Poliflw

Wat doen we aan het economisch en maatschappelijk herstel? Aan de toenemende en geconstateerde kansenongelijkheid? Pre-corona maar ook door corona. De klimaatcrisis en voldoen we wel tijdig aan de Urgenda-uitspraak? De stikstofproblematiek, het woningtekort?

Over de antwoorden op die vragen mogen we acht weken na de verkiezingen wel eens écht gaan praten. Dát is waar Nederland iets aan heeft, waar mensen iets aan hebben. En wat ze ook mogen verwachten na de verkiezingen. De problemen zijn té groot om nog langer te dralen.

Andere landen lukt het wel om op dit moeilijke moment in de geschiedenis, in een corona-crisis, in een pandemie, stappen vooruit te zetten. In de Verenigde Staten trekt president Biden 2.000 miljard dollar uit voor economische steun. Duitsland verhoogt de klimaatdoelstelling naar 65% CO2-reductie in 2030. En in tegenstelling tot Nederland heeft België wél een plan ingediend voor het Europese coronafonds waarmee het land groen, digitaal en sociaal uit de crisis komt.

Dan over hetgeen dat stof heeft doen opwaaien. Namelijk dat er gesproken is in de Trêveszaal over Kamerleden. Maar: dat was geen nieuws, dat viel namelijk al te lezen in het eindverslag van de POK.

Wat we wél dankzij de openbare notulen weten, is de toon waarop er werd gesproken. Dat had niet gemoeten, dat was onnodig, onwenselijk en ongepast. Dat zeg ik ook tegen de bewindspersonen van mijn eigen partij. Alle bewindspersonen hadden hun ogen op de bal moeten houden, niet op de persoon. Wat was de aanleiding voor deze ontstemde reacties? Was het frustratie over de casus of over de Tweede Kamer? Ik vraag het kabinet om daar uitleg over te geven.

Wat dat betreft voel ik me dan ook meer thuis bij de woorden van Sigrid Kaag in de Ministerraad, die stelde dat het een gezond teken is dat er fel wordt gedebatteerd, ook door leden van coalitiefracties.

Maar, zo vraag ik minister-president Rutte, waarom heeft hij zich niet achter háár woorden geschaard?

Waarom was hij het wel eens met zijn partijgenoot Van Nieuwenhuizen, die vond dat het ‘in geen geval acceptabel te noemen is dat coalitiefracties een scherper standpunt innemen dan oppositiefracties?’

Waarom heeft hij dit gesprek als voorzitter van de ministerraad überhaupt toegestaan, en door het te beamen zelfs aangemoedigd?

“Op woensdag 31 maart is er bij de partij een bericht binnen gekomen. Dit betrof een bericht over mogelijk ongewenst gedrag van Sidney Smeets in de periode voor zijn kandidatuur als Kamerlid. De melder had dit niet zelf ervaren, maar zei namens anderen te spreken. Sinds dat moment is er meermaals contact geweest met de melder om meer informatie te krijgen. Als eindverantwoordelijke voor integriteit in de vereniging laat ik me daarbij adviseren door het recent ingestelde Team Verantwoord Gedrag.

Samen met Sigrid Kaag heb ik op basis van die melding een indringend gesprek gehad met Sidney Smeets. Gisteren zijn ook via sociale media een aantal berichten over Sidney Smeets gedeeld. Die zijn voor de partij aanleiding geweest opnieuw het gesprek met hem aan te gaan.

Omdat we dit goed en zorgvuldig willen aanpakken, hebben we – conform de nieuwe werkwijze van de partij – besloten advies te vragen aan een intern onderzoeksteam. Zij zullen alle beschikbare informatie verzamelen en bevindingen op een rij zetten om te kunnen bepalen of er sprake is geweest van mogelijk ongewenste omgangsvormen of eventueel grensoverschrijdend gedrag.

Mochten er meer berichten bij onze vertrouwenspersonen of het landelijk bestuur binnen komen, dan zullen deze bij het werk van het onderzoeksteam worden betrokken.”

