Met 27 bezoekers en een levendige discussie was het Politiek Café in Driebergen op 7 februari zeer geslaagd. Nico Drost, nummer 9 op de kandidatenlijst van de Tweede Kamerverkiezingen zette uiteen waar we als samenleving tegen aanlopen als het gaat om Islam en integratie, waarna zich een gesprek ontspon met een panel en de zaal.
Nico Drost begon zijn toespraak als volgt: Hartelijk dank voor de uitnodiging om namens de ChristenUnie met jullie te mogen nadenken over een onderwerp wat op dit moment maatschappelijk enorm leeft. Integratie of irritatie? Een onderwerp waarvan ik vermoed dat het ieder van ons persoonlijk aan het hart gaat. Misschien omdat u zich inzet voor mensen die huis en haard ontvlucht zijn. Of omdat u zich zorgen maakt over de schijnbaar toenemende invloed van de islam wereldwijd en ook in Nederland." Hij noemde verschillende concrete maatregelen van de ChristenUnie in antwoord hierop. (U vindt de toespraak integraal hieronder.)
In de discussie hierna werden verschillende vragen besproken die leefden bij het publiek. Zoals: "Wat doen we dan nu, als de integratie van vorige groepen migranten niet lijkt te zijn gelukt?" Hier ligt ook een taak van de kerk, om mensen bij onze samenleving te betrekken. Maar ook ligt er verantwoordelijkheid bij die groep zelf om een actieve rol in onze samenleving op te pakken en de taal te leren. De 'Maatschappelijke dienstplicht' die de ChristenUnie voorstaat kan ook een hulpmiddel zijn om in ieder geval alle jongeren vanaf nu bij onze samenleving te betrekken. Panellid Jaap van de Kamp, van de Stichting Gave die werkt onder asielzoekers, vindt ook dat we als Nederlanders actief verbinding mogen zoeken met asielzoekers en vluchtelingen, die soms lang moeten wachten op een verblijfsvergunning en daar onder lijden. Gelukkig gebeurt dit ook, bijvoorbeeld door het Platform voor Asielzoekers in Utrechtse Heuvelrug en het Netwerk voor Nieuwkomers in Rhenen. Stichting Gave ondersteunt kerken graag hierbij.
U vindt hierbij de tekst van de toespraak van Nico Drost:
"Het onderwerp "Integratie of Irriatatie" raakt ons persoonlijk, en dat geldt ook voor mij. Het komt dichtbij soms. Ik word boos vanbinnen als ik verhalen hoor van vluchtelingen die aan vrouwen zitten of christenen bedreigen. Ik voel onrust als ik zie dat in zoveel landen met een moslimmeerderheid de minderheden worden achtergesteld of zelfs vervolgd. Ik word onzeker als ik hoor dat veldwerkers van Open Doors door christenen in Pakistan en Afghanistan gevraagd wordt of wij hier in het westen soms ons gezond verstand verloren hebben door zomaar de islam breed toe te laten. Ik voel verontwaardiging als ik zie dat groepen jongeren met naast de Nederlandse ook nog de Turkse en Marokkaanse nationaliteit zich niet lijken te willen aanpassen aan onze waarden en normen. En u hier vanavond zult dit herkennen. Zo niet bij uzelf, dan wel bij grote groepen medeburgers in onze samenleving. "En", vraagt de afdeling van de ChristenUnie Utrechtse Heuvelrug zich vanavond af, "wat is het antwoord hierop van de christelijke politiek?". En dan specifiek van de ChristenUnie - die partij die voorop haar verkiezingsprogramma 'Hoopvol Realistisch' schrijft. Met als onderschrift: 'Voorstellen voor een samenleving met toekomst'. Waar is dan dat realisme? En waar is dan die hoop? En wat zijn die voorstellen?
Ik denk dat het heel belangrijk is, voordat ik antwoorden probeer te geven op al deze vragen, om goed onderscheid maken tussen drie grote vraagstukken die door elkaar lopen in alle discussies over dit onderwerp. En die door veel mensen, ook vooraanstaande politici, vaak door elkaar worden gehaald.
1. Dat is in de eerste plaats het debat over de invloed van Islam en vooral de radicale gewelddadige tak daarvan
2. Het tweede onderwerp zijn de wereldwijde vluchtelingenstromen en het bijkomende verzet tegen asielinstroom
3. Het derde onderwerp is de integratie van nieuwkomers in ons land en de constatering dat dat niet goed genoeg gelukt is in de afgelopen decennia.
Drie verschillende dingen dus.
Het is niet eerlijk om een zich hard inzettende jonge sollicitant af te rekenen op zijn afkomst uit een land met een islamitische signatuur. Het is ook niet terecht om bij voorbaat onze grenzen te sluiten voor mensen die vluchten voor hun leven als zouden zij sowieso weigeren om mee te willen doen in onze samenleving. Maar we zien ook iets over het hoofd als we ervan uitgaan dat mensen die fysiek verhuizen naar ons land, ook mentaal automatisch burger worden van Nederland.
De ChristenUnie wil werken aan een samenleving waarin iedereen meetelt, waarin toekomst is voor onze kinderen, en waar vrede en vrijheid zijn, ongeacht ras of geloofsovertuiging. Omdat wij geloven dat we daartoe geroepen worden. Omdat de woorden van Jezus in ons hart klinken. Omdat we ervan overtuigd zijn dat voor God ieder mens van waarde is.
