Poliflw

Binnen de politiek zijn mensen met een financiële achtergrond schaars, terwijl belangrijke onderwerpen vaak wel worden teruggebracht naar een discussie over geld of in ieder geval de schaarste ervan. In het Engels zijn er niet zomaar verschillende geld gerelateerde uitdrukkingen, zoals ‘it’s all about the money’ en ‘put your money, where your mouth is’.

Om op die laatste uitdrukking verder te gaan, is het schrijnend om te zien hoe weinig belang het provinciale college van VVD, CDA, ChristenUnie/SGP, maar ook PvdA en GroenLinks om de natuur geeft. Zeker in de afgelopen maanden is meer dan ooit duidelijk geworden hoe belangrijk de natuur is. De natuur houdt ons gezond, de natuur maakt ons gelukkig. Er moet flink worden geïnvesteerd om onze natuur te behouden, maar eigenlijk ook om de reeds aangerichte schade te herstellen. In het coalitieakkoord is daarom maar liefst € 5 miljoen van de beschikbare € 160 miljoen voor natuur gereserveerd. En dat bedoel ik natuurlijk sarcastisch.

Schrijnend was het echter dat dit college structureel € 6,7 miljoen op de natuurbegroting zou inleveren. Deze korting was helemaal niet door het college gecommuniceerd. In samenwerking met Natuurmonumenten zijn we, door goed te volgen wat er met het geld in de verschillende financiële stukken gebeurd, achter de bezuiniging gekomen. Samen met de Partij voor de Dieren hebben we ons vervolgens ingezet om de onderste steen boven te krijgen. Het college heeft lang de fout ontkend, maar moest deze uiteindelijk toch toegeven. We zijn blij dat de fout vandaag met de vaststelling van de voorjaarsnota wordt teruggedraaid.

Uit de financiële stukken van de provincie is het op dit moment heel moeilijk te achterhalen waar het geld nu daadwerkelijk aan wordt besteed. Statenleden hebben een meer dan financieel degelijke achtergrond nodig om de stukken echt goed te kunnen doorgronden. Meer dan eigenlijk van ze mag worden verwacht. Ik ben blij dat ik hier afgelopen maanden als Statenlid mijn steentje aan heb mogen bijdragen en zal dit de komende periode als fractievertegenwoordiger ook blijven doen. Gelukkig hebben we in de persoon van Jeroen Heuvelink ook een financieel sterk onderlegd Statenlid, die actief bezig is om de kwaliteit van de financiële stukken te verbeteren. Want het is jammer om te zien dat inhoudelijk hele belangrijke onderwerpen uitmonden in enkel een discussie over geld. Geld is namelijk niet het belangrijkste, het gaat om de mooie dingen die we voor onze provincie willen bereiken. Of zoals mijn ‘gurl’ Jessie J zegt:

“t’s not about the money , we just wanna make the world dance”

Als er naast de fiets één onderwerp voor mij centraal stond in de afgelopen Statenperiode, dan was het wel de toenemende overlast van de luchtvaart in Nederland. Een van de eerste debatten na de vorige verkiezingen ging over de mogelijke komst van een helihaven in het Haagse Ypenburg, vlakbij het Prins Clausplein. En afgelopen woensdag besloten we de Statenperiode met een debat over Schiphol en Rotterdam The Hague Airport. 

D66 Zuid-Holland erkent het belang van goede vliegverbindingen voor de Zuid-Hollandse economie. Bedrijven en hun medewerkers moeten nu eenmaal voor internationale contacten de wereld over. Dat merk ik ook in mijn eigen werk: ook al doe ik veel via webvergaderingen, soms is persoonlijk contact écht beter. Maar dat hoeft heus niet altijd per vliegtuig. Veel Europese steden zijn prima per trein bereikbaar, zeker wanneer we de komende jaren blijven investeren in het spoor. De overlast van de luchthavens moet dus naar beneden kunnen. En daar draaide het debat dan ook om.

Luchthaven op zee De komende maanden gaan de minister van Infrastructuur en Waterstaat en de Tweede Kamer aan de slag om een nieuwe luchtvaartnota op te stellen. In het kort: de toekomstvisie op de luchtvaart voor de komende 20-40 jaar. D66 (en 50Plus) stelden eerder al voor om werk te maken van een onderzoek naar een luchthaven op zee, zowel ter vervanging van Schiphol, als van Lelystad en Rotterdam The Hague Airport. Dat onderzoek loopt, en de eerste berichten laten zien dat zo’n project niet onmogelijk is. Afgelopen woensdag ondersteunden wij daarom een motie van GroenLinks om ook inzichtelijk te maken wat hergebruik van de gronden van Rotterdam The Hague Airport in theorie zou kunnen opleveren, als de luchthaven naar zee verdwijnt.