Op basis van eigen onderzoek concludeerde de Tweede Kamer dat er naast kennisgebrek sprake is van gefragmenteerde aandacht. Met als gevolg dat overstijgende thema’s als algoritmes versus de rechtstaat of de geopolitiek van het 5G-netwerk onderbelicht blijven. In tegenstelling tot de EU en vergelijkbare lidstaten kent Nederland geen digitale besluitvormingsstructuur. Brussel kreeg een sterke Eurocommissaris Digitale Zaken, Berlijn en Kopenhagen stelden digitale commissies in, maar Den Haag blijft achter. De stap naar een vaste Kamercommissie en minister voor Digitale Zaken moet nu gezet worden. De ambtelijke organisatie behoeft naast de CIO Rijk een Chief Technology Officer, naar Brits model. In aanvulling op het Bureau ICT Toetsing (BIT) moeten grote uitvoeringsinstanties een Chief Privacy Officer aanstellen.

Gezien het grensoverschrijdende karakter van digitale vraagstukken is het begrijpelijk dat het parlement vaak naar de Europese Unie kijkt. Maar Nederland heeft een eigen verantwoordelijkheid om mensen te beschermen tegen oprukkende datamachten. Dit vergt een doelgerichte digitale agenda voor het komende decennium. Met een overheid die zich aan de wet houdt en tegenmacht biedt aan techreuzen. Met een samenhangende aanpak om de vitale infrastructuur beter te beschermen tegen externe dreigingen. Met serieuze investeringen in startups, onderzoeksprogramma’s en de innovatieve industrie. Met open source ICT-projecten, kleinschalige aanbestedingen en toegankelijke dienstverlening. En met maatregelen als een digitaks of een basisinkomen zodat iedereen meeprofiteert.

Om grip te houden op digitale technologie moeten zowel wetgeving als toezicht sluitend gemaakt worden. Lacunes binnen en tussen wetten laten ruimte voor ongewenste praktijken zoals de gezichtsherkenningscamera van een supermarkt in Alphen aan de Rijn. Het bleef lang onduidelijk of dit mocht en wie erover ging. Toekomstige wetgeving moet enerzijds experimenteerruimte bieden en anderzijds horizonbepalingen kennen die dwingen tot voortdurende heroverweging en aanpassing. Daarbij moeten toezichthouders beter in staat gesteld te worden om bestaande regels toe te passen op de digitale werkelijkheid. Naast meer budget voor de Autoriteit Persoonsgegevens moet het kabinet een waakhond instellen die zijn tanden zet in de wildgroei aan publieke algoritmes en die onder de digitale motorkap van techbedrijven kan kijken.

Naast het beter benutten van de kennis van bedrijven, wetenschappers en belangenorganisaties is intensieve publiek-private samenwerking nodig bij vraagstukken over cybersecurity, de digitale infrastructuur en het bestrijden van desinformatie. De overheid kan dit niet alleen. Ook vanwege het logge wetgevingsproces is zelfregulering via gedragscodes en certificering vaker succesformule dan zwaktebod.

Net als bij andere maatschappelijke vraagstukken is het bij digitale dilemma’s aan de politiek om aan te jagen, bij te sturen, af te remmen of te begrenzen. Teneinde een gezonde en eerlijke balans te vinden. Na decennia van gebrekkige aandacht en selectieve daadkracht, is het tijd voor een Kamer en kabinet met duurzame grip op digitalisering.

Het referendum was ooit vooral populair bij hoger opgeleide en politiek betrokken burgers, die meer individuele invloed wilden op de politieke besluitvorming. Na de korte ervaringen met het raadgevend referendum werd het middel ontdekt door andere groepen mensen, vooral door kiezers die lager zijn opgeleid en weinig vertrouwen hebben in de politiek. Mensen die niet de hele dag met de Haagse politiek bezig zijn, maar wél een middel willen om de politici te corrigeren als zij dat nodig vinden. In korte tijd kreeg de discussie over het referendum een heel ander karakter. Lange tijd hadden politici zich verzet tegen het referendum omdat zij meenden dat dit in strijd zou zijn met onze parlementaire democratie. Nu bleek het referendum juist een middel om het parlementaire stelsel te versterken en het vertrouwen in de democratie te herstellen. De nieuwe discussie leidde tot een andere uitkomst.

