Poliflw

Om volstrekt onduidelijke redenen heeft het CDA na bijna 3 maanden onderhandelen het reeds gesloten inhoudelijk hoofdlijnenakkoord in Zuid Holland de rug toegekeerd. Dit terwijl zicht was op een solide meerderheid en al was gesproken met kandidaat-gedeputeerden voor een te vormen college.

Als grootste partij nam FVD na de verkiezingen van 20 maart 2019 het initiatief in Zuid Holland en vroeg Hans Wiegel om als informateur op te treden. Vervolgens gingen FVD, VVD en CDA met elkaar aan tafel en werden het op hoofdlijnen eens. Zowel VVD-fractievoorzitter Floor Vermeulen als CDA-fractievoorzitter Adri Bom-Lemstra lieten tussentijds meermaals weten de samenwerking met FVD zeer constructief te vinden en vertrouwen te hebben in een stabiele samenwerking.

Op het moment dat zicht kwam op een daadwerkelijke meerderheid in de Staten van Zuid-Holland, is het CDA plots van de onderhandelingstafel weggelopen. Na bijna 3 maanden blijken de Christendemocraten, die zelf van 7 naar 4 zetels gingen, opeens toch niet bereid tot het nemen van bestuurlijke verantwoordelijkheid. Zowel FVD als VVD zijn verbijsterd over deze abrupte koerswijziging.

AchtergrondNa de verkiezingen van 20 maart is FVD de verkenning ingegaan met de inhoud van het eigen partijprogramma voorop. Op voorhand hebben we geen enkele partij uitgesloten. GroenLinks, D66 en PvdA bleken direct niet bereid om überhaupt aan tafel te komen. FVD-fractievoorziter Rob Roos over deze uitsluit-politiek van de linkse partijen: 

Gesprekken met VVD en CDA leverden aanvankelijk wél resultaat op. Een inhoudelijk akkoord op hoofdlijnen volgde. Maar nog geen meerderheid in zetels - want FVD, VVD en CDA hebben tezamen 25 zetels, drie te weinig.

Verkennende gesprekkenDiverse partijen, waaronder CU/SGP, PVV en DENK waren bereid om daarop in gesprek te gaan om de benodigde 28 zetels te halen. CU/SGP (5 zetels) leek de voor de hand liggende coalitiepartner. Roos: 

Roos stoorde zich aan die handelswijze. Het deed geen recht aan de inhoudelijke gesprekken die waren gevoerd. Een alternatief met enkele kleinere partijen bleek echter nog goed mogelijk. Op basis van het eerder gesloten akkoord op hoofdlijnen. Op de valreep trok CDA zich echter zonder inhoudelijke motivatie terug. Tot verbijstering van FVD en VVD. 

Terug- en vooruitblikRoos kijkt met opgeheven hoofd terug op de afgelopen drie maanden:

Roos heeft Wiegel inmiddels geïnformeerd. Wiegel beëindigt zijn opdracht. Roos: 

Gisteren is Forum voor Democratie toegetreden tot de Europese fractie van Conservatieven en Hervormers (ECR). In het Europees Parlement dienen nationale partijen lid te worden van een ‘EU-fractie’ om aanspraak te maken op spreektijd, subsidies en reële invloed. De ECR werd opgericht in 2009 door o.a. de Britse Conservatieve partij. Andere Europese leden zijn de Vlaamse N-VA van Bart de Wever, de Zweedse Democraten en de Tsjechische Democratisch Burgerpartij. 

In de ECR-groep zal FVD zich blijven inzetten om zoveel mogelijk macht van Brussel tegen te houden en terug te draaien. In de toekomst moeten beleidskwesties weer op nationaal niveau worden aangepakt. ECR-voorzitter, Rydszard Legutko: "We zijn verheugd om meer partijen aan onze familie toe te voegen. De ECR-groep zal een belangrijke kracht worden in het volgende parlement, alleen door de handen ineen te slaan en constructief samen te werken kunnen we de noodzakelijke veranderingen realiseren.”

Forum voor Democratie wil de macht terug van Brussel naar Den Haag. Met uw steun gaan wij naar Brussel om de plannen van Verhofstadt, Juncker en Rutte te stoppen! Ga vandaag stemmen en stem Forum voor Democratie! #FVD #EP2019

Gisteren waren @Thierry Baudet en Derk Jan Eppink in Rotterdam om met de kiezers in gesprek te gaan over verkiezingen voor het Europees Parlement. Nu bent u aan zet! Met uw steun gaan wij naar Brussel om de plannen van Verhofstadt, Juncker en Rutte te stoppen. Stem morgen FVD en GA STEMMEN! #FVD

In campagnetijd doen VVD en CDA heel eurosceptisch, maar in het Europees Parlement werken ze samen met Verhofstadt, Juncker en Merkel. Een stem voor VVD of CDA is dus gewoon een stem voor een Europees Leger, Europese belastingen en een transferunie waarin we honderden miljarden moeten overschrijven naar Zuid-Europa. FVD wil de macht terug van Brussel naar Den Haag. Stem Forum voor Democratie op 23 mei! #EP2019 #FVD

#FVD-lijsttrekker voor het Europees Parlement Derk Jan Eppink was vandaag te gast bij Business Class om de Europese plannen van FVD toe te lichten. Eppink: "De EU is een immigratiemachine en de misstanden worden door VVD-staatssecretaris Harbers zorgvuldig weggemoffeld." FVD wil dat Nederland weer zelf kan beslissen wie we toelaten en wie niet! Stem Forum voor Democratie op 23 mei. #EP2019

FVD-lijsttrekker Derk Jan Eppink legt de hypocrisie van D66 bloot. D66 wil van Brussel een nieuw Moskou maken: één centrale, almachtige superstaat. Landen die onder het Sovjet-juk moesten leven en die hier dus terecht kritiek op hebben - zoals Polen en Hongarije - worden door D66 gedemoniseerd om hen de mond te kunnen snoeren. FVD wil de macht terug van Brussel naar Den Haag. Stem daarom FVD op 23 mei! www.fvd.nl

Het EU project staat op een kruispunt! De kartelpartijen willen een Europese superstaat. FVD wil de macht terug van Brussel naar Den Haag! De keuze is aan U! Ga daarom stemmen op 23 mei, en stem FVD!

