Poliflw

Watercrisis Eind vorige week zagen we extreme weerbeelden uit Zuid-Limburg, Duitsland en België. Er zijn geen woorden voor de verwoestingen die het watergeweld heeft aangericht. Verschrikkelijk! Van een andere orde, maar voor getroffenen zeker ook heel erg pijnlijk zijn de overstromingen in Midden-Limburg en Noord-Limburg. Ook in Peel en Maas zijn helaas burgers en bedrijven gedupeerd. Er zijn mensen geëvacueerd, huizen staan deels of grotendeels onder water, restaurants en andere bedrijven zijn getroffen en agrarische ondernemers evacueerden hun vee en zagen hun gewassen verdrinken. Bizarre toestanden. We wensen alle getroffenen veel sterkte en kracht met de verwerking. Alle hulpdiensten en vrijwilligers danken we voor de hulp en ondersteuning. Daarnaast gaan we er vanuit dat burgers en ondernemers op een passende manier worden gecompenseerd door verzekeraars en indien noodzakelijk door de nationale overheid. Nogmaals, heel veel sterkte voor iedereen.

Op 10 juni heeft het CDA- Veenendaal een bezoek gebracht aan Imkerij de Werkbij in Veenendaal. Een bedrijf dat bijen centraal stelt in alles wat ze doen en produceren. Het bijenvolk is een drukke, goed georganiseerde gemeenschap, waar elke bij een taak heeft. De Werkbij gelooft dat elke inwoner van Veenendaal ook een taak en een plek heeft. Daarom bieden zij in hun bedrijf werkplekken voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Niet omdat dit gefaciliteerd kan worden vanuit de gemeente, maar vanuit de intrinsieke overtuiging dat ondernemers ook de taak hebben om zorg te dragen voor de hele gemeenschap, net als bij de bijen. Het was een inspirerend bezoek bij een bedrijf dat erg aan het uitbreiden is. Imkerij de Werkbij is een groothandel in honing en andere bijenproducten. Ze verwerkt honing van Nederlandse imkers, en importeert vanuit heel Europa (Spanje, Frankrijk & Oekraïne bijvoorbeeld) en is nu alweer te klein is voor haar eigen pand. We hebben gesproken over de behoefte aan biodiversiteit, bijen in Veenendaal en de noodzaak om vanuit de gemeente dienstbaar faciliterend te zijn met betrekking tot mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en hierin flexibel te zijn als overheid. Het was een inspirerend bezoek en we komen graag nog een keer terug bij Imkerij de Werkbij

“Op werkbezoek bij familie Van Poppel in Molenschot” Energieopwekking uit mest is een oplossing op het raakvlak van drie gigantische uitdagingen: de stikstofcrisis, de energiecrisis en de kunstmestproductie. Over zulke initiatieven (biomassacentrales, covergisters en mestfabrieken) wordt vaak negatief geschreven, maar wat CDA betreft wordt nog teveel over een kam geschoren. Commissielid Alwijn ten Cate ging daarom op bezoek bij de familie Van Poppel in Molenschot, die een melkveebedrijf runnen dat naast melk en vlees ook energie produceert. Hij sprak daarover met Jack van Poppel. Logische keuze voor duurzamere veeteelt Jack van Poppel legt uit. Naast twee miljoen liter melk en 25.000 kilo vlees per jaar produceren zijn 160 koeien ook een hoop mest. Niet al die mest mag terug het land op worden gereden. Overgebleven mest kan worden opgevangen en verwerkt tot twee producten: biogas enerzijds en meststof anderzijds. In Molenschot wordt dat biogas omgezet in duurzame elektriciteit en duurzame warmte. Hij produceert naast alle elektriciteit die voor het bedrijf nodig is ook nog een overschot dat genoeg om 15 huishoudens draaiende te houden. Afval is er in het geheel niet, want wat in de machine achterblijft kan worden gebruikt als ligbed voor de koeien. Minder kunstmest De duurzaam verkregen meststof is een belangrijke pre. Hoewel kunstmest namelijk een cruciale schakel is in de voedselindustrie, is er voor de productie daarvan wel gigantisch veel energie nodig. Eurochem in Antwerpen, de grootste kunstmestfabrikant van Europa, verbruikt 20% van alle aardgas in België. Dat is overigens niet allemaal voor energieopwekking, want aardgas is een grondstof die nodig is voor het productieproces. Dat niettegenstaande betekent elke kilo duurzaam verkregen meststof dus een kilo kunstmest minder, wat op de wereldwijde stroommeter toch weer een paar kilowattuur uitspaart. Dat is per saldo milieuwinst! Monovergisting versus covergisting Toch is niet iedereen blij met het gebruik van mest voor energieopwekking. De aangevoerde bezwaren kleven echter niet aan Van Poppel, want die heeft gekozen voor een monovergistingsproces. Daarbij wordt mest zonder toevoegingen verwerkt. Dit is in tegenstelling tot het covergistingsproces waar zulke toevoegingen wel noodzakelijk zijn. Het zijn juist die toevoegingen die op bezwaar stuiten. Ondersteun duurzaam ondernemen Wat CDA Gilze en Rijen betreft is deze techniek een prachtig voorbeeld van hoe onze lokale landbouw kan verduurzamen. We zijn trots op onze ondernemers die het voortouw nemen en hopen dat een goed voorbeeld goed doet volgen. We verwachten van de gemeente een positieve en proactieve grondhouding, wanneer onze ondernemers aankloppen met zulke goede ideeën. Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Mail of bel gerust naar alwijntencate@hotmail.com of 0615 035 807. Alwijn ten Cate, CDA-commissielid ruimte