PvdA en GroenLinks, D66 en ChristenUnie, partijen die tweeënhalf jaar geleden nog tégen waren, lijken komende dinsdag vóór het bindend referendum te stemmen. Daarmee tekent zich nu een brede meerderheid af. Alleen VVD, CDA en SGP zijn nog principieel tégen. Die brede steun is nodig omdat voor invoering van dit bindend referendum ook een wijziging nodig is van de Grondwet. Dat betekent dat na de verkiezingen de wet opnieuw moet worden behandeld en dan de steun nodig heeft van tweederde van het parlement. Een aantal partijen heeft vorige week gebruik gemaakt van de mogelijkheid om flinke ‘drempels’ op te werpen voor het houden van een referendum. D66 wil voorkomen dat referenda kunnen worden gehouden over Europese verdragen. De ChristenUnie heeft een ‘uitkomstdrempel’ vastgelegd, zodat een flinke opkomst nodig is om een wet daadwerkelijk van tafel te halen.

In het Kamerdebat heb ik me tégen deze voorstellen uitgesproken, maar ik vrees dat die het dinsdag tóch zullen halen. Voor veel politici zijn hoge drempels nodig om te voorkomen dat het referendum door mensen ‘gemakkelijk’ zal worden gebruikt. Ik zie hoge drempels vooral als een uiting van angst voor het volk. Maar goed, ook met deze drempels zetten we een grote stap op weg naar een referendum. Dit kan de grootste democratisering worden sinds de invoering van het algemeen kiesrecht. Als de kiezers VVD, CDA en SGP na de verkiezingen van maart niet al te groot maken zit die tweederde meerderheid er straks ook in. Als ik terugkijk naar de afgelopen jaren lijkt de afschaffing van het raadgevend referendum tóch zinvol geweest. Het lijkt erop dat de afschaffing van dit oefenreferendum voor veel partijen alsnog de weg heeft vrijgemaakt om steun te geven aan dit écht bindende referendum.

Samenwerking gaat ook over solidariteit tussen generaties. Over ons vermogen de kansen voor volgende generaties te vergroten.

We moeten nuchter constateren dat dit nog onvoldoende lukt. Waar je wieg heeft gestaan is nu, veel meer dan tien jaar geleden het geval was, bepalend voor je kansen.

De problemen beginnen op jonge leeftijd. Scholen in moeilijke wijken hebben het meeste last van het lerarentekort. Veel leerlingen hebben taalachterstanden, zitten in grote klassen of hebben last van concentratieverlies door problemen thuis.

Er zijn nog te veel kinderen die zulke pijn voelen. Ik heb ze overal in Nederland ontmoet. Hier in Den Haag bij het Prinsjesdagontbijt, waar een jongetje van acht me vertelde dat hij iedere dag thuis moest kiezen tussen lunch en ontbijt. Of in Amsterdam, waar een meisje van vijftien thuis geen internet heeft en dus geen lessen kan volgen in coronatijd.

Leraren die lesgeven in zulke klassen zijn met zoveel meer bezig dan lesgeven alleen. En zelfs dat is niet genoeg. Want de ongelijkheid gaat door na de schoolbel. Wie geen toegang heeft tot boeken, musea of sport krijgt minder kansen op ontwikkeling.

Dat patroon zet door op de middelbare school, waar op sommige plekken criminaliteit de klas binnendringt. Dat is funest voor kinderen. Want waar messen in de kluisjes liggen worden nog maar nauwelijks boeken opengeslagen. Zo wordt het stapelen van opleiding een uitzondering, maar het stapelen van problemen de norm.

Voor wie de inhaalrace op school tegen alle verwachtingen in toch succesvol is verlopen, wacht een nieuwe horde. Want meer dan de helft van de Nederlanders wordt gediscrimineerd bij hun sollicitatie, waarvan een fors deel op basis van afkomst. Meer dan de helft. Vind je het gek dat mensen het gevoel krijgen er niet bij te horen? Vind je het gek dat zij het gevoel hebben dat de Nederlandse belofte van een vrij en waardig bestaan voor iedereen nooit aan hen was besteed?

Als er iets is dat wij hier door samenwerking moeten en kunnen bereiken dan is het dat iedereen, alle mensen die in ons land wonen, dezelfde kans krijgen om te worden wie ze willen zijn. Van Groningen tot Goes. Niemand is zielig, iedereen hoort erbij.

Waarom moeten wij dat hier samen willen? Omdat de radicale kansengelijkheid geen utopisch idee mag zijn. Het is bittere noodzaak daarvoor te knokken in het oog van een economische storm.