In de aanloop naar de Europese verkiezingen van 23 mei 2019 trekt een storm door Europa. Burgers zijn woedend. Van Frankrijk tot Nederland; van Italië tot Zweden. Wat drijft hen? Wat moet er gebeuren?

Derk Jan Eppink, lijsttrekker voor het Forum voor Democratie, schetst zowel oorzaken als oplossingen. Het hele EU-project onttrok zich jarenlang aan elke kritiek. Nu wordt het in twijfel getrokken. Van immigratie- tot klimaatbeleid. De monetaire unie dreigt een transferunie te worden.

Harde oppositie is nodig met nieuwe allianties. Forum voor Democratie wil daaraan meedoen en een brede Eurosceptische fractie vormen in het Europees Parlement. De machtsverhoudingen moeten omkeren, en de macht moet terug naar de natiestaten.

Derk Jan Eppink (1958) was onder meer journalist bij NRC Handelsblad, De Standaard en Knack, columnist bij de Volkskrant en van 2009 tot 2014 lid van het Europees Parlement. Hij publiceerde eerder onder andere Europese mandarijnen en Het rijk der kleine koningen.

Bestel nu!

In 2014 werd de Tsjechische oud-president Václav Klaus geïnterviewd in Elsevier. Tegenover journalist Jelte Wiersma maakte Klaus een onthullende opmerking over zijn collega regeringsleiders. Temidden van de Europese elites heeft hij zich nooit thuis gevoeld, zei Klaus. Hij noemt ze “een andere soort”. De reden is verrassend. De regeringsleiders kennen elkaar te goed. Hun contacten gaan terug op een zomerkamp. Er bestaat tussen die leiders een Europese Kameradschaft. Men kan menen dat dit een plus is, maar Klaus acht het een minpunt. Klaus wilde meneer Lubbers blijven zeggen of meneer Verhofstadt. De contacten nuchter en zakelijk houden. En ook met elkaar van mening kunnen verschillen zonder dat de “vriendschap” eronder lijdt.

De observatie van Klaus harmonieert goed met het vernietigend beeld dat Derk Jan Eppink geeft in zijn boek Europees Realisme van Jean-Claude Juncker: “Juncker put zijn inspiratie voornamelijk uit de cognacfles en denkt Europa te verenigen met lebberend gekus”. Laten we die cognacfles even terzijde zetten en inzoomen op het lebberend gekus. Scherp geobserveerd.

Klaus en Eppink hebben gelijk: Europa is niet een soort vriendenclub. Het geeft geen pas dat Juncker Frans Timmermans op zijn voorhoofd kust (Jasses!) of door de haren van vrouwelijke bewindslieden strijkt alsof hij een soort clown is die zich alles kan veroorloven. Maffiabazen mogen dan ondergeschikten in de wang knijpen, voetbaltrainers mogen de orde in de groep handhaven met emotionele uitbarstingen, maar bij democratische omgangsvormen past tevens lichamelijke terughoudendheid.

Klaus is een wijs man en van hem valt veel te leren. Maar hij is ook een moedig man en hij durft de consensus onder Europese regeringsleiders te tarten. In het Nederlands zijn twee boeken van hem verkrijgbaar en in beide boeken gaat hij in tegen de twee religies die Europese regeringsleiders blind omarmen.

De eerste religie is de klimaatreligie. Die is het voorwerp van Klaus’s Blauwe planeet (niet groen): de visie van een klimaatdissident. Met een grote hoeveelheid literatuurverwijzingen laat Klaus zien dat het mainstream discours over klimaat niet het juiste behoeft te zijn. Klaus heeft geleerd wat ideologieën kunnen doen voor de waarheidsvinding. In tegenstelling tot West-Europese intellectuelen weet men in Centraal-Europa dat een ideologie als het marxisme-leninisme hele generaties wetenschappers totaal kan afleiden van het pad van nuchter en onbevangen zoeken naar de waarheid.

Het tweede boek van Klaus is gewijd aan de immigratiereligie: de gekte van de open-grenzen-ideologie die niet alleen politici maar ook wetenschappers in de greep heeft. Klaus schrijft daarover in Volksverhuizing: korte toelichting bij de immigratiecrisis. Klaus’s stelling is dat de illegale immigratie naar Europa het karakter van een volksverhuizing heeft aangenomen en dat democratisch gekozen politici niet het morele recht hebben deze aan onwillige Europese burgers van natiestaten op te dringen.

Wie met dit soort ideeën Europa ingaat zal inderdaad niet door de haren worden gestreken door een benevelde Juncker en ook niet op zijn voorhoofd worden gekust. Toch is het wel goed dat nog steeds mensen blijven bestaan die tegen de tijdgeest durven in te gaan.

Klaus, Václav, Blauwe planeet (niet groen): de visie van een klimaatdissident, Aspekt, Soesterberg 2010.Klaus, Václav, Weigl, Jirí, Volksverhuizing,Uitgeverij Egmont, Brussel 2016.