"De tijd van slappe excuses en eenpreek is voorbij. Wie niet horen wil, moet maar voelen. Alleen zo houden we Den Haag schoon." aldus Daniël de Groot.

Gesprek met Monique van Dorresteijn: Het eerlijke verhaal De verkiezingen zijn bijna achter de rug, waar in de campagnes de nadruk lag op woningbouw, klimaat en energieopwekking. Allemaal onderwerpen die onder andere te maken hebben met (schaarse)grond, uitstoot van Stikstof en daarmee direct de boeren in Nederland treft. Hierover ben ik in gesprek gegaan met Monique van Dorresteijn 20 jaar, de dochter van Andre van Dorresteijn, vooral bekend in Soest als “de boer die niet naar de polder mag”. Met een kop koffie aan de keukentafel van de boerderij aan de Insingerstraat, uiteraard op voldoende afstand, vertelt Monique dat ze in haar laatste jaar van de HAS Hoge school zit, richting dier- en veehouderij en dan specifiek de grote landbouw huisdieren. Voor haar afstudeeropdracht werkt ze aan een onderzoek naar Meerdere rundvlees keurmerken op de Nederlandse markt waarin het duurzaam geproduceerd rundvlees zich beter kan onderscheiden van rundvlees dat op andere wijze geproduceerd is. Hoe moet ik zo’n keurmerk zien, waar is het voor? “In dit onderzoek naar de keurmerken worden alle stakeholders meegenomen, veehouders, supermarkten, slagers en consument, want de consument moet er tevreden mee zijn, maar ook de boer moet er een eerlijke prijs voor hebben. Het moet ook geen afbreuk doen aan de gezondheid van de dieren.” aldus Monique. “Dit heeft niet te maken met het imago van het geproduceerde vlees, maar vooral met de noodzaak om een duidelijk onderscheid te maken.” “Het imago van de productie, of van de boer in het algemeen is ook een belangrijk onderwerp van gesprek op de opleiding. Het gaat gelukkig de laatste jaren de goede kant op, de mensen zien steeds beter hoe de boer op een eerlijke wijze het vak uitoefent, het is vooral de overheid die de boeren negatief wegzet, terwijl Nederland koploper is in dierenwelzijn, huisvestingsregels etc., met name doordat in Nederland de agrariërs het hoogst opgeleid ter wereld zijn. “ En enigszins cynisch: “Dit is overigens ook wel nodig met de huidige wet- en regelgeving. “ Monique wil zich richten op zo extensief mogelijke veeteelt, met zelfredzame rassen. Dat zijn koeien die zelfstandig leven, niet ver doorgefokt zijn, en zo min mogelijk medicatie nodig hebben. Monique: “Nu houden we de Franse Blonde d’Aquitaine. Deze voldoen daar aan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dikbilrunderen, deze hebben wel een hogere vleesopbrengst, maar hebben door hun bouw meer hulp nodig bijvoorbeeld bij het kalveren. Dit moet vaker via een keizersnede. Dit is niet wat wij willen op ons bedrijf. Alle processen moeten op een zo natuurlijk mogelijke wijze verlopen” Je wil graag verder als een duurzaam vleesveebedrijf, het bedrijf overnemen, wat zou je anders doen of willen dan je ouders nu doen? “Zoals het nu is, is het echt lastig. We hebben geen stal. Wel een kleine stal op