Poliflw

Bronnie Ware was een palliatief verpleegkundige in Australië. Jarenlang heeft zij gesproken met mensen die op hun sterfbed lagen. Zij luisterde naar hun verhalen. En na een tijdje, toen ze veel verhalen had gehoord, ontdekte ze patronen in die verhalen. En ze schreef ze op. Ze noemde de zaken waar stervende mensen het meeste spijt van hadden.

Bronnie Ware was een palliatief verpleegkundige in Australië. Jarenlang heeft zij gesproken met mensen die op hun sterfbed lagen. Zij luisterde naar hun verhalen. En na een tijdje, toen ze veel verhalen had gehoord, ontdekte ze patronen in die verhalen. En ze schreef ze op. Ze noemde de zaken waar stervende mensen het meeste spijt van hadden.

Per jaar worden er meer dan 1.300 meisjes slachtoffer van seksuele uitbuiting. Per week komen er 25 slachtoffers bij. Dat is een hele schoolklas. Van die schoolklas komt nog niet één kind per week in beeld. De rest blijft onzichtbaar, wordt niet geholpen en niet beschermd, en de daders blijven op vrije voeten. Daar maak ik me zorgen over. Dat moet anders.

Per jaar worden er meer dan 1.300 meisjes slachtoffer van seksuele uitbuiting. Per week komen er 25 slachtoffers bij. Dat is een hele schoolklas. Van die schoolklas komt nog niet één kind per week in beeld. De rest blijft onzichtbaar, wordt niet geholpen en niet beschermd, en de daders blijven op vrije voeten. Daar maak ik me zorgen over. Dat moet anders.

Door Nico Drost op 12 juli 2019 om 11:59

Belang van kind moet voorop staan bij ouderschap en gezin

Het is mooi om kinderen te mogen krijgen. Om zoons en dochters te hebben, broers en zussen. Idealiter is een gezin een plek waar je je thuis voelt. Veel mensen hebben de wens om een gezin te bouwen, om kinderen te krijgen. Dat is iets moois. Maar tegelijkertijd niet iets vanzelfsprekends. De biologische werkelijkheid van een kind dat wordt geboren uit één vader en één moeder, is een mooi ideaal. We erkennen ook dat er veel vragen ontstaan wanneer dit niet haalbaar is.

Voor de ChristenUnie staat het belang van het kind altijd voorop. Het is daarin goed als de juridische werkelijkheid zoveel mogelijk aansluit op het biologische ouderschap, behalve als dat evident niet in het belang van het kind is. Bijvoorbeeld als ouders niet in staat zijn voor hun kind te zorgen. Zo bekijkt de ChristenUnie de voorstellen van dit kabinet in reactie op de ‘Staatscommissie Herijking Ouderschap’.

We zijn positief over een register ontstaansgeschiedenis, waarmee kinderen hun genetische afkomst kunnen terugvinden. Dat is een belangrijk recht waar het belang van het kind zonder meer bij gediend is.

De ChristenUnie ziet ook voordelen in het verder uitwerken van de voorstellen rond deelgezag. Dit kan een oplossing bieden voor praktische problemen waar samengestelde gezinnen met bijvoorbeeld een stiefvader of -moeder, of pleegouders tegenaan kunnen lopen. Helderheid over rollen en verantwoordelijkheden is hier in het belang van het kind.

Biologisch ouderschap als uitgangspunt

De ChristenUnie-fractie is ronduit kritisch op de voorstellen die het kabinet doet rond draagmoederschap. Het is in onze ogen goed als de juridische werkelijkheid zoveel als mogelijk aansluit bij de biologische realiteit en alleen daarvan afwijkt als dit in het belang van het kind is, bijvoorbeeld als biologische ouders niet voor het kind kunnen zorgen. Deze uitzondering kan niet de regel opheffen. Door te kiezen voor een wettelijke regeling voor draagmoederschap verschuift de norm van het biologische ouderschap naar wat ‘intentioneel ouderschap’ wordt genoemd. De wens van de ouders wordt doorslaggevender en het belang van het kind lijkt daaraan ondergeschikt en dat is problematisch.