Hoe veel beter zou ons land zijn, hoe veel sterker zou ons land zijn, als we het potentieel van alle mensen ten volste zouden benutten? Als jonge mensen uit Kattenburg, Katendrecht en Kanaleneiland wél een eerlijke kans krijgen op een carrière. Als vrouwen wél de kans krijgen om hun hele leven te werken. Als nieuwkomers wél de kans krijgen om hun talenten en ervaring in te zetten op de werkvloer.

Zonder het talent en de inbreng van die mensen maken we ons land klein. Dat is voor die mensen slecht, maar voor de samenleving nog veel slechter.

Wat is er dan voor nodig om ons land groot te maken? Wat is ervoor nodig om iedereen tot bloei te laten komen?

Mijn fractie heeft daar wel ideeën voor. Gratis kinderopvang, zodat kinderen elkaar op jonge leeftijd tegenkomen en vrouwen het ritme van werk kunnen vasthouden. Een einde aan het toeslagensysteem, zodat mensen vertrouwen krijgen en nooit meer bang hoeven zijn voor brieven van de overheid. Een versoepeling van de schuldsanering, bovenop wat het kabinet nu al doet, om stress en zorg bij mensen weg te nemen. Meer geduld met kinderen in het onderwijs, zodat iedereen optimaal z’n talenten kan ontplooien. Minder werkdruk en meer salaris voor leraren, zodat kinderen geïnspireerd thuis kunnen komen van die ene les. Een rijke schooldag met eten, sport, muziek, en huiswerkbegeleiding; zodat kinderen nooit afhankelijk zijn van de portemonnee van hun ouders.

De bijeenkomst begint met een filmpje over 'Beloon de helden'

Partijvoorzitter Jannie Visscher opent de bijeenkomst

JV: Welkom op deze bijzondere bijeenkomst voor de leden van de partijraad en de vaste gasten. Vandaag testen we of we kunnen functioneren op deze manier. En het is goed om elkaar te spreken. Toen we ons congres in december verlieten, gingen we vol goede moed aan de slag. Ineens werd alles anders. Mensen leven in onzekerheid over hun gezondheid of baan bijvoorbeeld. Als SP hadden we snel in de gaten: nu moeten we er zijn. Wij zijn de partij van de georganiseerde solidariteit.

Ik wil stilstaan bij de kracht van een goed samenspel. Zo veel afdelingen zijn aan de slag gegaan met de lonencampagne; we hebben een mooie milieuactie tegen storten van granulaat in de Maas, waar de afdeling West Maast en Waal, Provinciale Staten en ons Kamerlid samenwerken; als Maarten en Lilian strijden voor beschermingsmiddelen, is het goed dat we leden hebben met inhoudelijke kennis daarover.

De afgelopen twee weken hebben we 125 nieuwe leden ingeschreven. Veel leden zijn ook teruggekomen. (Jannie tont een boekte bloemen) Deze bloemen – een boeket voor Lilian en een voor de hele SP – krijgen we van John Duinkerke uit Kerkrade, omdat we goed bezig zijn. Laten we goed bezig blijven.

Algemeen secretaris Arnout Hoekstra

AH: Ik kijk ernaar uit om jullie weer normaal te zien. Veel complimenten over hoe de afdelingen aan de slag zijn gegaan de afgelopen weken.

Internationaal – De Vredesdag in juni gaan we ook op een aangepaste manier doen. Als het weer kan, gaan we het alsnog op de normale manier doen. We hebben contact met zusterpartijen, om te kijken hoe we van elkaar kunnen leren. Op 22 mei zal onze wekelijkse stream bezocht worden door mensen van PVDA-België en Die Linke.

Ledengeschenken – Er worden nieuwe ledengeschenken voorbereid.

Afdelingen – Ik wil de contacten met afdelingen intensiveren. Ik hoop dat ik van alle afdelingen verslagen mag ontvangen. Ik probeer altijd te reageren. Voor onze wekelijkse nieuwsbrief; zorg dat administratie weet wie jullie kaderleden zijn, want die ontvangen de nieuwsbrief.

Jannie Visscher: Voor de wekelijkse livestream hebben we verzoeken gekregen om dat uit te breiden met thema's. Misschien basisinkomen of dakloosheid. Ons scholingsteam heeft mooi online aanbod gemaakt. Je kunt daar ook gebruik van maken.

ROOD-voorzitter Arno van der Veen over ROOD

AvdV: Ook bij ROOD is er voldoende veranderd. Ons kaderweekend kon niet doorgaan, straatacties niet en bijeenkomsten van lokale groepen. Die doen dat nu digitaal. We hebben ook een online discord-server voor alle ROOD-leden waar ze in gesprek kunnen. 10 procent van de ROOD-leden is na een weekje al lid van die discord server.