de Peter van den Breemerweg met camerabewaking. Maar wat bedrijfsvoering betreft en niet met de ligging te maken heeft; een deel van het vlees gaat via de detailhandel/supermarkten naar de consument, en een deel verkopen we zelf in pakketten rechtstreeks aan de consument. Het rechtstreeks aan de consument leveren heeft de voorkeur, en dat gaat het beste vanaf één locatie voor boerderij en stal. Dan is er ook betere controle op de drachtige en de zogende koeien. “ Hoe zie jij de toekomst van de veehouderij voor jezelf? “Als er straks een stal is dan zie ik wel een mooie toekomst, maar op de huidige manier is het wel erg lastig. Het is ook erg afhankelijk hoe Nederland met wet- en regelgeving omgaat. Als straks de stikstofregelgeving doorgedrukt wordt zoals met de fosfaten gedaan is dan weet ik het niet. Ook niet op welke wijze, want persoonlijk wil ik geen megastallen of massaproductie. De kostprijs is inmiddels zo hoog dat je wel meerdere productiedieren of nevenactiviteiten moet hebben om je hoofd boven water te houden.” “Er zit een beetje een tegenstrijdigheid in, je wilt kleinschalig en duurzaam produceren, maar schaalvergroting is bijna noodzakelijk om rendabel te zijn. Ik wil graag mijn vee kennen, en niet bijvoorbeeld op een app, koe nummer 3 aansturen. Daarom willen we ook meer zelf ons vlees verkopen. Door corona is mijn buitenlandstage niet doorgegaan, en ben ik bezig onze website uit te breiden om in Soest en de regio meer consumenten te bereiken. Er is ook steeds meer vraag naar, maar de consument moet wel weten dat we al ruim twintig jaar eerlijk kwaliteitsvlees rechtstreeks verkopen. Door lokaal meer te verkopen is schaalvergroting niet nodig, de consument ziet waar het vlees vandaan komt en deze transparantie heeft toekomst.” Je had het over wet- en regelgeving, dan kom ik bij de politiek uit. Zeker nu in de debatten hoor je vaak dat vlees vooral voor het buitenland geproduceerd wordt. Is dat zo? “Het betere vlees blijft allemaal in Nederland. Wat voornamelijk geëxporteerd wordt is kalfsvlees uit de melkveesector. Omdat geselecteerd wordt op de juiste kalveren voor de melkproductie, vallen ook veel kalveren voor de melkproductie af. Nederland heeft enkele grote bedrijven die dit vlees importeren en exporteren. Dat is niet de handel waar ik achter sta, en heeft ook nog invloed op de stikstofproductie.” Over stikstof gesproken, hoe sta je tegenover halvering van de veestapel? “Je kan niet zeggen van een bedrijf, je hebt honderd koeien, ga nu maar verder met 50. Dat is het zelfde als ‘we gaan je maar een half salaris uitbetalen’. We moeten in Nederland af van de megabedrijven. Gewoon weer terug naar familiebedrijven. Al ver terug in de vorige eeuw was schaalvergroting de manier om geld te verdienen, en dat komt omdat de prijs van producten niet hoger geworden is, maar de productiekosten wel. Mijn ideaal is een klein bedrijf waarbij de eigen grond groot genoeg is voor eigen mestafzet. Dus niet op papier voldoende grond hebben met een rekentruc en