De ChristenUnie zou het goed vinden als er onderzoek wordt gedaan naar de langetermijneffecten op kinderen die geboren worden uit een draagmoeder. Op dit moment is onvoldoende duidelijk wat de effecten zijn op het gebied van psychosociale ontwikkeling zoals bijvoorbeeld hechting en de identiteit van een kind. De ChristenUnie heeft hier serieuze vragen over.

Het is een goede zaak dat het kabinet geen regeling voor meerouderschap uitwerkt. Dat is een meer realistische benadering dan de positieve reactie van het vorige kabinet op het rapport van de commissie. Naast de bovengenoemde bezwaren tegen het deels loslaten van biologisch ouderschap blijkt uit diverse onderzoeken dat er grote juridische en praktische bezwaren zijn tegen een dergelijke regeling.

Rond de behandeling van het aangekondigde kabinetsvoorstel over draagmoederschap zal de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie onze kritiek inbrengen en blijven pleiten voor het belang van het kind.

De Kijkwijzer die gebruikt wordt bij films en televisieprogramma’s moet ook gaan gelden voor online platforms, zoals bij filmpjes op YouTube. Op die manier worden kinderen beter beschermd tegen beelden met geweld, seks of grove taal. Dat bepleitte CDA-Kamerlid Harry van der Molen maandag 3 december tijdens een debat over de mediabegroting. De eerste verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij de ouders of opvoeders zelf, maar zij kunnen daar wel beter bij worden geholpen. Ook de manier waarop bedrijven zoals YouTube hiermee omgaan, speelt namelijk een belangrijke rol. Daarom spreekt Harry van der Molen hen aan op hun verantwoordelijkheid voor de beelden die op YouTube worden geplaatst. Kinderen komen namelijk steeds vaker in aanraking met schadelijke content, omdat zij vaker via de tablet naar online filmpjes kijken dan naar tv.Van der Molen: “Mijn zoon van 7 kijkt regelmatig via YouTube naar filmpjes. Ik kan als ouder moeilijk bepalen of die wel geschikt zijn. De Kijkwijzer is een prima hulpmiddel. Dan kan je even snel over zijn schouder meekijken waar je kind naar kijkt als er geschreeuw uit zijn telefoon of iPad klinkt.” Daarnaast vindt Harry van der Molen dat de leeftijdskwalificatie die Kijkwijzer gebruikt, continu in beeld moet worden gebracht. Zowel op tv als online. Er is al een Europese richtlijn die bepaalt dat de lidstaten van de Europese Unie toe moeten zien dat minderjarigen worden beschermd tegen schadelijke filmpjes. Verder besloot de Tweede Kamer al in 2015 dat de regels voor televisieprogramma’s ook moeten gelden voor videodiensten. In de praktijk gebeurt er echter weinig. Daarom wil Van der Molen minister Slob aansporen hier vaart mee te maken. Ook ChristenUnie schaarde zich achter deze oproep. Op de vraag of het plan uitvoerbaar is, reageerde Van der Molen: “Facebook heeft 30.000 mensen in dienst om filmpjes te beoordelen. Als zij dat kunnen, kan YouTube het ook. Ook zij moeten zich aan de regels houden.” Minister Slob gaf tijdens het debat gehoor aan de oproep van het CDA, door aan te geven op korte termijn in gesprek te gaan met het Ierse YouTube. Hij liet weten het bedrijf niet te kunnen dwingen, maar dat er wel meer afspraken gemaakt kunnen worden.

Het terugdringen van eenzaamheid staat hoog op de agenda van de ChristenUnie-SGP fractie in Nijkerk. Daarom staan we in de landelijke week van de eenzaamheid uitgebreid stil bij dit thema. Zo gingen we op bezoek bij Marloes van Est van Sigma en coördinator van de Nijkerkse Week van de Aandacht.

