Poliflw

Alwijn ten Cate is onze man in het waterschap. Hij vertelt in dit artikel over het testen van het rioolwater op corona. Dat vind hij zo’n slimme inzet van ons afvalwater, dat hij mogelijkheden ziet voor de toekomst. Zo kan je rioolwater ook op andere zaken testen. Denk aan indicaties voor veel voorkomende ziektes als obesitas, diabetes en bepaalde vormen van kanker, maar ook aan sporen van medicijn- en drugsgebruik, microplastics en bestrijdingsmiddelen. Zogenaamde Big Brown Data, denkt Alwijn, is een goede maatschappelijke graadmeter. RIOOLWATER TESTEN OP CORONA Het Waterschap Brabantse Delta gaat binnenkort dagelijks monsters van het rioolwater nemen in de strijd tegen corona. Nu gebeurt dat nog wekelijks. Dat gaat het doen bij alle waterzuiveringsinstallaties, zo ook die in Rijen. Deze monsters gaan naar het laboratorium van het RIVM. Die kijken dan hoeveel virusdeeltjes er inzitten. Neemt het aantal virusdeeltjes toe, dan is dat een indicatie dat er in de buurt van zo’n installatie een corona-uitbraak is. Bij een piek in de besmettingen zou je er op die manier achter kunnen komen of er in een gemeente een bron zit. Deze informatie wordt in het coronadashboard van de Rijksoverheid opgenomen en wekelijks geactualiseerd. RIOOLWATER ALS MAATSCHAPPELIJKE GRAADMETER Zoals rioolwater ons dingen leert over corona, zo kan het ons ook leren over heel veel andere zaken. Laten we in Gilze-Rijen ook meer leren van het rioolwater. Er zijn op dit moment al gesprekken met waterschappen en ministeries om ook voor andere zaken monsters te nemen. Uit rioolwater kunnen we informatie halen over veel voorkomende ziektes. Zo kunnen we een beter beeld krijgen van bijvoorbeeld obesitas, diabetes, bepaalde vormen van kanker en medicijn- en drugsgebruik. Behalve een graadmeter voor de volksgezondheid is rioolwater ook een belangrijke indicator voor het milieu. We vinden er microplastics in terug en ook bestrijdingsmiddelen. Zo zien we hoe gezond mensen zijn en hoe gezond ons milieu is. Beleidsmakers bijvoorbeeld van de gemeente Gilze en Rijen kunnen die informatie goed gebruiken. Want wie weet waar mensen of het milieu in een bepaald gebied nood aan hebben, die kan het beleid daarop aanpassen en meten of die aanpassingen ook daadwerkelijk effect hebben! Alwijn ten Cate, Commissielid ruimte en algemeen bestuurder Waterschap Brabantse Delta

De invoering van de hondenbelasting, afschaffing van Diftar, het verhogen van de toeristenbelasting en nu de harmonisatie van de sporttarieven. Er zullen een hoop inwoners uit de gemeenten Haren en Ten Boer zijn die nog niet al te gelukkig zijn met de gevolgen van de herindeling van de drie voormalige gemeenten. Want het zijn de verenigingen in Haren en Ten Boer die er met deze harmonisatie financieel op achteruit gaan. En dat gaat voor sommige voetbalclubs om grote bedragen. Zo gaat een grote voetbalvereniging in Haren ruim 10.000 euro meer betalen en een middelgrote voetbalclub in Ten Boer zo’n 4000 euro. Pijn, omdat we midden in een coronacrisis zitten waardoor vele verenigingen hard getroffen zijn en het nog maar de vraag is hoe ze er na de crisis voor staan. We spraken een bestuurder die bang is dat leden wennen aan de vrije zaterdag of leden die nieuwe (coronaproof) sporten hebben ontdekt zoals tennis, hardlopen of golf. Pijn voor de sporters met een kleine beurs die hun contributie straks met tientallen euro’s verhoogd zien worden. Neem bijvoorbeeld een kleine vereniging in Ten Post zoals VV TEO met zo’n 80 leden. Een vereniging, dat meer is dan een voetbalclub. Een plek waar het hele dorp op een normale zaterdag bij elkaar komt. Een club die dichterbij clubs uit andere gemeenten (met een lager tarief) ligt, zoals in Stedum, dan bij de Stad. Een club waarbij er nu al leden aankloppen die moeite hebben met het betalen van de contributie. Willen we mensen aan het bewegen houden en willen we de leefbaarheid in stand houden, dan is het cruciaal dat de tarieven niet te veel verhoogd worden. En tenslotte pijnlijk, omdat het ons als gemeente niet lukt om de resterende 24.000 euro te vinden die overblijft vanuit het afschaffen van de trainingsveldkorting. Op een begroiting van 1 miljard is dit ronduit teleurstellend te noemen. Maar ook een oproep aan de andere fracties om samen te kijken of we een oplossing voor dit resterende bedrag kunnen vinden. Denk hierbij aan de 1,6 miljoen in de reserve die overbleef vanuit de herindeling.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