Geluidsafspraken Dat is echter een plan voor de lange termijn. Op korte termijn moet er ook iets gebeuren, zeker rondom Rotterdam The Hague Airport. Er is steeds meer discussie over de hoeveelheid helikopters voor maatschappelijk verkeer: de trauma- en politieheli. Voor dat soort vluchten is groot draagvlak – wie gaat nu beweren dat een traumaheli niet zou mogen vliegen? Maar doordat er steeds meer maatschappelijk helikopterverkeer komt, raakt de ruimte die Rotterdam The Hague Airport heeft voor vliegverkeer vol. De luchthaven wil juist groeien, en ziet haar ambities beperkt. Er wordt dus gepleit voor een oplossing, bijvoorbeeld door maatschappelijk verkeer een eigen geluidsruimte te geven of niet mee te laten tellen voor de geluidsafspraken voor de luchthaven. In de ogen van D66 betekent dat echter dat er via een omweg toch meer geluidsoverlast rondom voormalig Zestienhoven komt, en dat willen we niet. Ik heb daarom woensdag een motie ingediend om geen enkele groei van de geluidsruimte van Rotterdam The Hague Airport toe te staan, ook niet als het maatschappelijk helikopterverkeer anders wordt meegeteld. De overlast voor omwonenden is meer dan groot genoeg. Met hakken over de sloot werd de motie aangenomen, met steun van PvdA, SP, GroenLinks, SGP-CU, de Partij voor de Dieren, 50Plus en twee afgesplitste Statenleden.

Zoals ik in het debat woensdag ook zei: Nederland raakt langzaam de grip op de luchtvaart kwijt. Of het nu gaat om toenemende geluidsoverlast, om de luchtkwaliteit of zelfs het leveren van een bijdrage aan de klimaatdoelstellingen: de luchtvaart heeft een flinke status aparte. Stapje bij beetje moeten we die grip terug zien te krijgen. Aan de volgende Provinciale Staten een schone taak om de volgende stappen te zetten.

Bijna de hele Tweede Kamer op de VVD na heeft grote zorgen over de machtigingsbepaling in de verzamelwet Brexit. Tijdens een hoorzitting afgelopen week in de Tweede Kamer kwamen er verschillende experts aan het woord. In de wet is een bepaling opgenomen waardoor een minister in zijn eentje een besluit kan nemen dat een wet wijzigt of intrekt. Daarvoor hoeft hij niet naar het kabinet, niet naar de Tweede Kamer en niet naar de Eerste Kamer. Het CDA vindt dit is onverantwoord. Daarop zijn er op initiatief van CDA woordvoerder Pieter Omtzigt en D66 Kamerlid Kees Verhoeven spoedvragen opgesteld en mede namens 10 andere partijen (CU, GL, PVV, PvdA, SP, PvdD, SGP, 50Plus, DENK en FvD). Het is een duidelijk signaal dat wordt afgegeven richting het Kabinet. Omtzigt: “In de hoorzitting merkte professor Voerman op dat deze bevoegdheid verder gaat dan bevoegdheden onder een noodtoestand. Dat is ongehoord. Daarom vragen wij met 12 partijen om bepalingen die nodig zijn door de Brexit met veel meer waarborgen te omkleden. Zodat in gevallen waarin snel gehandeld moet worden, dat ook kan. Denk aan de noodmaatregelen tijdens de kredietcrisis. Ook hier dient het parlement de regering gewoon te kunnen controleren. Een stevige regering heeft een stevige controle van het parlement nodig.”Vragen van de leden Omtzigt (CDA), Verhoeven (D66), Van der Graaf (CU), Leijten (SP), Van Ojik (GL), Maeijer (PVV) Asscher (PvdA), Van Rooijen (50Plus), Van Raan (PvdD), Bisschop (SGP), Azarkan (DENK), Baudet (FvD) aan de Minister van Buitenlandse Zaken en de Minister van Justitie en Veiligheid over de rechtstatelijke aspecten van de machtigingsbepaling van de Brexitwet. 1. Heeft u kennisgenomen van de factsheets “Verzamelwet Brexit” van professor Voermans en Professor de Lange en hun toelichting in de Kamer bij de hoorzitting op 5 december jl.? 2. Kunt u reageren op het standpunt van deze heren dat door middel van Artikel 10 van de Verzamelwet Brexit het kernbeginsel van het primaat van de wetgever aan de kant geschoven wordt doordat ministers een heel ruime bevoegdheid krijgen om algemeen verbindende voorschriften vast te stellen en daarmee ook van bestaande – zelfs hogere regels – af kunnen wijken zonder dat het gehele kabinet, het parlement of de Raad van State daar vooraf iets over te zeggen heeft? 3. Bent u het eens dat, zoals artikel 10 van de Verzamelwet beoogt, het door het parlement achteraf meepraten over wetgeving - die ziet op fundamentele onderwerpen- die al is vastgesteld, niet voldoet aan de eisen die het primaat van de wetgever stelt? 4. Wat is uw reactie op het gegeven dat de Aanwijzingen voor de regelgeving (Awr, 2.23) voorschrijft dat delegatie van regelgevende bevoegdheid zo nauwkeurig en concreet mogelijk wordt begrensd? Bent u het eens dat dit in artikel 10 Verzamelwet Brexit niet het geval is? 5. Bent u bereid met een nota van wijziging te komen waarin u fatsoenlijke rechtstatelijke aspecten in Artikel 10 introduceert, waarbij alleen de afwijkingsbevoegdheid in een vooraf nauwkeurig omschreven noodsituatie kan worden gebruikt en er controle is door het gehele kabinet (dus geen ministeriële regeling), de Raad van State en het parlement? 6. Bent u bereid deze vragen binnen een week te beantwoorden?