Marloes: ‘Eenzaamheid is een breed probleem. Tegelijk zijn er verschillende vormen die hun eigen aanpak nodig hebben. Je hebt eenzaamheid als gevolg van het feit dat mensen hun dierbaren verliezen, door overlijden of scheiding bijvoorbeeld. Zij kunnen geholpen worden door nieuwe zinvolle contacten aan te gaan. Een veel moeilijkere vorm is eenzaamheid die ontstaat als gevolg van hoe mensen naar contacten kijken en hoe ze daar zelf in investeren. Op deze laatste groep kun je nog zoveel mensen afsturen, maar het probleem zit vaak dieper. Met hen moet je ontdekken: hoe denk je over sociale contacten en waar heb je eventueel schade opgelopen?’

Niet opgenomenWelke omvang en kleur heeft eenzaamheid in Nijkerk? Marloes: ‘Deze week las ik dat het percentage eenzaamheid bij ons tussen de 7 en 9 procent ligt. Dat is lager dan het landelijk gemiddelde. Tegelijk is eenzaamheid wel degelijk een onderwerp waar we ons in Nijkerk sterk voor moeten maken. Soms hoor je juist van mensen die niet in de gemeente Nijkerk zijn opgegroeid dat ze aansluiting met anderen missen. Ik ontmoet in mijn werk ook regelmatig mensen die nadat hun kinderen de deur uitgingen of nadat ze in een scheiding belandden, in een isolement kwamen. Eenzaamheid is ook zeker niet alleen een probleem van ouderen. Iedereen kan ermee te maken krijgen.’

Durven pratenHet gesprek aangaan over eenzaamheid, bewustwording bij iedereen in de maatschappij stimuleren, dat is wat Marloes vooral belangrijk vindt. ‘Gelukkig zie je dat we veel meer durven praten over eenzaamheid. We herkennen allemaal dat we door de manier waarop we leven, soms onvoldoende toekomen aan het aandacht geven aan mensen. Misschien dat we juist ook vanuit onze werkgevers gestimuleerd kunnen worden om maatschappelijk actief te zijn. Ik ken verschillende plekken waar dat gebeurt. Als je bijvoorbeeld vanuit je werk een keer hebt meegelopen met een wandelgroep voor ouderen, dan ontdek je: tjonge, dit is ontzettend leuk en belangrijk. Dan wordt het makkelijker om een volgende stap te zetten en jezelf meer in te zetten voor de maatschappij!’

Samen ontdekkenIn de Nijkerkse aanpak mag preventie nog belangrijker worden, is de overtuiging van Marloes. ‘Eenzaamheid bestrijden is goed, maar laten we eerder beginnen. We moeten samen weer ontdekken hoe belangrijk een goed functionerend netwerk is. Dat begint bij zelf aandacht geven aan de mensen om je heen. Daarom ben ik ook blij met het lespakket dat we ontwikkeld hebben voor scholen. Juist nieuwe generaties worden alleen maar drukker, hoe leren we om aandacht te vragen maar ook te geven?’

‘In Nijkerk zijn er diverse initiatieven ontstaan om eenzaamheid terug te dringen. Als Sigma zijn we daar erg blij mee. Onlangs is er ook een boekje verschenen met alle ontmoetingsplekken die Nijkerk te bieden heeft. Wat vooral heel krachtig is dat organisaties samen proberen om iets te ontwikkelen voor de doelgroep. Mensen van Arkemheen die met een groep mensen op bezoek gaan bij een activiteit van de Unie van Vrijwilligers. De Zonnebloem die met een groep mensen kerstbakjes gaat maken op Accent. Dat is zo belangrijk!’

KerkenEn hoe doen kerken het op gebied van eenzaamheid, vragen we aan Marloes. ‘Ik vind het mooi om te zien dat kerken in Nijkerk een actieve rol hebben in de samenleving. Er wordt van alles georganiseerd, van samen eten tot een initiatief als HIP en de Huiskamer. Persoonlijk denk ik wel dat kerken nog meer kunnen investeren in het bereiken van mensen die niet gelovig zijn. Soms kan de drempel om een activiteit van de kerk te bezoeken, net iets te hoog zijn.’

Twee minuten…. Twee minuten waren we stil. En ik weet niet wat er in u omging en aan wie u dacht. Misschien wel aan iemand die u zeer na stond, aan eigen ervaringen. Aan gemis. Aan het idee dat vrede niet vrijblijvend is. Iets om te koesteren en om zuinig op te zijn. Juist omdat we weten dat er veel voor is betaald. Daaraan denken we vanavond en dat vieren we morgen. De stilte van nu maakt dan op festivalterreinen in heel Nederland plaats voor oorverdovend lawaai.