Meldpunt Mijn baas een lul – Dit ROOD-meldpunt is voor jongeren die bijvoorbeeld door moeten werken terwijl ze thuis zouden moeten werken. Er zijn stickers om te plakken en uit te delen. E hebben een laser-actie gedaan op het gebouw van NVO/NCW.

Met de meldingen gaan we indien mogelijk collega’s organiseren en een zwartboek maken.

Huisjesmelker van het jaar-campagne – Alweer het 14e jaar op rij. Er komen al meldingen binnen op www.huisjesmelkervanhet jaar.nl

We moeten online onze weg vinden. We schrijven opinies en houden acties die wél kunnen. Op woningsdag hebben we tentjes opgezet; jongeren en anderen op zoek naar een woning.

Videotoespraak fractievoorzitter Lilian Marijnissen

LM: Hier uw verslaggever uit Oss. Fijn om jullie te zien, al blijft dit een waardeloze manier. Het is niet anders. Het gebied hier is zwaar getroffen; er is veel angst en verdriet. Tussen alle ellende zie ik ook dat veel mensen een andere toekomst willen. Deze crisis maakt voor veel mensen duidelijk hoe lelijk het kapitalisme is. Het is niet efficiënt om voorraden op de plank te hebben.

Kapitalisme faciliteert de race naar beneden. Zodat beschermingsmiddelen in de lagelonenlanden gemaakt worden. Of de farmaceuten die enorme winsten maken, maar niet wilden investeren in vaccins. De CEO's krijgen bonussen, maar wij moeten in China bedelen om medicijnen en mondkapjes. Het is dus goed dat ons voorstel is aangenomen in de Kamer: we moeten echt actievere industriepolitiek: veel meer in eigen hand en in eigen land vaccins, geneesmiddelen en beschermende materialen maken om minder afhankelijk te zijn van de markt.

Ook lelijk: de grote bedrijven die afgelopen jaren enorme winsten hebben gemaakt, er alles aan deden om geen belasting te betalen, en nu de hand ophouden. Zoals bij de KLM: wij willen voor dat geld ook zeggenschap. Koolmees kondigde aan dat de boete voor mensen ontslaan eraf gaat. Voorwaarde is nu nog dat je mensen in dienst houdt. Dit zet de deur open voor massa-ontslagen.

Het coronavirus discrimineert niet, maar de impact op het leven is absoluut niet gelijk. Schulden lopen op, de huurverhoging. De cruciale vraag: wie gaat deze rekening betalen? Er gaat heel veel veranderen. Wat die veranderingen zullen zijn, is ook aan ons. Er komt een economische crisis. We mogen niet toestaan dat corona de verschillen nog verder vergroot.

Over 10 maanden zijn het al verkiezingen. Mogelijk is er nog een tweede lockdown rond die tijd. Er is wél ontzettend momentum. Er is hang naar verandering. Een beetje minder kapitalisme gaat niet helpen. Wij lopen voorop in de strijd voor fundamentele verandering. Blijf goed op elkaar letten en ik hoop iedereen heel snel weer in levende lijve te zien.

Discussie

De leden van de partijraad stellen vragen en doen voorstellen. Onder andere:

voorstel om een overkoepelend campagneplan / een landelijke planning te maken, door Groningen, gesteund door Roermond, Breda, Landgraaf, Weert en Utrecht

voorstel voor een linkse agenda, grote visie met Europese linkse vrienden

er is onvrede over samenwerking d66 en PvdA

we moeten onderwijs tot een van onze hoofdpunten maken

Wees als partij ook coulant naar zzp’ers

hoe zit het met het aanvalsplan economie?

de regio is een goede basis om samenhang te organiseren

doorrekenen verkiezingsprogramma is onverstandig

hoe gaan we lokaal strategisch om met meebesturen en bezuinigingen?

wat kan de TK-fractie doen om de wooncampagne te versterken?

kan er meer ondersteuning komen voor afdelingen in coronatijd?

Hoe krijgen wij die 50-plus- en DENK-zetels terug?

door de crisis gaan de kosten ggd, bijstand, jeugdzorg omhoog: moeten de gemeenten dat gaan betalen?