Als mantelzorger zet je je met liefde in voor een ander. Maar als er geen tijd meer over is voor jezelf of niemand aan jou denkt, is dat best pittig.

Op de #DagvandeMantelzorg staan we stil bij al deze helpers. Jullie doen fantastisch werk!

Het is hoog tijd dat de overheid het makkelijker maakt om mantelzorger te zijn. Wij willen meer samenwerking tussen mantelzorgorganisaties, het Rijk, gemeenten en zorgverzekeraars om overbelasting bij mantelzorgers te signaleren en voorkomen.

Meer van de plannen op landelijk niveau: https://d66.nl/vrij-door-hulp-voor-mantelzorgers/

In Barendrecht

In Barendrecht is er gelukkig een goede ondersteuning voor mantelzorgers vanuit KijkopWelzijn en Mantelzorg Barendrecht. Bij de mantelzorgconsulent van KijkopWelzijn krijgt u advies en ondersteuning op maat en kunt u lotgenoten ontmoeten. Deze ondersteuning is gratis.

Jongere mantelzorger

Een van de programma’s die we niet genoeg onder de aandacht kunnen brengen is dat voor jongere mantelzorgers.

Zorg jij voor iemand thuis? En dan niet omdat iemand de griep heeft, maar omdat iemand langdurig ziek, gehandicapt, verslaafd of depressief is. Dan ben jij mantelzorger. En dat is 10% van alle jongeren in Nederland. Denk bijvoorbeeld aan een spierziekte bij je zusje, een verslaving van je vader, je moeder die vaak verdrietig en somber is of je broertje dat maar niet rustig kan doen. Zodra jij zorgt voor diegene of je vaak zorgen maakt hierover, ben jij mantelzorger. Ben je jonger dan 18, dan ben je een jongere mantelzorger.

KijkopWelzijn organiseert regelmatig bijeenkomsten en uitjes voor de jongere mantelzorgers. Recentelijk is een groepje naar de Efteling geweest. Bij al van deze activiteiten is altijd professionele begeleiding aanwezig. Het contact tussen de jongere mantelzorgers onderling, als lotgenoten, is nog veel belangrijker.

Een pluim voor mantelzorgers

Met hulp van mantelzorgers kan iedereen zo lang mogelijk meedoen in de maatschappij. Daar geeft de gemeente Barendrecht graag een Pluim voor! Volwassenen en kinderen vanaf 13 jaar ontvangen de Pluim als geldbedrag. Kinderen tot en met 12 jaar krijgen een bon. De criteria:

U zorgt voor een inwoner van de gemeente Barendrecht; Deze zorgontvanger is chronisch ziek, lichamelijk en/of verstandelijk beperkt, psychisch ziek of verslaafd; U krijgt daar niet voor betaald; U doet dat meer dan 8 uur per week en voor minimaal 3 maanden; Uw zorgontvanger zou zonder deze mantelzorg meer professionele zorg nodig hebben.

U kunt de pluim online aanvragen, of contact opnemen met KijkopWelzijn via mantelzorg@kijkopwelzijn.nl of 0180 691 801.

The post Dag van de mantelzorg appeared first on Barendrecht.

DENK vindt het meer dan terecht dat Geert Wilders door de strafrechter is veroordeeld voor racistische groepsbelediging. Het is voor Nederland van groot belang dat politici als Wilders gestraft worden voor hun grievende en beledigende uitspraken die veel Nederlanders tot op het bot pijn hebben gedaan. 