Een aantal maatregelen die de ChristenUnie voorstelt bij ieder van de drie genoemde punten:
Over de invloed van Islam. Voor ons staat de vrijheid van ieder mens om zijn geloof te belijden als een paal boven water, in onze grondwet en in ons verkiezingsprogramma. Al was het alleen maar omdat wij de positie, die Nederland zou moeten innemen om wereldwijd deze grondrechten uit te dragen, niet willen verkwanselen door in eigen land ook minderheden bepaalde rechten te ontzeggen. Maar dat neemt niet weg dat we de invloeden van welke stroming dan ook die ongelijkheid of geweld predikt krachtig willen tegengaan, met diezelfde grondwet en het strafrecht in de hand. De ChristenUnie pleit daarom voor het droogleggen van de financiering van geloofsgemeenschappen vanuit onvrije landen zoals Iran en Saoedi-Arabië. Maar ook voor het bestrijden van antisemitisme en radicalisering via het onderwijs. En het beter opsporen van potentiële terroristen aan onze grenzen. Geloven is vrij, geweld gebruiken is dat onder geen voorwaarde.
Dan over de wereldwijde vluchtelingenstromen. De ChristenUnie wil zich inzetten voor vrede en recht wereldwijd. Laten we ons niet terugtrekken achter onze dijken, als dat überhaupt al zou kunnen, maar laten we werken aan oplossingen voor de bron van het feit dat mensen vluchten of hun heil elders zoeken: oorlog, honger, armoede, onderdrukking. Wij willen een structurele verhoging van zowel het budget ontwikkelingssamenwerking als dat van defensie om daarmee in de wereld, op plekken waar dat zo nodig is, onze bijdrage te kunnen leveren aan vrede en veiligheid voor ieder mens, iedere vrouw, ieder kind. Alleen dan hebben we recht van spreken aan onze Europese buitengrenzen. En hen, die desondanks toch de oversteek wagen, behandelen we menswaardig. Wat hebben wij wat we niet hebben gekregen...?
Tenslotte, over de integratie van nieuwkomers. Wij vinden het niet vanzelfsprekend dat mensen zonder hulp of ondersteuning zomaar integreren in ons land. En we realiseren ons dat we met het toelaten van nieuwkomers in ons land ook waarden kunnen importeren die niet de onze zijn. Zoals die van gelijkheid tussen man en vrouw of die van vrijheid van pers en meningsuiting.
Wij willen dat iedereen onderdeel wordt van onze samenleving, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Om die reden stelt de ChristenUnie voor om echt werk te maken van integratie. Wij willen dat iedere volwassene gedurende de eerste twee jaar na het verkrijgen van een verblijfsvergunning meedoet in een leer-werk-traject, waarin er aandacht is voor burgerschapsvorming en wat wordt afsloten met een toets. De asielprocedure zelf moet beter, sneller en met oog voor wat nodig is. Hard optreden tegen hen die geweld plegen of anderen de vrijheid benemen, maar ook ruim baan aan vrijwilligers en laat asielzoekers al vanaf de start meedoen in onze samenleving door middel van betaalde taallessen en vrijwilligerswerk.
Concrete voorstellen dus. Gebaseerd op de Nederlandse grondrechten en rechtsstaat, die de zichtbare sporen draagt van onze christelijke traditie van vrijheid, gelijkwaardigheid en omzien naar elkaar. Voorstellen die werken aan een samenleving die gebouwd is door mensen samen. Ongeacht ras, ongeacht geaardheid, ongeacht religie. Vrij, maar niet vrijblijvend.
Tenslotte. Ik begon met mijn persoonlijke twijfels. Maar ik heb ook hoop in mijn hart, en ik hoop dat u die deelt. Omdat ik er heilig van overtuigd ben dat het goede nieuws van de Zoon van God de harten van mensen kan raken. Omdat ik weet dat onze God geen 150 Kamerzetels nodig heeft om ons land te veranderen. Hij zegt het zelf: "Niet door kracht, niet door geweld, maar door mijn Geest zal ik het doen".
Of Micha 4:3-5: "Hij zal rechtspreken tussen machtige volken, over grote en verre naties een oordeel vellen. Dan zullen zij hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal meer weten wat oorlog is. Ieder zal zitten onder zijn wijnrank en onder zijn vijgenboom, door niemand opgeschrikt, want de HEER van de hemelse machten heeft gesproken. Laat andere volken hun eigen goden volgen – wij vertrouwen op de naam van de HEER , onze God, voor eeuwig en altijd."
Dat is waarop ik graag mijn hoop vestig. Dat is waar wij bij de ChristenUnie de kracht steeds in vinden om ons te blijven inzetten, voor ieder mens. Ik hoop dat u ons daarbij wilt steunen voor, op en na 15 maart aanstaande."
Na afloop werd nog gezellig nageborreld en genetwerkt.
Rhenen - Op donderdag 16 november jl. heeft de ChristenUnie haar kandidatenlijst vastgesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart volgend jaar. De leden stemden unaniem in met het voorstel van het lokale bestuur om Nico Drost als lijsttrekker te benoemen, gevolgd door Karin Die-terman op plek twee.
Op de motie van de SGP over het niet hijsen van de regenboogvlag heeft Nico Drost, voorzitter van de fractie ChristenUnie Rhenen, op de raadsvergadering van 10-10-2017 de volgende bijdrage gegeven: Voor de ChristenUnie is de regenboog een bij uitstek christelijk symbool. Hét teken van hoop voor alle levende wezens op aarde. Een banier die zichtbaar wordt daar waar zon en regen elkaar ontmoeten. Geen mens zal ooit in staat zijn om dit vaandel te strijken. Het is een zichtbaar en altijd aanwezige getuige van God met ons...