Hoe zit het met de prijzen van mondkapjes; er worden al woekerprijzen gevraagd

moeten we überhaupt wel bezuinigen?

hoe gaan we om met versoepelingen waar we kritisch op zijn maar als SP wel voordeel van hebben?

gluurprogramma’s van werkgevers: moeten we daar niet iets tegen doen?

hoe kunnen we buurthuizen en verenigingen helpen?

idee: grote bedrijven moeten de steun terugbetalen als straks run op diensten bedrijven komt

vrijheid gelijkheid en broederschap moeten in balans zijn; graag in verkiezingsprogramma

JV: De behoefte aan samenhang. Op het congres hebben we hier afspraken over gemaakt. We waren druk bezig met de campagnes langs de Partijraad te brengen. Toen kwam de crisis. Per campagne zijn verantwoordelijken; als je als afdeling wilt bijdragen aan die discussie in het Partijbestuur, spreek dan je regiovertegenwoordiger erop aan. Voor een landelijke planning tot aan de verkiezingen wil ik waarschuwen; dat is nu verdraaid moeilijk.

Buurthuizen; Frank Futselaar is daar ook mee bezig. Hier kun je lokaal ook iets doen. Zorg dat je zelf lokaal de krachten bundelt. In Eindhoven is het ons gelukt dat het college wat ‘opplust’ voor de buurthuizen.

Spencer Zeegers: De oproep voor regionale samenwerking is mij uit het hart gegrepen Regiovertegenwoordigers kunnen als eerste samenhang ontdekken. Regiovertegenwoordigers zitten daarom ook in het Partijbestuur.

Thijs Coppus: coulance voor zzp’ers; er is een tijdelijke overbruggingsregeling voor zelfstandigen. Dat kun je direct melden bij de volksvertegenwoordigers.

AH: moet links zich op EU-niveau organiseren? We zijn niet voor EU-eenwording, dus dan ligt een linkse partij niet voor de hand. Er is wel uitwisseling. Het congres wilde aandacht voor een internationaal secretariaat – in de Moed is iemand begonnen, ik heb de verantwoordelijkheid.

De omgang met maatregelen? Wij volgen de RIVM-richtlijnen. Als er een reden is om af te wijken, dan hebben we het erover. Let ook op beeldvorming. Je wilt niet in de media komen als een partij die die maatregelen aan de laars lapt.

Ondersteuning: wij steunen graag, maar ben ook blij met afdelingen die ondersteuning bieden. OpSPnet staat een pagina met ideeën. Dus als je iets bijzonders doet, laat het me weten, dan kan dat daarop.

Heb je vragen over de wooncampagne: campagne@sp.nl - Lisa de leeuw is betrokken bij de uitvoering van die acties.

LM: Over de prijzen van mondkapjes – onze inzet is: als de overheid ze verplicht, moet die ze ook ter beschikking stellen.

Het grote plan gaat over strategie versus tactiek. Onze rol is om het grotere verhaal te vertellen. Mondkapjes is industriepolitiek en marktwerking. We hébben een plan: heel de mens en verkiezingsprogramma. Ik ben het er dus mee eens als je bedoelt dat we dat verhaal meer moeten vertellen.

Samenwerking D66 en PvdA. Samenwerking is altijd dilemma. Maar zo bereik je ook mensen die niet meteen standaard SP-stemmers zijn. Linkse samenwerking is niet de grote oplossing. Mensen zien ons graag samen optrekken, maar het blijft moeilijk om Van Rijn te zien die verzorgingshuizen sloot en 70.000 zorgmedewerkers ontsloeg.

50plus en denk-kiezers terug; wij moeten eenheid uitstralen. Minimaal de helft van die zetels van 50plus hoort bij ons. De meest effectieve strategie is gewoon beter zijn: dus op het thema van pensioenen voorop lopen.

Gluurapps?: we hebben het Rathenau-instituut er onderzoek naar laten doen. Meld je bij Bart van Kent voor vragen.

Bezuinigen? Nee inderdaad niet. Wij moeten een investeringsagenda hebben. Massaal banenplan publieke sector bijvoorbeeld. Baangaranties, wijkagenten aannemen, enzovoort.

De rekening bij de gemeente? Geef je info even door aan Ronald van Raak.

