ONS blijft aandacht vragen voor burgers die door gemeentelijk beleid in de knel zitten, of dreigen te komen
Een goed financieel resultaat of goede zorg?
Hoe speelt de gemeente het toch klaar? Een prachtig resultaat bereiken op de WMO zodat er geld overblijft voor de stijgende kosten van de Jeugdzorg en de reserve Sociaal Domein nog in stand blijft ook. Het afgelopen jaar werd er aan maatwerkvoorzieningen in de WMO een miljoen euro uitgegeven. In het programma Krachtig Noordoostpolder vallen de kosten voor de WMO voorzieningen ieder jaar mee. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Jeugdzorg waar de WMO-meevaller in 2017 dan ook ter compensatie werd gebruikt.
De coalitie van CDA, SGP/CU, VVD en Politieke Unie is er blij mee. Wat doen we het toch goed in de Noordoostpolder, als je het vergelijkt met de resultaten in de andere gemeentes.
Wij staan hier als ONS toch een beetje anders in. We zien de drempels die worden opgeworpen voordat mensen toegang krijgen tot voorzieningen. Zorgvragers zijn afhankelijk van hun omgeving geworden. Iemand die zorg vraagt is natuurlijk al vaak niet zo heel gezond en scherp. Het onderstaande voorbeeld dient ter illustratie. Ik bedank degene die mij dit verteld heeft.
Casus
Bejaarde mevrouw, ziekte van Parkinson. Woont nog zelfstandig met ZZP 6 (dat is een hoge zorgbehoefte). Vaak worden mensen dan in de Diemenhof of een dergelijke instelling ondergebracht.. maar of je daarop zit te wachten??
https://denoordoostpolder.nl/2018/07/04/ingezonden---diemenhof
In het pand van Mercatus waarin mevrouw nu woont worden de keukens volgens plan over twee jaar vervangen. Mevrouw kan met de huidige (oude) keuken niet uit de voeten. Ze kan vanuit de rolstoel niet bij de kraan en door haar afhankelijkheid van de rolstoel zitten de keukenkastjes in de weg. De verzorgers zetten zo goed mogelijk water neer, maar met een ander model kraan zou mevrouw goed geholpen zijn en het verwijderen van de onderste keukenkastjes zou ook helpen..
Op 13 juli is er een gesprek met cliënt, verzorgende en ergotherapeut. De WMO-medewerkster is op bezoek om te kijken of een beschikking kan worden afgegeven voor aanpassingen in de keuken. Later komt de EVV’er (Eerst Verantwoordelijke Verzorgende) erbij. De mevrouw van de WMO vraagt aan de verzorgende wat het probleem is. Ze wil het probleem van de Ergotherapeut apart horen. De kraan is dus het issue en het zou helemaal fijn zijn als de onderkastjes weg zouden kunnen zodat ze er met haar rolstoel beter bij kan.
Totdat de EVV’er binnen komt. De EVV’er kapt het gesprek af omdat ze ziet dat de cliënt in paniek raakt doordat de mevrouw van de WMO aankaart dat mevrouw beter kan worden opgenomen in een verpleeghuis. Mevrouw raakt hierdoor behoorlijk van de wijs (en is nog een week daarna onrustig geweest) . De mevrouw van de WMO geeft aan dat de verzorgers dan maar vaker moeten langskomen om water te geven.
Cliënt krijgt een verslag toegestuurd waarin staat dat de kraan is afgewezen. Er is duidelijk aangevraagd dat er ook een aanrecht/verandering keukenblok is gewenst (rolstoel). Hierover wordt in het verslag niets vermeld.
Hierover is verder ook geen contact meer opgenomen door de WMO verstrekking.
Op 28 augustus spreekt de verzorger met de vertegenwoordiger van de verhuurder Mercatus. Die begrijpt de situatie maar kan niets toezeggen. Hij heeft wel het voorstel de keuken zo snel mogelijk aan te passen op kosten van Mercatus, wat ze toch al zouden doen, en een afspraak met de WMO te maken om de eventuele meerkosten aan de WMO in rekening te brengen. Dat hoeft, alles bij elkaar, niet veel extra te kosten.
Op 28 augustus heeft de EVV’er van mevrouw wederom contact opgenomen met de WMO-mevrouw met de vraag hoe het er nu voorstaat met de keuken (aanrechtblad en dergelijke). Dit was geen prettig gesprek. De WMO verwijst wederom naar een verpleeghuis. Ze geeft aan dat ze voor een glas water geen keuken kan veranderen. Inmiddels is de situatie nog steeds hetzelfde. Er is geen aanpassing en mevrouw kan nog steeds niet zelfstandig bij haar kraan.
Politiek
Het is mooi om klinkende financiële resultaten te halen en een geweldige solvabiliteit te hebben als gemeente. Het is echter de vraag ten koste waarvan dat gebeurt. Veel voorzieningen zijn niet goed, of niet goed toegankelijk. Aanvragen voor Maatschappelijke Ondersteuning worden afgewezen.
Het doel van de gemeente zou moeten zijn een prettige/leefbare omgeving voor de inwoners te creëren, zowel om te wonen als om te werken. Het doel van de gemeente kan niet zijn om een goed financieel resultaat te behalen. Het financiële resultaat is het gevolg van de afweging tussen de geboden voorzieningen en de beschikbare middelen. Als de voorzieningen niet geboden worden dan zal het resultaat per definitie zijn dat er middelen (geld dus) overblijven. Wie weet hoeveel mensen hierdoor in een onmogelijke situatie zitten.
Als ONS blijven wij aandacht vragen voor burgers die door gemeentelijk beleid in de knel zitten, of dreigen te komen.
