer 30 spookwoningen in de gemeente Nunspeet zouden zijn. Deze woningen bleken na de vragen van Gemeentebelang niet in beeld te zijn bij de gemeente, maar deze ziet nu wel reden dit te onderzoeken. Dit gebeurt onder meer door de Basisregistratie Adressen Gebouwen (BAG) en Basisregistratie Personen (BRP) met elkaar te vergelijken. Een dergelijke vergelijking was al gepland, maar wordt nu met voorrang opgepakt. Van Rossen: “Het is goed dat het college dit voortvarend oppakt, want het is om meerdere redenen een onwenselijke ontwikkeling. Waar er sprake is van illegale activiteit moet er natuurlijk gehandhaafd worden, maar ook bij andere verklaringen moeten we nagaan waarom een woning lang leeg staat of oneigenlijk gebruikt wordt.”

Dat laatste kan volgens fractielid Corrie Jansen niet de bedoeling zijn: “In deze tijd van woningnood is elke woning er één die we goed kunnen gebruiken. Als dan blijkt dat er woningen zijn die langdurig leeg staan of niet worden gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn, namelijk om te wonen, is dat natuurlijk jammer. Dat willen we graag aanpakken, maar dan moeten we dat eerst goed in beeld hebben. Dat gaat nu gelukkig gebeuren.”

Nog effekes, en dan ist weer carnaval. Het fist van d’n zottigheid, leut en verbroedering. Geen plekske veur dn (Haogse) politiek, toch? Als lokaole partij vinden wij zonne leutige lokale traditie heul belangrijk. Die gade nie zomaor een weekske verplaatsen. Saomen mee alle Dringers, Wringers, Papslokkers en Krimpers effekes de zorgen eruit en de leut erin.

Maor hoe komen onz’n durpe nou aan die carnavalsnaomen? Gils is het oudste durp in onze geminte, en heeft dan ook d’n oudste carnavalsnaom. Al sinds mensenheugenis is d’n carnavalsnaam van Gils het Dringersgat. Unne Dringer war van oudsher unne dramkont of unne lompert. In 1967 dachte ze op de Rijen; da motte wij ok hebbe. Als knipôôg naar Gils werd de Rijen tijdens carnaval omgedoopt tot Wringersgat. Nie veul laoter besloot Molenschot zich tijdens carnaval om te dôpe tot Papslokkersgat. Da war unne verwijzing naar de errepelpap die de aorme gezinnekes van Molenschot vreuger te ète hadde. As letste hé ook Hulten unne carnavalsnaom aongenome: Krimpersgat. De naom verwijst naor de tijd van terugloop van inwôners in Hulten.

Maor wa mot unne partij als Gemintebelang nou mée unne fist as carnaval? Nou, ten irste meeviere natuurlijk! Daornaost heje wij speciaal veur dees jaor nieuwe stickers laoten maken. We heje ons bekende I love … stickers in een nieuw jaske gestoke. Dees jaor kende in de heule geminte I love Wringergsat en I love Dringersgat stickers tege kommen. Wilde gij nou ook gère zonne sticker? Ga dan veural lekker carnavallen, dan kende ze haost nie misse. Bij veul belangstelling kome er vulgend jaar wellicht ok nog stickers vur alle papslokkers en krimpers.

Naomens gemintebelang wense wij alle meese een leutige carnaval. Of ge nou elke avond in d’n kroeg staj of alleen d’n opstoet ga kijke, carnaval is van ons allemaol en veur ons allemaal. En daor zijn wij als lokale partij trots op. Want waor ge wôônt, mot veul leut zèn! En daor gaan wij ook dees jaor weer ons stinkende best veur doen.

Als je sociaal media moet geloven over hoe een gemeente en een gemeenteraad het doen is het vaak niet goed of het deugt niet. Hoe ontstaat zulke beeldvorming vroeg ik mij af. Daar speelt zeker in mee dat wat men in de krant kan lezen. Is dat altijd het complete verhaal? Men kan zulke inhoud vergelijken met wat er in onze openbare vergaderingen, met de openbare stukken erbij, over geschreven staat of over gezegd wordt. Kom gerust naar een commissievergadering als een onderwerp jou interesseert of luister, kijk mee of kijk terug om te weten wat er precies gezegd en besloten is. Daar is ook de uitleg vanuit de fractie van Gemeentebelang over het waarom te horen.