Aanvalsplan economie: het idee was dat dit van iedereen is. We hebben reacties van 30 afdelingen gekregen, er komt een nieuwe versie en mogelijk een filmpje. Mogelijk vragen we economen die die analyse delen. Even in herinnering roepen: ons 30-puntenplan van de vorige vorige crisis. Evaluatie: het was een persmomentje, en dat was het. Het is belangrijk dat het plan er is, dat de samenhang er is.

Steun terugbetalen: Daarmee ontzien we de partijen die nu juist profiteren van de crisis. Albert Heijn bijvoorbeeld. Zo kom je weer bij het punt van de winstbelasting.

Bezuinigen in een coalitie: lokaal kun je daarvoor kiezen, landelijk ligt het zeker niet voor de hand.

CPB-doorrekening: dat zijn we aan het bekijken. Het is de afgelopen 20 jaar altijd doorgerekend door het CPB.

Vrijheid gelijkheid broederschap mee in het programma: iedereen heeft aan het programma mee kunnen denken. Schroom niet je te melden bij Ronald van Raak

Wat doet de fractie? Ons best. Net als jullie. We zijn op ons sterkt als we elkaar versterken. Nodig ons uit als je een idee hebt.

In de tweede termijn wordt nogmaals gepleit voor een landelijke visie/plan en een idee geopperd om aan naming and shaming te doen over verhuurders die niet ingaan op het morele appel om de huur niet te verhogen.

JV: We hebben ook een verkiezingsprogramma-commissie en die is door de Partijraad benoemd.

Jannie Visscher sluit af

JV: In juni is er weer een echte partijraad waar we ook kunnen stemmen. Fijn om vandaag te horen waar iedereen mee bezig is. We hebben gehoord hoe de partijraad aankijkt tegen ons functioneren. Laten we zelf weer kijken op onze eigen plek in de partij hoe we het met hart en ziel kunnen opnemen voor mensen.

Huurders uit het hele land voeren in aanloop op Prinsjesdag actie om minister Ollongren op te roepen om de huurverhoging terug te draaien. Zij zeggen: 0 is genoeg. De huren waren al onbetaalbaar en zijn nu weer verhoogd, de hoogste verhoging in 6 jaar. Samen met de SP roepen de huurders het kabinet op: draai de huurverhoging terug.

Minister Ollongren van D66 heeft al 3 keer een aangenomen voorstel uit de Eerste Kamer naast zich neergelegd. In plaats daarvan deed zij een ‘moreel appèl’ aan verhuurders om de huren niet te verhogen. Met als resultaat: de grootste huurstijging in de afgelopen 6 jaar. Uit nieuw onderzoek van onderzoeksbureau I&O blijkt dat een grote meerderheid van de mensen het met ons eens is dat de huurverhoging van tafel moet. Zelfs de kiezers van de coalitiepartijen vinden dat. Maar liefst 70% van de D66 kiezers vindt ook dat het kabinet te weinig doet om de wooncrisis aan te pakken en de meerderheid van de CDA en ChristenUnie kiezers is voor het bevriezen van alle huren.

De week voor Prinsjesdag lekten plannen van het kabinet uit om verhuurders een korting te geven van 200 miljoen euro op de verhuurderheffing. Mooi dat de minister nu iets lijkt te willen doen. Maar in totaal betalen woningcorporaties 1,7 miljard euro aan de schatkist. En de vraag is of deze kleine korting überhaupt bij huurders terechtkomt.

Huurders in het hele land komen daarom in aanloop op Prinsjesdag in actie.

Minister Ollongren wilde het niet. Ze weigerde tot drie keer toe het aangenomen SP-voorstel in de Eerste Kamer om alle huren te bevriezen uit te voeren. Ondanks alle acties en oproepen van huurders. Ondanks de coronacrisis. En zelfs ondanks een unieke aangenomen motie van afkeuring van de Eerste Kamer. En wat is het gevolg van het besluit van deze minister? De hoogste huurverhoging in 6 jaar tijd.

De aanpak van de wooncrisis door dit kabinet faalt. Wij lieten door het onafhankelijke bureau I&O onderzoek doen, en daaruit blijkt dat een grote meerderheid van de mensen het met ons eens is. Zelfs de kiezers van de coalitiepartijen vinden dat. Maar liefst 70% van de D66 kiezers vindt ook dat het kabinet te weinig doet om de wooncrisis aan te pakken en de meerderheid van de CDA en ChristenUnie kiezers is voor het bevriezen van alle huren. Zij vinden ook dat het aangenomen voorstel in de Eerste Kamer om de huren te bevriezen moet worden uitgevoerd.