Voor velen van ons is die vrijheid vanzelfsprekend. We zijn opgegroeid in een land waarin we geen oorlog kennen. Waar de angst voor vreemde mogendheden ons onbekend is. Waar beelden die ons via het journaal en de krant bereiken tegelijk ook beelden zijn van gebieden die ons weinig zeggen. Beelden van een aanval in het Syrische Douma worden al snel opgevolgd door beelden van landen die elkaar met allerlei bewijzen denken te kunnen overtuigen van het eigen gelijk. Ach en Douma ligt voor ons ver weg, Syrie was toch al niet in beeld als vakantiebestemming en het rommelt natuurlijk in die regio al vele jaren. Vrijheid lijkt daarmee voor ons vanzelfsprekend, de gewoonste zaak van de wereld. Iets om niet eens zo vaak bij na te denken. 

Twee minuten stilte. En daarna gaan we door. Verder met onze dagelijkse bezigheden. De beelden van het journaal zijn alweer vervaagd.

Is in vrijheid leven voor ons misschien niet te vanzelfsprekend geworden? Het vrije woord en onze waarden lijken steeds vaker te vervallen tot een recht om te beledigen. De sociale media wordt dan het nieuwe riool van de samenleving. Waarin we, het liefst anoniem, steeds een stapje verder gaan in het zoeken van een nieuwe grens.

Steeds scherper scheidingen aan brengen tussen groepen zodat ze meer en meer tegenover elkaar komen te staan. Vrijheid van het woord is een groot goed, vrijheid van meningsuiting is belangrijk en toch, toch denk ik dan wel eens aan de wijsheid die zegt: Alles is mij geoorloofd, maar niet alles is nuttig. Het is een oproep om goed na te denken over hoe we spreken, wat we vinden en waarom we keuzes maken.

Rechten willen ontlenen aan onze verworven vrijheden kan alleen maar wanneer je jezelf ook beseft dat er een plicht is om te beseffen dat daar een prijs voor is betaald. Dat besef alleen al vraagt om zorgvuldigheid bij wat we zeggen en doen. Daarom is het belangrijk om de geschiedenis te kennen en waakzaam te zijn. Niet omdat het altijd goed en gepast is om lijnen uit het verleden te trekken naar de tijd van nu. Het is vaak veel te makkelijk om anderen te verwijten dat zij hun lesje niet goed hebben geleerd. Maar het is wel goed om van tijd tot tijd stil te staan bij wat is geweest en ook nog op veel plaatsten harde realiteit is.

Twee weken geleden was ik met een groep scholieren van 15 jaar in Berlijn. We bezochten als onderdeel van het schoolprogramma natuurlijk alle bekende plekken. We zagen de Reichstag, liepen onder de Branderburger Tor, bekeken de stad vanaf de TV toren en wandelden en voeren langs de laatste restanten van de muur die 28 jaar een scheiding vormde in de stad. Het waren mooie zonnige dagen en we genoten van het bezoek aan deze bruisende stad. De plekken die we bezochten hadden natuurlijk een betekenisvolle geschiedenis. De Reichstag, met zijn schitterende nieuwe koepel was ook de plaats waar Hitler als politicus volop kon bouwen aan het Derde Rijk. De Brandeburger Tor is ook de plek waar Kennedy zijn beroemd geworden speech hield en een grote meningte West Berlijners uitzinnig kreeg met zijn uitspraak “Ich bin ein Berliner!”.

Bekende beelden voor ons, en toch; het zei mijn leerlingen niet zoveel. Natuurlijk kennen ze de belangrijkste gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog maar een Koude Oorlog en een gescheiden stad? Tja, daar hadden ze wel eens van gehoord. Maar waarom dat nu zo belangrijk was? En eerlijk gezegd begreep ik de opmerking ook wel toen er werd gezegd dat het allemaal wel erg toeristisch was bij de muur en checkpoint Charlie. Die stukjes van de muur die je kon kopen waren die wel echt? Was het commercieel niet gewoon heel interessant om te verdienen aan deze periode in de geschiedenis? Zij zijn geboren in een nieuw millenium. Persoonlijke verhalen van familie over een oorlog kennen ze vaak niet. Beelden van de sloop van de muur en het verdwijnen van het IJzeren Gordijn zij hebben het niet meegemaakt.