in Groningen goedkope grond kopen om in het westen grotere stallen te bouwen. “ “De boeren zijn met het stikstofprobleem al heel hard bezig en hebben als sector al de grootste stappen in de goede richting gemaakt ten opzichte van andere sectoren, maar dat kunnen wij niet alleen. Ook grote bedrijven met een hoge uitstoot in andere sectoren moeten meewerken en dat zie je nu niet terug in het regeringsbeleid. Het oneerlijke is dat de grote bedrijven groter worden terwijl de kleine bedrijven met moeite het hoofd boven water houden. En naar kleine bedrijven moeten we juist toe. Het zijn nu de grote bedrijven die de mogelijkheid hebben om te investeren in apparatuur voor bijvoorbeeld luchtwassing, dat kan alleen als je voldoende opbrengsten hebt.” Wat is er absoluut niet waar, en wil je rechtzetten? “Dat de branche niet transparant is. Dat we slecht voor de dieren zijn, daar wordt ik boos over. Op tv zie je reclame tegen legbatterijen terwijl we die in Nederland helemaal niet hebben. En als het vee uit Nederland verdwijnt, en de supermarkten betalen geen eerlijke prijs, dan halen we vlees uit het buitenland waar we in Nederland helemaal geen controle meer over hebben. Daarnaast kost het vestigen van een boerenbedrijf enorm veel moeite, terwijl lege boerderijen moeiteloos voor enorm veel geld worden omgebouwd tot luxe woonboerderijen.” Door alle opleidingen en kennisniveau, wordt je niet steeds meer een manager, of ben je nog steeds een boer tussen de koeien? “Ik wil echt wel boer zijn, en tussen de koeien lopen, maar voor nu is dat niet haalbaar en moet daarnaast gaan werken, en zal eerder in deze branche een ander vak uitoefenen. Maar ik blijf boer.” Ben je niet bang dat je dan niet -sorry voor de lompe uitdrukking- echt een “hobbyboer” wordt? “Ik zie het zo dat de boerderij de hoofdtaak is, met een nevenbaan voor aanvulling, en dat is in tijd wel haalbaar. Het overnemen van de boerderij kan sowieso niet zonder hulp van m’n vader, maar op den duur is het wel de bedoeling dat ik de boerderij volledig overneem en dat dit mijn enige baan is, dat is nu nog niet haalbaar, ik ben nog jong.” Je bent dit jaar klaar met studie wat ga je doen? “Er zijn nu veel coronabeperkingen waardoor open dagen alleen maar digitaal kunnen, ik kijk nu welke studies mogelijk zijn. Het liefst had ik mijn buitenlandstage gedaan, je kan dan met je kennis naar een land dat ook heel goed is in veehouderij om extra van te leren, of je gaat naar een land dat niet zo goed is, en daar ga je je kennis overdragen. Ik was graag naar Nieuw Zeeland gegaan, al is dat wel erg ver.” Is het nog wel leuk om te boeren? “Ik vind het heel erg leuk. Als ik tussen de koeien loop, en ik zie een mooie koe, of een nieuw kalfje dan is dat hartstikke leuk. Het moet wel rendabel blijven, maar is wel lastig.” Heb je nog een nabrander? “Het is gewoon een heel mooi beroep, en als dat niet meer in Nederland mogelijk is dan is dat wel een hele nare ontwikkeling.” Alex Strengholt, in gesprek met Monique van Dorresteijn.