De veroordeling van de voorman van de racismebeweging toont nu helder aan alle Nederlanders, dat racisme geen plek heeft in Nederland en minderheden niet vogelvrij zijn in ons land. DENK-fractievoorzitter Farid Azarkan heeft een debat aangevraagd, om als Kamer te bespreken wat de politieke gevolgen zijn. Het is voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis dat een fractievoorzitter, van een grote partij, in de Tweede Kamer der Staten Generaal strafrechtelijk is veroordeeld en daarmee openlijk te boek staat als crimineel. 

Voorzitter, om te beginnen: dank aan burgemeester ‘en uw vraag’ Remkes - ik ga hem missen als heerlijk onafhankelijke voorzitter. En dank ook aan onze wethouders, ambtenaren, gemeentelijke accountants en natuurlijk de leden van de Rekeningencommissie voor het opstellen en beoordelen van de Programmarekening. Dank ook voor het beantwoorden van al onze technische vragen, die de input vormden voor onze bijdrage tijdens de commissievergaderingen en voor zover ze nog niet helemaal naar wens zijn behandeld, zijn daar in deze bijdrage vragen en moties uit voortgevloeid.

Voorzitter, 2019 was politiek gezien een zeer roerig jaar voor onze stad. Financieel gezien was het echter onder aan de streep vrij rustig. Met een positief verschilletje van €1,4 miljoen (op €2,8 miljard) kunnen we in retrospect spreken van een keurige begroting 2019. Complimenten daarvoor. Tegelijk vertekent dit plusje. Structureel lijden we namelijk financiële pijn in het sociale domein, omdat in het hoge gebouw hier schuin tegenover - BZK - er structureel te weinig middelen worden overgemaakt naar gemeenten, waardoor we nu al een jaar of vijf op rij interen op reserves en dus eigen vermogen. En dat nota bene in de economisch vette jaren. Nu de magere jaren aanbreken, is dit geen goed uitgangspunt voor de jaren die komen. En dat zeg ik niet primair om financiële redenen, en om m’n gelijk te halen van jaren hameren op de reservepositie van Den Haag als buffer voor slechte tijden, maar vooral met het oog op de maatschappelijke gevolgen.

Maatschappelijke impact beperken

Want de impact van de coronacrisis is groot, de afgelopen maanden uiteraard, maar ook nu en de komende jaren. Eenzaamheid, dood, ongelijkheid. Er zijn gelukkig veel mooie initiatieven ontstaan, ik denk aan de tientallen vrijwilligersinitiatieven zoals The Hague Help Corona Virus Isolation voor expats en de voedselbanken in Moerwijk en op de Haagse Markt. Zo veel compassie, zo veel inzet, zo veel verbondenheid. Ondanks alle zorgen die er zijn rondom de coronacrisis wil ik deze kracht van onze Haagse samenleving niet onbenoemd laten vanavond.

Voorzitter, wie hebben de minste last van het coronavirus? Inderdaad, dat zijn de jongeren. En voorzitter, wie hebben de meeste last van de coronacrisis? Inderdaad, ook dat zijn de jongeren. Waar jongeren voor de crisis al meer dan gemiddeld te maken hadden met onzekere flexibele banen, een moeilijk toegankelijke woningmarkt en (studie)schulden, worden juist zij nu opnieuw hard geraakt. Als we niet voldoende maatregelen treffen, kan dit maar zo een verloren generatie-Y worden. Ik ben dan ook blij dat dit college jongeren expliciet uitnodigt en uitdaagt om mee te denken over de te maken keuzes met betrekking tot de postcoronasamenleving, dat er flink wordt geïnvesteerd in betaalbare woningen en dat wethouder Van Alphen tijdens het debat van de +500-aanpak heeft toegezegd binnen die plannen een speerpunt te maken van het aanpakken van jeugdwerkloosheid. Ik had anders zeker een motie voor u meegenomen, maar die is gelukkig overbodig.

Voorzitter, juist nu, in deze bijzondere en moeilijke tijden moet de overheid er zijn als een schild voor de zwakkeren. Het is goed dat door het Rijk veel maatregelen zijn getroffen om de gevolgen van de coronacrisis te verzachten, zoals de Tozo-regeling, die door gemeenten moet worden uitgevoerd. Hoe de gemeente Den Haag met deze regeling is omgegaan, verdient geen schoonheidsprijs. Incomplete formulieren, té uitgebreide screening vooraf en late uitbetaling van voorschotten met tot wel 7, 8 weken wachttijd, onterechte dubbele betalingen, foutieve informatie aan ZZP’ers die in mei de Tozo-1 aanvroegen. Er is veel fout gegaan, terwijl andere gemeenten, zoals bijvoorbeeld Amstelveen, de boel snel op orde hadden en snel voorschotten konden uitbetalen. Ik hoop dat er lessen getrokken worden en dit in het vervolg beter gaat. Ik zal geen stevige motie indienen, maar wil wel graag een reflectieve reactie van de wethouder.