Geschiedenis wordt pas betekenisvol wanneer we er blijvend betekenis aan geven. Dat merk je op zo’n moment weer goed. 

Wanneer we volgend jaar weer op excursie naar Berlijn gaan zullen we het lesprogramma ombuigen en de Koude Oorlog bespreken voor we de stad bezoeken. Dat doen we door de persoonlijke verhalen van de slachtoffers te vertellen.

Maar ook vrijheid wordt pas betekenisvol wanneer we er blijvend betekenis aan geven. Wanneer we juist de verhalen blijven vertellen. Wanneer we ons beseffen dat vrijheid niet gewoon laat staan normaal is. Dat straatnamen die verwijzen naar verzetsstrijders meer zijn dan een adres waaraan je kunt wonen. Dan is het goed wanneer we soms weer eens figuurlijk struikelen over de struikelstenen en zien dat er ooit een Joods gezin woonde dat werd weggevoerd. Dat het alleen al daarom goed is om stil te zijn. Even stilgezet te worden. Na te denken over wat we zo normaal zijn gaan vinden. 

In stilte herdachten we en na die twee minuten stilte hoop ik weer met andere ogen te kijken. Oog te hebben voor de kern en te beseffen dat liefde uiteindelijk sterker zal zijn dan haat. Want liefde is; geduldig en vriendelijk zijn. Liefde is: niet jaloers zijn niet vertellen hoe goed je bent, jezelf niet belangrijker vinden dan een ander. Liefde is: een ander niet beledigen, niet alleen aan jezelf denken, geen ruzie maken of wraak willen nemen. Liefde is: blij worden van het goede, en een hekel hebben aan het kwaad. Door de liefde verdraag je alles wat er met je gebeurt. Door de liefde blijf je geloven en vertrouwen. Door de liefde blijf je altijd volhouden.

Tijdens een bijzondere raadsvergadering zijn 5 raadsleden van de ChristenUnie geïnstalleerd in de gemeenteraad van Harderwijk. Marcel Companjen, Mirjam Driest-Wijnholds, Jos Aikema, Bart Jonkman en Ilonka Donker-Jak legden tegenover burgemeester Harm-Jan van Schaik de eed af:"Zo waarlijk helpe mij God almachtig"Hierna vindt u enkele foto's en leest u wat meer over de betekenis van deze woorden.

Degene die de eed of belofte aflegt, belooft daarmee zijn ambt goed te vervullen, trouw te zijn aan de wetten en het bestuur van het land, en de waarheid te zullen spreken. Het is een goed christelijk gebruik geworden om dit te doen onder aanroeping van de naam van God (‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’). In deze eedformule wordt tot uitdrukking gebracht dat we uit onszelf zwak zijn en van God afhankelijk zijn in het volbrengen van wat we hebben beloofd. Ook wordt God als het ware als getuige geroepen en staan we schuldig tegenover God als we niet doen wat we hebben beloofd.

Als Christelijke partij hechten wij er grote waarde aan dat de eed wordt afgelegd. De eedaflegging past bij een christelijke samenleving. Het is de overheid, of de rechterlijke macht, die een eed van ons vergt. Dat gebeurde al in het oude Oosten. Het specifiek christelijke is nu dat hierbij de naam van God wordt aangeroepen. Dit mogen we vrijmoedig doen aangezien we belijden dat de overheid een instelling van God is. In een tijd die meer en meer seculariseert, is het goed om onze christelijke waarden en betrokkenheid bij de overheid op deze manier blijvend inhoud te geven.