Geen zin om boodschappen te doen, maar wel zin in pannenkoeken op Nationale Pannenkoekdag op vrijdag 19 maart? Dat begrijpen wij heel goed. Je kan je daarom aanmelden voor Pannenkoekdag. Dit jaar is het wel anders dan de voorgaande jaren. In verband met de huidige maatregelen, kunnen we helaas niet zelf gaan bakken. Maar we laten het zeker niet voorbij gaan!Wanneer je je aanmeldt, ontvang je op 18 maartverse ingrediënten om zelf de lekkerste pannenkoeken te maken. Wil je dit niet missen? Laat ditdan zo snel als mogelijk weten, want op is echt op. Mail je naam, telefoonnummer en het adres doornaarfractie@cdamaassluis.nl.Tel de dagen af en zie ons op donderdag 18 maart.

Wist je dat je ook op onze regionale toppers kunt stemmen op 17 maart? Uilkje Attema (#70) en Bauke Dam (#52) zijn verkiesbaar en leggen je uit waarom!

Op dit moment is bij verschillende mensen onrust over een aanvraag van een ondernemer (varkenshouder) aan de Rooije Hoefsedijk 41. In de beeldvorming wordt de suggestie gewekt dat CDA Gemert-Bakel en Dorpspartij de aanvraag ‘er doorheen zouden drukken’. Deze veronderstelling is niet correct. Juist omdat er wilde verhalen de wereld in worden geslingerd, vinden wij het nu van belang om toe te lichten hoe het nu eigenlijk zit en waar we tegenaan lopen. Hoe zit het nu eigenlijk? Een varkenshouder heeft bij de gemeente Gemert-Bakel een aanvraag gedaan voor het wijzigen van de genoemde locatie (nieuwe stallen). In heel Nederland is het dagelijkse praktijk dat bij aanvragen voor een omgevingsvergunning het college van B&W de aanvraag beoordeelt en hierop besluit. Net zo goed als dat de raad niet iedere vergunning voor verbouwing of bouw van een woning krijgt voorgelegd. Daar is niks politieks aan. Laat staan dat er sprake is van doordrukken. Er is overigens ook door het college van B&W nog helemaal geen definitief besluit genomen op de aanvraag. Moeilijkheid De onrust over de gevolgen voor gezondheid en het milieu, is duidelijk en die begrijpen we. Het punt is wel, dat de aanvraag aan alle wet- en regelgeving lijkt te voldoen. Lijkt, want dit wordt op dit moment nog definitief uitgezocht. Als de aanvraag op alle onderdelen voldoet, dan kan het college van B&W de aanvraag niet zomaar afwijzen. Als zij dit toch doet, dan kan de varkenshouder naar de rechter stappen. De kans is groot dat de varkenshouder dan gelijk krijgt. De varkenshouder kan een schadeclaim indienen tegen de gemeente. Dit kan in meerdere miljoenen euro’s lopen. Bovendien zullen we dan de aanvraag alsnog moeten goedkeuren. Hiermee willen wij ons niet verschuilen achter regelgeving, maar het is wel één van de zaken waar we mee te maken hebben in deze casus. Het spanningsveld tussen de inwoners die zich zorgen maken om zijn/haar gezondheid en milieu, en aan de andere kant de varkenshouder die zich in de economische markt en door regelgeving gedwongen ziet tot schaalvergroting wordt steeds zichtbaarder. Er zullen veel varkenshouders stoppen met de saneringsregeling, maar er zullen ook varkenshouders zijn die juist investeren in nieuwe stallen en schaalvergroting. Tegelijkertijd maken we ons ook zorgen over gezondheid en een goede leefomgeving van onze inwoners. Welke mogelijkheden hebben we dan? Ondertussen blijft het college van B&W in gesprek met de varkenshouder. De gemeenteraad wordt over de casus op 23 september 2020 bijgepraat. Hopelijk zijn dan de consequenties van alle opties duidelijk in beeld. De gemeenteraad kan daarna besluiten hoe hieraan een vervolg gegeven wordt. Breder kijken Dit geval staat natuurlijk niet op zich. Er zijn tal van veehouderijen in de gemeente gevestigd. Wij vinden dan ook, dat er beleid moeten komen om dit soort ontwikkelingen die onrust veroorzaken in de toekomst te voorkomen. Het signaal van de bevolking hierover is glashelder. Wij zullen er alles aan doen om deze casus tot een optimaal resultaat te brengen en om te komen tot een nieuw beleid voor ons buitengebied, zeker in de nabijheid van woongebied. Tot slot We hebben ons aan de regelgeving te houden, dus het is makkelijk om te roepen dat je een ontwikkeling zomaar tegen kan houden. Wij doen daar niet aan mee, maar proberen wel een goede uitweg te vinden die recht doet aan de zorgen en belangen van alle partijen. Ook het creëren van een soort ‘wij-zij tegenstelling’ doet geen recht aan het traject zoals dat nu wordt doorlopen. De zorgen nemen we zeer serieus en er wordt hard gewerkt aan een oplossing. Vertrouwende u voldoende te hebben geïnformeerd voor dit moment. Wij zullen dit proces nauwgezet blijven volgen en actie ondernemen waar nodig. Met vriendelijke groet, Bart van Oort (fractievoorzitter Dorpspartij) Stefan Janszen (fractievoorzitter CDA Gemert-Bakel)