Als raadslid van Gemeentebelang wil ik altijd graag uitleggen hoe een besluit tot stand gekomen is. Daar is ook het eea over te lezen in mijn column in de Huis aan Huis van deze week.

Wat mij de afgelopen week heel positief opviel in de krant waren de stukken met successen van onze raad. Successen die door voorstellen vanuit de organisatie, door beslissingen van de raad en verdere uitvoering van het college goed voor onze inwoners zijn.

Wat voorbeelden:

Naar aanleiding van onderstaande kop kan ik noemen dat er plannen om te bouwen in Hulshorst uitgewerkt worden net als voor ’t Hul Noord. De locaties Elspeet, Kijktuinen, 2 plekken aan de Bergakkerweg, hoek Eperweg, voormalige Aldi en Spoorlaan zijn plekken waar nu gebouwd wordt. Via onderstaande link is het bericht uit de krant hier over te lezen.

Ondanks grote uitgaven voor een nieuwe sporthal en zwembad en de herinrichting rondom het station stijgen de lasten voor onze inwoners minder dan in andere gemeenten. Voor nu vind ik dat een mooi succes.

En twijfel je over wat je in de krant leest? Vraag gerust wat onze reden was om voor of tegen een besluit te stemmen.

Corrie Jansen

Onderstaande column schreef ons raadslid Corrie Jansen afgelopen week voor Nunspeet Huis aan Huis

Als gemeenteraad, zeker als het gaat over bouwen en wonen, krijgen wij veel te maken met participatie en insprekers. Altijd belangrijk om initiatiefnemers en belanghebbenden, vaak omwonenden, te horen.

Voordat een plan om te bouwen bij de raad komt, is er al veel gebeurd. Het idee wordt uitgewerkt naar een plan. Dat wordt voorgesproken met wat kan, niet kan en wat niet mogelijk is vanwege landelijk of plaatselijke wet- en regelgeving, altijd vanuit de gedachte ‘ja, mits’ en niet ‘nee, tenzij’. Dit allemaal binnen de geldende wetten en in de openbaarheid.

Soms zijn omwonenden er van overtuigd dat participeren inhoudt dat hun bezwaren/opmerkingen verwerkt móeten worden in het plan. Als omwonenden hun opmerkingen niet terug zien, wordt veelal genoemd dat de participatie niet goed is gedaan. Dat wil niet zeggen dat er niet over nagedacht is door de initiatiefnemer.

Als raad kijken we of de mogelijkheid om mee te denken en te praten voldoet aan de participatie die vanuit de omgevingswet verplicht is. Het heet bij ons ook een omgevingsdialoog. Samen in gesprek gaan voor een beter plan, als dat passend is.

Zomaar een eigen plan doordrukken is niet mogelijk.

Dit komt onder andere door hoe wij het in Nederland geregeld hebben en dat staat in het eigendomsrecht. Dit recht is bij woningbouwprojecten bij omwonenden of andere belanghebbenden vaak niet bekend. Maar het is een grondrecht: als er voor bezwaren/opmerkingen geen juridische basis is, kan en mag een initiatiefnemer besluiten om – beargumenteerd – niets met de bezwaren en opmerkingen te doen, hoe vervelend dit ook is voor een omwonende.

Voor mij als raadslid en met mij de fractie van Gemeentebelang zijn de afwegingen niet altijd even gemakkelijk, maar gaat het algemene belang voor het individuele belang. Daarbij wordt zeker scherp gekeken en navraag gedaan naar  inbreng van omwonenden en belanghebbenden. Veelal lost een gesprekje of telefoontje met belanghebbenden hoe processen verlopen al een hoop op!