Labels: Harderwijk, 2018, gemeenteraad, Marcel Companjen, Hierden, Mirjam Driest, Bart Jonkman, eed, Ilonka Donker, Jos Aikema

De beste sporter van het jaar, de snelste wielrenner ter wereld, de groenste politicus van Nederland, de veiligste gemeente, het beste brein...... En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lijkt er tegenwoordig op dat gewoon ‘goed’ niet goed genoeg meer is. Alleen de beste, de snelste, de veiligste doet echt mee. En nummer twee voert de losers aan.

Zuidhorn in de prijzen

Ook in Zuidhorn hebben we de laatste jaren veel prijzen gewonnen. U herinnert zich nog wel dat we in 2012 live op TV vanuit Hilversum werden uitgeroepen tot Veiligste Gemeente van Nederland. Wat waren we trots. Maar we kregen ook een prijs voor mantelzorgvriendelijke gemeente, voor de prestaties van ons zorgloket, voor het winnen van de track ‘Reinventing Government’ bij de Dutch Blockchain Hackaton en in de afgelopen week was er weer een hoofdprijs: we wonnen de Juryprijs van Pioniers Gemeente Award 2018 voor de meest innovatieve digitale dienstverlening, deze prijs kregen we voor de wijze waarop we het Kindpakket hebben gerealiseerd met behulp van Blockchain.

Gaan voor het hoogste?

Maar waar gaat het nu om? Om het leveren van goede prestaties, het goed bedienen van de inwoners, het goed beheren van de gemeente? Of is alleen het beste goed genoeg? Naar mijn mening sluit het één het ander niet uit. Onze medewerkers die het Kindpakket realiseerden deden dat niet om de beste te zijn. En dat gold ook voor alle agenten, buurtwerkers, enz. die een bijdrage leverden aan onze veilige gemeenten.Maar je ziet wel wat er kan gebeuren als talentvolle mensen in een omgeving waarin ze worden gestimuleerd, geënthousiasmeerd en de nodige vrijheid krijgen tot mooie prestaties kunnen komen. Natuurlijk, speelt ook geluk of toeval een rol. Maar met enthousiaste mensen, die goed samenwerken met elkaar en met andere partijen kun je heel veel bereiken. En dan is een prijs, een award, een nominatie geen doel op zich. Maar wel een mooie vorm van waardering en een aanmoediging om er nog harder tegenaan te gaan.

Gemeenteraadsverkiezingen

De komende tijd worden in het Westerkwartier de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 november samengesteld. Sommige partijen zijn al klaar: Hielke Westra (CDA), Rianne Vos (PvdA) en Harrie Rutgers (D66) staan al in de startblokken als (beoogd) lijsttrekker. Gefeliciteerd daarmee! Bij andere partijen is het nog spannend: VVD, GroenLinks, VZ Westerkwartier en ChristenUnie. En doet de SP ook mee? En misschien nog meer partijen? We gaan een boeiende tijd tegemoet.

Ook bij verkiezingen gaat het om ‘goed, beter, best’. Natuurlijk wil je veel stemmen halen en, nog mooier, de grootste partij worden. Maar dat is niet het hoogste doel: het gaat erom het beste te bereiken voor onze inwoners, voor onze omgeving en dan vooral alles wat kwetsbaar is. 

Tot slot

Komend weekend vieren we het paasfeest. Het feest van opgestane Heer. Na drie dagen mocht Jezus Christus opstaan uit het graf, na de dood te hebben overwonnen. Vanuit ons geloof daarin mogen wij leven en werken, elke dag weer, ook in de politiek.

Ons best doen, in het vertrouwen dat God ons werk zal zegenen. En dat is belangrijker dan welke prijs ook.

Ik wens u allen fijne paasdagen toe!

Bert Nederveen, Goede Vrijdag 2018

hnederveen@zuidhorn.nlhttp://twitter.com/bertnederveenhttps://westerkwartier.christenunie.nl/page/43929https://www.welkominzuidhorn.nl/actueel/actueel-zuidhorn/welkom-in-zuidhorn-de-veiligste-gemeente-van-nederlandhttps://www.welkominzuidhorn.nl/actueel/actueel-zuidhorn/gemeente-zuidhorn-winnaar-juryprijs-meest-vernieuwende-digitale-dienstverlehttp://www.waaromgeloven.nl/wat-betekent-pasen#.Wr0e_CJNeEc