Met de uitspraak van de Raad van State kwamen direct projecten op het gebied van woningbouw en infrastructuur stil te liggen. Om die vergunningen weer vlot te trekken, is geïnventariseerd welke maatregelen op korte termijn genomen konden worden om stikstofruimte te creëren. Daaruit zijn deze drie maatregelen naar voren gekomen:

- de verlaging van de maximum snelheid

Over de aanpassing in het veevoer is nu veel te doen onder boeren en dat begrijp ik. Dat er een ministeriële regeling is die voorschrijft wat een koe moet eten, tast boeren aan in hun vakmanschap. Als geen ander weten boeren wat ze hun vee moeten voeren en ze maken zich ongerust over de gezondheid van hun dieren.

Daarom stond en sta ik helemaal achter het initiatief van de melkveehouderij om met een alternatieve veevoer maatregel te komen. Daarvoor werd de datum van 1 juli afgesproken. Mocht het overleg geen resultaat opleveren, dan zou worden teruggevallen op de ministeriële regeling. Het is goed om te zien dat de afgelopen weken constructief overleg gevoerd is tussen ministerie en melkveehouderij en dat wederzijds begrip gegroeid is.

Toch is het niet gelukt om er samen uit te komen en daar baal ik enorm van. Natuurlijk had ik graag gezien dat er een regeling was gekomen die beter aansluit op de boerenpraktijk. Als Parlementslid kan ik echter niet zomaar de criteria van de Raad van State terzijde schuiven. En daar knelt het. Als de veevoer maatregel niet goed juridisch te borgen en handhaafbaar is, zal de rechter er – zodra er een zaak is – zeker een streep doorheen zetten. Daarmee komen direct vergunningen voor andere projecten, die stikstofruimte nodig hebben, in de knel. En dan zijn we weer terug bij af.

Nu hebben CDA en VVD een motie ingediend waarin ze bepleiten dat het PBL de ministeriële regeling en het voorstel van de sector doorrekent, evenals de optie waarbij boeren de keuze krijgen voor één van beide trajecten. Dit lijkt aantrekkelijk, maar het is goed om te beseffen dat ook het voorstel van de sector zelf van iedere melkveehouder een aanpassing van het voer vraagt. Daarbij moeten er duizenden privaatrechtelijke contracten worden gesloten tussen melkveehouders en voerleverancier die dan ook door de overheid gecontroleerd worden, om de toets van de rechter te kunnen doorstaan.

Of het nu langs de ene of de andere regeling is, we vragen de melkveehouderij om mee te doen. Dat is niet onmogelijk. We hebben het over een periode van 4 maanden waarin een reductie van 0,2 kiloton op een totaal van 280 kiloton gerealiseerd moet worden. Natuurlijk mag diergezondheid niet in de knel komen en daarom is in de ministeriële regeling een uitzonderingsbepaling daarvoor opgenomen. De komende weken worden gebruikt om in overleg met experts van o.a. diergeneeskunde te kijken of er nog aanvullende maatregelen nodig zijn.

Eind augustus zal het PBL komen met de doorrekeningen. Dat is later dan ik had gewild en ik had boeren graag eerder duidelijkheid willen geven. Het is belangrijk dat zij hun voorraden op orde hebben en zich voorbereiden op 1 september, de datum dat er een regeling ingaat.

Tegelijkertijd wil ik graag de blik vooruit richten en samen met de sector werken aan een nieuwe regeling vanaf januari 2021. De regeling die dan ingaat zal beter aansluiten bij de boerenpraktijk. De Tweede Kamer heeft daarover ook een motie van mijn hand aangenomen. Er is dan ook ruimte voor minder knellende regels, omdat vanaf volgend jaar gewerkt wordt aan maatregelen om de totale ‘stikstofdeken’ boven ons land te verminderen. Stikstof ‘leverancier’ is niet alleen de landbouw, maar ook de zee- en binnenvaart, de industrie, de bouw etc. Het oplossen van het stikstofprobleem gaat niet alleen de boeren, maar ons allemaal aan.