Corrie Jansen

Afgelopen week had ik zomaar ineens een vrije dag. Ik hoefde niet te werken, mij vrouw daarentegen wel, de kinderen waren naar school c.q. opvang, er stond niets in mijn agenda. Helemaal niets. Dat was lang geleden zeg! Ik besloot er een lekker dagje voor mezelf van te maken en stond die middag spontaan op de heide bij Radio Kootwijk. Al jaren wilde ik daar eens heen, maar het kwam er nooit van. En na een rondje om het iconische gebouw en een wandeling door het prachtige gebied bedacht ik me dat deze omgeving bepaald niet zou misstaan in Het perfecte plaatje, uw kent het programma waarschijnlijk wel. Ik deed een poging met m’n telefoon, maar het resultaat was hooguit een 6-je.

Sinds ik de rol van fractievoorzitter op me heb mogen nemen ben ik me er ook steeds beter van bewust dat dat perfecte plaatje een illusie is. Althans, in de politiek wel. De laatste tijd is het beeld van de Nunspeetse politiek allerminst perfect. Al een aantal keer is publiek de integriteit van wethouders, burgemeester, gemeentelijke organisatie en gemeenteraad in twijfel getrokken. Zonder enige onderbouwing en geheel onterecht. Gemeentebelang heeft zich hier ook al een aantal keren over uitgesproken, dat hoeft niet opnieuw, maar het blijft alsof iemand handjes zand in het water gooit. Het zakt wel, maar het water is toch even troebel. Je kan je inhoudelijk gemakkelijk verzetten tegen de aantijgingen, maar het beeld blijft hangen.

Dan het ondernemersfonds. Hier hebben alle betrokkenen lessen te leren, niet in de laatste plaats ons college en wij als raad. Het is dan ook goed dat het onafhankelijke onderzoek duidelijke conclusies heeft getrokken. Maar ook dit is voor de inwoner allerminst een perfect plaatje.

Ook merk ik dat we nog lang niet goed genoeg hebben uitgelegd waarom we als Nunspeet niet meedoen met de samenwerkingsagenda van de Kop van de Veluwe. Dat is al snel uitgelegd (ook gretig door andere partijen) als niet wíllen samenwerken, omdat er onvoldoende in zat voor onze gemeente. Jammer, want het eerste is simpelweg niet waar, en het tweede is -weliswaar feitelijk juist- allesbehalve de doorslaggevende reden geweest (zoals u hier kan terugluisteren). Ik ben er volledig van overtuigd dat dit het beste is voor Nunspeet. Maar ook hier merk je dat de beeldvorming niet altijd positief is.

Dat perfect plaatje bestaat dus niet en mijn allerminst perfecte plaatje wat ik daar op de heide van radio kootwijk schoot staat daar misschien wel symbool voor. Want al vind ík het een gebouw van ongekende schoonheid, een brutaal en contrasterend statement daar midden in de vredige natuur, ik denk ook dat je het alleen op waarde kan schatten als je het héle plaatje ziet.

En door die minder positieve beeldvorming dreigt onder te sneeuwen dat er veel, heel veel, goed gaat in Nunspeet en dat we flinke stappen vooruit zetten. De Wiltsangh, de stationsomgeving (wat écht een uithangbord wordt), de Poort van de Veluwe, de extra impuls aan kunst en cultuur die we willen geven met de nieuwe Kunst&Cultuuraanpak. De eerste stappen naar Sportpark Hulshorst, hopelijk op korte termijn de eerste stappen naar een evenemententerrein, grote stappen in de broodnodige woningbouw, forse ambities in onderwijshuisvesting en écht ruimhartig werk maken van bestaanszekerheid. En dat alles in een voor Nederland behoorlijk unieke vorm van politieke samenwerking. We wonen in heel veel opzichten in een gemeente met hoge lusten en lage lasten.

Het perfecte plaatje bestaat niet, maar het zou jammer zijn als we in Nunspeet al dat wat goed gaat en al die successen die we boeken laten ondersneeuwen door negatieve beeldvorming. Zeker niet als deze onterecht is en bij monde van een kleine groep (goed hoorbare) inwoners is. Ik zie het als mijn taak om ook dát steeds opnieuw goed uit te leggen, zodat er in ieder geval een compleet plaatje ontstaat. Misschien lang niet perfect, maar best mooi.

Pieter-Jan van Rossen