Volgende week is het Prinsjesdag. Uit de uitgelekte plannen van dit kabinet blijkt al dat deze minister weinig tot niets gaat doen om de enorme huurverhoging tegen te gaan. Daarom zullen wij in de Tweede Kamer het voorstel doen om de huurverhoging terug te draaien. Daarnaast wil de SP een pakket aan maatregelen tegen de wooncrisis. Het kabinet draalt terwijl de wooncrisis door de Coronacrisis nog groter wordt. Het I&O onderzoek laat zien dat er brede steun is voor het echt aanpakken van de crisis. Uit het I&O onderzoek blijkt dat 74% wil dat het kabinet meer betaalbare huurwoningen laat bouwen en 60% wil dat er na de verkiezingen weer een ministerie van wonen komt.

Steun je ons? Doe dan mee, voor eerlijk wonen en eerlijke huren!

Door Joël Voordewind op 10 september 2020 om 21:11

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Na de brand van gisteren zijn we opnieuw het gesprek aangegaan om kinderen ook hier hulp te bieden. Het geeft me een naar gevoel om zo over mensen, over ‘aantallen’ te onderhandelen, alsof het abstract is en geen kwestie van mensenlevens. Maar we voerden de strijd júist om een verschil te maken voor die kwetsbare mensen, die acuut hulp nodig hebben. Het valt me zwaar om te bedenken dat we maar een beperkte groep kunnen helpen. Jullie voelen dat ook zo, dat blijkt uit de vele reacties die we krijgen. Maar voor de mensen om wie het gaat is het een hemelsbreed verschil.

En dus was voor ons niets doen geen optie.

Vandaag hebben we met VVD, CDA en D66 afspraken kunnen maken over opvang in Nederland. Gisteravond heeft de Europese Unie al vierhonderd kwetsbare, alleenstaande kinderen van Lesbos naar het Griekse vasteland overgebracht. Nu hebben we afgesproken dat Nederland daar vijftig kinderen van op zal nemen. Bovendien neemt Nederland nog vijftig kwetsbare mensen op, voornamelijk vrouwen en kinderen.

Deze afspraken komen op de bestaande afspraken. We trekken 4 miljoen euro uit voor de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Deze maand komen de eerste kinderen in de opvanghuizen. Het eerste opvanghuis is al klaar. Nederland moet zo snel mogelijk 50 kinderen opnemen, wat in de loop van drie jaar oploopt tot 500 kinderen. Zij krijgen opvang, onderdak en voogdij. Daarnaast verandert er niets aan de 1 miljoen euro voor humanitaire hulp die het kabinet gisteren al had toegezegd.

Nederland neemt nu verantwoordelijkheid. Er is nu een acute crisis gaande en Nederland neemt nu toch een aandeel.

Maar laat ik er niet omheen draaien. Het is en blijft een compromis binnen de coalitie en dat soort afspraken kom altijd met stevige kanttekeningen. Met rauwe kanten, waar je kritisch op kunt zijn en waar ook wij kritisch op zijn.

De groep van 100 mensen die naar Nederland komt, valt onder de groep van 2000 vluchtelingen die we volgens bestaande afspraken in een periode van vier jaar een thuis zouden bieden in Nederland. Het cynisme van de politieke afspraken is dus dat de vluchtelingen die we helpen in deze crisissituatie, niet bovenop de aantallen vluchtelingen komen die we hadden toegezegd op te nemen. Ik zei het al: dat praten over aantallen, dat voelt sowieso cynisch.

Maar met de vlammen van Lesbos voor ogen, was niets doen geen optie.

Sommigen zullen zeggen: had het kabinet dan laten vallen. Maar dan hadden we helemaal niets kunnen betekenen voor deze mensen die komen uit de hel van Lesbos.

Ik vind dat Nederland barmhartiger kan zijn bij het opvangen van vluchtelingen. Onze inzet is daar dan ook steeds op gericht. We blijven ons inzetten voor een barmhartiger vluchtelingenbeleid. We zetten ons in voor een Europese aanpak waarin alle 13.000 vluchtelingen een dak boven hun hoofd hebben.

We zullen er scherp op toezien dat de uitvoering van de afspraken daadwerkelijk bijdraagt aan een rechtvaardiger asielbeleid. Mijn en onze inzet gaat door.