Voorzitter, door de coronacrisis zullen meer mensen in de schulden komen, zo blijkt ook uit de impactanalyse. En schulden kosten niet alleen meer dan ze groot zijn, ze leiden ook tot stress. Stress die bij veel mensen toch al toeneemt als de huishoudportemonnee onder druk staat. En dan mag het niet de overheid zijn die mensen dieper in de schulden laat zakken.

Daarom een motie die ik indien met de collega’s Holman, Partiman, Barker, Wenink, Faïd en Sluijs met als dictum:

verzoekt het college naar analogie van de landelijke noodstopprocedure een adempauze in te lassen door de verhoging van gemeentelijke schulden een jaar stop te zetten en gelijktijdig de schuldhulpverlening op te starten;

andere organisaties in de stad aan te moedigen ook een adempauze voor schuldenaren in te lassen.

Voorzitter, de afgelopen tijd heb ik vaak gevraagd naar een goede regeling voor sekswerkers die dit momentum aangrijpen om uit de seksbranche te stappen. Een aantal ziet met angst en beven tegen morgen 1 juli op. Weet de wethouder dat dat om tientallen mensen gaat? Kan zij garanderen dat iedereen die wil stoppen met sekswerk ook daadwerkelijk kan uitstappen en stoppen met steun van de gemeente? En wat doet de gemeente om dat mogelijk te maken?

Voorzitter, de gevolgen van de coronacrisis komen bovenop de problemen die we al hadden. Zo kunnen we lezen in de programmarekening dat de doorlooptijden in de jeugdhulp wéér zijn gestegen. Waar in 2018 nog een flink tekort aan gezinscoaches een oorzaak was van de langere doorstroomtijden, is nu het grote verloop van gezinscoaches een oorzaak. Cases moeten worden overgedragen, mensen moeten ingewerkt worden (dat duurt een jaar!), kortom: niet goed voor onze jeugd. De ChristenUnie/SGP wil weten waar dit aan ligt en wat we kunnen doen om gezinscoaches in Den Haag te houden en daarom een motie samen met collega Sluijs met als dictum:

verzoekt het college te onderzoeken welke redenen ten grondslag liggen aan het grote verloop van gezinscoaches, hierover in gesprek te gaan met zorgaanbieders en te bezien of er voorwaarden gecreëerd kunnen worden om gezinscoaches langer te binden aan Den Haag. 

Voorzitter, sinds ik raadslid werd in 2014 roep ik achtereenvolgende colleges op om racende auto’s en ronkende motoren en ‘hun baasjes’ in onze stad en zeker op Scheveningen aan te pakken. De afgelopen mooie weken was het chaos troef. Gelukkig kwam er lopende deze raadsvergadering een actieplan voor rust, reinheid en regelmaat op Scheveningen van het college binnen. Hulde. Ik had samen met collega’s De Graaf en Bos al een motie voorbereid, die gelet op de tekst van het actieplan, nog immer van toegevoegde waarde is met als dictum:

verzoekt het college effectieve verkeersmaatregelen te onderzoeken en te treffen op en rond de Scheveningse boulevard, zodat de overlast gevende problematiek van auto’s en motoren vermindert. 

 Gemeentelijke financiën

Voorzitter, uit de programmarekening bleek dat het college het in 2019 opnieuw niet is gelukt zich te houden aan de norm van maximaal 15% aan externe inhuur. 15,7% was in het in 2019, niet alleen hoger dan de norm, maar ook hoger dan begroot. En vz, er is afgelopen jaar met integriteitskwesties als aanleiding een nieuwe reden bijgekomen om vooral met medewerkers in vaste dienst te werken. Dat was al goed, maar is nu extra goed, omdat zij vanuit een sterke arbeidsrechtelijke positie voor tegenspraak kunnen zorgen. Je kunt kritisch zijn zonder voor je positie te hoeven vrezen. Sowieso is het altijd goed om kritisch te durven zijn zonder vrees, dat terzijde. Daarom een motie die ik indien met collega’s Aydin en Sluijs met als dictum:

verzoekt het college de externe inhuur voortvarend onder de norm van 15% te brengen, bij voorkeur lager, en waar mogelijk hiermee deels de bezuiniging op de looncompensatie in te vullen.

De voorjaarsnota is nog nooit zo onzeker geweest als dit jaar. Daar getuigen ook de vele bijlagen waaronder de financiële en maatschappelijke impactanalyse van, waarvoor veel dank. Complimenten voor deze stukken!

De impactanalyse maakt inzichtelijk wat de financiële gevolgen zijn van de coronacrisis voor onze stad. Hierbij is sprake van een flinke bandbreedte: in 2020 zijn er effecten van tussen de €80 en €130 miljoen. Flinke onzekerheid dus. Ook voor 2021 zijn de financiële gevolgen nog zeer onzeker: voor onze gemeentelijke begroting tussen de €40 en €70 miljoen negatief. Een uitdaging voor de wethouder financiën, niet alleen om een sluitende begroting op te stellen, maar ook om de juiste ramingen te maken en de kloppende bedragen te begroten. Dat zijn immers altijd puntschattingen in een begroting, terwijl bandbreedtes qua onzekerheid meer op z’n plaats zijn. Maar begroten met bandbreedtes, dat kan natuurlijk niet. En dus ligt de uitdaging op tafel om in ieder geval de grote onzekerheden qua financiële impact in het begrotingsdocument inzichtelijker te maken. Denk aan de top 10 onzekerheden, waaronder bijvoorbeeld de bijstandsuitgaven, met bandbreedtes in een aantrekkelijke en duidelijke infographic. De wethouder reageerde nog ietwat terughoudend in de commissie, maar volgens mij komen we er wel uit met de volgende motie, die ik samen met collega’s De Graaf en Sluijs indien met als dictum:

verzoekt het college in de ontwerpbegroting 2021-2024 bij bijvoorbeeld de 10 posten/onzekerheden met de grootste potentiële financiële impact het in de begroting opgenomen bedrag duidelijk te onderbouwen en de onzekerheid inzichtelijk te maken.

Staan overigens alle gevolgen goed in de financiële impactanalyse? Ik kwam bv nog niet de consequenties tegen voor de financieringssystematiek ‘Groei-met-Groei’, terwijl de stad dit en volgend jaar waarschijnlijk veel minder hard zal groeien en misschien zelfs wat zal krimpen. Wat is de impact van de mogelijk negatieve bevolkingsgroei op de ‘groei-met-groei’-middelen? En zijn er zo nog meer posten, die bij het schrijven nog niet in beeld waren?

Voorzitter, vanochtend kwam het college naar buiten met een extra begrotingsvoorstel aangaande de Eneco-middelen. Afspraak was volgens mij om die tezamen met de voorjaarsnota te bespreken. Alvast enkele vragen hierover: klopt het, alle gewenste investeringsversnellingen, dat de komende jaren de Eneco-opbrengsten ons helpen de opgelopen coronadeuken in het weerstandsvermogen op te lossen? En klopt het dat de voorgenomen uitgaven alleen helemaal gerealiseerd kunnen worden als we de komende jaren op andere wijze het weerstandsvermogen weer op peil weten te brengen? Wat zijn de risico's waardoor de voorgenomen investeringen toch niet geheel zouden kunnen worden gedaan, gelet op de financiële positie van de gemeente? Hoeveel sneller gaat het college over tot het doen van investeringen met de Eneco-middelen dan tijdens het opstellen van het coalitieakkoord gedacht?

Voorzitter, wat een jaar was 2019. Ongedacht, ongekend, ongemakkelijk. Vooral op en rond het stadhuis. Nu, halverwege 2020, is 2019 al bijna vergeten. Er is immers een ongekende crisis aan de gang wereldwijd. Er is voor onze ambtenaren, voor de wethouders en de nieuwe burgemeester, veel werk aan de winkel. Werk, om ervoor te zorgen dat onze jongeren geen verloren generatie worden. Werk, om ervoor te zorgen dat de armen niet nog armer worden. Werk, om de gemeentelijke financiën ook de komende jaren op orde te houden. En daarom wens ik u veel wijsheid en werkze!